Return to Video

พวกเราฝึกทหารเพื่อเข้าสู่สงคราม มาช่วยกันฝึกพวกเขาให้กลับบ้านด้วย

  • 0:01 - 0:02
    คาร์ลอส
  • 0:02 - 0:04
    ทหารผ่านศึกนาวิกโยธินของเวียดนาม
  • 0:04 - 0:08
    ที่อาสาสมัครไปรบถึงสามแห่ง
    และได้สู้รบยิงกับทหารฝั่งตรงข้าม
  • 0:09 - 0:11
    เขาเกษียณจากภาวะทางสุขภาพใน ค.ศ. 1971
  • 0:11 - 0:13
    เนื่องจากเขาถูกกระสุนฝังอยู่ในร่างจำนวนมาก
  • 0:13 - 0:15
    ที่ดังเตือนมาจากเครื่องตรวจโลหะ
  • 0:16 - 0:19
    เมื่อ 42 ปีถัดมา เขาทุกข์ทรมานจากฝันร้าย
  • 0:19 - 0:22
    วิตกกังวลทางสังคมอย่างหนัก
  • 0:22 - 0:24
    มีอาการแยกตัว และซึมเศร้า
  • 0:24 - 0:26
    เขาเยียวยาตัวเองด้วยแอลกอฮอล์
  • 0:26 - 0:29
    เคยแต่งงาน และหย่าถึงสามครั้ง
  • 0:29 - 0:31
    คาร์ลอสเป็นโรคเครียดหลัง
    ประสบเหตุการณ์ร้ายแรง
  • 0:32 - 0:36
    ตอนนี้ ผมเป็นนักจิตวิทยา
    ที่ช่วยบรรเทาความทุกข์ของผู้คนครับ
  • 0:36 - 0:40
    และเมื่อ 10 ปีก่อน เป้าหมายของผม
    มีสาเหตุมาจากการเจ็บป่วยโรค PTSD
  • 0:40 - 0:43
    เหมือนประสบการณ์ของทหารผ่านศึก เช่นคาร์ลอส
  • 0:43 - 0:49
    กระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ การหาคำตอบทาง
    วิทยาศาสตร์ของโรค PTSD กลับหาไม่พบ
  • 0:49 - 0:52
    ดังนั้น พวกเราก็ไม่รู้จะต้องทำยังไง
  • 0:52 - 0:54
    เราจึงจ่ายยาแรง ๆ กับเหล่าทหารผ่านศึกบางคน
  • 0:54 - 0:57
    คนอื่น ๆ พวกเราก็ให้นอนโรงพยาบาล
    และบำบัดกลุ่มทั่ว ๆ ไป
  • 0:57 - 0:59
    คนที่ยังเหลือ เราก็บอกกับพวกเขาง่าย ๆ ว่า
  • 0:59 - 1:02
    "แค่กลับไปบ้าน แล้วก็พยายามลืม
    ประสบการณ์เหล่านั้นของคุณนะ"
  • 1:04 - 1:07
    เร็ว ๆ นี้ เราลองใช้การบำบัดด้วยสุนัข,
    การพักผ่อนด้วยธรรมชาติ
  • 1:07 - 1:10
    สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้อาจช่วยเยียวยา
    ความเครียดแค่ชั่วคราว
  • 1:10 - 1:14
    แต่ไม่ได้ทำให้หายจากอาการของ
    โรค PTSD อย่างแท้จริงในระยะยาวได้
  • 1:15 - 1:16
    แต่สิ่งต่าง ๆ ก็เปลี่ยนไป
  • 1:16 - 1:22
    ผมมาที่นี่เพื่อบอกกับคุณว่า ตอนนี้
    พวกเราสามารถรักษาโรค PTSD ได้แล้ว
  • 1:22 - 1:23
    ไม่ใช่แค่จัดการกับแค่อาการ
  • 1:23 - 1:25
    และมีผลเหล่าทหารผ่านศึกจำนวนมาก
  • 1:25 - 1:28
