Το μυστικό ταμπού για υγιέστερα φυτά και ανθρώπους

Οι ακαθαρσίες μας έχουν υπερδυνάμεις, αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους δεν το εκμεταλλευόμαστε. Η Μόλι Γουίντερ αντιμετωπίζει τη σιχασιά μας και μας ζητά να δούμε όσα καταλήγουν στην τουαλέτα ως πόρους που μπορούν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή, να καινοτομήσουμε και να γλιτώσουμε χρήματα.

Όποτε ταξιδεύω λόγω δουλειάς,

προσπαθώ να μάθω
από πού προέρχεται το νερό που πίνω

και πού πηγαίνουν
τα κακά και τα τσίσα μου.

(Γέλια)

Λόγω αυτού η οικογένειά μου
με αποκαλεί «Πριγκίπισσα Σκατουλίτσα»,

και έχει καταστρέψει
πολλές οικογενειακές διακοπές,

επειδή δεν είναι φυσιολογικό.

Όμως, το να σκεφτόμαστε
πού καταλήγουν αυτά,

είναι το πρώτο βήμα για να ενεργοποιήσουμε

τις κρυμμένες υπερδυνάμεις
στα κακά και τα τσίσα μας.

(Γέλια)

Ναι.

Και χρησιμοποιώντας τες σωστά,

μπορούμε να ζήσουμε υγιέστερα
και ομορφότερα.

Δείτε αυτό το τοπίο
στη Σάντα Φε του Νέου Μεξικού.

Παρατηρήστε απλά ποιες λέξεις
και τι συναισθήματα σας έρχονται.

Το τοπίο αυτό ποτίστηκε
με νερό επεξεργασμένων λυμάτων.

Σκέφτεστε κάτι διαφορετικό τώρα;

Φαντάζομαι πως ίσως.

Δεν πειράζει όμως.

Το πώς αισθανόμαστε γι' αυτό

θα καθορίσει ακριβώς το πόσο
καινοτόμοι μπορούμε να γίνουμε.

Θέλω να σας εξηγήσω πώς λειτουργεί.

Αλλά τι λέξεις να χρησιμοποιήσω;

Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω
άσχημες λέξεις,

όπως «σκατά» και «κάτουρα»,

αλλά η γιαγιά μου δε θα έβλεπε το βίντεο.

Ή μπορώ να χρησιμοποιήσω
παιδικές λέξεις,

όπως «κακάκια» και «τσίσα».

Ή επιστημονικές λέξεις,
όπως «περιττώματα» και «ούρα».

Θα τα συνδυάσω.

(Γέλια)

Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω.

Σε αυτό το προάστιο λοιπόν,

τα οικιακά λύματα καταλήγουν
σε μια μονάδα επεξεργασίας,

ακριβώς στη μέση της κοινότητας.

Μοιάζει περισσότερο με πάρκο
παρά με μονάδα επεξεργασίας λυμάτων.

Τα κακά κάτω από όλα αυτά
τα επίπεδα χαλικιού-

με τα οποία δεν έρχεται κανείς σ' επαφή-

παρέχουν στερεά τροφή
σ' αυτά τα ελώδη φυτά.

Το καθαρό νερό που βγαίνει
από την άλλη πλευρά,

ταξιδεύει υπόγεια για να ποτίσει
τις αυλές των κατοίκων.

Έτσι, αν και ζουν στην έρημο,

έχουν τη δική τους προσωπική όαση.

Η μέθοδος αυτή ονομάζεται
αειφορική διαχείριση υδάτων,

ή ολιστική ή κλειστού κύκλου.

Όπως και αν την αποκαλέσετε,
έρχεται σε αντίθεση

με το σημερινό καθεστώς
στις εγκαταστάσεις υγιεινής,

το οποίο είναι: εσωκλείω,
επεξεργάζομαι, διώχνω.

