سه راه‌حل برای اصلاح رسانه‌های خبری

چیزی در صنعت خبرگزاری ها بسیار نادرست عمل می‌کند. اعتماد به رسانه در تمام زمان‌ها کم بوده است؛ ما درحال غرق شدن با داستان های احساسی هستم و گزارش های ثابت و با کیفیت بسیار کمیاب‌اند. این مطالب را کارآفرین و روزنامه‌نگار لارا ستراکیان می‌گوید.
در این سخنرانی او سه راه‌حل را برای اصلاح اخبار و خبرگزاری‌ها و همچنین آسان‌تر کردن فهمیدن مسائل پیچیده به میان می‌گذارد.

پنج سال پیش، من شغل رویاییم رو داشتم.

من یک خبرنگار خارجی در خاورمیانه بودم

که برای اخبار ABC گزارش میداد.

اما یک مشکل وجود داشت

مشکلی در صنعت خبر،

که من احساس کردم باید برطرفش کنیم.

من دقیقآ اواخر سال ۲۰۰۷ در خاورمیانه بودم،

که درست اواسط

جنگ عراق بود.

اما زمانی که من به اونجا رسیدم،
تقریبا غیر ممکن بود که

در مورد جنگ عراق مطالبی
رو در اخبار پیدا کنید.

پوشش اخبار خارج از مرزها از در شبکه ها

از قلم افتاده بود.

و تنها اخباری که مخابره میشد،

بیش از ۸۰ درصد آن درمورد
خودمان (در عراق) بود.

ما اخبار عراق رو از دست داده بودیم،

اخباری در مورد وضع مردم آنجا،

و اخباری از اینکه چه اتفاقی
زیر فشار جنگ برای آن ها می افتد.

از افغانستان هیچ خبری مورد پوشش نبود.

تقریباً کمتر از یک درصد اخبار در سال ۲۰۰۸

در مورد جنگ افغانستان بودند.

در حالی که اون
اون طولانی ترین جنگ تاریخ آمریکا بود،

اما اطلاعات خبری بسیار کمیاب بودند

بطوریکه معلمان مدرسه ای که
باهاشون صحبت میکردیم

به ما گفتند در توضیح اینکه
ما در آنجا چکار میکنیم

به دانش آموزانشان
مشکل داشتند

وقتی که اون دانش آموزان والدینی داشتند

که در خارج از کشور
در جنگ بودند و گاهاً کشته میشدند.

ما در این پوشش خبری ناموفق بودیم،

و این فقط در مورد عراق و افغانستان نبود.

از مناطق درگیری تا تغییرات آب و هوایی

تا تمامی انواع موضوعات در مورد
بحران در سلامت عمومی،

ما چیزهایی را از دست داده بودیم که من
ان موضوعات را در حد گونه، طبقه بندی میکنم،

چراکه به عنوان یک گونه، آن موضوعات عملاً
میتوانند مارا به نابودی بکشند.

و با عدم موفقیت در فهمیدن
موضوعات پیچیده زمانمان،

ما با مفاهیم عملی مسلمی روبرو هستیم.

چگونه مشکلاتمان را برطرف خواهیم کرد

درصورتی که بصورت اساسی آنهارا نفهمیدیم،

و نمیتوانیم آنهارا در لحظه پیگیری کنیم،

و مکانی که مردم در
حال کار بر روی موضوع هستند،

برای ما نامشخص هست

و بعضی مواقع آن افراد برای یکدیگر نیز
نامشخص هستند.

وقتی شما به گذشته عراق نگاه میکنید،

آن سالهایی که ما اخبار را گم کردیم،

سالهایی بود که جامعه متلاشی شد
(و ظرفیتش رو از دست داد)،

وقتی ما در حال تنظیم شرایط برای آنچه که
ظهور داعش به وجود خواهد آورد بودیم،

داعش موصل را تصرف کرد

و خشونت تروریستی گسترش یافت

فراتر از مرز های عراق به مابقی جهان.

درست نزدیکی آن زمان که مشاهداتی را از
عراق داشتم،

من به سرتاسر مرز های عراق نگاهی کردم

و متوجه شدم آنجا یک موضوع دیگری را دوباره
از دست می دادیم:

جنگ سوریه.

اگر شما متخصص امور خاورمیانه باشید،
میدانید که سوریه چقدر

از آغاز مهم بود.

