Ρον Φίνλεϊ: Ένας αντάρτης καλλιεργητής στο Νοτιοκεντρικό Λος Άντζελες

Ο Ρον Φίνλεϊ φυτεύει λαχανόκηπους στο Νοτιοκεντρικό Λος Άντζελες -- σε εγκαταλειμμένα οικόπεδα, σε διαχωριστικές νησίδες δρόμων, σε πεζοδρόμια. Γιατί; Για διασκέδαση, για αντίσταση, για ομορφιά και για να δώσει μία εναλλακτική λύση στο πρόχειρο φαγητό, σε μια κοινότητα που «πιο πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν από τα φαστ-φουντ παρά από τις δολοφονίες μέσα από αυτοκίνητο».

Ζω στο Σάουθ Σέντραλ.

Αυτό είναι το Σάουθ Σέντραλ:

Kάβες,

φαστφουντάδικα,

άδεια οικόπεδα.

Οι πολεοδόμοι μαζεύονται κι αποφασίζουν

ότι θα αλλάξουν το όνομα του Σάουθ Σέντραλ
ώστε ν' αντιπροσωπεύει κάτι άλλο,

κι έτσι το αλλάζουν σε Νότιο Λος Άντζελες,

λες κι αυτό θα φτιάξει ό,τι πραγματικά
πάει στραβά στην πόλη.

Αυτό είναι το Νότιο Λος Άντζελες.
(Γέλια)

Κάβες,

φαστφουντάδικα,

άδεια οικόπεδα.

Ακριβώς όπως 26,5 εκατομμύρια άλλοι Αμερικανοί,

ζω σε μία διατροφική έρημο,

το Νοτιοκεντρικό Λος Άντζελες,

λίκνο των φαστφουντάδικων
και των δολοφονιών από αυτοκίνητο.

Το αστείο είναι ότι έχουμε περισσότερους νεκρούς
από τα φαστφουντάδικα παρά από τις δολοφονίες.

Άνθρωποι πεθαίνουν από ιάσιμες αρρώστιες

στο Νοτιοκεντρικό Λος Άντζελες.

Για παράδειγμα, το ποσοστό παχυσαρκίας
στη γειτονιά μου

είναι πέντε φορές μεγαλύτερο
από το Μπέβερλι Χιλς, ας πούμε,

που πρέπει να είναι σε απόσταση
13-16 χιλιομέτρων.

Κουράστηκα να το βλέπω αυτό να συμβαίνει.

Και αναρωτιέμαι, πώς θα νιώθατε

αν δεν είχατε πρόσβαση σε υγιεινή τροφή,

εάν κάθε φορά που βγαίνατε από την πόρτα σας
βλέπατε τα αρνητικά αποτελέσματα

που έχει το σύγχρονο διατροφικό σύστημα
στη γειτονιά σας;

Βλέπω αναπηρικές πολυθρόνες
να πουλιούνται και να αγοράζονται

σαν μεταχειρισμένα αυτοκίνητα.

Βλέπω κέντρα αιμοκάθαρσης
να ξεφυτρώνουν σαν τα Στάρμπακς.

Σκέφτηκα ότι αυτό πρέπει να σταματήσει.

Έτσι κατάλαβα ότι το πρόβλημα είναι η λύση.

Η τροφή είναι το πρόβλημα
και η τροφή είναι η λύση.

Συν το ότι κουράστηκα να οδηγώ
45 λεπτά μετ' επιστροφής

για να αγοράσω ένα μήλο που δεν είναι
εμποτισμένο με φυτοφάρμακα.

Έτσι, φύτεψα ένα βρώσιμο δάσος
μπροστά στο σπίτι μου.

Είναι σε μία λωρίδα γης,
σαν νησίδα μπροστά στο δρόμο.

Είναι 45 μέτρα επί τρία μέτρα.

Το θέμα είναι ότι ανήκει στην πόλη.

