طبیعت هما جا حضور دارد -- تنها باید یاد بگیریم چگونه آن را ببینیم

"طبیعت" را چگونه تعریف می‌کنید؟ اِما ماریس، نویسنده محیط زیست می‌گوید اگر طبیعت را به عنوان پدیده‌ای دست‌نخورده توسط بشر تعریف کنیم، دیگر طبیعتی برایمان باقی نخواهد ماند. او از ما می‌خواهد تعریفی جدید برای طبیعت در نظر بگیریم -- تعریفی که نه تنها طبیعت بکر، بلکه گیاهانی را که اینجا و آنجا در محیط‌های شهری روییده‌اند نیز در بر بگیرد -- و ما را تشویق می‌کند که فرزندانمان را به این مکان‌ها ببریم تا طبیعت را لمس کنند و با آن تعامل داشته باشند، به این امید که روزی آن را دوست بدارند و از آن حمایت کنند.

ما داریم طبیعت را از فرزندان خود میدزدیم.

منظورم از گفتن این حرف این نیست
که ما در حال نابودی طبیعتی هستیم

که فرزندانمان از ما می خواهند
آن را حفظ کنیم،

گرچه متأسفانه این مسأله نیز
در حال وقوع است.

منظورم این است که تعریف ما
از طیبعت

از اساس به قدری خردهگیرانه و خشک بوده

که با توجه به آن تعریفی که
برای خود به وجود آوردهایم،

دیگر چیزی به اسم طبیعت برای فرزندانمان

هنگام بزرگسالیشان باقی نخواهد ماند.

اما برای این مسئله راه حلی وجود دارد.

حالا بگذارید توضیح بدهم.

در حال حاضر انسانها در حال
استفاده از نصف کره زمین

برای زندگی کردن، پرورش محصولات
و تولید چوب،

و نیز چرای حیوانات خود هستند.

اگر تمامی انسانها را روی هم بگذاریم

وزنشان به ده برابر تمامی پستانداران وحشی
روی هم رفته خواهد رسید.

ما در دل جنگل جاده احداث میکنیم.

به شنهای سواحل اقیانوسها
خورده پلاستیک اضافه کردهایم.

ساختار خاک را با کودهای مصنوعی خود
عوض کردهایم.

و البته، ساختار هوا را نیز تغییر دادهایم.

بنابراین هر دفعه که نفس میکشید،

دارید ۴۲ درصد کربن دی اکسید بیشتری

در مقایسه با سال ۱۷۵۰ تنفس میکنید.

بنابراین تمامی این تغییرات،
وبسیاری تغییرات دیگر،

به گونهای بر روی هم تلنبار شدهاند
و مفهومی با عنوان عصر "آنتروپوسین" را

بوجود آوردهاند. و این اصطلاحی است
که بعضی از زمینشناسان

برای نامیدن دوره کنونیمان
پیشنهاد کردهاند،

که از تأثیر فراگیر بشر
در این دوره نشأت می گیرد.

البته این تنها یک پیشنهاد برای توصیف
دوره کنونی است، اما من عقیده دارم

که راه خوبی برای تفکر در مورد
میزان تأثیر انسان بر کره زمین است.

پس در چنین وضعیتی
تکلیف طبیعت چیست؟

در دنیایی که همه چیز تحت تأثیر انسانها
قرار دارد، چه چیز طبیعت تلقی میشود؟

۲۵ سال پیش نویسنده محیط زیست
بیل مککیبن گفت

به دلیل اینکه طبیعت و بشر
دو مفهوم جداگانهاند

و به دلیل اینکه تغییرات آب و هوایی

به این معنا بوده که هر سانت از کره زمین
به واسطه بشر دستخوش تغییر شده،

پس دیگر طبیعتی باقی نمانده است.

در حقیقت، او اسم کتاب خود را
"پایان طبیعت" گذاشت.

من با این نظر مخالفم.
راستیتش من با این نظر مخالفم.

من با این تعریف از طبیعت مخالفم،
چرا که همه ما اساسا از نسل حیوان هستیم.

اینطور نیست؟ منظورم این است که
ما در این سیاره

در تعامل با تمامی دیگر حیواناتی که با آنها
این سیاره را شریک شدهایم تکامل پیدا کردهایم،

و همچنین تمامی دیگر گیاهان و میکروبها

و بنابراین من عقیده دارم که طبیعت

آن چیزی نیست که تا کنون تحت تأثیر بشر،
چه مرد و چه زن قرار نگرفته باشد.

