Διαλέξτε τη σωστή σχέση | Alexandra Redcay | TEDxUpperEastSide

Αυτή ή ομιλία έγινε σε μια εκδήλωση TEDx, η οποία χρησιμοποιεί τη μορφή των συνεδρίων TED αλλά διοργανώνεται ανεξάρτητα, από μια τοπική κοινότητα/ομάδα.

Είστε έτοιμοι να μιλήσουμε για σχέσεις; Η Αλεξάνδρα Ρέντκεϊ εξηγεί συνοπτικά και οδηγεί το κοινό στη πολυπλοκότητα της αναθεώρησης, της λάθος επιλογής, και το ρόλο που οι σημαντικές ερωτήσεις παίζουν στην επιλογή της σωστής ρομαντικής σχέσης.

Θέλω όλοι να κλείσουν τα μάτια τους.

Θέλω να φανταστείτε ότι είστε ερωτευμένοι.

Μπορεί να έχετε υπάρξει ερωτευμένοι,

μπορεί να εύχεστε να ήσασταν ερωτευμένοι.

Πώς σας φάνηκε;

Η καρδιά σας αρχίζει να χτυπάει γρήγορα,

το στομάχι σας ανακατεύεται.

Παίρνετε την κολλητή σας και της λέτε:

«Θεέ μου, νομίζω ότι μόλις γνώρισα
τον έρωτα της ζωής μου!»

Μέσα σε τρεις βδομάδες.

Το καταλάβαμε τόσο γρήγορα.

Παίρνουμε αυτές τις γρήγορες αποφάσεις.

Όλα αυτά τα συναισθήματα
μας κατακλύζουν τόσο γρήγορα.

Και τότε, τί γίνεται αργότερα;

Αναρωτιώμαστε,
«Πού το είχαμε το μυαλό μας;»

Το 50% των γάμων αποτυγχάνει. Γιατί;

Δύο πολύ καλές μου φίλες
με πήραν τηλέφωνο με μια βδομάδα διαφορά

και μου είπαν ότι ο πάνω από δέκα χρόνια
γάμος τους απέτυχε,

ενώ όλοι γύρω τους ήξεραν

ότι δεν έπαιρναν εκείνη τη στιγμή
την καλύτερη απόφαση.

Ξέρετε, η κολλητή μου -

Εγώ κι η μητέρα της
ξέραμε εδώ και δέκα χρόνια

ότι ο τύπος που διάλεξε,
του άρεσε να έχει τον έλεγχο,

ήταν περιφρονητικός απέναντι στις γυναίκες

και στην ουσία ήθελε
μια γυναίκα να μένει σπίτι,

να μαγειρεύει, να καθαρίζει,
και να είναι με το παιδί τους.

Και στη φίλη μου δεν άρεσαν
και πολύ όλα αυτά,

τραγουδούσε τζαζ στη Νέα Υόρκη.

Ήταν πολύ ευτυχισμένη με τέτοια ζωή,

αλλά δεν ήταν αυτό που άρεσε σ' εκείνον.

Αλλά κάπου στην πορεία,

τον ερωτεύτηκε,

και έτσι θυσιάστηκε για την οικογένεια,

θυσιάστηκε για αυτό που πίστευε
ότι ήταν η σωστή απόφαση.

Και δέκα χρόνια μετά συνειδητοποίησε

ότι δεν αναγνώριζε τον εαυτό της,

και έτσι αποφάσισε να φύγει.

Μια γυναίκα με ρώτησε τις προάλλες -

παραπονιόταν στα 40 της, και έλεγε

ότι δεν έχουν μείνει άλλοι καλοί άντρες.

Και έλεγε ότι οι μόνοι άντρες
που υπάρχουν εκεί έξω

είναι οι άντρες τύπου Πίτερ Παν.

