Zgjatu drejt kompjuterit dhe merr nje piksel

Kufiri mes botës sonë fizike dhe informacionit dixhital qe na rrethon po behet dita dites e me i vogel. Dizajneri dhe inxhinieri Jinha Lee dëshiron ta shpërbejë kete kufi krejtësisht. Sikunder demostron ne kete fjalim të shkurtër, qe te le me gojë hapur, idetë e tij përfshijnë një stilolaps që depërton në një ekran për të nxjerrë modele 3D dhe një desktop kompjuter prototip që ju lejon të arrini përmes ekranit për të manipuluar objekte dixhitale.

Pergjate gjithe historise se kompjuterave

jemi perpjekur te ngushtojme hendekun midis nesh

dhe informacionit digjital,

hendekun midis botes sone fizike

dhe asaj ne ekran

ku imagjinata jone mund te shkoje jashte limiteve.

Kjo hapesire eshte bere gjithnje e me e ngushte,

gjithnje e me e vogel,

sa tashme eshte zvogeluar

ne me pak se nje milimeter,

trashesia e nje ekrani xhami me prekje,

dhe fuqia e kompjuterave

i eshte mundesuar gjithkujt.

Por mendova, po sikur te mos kish kufij aspak?

Nisa te imagjonoja se si mund te ish kjo gje.

Si fillim, krijova kete instrument

qe penetron ne hapesiren dixhitale,

keshtu qe, kur e shtyp fort ne ekran,

e transferon trupin ne piksel.

Ne kete menyre, dizajnerat mund ti materializojne idete e tyre

pernjeheresh ne 3D,

ndersa kirurget mund te bejne praktike ne organe vitale

nen ekran.

Pra, me kete instrument, ky kufi eshte thyer.

Megjithate, duart tona serish mbeten jashte ekranit.

Si mund te futesh brenda dhe te nderveprosh

me informacionin dixhital

duke perdorur duart tona?

Ne Shkencat e Aplikuara te Microsoft,

ne bashkepunim me mentoren time Cati Boulanger,

ridizenjova kompjuterin

dhe munda te kthej nje hapesire te vogel mbi tastjere

ne nje vend pune dixhitale.

Duke kombinuar nje ekran dhe kamera ne thellesi

per te ndjere gishtat dhe fytyren,

tani mund te ngresh gishtat nga tastiera

te hysh brenda kesaj hapesire 3D

dhe te kapesh piksel me duart e tua.

(Duartrokitje)

Sepse dritaret dhe dosjet kane nje pozicion ne hapesiren reale,

dhe zgjedhja e tyre eshte po aq e lehte sa te marresh nje liber nga rafti.

Me pas mund ta shfletosh kete liber

ndersa nenvizon rreshtat, fjalet

ne tastieren virtuale me prekje nen cdo dritare levizese.

Arkitektet mund ti zgjasin ose rrotullojne modelet

direkt me duart e tyre.

Pra, ne keto shembuj,

ne jemi duke iu afruar botes dixhitale.

Po sikur ti ndryshonim rolet

dhe te benim te mundur qe informacioni dixhital te vinte tek ne?

Jam i sigurt qe shume prej nesh kane patur eksperience

ne blerjen dhe kthimin e mallrave online.

Tashme nuk keni pse merakoseni me.

Cfare kam ketu, eshte nje dhome prove online.

Kjo eshte pamja qe keni nga

ekrani i tejdukshem ose mbi-koke

ne momentin kur sistemi e kupton gjeometrine e trupit tend.

Duke dashur ta zhvilloj kete ide me tej, nisa te mendoj

se si ne vend qe ti shohim keto piksel ne hapesiren tone,

si mund ta bejme te mundur

qe te mund ta prekim dhe ta ndjejme?

Si do te duket kjo e ardhme?

Ne Media Lab te MIT, ne bashkepunim me keshilltarin tim Hiroshi Ishii

dhe bashkepunetorin tim Rehmi Post,

ne krijuam kete piksel fizik.

Ne kete rast, ky magnet sferik

vepron si nje piksel 3D ne hapesiren tone,

cka do te thote se si kompjuterat ashtu edhe njerezit

mund ti levizin keto objekte kudo

neper kete hapesire te vogel 3D.

Ajo cka beme, ishte te anulonim gravitetin

dhe te kontrollonim levizshmerine duke kombinuar

ngritjen magnetike dhe veprimin mekanik

dhe teknologjite e ndjeshmerise.

Dhe duke programuar dixhitalisht objektin,

ne jemi duke e liruar ate nga kufizimet

e hapesires dhe kohes, cka nenkupton se tani,

levizjet njerezore mund te regjistrohen dhe te luhen perseri

te mbetura pergjithnje ne boten fizike.

Pra, koreografia mund te mesohet fizikisht ne distance

dhe gjuajtjet e famshme te Michael Jordan mund te replikohen

ne vazhdimesi si nje realitet fizik.

Studentet mund ta perdorin kete si nje instrument

per te mesuar rreth koncepteve komplekse

si levizja planetare, fizika,

dhe ndryshe nga ekranet e kompjuterave dhe librat,

kjo eshte nje eksperience e vertete, e prekshme

qe mund te preket dhe ndjehet, dhe eshte shume e fuqishme.

Por ajo cka eshte me e bukur

se kthimi ne dicka fizike i asaj qe eshte ne kompjuter

eshte te fillosh te imagjinosh se si te programuarit e botes

do te ndryshonin edhe aktivitetet tona te perditshme.

(Te qeshura)

Sikunder mund te shihni, informacioni dixhital

nuk do te na tregoje thjesht dicka

por do te nise menjehere te veproje mbi ne

si pjese e rrethinave tona fizike

pa na ndare nga bota jone.

Sot, e nisem duk biseduar mbi kufijte,

por nqse ne i heqim keto kufij,

i vetmi kufi qe mbetet eshte imagjinata jone.

Faleminderit.

(Duartrokitje)