Μπορείτε να σταματήσετε τη βία κατά των νεαρών μαύρων | Βέρνα Μάγιερς | TEDxBeaconStreet

Οι προκαταλήψεις μας μπορεί να είναι επικίνδυνες έως και θανατηφόρες - όπως είδαμε και στις περιπτώσεις των Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουσον του Μιζούρι, και του Έρικ Γκάρνερ στο Στάτεν Άιλαντ της Νέας Υόρκης. Η συνήγορος διαφορετικότητας Βέρνα Μάγιερς εξετάζει κάποιες από τις υποσυνείδητες στάσεις που τηρούμε προς τους εκτός ομάδας. Απευθύνει έκκληση προς όλους: Αναγνωρίστε τις προκαταλήψεις σας. Μετά πλησιάστε -μην αποφύγετε- τις ομάδες που σας κάνουν να νιώθετε άβολα. Μας δείχνει τον τρόπο με μια ευχάριστη, παθιασμένη, σημαντική ομιλία.

Αυτή ή ομιλία έγινε σε μια εκδήλωση TEDx, η οποία χρησιμοποιεί τη μορφή των συνεδρίων TED αλλά διοργανώνεται ανεξάρτητα από μια τοπική κοινότητα.

Έκανα ένα μακρύ ταξίδι με το αυτοκίνητο
αυτό το καλοκαίρι,

και περνούσα υπέροχα ακούγοντας

την ομιλία "The Warmth of Other Suns",
της φοβερής Ιζαμπέλα Γουίλκερσον.

Αναφέρεται σε 6 εκατομμύρια μαύρους

που διέφυγαν από το Νότο
μεταξύ 1915 και 1970,

γυρεύοντας καταφύγιο από τη βαναυσότητα

και μια καλύτερη τύχη στο Βορρά,

και ήταν γεμάτο με ιστορίες για την ευφυΐα
και τη ανθεκτικότητα των Αφροαμερικανών,

κι ήταν επίσης πραγματικά δύσκολο
να ακούς για τον τρόμο,

την ταπείνωση και τον εξευτελισμό
που υπέστησαν.

Ακόμη πιο δύσκολο ήταν να ακούς
για τους ξυλοδαρμούς,

το κάψιμο και το λιντσάρισμα που δέχονταν.

Τότε λοιπόν είπα,
«Ξέρεις, αυτό είναι πολύ βαρύ.

Χρειάζομαι ένα διάλειμμα.
Θα ανοίξω το ράδιο.»

Έτσι το άνοιξα και άκουσα το εξής:

Φέργκιουσον του Μιζούρι,

Μάικλ Μπράουν,

δεκαοχτάχρονος μαύρος άνδρας,

άοπλος, πυροβολήθηκε από λευκό αστυνομικό

και κατέληξε αφού αιμορραγούσε
για τέσσερις ώρες,

ενώ η γιαγιά, τα παιδιά και
οι γείτονές του παρακολουθούσαν έντρομοι,

και τότε σκέφτηκα,

εδώ είμαστε πάλι. Ξανά τα ίδια.

Να και πάλι αυτή η σκληρή βία
απέναντι στους μαύρους

η οποία συνεχίζεται για αιώνες.

Εννοώ πως η ιστορία επαναλαμβάνεται,
απλώς με διαφορετικά ονόματα.

Θα μπορούσε να είναι ο Αμαντού Ντίαλο,

ο Σον Μπελ,

ο Όσκαρ Γκραντ,

o Τρέιβον Μάρτιν.

Αυτή η βία, αυτή η βαρβαρότητα,

είναι κομμάτι της εθνικής μας ψυχής.

Είναι κομμάτι της ιστορίας μας.