اما آن در نهایت، واقعاً،

یکی از اخبار فراموش شده بهار عربی بود.

من پیامد های روبرو را دیدم.

سوریه بصورت تنگاتنگی به امنیت منطقه
گره خورده است،

همچنین به ثبات جهانی.

من احساس کردم ما نمیتوانیم اجازه بدهیم تا

این وضع سوریه یکی از موضاعاتی شود که
از آن غافل می شویم.

بنابرین من شغل بزرگم رو در تلویزیون
کنارگذاشتم تا وبسایتی به اسم "سوریه به صورت عمیق" را راه بندازم.

ان برای منبع خبر
و اطلاعات بودن طراحی شده بود

که فهمیدن موضوعات پیچیده را آسانتر میکرد.

و برای پنچ سال گذشته،
آن یک منبعی بود

برای سیاستگذاران و متخصصانی که
در درگیری های سوریه کار میکردند.

ما یک مدل تجاری ساختیم

برپایه ثبات و
اطلاعات با کیفیت،

و جمع کردن افراد خبره در این حوزه.

و ما فهمیدیم که این مدلی بود که میشود
تعمیمش داد.

ما درخواست های مشتاقانه ای برای
انجام کارهای مشابهی بصورت عمیق را داشتیم.

پس ما کارمان را با این لیست از کلمات
آغاز کردیم.

من فقط یکی از کارآفرینهای (این حوزه) هستم،

و تیم ما فقط یکی از این استارت-آپ ها است

که سعی میکند
اشتباهات اخبارها را برطرف کند.

همه ما در این حوزه میدانیم که

که قسمتی از صنعت خبر بدرستی عمل نمیکند

و آسیب دیده است.

اعتماد به رسانه ها، میشه پایین بوده است.

و این گزارش آماری که شما میبینید
مربوط به سپتامبر ۲۰۱۶ میشود --

مسلماً بدتر شده است.

اما ما میتوانیم درستش بکنیم.

ما میتوانیم رسانه های خبری را درست بکنیم.

میدانم که این کار درست است.

شما میتونید من را یک آیدهعالگرا بنامید؛
من خودم را یک سخت کوش خوشبین میدانم.

و میدانم که همانند ما افراد
زیادی وجود دارند.

ما ایدههایی داریم برای اینکه چگونه
دنیا را بهتر بکنیم،

و من میخواهم سه تا از این ایدهها را که
از میان کار خودمان برداشته ایم، با شما به اشتراک بگذارم.

ایده اول:

ما به اخباری با ویژگی آگاهی رسانی عمیق
نیازمندیم.

با موج های از اخراج کارکنان خبری
در کشور ها،

ما تخصصگرایی را ازیاد بردهایم.

خبرنگاری لحظه ای در حال از بین رفتن هست.

وقتی که ما با اخبار خارجی سروکار داریم،

راه حل اصلاح آن این است که با چندین
خبرنگار محلی کار بکنیم،

آنها را همچون شرکا و همکارانمان
تلقی کنیم،

نه فقط واسطههایی که برای ما شماره تلفن
و گزارش های صوتی میفرستند.

خبرنگاران محلی ما در سوریه،
سراسر آفریقا و آسیا

برای ما گزارشهایی میفرستند که قطعاً ما
به تنهایی قادر به یافتن آنها نبودیم.

همچون این یکی، از حومه شهر دمشق،
در مورد مسابقه ویلچر سواران

که برای کسانی که در جنگ زخمی شدهاند
التیامی است.

یا این یکی از کشور سیرا لئون،

در مورد رئیس محلی که جلوی انتشار
ویروس اِبولا را گرفت

با ایجاد قرنطینه خود-سازماندهی شده در
منطقه خودش.

یا این یکی از مرزهای پاکستان،

درمورد مهاجران افغانی که مجبور به بازگشت
به وطنشان بدون آمادگی قبلی

توسط اعمال زور و تهدید پلیس شدهاند.

روزنامهنگاران محلی
مشاوران زبده ما هستند.

آنها هر روز چیز جدیدی
را به ما یاد میدهند.

و برای ما گزارشهایی که فهمیدنشان برایما
بسیار حیاتی است، فراهم میکنند.

ایده دوم:

ما چیزی شبیه به قسم نامه بقراط برای
صنعت خبر نیازمندیم،

اولاً تعهد بکنند که آسیب نرسانند.

