Diane Laufenberg: Πώς μαθαίνουμε; Από τα λάθη μας.
-
0:00 - 0:03Διδάσκω εδώ και πολύ καιρό
-
0:03 - 0:05και εξαιτίας αυτού του γεγονότος
-
0:05 - 0:08έχω αποκτήσει αρκετή γνώση σε σχέση με τα παιδιά και τη διαδικασία μάθησης,
-
0:08 - 0:11και θα ήθελα περισσότεροι άνθρωποι να κατανοούσαν
-
0:11 - 0:14θέματα σε σχέση με τις ικανότητες των μαθητών.
-
0:14 - 0:16Το 1931, η γιαγιά μου
-
0:16 - 0:18-αυτή κάτω αριστερά όπως κοιτάτε-
-
0:18 - 0:20αποφοίτησε από την ογδόη τάξη.
-
0:20 - 0:22Πήγε σχολείο για να αποκτήσει πληροφοριακές γνώσεις
-
0:22 - 0:24καθώς εκεί βρισκόταν τότε η πληροφορία.
-
0:24 - 0:26Βρισκόταν στα βιβλία και στο μυαλό του δασκάλου,
-
0:26 - 0:29οπότε έπρεπε να πας στο σχολείο για να πάρεις την πληροφορία,
-
0:29 - 0:31καθώς μόνο έτσι μάθαινες τότε.
-
0:31 - 0:33Πάμε μια γενιά μπροστά:
-
0:33 - 0:35αυτό είναι το μονοθέσιο σχολείο του Oak Grove
-
0:35 - 0:37όπου φοίτησε ο πατέρας μου.
-
0:37 - 0:39Κι αυτός επίσης έπρεπε να πηγαίνει στο σχολείο
-
0:39 - 0:41για να πάρει την πληροφορία από το δάσκαλο,
-
0:41 - 0:44να την αποθηκεύει στη μοναδική φορητή μνήμη που είχε, και η οποία ήταν φυσικά μέσα στο κεφάλι του
-
0:44 - 0:46την οποία και έπαιρνε μαζί του,
-
0:46 - 0:49καθώς έτσι η πληροφορία μεταφερόταν
-
0:49 - 0:52από δάσκαλο σε μαθητή και μετά ο τελευταίος τη χρησιμοποιούσε έξω στον κόσμο.
-
0:52 - 0:54Όταν εγώ ήμουν παιδί,
-
0:54 - 0:56είχαμε όλους τους τόμους μιας εγκυκλοπαίδειας στο σπίτι μας.
-
0:56 - 0:58Αγοράστηκε τη χρονιά που γεννήθηκα,
-
0:58 - 1:00και ήταν απίθανο
-
1:00 - 1:03καθώς δε χρειαζόταν να πάω στη βιβλιοθήκη για να πάρω την πληροφορία,
-
1:03 - 1:05αφού η πληροφορία ήταν μέσα στο σπίτι μου,
-
1:05 - 1:07κάτι που ήταν υπέροχο.
-
1:07 - 1:09Ήταν κάτι διαφορετικό
-
1:09 - 1:11απ' αυτό που είχαν βιώσει οι δυο προηγούμενες από μένα γενιές,
-
1:11 - 1:13κάτι που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούσα με την πληροφορία
-
1:13 - 1:15έστω και σε μικρό επίπεδο.
-
1:15 - 1:17Όμως η πληροφορία ήταν πιο κοντά σε μένα.
-
1:17 - 1:19Είχα άμεση πρόσβαση σ' αυτή.
-
1:19 - 1:21Στο διάστημα που μεσολάβησε
-
1:21 - 1:23από τότε που ήμουν μαθήτρια στο λύκειο
-
1:23 - 1:25ως την εποχή που άρχισα να διδάσκω,
-
1:25 - 1:27συντελέστηκε η εφεύρεση του διαδικτύου.
-
1:27 - 1:29Περίπου την εποχή που άρχισε το διαδίκτυο να χρησιμοποιείται
-
1:29 - 1:31σαν εκπαιδευτικό εργαλείο
-
1:31 - 1:33μετακομίζω από το Γουισκόνσκιν
-
1:33 - 1:35στο Κάνσας,
-
1:35 - 1:37όπου είχα την ευκαιρία να διδάξω
-
1:37 - 1:39στο σχολείο μιας αξιαγάπητης, μικρής πόλης
-
1:39 - 1:41σε μια επαρχιακή περιφέρεια του Κάνσας,
-
1:41 - 1:43όπου και δίδασκα το αγαπημένο μου θέμα,
-
1:43 - 1:45αμερικανική πολιτική αγωγή.
