Η καμπάνια μας να απαγορεύσουμε τις πλαστικές σακούλες στο Μπαλί

Οι πλαστικές τσάντες δεν καταστρέφονται σχεδόν με τίποτα ωστόσο τις πετάμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι περισσότερες καταλήγουν στον ωκεανό, όπου ρυπαίνουν το νερό και βλάπτουν τη θαλάσσια ζωή. Οι υπόλοιπες καίγονται σε χωματερές όπου αναδίδουν βλαβερές διοξίνες στην ατμόσφαιρα. Οι Μελάτι και Ίζαμπελ Γουίσεν έχουν σαν αποστολή τους να μην αφήσουν τις πλαστικές τσάντες να πνίξουν την πατρίδα τους, το όμορφο νησιωτικό Μπαλί. Οι προσπάθειές τους -μεταξύ άλλων συγκέντρωση υπογραφών, καθαρισμοί παραλιών, ακόμη και μια απεργία πείνας- απέδωσαν όταν έπεισαν τον κυβερνήτη τους να δεσμευθεί ότι το Μπαλί θα είναι χωρίς πλαστικές τσάντες έως το 2018. «Μην αφήσετε κανέναν να σας πει ότι είστε πολύ μικροί ή ότι δεν καταλαβαίνετε» λέει η Ίζαμπελ στους επίδοξους ακτιβιστές. «Δεν σας λέμε ότι θα είναι εύκολο. Σας λέμε ότι θα αξίζει τον κόπο».

Μελάτι Γουίσεν: Μπαλί - το νησί των Θεών.

Ίζαμπελ Γουίσεν: Ένας πράσινος παράδεισος.

ΜΓ: Ή...

ένας χαμένος παράδεισος.

Μπαλί

το νησί των σκουπιδιών.

ΙΓ: Στο Μπαλί,

παράγουμε 680 κυβικά μέτρα
πλαστικών σκουπιδιών κάθε μέρα.

Φανταστείτε, ένα κτήριο 14 ορόφων.

Και όσον αφορά τις πλαστικές σακούλες,

λιγότερες από 5% ανακυκλώνονται.

ΜΓ: Καταλαβαίνουμε ότι αυτό αλλάζει
την εικόνα που έχετε για το νησί μας.

Άλλαξε και τη δική μας όταν το μάθαμε,

όταν μάθαμε ότι σχεδόν όλες
οι πλαστικές σακούλες στο Μπαλί

καταλήγουν στο αποχετευτικό σύστημα
και μετά στα ποτάμια μας

και μετά στον ωκεανό μας.

Και αυτές που δεν καταλήγουν στον ωκεανό,

ή καίγονται ή πετάγονται στους δρόμους.

ΙΓ: Γι' αυτό αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι.

Και για σχεδόν τρία χρόνια

προσπαθούμε να πούμε όχι
στις πλαστικές σακούλες στο νησί μας.

Και έχουμε σημαντικές επιτυχίες.

ΜΓ: Είμαστε αδερφές

και πηγαίνουμε στο καλύτερο
σχολείο του κόσμου:

το Πράσινο Σχολείο στο Μπαλί.

Το Πράσινο Σχολείο δεν διαφέρει μόνο
επειδή είναι φτιαγμένο από μπαμπού,

αλλά επίσης στον τρόπο διδασκαλίας.

Μας μαθαίνουν πώς να γίνουμε
ηγέτες του σήμερα,

κάτι που δεν μαθαίνεται από τα βιβλία.

ΙΓ: Μια μέρα, μάθαμε για ανθρώπους

που επηρέασαν σημαντικά τον κόσμο,

όπως ο Νέλσον Μαντέλα,

η Πριγκίπισσα Νταïάνα

και ο Μαχάτμα Γκάντι.

Γυρίζοντας σπίτι εκείνη την ημέρα,

αποφασίσαμε ότι κι εμείς
θέλαμε να επηρεάσουμε τον κόσμο.

Γιατί να περιμένουμε να μεγαλώσουμε

για να έχουμε επιρροή;

Θέλαμε να κάνουμε κάτι τώρα.

ΜΓ: Καθισμένες στον καναπέ
το βράδυ εκείνο,

σκεφτήκαμε όλα τα προβλήματα
που αντιμετωπίζει το Μπαλί.

Και αυτό που ξεχώρισε

ήταν τα πλαστικά σκουπίδια.

Αλλά αυτό είναι έναν τεράστιο πρόβλημα.

Οπότε σκεφτήκαμε τι θα ήταν
ένας εφικτός στόχος για εμάς, σαν παιδιά:

οι πλαστικές σακούλες.

Και εκεί γεννήθηκε η ιδέα.