Οι άντρες που, όπως τους περιέγραψε,
δεν θέλουν να μεγαλώσουν,

δεν θέλουν να κάνουν παιδιά,
δεν θέλουν να παντρευτούν,

δεν θέλουν να νοικοκυρευτούν.

Και σπαταλούσε χρόνο και ενέργεια
προσπαθώντας να τους «ξεκάνει» Πιτερ Παν.

Και με ρώτησε τι πιστεύω,
γιατί συμβαίνει αυτό,

γιατί δε μπορεί να βρει κάποιον
και να διορθώσει την κατάσταση.

Έτσι της είπα:
«Πόσο ειλικρινής θέλεις να είμαι;»

Και είπε, «Πολύ ειλικρινής!

Σου μιλάω σοβαρά. Θέλω να διορθώσω
αυτό το πρόβλημα. Τι να κάνω;»

Και της είπα: «Λοιπόν, εμένα μου φαίνεται
ότι επενδύεις όλη σου την ενέργεια

σε ανθρώπους που είναι πολύ χαρούμενοι.

Είναι μια χαρά.

Γιατί να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά
και να νοικοκυρευτούν;

Δεν θέλουν αυτοί, εσύ θέλεις».

Οπότε, το πρόβλημα είναι
το πού εστιάζεις, η αντίληψή σου.

Πώς επιλέγουμε συντρόφους;

Γιατί προσπαθούμε
να τους αλλάξουμε με το ζόρι;

Ή, γιατί αγνοούμε ποιοι είναι,

ή τα σήματα κινδύνου που είναι
ακριβώς μπροστά στα μάτια μας;

Συνέχεια γυναίκες μου παραπονιούνται
στα 30 τους, 40, και 50

ότι δεν μπορούν να βρουν
τον άντρα των ονείρων τους

ή τη γυναίκα των ονείρων τους.

Άντρες μου παραπονιούνται
ότι νοιώθουν πως τους αγνοούν

επειδή είναι το καλό παιδί,
ο ευγενικός τύπος, ο φίλος,

και αυτό που βλέπουν είναι

ότι οι άλλοι βγαίνουν με τον μη διαθέσιμο,

με το γυναικά, με τον παθολογικό ψεύτη,

κάποιον που είναι ήδη παντρεμένος.

Έτσι, παίρνουμε όλες αυτές τις αποφάσεις
στις σχέσεις μας,

και καταλήγουμε δύο-τρία χρόνια αργότερα,

δέκα χρόνια αργότερα, απελπισμένοι.

Αγωνιζόμαστε να βρούμε
τη σχέση που θέλουμε,

είτε αυτή καταλήξει σε γάμο
ή απλά σε μακροπρόθεσμo δεσμό.

Γιατί επαναλαμβάνουμε αυτόν τον κύκλο
ξανά και ξανά;

Και η γυναίκα που με ρώτησε πιο πριν

-αυτήν που σας είπα ότι ζήτησε
τη συμβουλή μου, γιατί συμβαίνει αυτό-

είπε: «Όχι! Δε βγαίνω με άντρες Πιτερ Παν.

Απλά βλέπω ότι υπάρχουν γύρω μου.

Ίσως, μόνο οι τελευταίες δύο μου σχέσεις,
όντως ήμουν με άντρες Πιτερ Παν».

«Όκει, τότε όντως κάνεις σχέση με αυτούς.
Τότε γιατί τους επιλέγεις;»

Πραγματικά δεν μπορούσε να μου το εξηγήσει

και μετά απλά το έπαιρνε πίσω

«Όχι, αλήθεια δεν κάνω σχέση με τέτοιους».

«ΟΚ, εκτός από τους δύο τελευταίους».

Έτσι κατέληξε πραγματικά να αμύνεται
σε αυτήν τη συζήτηση

και να αρνείται την αλήθεια

που έβλεπαν όλοι γύρω της

-οι άνθρωποι που την αγαπούν πιο πολύ,
οι φίλοι, η οικογένεια της.