-
1:45 - 1:48Τον πρώτο χρόνο που θα δίδασκα αμερικανική πολιτική αγωγή - σαν σούπερ ήρωας-
-
1:48 - 1:50ήμουν ξετρελαμένη με το πολιτικό σύστημα.
-
1:50 - 1:52Οι μαθητές μου της τρίτης λυκείου:
-
1:52 - 1:54δεν θα έλεγα ότι ήταν ενθουσιώδεις
-
1:54 - 1:56με το αμερικανικό πολιτικό σύστημα.
-
1:56 - 1:59Το δεύτερο χρόνο έμαθα κάποια πράγματα- έπρεπε να αλλάξω τακτική.
-
1:59 - 2:01Οπότε τους ενέπλεξα σε μια αυθεντική εμπειρία
-
2:01 - 2:04που τους επέτρεψε να μάθουν βιωματικά.
-
2:04 - 2:06Δεν τους είπα τι να κάνουν ή πώς.
-
2:06 - 2:08Τους έθεσα απλώς μια "αποστολή"
-
2:08 - 2:11που ήταν να οργανώσουν μια προεκλογική συζήτηση για την τοπική τους κοινωνία.
-
2:12 - 2:14Έφτιαξαν διαφημιστικά φυλλάδια, επικοινώνησαν με υπηρεσίες,
-
2:14 - 2:16έφτιαξαν προγράμματα, συναντήθηκαν με γραμματείς,
-
2:16 - 2:18έφτιαξαν προεκλογικά φυλλάδια
-
2:18 - 2:20έτσι ώστε όλοι οι πολίτες να ενημερωθούν για τους υποψήφιους.
-
2:20 - 2:22Κάλεσαν τους πάντες στο σχολείο
-
2:22 - 2:24σε μια βραδιά συζήτησης
-
2:24 - 2:26για την διακυβέρνηση και την πολιτική
-
2:26 - 2:28και άσχετα με το αν έγιναν όλα τέλεια,
-
2:28 - 2:31οι μαθητές έμαθαν με βιωματικό τρόπο.
-
2:31 - 2:33Οι παλιότεροι - και πιο έμπειροι- καθηγητές
-
2:33 - 2:35με κοιτούσαν λέγοντας:
-
2:35 - 2:38"Αχ, αυτή είναι. Είναι τόσο γλυκιά και αθώα. Προσπαθεί να τα καταφέρει"
-
2:38 - 2:40(Γέλια)
-
2:40 - 2:42"Δεν ξέρει που πάει να μπλέξει."
-
2:42 - 2:44Εγώ όμως ήξερα ότι τα παιδιά θα εμφανιστούν εκείνο το βράδυ.
-
2:44 - 2:46Το πίστευα πραγματικά.
-
2:46 - 2:49Και κάθε εβδομάδα τους υπενθύμιζα τι περίμενα απ' αυτούς.
-
2:49 - 2:51Ώσπου εκείνο το βράδυ, και τα 90 παιδιά
-
2:51 - 2:54κατάλληλα ντυμένα ήταν στη θέση τους να κάνουν αυτό που πρέπει.
-
2:54 - 2:56Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να τους απολαύσω.
-
2:56 - 2:58Ήταν κάτι δικό τους. Βιωματικό. Αυθεντικό.
-
2:58 - 3:00Σήμαινε πολλά γι' αυτούς.
-
3:00 - 3:02Και θα συνεχίσουν.
-
3:02 - 3:05Από το Κάνσας μετακόμισα στην όμορφη Αριζόνα,
-
3:05 - 3:08όπου δίδαξα στο Flagstaff για κάποια χρόνια,
-
3:08 - 3:10αυτή τη φορά σε μαθητές γυμνασίου.
-
3:10 - 3:12Ευτυχώς δε δίδασκα πάλι αμερικανική πολιτική αγωγή.
-
3:12 - 3:15Θα δίδασκα το συναρπαστικό μάθημα της Γεωγραφίας.