ΙΓ: Ξεκινήσαμε την έρευνά μας

κι ας πούμε απλώς
ότι όσο πιο πολλά μαθαίναμε,

δεν βρίσκαμε καμιά ωφέλεια
για τις πλαστικές σακούλες.

Και, να σας πω κάτι;

Ούτε καν τις χρειαζόμαστε.

ΜΓ: Αυτό που μας έδωσε έμπνευση
ήταν οι προσπάθειες σε πολλά άλλα μέρη

να πούνε όχι στις πλαστικές σακούλες,

από τη Χαβάη ως τη Ρουάντα

και σε διάφορες πόλεις
όπως το Οούκλαντ και το Δουβλίνο.

ΙΓ: Και έτσι η ιδέα έγινε η αρχή
της καμπάνιας «Αντίο, πλαστικές σακούλες».

ΜΓ: Από τότε που ξεκίνησε η καμπάνια μας

έχουμε μάθει πολλά.

Μάθημα πρώτο:

δεν μπορείς να τα καταφέρεις
όλα μόνος σου.

Χρειάζεσαι μια μεγάλη ομάδα
από ομοϊδεάτες,

και έτσι δημιουργήσαμε την ομάδα
«Αντίο, πλαστικές σακούλες».

Η εθελοντική ομάδα περιλαμβάνει
παιδιά απ' όλο το νησί,

από διεθνή και τοπικά σχολεία.

Και όλοι μαζί,

ακολουθήσαμε μια πολυεπίπεδη στρατηγική,

βασισμένη σε συγκέντρωση υπογραφών
εντός και εκτός διαδικτύου,

εκπαιδευτικές και εμπνευστικές
παρουσιάσεις σε σχολεία

και ενημερώνουμε το κοινό σε αγορές,
φεστιβάλ, καθαρισμούς παραλίων.

Και τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό,

μοιράζουμε εναλλακτικές σακούλες,

φτιαγμένες από διχτυωτό ύφασμα,

από ανακυκλωμένες εφημερίδες

ή 100% βιολογικό ύφασμα,

όλες φτιαγμένες
από πρωτοβουλίες του νησιού.

ΙΓ: Έχουμε οργανώσει έναν πιλοτικό χωριό,

800 οικογενειών.

Ο δήμαρχας του χωριού
ήταν ο πρώτος φίλος μας

και του άρεσαν τα μπλουζάκια μας,
οπότε αυτό βοήθησε.

Ο στόχος μας ήταν
να ενημερώσουμε τους πελάτες,

γιατί εκεί πρέπει να γίνουν οι αλλαγές.

Το χωριό έχει ήδη πετύχει
τα 2/3 του σκοπού του

να μην χρησιμοποιούνται
καθόλου πλαστικές σακούλες.

Οι πρώτες προσπάθειες μας να κερδίσουμε
την στήριξη της κυβέρνησης απέτυχαν.

Οπότε σκεφτήκαμε,

«Χμμ... ίσως αν είχαμε μια λίστα
με ένα εκατομμύριο υπογραφές.

Δεν θα μπορούν να μας αγνοήσουν, έτσι;»

ΜΓ: Σωστά!

ΙΓ: Αλλά ποιος θα μπορούσε να φανταστεί

ότι ένα εκατομμύριο υπογραφές
είναι χίλια επί χίλια;

(Γέλια)

Εκεί κολλήσαμε -

μέχρι που μάθαμε το δεύτερό μας μάθημα:

άλλαξε τρόπο σκέψης.

Κάποιος ανέφερε ότι κάθε χρόνο

οι αναχωρήσεις και αφίξεις στο αεροδρόμιο
του Μπαλί ανέρχονται σε 16 εκατομμύρια.

ΜΓ: Αλλά πώς μπαίνουμε στο αεροδρόμιο;

Και εδώ έρχεται το τρίτο μάθημα:

επιμονή.

Ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο.

Μας άφησε μέσα ο επιστάτης,

μετά συναντήσαμε το αφεντικό
του αφεντικού του,

μετά τον βοηθό διευθυντή του γραφείου,

μετά τον διευθυντή του γραφείου,

και μετά...

μας έστειλαν πάλι πίσω, και σκεφτήκαμε,

πάλι θα συναντηθούμε με τον επιστάτη.

Και μετά από πολλές μέρες χτυπώντας πόρτες

απλώς σαν παιδιά με μια αποστολή,

επιτέλους συναντηθήκαμε με τον εμπορικό
διευθυντή των αεροδρομίων του Μπαλί.