Και έτσι αναρωτήθηκα:

στο δρόμο για την αγάπη,
τι συμβαίνει πραγματικά; Τι κάνουμε;

Ξεκινάει όμορφα, υπέροχα, τέλεια.

Είσαι τρελά ερωτευμένος με κάποιον
σε ένα μικρό χρονικό διάστημα.

Και μετά βλέπουμε τα σήματα
κινδύνου αλλά τα αγνοούμε

γιατί λέμε: «Μπα, ιδέα μας θα είναι.
Είμαστε τρελοί, πολύ επιλεκτικοί».

Αλλά το θέμα είναι ότι και
οι φίλοι και η οικογένεια μας το βλέπουν.

Και ανησυχούν.
Μπορεί να πουν ή να μην πουν τίποτα.

Και μετά, πώς αντιδράμε;

Τους κατηγορούμε.

«Ποτέ δεν θα είσαι χαρούμενος
αν είμαι εγώ χαρούμενος».

«Επιτέλους βρήκα κάποιον και τον αγαπάω
και δε μπορείς να το δεχτείς».

«Απλά δεν τον ξέρεις. Είναι διαφορετικός
όταν είμαστε οι δυο μας».

Λέμε τέτοια στον εαυτό μας όλη την ώρα.

Μετά έχουμε συνδυασμό από σήματα κινδύνου.

Και λέμε στον εαυτό μας,
«Όλες οι σχέσεις θέλουν δουλειά,»

το οποίο είναι αλήθεια, αλλά εμείς
μας το λέμε παραπλανητικά,

έτσι οι φίλοι και η οικογένειά μας
εκφράζουν την ανησυχία τους.

Και τι κάνουμε;
Τους κατηγορούμε. Αμυνόμαστε.

Και μετά απομονωνόμαστε.

Προσπαθούν να επέμβουν και μας λένε:

«Κοίτα, ανησυχώ γι' αυτόν τον τύπο
με τον οποίο είσαι.

Και θέλω να το σκεφτείς.

Θέλω να προσπαθήσεις να βρεις
κάποιον άλλον ή να το τελειώσεις».

Και ίσως και να το παραδεχτούμε:

«Ναι, μάλλον πρέπει να το τελειώσω.
Ξέρω ότι δεν είναι καλός για μένα».

Αλλά δεν το κάνουμε.

Και μετά -

καθώς οικογένεια, φίλοι, συνάδελφοι,
ή οποιοσδήποτε στη ζωή μας,

επειδή συγκρούονται μαζί μας και λένε,

«Κοίτα, υπάρχει πρόβλημα εδώ,»

νοιώθουμε άβολα, ντρεπόμαστε.

Και τότε, τι κάνουμε;
Ξεκόβουμε από αυτούς.

Και δεν πάμε στο σπίτι του φίλου πια

γιατί συνέχεια παραπονιούνται.

Και η οικογένεια τότε νευριάζει μαζί μας,

και απομακρύνονται απο σένα,
σταματάνε να προσπαθούν.

Και κάποια στιγμή
το καταλαβαίνουμε κι εμείς

ότι είχαμε άδικο και αυτοί δίκιο.

Και το μισούμε. Μας τρελαίνει.

Και απελπιζόμαστε,

και λέμε, «Καλά, θα βρούμε ποτέ κανέναν;»

Και απλά θα είχαμε σώσει τόσο χρόνο,
ενέργεια και απελπισία

αν απλά είχαμε ακούσει
τους ανθρώπους γύρω μας

και δεν βγαίναμε στην άμυνα.

Και γιατί επαναλαμβάνουμε αυτόν τον κύκλο;
Γιατί το επαναλαμβάνουμε;

Γιατί το κάνουμε όλη την ώρα.

