Potraktujmy przemoc jak zakaźną chorobę

Gary Slutkin jest lekarzem, który spędził całą dekadę walcząc z epidemiami gruźlicy, cholery i AIDS w Afryce. Po powrocie do Ameryki wydawało mu się, że uciekł od brutalnej śmierci z nimi związanej. Jednak gdy zaczął przyglądać się przemocy z użyciem broni, zauważył, że rozprzestrzenia się ona jak zakaźna choroba. To rewolucyjne spojrzenie na problem, który zbyt wiele społeczności uznało za nieusuwalny. Slutkin mówi, że skoro udało nam się powstrzymać tyle chorób, możemy zrobić to samo z przemocą.
(zarejestrowane na TEDMED)

Jestem lekarzem,
specjalistą od chorób zakaźnych.

Po ukończeniu stażu

przeniosłem się z San Francisco

do Somalii.

Szef oddziału chorób zakaźnych

szpitala San Francisco General

pożegnał mnie słowami:

"Gary, to twój największy błąd".

Wylądowałem wśród uchodźców,

gdzie na milion osób w 40 obozach

było sześciu lekarzy.

Było tam wiele epidemii.

Ja byłem odpowiedzialny
głównie za gruźlicę,

Ja byłem odpowiedzialny
głównie za gruźlicę,

później wybuchła epidemia cholery.

Byłem więc odpowiedzialny

za ograniczenie gruźlicy i cholery.

za ograniczenie gruźlicy i cholery.

Aby temu podołać

z ograniczoną liczbą pracowników,

rekrutowaliśmy i szkoliliśmy uchodźców

jako nowy rodzaj sanitariuszy.

Po trzech latach pracy w Somalii

Światowa Organizacja Zdrowia
zatrudniła mnie

do pracy przy epidemii AIDS.

Byłem odpowiedzialny za Ugandę,

pracowałem także w Rwandzie, Burundi,

Zairze, dziś Kongo,

Tanzanii, Malawi i kilku innych krajach.

Moje ostatnie zadanie
to prowadzenie jednostki rozwojowej

Moje ostatnie zadanie
to prowadzenie jednostki rozwojowej

odpowiedzialnej
za opracowywanie interwencji.

Po 10 latach pracy za granicą

byłem wykończony.

Zostało mi niewiele.

Podróżowałem przez różne kraje,

czułem się wyobcowany emocjonalnie.

Chciałem wrócić do domu.

Wiele razy widziałem śmierć,

szczególnie podczas epidemii,

a taka śmierć robi inne wrażenie.

Jest pełna paniki i strachu,

słyszałem, jak kobiety na pustyni

zawodzą i płaczą.

Chciałem wrócić do domu, odpocząć

i zacząć od nowa.

Nic mi nie było wiadomo
o epidemiach w Ameryce.

Nic mi nie było wiadomo
o epidemiach w Ameryce.

Właściwie nie widziałem w Ameryce
żadnych problemów.

Właściwie nie widziałem w Ameryce
żadnych problemów.

Odwiedzałem przyjaciół

i zauważałem, że mają wodę

doprowadzoną prosto do domów.

Ilu z was tak ma?

(Śmiech)

U wielu z nich woda dochodziła

do więcej niż jednego pomieszczenia.

Zauważyłem, że przekręcają

mały termoregulator,

żeby zmienić temperaturę w domu

o jeden lub dwa stopnie.

Teraz sam to robię.

Nie wiedziałem, czym mam się zająć,

ale przyjaciele opowiadali mi

o dzieciach strzelających
do innych dzieci.

Zapytałem ich, co z tym robią?

Zapytałem ich, co z tym robią?

Co tu w Ameryce się z tym robi?

Przeważały dwa podstawowe wyjaśnienia

czy też pomysły.

Jeden z nich to kara.

Słyszałem już o tym.

Jeśli ktoś zajmował się zachowaniem,

wie, że kara jest często dyskutowana,

ale również bardzo przeceniana.

To nie jest główny napęd zachowania,

ani główna przyczyna jego zmiany.

Przypominało mi to

starożytne epidemie,

których kiedyś zupełnie nie rozumiano,

ponieważ nie było wtedy nauki.

Epidemie dżumy,

tyfusu czy trądu,

gdzie głównym wytłumaczeniem

było istnienie złych ludzi,
złych humorów czy powietrza,

więc spławiano wdowy w fosie

i rozwiązywano sprawy
za pomocą lochów.

Drugie wyjaśnienie

i sugerowane rozwiązanie,

to postulat naprawy

szkół, społeczności, domów, rodzin,

wszystkiego.

O tym też już słyszałem.

Nazywam to teorią wszystkiego

lub WNZ: Wszystkiego Na Ziemi.

