چرا معتقدم که بدرفتاری با زنان، اولین مورد نقض حقوق بشر است

جیمی کارتر، رئیس جمهوری سابق آمریکا، با اراده مخصوصش سه دلیل غیرمنتظره می‌ آورد که چرا بدرفتاری با زنان و دختران در بسیاری از نقاط جهان به اشکال مختلف بروز میابد، چه در کشورهای توسعه یافته و چه کشورهای در حال توسعه. دلیل نهایی که ارائه می دهد چیست؟ «به طور کلی این مسئله برای مردها کوچکترین اهمیتی ندارد.»

راستش را بخواهید،

تلاش کردم به زندگی حرفهای خودم از زمانی که کاخ سفید را ترک کردم فکر کنم،

و بهترین نمونه ای که دارم، کارتونی است که چند سال پیش در نیویورکر منتشر شد.

پسر بچه ای دارد به پدرش نگاه می کند،

و می گوید، «بابا، وقتی بزرگ شدم می خواهم رئیس جمهور سابق بشم.»

(خنده حاضران)

خب، من به عنوان رئیس جمهور سابق سعادت بزرگی نصیبم شده،

چون دسترسی داشته ام

که افراد بسیار کمی در جهان دسترسی مشابهی داشته اند،

در شناختن افراد زیادی در سراسر این دنیا.

من نه تنها با ۵۰ ایالت آمریکا آشنایی دارم،

بلکه من و همسرم بیش از ۱۴۵ کشور جهان را دیده ایم،

و مرکز کارتر در ۸۰ کشور جهان برنامه های تمام وقت دارد.

و خیلی از اوقات، وقتی به کشوری می رویم،

نه تنها با پادشاه یا رئیس جمهور ملاقات می کنیم،

بلکه با روستاییانی دیدار می کنیم که
در دورافتاده ترین مناطق آفریقا زندگی می کنند.

بنابراین، تعهد کلی ما در مرکز کارتر

ارتقاء حقوق بشر است،

و اینطور که من جهان را می شناسم، می توانم بدون کوچکترین ابهامی بگویم

که سوءاستفاده عمده از حقوق بشر در روی زمین،

که چندان به آن پرداخته نشده، سوءاستفاده از زنان و دختران است.

(تشویق حاضران)

این چند دلیل دارد که برای شروع ذکر می کنم.

اول از همه قرائت بد از متون مذهبی، و کتب مقدس.

در کتاب مقدس، عهد قدیم، عهد جدید، قرآن و بقیه کتاب ها،

از این کتاب ها مردانی قرائت بد ارائه داده اند که حالا در موقعیت برتر قرار دارند

در کنیسه و کلیسا و مسجد.

این مردان کتب فوق را طوری قرائت و تفسیر کرده اند
که مطمئن شوند زنان

به شکل عادی تنزل داده شده اند به موقعیت درجه دو

در مقایسه با مردان، در چشم خداوند.

این مشکلی بسیار جدی است.
که معمولا به آن توجه و پرداخته نشده است.

چند سال پیش، در سال ۲۰۰۰،

تعمید دهنده بودم،
در کلیسای ساوترن برای ۷۰ سال--

به شما بگویم که من هنوز هم هر یکشنبه
در کلاسهای یکشنبه درس می دهم،

این یکشنبه هم تدریس می کنم--

اما کلیسای ساوترن باپتیست در سال ۲۰۰۰ تصمیم گرفت

که زنان باید در موقعیت دوم باشند،

در موقعیت پایینتر نسبت به مردان.

کلیسا حکمی صادر و اجرا کرد،

که اجازه نمی داد زنان بتوانند کشیش،
پاستور یا شماس کلیسا شوند.

یا کشیش ارتش شوند.

و اگر زنی مدرس کلاس باشد،

در یک حوزه علمیه کلیسای ساوترن،

اگر شاگرد پسر در کلاس باشد، نمی تواند درس دهد،

زیرا در انجیل آیاتی هست،

بیش از ۳۰٫۰۰۰ آیه در انجیل وجود دارد،

که می گوید زن نباید به مرد درس بدهد، و از این قبیل.

اما مسئله اصلی این است که متون سوءتعبیر شده اند

تا مردها را در موقعیت برتر قرار دهند.