Το μυαλό μας -

Νομίζω ότι το ίδιο κομμάτι του μυαλού μας
που ελέγχει τον εθισμό

ελέγχει τα ερωτικά συναισθήματα

γιατί τα ερωτικά συναισθήματα,

αυτή η έντονη σύνδεση
που νοιώθουμε με κάποιον,

η οποία είναι τελείως παράλογη

-δεν τους ξέρουμε καν,

δεν έχουμε όλα αυτά τα κοινά

αλλά θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουμε-

είναι ακριβώς το ίδιο με τον εθισμό
στα ναρκωτικά ή το αλκοόλ.

Είναι ένας εθισμός. Είναι.

Και για κάποιο λόγο,
δεν έχουμε τη σύνεση να το καταλάβουμε.

Δεν είμαστε αρκετά συνετοί

γιατί το συναίσθημα και η αντίληψή μας,
το πως νοιώθουμε για αυτόν τον έρωτα

ελέγχει τον εγκέφαλό μας, το μυαλό μας,

τον προμετωπιαίο φλοιό μας
που είναι μπροστά στον εγκέφαλο.

O προμετωπιαίος φλοιός
είναι το κομμάτι του εγκεφάλου

το οποίο είναι λογικό,
παίρνει τις λογικές αποφάσεις.

Λέει στα άλλα μέρη του
εγκεφάλου, «Κόφτε το».

Όταν θες να ρίξεις μπουνιά
σε κάποιον και συνειδητοποιείς:

«Όχι, είναι το αφεντικό μου,
δε μπορώ να το κάνω» (Γέλια)

αυτός είναι ο προμετωπιαίος φλοιός
που σου λέει, «Κόφ'το».

Αλλά δεν αφήνουμε τον προμετωπιαίο φλοιό

να ελέγχει την καρδιά μας
και τα ερωτικά συναισθήματα μας

και έτσι μπλέκουμε
σε αυτές τις καταστάσεις.

Μπορεί να είναι γενετικό,
μπορεί να είναι τα πρότυπα,

μπορεί να μην ξέρουμε κανένα
σε πετυχημένο γάμο

ή σε πετυχημένη σχέση, τέτοια πράγματα.

Μερικοί πιστεύουν
ότι μας ελκύει ο κίνδυνος.

Γιατί έχουμε σχέση με κάποιον

που ξέρουμε ότι στο παρελθόν
έχει υπάρξει άπιστος και ψεύτης;

Μας λένε για την προηγούμενη σχέση τους,
και ήταν αυτοί που απάτησαν,

και για κάποιο λόγο πιστεύουμε:

«Με μας θα είναι αλλιώς».

Στο μεταξύ, το καλό παιδί είναι εκεί,

το καλό παιδί που είναι ειλικρινής,
πιστός, φερέγγυος, σ' αγαπάει,

αλλά εμείς το αγνοούμε.

Έχω ένα παράδειγμα - μην γελάσετε.

Είναι το ριάλιτι «Η εργένισσα».

Έχει προσέξει κανείς το σόου τελευταία;

Το κοινό: Ναι.
ΑΡ: Όκει, ένα άτομο, ευχαριστώ.

Η Ντες, η οποία είναι η εργένισσα,

έχει καταλήξει σε τρεις άντρες,

οι δύο από τους οποίους
είναι τρελά ερωτευμένοι μαζί της.

Τρελά ερωτευμένοι μαζί της.

Της το λένε, είναι τρυφεροί,
γράφουν ποιήματα, λένε τραγούδια,

όλα αυτά τα ωραία.

Ποιον ερωτεύεται;

Τον τύπο που δεν την αγαπάει.

Και της το λέει
και της ραγίζει την καρδιά,

-δεν ξέρω τι θα γίνει μετά,
έχει μείνει μόνο ένα επεισόδιο-

αλλά νομίζω είναι συμβολικό
του τι συμβαίνει στη ζωή.

Το κάνουμε συνέχεια, βλέπουμε
φίλους να παίρνουν αυτές τις αποφάσεις.

Η αγάπη κυριαρχεί του μυαλού.