Jak zauważyliśmy

rozwiązując inne problemy,

czasem nie trzeba naprawiać wszystkiego.

Miałem więc poczucie,

że jest tu wielka przepaść.

Problem przemocy utknął,

jak i wiele innych spraw w przeszłości.

jak i wiele innych spraw w przeszłości.

Podobnie było z problemami
biegunki czy malarii.

Podobnie było
z problemami biegunki czy malarii.

Strategia wymagała przemyślenia.

Nie miałem pomysłu,
jak mogłoby to wyglądać,

ale miałem poczucie,

że potrzebujemy nowego rodzaju pracowników,

zmiany zachowań

i edukacji publicznej.

Zacząłem od pytań

i dowiadywania się tego,

co zwykle badałem.

Jak wyglądają mapy,

wykresy,

dane?

Mapy przemocy

w większości miast USA

wyglądały tak.

Widać było grupowanie,

które przypominało podobny rozkład

zakaźnych epidemii,

na przykład cholery.

Obejrzeliśmy mapy,

które pokazywały typową falę,

falę za falą,

bo każda epidemia

to połączenie wielu epidemii.

To także wyglądało jak zakaźna choroba.

Zadaliśmy pytanie,

co pomaga przewidzieć akty przemocy?

Okazuje się, że najlepiej zapowiadają je

poprzedzające akty przemocy.

To brzmi jak przypadek
grypy czy przeziębienia,

gdy ktoś kogoś zaraził.

Największe ryzyko zapadnięcia na gruźlicę

jest wtedy, gdy się z nią stykamy.

Widać więc, że w pewnym sensie

przemoc zachowuje się
jak zakaźna choroba.

Zdajemy sobie z tego sprawę

na podstawie własnych doświadczeń,

czy też relacji prasowych

o rozprzestrzenianiu się przemocy
w czasie bójek,

wojen gangów czy wojny domowej,

a nawet ludobójstwa.

To dobra wiadomość,

bo epidemię można zatrzymać.

Trzeba zrobić tylko trzy rzeczy,

żeby tego dokonać.

Pierwsza z nich to przerwanie transmisji.

W tym celu trzeba rozpoznać
i odnaleźć piewsze przypadki.

W tym celu trzeba rozpoznać
i odnaleźć piewsze przypadki.

W przypadku gruźlicy trzeba znaleźć kogoś,

kto sam jest chory i zaraża innych.

Ma sens, prawda?

Robią to specjalni pracownicy.

Dla naszego problemu

opracowaliśmy nową kategorię pracowników,

którzy, jak pracownicy SARS
szukający ptasiej grypy,

którzy, jak pracownicy SARS
szukający ptasiej grypy,

odnajdują pierwsze przypadki.

To może być ktoś, kto jest wściekły,

bo inny spojrzał na jego dziewczynę

lub jest mu winny pieniądze.

Można zatrudnić i wyszkolić pracowników,

którzy się w tym specjalizują.

Druga rzecz to zapobieganie

dalszemu rozprzestrzenianiu,

co oznacza ustalenie,
kto jeszcze miał kontakt,

ale na razie nie zaraża dalej,

jak ktoś z łagodniejszą gruźlicą,

czy też ktoś z tej samej dzielnicy,

kto trzyma się z tą samą grupą.

Takimi osobami też trzeba się zająć,

Takimi osobami też trzeba się zająć,

odpowiednio do przebiegu choroby.

Trzecia część to zmiana norm,

co oznacza pracę społeczną,

przebudowę, edukację publiczną.

W efekcie powstaje odporność grupowa.

W efekcie powstaje odporność grupowa.

Połączenie tych czynników spowodowało,

że epidemia AIDS w Ugandzie

została z powodzeniem zatrzymana.

W roku 2000 zdecydowaliśmy

połączyć te elementy

i zatrudniliśmy nowy rodzaj pracowników,

przerywaczy przemocy.

Potem wypróbowaliśmy to w okolicy,

Potem wypróbowaliśmy to w okolicy,

która była wówczas

najgorszym okręgiem policyjnym w USA.

Przerywacze przemocy
pochodzili z tej samej grupy,

chodzi o wiarygodność, zaufanie i dostęp

podobnie jak sanitariusze w Somalii,

ale należeli do innej kategorii,

wyszkoleni, by przekonywać,

uspokajać, grać na zwłokę, zmieniać nastroje.

Kolejna kategoria pracowników

to opiekunowie społeczni,

prowadzący terapię przez 6 do 24 miesięcy.

Jak przy gruźlicy,
ale tu chodzi o zmianę zachowań.

A potem praca społeczna,

zmieniająca normy.

Nasz pierwszy eksperyment

przyniósł 67% spadek

liczby strzelanin i morderstw

w dzielnicy West Garfield w Chicago.