-
3:15 - 3:18Και πάλι ενθουσιώδης να μάθω.
-
3:19 - 3:21Το ενδιαφέρον όμως ήταν
-
3:21 - 3:24σε σχέση με τη νέα μου θέση στην Αριζόνα
-
3:24 - 3:26ότι είχα πραγματικά
-
3:26 - 3:28μια ιδιαίτερα εκλεκτική και σπάνια ομάδα παιδιών να δουλέψουμε μαζί
-
3:28 - 3:30σ' ένα συνηθισμένο δημόσιο σχολείο.
-
3:30 - 3:33Είναι αυτές οι στιγμές που πρέπει να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
-
3:33 - 3:35Και μια ευκαιρία
-
3:35 - 3:38ήταν να πάμε και να γνωρίσουμε τον Paul Rusesabagina,
-
3:38 - 3:40ο οποίος είναι ο άνθρωπος
-
3:40 - 3:42στον οποίο βασίστηκε η ταινία "Ξενοδοχείο Ρουάντα".
-
3:42 - 3:44Αυτός θα μιλούσε στο γειτονικό μας λύκειο.
-
3:44 - 3:46Μπορούσαμε να πάμε με τα πόδια, δεν χρειαζόταν καν να πληρώσουμε λεωφορεία.
-
3:46 - 3:49Δεν υπήρχε κανένα κόστος. Τέλειος περίπατος.
-
3:49 - 3:51Το πρόβλημα όμως που προέκυψε είναι
-
3:51 - 3:53πώς πας 13χρονα και 14χρονα παιδιά σε μια συζήτηση με θέμα τη γενοκτονία
-
3:53 - 3:55και πώς αντιμετωπίζεις το όλο θέμα
-
3:55 - 3:57με υπευθυνότητα και σεβασμό
-
3:57 - 3:59ώστε κι αυτά να ξέρουν πώς να το διαχειριστούν.
-
3:59 - 4:01Οπότε και αποφασίσαμε να δούμε τον Paul Rusesabagina
-
4:01 - 4:03σαν ένα παράδειγμα ανθρώπου
-
4:03 - 4:07που αποκλειστικά αφιέρωσε τη ζωή του για να κάνει κάτι θετικό.
-
4:07 - 4:09Μετά προκάλεσα τα παιδιά να αναγνωρίσουν
-
4:09 - 4:12κάποιον στη δικιά τους ζωή, στο δικό τους περιβάλλον ή μικρόκοσμο
-
4:12 - 4:14που κατά τη γνώμη τους έκανε κάτι αντίστοιχο.
-
4:14 - 4:16Τους ζήτησα να κάνουν μια μικρή ταινία γι' αυτό.
-
4:16 - 4:18Ήταν η πρώτη φορά που κάναμε κάτι τέτοιο.
-
4:18 - 4:20Κανείς δεν ήξερε πώς να φτιάξει μια ταινία στον υπολογιστή.
-
4:20 - 4:23Όμως τους άρεσε πολύ η ιδέα. Τους ζήτησα επίσης να μιλάνε οι ίδιοι στην ταινία τους.
-
4:24 - 4:29Αυτή ήταν και η πιο αποκαλυπτική στιγμή,
-
4:29 - 4:32όταν ζητάς απ' τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν τη φωνή τους
-
4:32 - 4:34και να μιλήσουν για λογαριασμό τους
-
4:34 - 4:36για πράγματα τα οποία είναι πρόθυμα να μοιραστούν με άλλους.
-
4:36 - 4:38Η τελευταία ερώτηση της εργασίας τους ήταν:
-
4:38 - 4:40Τι σκοπεύεις να κάνεις στη ζωή σου ώστε να
-
4:40 - 4:42επηρεάσεις θετικά άλλους ανθρώπους;
-
4:42 - 4:44Τα πράγματα που θα πουν τα παιδιά
-
4:44 - 4:47όταν θα τα ρωτήσεις και θα τους δώσεις χρόνο να ακουστούν
-
4:47 - 4:50είναι απίθανα.
-
4:50 - 4:53Πάμε τώρα γρήγορα στην Πενσυλβάνια, όπου βρίσκομαι σήμερα.