من عقیده دارم طبیعت در هرجا که
حیات رونق داشته باشد وجود دارد.

طبیعت در هر جایی که گونههای متعدد
در کنار یکدیگر جمع شدهاند

هرجایی که گیاه و آب به چشم میخورد
و مملو از حیات

و در حال رشد است وجود دارد.

و تحت چنین تعریفی،

قضیه کمی فرق میکند.

من درک میکنم که
مکانهای خاصی از طبیعت وجود دارد

که ما با آنها ارتباط خاصی برقرار میکنیم.

مکانهایی مثل یلواستون

یا اِستِپهای مغولستان،

یا دیواره بزرگ مرجانی

یا سرنگتی

مکانهایی که به آنها
به چشم مثالهایی بهشتی

از طبیعت قبل از اینکه همه چیز را
به هم بریزیم نگاه میکنیم.

و میشود گفت که آنها واقعاً هم هم کمتر
تحت تأثیر فعالیتهای روزانه ما قرار دارند.

در بسیاری از این مکانها هیچ جادهای
ساخته نشده یا جادههای خیلی کمی وجود دارد،

و از اینجور صحبتها.

اما در نهایت، حتی این باغهای بهشتی نیز
به شدت تحت تأثیر انسانها هستند.

حالا بیایید آمریکای شمالی را
به عنوان مثال در نظر بگیریم،

چرا که خودمان الآن آنجا هستیم.

حدود ۱۵ هزار سال پیش وقتی اولین بار
مردم به این منطقه پا گذاشتند،

سلسله تعاملاتی را
با طبیعت برقرار کردند

که باعث انقراض تعداد بسیاری از
پستانداران عظیمالجثه شد،

از ماستودون گرفته تا تنبل زمینی غول پیکر،

و ببرهای چاقو دندان،

تمامی این حیوانات شگفتانگیز
که متأسفانه دیگر در میان ما نیستند.

و هنگامی که این حیوانات منقرض شدند،

اکوسیستمها به حالت اولیه
خود باقی نماندند.

تأثیرات متعاقب عظیم ناشی از این انقراض
علفزارها را به جنگلها تبدیل کرد،

و باعث تغییر ساختار جنگلها
و تک تک درختان آنها شد.

بنابراین حتی در این باغهای بهشتی،

حتی در این مکانهای ظاهرا بی نقص

که به نظر میرسد ما را به یاد گذشتهای
قبل از انسانها بیندازد،

ما اساسا با منظرهای بشرساخته
روربرو هستیم.

نه تنها توسط انسانهای ماقبل تاریخ، بلکه
انسانهای بعد از تاریخ، از بومیان منطقه گرفته،

تا زمانی که اولین استعمارگران
به منطقه پا گذاشتند.

و این قضیه در مورد قارههای دیگر هم
صدق میکند.

انسانها همواره با طبیعت

به صورت بسیار تأثیرگذاری
برای مدت بسیار طولانی در تعامل بودهاند.

اخیرا، فردی به من گفت،

"اوه، اما هنوز مکانهای بکر وجود دارد."

و من گفتم،
"کجا؟ کجا؟ میخواهم به آنجا بروم."

و او گفت، "آمازون."

و من گفتم،
"اوه، آمازون! من همین تازگی آنجا بودم."

جای معرکهایست. نشنال جئوگرافیک
من را به پارک ملی مانو فرستاد،

که در منطقه آمازونِ
واقع در کشور پرو قرار دارد،

اما این مکان یک جنگل بارانی بزرگ است
که پاکسازی نشده و در آن جادهای احداث نشده

و از آن به عنوان یک پارک ملی
محافظت شده است،

در حقیقت یکی از متنوعترین پارکهای دنیا
به لحاظ زیستی است.

و وقتی که با قایقم به آنجا رفتم،
میدانید به چه برخوردم؟ مردم!

مردم صدها هزار سال بود
که در آنجا زندگی میکردهاند.

و مردمی که در آنجا زندگی میکنند،
جنگل را دست نخورده باقی نمیگذارند.

بلکه آنها با مکان ارتباطی معنادار دارند.

آنها به شکار و پرورش محصول می پردازند.

گیاهان طبیعی را
تحت استفاده خود در میآورند.

از منابع طبیعی برای
ساختن خانههای خود،

و نیز پوشاندن سقف خانههای خود
استفاده کنند.