Τι θα κάνουμε λοιπόν εμείς γι'αυτό;

Ξέρω πως σίγουρα πρέπει να απαιτήσουμε

δικαιοσύνη για ό,τι συνέβη στο Μιζούρι,

και δεν γνωρίζω τι πραγματικά θα συμβεί

όταν επιστρέψουν από το δικαστήριο,

όμως ξέρω πως όλοι οι υπεύθυνοι

πρέπει να τιμωρηθούν

και οι κρατικοί φορείς να δείξουν
επίσης υπευθυνότητα,

και να υπάρξει ενδεχομένως
ειδική εκπαίδευση των αστυνομικών

και να επιβλέπονται καλύτερα
αυτά τα γεγονότα,

και σαφέστατα χρειαζόμαστε νέους νόμους

μα αναρωτιέμαι τι αλήθεια θα γίνει

με το Φέργκιουσον που βρίσκεται μέσα μας;

Ξέρετε πως κάποιοι από εμάς
όταν κυκλοφορούμε στο δρόμο,

εξακολουθούμε να κλειδώνουμε
καλά τις πόρτες

και να κρατάμε σφιχτά τις τσάντες μας

όταν βλέπουμε γύρω μας μαύρους άνδρες;

Αυτή η μερίδα των ανθρώπων.

Φυσικά δεν πυροβολούμε μαύρους στο δρόμο

μα τα ίδια στερεότυπα και προκαταλήψεις

που είναι η αιτία για όλα
αυτά τα τραγικά συμβάντα

βρίσκονται μέσα μας.

Έχουμε γαλουχηθεί με αυτά.

Πιστεύω πως μπορούμε
να σταματήσουμε αυτά τα γεγονότα,

να πάψουν αυτά τα «Φέργκιουσον»
να συμβαίνουν,

κοιτάζοντας μέσα μας και έχοντας
την προθυμία να αλλάξουμε τον εαυτό μας.

Σας παρακινώ λοιπόν να δράσετε.

Θα σας δώσω σήμερα τρία πράγματα
τα οποία θέλω να θεωρήσετε

ως τρόπους που θα σταματήσουν
παρόμοια συμβάντα με το Φέργκιουσον,

τρία πράγματα που πιστεύω
πως θα μας βοηθήσουν

να αναμορφώσουμε τις εικόνες μας
για τους νεαρούς μαύρους άνδρες,

τρία πράγματα που ελπίζω πως
όχι μόνο θα τους προστατέψουν,

αλλά θα δημιουργήσουν και το έδαφος
ώστε να ευημερήσουν.

Θα μπορούσατε να φανταστείτε κάτι τέτοιο;

Να φανταστείτε τη χώρα μας να
αγκαλιάζει τους νεαρούς μαύρους άνδρες,

να τους αποδέχεται και να τους αγκαλιάζει
ως κομμάτι του μέλλοντός μας,

με την στοργή που αγκαλιάζουμε
αυτούς που αγαπάμε;

Πόσο καλύτερες θα ήταν οι ζωές μας;

Πόσο καλύτερη θα ήταν η χώρα μας;

Ας αρχίσω με το νούμερο ένα.

Ας ξεφύγουμε από την άρνηση.

Ας πάψουμε την προσπάθεια
να γίνουμε καλοί άνθρωποι.

Χρειαζόμαστε αληθινούς ανθρώπους.

Επειδή αγωνίζομαι
υπέρ της διαφορετικότητας

και πολλοί εδώ στο σεμινάριο
έρχονται και μου λένε:

«Ω, κυρία Διαφορετικότητα,
είναι τιμή μας που είστε εδώ,»

(Γέλια)

«αλλά εμείς δεν έχουμε ίχνος προκατάληψης»

και τους λέω: «Σοβαρά;

Γιατί εγώ που κάνω αυτή τη δουλειά
και διαπιστώνω ότι έχω προκαταλήψεις».

Για παράδειγμα, πριν λίγο καιρό
ήμουν σε ένα αεροπλάνο

όπου άκουσα από το μικρόφωνο
γυναικεία φωνή πιλότου

και ενθουσιάστηκα τόσο πολύ.

Σκέφτηκα: «Ναι, εμείς οι γυναίκες,
τα καταφέραμε.

Φτάσαμε και στην στρατόσφαιρα.»

Όμως, ξαφνικά άρχισαν οι αναταράξεις

και τότε σκέφτηκα,

«ελπίζω να ξέρει να οδηγεί».

(Γέλια)

Ωραία, το ξέρω.

Όμως δεν είχα καταλάβει
πως αυτή είναι προκατάληψη

μέχρι που σκέφτηκα πως σε άλλες
πτήσεις, όπου ο πιλότος είναι άντρας,

υπάρχουν συχνά έντονες αναταράξεις

αλλά ποτέ δεν αμφισβήτησα
την ικανότητα των ανδρών πιλότων.

