Dlaczego Karta Praw nie od razu znalazła się w Konstytucji USA? - James Coll

Cała lekcja: http://ed.ted.com/lessons/why-wasn-t-the-bill-of-rights-originally-in-the-us-constitution-james-coll
Z czym przede wszystkim kojarzy ci się Konstytucja Stanów Zjednoczonych? Z wolnością słowa? Prawem do noszenia broni? Te fragmenty cytuje się tak często, że trudno sobie wyobrazić konstytucję bez nich. Ale lista swobód, znana jako Karta Praw, nie znalazła się w oryginalnym tekście i została dodana dopiero po trzech latach. Dlaczego? James Coll cofa się do genezy Konstytucji, żeby zbadać, dlaczego tak się stało.

Lekcja: James Coll, animacja: Augenblick Studios.

Konstytucja Stanów Zjednoczonych.

Jakie masz pierwsze skojarzenia?

Wolność słowa?

Ochrona przed nielegalną rewizją?

Prawo do posiadania i noszenia broni?

Tak często cytuje się te punkty,

że trudno wyobrazić sobie
Konstytucję bez nich,

ale właśnie tak napisali ją autorzy.

Lista poszczególnych swobód,
znana jako Karta Praw,

nie znalazła się w oryginalnym tekście

jeszcze przez trzy lata.

Czy to znaczy, że twórcy
nie brali ich pod uwagę?

Odpowiedź leży w historii
samej Konstytucji.

Jeszcze zanim padł pierwszy strzał
wojny o niepodległość USA

trzynaście kolonii
współtworzyło rząd tymczasowy,

pod nazwą Kongres Kontynentalny.

W trakcie wojny 1781 roku

ratyfikowano artykuły konfederacji,

pierwszy rząd narodowy.

Ustanowienie nowego państwa
okazało się łatwiejsze niż rządzenie.

Kongres nie mógł wymóc
na stanach przestrzegania praw.

Gdy rząd narodowy
nie mógł uzyskać funduszy,

egzekwować umów zagranicznych

ani stłumić rebelii,

potrzeba reformy stała się oczywista.

W maju 1787 roku wszystkie stany,
z wyjątkiem Rhode Island,

wysłały swoich delegatów
na zjazd konstytucyjny w Filadelfii.

Większość delegatów popierała
nową konstytucję narodową,

która stworzy silniejszy rząd federalny.

Dzięki kompromisom w kwestiach
takich jak reprezentowanie stanu,

system opodatkowania

i wybór prezydenta

ich propozycje stopniowo zdobyły poparcie.

Ostateczną wersję wrześniową

musiały zatwierdzić konwencje
w poszczególnych stanach.

W kolejnych miesiącach

ratyfikację omawiało całe młode państwo.

Za nowym dokumentem opowiadali się

mężowie stanu: Aleksander Hamilton,

James Madison

oraz John Jay.

Razem przygotowali dobitne
argumenty filozoficzne,

przedstawiając swoje stanowisko
w serii 85 esejów,

znanych jako Federalista.

Inni uważali, że Konstytucja
idzie za daleko,

że bardziej scentralizowana władza

oznacza powrót tyranii,
spod której stany dopiero się wyzwoliły.

Antyfederalistów martwił zwłaszcza

brak zapisu ochrony podstawowych wolności.

W trakcie konwencji

wielu krytyków przeszło
od opozycji wobec Konstytucji

do domagania się deklaracji praw.

Dlaczego federalistom
nie podobał się ten pomysł?

Mimo że oponenci zarzucali im despotyzm

oraz skupienie pełni władzy
w rękach rządu centralnego,

prawdziwe motywy były natury praktycznej.

Skoro część stanów ją ratyfikowała,
zmiana konstytucji

skomplikowałaby cały proces.

Według Madisona prawa obywateli

gwarantował sam proces demokratyczny,

a osobne klauzule niosły ze sobą
ryzyko błędnej interpretacji.

Istniały też obawy, że lista rzeczy,
których rządowi nie wolno,

sugeruje, że reszta jest dozwolona.

Po szybkiej ratyfikacji konstytucji
przez pierwszych pięć stanów

rozgorzała debata.

Massachusetts oraz kilka innych stanów

zgodziło się ratyfikować pod warunkiem
zaproponowania własnych poprawek.

Wiodący federaliści dostrzegli
potrzebę kompromisu

i obiecali uwzględnić sugestie.

Gdy po ratyfikacji przez dziewięć stanów
Konstytucja nabrała mocy,

federaliści dotrzymali obietnicy.

Podczas pierwszego Kongresu
Stanów Zjednoczonych

kongresmen James Madison,

jako członek Izby Reprezentantów,
zgłosił poprawki,

które wcześniej uważał za niepotrzebne.

Po długiej debacie i korektach,

najpierw w Kongresie,

potem w każdym stanie,

ratyfikowano dziesięć poprawek
15 grudnia 1791 roku,

ponad trzy lata
od zalegalizowania konstytucji.

Dzisiaj każde zdanie, słowo
czy przecinek w Karcie Praw

uważa się za podstawę swobód,
którymi cieszą się Amerykanie,

mimo że pominęli je pierwsi twórcy.