حتی حیواناتی را که ما به آنها به چشم حیوانات وحشی
نگاه میکینم به حیوانات اهلی تبدلیل میکنند.

مردم در این مکان در حال زندگی بوده

و با محیط زندگی خود
در حال تعامل هستند

به صورتی معنادار و به گونهای که در محیط
نمود پیدا میکند.

من در این سفر با یک انسانشناس همراه شدم،

و او، در حالی که داشتیم با قایق به سمت پایین
رودخانه حرکت میکردیم، به من گفت

او گفت: "در منطقه آمازون
هیچ نوع فضای خالی از جمعیت وجود ندارد."

این گفته واقعا در ذهن من باقی مانده است،

چرا که معنایش آن است که
وضعیت در سراسر آمازون اینگونه است.

مردم همه جا حضور دارند.

و بسیاری از جنگلهای استوایی دیگر نیز
به همین ترتیب بوده،

و قضیه تنها به این جنگلها
محدود نمیشود.

انسانها در گذشته اکوسیستمها را
تحت تآثیر خود قرار دادهاند،

و هماکنون نیز در حال تأثیرگذاری
بر آنها هستند،

حتی در مکانهایی که
تشخیص این تآثیرات سختتر است.

به این ترتیب، اگر تمامی تعاریفی
که ما از طبیعت ارائه میدهیم

به گونهای باشد
که طبیعت در آن دست نخورده

و یا عاری از حضور بشرباشد،

و بنابراین ما را به این نتیجه برسانند
که دیگر طبیعتی باقی نمانده،

پس شاید همه این تعاریف از اساس غلط باشند.

شاید باید طبیعت را
در قالب وجود گونههای مختلف،

و وجود حیاتِ در حال رشد و رونق تعریف کرد.

حالا اگر اینگونه آن را تعریف کنیم،

چه نتیجهای به دست میآید؟

نتیجه این تعریف خارقالعاده است.

ناگهان، همه چیزِ اطرافِ ما
طبیعت تلقی میشود

ناگهان، این کرم ابریشم شهریار را میبینیم

که در حال جویدن این گیاه است،

و متوجه میشویم که این همان طبیعت است،

طبیعت همچنین در این قطعه زمین خالی
در چاتانوگا وجود دارد.

و واقعا هم به این قطعه زمین خالی نگاه کنید.

منظورم این است که، احتمالا،

حد اقل ۱۲ گونه مختلف گیاهی
در آن درحال رشد است،

که حیات انواع حشرات مختلف را
در آنجا تامین میکند،

و این مکان کاملا بدون مدیریت
و کاملا بکر است.

این مکان نمونهای از طبیعت بکر است
که درست جلوی چشممان قرار دارد،

و ما حتی متوجه آن هم نمیشویم.

و در این میان یک نکته تناقضآمیز
جالب هم وجود دارد.

این نوع طبیعت،

این بخش دست نخورده و مدیریت نشده

از حیات شهری، نیمه شهری
و برون شهری کشاورزی ما

که از توجه به دور میماند،

اتفاقاً به نحو قابل دفاعی
بکرتر از یک پارک ملی است،

چرا که پارکهای ملی به طرز بسیار دقیقی

در قرن ۲۱ مدیریت میشوند.

کریتر لیک واقع در ایالت اورگان جنوبی
که نزدیکترین پارک ملی به من است،

نمونهای زیبا از یک منطره است که به نظر میرسد
به طبیعت زمانهای گذشته تعلق داشته باشد.

اما این مکان به دقت تحت مدیریت است.

یکی از مسائلی که در حال حاضر با آن مواجه هستند
مرگ و میر کاج ساق سفید است.

کاج ساق سفید یک اَبَرگیاه زیبا و پرجذبه --

از نظر من پر جذبه است

که در ارتفاعات بالا رشد میکند --

و اکنون با بیماریهای زیادی
دست به گریبان است.

مثلا نوعی زنگ تاول که وارد منطقه شد،

همچنین سوسکهای چوبخوار.

بنابراین برای حل این مسائل،
پارکداری منطقه

شروع به کاشت نهالهای کاج ساق سفید
مقاوم در مقابل زنگ تاول در این پارک کرده،

حتی در مناطقی که آنها را به حساب
به عنوان مناطق بکر مدیریت میکنند.