Αλλά εσύ οφείλεις να το συντηρείς.

Έτσι λέω κι εγώ, «Φίνα. Θα κάνω ό,τι διάολο θέλω

αφού είμαι υπεύθυνος γι' αυτό και πρέπει να το συντηρώ».

Κι αποφάσισα να το συντηρήσω μ' αυτόν τον τρόπο.

Μαζί με την ομάδα μου, τα Πράσινα Χώματα
του Λος Άντζελες, μαζευτήκαμε

κι αρχίσαμε να φυτεύουμε
το βρώσιμο δάσος μου, οπωροφόρα,

ξέρετε, όλων των ειδών, λαχανικά.

Είμαστε μια ομάδα που δεν περιμένει αντάλλαγμα
για τη δράση της,

μια ομάδα που αποτελείται από κηπουρούς
όλων των κοινωνικών ομάδων,

από όλη την πόλη, και είναι
σε εντελώς εθελοντική βάση,

και όσα κάνουμε είναι δωρεάν.

Και ο κήπος, ήταν όμορφος.

Και μετά κάποιος διαμαρτυρήθηκε.

Η πόλη με επέπληξε,

και βασικά μου έδωσε μία κλήση που έλεγε
ότι έπρεπε να διαλύσω τον κήπο μου,

και από κλήση, έγινε ένταλμα.

Κι έλεγα, «Ελάτε τώρα, αλήθεια;

Ένταλμα επειδή φύτεψα τροφή
σε ένα κομμάτι γης

για το οποίο δεν δίνατε δεκάρα;»
(Γέλια)

Και είπα κι εγώ, «Ωραία. Φέρτε τη.»

Γιατί αυτή τη φορά δεν τους έβγαινε.

Οι Τάιμς του Λος Άντζελες το πήραν χαμπάρι.
Ο Στηβ Λόπεζ έγραψε γι' αυτό

και μίλησε στον δημοτικό σύμβουλο,

κι ένα μέλος από τα Πράσινα Χώματα

έφτιαξε μία ηλεκτρονική διαμαρτυρία στο Change.org,

και με 900 υπογραφές, είχαμε επιτυχία.

Είχαμε μία νίκη στα χέρια μας.

Μέχρι που ο δημοτικός σύμβουλος τηλεφώνησε
και έλεγε πόσο επιδοκιμάζουν

και πόσο τους αρέσει αυτό που κάνουμε.

Θέλω να πω, για στάσου, γιατί να μην τους αρέσει;

Το Λος Άντζελες είναι πρώτο στις Ηνωμένες Πολιτείες
σε άδεια οικόπεδα τα οποία ανήκουν στην πόλη.

Έχουν στην ιδιοκτησία τους 67 χιλιάδες στρέμματα
άδειων οικοπέδων.

Δηλαδή 20 πάρκα στο μέγεθος του Σέντραλ Παρκ.

Έκταση αρκετή για να φυτέψεις
725 εκατομμύρια ντοματιές.

Γιατί, διάολε, να μην το επιτρέψουν;

Αν καλλιεργήσεις ένα φυτό, θα σου δώσει χίλιους,
δέκα χιλιάδες σπόρους.

Φασολάκια αξίας ενός δολαρίου

θα σου δώσουν σοδειά αξίας 75 δολαρίων.

Είναι το ευαγγέλιό μου, όταν λέω στον κόσμο,
καλλιεργήστε την τροφή σας.

Το να καλλιεργείς την τροφή σου
είναι σαν να τυπώνεις τα δικά σου λεφτά.

(Χειροκρότημα)
Ευχαριστώ.

Βλέπετε, έχω την κληρονομιά μου
στο Σάουθ Σέντραλ.

Εκεί μεγάλωσα.
Εκεί μεγάλωσα τους γιους μου.