Του μιλήσαμε για το «Μπαλί των πλαστικών
σακουλιών», κι επειδή ήταν πολύ καλός,

είπε, [στη φωνή του κυρίου]
«Δεν πιστεύω αυτό που θα σας πω,

αλλά σας επιτρέπω
να μαζέψετε υπογραφές ταξιδιωτών

που περνούν από το τελωνείο
και τον έλεγχο μετανάστευσης.»

(Γέλιο)

(Χειροκρότημα)

ΙΓ: Στην πρώτη μιάμιση ώρα εκεί

μαζέψαμε σχεδόν 1.000 υπογραφές.

Καλό, έ;

Μάθημα τέταρτο:

Χρειάζεσαι υποστηρικτές
σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας,

φοιτητές, εμπορικούς διευθυντές,
διάσημες προσωπικότητες.

Και χάρη στη φήμη του πράσινου Σχολείου,

πάντα είχαμε την στήριξη
πολλών διασημοτήτων.

Ο Μπαν Κι-μουν μας έμαθε

ότι οι Γενικοί Γραμματείς
των Ηνωμένων Εθνών

δεν υπογράφουν λίστες,

(Γέλια)

ακόμα και όταν παιδιά το ζητούν ευγενικά.

Αλλά υποσχέθηκε να προωθήσει
τον σκοπό μας,

και τώρα συνεργαζόμαστε στενά
με τα Ηνωμένα Έθνη.

ΜΓ: Η Τζέιν Γκούνταλ μας έδειξε
τη δύναμη της δικτύωσης των πολιτών.

Εκείνη ξεκίνησε μόνο
με μία ομάδα «Roots & Shoots»

και τώρα υπάρχουν
4.000 ομάδες σε όλο τον κόσμο.

Εμείς είμαστε μια από αυτές.

Είναι πραγματική έμπνευση.

Αν κι εσείς ανήκετε στους Ροταριανούς

χαρήκαμε για τη γνωριμία.

Ανήκουμε στο Ιντεράκτ,

το τμήμα νέων του Διεθνές Ρόταρυ.

ΙΓ: Αλλά επίσης έχουμε μάθει
πολλά για την υπομονή,

ΜΓ: πώς να αντιμετωπίζουμε
τις απογοητεύσεις,

ΙΓ: ηγετικές ικανότητες,

ΜΓ: συνεργασία,

ΙΓ: φιλία,

ΜΓ: μάθαμε για τους ανθρώπους
και τον πολιτισμό του Μπαλί,

ΙΓ: και επίσης μάθαμε για το πόσο
σημαντική είναι η αφοσίωση,

ΜΓ: Δεν είναι πάντα εύκολο.

Μερικές φορές είναι λίγο δύσκολο
να κάνεις τα λόγια σου πράξη.

ΙΓ: Αλλά πέρσι κάναμε ακριβώς αυτό.

Πήγαμε στην Ινδία για να δώσουμε διάλεξη,

και οι γονείς μας μάς πήγανε

στο πρώην σπίτι του Μαχάτμα Γκάντι.

Μάθαμε για τη δύναμη
των απεργίων πείνας που έκανε

για να πετύχει τους στόχους του.

Ναι, στο τέλος του ταξιδιού μας,

όταν συναντηθήκαμε με τους γονείς μας,

αποφασίσαμε και οι δύο και είπαμε,

«Θα κατέβουμε σε απεργία πείνας!»

(Γέλια)

ΜΓ: Και μπορείτε να φανταστείτε
την αντίδρασή τους.

Ήταν δύσκολο να πείσουμε

όχι μόνο τους γονείς μας

αλλά και τους φίλους
και τους καθηγητές μας.

Η Ίζαμπελ και εγώ το είχαμε πάρει σοβαρά.

Οπότε πήγαμε σε διατροφολόγο,

και καταλήξαμε σε συμβιβασμό

να μην τρώμε από την ανατολή
μέχρι τη δύση του ηλίου κάθε μέρα

μέχρι που ο κυβερνήτης του Μπαλί
να δεχθεί να μας συναντήσει

για να συζητήσουμε πώς να ξεφορτωθούμε
τις πλαστικές σακούλες από το Μπαλί.

ΙΓ: Το «μογκάκ μακάν» μας, όπως
λέγεται στη γλώσσα της Ινδονησίας,

ξεκίνησε.

Χρησιμοποιήσαμε τα κοινωνικά μέσα
για υποστήριξη

και μετά από μόνο δύο μέρες,

η αστυνομία ήρθε
στο σπίτι και στο σχολείο μας.

Μα τι κάνανε αυτά τα δύο κορίτσια;

Καταλαβαίναμε ότι η απεργία πείνας

ήταν αρνητική προβολή για τον κυβερνήτη -

θα μπορούσαμε να πάμε φυλακή.