«Ο πιλότος είναι καλός».

Όμως εδώ βρίσκεται το πρόβλημα.

Αν με ρωτούσατε ξαφνικά, θα έλεγα:
«Γυναίκα πιλότος; Καταπληκτικό!»

Όμως όταν τα πράγματα
έγιναν λιγάκι επικίνδυνα,

εμφανίστηκε μια προκατάληψή μου
την οποία δεν ήξερα καν πως έχω.

Ξέρετε, για τα αεροπλάνα
που κινούνται γρήγορα στον ουρανό

προτιμώ κάποιον άντρα για αυτό.

Έχω ήδη κάνει μια προεπιλογή λοιπόν.

Η δική μου προεπιλογή είναι οι άντρες.

Ποια είναι η δική σας;

Ποιους εμπιστεύεστε;

Ποιους φοβάστε;

Με ποιους αισθάνεστε
να έχετε κάποια σύνδεση;

Από ποιους θέλετε να φύγετε μακριά;

Θα σας εξηγήσω τι έχουμε μάθει.

Το τεστ της έμμεσης σύνδεσης που μετρά
τις υποσυνείδητες προτιμήσεις μας,

το οποίο βρίσκεται και διαδικτυακά.

5 εκατομμύρια άνθρωποι το έκαναν.

Έδειξε πως η προεπιλογή μας
είναι το άσπρο.

Μας αρέσουν δηλαδή οι λευκοί άνθρωποι.

Προτιμούμε το λευκό.
Και τι εννοώ με αυτό;

Όταν μας δίδονται εικόνες
με μαύρους και λευκούς άνδρες,

μπορούμε να συνδέσουμε γρηγορότερα

την εικόνα με τον λευκό άνδρα
με μια θετική λέξη

από ότι αν μας ζητούσαν να συνδέσουμε

κάτι θετικό με τον μαύρο άνδρα,
και το αντίστροφο.

Όταν βλέπουμε ένα μαύρο πρόσωπο.

μας είναι πολύ πιο εύκολο
να το συνδέσουμε με κάτι αρνητικό,

από ότι το άσπρο με κάτι επίσης αρνητικό.

70% των λευκών που κάνουν αυτό το τεστ
προτιμούν τους λευκούς.

50% των μαύρων που το κάνουν,
επίσης προτιμούν τους λευκούς.

Βλέπετε ότι ουσιαστικά
έχουμε όλοι τις ίδιες προκαταλήψεις.

Αλλά τι θα κάνουμε με το μυαλό μας
που κάνει αυτόματα όλες τις συνδέσεις;

Ξέρετε, ένα από τα πράγματα
που μάλλον σας απασχολούν,

και πιθανότατα σκέφτεστε, ξέρεις κάτι;

Θα ενισχύσω την αμεροληψία μου
απέναντι στη διαφορά χρώματος.

Και δεσμεύομαι για αυτό.

Θα σας επιβάλλω κάτι; Όχι βέβαια.

Κάναμε ότι μπορούσαμε
για να κάνουμε τη διαφορά,

να μην μεροληπτούμε βάσει χρώματος.

Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ
ότι εστιάσαμε στο χρώμα,

αλλά το τι πράξαμε
όταν εστιάσαμε στο χρώμα.

Αυτό είναι ένα λάθος ιδανικό.

Και όντας απασχολημένοι
να προσποιούμαστε πως δεν βλέπουμε,

δεν αντιλαμβανόμαστε τους τρόπους
με τους οποίους η φυλετική διάκριση

στερεί ευκαιρίες από τους ανθρώπους,
δεν τους αφήνει να αναπτυχθούν,

και συχνά τους οδηγεί σε πρόωρο θάνατο.

Για αυτό οι επιστήμονες υποστηρίζουν
πως σε καμιά περίπτωση

να μην μας προβληματίζουν
οι διακρίσεις βάσει του χρώματος.

Εντούτοις, αυτό που προτείνουν είναι

να κοιτάζουμε επίμονα
τους υπέροχους μαύρους ανθρώπους.

(Γέλια)

Κοιτάξτε τους κατευθείαν στο πρόσωπο
και βάλτε τους στη μνήμη σας,

γιατί όταν κοιτάμε καταπληκτικούς
ανθρώπους που είναι μαύροι,

μας βοηθάει να διακόψουμε

τον συσχετισμό που αυτόματα
γίνεται στον εγκέφαλό μας.