Αρνούμαι να γίνω μέρος
αυτής της πλαστής πραγματικότητας

που δημιουργήθηκε για μένα
από κάποιους άλλους ανθρώπους,

και δημιουργώ τη δική μου πραγματικότητα.

Βλέπετε, είμαι καλλιτέχνης.

Η κηπουρική είναι το δικό μου γκράφιτι.
Καλλιεργώ την τέχνη μου.

Ακριβώς όπως ένας ζωγράφος γκράφιτι
ομορφαίνει τους τοίχους,

εγώ ομορφαίνω τα γκαζόν και τις νησίδες.

Χρησιμοποιώ τον κήπο, το χώμα,
σαν ένα κομμάτι ύφασμα,

και τα φυτά και τα δέντρα,

αυτή είναι η δική μου διακόσμηση
γι' αυτό το ύφασμα.

Θα εκπλαγείτε αν δείτε
τι μπορεί να κάνει το έδαφος

αν το αφήσεις να γίνει ο καμβάς σου.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο εκπληκτικό
είναι ένα ηλιοτρόπιο

και πώς επηρεάζει τους ανθρώπους.

Τι έγινε λοιπόν;

Είδα τον κήπο μου να γίνεται
εργαλείο για την εκπαίδευση,

εργαλείο για τη μεταμόρφωση
της γειτονιάς μου.

Για ν' αλλάξεις την κοινότητα, πρέπει ν' αλλάξεις
τη σύνθεση του εδάφους.

Εμείς είμαστε το έδαφος.

Είναι εκπληκτικό πόσο επηρεάζονται
τα παιδιά απ' αυτό.

Η κηπουρική είναι η πιο θεραπευτική

δράση αντίστασης
που μπορείτε να κάνετε,

ειδικά στο κέντρο της πόλης.

Άσε που τρως και φράουλες.

(Γέλια)

Θυμάμαι μια φορά,

ήρθε μία μητέρα με την κόρη της,

πρέπει να ήταν γύρω στις 10:30 το βράδυ,
και ήταν στην αυλή μου,

και βγήκα έξω και έδειχναν
τόσο ντροπιασμένες.

Κι εγώ, πω πω, ένιωσα άσχημα
που στέκονταν έτσι εκεί,

και τους είπα, ξέρετε, δεν είναι ανάγκη
να το κάνετε αυτό.

Ο κήπος είναι στον δρόμο για κάποιο λόγο.

Ντρεπόμουν να βλέπω ανθρώπους

που ήταν τόσο κοντά μου
και ήταν πεινασμένοι,

κι αυτό έκανε ακόμα ισχυρότερο
το λόγο που το κάνω αυτό,

και ο κόσμος με ρωτάει: «Φιν, δε φοβάσαι...

...ότι οι άνθρωποι θα κλέψουν
την τροφή που καλλιεργείς;»

Κι εγώ τους λέω: «Όχι διάολε,
δε φοβάμαι μήπως μου την κλέψουν.

Γι' αυτό είναι στο δρόμο.

Αυτή ακριβώς είναι η ιδέα.

Θέλω να την παίρνουν, αλλά ταυτόχρονα,

θέλω να ξαναβρούν και την υγεία τους».

Άλλη μια φορά, έφτιαχνα έναν κήπο

στο άσυλο αστέγων
στο κέντρο του Λος Άντζελες.

Αυτοί οι τύποι, με βοήθησαν
να ξεφορτώσω το φορτηγό.

Ήταν φίνα, και μου έλεγαν
τις ιστορίες τους

πόσο τους συγκίνησε αυτό

και πώς φύτευαν με τη μάνα τους
και τη γιαγιά τους,

και ήταν απλά ωραία να βλέπεις
πώς τους άλλαξε αυτό,

ακόμα κι αν ήταν μόνο
για εκείνες τις στιγμές.

Έτσι τα Πράσινα Χώματα έχουν φυτέψει

ίσως και είκοσι κήπους.