Η δική μας προσέγγιση κάνει κάτι καλύτερο,

Από την αρχή σχεδιάζουμε
την επαναχρησιμοποίηση,

δεδομένου ότι όλα ανακυκλώνονται,

μόνο που τώρα το λαμβάνουμε υπόψιν μας.

Συχνά αυτό έχει ως αποτέλεσμα
πολύ όμορφα τοπία.

Αλλά το σημαντικότερο
σχετικά με αυτό το σύστημα

δεν είναι οι τεχνικές λεπτομέρειες.

Αλλά το πώς αισθάνεσαι γι' αυτό.

Θα θέλατε κάτι τέτοιο στην αυλή σας;

Γιατί όχι;

Με παραξένεψε πολύ αυτή η ερώτηση:

Γιατί δε βλέπουμε περισσότερη
καινοτομία στις εγκαταστάσεις υγιεινής;

Γιατί δεν εφαρμόζεται
η πρακτική αυτή ευρέως;

Η ερώτηση αυτή με ενδιαφέρει τόσο πολύ,

ώστε εργάζομαι για τη μη-κερδοσκοπική
οργάνωση Recode.

Θέλουμε να επιταχύνουμε την υιοθέτηση

πρακτικών βιώσιμης κατασκευής
και ανάπτυξης.

Θέλουμε περισσότερη καινοτομία.

Συχνά, όμως, πολλές καινοτομίες,

εκείνες που μπορούν να μας βοηθήσουν
να ζήσουμε ομορφότερα,

αποδεικνύονται παράνομες.

Η σημερινή νομοθεσία
είχε γραφτεί με τη πεποίθηση

πως οι βέλτιστες πρακτικές
θα παρέμεναν βέλτιστες για πάντα,

με κάποιες σταδιακές αλλαγές.

Η καινοτομία όμως
δεν είναι πάντα σταδιακή.

Αποδεικνύεται, πως ο τρόπος που
αντιλαμβανόμαστε μια καινούργια τεχνική

διέπει τα πάντα που κάνουμε:

πώς μιλάμε για αυτό,

πώς ωθούμε τους νέους να το σπουδάσουν.

τα αστεία μας, τη νομοθεσία μας.

Εν τέλει, και το πόσο καινοτόμοι
μπορούμε να είμαστε.

Αυτός είναι ο πρώτος λόγος
που δεν καινοτομούμε στην υγιεινή.

Νιώθουμε άβολα να συζητάμε
για την υγιεινή,

γι'αυτό με φωνάζουν
«Πριγκίπισσα Σκατουλίτσα» τόσο συχνά.

Ο δεύτερος λόγος είναι:

νομίζουμε ότι εδώ στις ΗΠΑ
έχουμε λύσει το πρόβλημα.

Δεν είναι έτσι όμως.

Στις ΗΠΑ ακόμα αρρωσταίνουμε
επειδή πίνουμε νερό με ακαθαρσίες.

Εφτά εκατομμύρια άνθρωποι
νοσούν κάθε χρόνο,

εννιακόσιοι πεθαίνουν ετησίως.

Και δεν επιλέγουμε μια ολιστική
προσέγγιση προς τη βελτίωση;

Επομένως δε λύνουμε τίποτα.

Στο Πορτλαντ του Όρεγκον όπου μένω,

δεν μπορώ να πάω τον Έκο για κολύμπι
κατά τη βροχερή περίοδο,

επειδή κάποιες φορές
πετάμε ακατέργαστα λύματα στο ποτάμι.

Το νερό της βροχής και τα τα λύματα
καταλήγουν στις ίδιες εγκαταστάσεις.

Η υπερβολική βροχή πλημμυρίζει το ποτάμι.

Και το Πόρτλαντ δεν είναι η εξαίρεση.

40% των δήμων αναφέρουν
πως πετάνε ακατέργαστα λύματα

ή μερικώς επεξεργασμένα,
στο υδρογραφικό δίκτυο.