این یک مشکل فراگیر است،

زیرا مردها می توانند از این قدرت استفاده کنند

و اگر مثلا یک شوهر یا یک رئیس بدرفتار،
بخواهد زنی را گول بزند،

می گوید اگر زنان به چشم خداوند برابر نیستند،

چرا من باید با آن ها برابر با خودم رفتار کنم؟

چرا باید به آنها در قبال کار مشابه، حقوق برابر با مردها بدهم؟

دیگر نکته بسیار مایوس کنده

که این مشکل را سبب شده

توسل بیش از حد به خشونت است،

که به شدت در جهان رو به افزایش است.

در ایالات متحده آمریکا،
به عنوان مثال،

ما افزایش شدید سوءاستفاده از فقرا

اغلب سیاه پوستان و اقلیت ها
از طریق زندانی کردن آن ها را داریم.

وقتی که فرماندار جرجیا بودم،

از هر هزار آمریکایی یک نفر زندانی بود.

امروزه، از هر هزار نفر ۷/۳ نفر زندانی است.

این افزایش هفت برابری است.

و از وقتی که کاخ سفید را ترک کردم،

شمار زنان سیاه پوست زندانی، ۸۰۰ درصد افزایش یافته است.

ما همچنین یکی از کشورهای توسعه یافته
در کره زمین هستیم

که هنوز مجازات اعدام دارد.

و جایگاهمان برابر است با کشورهایی که
بدترین کارنامه را دارند

از نظر تمامی عناصر حقوق بشر
در ترغیب حکم اعدام.

الان در کالیفرنیا هستیم،
و همین چند روز پیش متوجه شدم

که کالیفرنیا چهار میلیارد دلار خرج کرده

روی محکوم کردن ۱۳ نفر
تا برایشان حکم اعدام صادر کند.

حساب و کتاب که بکنیم، به این ترتیب می شود که
کالیفرنیا ۳۰۷ میلیون دلار

خرج یک فرد کرده تا اعدام شود.

این هفته ایالت نبراسکا قانون منع مجازات اعدام را تصویب کرد.

چرا که هزینه زیادی دارد. (تشویق حاضران)

پس توسل به خشونت و سوءاستفاده
از فقرا و افراد محتاج

دلیل دیگر افزایش سوءاستفاده از زنان است.

بگذارید به چند نکته از موارد سوءاستفاده از زنان اشاره کنم
که بیش از همه چیز نگرانم می کند،

و سعی می کنم مختصر بگویم، زیرا همانطور که می دانید
وقتم اندک است.

یکی از این موارد ناقص سازی عضو جنسی زنان است.

ختنه زنان امری دهشتناک است که زنان آمریکایی
شناختی از آن ندارند.

اما در برخی کشورها، در بسیاری از کشورها،

وقتی کودکی متولد می شود و دختر است، خیلی زود در طول حیاتش

عضو جنسی اش به طور کامل توسط فردی بریده می شود،

که تیغی در دست دارد و به روشی غیربهداشتی،

بخش های خارجی عضو جنسی زنان را برمی دارند.

و گاهی در برخی موارد حاد، که کم هم نیستند،

دهانه آن را می دوزند تا دختر فقط بتواند ادرار کند و
خونریزی قاعدگی داشته باشد.

و بعد که ازدواج کرد،
همان فرد دوباره پیدایش می شود

و دهانه را باز می کند تا او بتواند رابطه جنسی داشته باشد.

این موارد نادر نیست، هرچند
در بیشتر کشورها غیرقانونی است.

در مصر، به عنوان مثال،

۹۱ درصد زنانی که امروز در مصر زندگی می کنند

به همین روش ناقص سازی جنسی شده اند.

در برخی کشورها، بیش از ۹۸ درصد

از زنان، قبل از آن که به سن باروری برسند،
به این روش ختنه می شوند.

این مصیبتی وحشتناک است

که بر زنان مقیم آن کشورها وارد می شود.