    เพราะว่ามีงานวิจัยใหม่ทางวิทยาศาสตร์
    สามารถแสดงให้เห็น
  • 1:28 - 1:30
    อย่างปราศจากอคติ และทดลองซ้ำได้
  • 1:30 - 1:34
    ที่การรักษาใดสามารถรักษาอาการให้
    หายได้จริง ๆ กับวิธีใดรักษาไม่ได้
  • 1:34 - 1:36
    ปรากฎว่า
  • 1:36 - 1:41
    การรักษาที่ดีที่สุดสำหรับโรค PTSD ใช้
    หลักการฝึกฝนที่เหมือนกัน
  • 1:41 - 1:45
    กับที่กองทัพใช้
    ในการเตรียมตัวผู้ถูกฝึกเพื่อสงคราม
  • 1:46 - 1:48
    การสร้างสงคราม
  • 1:48 - 1:51
    เป็นสิ่งที่พวกเราเก่งกาจ
  • 1:51 - 1:55
    พวกเรา มนุษย์สร้างสงครามกันมาโดยตลอด
    ตั้งแต่ก่อนที่พวกเราเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์
  • 1:56 - 1:59
    และตั้งแต่นั้นมา เรามาจากการใช้
    ก้อนหิน และพละกำลัง
  • 1:59 - 2:04
    มาสร้างอาวุธที่สุดแสนจะซับซ้อน และ
    มีอำนาจทำลายล้างตามจินตนาการ
  • 2:04 - 2:06
    และให้สิทธิกับทหารของเรา
    ในการใช้อาวุธเหล่านี้
  • 2:06 - 2:09
    เราใช้วิธีการฝึกฝนที่ล้ำหน้าที่สุด
  • 2:09 - 2:10
    พวกเราเก่งกาจในการสร้างสงคราม
  • 2:11 - 2:14
    และเรายังเก่งกาจในการฝึกฝน
    ทหารของเราเพื่อจะต่อสู้
  • 2:15 - 2:18
    เมื่อพวกเราพิจารณาถึงประสบการณ์
    การต่อสู้ของทหารผ่านศึกในทุกวันนี้
  • 2:18 - 2:21
    เราก็เริ่มที่มองเห็นว่า
    เรานั้นทำได้ไม่ดีเลย
  • 2:21 - 2:23
    ในการตระเตรียมพวกเขาให้กลับบ้าน
  • 2:23 - 2:25
    ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นครับ
  • 2:26 - 2:29
    ครับ บรรพบุรุษของเราเคยใช้ชีวิต
    แบบอยู่กับการขัดแย้ง
  • 2:29 - 2:31
    และพวกเขาต่อสู้เพื่อสิทธิของ
    สถานที่ที่พวกเขาอยู่
  • 2:32 - 2:35
    จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้เอง
    ในประวัติการวิวัฒนาการของพวกเรา
  • 2:35 - 2:38
    ที่พวกเราแทบจะไม่จำเป็นต้องเรียนรู้
    วิธีการกลับมาจากสงคราม
  • 2:38 - 2:40
    เพราะว่าพวกเราไม่เคยทำอย่างนั้นจริง ๆ
  • 2:41 - 2:43
    แต่ต้องขอบคุณ ที่วันนี้
  • 2:43 - 2:46
    ที่คนส่วนใหญ่อาศัยอยู่
    ในสังคมที่สุขสงบมาก ๆ
  • 2:46 - 2:50
    และเมื่อที่ไหนเกิดความขัดแย้ง
    เรา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อเมริกา
  • 2:50 - 2:53
    ปัจจุบันนี้เรามีเทคโนโลยีที่สวมให้กับ