Αλλά δεν πειράζει, το πετύχαμε!

Μετά από 24 ώρες,

μας πήραν από το σχολείο

και μας συνόδεψαν
στο γραφείο του κυβερνήτη.

ΜΓ: Και όντως ήταν εκεί -

(Χειροκρότημα)

περιμένοντας να μας συναντήσει
και να μιλήσουμε.

Ήταν υποστηρικτικός και
μας ευχαρίστησε για την προθυμία μας

να φροντίσουμε την ομορφιά
και το περιβάλλον του Μπαλί.

Υπέγραψε να βοηθήσει

ώστε οι κάτοικοι του Μπαλί
να πουν «όχι» στις πλαστικές σακούλες.

Και τώρα είμαστε φίλοι,

και τακτικά θυμίζουμε σ' αυτόν
και τους συνεργάτες του

τις υποσχέσεις τους.

Και μάλιστα,

πρόσφατα δήλωσε και δεσμεύθηκε
ότι μέχρι το 2018,

δεν θα χρησιμοποιούνται πια
οι πλαστικές σακούλες στο Μπαλί.

(Χειροκρότημα)

ΙΓ: Επίσης, στο Διεθνές Αεροδρόμιο του
Μπαλί, ένας από τους υποστηρικτές μας,

σκοπεύει να ξεκινήσει μια πολιτική
κατά των πλαστικών σακούλων μέχρι το 2016.

ΜΓ: Μην μοιράζετε
δωρεάν πλαστικές σακούλες

και να φέρνετε επαναχρησιμοποιήσιμες.

Αυτό είναι το επόμενο μήνυμά μας
για να αλλάξουμε τη νοοτροπία του κοινού.

ΙΓ: Η βραχυπρόθεσμη καμπάνια μας

«Ένα νησί / Μία φωνή»

αφορά ακριβώς αυτό.

Ελέγχουμε και αναγνωρίζουμε
μαγαζιά και εστιατόρια

που δηλώνουν ότι δεν χρησιμοποιούν
πλαστικές σακούλες

και βάζουμε στον είσοδό τους
αυτό το αυτοκόλλητο

και δημοσιεύουμε τα ονόματά τους
στα κοινωνικά μέσα

και σε μεγάλα περιοδικά του Μπαλί.

Και συγχρόνως,

αυτό επισημαίνει αυτούς
που δεν έχουνε το αυτοκόλλητο.

(Γέλια)

ΜΓ: Λοιπόν, γιατί σας μιλάμε για όλα αυτά;

Από τη μία πλευρά,
επειδή είμαστε περήφανες

για αυτά που μαζί με την ομάδα μας

έχουμε πετύχει.

Αλλά επίσης επειδή στην πορεία

μάθαμε ότι τα παιδιά μπορούν
να πετύχουν πράγματα.

Μπορούμε να επιτύχουμε αποτελέσματα.

Η Ίζαμπελ κι εγώ είμασταν
μόλις 10 και 12 χρονών

όταν το ξεκινήσαμε.

Δεν είχαμε ποτέ επιχειρηματικό σχέδιο,

ούτε σταθερή στρατηγική,

ούτε κάποια κρυφή ατζέντα -

μόνο την ιδέα μπροστά μας

και μια ομάδα φίλων
που εργαζόταν μαζί μας.

Ο στοχός μας ήταν
να πάψουν οι πλαστικές σακούλες

να τυλίγουν και να πνίγουν
την πανέμορφη πατρίδα μας.

Τα παιδιά έχουν απεριόριστη ενέργεια
και αποφασιστικότητα

να αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο.

ΙΓ: Οπότε λέμε σ' όλα τα παιδιά του
πανέμορφου αλλά και απαιτητικού κόσμου:

Κάντε το!

Κάντε τη διαφορά.

Δεν ισχυριζόμαστε ότι θα είναι εύκολο.

Ισχυριζόμαστε ότι θα αξίζει τον κόπο.

Αν και τα παιδιά αποτελούν μόνο
το 25% του πληθυσμού του κόσμου,

αποτελούν το 100% του μέλλοντος.

ΜΓ: Ακόμα έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε,

αλλά να ξέρετε ότι δεν θα σταματήσουμε

μέχρι που η πρώτη ερώτηση στις αφίξεις
των αεροδρομίων του Μπαλί να είναι:

Και οι δύο: «Καλωσορίσατε στο Μπαλί,

έχετε καθόλου πλαστικές σακούλες
να δηλώσετε;»

(Γέλια)

Ομ σάντι σάντι σάντι ομ.

Ευχαριστούμε.

(Χειροκρότημα)