Το άλλο πρόβλημα με τη σημερινή κατάσταση

είναι πως τα μισά κακά και τσίσα μας
θα χρησιμοποιηθούν ως λίπασμα σε φάρμες.

Το άλλο μισό θα αποτεφρωθεί

ή θα ταφεί.

Αυτό με ενοχλεί,

επειδή υπάρχουν απίστευτα
θρεπτικά συστατικά στις ακαθαρσίες μας.

Συγκρίνονται με την κοπριά γουρουνιών.

Είμαστε παμφάγα, είναι παμφάγα.

Σκεφτείτε τα κακά και τα τσίσα
ως ένα θρεπτικό σμούθι για κάποιο δέντρο.

(Γέλια)

Το άλλο ενοχλητικό είναι

πως μεταφέρουμε
όλα τα φάρμακα που καταναλώνουμε

στο υδρογραφικό μας δίκτυο.

Μια συνηθισμένη εγκατάσταση
επεξεργασίας λυμάτων

μπορεί να αφαιρέσει ίσως τα μισά
από αυτά τα φάρμακα.

Τα υπόλοιπα παραμένουν μέσα στο νερό.

Σκεφτείτε τι κάνει ένα κοκτέιλ φαρμάκων-

ορμονών, στεροειδών, Vicodin-

σε ένα ψάρι,

ένα σκύλο, ένα παιδί.

Δεν πρέπει όμως απλά
να περιορίσουμε αυτό το πρόβλημα.

Αν το εκμεταλλευτούμε, μπορούμε
να δημιουργήσουμε πόρους

που θα λύσουν πολλά άλλα προβλήματα.

Θέλω να σας κάνω να νιώσετε άνετα
με αυτή την ιδέα,

οπότε, σκεφτείτε αυτά που θα σας δείξω,
αυτές τις τεχνολογίες,

και αυτή τη στάση που λέει,
«Αυτό θα το ανακυκλώσουμε.

Ας το σχεδιάσουμε ώστε να είναι όμορφο»-

ως εκπαίδευση τουαλέτας για προχωρημένους.

(Γέλια)

Και νομίζω πως είστε έτοιμοι.

Νομίζω πως η κοινωνία μας είναι έτοιμη
για περαιτέρω εκπαίδευση τουαλέτας.

Υπάρχουν τρεις καλοί λόγοι
για να γραφτείτε σήμερα.

Πρώτον:

Μπορούμε να λιπάνουμε την τροφή μας.

Τα κακά και τα τσίσα του καθενός μας

μπορούν να γίνουν λίπασμα για το μισό,
ή ίσως και όλο το φαγητό μας,

αναλόγως της διατροφής μας.

Αυτά τα σκούρα καφέ κακά στην τουαλέτα,
γιατί είναι σκούρα καφέ;

Λόγω νεκρών πραγμάτων, βακτηρίων.

Είναι άνθρακας.

Ο άνθρακας, αν τον βάλουμε στο χώμα,

θα ενωθεί με τα υπόλοιπα μέταλλα
και θρεπτικά συστατικά.

Ιδού! Υγιέστερο φαγητό.

Να! Υγιέστεροι άνθρωποι.

Τα χημικά λιπάσματα, εξ'ορισμού,
δεν περιέχουν άνθρακα.

Φανταστείτε πως αν μεταφέραμε
ζωικό και ανθρώπινο λίπασμα στο χώμα,

ίσως να μη χρειαζόταν να εξαρτόμαστε
από ανόργανα λιπάσματα,

την εξόρυξη μετάλλων από μακριά.

Φανταστείτε πόση ενέργεια
θα εξοικονομούσαμε.

Μερικοί από εμάς ανησυχούν

πως οι βιομηχανικοί ρύποι θα μολύνουν
τη διαδικασία ανακύκλωσης.

Αυτό μπορούμε να το λύσουμε.