    เหล่าทหารด้วยวิธีการฝึกฝนอันทันสมัย
  • 2:53 - 2:56
    ให้พวกเขาไปรบในที่ใดก็ตามบนโลก
  • 2:56 - 2:58
    และเมื่อปฏิบัติภารกิจเสร็จสิ้น
  • 2:58 - 3:00
    นำพวกเขากลับมาสู่ช่วงเวลาอันสุขสงบนอกเมือง
  • 3:01 - 3:04
    แต่ให้ลองจินตนาการดูสักครู่นะครับ
    ว่ารู้สึกยังไงกับสิ่งที่ผมจะเล่าต่อไปนี้
  • 3:05 - 3:07
    ผมเคยคุยกับทหารผ่านศึก ที่เขาบอกผมว่า
  • 3:07 - 3:10
    มีวันหนึ่งพวกเขาต่อสู้กับกองเพลิง
    อันโหดร้ายในประเทศอัฟกานิสถาน
  • 3:10 - 3:13
    ที่พวกเขาเห็นแต่การนองเลือด และความตาย
  • 3:14 - 3:16
    และสามวันต่อมา
    เขาพบว่าตัวเอง
  • 3:16 - 3:19
    หิ้วถังเก็บความเย็นไปใน
    การแข่งขันเล่นฟุตบอลของเด็ก ๆ
  • 3:20 - 3:23
    "งงฉิบหาย" เป็นคำนิยามทั่วไปที่พบมากที่สุด
  • 3:23 - 3:25
    (เสียงหัวเราะ)
  • 3:25 - 3:28
    เป็นคำทั่วไปที่พบมากที่สุดเวลาได้ยิน
    พวกเขาบรรยายถึงประสบการณ์นี้
  • 3:28 - 3:29
    และมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ
  • 3:29 - 3:33
    เพราะว่าในขณะที่ทหารของเรา
    ใช้เวลาฝึกฝนอันนับไม่ถ้วนเพื่อการทำสงคราม
  • 3:33 - 3:35
    แต่เราพึ่งจะมาเข้าใจเมื่อไม่นานมานี้เอง
  • 3:35 - 3:39
    ว่าจำต้องให้ฝึกฝนมากมายถึง
    วิธีการกลับมาใช้ชีวิตเป็นพลเรือนด้วย
  • 3:40 - 3:44
    ถึงตรงนี้ ก็เหมือนกับการฝึกฝนอื่น ๆ
    วิธีรักษา PTSD ที่ดีที่สุดต้องใช้การทวนซ้ำ
  • 3:44 - 3:45
    ในทางการทหาร
  • 3:45 - 3:48
    เราไม่ได้ส่งเครื่องยิงลูกระเบิด
    Mark-19 ให้กับผู้ถูกฝึก
  • 3:48 - 3:51
    แล้วบอกว่า "นี่ไกปืน,
    นี่กระเป๋ากระสุน และโชคดีนะ"
  • 3:51 - 3:56
    เราไม่ได้ทำอย่างนั้นครับ เราสอนพวกเขา
    เป็นลำดับขั้น และในพื้นที่เฉพาะ
  • 3:56 - 3:58
    ทำซ้ำ ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
  • 3:58 - 4:01
    จนกระทั่งพวกเขายกอาวุธ
    และล็อคเป้าหมาย
  • 4:01 - 4:02
    เป็นสิ่งที่ฝังในหน่วยความจำ
    ในกล้ามเนื้อ
  • 4:03 - 4:05
    ที่สามารถแสดงออกมาได้
    โดยไม่ต้องแม้แต่จะคิด
  • 4:05 - 4:08
    กระทั่งภายใต้สถานการณ์ตึงเครียดที่สุด
    ที่คุณสามารถจินตนาการได้
  • 4:09 - 4:11
    เช่นเดียวกันกับ การรักษา
    ที่มีรากฐานมาจากการฝึกฝน
  • 4:12 - 4:15
    อันดับแรกของการรักษานี้