یک چیز بسیار جدی دیگر
قتل های ناموسی است،

وقتی که خانواده ای با برداشتی نادرست از متون کتب مقدس--

قرآن چیزی در این باره نمی گوید-

دختری را در خانواده به قتل می رسانند

اگر که مورد تجاوز قرار گیرد

یا اگر با مردی که پدرش تایید نکرده ازدواج کند،

یا این که اگر لباس های نامناسب بپوشد.

و این را یکی از اعضای خانواده خودش انجام می دهد.

پس خانواده تبدیل به قاتل هایی می شوند

وقتی که دختری برای خانواده بی آبرویی و بی ناموسی به بار آورد.

اخیرا سازمان ملل متحد در مصر تحلیلی را انجام داد

که نشان داد ۷۵ درصد دختران به قتل رسیده

به دست پدر، عمو یا برادرشان کشته شده اند،

اما ۲۵ درصد قتل ها هم توسط زنان انجام شده اند.

مشکل دیگری که در جهان وجود دارد

که مربوط به زنان است،
برده داری است،

یا همان چیزی که این روزها قاچاق انسان نامیده می شود.

حدود ۱۲ و نیم میلیون نفر
از مردم آفریقا به بردگی گرفته و

در آمریکا در قرن ۱۹ و ۱۸ فروخته شدند.

امروز ۳۰ میلیون نفر در بردگی به سر می برند.

وزارت خارجه ایالات متحده آمریکا
دستورالعملی برای کنگره تعیین کرده

که هر سال یگ گزارش ارائه دهد،

و وزارت خارجه می گوید
که ۸۰۰ هزار نفر

سالانه بین مرزهای بین المللی فروخته می شوند
و به بردگی گرفته می شوند،

و بیش از ۸۰ درصد افراد فروخته شده
زنانی هستند

که به بردگی جنسی گرفته می شوند.

در ایالات متحده در همین لحظه

۶۰ هزار نفر در اسارت
یا بردگی به سر می برند.

آتلانتا، در جورجیا، جایی که مرکز کارتر
در آن قرار دارد

و شهری که من در دانشگاه ایموری درس می دهم،

هر ماه ۲۰۰ تا ۳۰۰ زن به بردگی فروخته می شوند.

آتلانتا از این نظر مقام اول را در آمریکا دارد.

فرودگاه آتلانتا شلوغ ترین فرودگاه جهان است،

و مسافران فراوانی از نیمکره جنوبی کره زمین به آنجا می آیند.

اگر مالک یک روسپی خانه

بخواهد دختری با پوست قهوه ای یا سیاه بخرد،

با ۱٫۰۰۰ دلار می تواند.

خرید دختر سفید پوست چند هزار دلار بیشتر می خواهد،

و یک روسپی خانه دار در آتلانتا و در آمریکا در حال حاضر

می تواند به ازای هر برده ۳۵٫۰۰۰ دلار بسازد.

تجارت سکس در آتلانتای جورجیا، از کل تجارت مواد مخدر در آتلانتا بالاتر است.

خب، این هم یک مشکل بسیار جدی دیگر،
و مشکل اصلی فشحا است،

چرا که در آمریکا حتی یک فاحشه خانه هم نداریم که

مسئولان محلی از آن بی خبر باشند،

پلیس های محلی، یا رئیس پلیس یا شهردار و غیره.

و این به یکی از بدترین مشکلات منجر می شود،

یعنی افزایش خرید و فروش زنان و
به بردگی جنسی گرفتنشان

در تمام کشورهای جهان.

سوئد رویکرد خوبی به ماجرا دارد.

حدود ۱۵ تا ۲۰ سال پیش، سوئد
تصمیم گرفت قانون را عوض کند،

و زنان دیگر تحت تعقیب قرار نمی گیرند

اگر که در کار بردگی جنسی باشند،

بلکه این روسپی خانه دار ها و پاانداذها و مشتریان مرد هستند
که تحت تععقیب قرار می گیرند،

و --(تشویق حاضران)--
فحشا کاهش یافته است.

در ایالات متحده آمریکا، ما درست برعکس کار می کنیم.

به ازای هر مردی که به خاطر تجارت غیرقانونی سکس بازداشت می شود،

۲۵ زن در ایالات متحده آمریکا بازداشت می شوند.

کانادا، ایرلند، سوئد را که گفتم،

فرانسه و دیگر کشورها دارند به سمت مدل سوئد حرکت می کنند.