Είναι σαν να είμαστε εθισμένοι
στα ναρκωτικά,

παθαίνουμε ψύχωση με την ιδέα της αγάπης,
δεν μπορούμε να κοιμηθούμε,

δεν μπορούμε να φάμε, ή αν μπορούμε
το μπέργκερ έχει τόσο υπέροχη γεύση

γιατί τώρα είμαστε ερωτευμένοι,
όλα είναι πιο έντονα.

Αυτή είναι η αγαπημένη μου φράση.

Μου θυμίζει την κυρία που θέλει
να «ξεκάνει» Πιτερ Παν τους άντρες της,

«Ποτέ μην προσπαθήσεις να μάθεις
το γουρούνι να τραγουδάει.

Ενοχλείς το γουρούνι,
και χάνεις και το χρόνο σου».

Δεν λέω ότι οι άντρες είναι γουρούνια

-και ακόμα και να ήταν,

οι γυναίκες είναι εξίσου γουρούνες-

αλλά γιατί προσπαθούμε συνεχώς
να αλλάξουμε τους ανθρώπους;

Μπαίνουμε σε μια σχέση,
και τα γουρούνια δεν τραγουδάνε,

κι όμως, προσπαθούμε
να τα κάνουμε να τραγουδήσουν, και απλά

ξέρετε, είναι ενοχλητικό,
και χάνετε το χρόνο σας.

Στο μεταξύ,

είστε σε μια σχέση δύο χρόνια,
και έχετε χάσει τόσο χρόνο

όταν στην ουσία, υπήρχαν
τόσες ευκαιρίες για σας εκεί έξω.

Οπότε, πώς το διορθώνουμε;

Μικρή λίστα, αλλά δύσκολη.

Πρέπει να ανοίξουμε την καρδιά μας
σε μια αυτοαξιολόγηση.

Η γυναίκα που ζήτησε βοήθεια
έκατσε με τους φίλους της

-απλά αράξαμε στην αυλή
κάνοντας μπάρμπεκιου-

και δε δέχτηκε να ακούσει κανέναν τους,

και όλοι έλεγαν το ίδιο πράγμα.

Πρέπει να ανοίξουμε την καρδιά μας
σε μια αυτοαξιολόγηση.

Τι συμβαίνει με μας;

Τι κάνουμε και συνεισφέρουμε
σε αυτές τις σχέσεις;

Τι φοβόμαστε;
Πιστεύουμε ότι δεν το αξίζουμε;

Πιστεύουμε ότι συμβιβαστήκαμε
με αυτό το άτομο;

Πρέπει να είστε πιο υγιείς,

και ώστε να είμαστε πιο υγιείς
πρέπει να μάθουμε ποιοι είμαστε.

Τι να σας πω για πόσοι άνθρωποι λένε -

ετοιμάζονται για ραντεβού και λένε:

«Μακάρι να του αρέσω».

Και γω λέω: «Τιιιιι;
Εγώ ελπίζω εσένα να σου αρέσουν!

Ποιος νοιάζεται αν τους αρέσεις;»

Πρέπει να αξιολογήσεις
αυτό το άτομο για να δεις

αν ταιριάζουν μαζί σου.

Αν απλά εστιάζεις στα ραντεβού
στο «Μακάρι να τους αρέσω»

λογικό είναι που παίρνουμε
λάθος αποφάσεις.

Και μετά έχεις τον άλλο που λέει πάντα:

«Λοιπόν, θα είμαι ξεκάθαρος.

Θα σου πω απλά αυτό που ψάχνω.

Θέλω κάποιον να κάνει αυτό,
και που του αρέσει αυτό».

Ε, λοιπόν, αυτός που είναι ανήθικος

που απλά θέλει να σε ρίξει στο κρεβάτι

θα σου πει ακριβώς ό,τι του είπες μόλις.