    คือ การบำบัดความคิด
  • 4:15 - 4:19
    และนี่เป็นประเภทหนึ่งของ
    การปรับระดับสภาวะทางจิตใจใหม่
  • 4:19 - 4:21
    เมื่อทหารกลับมาบ้าน จากสงคราม
  • 4:21 - 4:23
    วิธีการที่ใจพวกเขาตีกรอบโลก
    คือ ปรับระดับสภาวะทางจิต
  • 4:23 - 4:26
    ต่อสภาพแวดล้อมอันตรายอย่างยิ่งยวด
  • 4:27 - 4:32
    เมื่อพวกคุณพยายามที่จะคลุมทับกรอบทางใจ
    บนภาวะแวดล้อมอันสุขสงบ
  • 4:32 - 4:33
    คุณก็จะเริ่มเกิดปัญหา
  • 4:33 - 4:38
    คุณจะเริ่มจมอยู่กับความวิตกกังวลมากมาย
    เกี่ยวกับภัยอันตรายที่ซึ่งมันไม่มีอยู่จริง
  • 4:38 - 4:41
    คุณเริ่มที่จะไม่เชื่อใจครอบครัว หรือเพื่อน
  • 4:42 - 4:46
    ที่ซึ่งไม่อาจพูดได้ว่า ไม่มีอันตรายใน
    การใช้ชีวิตพลเรือน จริง ๆ มันมีอยู่ครับ
  • 4:46 - 4:49
    มันเพียงแค่มีความน่าจะเป็น
    ในการเกิดกับพวกเขา
  • 4:49 - 4:50
    เมื่อเทียบกับการสู้รบแล้ว
  • 4:50 - 4:53
    ต่ำกว่ามากมายมหาศาล
  • 4:54 - 4:57
    เราไม่เคยให้คำแนะนำกับทหารผ่านศึก
    ให้ปิดการเตือนภัยลงอย่างสมบูรณ์
  • 4:57 - 4:59
    เราควรสอนเขาที่จะปรับระดับการระวังภัย
  • 4:59 - 5:01
    ตามสถานที่ที่พวกเขาอยู่
  • 5:02 - 5:04
    หากคุณพบว่าตัวคุณเอง
    อยู่บ้านในระแวกที่ไม่ดีนัก
  • 5:04 - 5:05
    คุณก็เปิดสัญญาณ
    ระวังภัยขึ้น
  • 5:06 - 5:08
    พอออกไปทานข้าวเย็นกับครอบครัว
  • 5:08 - 5:09
    คุณก็ปิดมันลงซะ
  • 5:10 - 5:13
    เราสอนทหารผ่านศึกให้มีเหตุผลที่ดุร้าย
  • 5:13 - 5:17
    สอนให้มีการประเมินอย่างเป็นระบบ
    ต่อความน่าจะเป็นทางสถิติตามจริง
  • 5:17 - 5:21
    ที่จะประสบกับมัน ที่พูดได้ว่าเป็น
    ระเบิดแสวงเครื่องในเวลาอันสงบสุขในอเมริกา
  • 5:21 - 5:26
    ด้วยการฝึกฝนที่มากพอ การปรับระดับ
    สภาวะทางจิตใหม่เหล่านี้จะติดแน่น
  • 5:27 - 5:30
    การรักษาถัดมา คือ
    การบำบัดแบบเผชิญ
  • 5:30 - 5:32
    และเป็นการฝึกในสถานการณ์จริง
  • 5:32 - 5:36
    และเป็นวิธีรักษาซึ่งพิสูจน์ว่าให้
    ผลลัพธ์ที่มีประสิทธิภาพที่สุด
  • 5:36 - 5:38
    คุณจำ คาร์ลอส ได้ไหมครับ
  • 5:38 - 5:39
    นี่เป็นวิธีการรักษาที่เขาเลือก
  • 5:40 - 5:42
    โดยเราเริ่มจากให้เขาออกกำลังกาย
  • 5:42 - 5:44
    สำหรับเขา สิ่งท้าทายหนึ่งคือ
  • 5:44 - 5:46
    การไปร้านขายของชำ
  • 5:46 - 5:48