-
4:53 - 4:55Διδάσκω στο σχολείο Science Leadership Academy
-
4:55 - 4:58το οποίο είναι ένα σχολείο που διοικείται από το Ινστιτούτο Franklin
-
4:58 - 5:00και τη σχολική περιφέρεια της Φιλαδέλφεια.
-
5:00 - 5:03Είμαστε το ένατο ανάμεσα σε 12 δημόσια σχολεία,
-
5:03 - 5:06αλλά το δικό μας είναι λίγο διαφορετικό.
-
5:06 - 5:08Μετακινήθηκα εκεί κυρίως
-
5:08 - 5:10για να συμμετέχω σε μια εκπαιδευτική διαδικασία
-
5:10 - 5:12που θα επικύρωνε τον τρόπο που εγώ πίστευα ότι τα παιδιά μαθαίνουν,
-
5:12 - 5:14και που πραγματικά ήθελε να διερευνήσει
-
5:14 - 5:16τι είναι πιθανό να συμβεί
-
5:16 - 5:18εφόσον είσαι πρόθυμος ν' αφήσεις
-
5:18 - 5:20κάποιες από τις μεθόδους του παρελθόντος,
-
5:20 - 5:23τη σπανιότητα της πληροφορίας δηλαδή της εποχής που η γιαγιά μου,
-
5:23 - 5:26ο πατέρας μου ή ακόμα κι εγώ πηγαίναμε σχολείο,
-
5:26 - 5:28μιας και σήμερα υπάρχει υπερπληθώρα πληροφοριών.
-
5:28 - 5:31Τι κάνεις λοιπόν όταν οι πληροφορίες είναι διάσπαρτες γύρω σου;
-
5:31 - 5:33Γιατί φέρνεις τα παιδιά στο σχολείο
-
5:33 - 5:36αφού δε χρειάζεται να έρθουν για να βρουν τις πληροφορίες;
-
5:36 - 5:39Στη Φιλαδέλφεια έχουμε ένα φορητό υπολογιστή κατ' άτομο,
-
5:39 - 5:42που σημαίνει ότι τα παιδιά φέρνουν τους υπολογιστές τους μαζί κάθε μέρα
-
5:42 - 5:45μετά τους πάνε σπίτι και έχουν πάντα πρόσβαση στην πληροφορία.
-
5:45 - 5:48Ένα πράγμα με το οποίο πρέπει να συμβιβαστείτε
-
5:48 - 5:50όταν δώσετε το εργαλείο
-
5:50 - 5:52που παρέχει πληροφορίες στους μαθητές,
-
5:52 - 5:54είναι ότι θα πρέπει να εξοικειωθείτε με την ιδέα
-
5:54 - 5:56ότι θα επιτρέπεται στους μαθητές η αποτυχία
-
5:56 - 5:59σαν αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
-
5:59 - 6:01Αυτή τη στιγμή στον εκπαιδευτικό χώρο
-
6:01 - 6:03ζούμε ένα πάθος
-
6:03 - 6:05για τη σωστή απάντηση
-
6:05 - 6:08που φαίνεται ξεκάθαρα στα συνήθη τεστ πολλαπλών επιλογών,
-
6:08 - 6:10και εγώ είμαι εδώ σήμερα για να σας δηλώσω
-
6:10 - 6:12ότι αυτό δεν είναι μάθηση.
-
6:12 - 6:15Το χειρότερο πράγμα που μπορεί κανείς να ζητήσει απ' τα παιδιά
-
6:15 - 6:17είναι το να μην κάνουν λάθος.
-
6:17 - 6:20Το να τους ζητάς να δίνουν πάντα τη σωστή απάντηση
-
6:20 - 6:22δεν τους επιτρέπει να μαθαίνουν.
-
6:22 - 6:24Κάναμε λοιπόν αυτό το πρότζεκτ
-
6:24 - 6:26και αυτό είναι ένα από τα έργα του πρότζεκτ.
-
6:26 - 6:28Σχεδόν ποτέ δεν τα επιδεικνύω
-
6:28 - 6:30κι αυτό έχει να κάνει με τη θέση μας σε σχέση με το θέμα της αποτυχίας.
-
6:30 - 6:32Οι μαθητές μου έφτιαξαν αυτά τα γραφήματα πληροφοριών
-
6:32 - 6:35σαν αποτέλεσμα μιας ενότητας με την οποία ασχοληθήκαμε προς το τέλος του χρόνου
-
6:35 - 6:37ορμώμενοι από τις πετρελαιοκηλίδες.
