Jak zbudować fikcyjny świat? | Kate Messner

Cała lekcja dostępna pod: http://ed.ted.com/lessons/how-to-build-a-fictional-world-kate-messner

Dlaczego trylogia Tolkiena „Władca Pierścieni" tak nas fascynuje? Co z Matriksem albo Harrym Potterem? Te różne światy ożywiają jasne i spójne zasady, określające, jak ludzie i społeczeństwa, a nawet prawa fizyki, działają w fikcyjnym wszechświecie. Autorka Kate Messner pokazuje kilka trików pozwalających na zbudowanie własnymi słowami świata wartego odkrywania.

Lekcja: Kate Messner, animacja: Avi Ofer.

W świecie Tolkiena

Gandalf to jeden z pięciu czarodziejów
wysłanych przez Valarów

na pomoc mieszkańcom Śródziemia

w zmaganiach z ciemnymi mocami Saurona.

Ciało Gandalfa było śmiertelne

i podległe prawom fizycznym
rządzącym Śródziemiem,

ale jego duch był nieśmiertelny,

co widać, gdy umarł jako Gandalf Szary

i powrócił do życia jako Gandalf Biały.

Zgodnie ze scenariuszem braci Wachowskich,

wystarczy, żeby po przebudzeniu

złamać kod Matrixa
i podłączyć się do niego,

żeby w kilka sekund

nauczyć się pilotować helikopter.

Albo, jeśli ktoś jest Wybrańcem,

lub jednym z Wybrańców,

nawet nie potrzebuje helikoptera.

Wystarczą modne okulary przeciwsłoneczne.

Koty z Cheshire żonglują swoimi głowami,

iPady są prymitywne,

mecz quidditcha kończy się dopiero

po złapaniu złotego znicza,

a odpowiedź na zasadnicze pytanie

o życie, wszechświat i wszystko inne

to bez wątpienia 42.

Jak w rzeczywistości,

tak w fikcyjnym świecie
wszystko podlega

prawom fizycznym
i konwencjom społecznym,

przez co te skomplikowane światy

są wiarygodne,

zrozumiałe

i warte odkrywania.

W rzeczywistości siła grawitacji

utrzymuje 7 tomów Harry'ego Pottera

na milionach półek z książkami
na całym świecie.

Wiemy, że to prawda,

ale wiemy też,

że od kiedy J. K. Rowling napisała słowa

czarodziej, różdżka

i Wingardium Leviosa,

siła grawitacji przestała działać

na bilionach stron książek

stojących na tych półkach.

Autorzy science fiction i fantasy

dosłownie budują światy.

Tworzą zasady,

mapy,

rody,

języki,

kultury,

światy

i alternatywne światy
wewnątrz innych światów,

z których wyrastają

kolejne historie.

Gdy jest to dobrze zrobione,

czytelnicy mogą zrozumieć

fikcyjne światy i rządzące nimi prawa

tak samo jak bohaterowie,

którzy w nich żyją,

a czasami

równie dobrze lub lepiej,

niż własną rzeczywistość.

Ale jak?

Jak czyjeś zapiski na kartce

mogą odbijać w oczach światło,

które wysyła sygnały do mózgu,

które odczytujemy logicznie i emocjonalnie

jako złożone historie,

pobudzające do walki,

płaczu,

śpiewu

i myślenia,

które są na tyle silne,

żeby nie tylko scalić świat

całkowicie wymyślony przez autora,

ale też, żeby zmienić poglądy czytelnika

na świat rzeczywisty,

który wraca po ostatnim zapisku?

Nie wiem, czy ktokolwiek

zna odpowiedź na to pytanie.

Choć fikcyjne światy powstają co dnia

w naszych umysłach,

komputerach,

a nawet na serwetkach w restauracji.

Tak naprawdę to tylko wyobraźnia

i chęć, mówiąc przenośnie,

życia we własnym świecie,

są potrzebne do pisania.

Nie wymyśliłam Hogwartu,

kantyny z "Gwiezdnych Wojen",

ale napisałam kilka thrillerów naukowych

dla dzieci i młodzieży.

Oto kilka pytań i metod,

które pomogły mi zbudować świat,

w którym rozgrywa się ich akcja.

Zaczynam ogólnie od miejsca i czasu akcji.

Czy to świat fantastyczny,

czy futurystyczny osadzony
w prawdziwym świecie,

ważne, żeby wiedzieć, gdzie się jest,

czy to jest przeszłość,

teraźniejszość

czy przyszłość.

Lubię tworzyć oś czasu,

która pokazuje, jak ten świat powstał,

jakie wydarzenia nadały mu obecny kształt.

Potem robię burzę mózgów,

żeby ustalić szczegóły.

Jakie zasady rządzą tym światem?

Tyczy się to wszystkiego,
od siły grawitacji

lub jej braku,

po porządek społeczny

oraz kary dla tych, którzy go naruszają.

Jaki jest rząd w tym świecie?

Kto ma władzę,

a kto nie?

W co wierzą ludzie?

Co jest najwyższą wartością
w ich społeczeństwie?

Jak wygląda codzienne życie?

Jaka pogoda panuje w tym świecie?

Gdzie żyją jego mieszkańcy,

gdzie pracują i chodzą do szkoły?

Co jedzą i jak się bawią?

Jak traktują dzieci

i starców?

Jaki mają stosunek

do zwierząt i roślin?

Jak wyglądają te zwierzęta i rośliny?

Jak wygląda ich technika,

transport, komunikacja,

dostęp do informacji?

Jest tyle do przemyślenia!

Poświęćcie trochę czasu
na wczucie się w te zadania

i odpowiedzi na pytania,

a będziecie na dobrej drodze

do budowy własnego fikcyjnego świata.

Gdy poznacie swój świat

tak dobrze, jak potem czytelnik,

wyślijcie do niego swoich bohaterów

i zobaczcie, co się stanie.

Zadajcie sobie pytanie,

jak stworzony przez was świat

kształtuje zamieszkujące go istoty.

Jakie mogą wystąpić w nim konflikty?

Odpowiedzcie na nie,

a znajdziecie swoją historię.

Powodzenia, twórcy nowych światów!