    ไปห้างสรรพสินค้า ไปร้านอาหาร
  • 5:48 - 5:51
    นั่งเอาหลังพิงกับประตู
  • 5:51 - 5:52
    และ ช่วงวิกฤตอย่างยิ่ง
  • 5:53 - 5:55
    การอยู่ในสภาพแวดล้อมเหล่านี้
  • 5:56 - 5:58
    ในช่วงแรกเขาวิตกกังวลมาก
  • 5:58 - 6:00
    เขาต้องการที่จะนั่งในที่ซึ่ง
    สามารถจะสแกนทั้งห้องได้
  • 6:00 - 6:02
    ในที่ที่เขาสามารถวางแผนเส้นทางการหนีได้
  • 6:02 - 6:05
    ในที่ที่มือของเขาจะสามารถวาง
    อยู่บนอาวุธที่ใช้ชั่วคราวได้
  • 6:05 - 6:08
    และเมื่อเขาต้องการจะออกไป แต่ไม่อาจทำได้
  • 6:08 - 6:11
    เขาจำการฝึกฝนของเขา
    ในหน่วยนาวิกโยธิน
  • 6:11 - 6:13
    และเขาผลักตัวเองให้ผ่านความอึดอัดใจนี้
  • 6:14 - 6:17
    และทุก ๆ ครั้งที่เขาทำเช่นนี้
    ความวิตกกังวลจะลดลงเล็กน้อย
  • 6:17 - 6:20
    และทีละเล็กละน้อย
    ทีละเล็กละน้อย
  • 6:20 - 6:21
    กระทั่งหมดลงไป
  • 6:21 - 6:26
    เขาจะต้องได้เรียนรู้วิธีการนั่งใน
    พื้นที่สาธารณะใหม่อีกครั้ง
  • 6:27 - 6:28
    และมีความสุขกับตัวเอง
  • 6:30 - 6:33
    เขาจะได้ฟังเทปที่อัดเสียงเกี่ยวกับ
    ประสบการณ์การต่อสู้ของเขาเอง
  • 6:33 - 6:35
    ซ้ำ ไปซ้ำมา
  • 6:36 - 6:40
    เขาฟังจนกระทั่งความทรงจำเหล่านั้น
    ไม่ก่อให้เกิดความวิตกกังวลกับเขาอีกต่อไป
  • 6:40 - 6:43
    เขามีการประมวลผลความทรงจำเขาอย่างมาก
  • 6:43 - 6:46
    ที่ซึ่งสมองของเขาไม่จำเป็นหวนคิดถึง
    ประสบการณ์เหล่านั้นอีก
  • 6:46 - 6:48
    เมื่อเขาหลับ
  • 6:48 - 6:52
    และเมื่อผมได้คุยกับเขา
    หลังจากการรักษาตลอดหนึ่งปีจบลง
  • 6:52 - 6:53
    เขาบอกกับผมว่า
  • 6:53 - 6:58
    "หมอ นี่เป็นครั้งแรกในรอบ 43 ปีเลยครับ"
  • 6:58 - 7:00
    ที่ผมไม่ฝันร้าย"
  • 7:01 - 7:06
    ครับ ถึงตรงนี้ นี่เป็นสิ่งที่แตกต่างจาก
    การลบความทรงจำ
  • 7:06 - 7:09
    ทหารจะยังคงจดจำประสบการณ์
    ที่สร้างบาดแผลให้กับพวกเขาได้เสมอ
  • 7:09 - 7:11
    แต่ด้วยการฝึกฝนที่มากพอ
  • 7:11 - 7:16
    ความทรงจำเหล่านี้ไม่สดใหม่อีกต่อไปหรือ
    เจ็บปวดเหมือนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็น
  • 7:16 - 7:20
    พวกเขาไม่ได้สัมผัสอารมณ์
    เหมือนกับที่พวกเขาเคยประสบเมื่อวานนี้
  • 7:20 - 7:24
    และนั่นเป็นที่ ๆ ดีกว่าอย่างมากมาย
    ที่จะอยู่