(Oklaski)

To było piękne

dla samej dzielnicy,

najpierw 50 czy 60, potem 90 dni.

W trakcie kolejnych 90 dni

zdarzyła się strzelanina,

ale mamusie spotykały się popołudniami.

Chodziły do parków,
do których nie chodziły wcześniej.

Słońce świeciło. Wszyscy szczęśliwi.

Ale sponsorzy powiedzieli:

"Zaraz, zrób to jeszcze raz".

Zebraliśmy więc fundusze

i powtórzyliśmy eksperyment.

To kolejna dzielnica,

gdzie liczba strzelanin i morderstw
spadła o 45%.

Zostało to powtórzone już 20 razy.

Zostało to powtórzone już 20 razy.

Niezależne oceny, wspierane

przez Departament Sprawiedliwości i CDC,

przeprowadzone przez uniwersytet
Johnsa Hopkinsa

pokazały 30% do 50%
oraz 40% do 70% spadku

liczby strzelanin i zabójstw

przy użyciu tej nowej metody.

Przeprowadzono już trzy

niezależne ewaluacje.

Zrobiło się wokół nas dużo szumu,

zostaliśmy nawet opisani

w niedzielnym wydaniu
"The New York Times".

"The Economist" w 2009 uznał,

że "to podejście zyska na znaczeniu"

Zrobiono nawet film o naszej pracy.

"The Interrupters".

Ale nie tak szybko.

Wielu ludziom nie podoba się

nasz sposób działania.

Jesteśmy krytykowani,

budzimy sprzeciw

i mamy wielu przeciwników.

Jak może to być problem zdrowotny?

Epidemia?

Jak może nie być "tych złych"?

Istnieje cały przemysł

zajmujący się złymi ludźmi.

Jak można zatrudniać

ludzi z przeszłością?

Znajomi biznesmeni stwierdzili:

"Gary, strasznie cię krytykują.

Chyba robisz coś dobrego".

(Śmiech)

Znajomi muzycy dodali jeszcze "stary".

Problem przemocy wciąż pozostawał,

Problem przemocy wciąż pozostawał,

ale krytykowano nas również za to,

że nie zajmujemy się innymi problemami.

Jednak poradziliśmy sobie z malarią,

zredukowaliśmy HIV i biegunki

w regionach z koszmarną gospodarką

bez jej uzdrawiania.

Mimo, że ciągle istnieje opór,

Mimo, że ciągle istnieje opór,

nasz ruch wyraźnie rośnie.

Wiele największych miast USA,

w tym Nowy Jork, Baltimore

oraz Kansas

włączyły to w swoje departamenty zdrowia.

Podobnie dużą role odgrywają

wydziały zdrowia
w Chicago i Nowym Orleanie.

Jest to lepiej przyjmowane przez siły policyjne

niż jeszcze kilka lat temu.

Centra urazowe i szpitale

również nas wspomagają.

Konferencja Burmistrzów USA

poparła nie tylko podejście,

ale i konkretny model.

Strategia przyjęła się jeszcze szybciej

na gruncie międzynarodowym.

55% spadek zaobserwowano

w pierwszej dzielnicy Puerto Rico,

akcje przerywania
zaczęto właśnie w Hondurasie.

Tę strategię zastosowano w Kenii

podczas ostatnich wyborów,

było też 500 akcji przerywania w Iraku.

Przemoc ustępuje jak choroba,

nawet gdy zachowuje się jak choroba.

Udana terapia potwierdziła teorię.

Udana terapia potwierdziła teorię.

Niedawno Instytut Medycyny

zaprezentował raport,

który zawiera dane,

w tym dane neurologiczne,

pokazujące, jak ten problem
się rozprzestrzenia.

To dobra wiadomość,

bo daje nam możliwość

wyjścia ze średniowiecza,

gdzie według mnie
znajdowała się ta dziedzina.

Pozwala nam rozważyć możliwość,

by zamienić część więzień

na place zabaw i parki,

rozważyć możliwość przekształcenia

naszych dzielnic w prawdziwe dzielnice

i istnienia nowej strategii,

metod i pracowników,

gdzie nauka zastępuje moralność.

Pozostawienie za sobą emocji

jest najważniejszą częścią rozwiązania,

by nauka mogła być ważną jego częścią.

Nie zamierzałem tego wymyślać.

Właściwie chciałem odpocząć,

Właściwie chciałem odpocząć.

Spojrzeliśmy na mapy i wykresy,

zadaliśmy pytania

i spróbowaliśmy narzędzi,

które były używane już wcześniej

do innych celów.

Ja sam próbowałem odejść

od chorób zakaźnych,

ale nie zrobiłem tego.

Dziękuję.

(Oklaski)