Είναι η τηλεκίνηση αληθινή; - Έμμα Μπράις

Παρακολουθήστε όλο το μάθημα εδώ: http://ed.ted.com/lessons/is-telekinesis-real-emma-bryce

Τηλεκίνηση, η ικανότητα του ανθρώπου να κατευθύνει την ύλη μόνο με την δύναμη του μυαλού, είναι ένα χαρακτηριστικό που παρουσίασαν μερικοί από τους πιο εμβληματικούς φανταστικούς χαρακτήρες, όπως ο Νίο, ο Γιόντα και φυσικά η Κάρυ. Αλλά αυτή η κυριαρχία του νου είναι πιθανή στην αληθινή ζωή; Η Έμμα Μπράις υποβάλλει την τηλεκίνηση στην επιστημονική μέθοδο.

Μάθημα: Έμμα Μπράις, απεικόνιση: Ντελφίν Μπουρούς.

Όταν ο διαβόητος φανταστικός χαρακτήρας,

της Κάρυ Ουάιτ, άφησε την αίθουσα του
σχολικού χορού να φλέγεται,

και έσπειρε τον τρόμο στην πόλη της

βασίστηκε στη δύναμη της τηλεκίνησης.

Την ικανότητα να ελέγχει αντικείμενα
χρησιμοποιώντας τη δύναμη του μυαλού.

Αλλά ενώ η Κάρυ είναι μια ταινία φαντασίας
βασισμένη σε ένα βιβλίο φαντασίας,

η πεποίθηση ότι υπάρχει τηλεκίνηση
είναι πραγματική.

Για αιώνες, άνθρωποι έχουν ισχυριστεί
ότι πραγματικά έχουν τη δύναμη

να ελέγχουν την κίνηση των αντικειμένων
χρησιμοποιώντας το μυαλό τους.

Η αιώρηση, να ανοίγουν πόρτες
κατά βούληση

και να λυγίζουν κουτάλια

είναι όλα τους ενδιαφέροντα παραδείγματα.

Συνέβη στο Μάτριξ όταν ο Νίο
παγώνει σφαίρες στον αέρα,

και είναι μια ικανότητα που ο Γιόντα
εξελίσσει στο βέλτιστο.

Αλλά, είναι η τηλεκίνηση αληθινή

ή το ίδιο φανταστική όπως η Κάρυ,
ο Γιόντα και ο Νίο;

Για να το ερευνήσουμε, πρέπει να
αξιολογήσουμε τους ισχυρισμούς αυτούς

με μια επιστημονική ματιά,

χρησιμοποιώντας επιστημονικές μεθόδους.

Η τηλεκίνηση είναι μέρος μιας αρχής
ονομαζόμενη παραψυχολογία,

στην οποία οι ερευνητές μελετούν
υπερφυσικά φαινόμενα.

Οι παραψυχολόγοι θεωρούν
αυτό που κάνουν ως επιστήμη,

αλλά άλλοι επιστήμονες διαφωνούν.

Ας ξεκινήσουμε με μερικές
βασικές παρατηρήσεις.

Παρατήρηση #1:

Ενώ υπάρχουν ένα σωρό ιστορίες
για την τηλεκίνηση,

δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη ύπαρξης.

Καμία μελέτη δεν διεξήχθη
με επιστημονική μέθοδο

ούτε επαναλήφθηκε,

σε συνθήκες εργαστηρίου
που να υποδεικνύει ότι είναι πραγματική.

Το 1930, ο επονομαζόμενος πατέρας
της παραψυχολογίας, Τζόζεφ Μπανκς Ράιν,

εξέτασε στο εργαστήριο αν ο άνθρωπος
μπορεί να χρησιμοποιήσει την τηλεκίνηση

για να κάνει ένα ζάρι να κυλήσει
από την πλευρά που ήθελε.

Οι επιστήμονες όμως δεν μπόρεσαν
να επαναλάβουν τα αποτελέσματά του.

Και αφού η επανάληψη είναι το κλειδί
για να αποδειχθεί μια ιδέα,

αυτό ήταν πρόβλημα.

Εκτός από τους επιστήμονες,

υπάρχουν αναρίθμητοι
αυτοαποκαλούμενοι τηλεκινητικοί,

αλλά όλοι αποδείχθηκαν απατεώνες
ή δεν μπορούσαν να αποδώσουν

υπό συνθήκες
που δεν είχαν πλήρως τον έλεγχο,

υποδηλώνοντας ότι χειραγωγούσαν
την κατάσταση

για να έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Σήμερα, ένα υπέρογκο χρηματικό έπαθλο
διατίθεται από πολλούς οργανισμούς

για όποιον μπορέσει να αποδείξει ότι
υπερφυσικές ικανότητες όπως η τηλεκίνηση

είναι πραγματικές.