Γι' αυτό, αντί να τους τα λες όλα
και να τους κάνεις

να γίνονται αυτό που θέλεις, προσωρινά,

για να πάρουν αυτό που θέλουν,

σταμάτησε για λίγο

και απλά σκέψου ποια είναι
τα πιο σημαντικά πράγματα για σένα.

Σκέψου τρεις ερωτήσεις.

Αν θέλεις να παντρευτείς
και να κάνεις παιδιά, και είσαι 35,

τότε πρέπει να είναι μία από
τις πρώτες ερωτήσεις που πρέπει να κάνεις.

Θέλεις να παντρευτείς;

Δεν λέω να παντρευτείς εμένα,
και δεν λέω αύριο,

αλλά είναι μέσα στα σχέδιά σου;

Γιατί πολλοί εκεί έξω λένε:

«Με τίποτα. Και να μη παντρευτώ ποτέ,
θα είμαι μια χαρά».

Πρέπει να είμαστε πιο τολμηροί.

Πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε,

και να επιμένουμε μόνο
για τα σημαντικά πράγματα.

Είχα μία φίλη που μου είχε πει -

δεν ήθελε να είναι με κανέναν

που να είχε κάνει στη ζωή του ναρκωτικά,
ακόμα και χόρτο,

και της είπα: «Ξέρεις,

ο περισσότερος κόσμος έχει πάρει κάτι
τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους

Και ξέρω γω...
Είναι τόσο σημαντικό;»

Μπορώ να το καταλάβω αν είναι χασικλής,
καπνίζει κάθε βδομάδα,

και δεν πάει δουλειά,
και όλα αυτά, το καταλαβαίνω.

Αλλά πρέπει να είμαστε
και λίγο λογικοί στο τι ψάχνουμε.

Αντίθετα γιατί δεν επιμένουμε
με την ειλικρίνεια;

«Είναι αυτός ο άνθρωπος ειλικρινής;»

Σ' αυτό πρέπει να επιμένουμε.

Ο κουτός άνθρωπος ψάχνει
την ευτυχία από μακριά,

ο συνετός κάτω από τα πόδια του.

Πρέπει να είμαστε καλά με τον εαυτό μας
πρέπει να είμαστε καλά με την παρουσία μας

και η ευτυχία θα έρθει σε μας πιο πολύ.

Αν είμαστε δυστυχισμένοι τώρα,

απλά θα γινόμαστε
όλο και πιο δυστυχισμένοι

όσο αξιολογούμε τις ζωές μας.

Είναι θέμα οπτικής γωνίας.

Κανόνας νούμερο ένα,

και πολλοί πιστεύουν ότι είναι
τρελό αλλά το πιστεύω 100%,

οι φίλοι και η οικογένεια πρέπει
να γνωρίσουν τον μέλλοντα σύντροφο.

Αν νοιώθετε άβολα και πιεσμένοι

και «Παναγία μου,
θα μου πούνε ότι είμαι τρελός»

μάλλον υπάρχει πρόβλημα.

Μπορείτε να το στήσετε
(στήνεται) (Γέλια)

για παράδειγμα
«Έτυχε να πάμε σε αυτό το εστιατόριο,

και, κοίτα, ο κολλητός μου.

Μα γιατί δεν κάθεσαι μαζί μας;»

Γιατί θα σας πούνε αν αυτό
το άτομο είναι καλό για σας ή όχι

αλλά το θέμα είναι ότι πρέπει
να τους ακούσουμε,

και αυτό πρέπει να γίνει νωρίς,
μέσα σε 3 με 5 ραντεβού. Γιατί;

Γιατί τότε είναι που ερωτευόμαστε

-μέσα σε 3 με 5 ραντεβού-

τότε είναι που κολλάμε.

Μπορεί να μην το πούμε, να μην το
παραδεχτούμε, αλλά το ξέρουμε

τότε είναι που κολλάμε, στις πρώτες μέρες,

τότε είναι που παθαίνουμε εξάρτηση
και οι ζωές μας γίνονται δύσκολες.