Πρέπει όμως να μην είμαστε πια αμήχανοι
να συζητάμε για τα κακά και τα τσίσα,

ώστε να μπορέσουμε
να συζητήσουμε με ηρεμία

πώς θέλουμε να τις επαναχρησιμοποιήσουμε,

όπως και ποιες δε θέλουμε
να επαναχρησιμοποιήσουμε.

Καταλάβετε αυτό:

Εάν αλλάξουμε την προσέγγισή μας
στην υγιεινή,

μπορούμε να επιβραδύνουμε
την κλιματική αλλαγή.

Θυμάστε τον άνθρακα στα κακά;

Αν μπορέσουμε να τον μεταφέρουμε
σε γη που δεν καλλιεργείται,

θα αρχίσει να απορροφά
το διοξείδιο του άνθρακα που παράγουμε.

Αυτό θα μπορούσε να επιβραδύνει
το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Θα ήθελα να σας παρουσιάσω
κάποιους γενναίους ανθρώπους

που είχαν το θάρρος να υιοθετήσουν
αυτή τη νέα μέθοδο.

Αυτοί οι άνθρωποι στο Νέο Μεξικό,

γιατί το έκαναν;

Επειδή ζουν στην έρημο;
Επειδή εξοικονομούν χρήματα; Ναι.

Αλλά σημαντικότερα,
επειδή ένιωθαν άνετα,

να αντιμετωπίσουν ως πόρους
ό,τι πέφτει στη τουαλέτα.

Να ένα συνηθισμένο σπίτι
στο Πόρτλαντ του Όρεγκον.

Αυτό το σπίτι είναι ιδιαίτερο
επειδή έχει τουαλέτα κομποστοποιητή

που μετατρέπει όλα τα κακά και τσίσα
σε βελτιωτικά εδάφους.

Το νερό των πιάτων και του μπάνιου
μεταφέρεται υπόγεια,

μέσω μιας σειράς αυλακιών,

και λίγο πιο κάτω ποτίζει το περιβόλι.

Όταν πήγαν να πάρουν άδεια γι'αυτό,

δεν επιτρεπόταν στο Όρεγκον.

Επιτρεπόταν όμως σε πέντε άλλες
κοντινές πολιτείες.

Ήταν η πρώτη καμπάνια της Recode,
της οργάνωσής μου, για νομοθετική αλλαγή.

Εδώ βλέπετε ένα πολύ καλό παράδειγμα
όπου η αειφορική διαχείριση υδάτων

ήταν η φτηνότερη μέθοδος.

Είναι τρία ψηλά κτίρια κατοικιών
στο κέντρο του Πόρτλαντ,

και οι ακαθαρσίες τους
δεν καταλήγουν στους υπονόμους.

Πώς;

Το νερό που πλένονται
επαναχρησιμοποιείται στα καζανάκια,

στην ψύξη μηχανικών συστημάτων,

στο πότισμα του εδάφους.

Και μόλις το κτίριο
χρησιμοποιήσει τα πάντα,

τα υπόλοιπα λύματα

επεξεργάζονται επί τόπου ενδελεχώς
από φυτά και βακτήρια,

και φιλτραρισμένα πια πάνε
στα υπόγεια ύδατα, ακριβώς από κάτω.

Όλα αυτά ήταν φτηνότερα

από τον εκσυγχρονισμό
του υπάρχοντος συστήματος υπονόμων.

Κι αυτός είναι ο τελευταίος λόγος
που πρέπει να μας ενθουσιάζουν

οι εναλλακτικές μέθοδοι:

Μπορούμε να γλιτώσουμε πολλά χρήματα.

Αυτή είναι η πρώτη άδεια
τέτοιου είδους στο Όρεγκον.

Γενναίοι και ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι
κάθισαν και ένιωσαν άνετα να πουν,

«Ναι, βγάζει νόημα».