Γιατί νομίζετε πως σας δείχνω πίσω μου
όλους αυτούς τους όμορφους μαύρους άνδρες;

Ήταν τόσοι πολλοί κι έκοψα κάποιους.

Ωραία, ακούστε λοιπόν:

Προσπαθώ να αλλάξω τις αυτόματες συνδέσεις
σας για το τι είναι οι μαύροι άνδρες.

Προσπαθώ να σας υπενθυμίσω

ότι οι νεαροί μαύροι άνδρες μεγαλώνουν
και γίνονται υπέροχοι άνθρωποι

που έχουν αλλάξει τις ζωές μας
προς το καλύτερο.

Κάτι άλλο που συμβαίνει, είναι

ότι στην επιστήμη υπάρχει μια δυνατότητα

που αλλάζει μόνο προσωρινά
τις αυτόματες συνδέσεις μας,

αλλά γνωρίζουμε πως,

εάν πάρουμε κάποιον λευκό
που μας είναι απεχθής,

και τον βάλουμε δίπλα σε κάποιον έγχρωμο,

για παράδειγμα,
δίπλα σ' έναν διάσημο μαύρο,

αυτό κάποιες φορές επίσης προκαλεί
τις κατάλληλες αποσυνδέσεις.

Σκεφτείτε λοιπόν τον Τζέφρι Ντάμερ
και τον Κόλιν Πάουελ.

Παρατηρήστε τους καλά, εντάξει;
(Γέλια)

Έτσι όμως έχουν τα πράγματα.
Βρείτε τις προκαταλήψεις σας.

Βγείτε σας παρακαλώ από την άρνησή σας
και αμφισβητήστε κάθε τι

που θα σας αποδείξει ότι τα παλιά σας
στερεότυπα είναι λανθασμένα.

Αυτό ήταν το νούμερο ένα. Το νούμερο δύο:

Να πλησιάζετε τους νεαρούς μαύρους άνδρες,
μην απομακρύνεστε από αυτούς.

Δεν είναι αυτό κάτι το τόσο δύσκολο,

αλλά είναι ένα από τα πράγματα

που πρέπει να θέλουμε
και να είναι στις προθέσεις μας.

Ξέρετε, ήμουν στη Γουόλ Στριτ
πριν κάποια χρόνια

μαζί με μια συνάδελφό μου,
που είναι πραγματικά καταπληκτική,

δουλεύει για την διαφορετικότητα
και είναι και η ίδια Κορεάτισσα.

Ήμασταν έξω αργά το βράδυ,

και αναρωτιόμασταν που πηγαίναμε,
καθώς είχαμε χαθεί.

Κι είδα ξαφνικά στο δρόμο έναν άνθρωπο
και είπα: «Τέλεια, ένας μαύρος άντρας».

Κατευθύνθηκα προς αυτόν
χωρίς καν να το σκεφτώ.

Εκείνη σκέφτηκε:
«Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον».

Ο άντρας στο δρόμο ήταν μαύρος.

Θεωρώ πως γενικά οι μαύροι άντρες
ξέρουν που πάνε, δεν χάνονται.

Δεν ξέρω γιατί έχω την άποψη αυτή,
απλά αυτό πιστεύω.

Εκείνη μου είπε: «Εσύ σκέφτηκες:
Τι καλά! Ένας μαύρος άντρας!

Ενώ εγώ ήμουν επιφυλακτική
ακριβώς για τον ίδιο λόγο».

Διαφορετική αντίδραση. Όμως η ίδια ανάγκη,
ο ίδιος άντρας, τα ίδια ρούχα,

την ίδια ώρα, στην ίδια οδό.
Διαφορετικές αντιδράσεις.

Συνέχισε: «Νιώθω άσχημα.
Δουλεύω κατά του ρατσισμού,

μα έκανα το ίδιο! Και είμαι και έγχρωμη!
Θεέ μου!»

Και της είπα: Σε παρακαλώ, πρέπει να
χαλαρώσουμε σχετικά με το θέμα αυτό.

Πρέπει να καταλάβεις ότι έχω μια ιστορία
με τους μαύρους άνδρες.