Γι' αυτό πρέπει να ενισχύσουμε
την άποψή μας

και να πάρουμε μια πρώτη άποψη
για κάποιον από την αρχή.

Και αν πούνε, «Φύγε»,
τότε φύγετε τρέχοντας.

Τρέξτε!

Και μην ακούτε τον έναν που θα σας πει:

«Ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο. Είμαι σίγουρος
ότι πήρες τη σωστή απόφαση».

Όχι, όχι, όχι. Αυτόν μην τον ακούτε.

Εάν 3 στους 5 φίλους σας
ή 2 στους 3 πουν:

«Α, δεν ξέρω. Δεν μου βγαίνει.
Δεν νομίζω ότι είναι σωστός για σένα».

Τρέξτε, τρέξτε, ακόμα κι αν σκέφτεστε:

«Υπάρχει προοπτική και έχουμε τόσα κοινά».

Όχι, απλά τρέξτε.

Πρέπει να εμπιστεύεστε την κοινότητα
γιατί είναι πιο συνετή,

πιο συνετή από μας
που είμαστε μέσα στην κατάσταση.

Πάρτε συμβουλές διαρκώς.
Διαλέξτε τον πιο δύσκολο φίλο σας.

Αυτόν που είναι τόσο ειλικρινής,
που θα σκεφτείς: «Δεν θέλω να τη ρωτήσω

γιατί το ξέρω, θα πει κάτι άσχημο».

σ' αυτήν πρέπει να πάτε.

Μιλήστε με έναν ειδικό,
σύμβουλο, θεραπευτή, οποιονδήποτε,

απλά μιλήστε με κάποιον
για να πάρετε μια γνώμη.

Να δίνετε σημασία
στα σήματα κινδύνου κάθε μέρα,

και να είστε αρκετά θαρραλέοι
να φύγετε νωρίς.

Να είστε θαρραλέοι αρκετά για να φύγετε.

Η πραγματική αγάπη υπάρχει. Υπάρχει.

Η σχέση στην οποία είστε
μπορεί να γίνει καλύτερη επίσης.

Μην αποθαρρύνεστε, μη συγχύζεστε.

Πιστέψτε στην ικανότητά σας να αναλύετε,
στον εαυτό σας, το ένστικτό σας, μπορείτε.

Μη φοβηθείτε να ρωτήσετε
αυτές τις ερωτήσεις. Μην κομπλάρετε.

Αν φοβηθείτε να ρωτήσετε
τη σημαντική ερώτηση τώρα,

τι νομίζετε θα συμβεί σε πέντε χρόνια

όταν δεν έχετε ρωτήσει ποτέ;

Να είστε θαρραλέοι, μπορείτε να το κάνετε.

Η πράξη νικάει το φόβο:

όσο πιο πολύ το κάνουμε
τόσο πιο άνετοι γινόμαστε.

Η γυναίκα μου μου είπε στο πρώτο ραντεβού,

νόμιζε ότι βγήκε με ανακριτή του FBI

γιατί τη ρωτούσα τόσες πολλές ερωτήσεις.

Αλλά κοιτάξτε τι συνέβη.
Παντρευτήκαμε. Πέρασε το τεστ μου.

Θαύματα γίνονται, και πρέπει
να πιστεύετε ότι η αγάπη υπάρχει.

Υπάρχει, αν ακολουθήσετε αυτά τα βήματα,
αν πάρετε συμβουλές,

αν ακούτε τους φίλους
και την οικογένειά σας,

σας αγαπάνε, πραγματικά,
και θέλουν μόνο το καλό σας.

Μην απατάτε τον εαυτό σας λέγοντας:

«Ζηλεύουν»,
ή «Ποτέ δεν είχαν μια καλή σχέση».

Να τους ακούτε, σας αγαπάνε.
Είναι δυνατόν.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)