و همچنین از مواد ضد سوسک چوبخوار
در مناطق کلیدی

مطابق آنچه طی آخرین پیادهرویام
دیدم استفاده میکنند.

و چنین وضعیتی از آنچه فکرش را میکنید
بسیار شایعتر است.

پارکهای ملی به شدت
تحت مدیریت قرار دارند.

میزان جمعیت و ساختار حیات وحش
تا حد مشخصی اجازه رشد پیدا میکند.

آتشسوزیها را خنثی میکنند.

آتشسوزیهای برنامه ریزی
شده راه میاندازند.

گونههای غیر بومی را بر میچینند.

گونههای بومی را دوباره به منطقه وارد میکنند.

و در حقیقت، من بررسی کردم،

و در پارک ملی بنف
تمامی کارهایی که نام بردم انجام میشود:

خنثی سازی آتش، به راه اندازی آتش،

نصب قلادههای ردیابی برای گرگها،
واردسازی دوباره گاومیش کوهاندار آمریکایی.

زحمت بسیار زیادی لازم است
تا اینکه این مکانها دستنخورده جلوه کنند.

(خنده)

(تشویق)

و نکته متناقض دیگر این است که، این مکانهایی را
که ما بیش از هر چیز دیگر به آنها علاقه داریم

مکانهایی هستند که گاهی اوقات دیگر آنقدر
به آنها میرسیم که به ضررشان تمام میشود.

خیلی از ما دوست داریم
به این مکانها برویم،

و به دلیل اینکه آنها را
به گونهای مدیریت میکنیم

که در تضاد با سیارهای
درحال تغییر ثابت بمانند،

آنها اغلب با گذشت زمان
آسیبپذیرتر میشوند.

که در واقع معنایش این است
که آنها بدترین مکانها

برای بردن بچهها برای گذراندن تعطیلات هستند،

چراکه شما نمیتوانید در آنجا
هیچ کاری انجام دهید.

نمیتوانید از درختها بالا بروید.

نمیتوانید ماهیگیری کنید.

نمیتوانید هرجایی که خواستید
برای خودتان آتش روشن کنید.

نمیتوانید میوههای کاج را
با خود به خانه ببرید.

قوانین و محدودیتها چنان زیاد است

که از نقطه نظر یک بچه،

چنین مکانی، بدترین نوع طبیعت
به حساب میآید.

چرا که بچهها دوست ندارند

۵ ساعت در یک مکان دیدنی پیادهروی کنند

تا به یک منظره زیبا برسند
و آن را تماشا کنند.

ممکن است ما به عنوان یک بزرگسال
بخواهیم چنین کاری انجام دهیم،

اما بچهها دوست دارند
در یک نقطه اتراق کنند

و همانجا با همه چیز ور بروند،
و آن را دستکاری کنند،

محیط اطراف را لمس کنند، خانه بسازند،
قعله درست کنند، چنین کارهایی انجام دهند.

علاوه بر این، چنین باغهای بهشتی

اغلب دور از محل زندگی مردم قرار دارند.

و رفتن به آنها هزینهبردار و مشکل است.

بنابراین معنای این امر آن است که آنها
تنها در دسترس طبقه مرفه هستند.

و این یک مشکل بزرگ است.

شورای حفاظت از طبیعت
یک نظرسنجی از جوانان به عمل آورد،

که در آن از آنها پرسید هر چند وقت یک بار
اوقات خود را در طبیعت میگذارنند؟

و از هر ۵ نفر تنها ۲ نفر
حد اقل یک بار در هفته
.

اوقات خود را در طبیعت میگذراندند.

و ۳ نفر دیگر از آن ۵ نفر
در خانههایشان میماندند.

و وقتی از آنها پرسیدند چرا،
چه موانعی برای بیرون رفتن وجود دارد،

پاسخ ۶۱ درصد از آنها این بود که،

"هیچ مکان طبیعی نزدیک خانه من وجود ندارد."

و چنین حرفی غیر معقول است.
بیشک اشتباه است.

منظورم این است که محل زندگی ۷۱ درصد مردم
در ایالات متحده

تنها ۱۰ دقیقه از پارکهای شهری فاصله دارد.

و من مطمئنم که این آمار در کشورهای دیگر هم
به همین ترتیب است.

تازه بدون درنظرگرفتن باغچهتان،

یا جویبار واقع در شهرتان،
یا قطعه زمین وا افتاده.

مردم همه در نزدیکی طبیعت زندگی میکنند.