(Γέλια)

Ο μπαμπάς μου είναι μαύρος.
Καταλαβαίνετε τι εννοώ;

έχω έναν πανύψηλο μαύρο γιό,
παντρεύτηκα μαύρο άντρα.

Η άποψή μου για τους μαύρους
είναι τόσο ευρεία και βαθιά,

που ήμουν σε θέση να καταλάβω ποιος
ήταν εκείνος ο μαύρος άντρας στο δρόμο,

και τον εμπιστεύτηκα.

Μου είπε, «Φυσικά κυρίες μου,
κατάλαβα πού πάτε. Θα σας βοηθήσω».

Οι προκαταλήψεις είναι τα σενάρια
που φτιάχνουμε για τους ανθρώπους

πριν μάθουμε ποιοι πραγματικά είναι.

Μα πώς θα μάθουμε ποιοι είναι

όταν μας έμαθαν να τους φοβόμαστε
και να τους αποφεύγουμε;

Σας συστήνω λοιπόν να κατευθυνθείτε
προς τους φόβους σας.

Και δεν σας ζητάω να πάρετε
κανένα τρελό ρίσκο.

Κάντε απλά μια απογραφή

και διευρύνετε τους κοινωνικούς
και επαγγελματικούς σας κύκλους.

Ποιος είναι στον κύκλο σας;

Ποιος λείπει;

Πόσο αυθεντικές σχέσεις

έχετε με νεαρούς μαύρους ανθρώπους,
άντρες και γυναίκες;

Ή με όποια άλλη ομάδα
διαφορετική από αυτήν που προέρχεστε

και πώς τα βρίσκετε, τρόπος του λέγειν;

Γιατί, ξέρετε κάτι;
Κοιτάξτε λίγο γύρω σας.

Ίσως υπάρχει κάποιος στη δουλειά,
στην τάξη σας,

στην εκκλησία οπουδήποτε
μπορεί να υπάρχει ένας μαύρος άνδρας

και να τον χαιρετάτε.

Όμως σας λέω να πάτε βαθύτερα,
κοντύτερα, να φτάσετε μακρύτερα,

και να χτίσετε τέτοιου είδους σχέσεις,

τέτοιες φιλίες που αναδεικνύουν
την καθολικότητα του ατόμου

και που πηγαίνουν ενάντια στα στερεότυπα.

Ξέρω κάποιοι εκεί έξω,

ξέρω γιατί έχω κάποιους
λευκούς φίλους που θα πουν:

«Δεν έχεις ιδέα πόσο διστακτικός είμαι.

Δεν νομίζω ότι μπορώ να το κάνω.

Σίγουρα θα τα κάνω μαντάρα».

Ίσως, αλλά ό,τι σας είπα
δεν έχει να κάνει με την τελειότητα.

Έχει να κάνει με τη σύνδεση.

Και δεν θα νιώσετε άνετα,
εάν πρώτα δεν νιώσετε άβολα.

Απλά πρέπει να το κάνετε, αυτό εννοώ.

Αγαπητοί μαύροι άνδρες,
αυτό που λέω σε εσάς είναι

πως εάν κάποιος σας πλησιάσει,
αποδεχτείτε την πρόσκλησή του.

Δεν θέλουν όλοι να σας βλάψουν.

Ψάξτε για τα άτομα που μπορούν
να δουν την ανθρωπιά σας.

Ξέρετε, η συναισθησία και η ευσπλαχνία

έρχονται από σχέσεις με ανθρώπους
διαφορετικούς από εσάς.

Γιατί λαμβάνει χώρα
κάτι δυναμικό και όμορφο:

αρχίζετε να συνειδητοποιείτε
πως είναι σαν εσάς,

πως είναι κομμάτι σας,

είναι σας εσάς μέσα στις οικογένειές σας

και τότε παύουμε να είμαστε θεατές

και αναλαμβάνουμε δράση,
γινόμαστε οι συνήγοροι,

γινόμαστε σύμμαχοι.

Φύγετε απ' την άνεσή σας, πηγαίνετε
σε κάτι μεγαλύτερο, πιο φωτεινό,

γιατί έτσι θα σταματήσουμε όμοια
περιστατικά με το Φέργκιουσον.