  • 7:26 - 7:27
    แต่มันเป็นสิ่งที่ยากเสมอ
  • 7:28 - 7:31
    และก็เหมือนกับ การฝึกฝน
    ที่มันอาจจะไม่ได้ผลกับทุกคน
  • 7:32 - 7:33
    และมีเรื่องของความไว้วางใจ
  • 7:34 - 7:35
    บางที ผมก็ถูกถามว่า
  • 7:35 - 7:38
    "หากหมอไม่ได้อยู่ตรงนั้นด้วย หมอ
    จะช่วยผมได้ยังไง"
  • 7:38 - 7:39
    มันเป็นคำถามที่เข้าใจได้
  • 7:40 - 7:45
    แต่เป้าหมายของการกลับไปสู่
    การใช้ชีวิตพลเรือนใหม่อีกครั้ง
  • 7:45 - 7:48
    คุณไม่จำเป็นต้องมีใครสักคน
    อยู่ตรงนั้นกับคุณด้วย
  • 7:48 - 7:51
    คุณไม่ได้กำหนดให้ฝึกฝน
    เพื่อปฏิบัติการในสนามรบ
  • 7:51 - 7:55
    แต่คุณกำหนดให้ฝึกฝนวิธีที่จะกลับสู่บ้าน
  • 7:59 - 8:01
    ตลอดระยะเวลาทำงานของผม 10 ปีที่ผ่านมา
  • 8:01 - 8:04
    ผมต้องเผชิญกับเรื่องราวรายละเอียด
  • 8:04 - 8:07
    ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุด
    ที่คุณจะจินตนาการได้
  • 8:07 - 8:08
    ทุกวัน
  • 8:08 - 8:10
    และมันไม่เคยง่ายเลย
  • 8:10 - 8:13
    มันมีช่วงเวลาที่ผมรู้สึก
    ใจผมแตกสลาย
  • 8:13 - 8:15
    หรือผมดูดซับเรื่องราวมากเกินไป
  • 8:16 - 8:19
    แต่การฝึกฝนที่อยู่บนฐานของการรักษา
    เหล่านี้มันทำงานของมันได้อย่างดี
  • 8:19 - 8:23
    อะไรก็ตามที่งานนี้ได้เอาไปจากผม
    มันก็ใส่กลับเข้ามามากยิ่งกว่าเดิม
  • 8:23 - 8:26
    เพราะผมเห็นผู้คนเริ่มดีขึ้น
  • 8:27 - 8:29
    ผมเห็นชีวิตผู้คนเปลี่ยนแปลง
  • 8:31 - 8:34
    คาร์ลอสสามารถสนุกสนานกับ
    การออกข้างนอกกับหลาน ๆ ของเขา
  • 8:34 - 8:37
    ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถทำได้เลย
    แม้แต่กับกับลูก ๆ ของเขาเอง
  • 8:38 - 8:42
    และมันเป็นสิ่งที่น่าประหลาดใจสำหรับผม
    คือ ภายหลังจาก 43 ปีที่ทุกข์ทน
  • 8:42 - 8:45
    มันใช้เวลาเพียงแค่ 10 สัปดาห์ในการ
    การฝึกฝนอันเข้มข้นเพื่อนำเขากลับมา
  • 8:46 - 8:48
    และเมื่อผมได้พูดกับเขา และเขาได้บอกผมว่า
  • 8:48 - 8:52
    "ผมรู้นะว่า ผมไม่สามารถนำปี
    เหล่านั้นกลับมาได้
  • 8:53 - 8:58
    แต่อย่างน้อยตอนนี้ ไม่ว่าผมจะมี
    วันเหลือที่จะอยู่บนโลกใบนี้เท่าไร
  • 8:58 - 9:00
    ผมจะสามารถมีชีวิตที่อยู่อย่างสงบได้
  • 9:01 - 9:05
    เขายังพูดอีกว่า "ผมหวังว่าทหารผ่านศึก