این کار دیگری است که می شود کرد.

ما دو موسسه در این کشور داریم که
همه ما تحسینشان می کنیم:

ارتش ما و نظام عالی دانشگاهی ما.

در ارتش، دارند بررسی می کنند که
چند مورد تجاوز جنسی صورت می گیرد.

آخرین گزارشی که دیدم می گفت،
۲۶ هزار مورد تجاوز

در ارتش انجام شده است--

۲۶٫۰۰۰.

تنها ۳٫۰۰۰ مورد، کمی بیشتر از یک درصد، مورد تعقیب قرار گرفته،

و دلیلش این است که فرمانده هر سازمانی--

یک کشتی مثل زیردریایی،
یا گردانی در ارتش

یا شرکتی در درون تفنگداران دریایی--

مقام فرماندهی طبق قانون حق تصمیم گیری دارد

که یک متجاوز را تحت تعقیب بگذارد یا نه،

و البته، چیزی که نمی خواهند دیگران بدانند این است که

تحت فرماندهی آنان، تجاوز جنسی صورت گرفته،

پس به کسی چیزی نمی گویند.

این قانون باید عوض شود.

تقریبا از هر چهار دختری که وارد دانشگاه های آمریکا می شوند
یک نفرشان

قبل از فارغ التحصیلی مورد تعرض جنسی قرار می گیرد،

و این مسئله اخیرا زیاد مورد توجه قرار گرفته،

که بخشی از آن به خاطر کتاب من است،
و البته به خاطر چیزهای دیگر،

و ۸۹ دانشگاه در آمریکا محکوم شده اند

توسط وزارت آموزش
طبق قانون «تایتل ۹»

زیرا مقامات آن دانشگاه ها به زنان اهمیتی نمی دهند

تا در مقابل تعرض جنسی از آن ها حفاظت کنند.

وزارت دادگستری می گوید بیش از نیمی از تعرض ها

در محیط دانشگاه، توسط متجاوزین زنجیره ای انجام می شود،

چرا که در خارج از نظام دانشگاه

اگر به کسی تعرض کنند تحت تعقیب قرار می گیرند،

ولی وقتی در محیط دانشگاهی هستند،
می توانند با مصونیت تعرض کنند.

و تحت تعقیب قرار نگیرند.

این ها چیزهایی هستند که در جامعه ما جریان دارد.

یک مسئله بسیار جدی دیگر درباره سوءاستفاده از زنان و دختران

دستمزد نابرابر در ازای کار برابر است،

همانطوری که می دانید. (تشویق حاضران)

و این گاهی به غلط تعبیر می شود،
اما برای کار تمام وقت،

در حال حاضر یک زن در آمریکا
۲۳ درصد کمتر از یک مرد دستمزد می گیرد.

وقتی که من رئیس جمهور شدم،
این تفاوت ۳۹ درصد بود.

از برخی جهات پیشرفت کردیم،
بویژه به این دلیل که من رئیس جمهوری بودم

و باقی قضایا-- (تشویق و خنده حاضران)

اما در ۱۵ سال گذشته،
هیچ پیشرفتی صورت نگرفته،

و این تفاوت حدود ۲۳ یا ۲۴ درصد بوده

در ۱۵ سال گذشته.

بعضی چیزها هست که ادامه دارد.

اگر۵۰۰ شرکت موفق (Fortune 500 companies)را در نظر بگیرید،

تنها ۲۳ نفر از مدیران ارشد آنها زن هستند.

از بین ۵۰۰ شرکت.

و این مدیران ارشد زن، لازم نیست یادتان بیاورم که،

کمتر از میانگین

دیگر مدیران دستمزد می گیرند.

خب، کشور ما اینطوری است.

مشکل دیگر ایالات متحده

این است که ما بزرگترین جنگ طلب روی زمین هستیم.

ما با حدود ۲۵ کشور مختلف جهان جنگیده ایم

از زمان جنگ دوم جهانی به بعد.

گاهی سربازانی داریم که در میدان نبرد هستند.

و گاهی هنگام پرواز در آسمان

روی سر مردم بمب می اندازیم.