Έτσι δημιουργούμε μια κοινωνία

όπου ο καθένας, κι ειδικά οι νεαροί μαύροι
μπορούν να ευημερήσουν.

Το τελευταίο που θα σας πω,
είναι και το πιο δύσκολο,

το ξέρω, αλλά θα το πω έτσι κι αλλιώς.

Όταν βλέπουμε κάτι περίεργο,
πρέπει να έχουμε το θάρρος να μιλάμε

ακόμη και σε ανθρώπους
που αγαπάμε πολύ.

Έχουμε διακοπές, οπότε θα υπάρξει χρόνος

να κάτσουμε γύρω από το τραπέζι
και να περάσουμε καλά.

Πολλοί από εμάς έτσι κι αλλιώς
θα πάνε διακοπές,

και θα ακούσουν συζητήσεις
που γίνονται στα διάφορα τραπέζια.

Θα ειπωθούν πράγματα όπως:

«Η γιαγιά είναι κολλημένη».

(Γέλια)

«Ο θείος Τζο είναι ρατσιστής».

Παρόλα αυτά ξέρετε, αγαπάμε
και τη γιαγιά και τον θείο Τζο.

Ξέρουμε πως είναι «καλοί άνθρωποι»
αλλά αυτά που λένε είναι λάθος.

Και πρέπει να βρούμε θάρρος
να τους πούμε κάτι

γιατί ξέρετε ποιος άλλος
είναι στο τραπέζι;

Τα παιδιά κάθονται επίσης στο τραπέζι.

Αναρωτιόμαστε γιατί οι προκαταλήψεις
αντί να σταματούν, διαιωνίζονται.

Επειδή δεν λέμε τίποτα.

Πρέπει να πούμε «Γιαγιά δεν αποκαλούμε
πλέον έτσι τους ανθρώπους»,

«Θείε Τζο, δεν είναι αλήθεια
πως του άξιζε κάτι τέτοιο.

Κανείς δεν αξίζει κάτι τέτοιο».

Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι

να μην κρύψουμε από τα παιδιά μας
το άσχημο πρόσωπο του ρατσισμού,

τη στιγμή που οι μαύροι γονείς
δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια,

ιδίως αυτοί που έχουν νεαρά μαύρα αγόρια.

Πρέπει να πούμε στα αγαπημένα μας παιδιά,
στο μέλλον μας,

πως έχουμε μια υπέροχη χώρα
με τρομερά ιδανικά,

έχουμε δουλέψει πάρα πολύ σκληρά
και κάναμε κάποια πρόοδο,

αλλά δεν τελειώσαμε ακόμα.

Ακόμα μας διακατέχει αυτό
το παλιό πράγμα περί ανωτερότητας

και μας οδηγεί στο να διαιωνίζουμε
όλα αυτά στους θεσμούς μας,

στην κοινωνία μας και στις άλλες γενιές.

Κι αυτό οδηγεί σε απελπισία και απόγνωση

και σε συγκλονιστική υποτίμηση
των νεαρών μαύρων.

Ακόμα δυσκολευόμαστε, να τους πείτε,

να δούμε όχι μόνο το χρώμα,

αλλά και το χαρακτήρα των νεαρών μαύρων,

αλλά να τους πείτε πως εσείς,
κι αυτό περιμένετε κι από αυτά,

είστε μέρος των δυνάμεων
αλλαγής της κοινωνίας

που θα εναντιωθούν στην αδικία και θέλουν,
πάνω απ' όλα, να φτιάξουν μια κοινωνία

που θα βλέπει τους νεαρούς μαύρους
συνολικά για αυτό που είναι.

Τόσοι φοβεροί μαύροι άνδρες,

κάποιοι είναι από τις καλύτερες
πολιτικές προσωπικότητες που πέρασαν,

κάποιοι θαρραλέοι στρατιώτες,

πολλοί είναι εργάτες που δουλεύουν σκληρά.

Είναι άνθρωποι που είναι
καλοί ιεροκήρυκες.

Είναι φοβεροί επιστήμονες,
καλλιτέχνες και συγγραφείς.

Είναι εξαιρετικοί κωμικοί.

Λατρεμένοι παππούδες,

στοργικοί γιοί.

Είναι δυνατοί πατεράδες,

είναι νέοι άντρες με δικά τους όνειρα.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)