    ที่อายุน้อยกว่าผมจะไม่รีรอ
  • 9:05 - 9:06
    ที่จะรับความช่วยเหลือ
    ที่เขาควรได้รับ"
  • 9:07 - 9:08
    และนั่นก็เป็นความหวัง
    ของผมเหมือนกัน
  • 9:09 - 9:10
    เพราะว่า
  • 9:11 - 9:12
    ชีวิตนี้มันแสนสั้น
  • 9:13 - 9:17
    และหากคุณโชคดีพอที่รอดชีวิตจากสงคราม
  • 9:17 - 9:19
    หรือประสบการณ์แบบใดก็ตามที่ได้สร้างบาดแผล
  • 9:19 - 9:22
    คุณเป็นหนี้ตัวคุณเอง
    ให้ใช้ชีวิตให้ดี
  • 9:23 - 9:25
    และคุณไม่ควรที่จะรอคอย
    ในการได้รับการฝึกฝนที่จำเป็น
  • 9:25 - 9:27
    ให้มันเกิดขึ้นกับตัวคุณ
  • 9:29 - 9:34
    วิธีการที่ดีที่สุดในการยุติความทุกข์ทรมาน
    ของมนุษย์ที่มีสาเหตุมาจากสงคราม
  • 9:35 - 9:36
    ก็คือการไม่ไปทำสงคราม
  • 9:37 - 9:40
    แต่พวกเราก็แค่ยังไปไม่ถึงตรงนั้น
    ที่เป็นสิ่งมีชีวิตประเภทนี้
  • 9:40 - 9:41
    จนกระทั่ง พวกเรา
  • 9:41 - 9:47
    ความทุกข์ทมทางใจที่พวกเราสร้าง
    กับลูกชาย และลูกสาวของพวกเรา
  • 9:47 - 9:48
    เมื่อพวกเราส่งพวกเขาออกไปรบ
  • 9:49 - 9:51
    สามารถถูกเยียวยารักษาได้
  • 9:52 - 9:58
    แต่พวกเราต้องให้แน่ใจว่าวิทยาศาสตร์,
    ระดับพลังงาน และคุณค่า
  • 9:58 - 10:01
    ในสถานที่ที่พวกเราส่งเขาออกไปสนามรบ
  • 10:02 - 10:03
    ที่อย่างน้อยต้องสะท้อน
  • 10:03 - 10:07
    การเตรียมตัวพวกเราอย่างดี
    ที่จะกลับบ้านมาหาเรา
  • 10:08 - 10:09
    พวกเราเป็นหนี้เขา อย่างมาก
  • 10:10 - 10:11
    ขอบคุณครับ
  • 10:11 - 10:18
    (เสียงปรบมือ)
Title:
พวกเราฝึกทหารเพื่อเข้าสู่สงคราม มาช่วยกันฝึกพวกเขาให้กลับบ้านด้วย
Speaker:
เฮคเตอร์ การ์เซีย (Hector Garcia)
Description:

นักจิตวิทยา เฮคเตอร์ การ์เซีย ได้กล่าวไว้ว่า ก่อนที่เหล่าทหารจะถูกส่งเข้าสู่สนามรบ พวกเขาจะถูกฝึกวิธีการปฏิบัติหน้าที่ในสถานการณ์ที่อันตรายอย่างหนัก กระนั้นพวกเขายังจำเป็นต้องถูกฝึกวิธีการกลับจากสนามรบ มาสู่การใช้ชีวิตเป็นพลเรือนด้วย เป็นการนำหลักการเดียวกันที่เคยใช้ตระเตรียมทหารเข้าสู่สงครามมาปรับใช้ การเซีย เป็นผู้ที่ช่วยเหลือทหารที่ทุกข์ทรมานให้หายจากโรคเครียดหลังประสบเหตุการณ์ร้ายแรง (PTSD) ในการเอาชีวิตของพวกเขากลับมาอีกครั้ง
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
10:31

Thai subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.