بچهها همه در نزدیکی طبیعت زندگی میکنند.

ولی ما یک جورهایی فراموش کردهایم
صبیعت را تشخیص بدهیم.

ما آنقدر وقت صرف دیدن
مستندهای دیوید اتنبرو

که در آنها طبیعت
بسیار دلربا جلوه میکند کردهایم --

(خنده)

که دیگر فراموشمان شده چگونه طبیعتی را
که درست بیرون خانهمان قرار دارد ببینیم،

مثلا طبیعت موجود در یک درخت کنار خیابان.

به عنوان مثال: فیلادلفیا را در نظر بگیریم.

در اینجا یک راهآهن معرکه
در ارتفاع چند متری از زمین وجود دارد

که به حال خودش رها شده و شما میتوانید
آن را از روی زمین ببینید.

اکنون شاید این مکان آغاز جریانِ هایلاین پارک
در منهتن را برایتان تداعی کند،

و هر دو مکان در واقع بسیار به هم شبیه هستند،
با این تفاوت که این مکان هنوز به پارک تبدیل نشده،

گرچه دارند برای تبدیلش به پارک
برنامهریزی میکنند.

بنابراین درحال حاضر، این مکان
هنوز یک مکان طبیعی سرَی

در قلب فیلادلفیا به حساب میآید،

و اگر محل شکاف
فنسِ توری را بلد باشید،

میتوانید چهار دست و پا از فنس بالا بروید

و در آنجا میتوانید
یک چمنزار کاملا بکر را ببینید

که در بالای شهر فیلادلفیا واقع شده است.

تک تک این گیاهان از یک دانه رشد کردهاند

که خودبهخود
در این مکان کاشته شده است.

در این مکان طبیعت کاملا خودرو
و خودمختار است.

و دقیقاً هم در وسط شهر قرار دارد.

و اشخاصی به این مکان فرستاده شدهاند
تا تحقیقات زیستی به عمل آورند،

و مشخص شده بیش از ۵۰ نوع
گونه گیاهی در آنجا وجود دارد.

و اینها صرفاً تعدادی گیاه نیستند.

بلکه یک اکوسیستم را تشکیل میدهند،
یک اکوسیستم دایر و در حال کار.

در آن خاک تولید میشود.
کربن دی اکسید ذخیره میشود.

گردهافشانی صورت میپذیرد.

منظورم این است که واقعا
یک اکوسیستم تمام و کمال است.

و دانشمندان چنین اکوسیستمهایی را
"اکوسیستمهای نوین" نامیدهاند،

چرا که در آنها اغلب
گونههای غیر بومی غالب هستند،

و همچنین به این دلیل که بسیار عجیباند.

آنها به هیچ چیزی که
قبلا دیدهایم شباهت ندارند.

و ما برای مدتی بسیار طولانی به این
اکوسیستمهای نوین به چشم زائده نگاه میکردیم.

مواردی مانند زمینهای کشاورزی
دوباره رشد کرده،

کارخانههای کشت و زرع چوبی که
به طور روزانه مدیریت نمیشوند،

عمومِ جنگلهای بازرشدی،
سراسر منطقه ساحل شرقی،

که بعد از انتقال کشاورزی به ساحل غربی،
منطقه جنگلی در آن دوباره به سرعت پدیدار شد.

و البته تقریبا کل منطقه هاوایی،

که در آن اکوسیستمهای نوین
پدیدهای رایج هستند،

و گونههای غیر بومی
کاملا بر منطقه مسلط هستند.

مثلا در این جنگل هم درخت افرای کوئینزلندی،

و هم سرخس برگ شمشیریِ
آسیای جنوب شرقی وجود دارد.

میتوانید خودتان هم
یک اکوسیستم نوین تولید کنید.

این کار بسیار ساده است.

تنها لازم است
چمن جلو خانهتان را نزنید.

(خنده)

ایکا هانسکی یک بومشناس فنلاندی بود،
و خودش این آزمایش را انجام داد.

او از زدن چمن جلو خانهاش دست کشید،

و بعد از چند سال، از چند نفر
از دانشجویانش خواست به آنجا بروند،

و به یک سلسله تحقیقات بیولوژیکی متمرکز
در حیاط خانهاش بپردازند،

و آنها ۳۷۵ گونه گیاهی،

از جمله دو گونه در معرض خطر پیدا کردند.