(Γέλια)

«Ας το κάνουμε»

(Χειροκρότημα)

Ξέρετε;

Δείχνω συνεχώς παραδείγματα

όπου όλοι ανακυκλώνουν
οτιδήποτε διαθέσιμο.

Γιατί;

Όταν κοιτάμε τις παλιές μας υποδομές
-και είναι παλιές -

και μετά κοιτάμε το κόστος αναβάθμισης,

τα τρία τέταρτα του κόστους
είναι οι υπόγειοι σωλήνες.

Έτσι όταν φτιάχνουμε κάτι καινούργιο,
όταν ανακαινίζουμε,

ίσως είναι πιο συμφέρον να επεξεργαζόμαστε
και να ανακυκλώνουμε τα πάντα επιτόπου.

Το Σαν Φρανσίσκο κατάλαβε ότι είχε νόημα
να επενδύσουν σε εκπτώσεις

για όλα τα νοικοκυριά που χρησιμοποιούν
το νερό που πλένουν και το βρόχινο

για να ποτίσουν τις αυλές τους,

επειδή η ποσότητα του νερού
που θα εξοικονομούσαν ως κοινότητα

θα ήταν τόσο μεγάλη.

Γιατί ήταν όμως όλα αυτά τα έργα
τόσο καινοτόμα;

Ναι, φυσικά, λόγω των χρημάτων.

Αλλά το σημαντικότερο,

ένιωθαν άνετα με την ιδέα
της ανακύκλωσης των αστικών λυμάτων.

Φανταστείτε να αποδεχόμασταν
την καινοτομία στην υγιεινή

όπως έχουμε αποδεχτεί, ας πούμε,
την ηλιακή ενέργεια.

Σκεφτείτε το.

Η ηλιακή ενέργεια ήταν κάποτε
σπάνια και ακριβή.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ,
είναι κομμάτι του δικτύου ηλεκτροδότησης.

Και μας δίνει ελαστικότητα.

Τώρα έχουμε πηγές ενέργειας,
όπως τον ήλιο,

που δεν εξαρτώνται από τα δράματα
που εκτυλίσσονται στη Γη.

Τι υποκινεί την καινοτομία;

Εμείς.

Μιλάμε για την ενέργεια.

Είναι στη μόδα να μιλάς για την ενέργεια.

Μερικοί μιλάνε και για τα προβλήματα
γύρω από τις μη ανανεώσιμες πηγές

από όπου προέρχεται τώρα η ενέργειά μας.

Παρακινούμε τα μεγαλύτερα μυαλά
να βρουν κάποια λύση:

καλύτερα φωτοβολταϊκά,
καλύτερες μπαταρίες, τα πάντα.

Οπότε, ας μιλήσουμε για την προέλευση
του πόσιμου νερού μας,

για το πού καταλήγουν
τα κακά και τα τσίσα μας.

Αν ξεπεράσουμε την αμηχανία μας
γύρω από όλο αυτό το θέμα,

μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι
που θα είναι μελλοντικό χρυσωρυχείο.

Κάθε φορά που θα τραβάτε το καζανάκι,

θέλω να σκέφτεστε,

«Πού πηγαίνουν τα κακά και τα τσίσα μου;

Θα αξιοποιηθούν κάπου;»

(Γέλια)

«Ή θα δημιουργήσουν χάος
σε κάποιο υδρογραφικό δίκτυο;»

Αν δε γνωρίζετε, ψάξτε να μάθετε.

Αν δεν σας αρέσει η απάντηση,

σκεφτείτε πώς να μεταφέρετε σε εκείνους
που μπορούν να φέρουν την αλλαγή

ότι είστε έτοιμοι για αυτή την αλλαγή,
ότι είστε έτοιμοι να ανακυκλώσετε.

Το πώς αισθάνεστε

θα καθορίσει ακριβώς το πόσο καινοτόμοι
μπορούμε να είμαστε.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)