-
6:37 - 6:40Τους ζήτησα να χρησιμοποιήσουν σαν παραδείγματα
-
6:40 - 6:42τα γραφήματα πληροφοριών που βλέπουμε
-
6:42 - 6:44σε πολλά μέσα ενημέρωσης,
-
6:44 - 6:47και να δουν ποια είναι τα ενδιαφέροντα σημεία τους,
-
6:47 - 6:49και έπειτα να δημιουργήσουν ένα δικό τους
-
6:49 - 6:51που σχετίζεται με μια ανθρώπινης φύσεως καταστροφή στην αμερικανική πραγματικότητα.
-
6:51 - 6:53Είχαν φυσικά συγκεκριμένα κριτήρια που έπρεπε να τηρήσουν.
-
6:53 - 6:55Η αλήθεια είναι ότι ένιωθαν λίγο άβολα με την εργασία αυτή
-
6:55 - 6:57καθώς δεν είχαμε ξανακάνει κάτι παρόμοιο και δεν ήξεραν πώς ακριβώς να το κάνουν.
-
6:57 - 6:59Μιλούν αρκετά καλά - είναι πολύ ήρεμοι-
-
6:59 - 7:01και γράφουν επίσης πολύ, πολύ ωραία,
-
7:01 - 7:04όταν τους ζητήθηκε όμως να επικοινωνήσουν τις ιδέες τους διαφορετικά
-
7:04 - 7:07τους δημιούργησε μια ανασφάλεια.
-
7:07 - 7:10Τους έδωσα όμως το χώρο για να το κάνουν.
-
7:10 - 7:12Τους είπα: αυτοσχεδιάστε, δημιουργήστε μόνοι σας.
-
7:12 - 7:14Για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
-
7:14 - 7:16Και ο μαθητής που συνεχώς
-
7:16 - 7:19δημιουργεί το καλύτερο οπτικό αποτέλεσμα δε μας απογοήτευσε.
-
7:19 - 7:21Το έφτιαξε σε δυο-τρεις μέρες.
-
7:21 - 7:24Αυτή είναι η δουλειά του μαθητή που κατά γενική ομολογία τα κατάφερε.
-
7:24 - 7:27Όταν ρώτησα τους μαθητές: "Ποιος έκανε το καλύτερο;"
-
7:27 - 7:29Όλοι αμέσως συμφώνησαν: "Αυτό είναι."
-
7:29 - 7:31Δε διάβασαν τίποτα. "Αυτό είναι."
-
7:31 - 7:33Εγώ πάλι τους ρώτησα: "τι είναι αυτό που το ξεχωρίζει απ' τ' άλλα;"
-
7:33 - 7:35Οι μαθητές είπαν: "Το σχέδιο είναι καλό και έχει χρησιμοποιήσει ωραία χρώματα.
-
7:35 - 7:38Ακόμα έχει...." Και τότε είπαν δυνατά όλα όσα είχαμε πει.
-
7:38 - 7:40Εγώ τότε τους είπα: "Ωραία διαβάστε τις πληροφορίες τότε"
-
7:40 - 7:43Και τότε είπαν: "Α, τελικά ίσως να μην είναι αυτό το καλύτερο."
-
7:43 - 7:45Τότε διαλέξαμε ένα άλλο
-
7:45 - 7:47-που δεν ήταν τόσο καλό οπτικά, αλλά μπορούσες να διαβάσεις καλύτερα τις πληροφορίες-
-
7:47 - 7:50περάσαμε μια ώρα μιλώντας για το πώς μαθαίνει κανείς,
-
7:50 - 7:52καθώς το θέμα δεν ήταν η τελειότητα
-
7:52 - 7:54ή το τι θα μπορούσα να φτιάξω εγώ.
-
7:54 - 7:57Αυτό που τους ζητήθηκε ήταν να δημιουργήσουν μόνοι τους.
-
7:57 - 7:59Τους επιτράπηκε να αποτύχουν,
-
7:59 - 8:01να δουν τη διαδικασία και να μάθουν απ' αυτή.
