Fotoj, kiuj donas voĉon al la animala regno

Naturfotisto Frans Lanting uzas multkolorajn bildojn por proksimigi nin al la mondo de la bestoj. En tiu mallonga bildoplena prelego, li instigas nin rekrei ligojn kun la aliaj kunloĝantoj de nia planedo, kaj forlasi la metaforajn haŭtojn, kiuj disigas nin.

Homaro ludas centran rolon ĉe TED,

sed mi ŝatus aldoni voĉon por la bestoj,

kies korpoj, mensoj kaj spiritoj
formis nin.

Antaŭ kelkaj jaroj, estis mia bonŝanco

renkonti triban grandaĝulon sur insulo

ne for de Vankuvero.

Lia nomo estas Jimmy Smith,

kaj li dividis rakonton kun mi

kiu estis rakontita en lia popolo,

kiu sin nomas la Kwikwasut'inuxw.

Iam, li rakontis al mi,

ĉiuj bestoj sur la Tero estis unu.

Kvankam ili aspektas malsamaj ekstere,

ene, ili ja ĉiuj estas la sama,

kaj de tempo al tempo ili kunvenis

enĉe sankta kaverno profunde en la arbaro

por festi sian unuecon.

Kiam ili alvenis,

ili ĉiuj demetis siajn haŭtojn.

Korako demetis siajn plumojn,
urso sian pelton,

kaj salmo siajn skvamojn,

kaj poste, ili dancis.

Sed iun tagon, iu homo
malkovris la kavernon

kaj priridis tion, kion li vidis

ĉar li ne komprenis.

Embarasitaj, la bestoj fuĝis,

kaj tio estis la lasta fojo kiam

ili malkaŝis sin tiamaniere.

La antikva intuicio, ke sub

siaj apartaj identecoj,
ĉiuj bestoj estas unu,

estis potenca inspiro por mi.

Mi ŝatas preteriri la pelton, la plumojn

kaj la skvamojn.

Mi volas iri sub la haŭton.

Ne gravas ĉu mi alfrontas
gigantan elefanton

aŭ etan arbaran ranon,

mia celo estas konekti nin kun ili, okulo al okulo.

Vi eble demandas vin, ĉu mi iam fotas homojn?

Certe. Homoj ĉiam
ĉeestas en miaj fotoj,

ne gravas ĉu ili ŝajnas

reprezenti testudojn

aŭ pumojn

aŭ leonojn.

Vi nur devas lerni kiel vidi
preter iliaj maskoj.

Kiel fotisto,

mi provas atingi preter la diferencojn

de nia genetika konsisto

por aprezi kion ni havas komune

kun ĉiuj aliaj vivantaĵoj.

Kiam mi uzas mian fotilon,

mi faligas mian haŭton

kiel la bestoj en tiu kaverno

por ke mi povu montri tion, kio
ili vere estas.

Kiel bestoj dotitaj

per la potenco de racia pensado,

ni povas miri pri
la komplikeco de la vivo.

Kiel civitanoj de planedo endanĝerigita,

estas nia morala respondeco

trakti la draman perdon
de la diverseco de la vivo.

Sed kiel homoj kun koroj,

ni ĉiuj povas ĝoji pri
la unueco de la vivo,

kaj eble ni povas ŝanĝi

tion, kio iam okazis
en tiu sankta kaverno.

Ni trovu manieron aliĝi al la danco.

Dankon.

(Aplaŭdoj)