Είχαμε γύρω στα 50 άτομα
που έρχονταν στα φυτέματά μας

κι έπαιρναν μέρος, όλοι εθελοντές.

Αν ένα παιδί καλλιεργήσει λάχανο,
θα φάει λάχανο.

(Γέλια)

Αν καλλιεργήσουν ντομάτες,
τρώνε ντομάτες. (Χειροκρότημα)

Αλλά αν δεν τους τα δείξει κάποιος αυτά,

αν δεν τους δείξει κανείς πώς η τροφή
επηρεάζει το νου και το σώμα,

τρώνε τυφλά ό,τι διάολο
τους βάλεις μπροστά τους.

Βλέπω νέους ανθρώπους

που θέλουν να δουλέψουν,

αλλά είναι εγκλωβισμένοι
μέσα σ' αυτό το πράγμα --

Βλέπω έγχρωμα παιδιά
που μένουν στο μονοπάτι

που έχει σχεδιαστεί γι' αυτά,

που δεν τα οδηγεί πουθενά.

Έτσι με την κηπουρική,
βλέπω μια ευκαιρία

να εκπαιδεύσουμε αυτά τα παιδιά

για να πάρουν τις κοινότητές τους
στα χέρια τους,

να ζήσουν με έναν βιώσιμο τρόπο.

Κι όταν το κάνουμε αυτό, ποιος ξέρει;

Μπορεί να δημιουργήσουμε
τον επόμενο Τζορτζ Ουάσινγκτον Κάρβερ.

Όμως αν δεν αλλάξουμε τη σύνθεση του εδάφους,

δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ.

Αυτό είναι τώρα ένα από τα σχέδιά μου.
Να τι θέλω να κάνω.

Θέλω να φυτέψω κήπους σε ένα
ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο

όπου οι άνθρωποι που μένουν εκεί
να μοιράζονται την τροφή.

Θέλω να πάρω εμπορευματοκιβώτια

και να τα μετατρέψω σε υγιεινά καφέ.

Μη με παρεξηγήσετε.

Δε μιλάω για δωρεάν αηδίες,

γιατί το δωρεάν δεν είναι βιώσιμο.

Το αστείο με την αειφορία

είναι ότι πρέπει να τη διατηρείς.

(Γέλια)
(Χειροκρότημα)

Αυτό που εννοώ είναι
να βάλουμε τον κόσμο να δουλέψει,

να κρατήσουμε τα παιδιά μακριά απ' τους δρόμους,
και να τα βοηθήσουμε να γνωρίσουν

τη χαρά, την περηφάνια και την τιμή
να καλλιεργείς την τροφή σου,

ν' ανοίξουμε λαϊκές αγορές παραγωγών.

Αυτό, λοιπόν, που θέλω να κάνω,

είναι να γίνει αυτή η ιστορία ελκυστική.

Θέλω έτσι, να γίνουμε όλοι οικο-επαναστάτες αντάρτες,

κηπουροί του υποκόσμου.

Πρέπει να αναποδογυρίσουμε
το σενάριο του τι είναι υπόκοσμος.

Αν δεν είσαι κηπουρός,
δεν είσαι αλάνι της πόλης.

Γίνε αλάνι με το φτυάρι σου, εντάξει;

Κι ας είναι το φτυάρι σου
το όπλο της επιλογής σου.

(Χειροκρότημα)

Έτσι, βασικά, αν θέλεις να με συναντήσεις,

ξέρεις, αν θέλεις να με βρεις,

μη με ψάξεις για να κάθεσαι σε μαλακές καρέκλες

να συσκέπτεσαι και να μιλάς
για το τι σκατά θα κάνεις --

να 'μιλάς' για το τι σκατά θα κάνεις.

Αν θέλεις να με βρεις, έλα στον κήπο

με το φτυάρι σου, για να μπορούμε να φυτέψουμε τίποτα.

Ειρήνη. Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)