بنابراین هنگامی که شما آن بالا هستید که به گونهای
هایلاین پارک فیلادلفیا در آینده محسوب میشود،

و دور و بر آن را
حیات طبیعی،

تنوع زیستی، وفور، و پویایی فرا گرفته است،

از آن بالا میتوانید به کنار نگاه کنید

و حیاط یک مدرسه محلی را ببینید،

و این حیاط این شکلی است.

این دانشآموزان، آن --

میدانید، با توجه به تعریف من،

مکانهای بسیار زیادی از سیاره ما
طبیعت به حساب میآیند،

اما این مکان یکی از محدود جاهایی است
که طبیعت محسوب نمیشود.

در آنجا هیچ چیز به غیر از انسان وجود ندارد،
هیچ گیاه یا حیوانی دیده نمیشود.

و آن موقع کاری که
واقعا دوست داشتم انجام بدهم

این بود، که یک نردبان به آن طرف پرت کنم

تا همه بچهها به این چمنزار معرکه
پیش من بیایند.

و من یک جورهایی فکر میکنم که
این همان انتخابی است که ما با آن مواجه هستیم.

اگر ما این نوع جدید از طبیعت را
غیر قابل قبول یا زائد یا به درد نخور تلقی کنیم،

پس همان بهتر که
این مکانها را آسفالت کنیم.

و در دنیایی که همه چیز در حال تغییر است،

ما باید بسیار مراقب چگونگی تعریف خود
از طبیعت باشیم.

به منظور اینکه طبیعت را
از فرزندانمان ندزدیم،

باید دو کار انجام دهیم.

اول اینکه، نمیتوانیم طبیعت را
به عنوان پدیدهای دستنخورده تعریف کنیم.

چنین گفتهای هیچ وقت هم
با عقل جور در نیامده است.

طبیعت هزاران سال است که
از دستنخوردگی در آمده است.

و چنین تعریفی اکثر مکانهای طبیعی را
که اکثر مردم قادر به دیدن کردن از آنها

و برقراری ارتباط با آنها هستند
در بر نمیگیرد،

و تنها نوعی از طبیعت را شامل میشود که
برای بچهها قابل دسترسی و لمس نباشد.

و این باعث میشود بروم سر کار دومی
که باید انجام بدهیم،

و آن این است که باید اجازه دهیم
بچهها طبیعت را لمس کنند،

چرا که آنچه قابل لمس نیست
قابل دوست داشتن نخواهد بود.

(تشویق)

ما با چالشهای محیطی خوفناکی
بر روی این سیاره مواجه هستیم.

تغییرات آب و هوایی یکی از آنهاست.

موارد دیگری هم وجود دارد:
نایودی زیستگاهها چالش مورد علاقه خود من است

که بخاطر فکر کردن به آن
در نصف شب زهره ترک شوم.

اما به منظور حل این چالشها،

ما به افراد --
افراد باهوش و متعهد --

که به طبیعت اهمیت میدهند احتیاج داریم.

و تنها راهی که میشود
نسلی از مردم را پرورش داد

که به طبیعت اهمیت میدهند

این است که به آنها اجازه دهیم
طبیعت را لمس کنند.

من یک نظریه قعله محور
در مورد علم بومشناسی دارم،

یک نظریه قلعه محور
در مورد حفظ منابع طبیعی.

من هر بومشناسی را که میشناسم،
هر زیستشناس حفظ منابع طبیعی،

هر پیشهور حفظ منابع طبیعی،

هنگام کودکیاش قلعه شنی ساخته است.

اگر ما نسلی را پرورش دهیم
که نداند چگونه قعله درست کند،

نسلی را خواهیم داشت
که نمیداند چگونه به طبیعت اهمیت دهد.

و من نمیخواهم فردی باشم
که به این بچه،

که جزئی از یک طرح ویژه است

که کودکان ساکن
در محلههای فقیرنشین فیلادلفیا را

به پارکهای شهری مختلف میبرد،

من نمیخواهم فردی باشم که
به این بچه بگوید که گلی را که در دست دارد

یک علف هرز غیر بومی مهاجم است
و اینکه باید آن را مثل زباله دور بیندازد.

فکر میکنم که ترجیح بدهم
از این پسربچه یاد بگیرم

که این گیاه از هر جایی که بیاید،

موجودی زیباست و لیاقت دارد
که قدردانی و لمس شود.

متشکرم.

(تشویق)