و گاهی دیگر، مثل همین حالا، هواپیماهای بدون سرنشینی داریم
که به مردم حمله می کنند.

ما با ۲۵ کشور مختلف جهان وارد جنگ شده ایم

یا بیشتر از این، از پس از جنگ دوم جهانی.

چهار سال داشتیم که
نمی گویم کدام چهار سال،

که در جنگ نبودیم--

(تشویق حاضران)-- بمباران نکردیم، موشک پرتاب نکردیم،

و گلوله ای شلیک نکردیم.

اما در هر صورت، این جور چیزها،
اعمال خشونت

و سوءتعبیر کتاب های مقدس

دلیل وقوع، دلیل اولیه وقوع سوءاستفاده از زنان و دختران است.

یک دلیل اولیه دیگر هم هست که باید ذکر کنم،

و آن این است که به طور کلی،
مردها به هیچ چیز اهمیت نمی دهند.

(تشویق حاضران)
این حقیقت دارد.

یک مرد معمولی که بگوید،
من مخالف سوءاستفاده از زنان و دختران هستم

به خوبی موقعیت بالایی که نصیبمان شده را می پذیرد،

این خیلی شبیه چیزی است که در بچگی می دانستم،

وقتی که قانون جدا ولی برابر وجود داشت.

تبعیض نژادی به مدت صد سال قانونی بود.

از ۱۸۶۵ در پایان جنگ داخلی آمریکا،

تا دهه ۱۹۶۰،

و زمانی که لیندون جانسون متمم های قانون اساسی را تصویب کرد

برای حقوق برابر.

اما در آن زمان،
سفیدپوستان زیادی بودند که

فکر نمی کردند تبعیض نژادی چیز خوبی است،

اما سکوت کردند،

چرا که می توانستند از امتیاز گرفتن شغل بهتر استفاده کنند،

دسترسی و نفوذ خوبی در دادگاه ها داشته باشند،

همینطور به مدارس و دانشگاه های بهتر، و همه چیز،

و این همان چیزی است که امروز هم وجود دارد،

زیرا یک آدم عادی
واقعا اهمیتی نمی دهد.

حتی اگر بگوید، «من با تبعیض علیه زنان و دختران مخالفم،»

او از یک موقعیت برتر این را می گوید.

کار سختی است جلب توجه اکثریت مردانی

که نظام دانشگاهی را کنترل می کنند،

اکثریت مردانی که سیستم ارتش را کنترل می کنند،

اکثریت مردانی که دولت های جهان را کنترل می کنند،

و اکثریت مردانی که ادیان بزرگ را کنترل می کنند.

خب، اولین چیزی که باید امروز انجام دهیم چیست؟

به نظر من بهترین کاری که امروز می شود کرد

این است که زنان کشورهای قدرتمند

مثل این کشور، و کشور شما

اروپایی ها، که نفوذ دارند و از آزادی بیان و عمل برخوردارند،

شما باید مسئولیت را برعهده بگیرید

در مطالباتتان سرسخت تر باشید

و به تبعیض نژادی علیه زنان و دختران

در تمام جهان پایان دهید.

یک زن متوسط در مصر

چیز زیادی ندارد که بگوید درباره این که

دخترهایش ناقص سازی جنسی شده اند.

من حتی تا آن حد جزییات پیش نرفتم.

اما امیدوارم بعد از این کنفرانس،

همه شما زنانی که اینجا هستید
به شوهرانتان توضیح دهید

که این سوءاستفاده ها در محیط های دانشگاه
و در ارتش و غیره

و در بازار آینده کار،

باید از دختران و نوه های دختر شما مراقبت کنند.

من ۱۲ نوه دارم،
چهار فرزند و ۱۰ نتیجه،

و اغلب بهشان فکر می کنم

و به گرفتاری هایی که در آمریکا با آن مواجه خواهند شد،

نه تنها به این که اگر در مصر یا یک کشور خارجی زندگی می کردند،

در داشتن حق برابر،

و امیدوارم همه شما به من ملحق شوید

در این که قهرمانی باشیم برای زنان
و دختران در سراسر جهان

و از حقوق بشر آن ها حمایت کنیم.

بسیار سپاسگزارم.

(تشویق حاضران)