-
8:01 - 8:03Όταν θα ξανακάνουμε κάτι αντίστοιχο στην τάξη μας φέτος,
-
8:03 - 8:05πιστεύω ότι θα τα πάνε καλύτερα.
-
8:05 - 8:07Η διαδικασία της μάθησης
-
8:07 - 8:10πρέπει να περιλαμβάνει και ένα κομμάτι αποτυχίας,
-
8:10 - 8:12γιατί η αποτυχία είναι εκπαιδευτικό εργαλείο
-
8:12 - 8:14στη διαδικασία της μάθησης.
-
8:14 - 8:17Υπάρχουν εκατομμύρια εικόνες
-
8:17 - 8:19που θα μπορούσα να σας δείξω
-
8:19 - 8:22έπρεπε να διαλέξω προσεκτικά - αυτή είναι μια απ' τις αγαπημένες μου-
-
8:22 - 8:24με μαθητές που μαθαίνουν,
-
8:24 - 8:26όπως μπορεί η μάθηση να είναι
-
8:26 - 8:29σ' ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχει η άποψη
-
8:29 - 8:31ότι τα παιδιά έρχονται στο σχολείο για να πάρουν πληροφορίες,
-
8:31 - 8:33αλλά αντίθετα, στο σχολείο τους ζητάμε να μας πουν τι μπορούν να κάνουν με την πληροφορία.
-
8:33 - 8:35Κάντε στα παιδιά ενδιαφέρουσες ερωτήσεις.
-
8:35 - 8:37Δε θα σας απογοητεύσουν.
-
8:37 - 8:39Ζητήστε τους να επισκεφθούν μέρη,
-
8:39 - 8:41να δουν πράγματα με τα ίδια τους τα μάτια
-
8:41 - 8:43να βιώσουν τη γνώση,
-
8:43 - 8:46να παίξουν, να ερευνήσουν.
-
8:46 - 8:48Αυτή είναι μια απ' τις αγαπημένες μου φωτογραφίες,
-
8:48 - 8:50καθώς τραβήχτηκε την Τρίτη,
-
8:50 - 8:52όταν ζήτησα από τους μαθητές μου να πάνε να ψηφίσουν.
-
8:52 - 8:55Αυτός είναι ο Ρόμπι, είναι η πρώτη φορά που ψηφίζει
-
8:55 - 8:57και θέλει να μοιραστεί αυτή τη στιγμή με όλους σας.
-
8:57 - 8:59Αυτό είναι μάθηση,
-
8:59 - 9:02γιατί τους ζητήσαμε να βγουν έξω στον πραγματικό κόσμο.
-
9:05 - 9:07Το κύριο σημείο αυτής της ομιλίας είναι
-
9:07 - 9:10ότι αν συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι εκπαιδευτική διαδικασία είναι
-
9:10 - 9:13να πηγαίνεις στο σχολείο
-
9:13 - 9:15για να πάρεις την πληροφορία
-
9:15 - 9:17και όχι για να βιώνεις τη γνώση,
-
9:17 - 9:20να ενδυναμώνεις τη μαθητική φωνή και να αγκαλιάζεις την αποτυχία,
-
9:20 - 9:22τότε χάνουμε το παιχνίδι.
-
9:22 - 9:24Και τίποτε από αυτά που λέγεται σήμερα
-
9:24 - 9:27δε θα είναι εφικτό, αν συνεχίσουμε να έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα
-
9:27 - 9:30που δεν δίνει αξία σ' αυτές τις αρχές,
-
9:30 - 9:32καθώς δε θα φτάσουμε μακριά με τυποποιημένα τεστ
-
9:32 - 9:34ή με την κουλτούρα της μιας και μοναδικής σωστής απάντησης.
-
9:34 - 9:36Ξέρουμε το πώς να τα πάμε καλύτερα
-
9:36 - 9:38και ήρθε η ώρα να το κάνουμε
-
9:38 - 9:43(χειροκρότημα)
- Title:
- Diane Laufenberg: Πώς μαθαίνουμε; Από τα λάθη μας.
- Speaker:
- Diana Laufenberg
- Description:
-
H Diana Laufenberg μοιράζεται μαζί μας 3 εντυπωσιακά πράγματα που έμαθε για την διδασκαλία - συμπεριλαμβανομένου και του γεγονότος ότι κανείς μαθαίνει από τα λάθη του.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 09:45