(تشویق)

روزنامهنگاران باید محکم باشند.

برای نیرومندی باید ما حقیقتگو باشیم،

همچنین ما باید مسئولیتپذیر باشیم.

ما باید بهترینمان را برای رسیدن به
ایدهآل هایمان انجام بدهیم.

ما نیازمند شناخت این هستیم که:

کارهایی که ما انجام میدهیم دارای
خطربالقوه در جامعه هستند،

جایی که ما فراموش میکنیم روزنامهنگاری
برای خدمت به جامعه است.

من به پوشش خبریمان
در بحران اِبولا نگاه کردم.

ما اِبولا را عمیقاً تحت تاثیر قرار دادیم.
ما بهترینمان را انجام دادیم.

اما آنچیزی که در عموم دیدیم

غرق در احساسات شدید و پوشش شورانگیز بود،

بعضی اوقات نادرست،
بعضی اوقات کاملاً اشتباه.

کارشناسان سلامت عمومی به من گفتند که این شرایط
هزینه زیادی در زندگی انسان ها دارد،

چون با ایجاد ترس های بیشتر و بعضی اوقات
با دادن اطلاعات غلط،

ما شرایط را برای انسان ها سخت تر میکنیم تا

آنها آنچیزی که در حال
رویدادن است را درک کنند.

تمامی این سروصدا ها و اخبار غلط
باعث سخت شدن تصمیمات درست میشود.

ما میتوانیم به عنوان یک
صنعت بهتر عمل کنیم،

اما نیازمند این است که بدانیم در گذشته چه
اشتباهاتی کردیم

و تصمیم بگیریم در آینده دیگر
از آن روشها استفاده نکنیم.

این یک انتخاب است.

ما باید در مقابل این وسوسهها مقاومت کنیم
تا از ترس برای ارزشها استفاده کنیم.

و این تصمیمات باید در اتاقهای خبری مستقل
گرفته شود

و با مجریان مستقل خبرگذاری ها.

چون ویروس مرگآور بعدی که میآید

میتواند بسیار بدتر باشد و پیآمد های بسیار
عظیمی داشته باشد،

اگر ما کاری که در گذشته انجام میدادیم
باز انجام بدهیم؛

اگر خبرگذاریهای ما مسئولیت پذیر نباشند و
این درست نیست.

ایده سومی چیست؟

ما باید پیچیدگیها را بپذیریم

اگر میخواهیم مفهومی از یک دنیای
پیچیده داشته باشیم.

پیچیدگی هارا قبول کن --

(تشویق)

دنیا را ساده درنظر نگیریم، زیراکه
ساده دقیق نمیباشد.

ما در دنیای پیچیده زندگی میکنیم.

اخبار اموزش بزرگسالان است.

این وظیفه ما به عنوان روزنامهنگار است که
در پیچیدگی ها دست ببریم تا

راههایی جدید برای آسان کردن فهمیدن دیگران
پیدا کنیم.

اگر ما اینکار را نکنیم،

اگر ما وانمود کنیم که همیشه
پاسخ های سادهای دردسترس هست،

ما همه را به سمت پرتگاهی هدایت میکنیم.

فهمیدن پیچیدگی ها تنها راه برای فهمیدن
تهدیدات واقعی است که

در اطرافما است.

این وظیفه ما است که تهدیدات را
ترجمه کنیم،

و به شما در فهمیدن حقایق کمک کنیم،

بعد شما میتوانید اماده شوید و بدانید که
چهچیزی برای آماده شدن در قبال

آنچه که در آینده خواهد آمد، لازم است.

من یک خوش بین سخت کوش هستم.

من معتقدم که میتوان اشتباهات را تصحیح کرد.

همه ما این را میخواهیم.

بیرون از اینجا روزنامهنگاران بزرگی هستند
که کارهای بزرگی میکنند.

ما فقط به یک شکل جدیدی نیاز داریم.

من صادقانه باور دارم
که الان زمان بیداری دوباره است،

تصور دوباره کارهایی
که میتوانیم انجام بدهیم.

من معتقدم که میتوان اشتباهات را تصحیح کرد.

من میدانم میتوانیم رسانه های خبری را اصلاح کنیم.

و میدانم این تلاش با ارزشی است.

و من واقعاً معتقدم که در پایان،

این کار را انجام میدهیم.

ممنونم.

(تشویق)