Αλλά αυτά τα πλούτη παραμένουν αζήτητα.

Παρατήρηση #2:

Όταν ερευνούμε την τηλεκίνηση,
δεν υπάρχει συναίνεση

για το τί ακριβώς μετράται.

Τα ισχυρά εγκεφαλικά κύματα,
όπως του Γιόντα, εν δράση ίσως;

Εφόσον κανένας δεν συμφωνεί, είναι δύσκολο
να εφαρμόσουμε μία κάθετη έρευνα,

κάτι που απαιτείται
σε όλες τις άλλες επιστήμες

για να εξεταστεί η εγκυρότητα των ιδεών.

Παρατήρηση #3:

Το νόημα της επιστήμης είναι
να ανακαλύψει το άγνωστο

και στο ιστορικό της επιστημονικής έρευνας

σίγουρα συμβαίνει οι νέες τεχνολογίες
να έρχονται σε σύγκρουση

με την καθιερωμένη επιστήμη

κι ακόμα να έχουν ανατρέψει ολόκληρους
επιστημονικούς τομείς.

Τέτοιες ανακαλύψεις πρέπει να
αποδεικνύονται πολύ προσεκτικά

για να μπορούν να αντικρούσουν
τον σκεπτικισμό.

Στην περίπτωση της τηλεκίνησης,

η ιδέα έρχεται ενάντια στην
εξακριβωμένη επιστήμη,

αλλά υστερεί ακλόνητων αποδεικτικών
στοιχείων προς χάριν αυτής.

Το σύμπαν μας ελέγχεται και εξηγείται
από τους νόμους της φυσικής,

και ένας απο αυτούς λέει
ότι τα εγκεφαλικά κύματα

δεν μπορούν να ελέγξουν τα αντικείμενα,

επειδή δεν είναι ούτε ισχυρά
ούτε μεγάλης εμβέλειας

για να επηρεάσουν οτιδήποτε έξω
από το κρανίο μας.

Οι φυσικοί νόμοι μας λένε επίσης
ότι οι μοναδικές δυνάμεις

που μπορούν να επηρεάσουν
τα αντικείμενα από μακριά

είναι η μαγνητική και η βαρυτική.

Πιθανόν το πιο συναφές με την τηλεκίνηση
που η επιστήμη μπορεί να εξηγήσει

είναι η χρήση των σκέψεων
για να ελέγξουν ένα ρομποτικό χέρι.

Στους ασθενείς που έχουν υποστεί
εγκεφαλικό

και δεν μπορούν να κινηθούν,

μελετητές μπορούν να εμφυτέψουν
μικροσκοπικά καλώδια

στην περιοχή που ελέγχει την κίνηση

και εκπαιδεύουν τον ασθενή να
συγκεντρωθεί για να κινήσει

ένα ρομποτικό χέρι

το οποίο λειτουργεί ως
προέκταση του μυαλού τους,

και πετυχαίνει, είναι εκπληκτικό
αλλά δεν είναι τηλεκίνηση.

Οι σκέψεις του ασθενή δεν είναι ασαφείς,
μη αντιληπτά πράγματα.

Είναι μετρήσιμα εγκεφαλικά σήματα που
μεταφράζονται μέσω καλωδίων στο ρομπότ.

Η επιστήμη μπορεί να μετρήσει, να εξετάσει
και να εξηγήσει την κίνηση,

έτσι αποδεικνύεται ότι αυτού του είδους
ο έλεγχος του μυαλού είναι πραγματικός.

Η επιστήμη είναι μια αργή διαδικασία
συσσώρευσης αποδείξεων που είτε

είναι υπέρ, είτε κατά μιας ιδέας.

Όταν συγκεντρώνουμε αποδείξεις
μπορούμε να δούμε

ποιος πύργος υψώνεται περισσότερο

και στην περίπτωση της τηλεκίνησης δεν
είναι αυτός που υποδεικνύει ότι υπάρχει.

Κάποιοι λένε ότι το μυστηριώδες φαινόμενο
δεν χωράει στα όρια της επιστήμης,

και δεν πειράζει.

Αλλά τότε η τηλεκίνηση μετατρέπεται καθαρά
σε ένα ζήτημα προσωπικής πεποίθησης.

Εάν κάτι δεν μπορεί να αξιολογηθεί
επιστημονικά, τότε δεν μπορεί

να περιγραφεί ως επιστημονικό.

Οπότε, τα αποτελέσματα της έρευνας, μας
αποκαλύπτουν ότι όσο και να θέλουμε

να πιστέψουμε ότι η δύναμη είναι μέσα μας
η υπόθεση της τηλεκίνησης είναι αβάσιμη.

Λυπάμαι, Νίο, Κάρυ και Γιόντα.

Οι ικανότητές σας είναι εκπληκτικές,

αλλά προς το παρόν,
ανήκουν μόνο στις ταινίες.