Cinsiyet değiştiren gençlerin istedikleri kişi olmalarına nasıl yardım ediyorum

Ergenlik, herkes için zor bir dönem fakat cinsiyet değiştiren gençler bakımından, ansızın rahat olmadıkları bir bedende büyüdükleri için bir kâbusa dönüşebilir. Bu içten konuşmada, endokrinolog Norman Spack bize, nasıl Amerika'da bulunan, reşit olmayan gençleri hormon değişim terapisiyle tedavi eden birkaç doktordan biri olduğunu anlatıyor. Ergenliğin etkilerinden kurtulmak için Spack, değişen gençlere ihtiyaçları olan zamanı veriyor. (TEDxBeaconStreet konuşması.)

Hepinizin,

hakkınızda söylenen 3. kelimeyi

düşünmesini istiyorum

veya daha önce doğum yaptıysanız

doğum yaptığınız kişiyle ilgili söylenen 3. kelimeyi düşünün.

İsterseniz sadece ağzınızı oynatın veya

yüksek sesle söyleyin.

İlk iki kelime şuydu: ''O, bir...''

Bu, size şunu gösterir ki

kız ya da oğlan olduğundan emin olunmayan

durumlarla da uğraştım,

yani karışık cevaplar olması normaldi.

Hepimiz gibi şaşırmak isteyen

müstakbel ebeveynleri saymazsak

cevabı artık doğumdan önce

ultrasonda öğrenebiliyoruz.

Ama ben sizden bu 3. kelimeye

neyin yol açtığını

düşünmenizi istiyorum,

çünkü bu üçüncü kelime

cinsiyetinizin bir tasviri,

demek istediğim,

üreme organlarınıza bakarak yapılan bir tanım.

Şu an bir çocuk endokrinolojisti olarak,

eskiden beri,

yüzeyde görülen kısımda

veya yüzeyde görülen ile içeride olup bitenler arasında

uyumsuzluk olan vakalarda çok yer aldım,

hala da alıyorum

ve böyle durumlarda, cinsiyeti

kelimenin tam anlamıyla

tespit etmemiz gerekiyordu.

Ama doğum anında

sizi tanımlayacak

hiç bir bulgu yoktur,

tanımdan kastım

sizin cinsel yöneliminiz.

Bu 'gay bir oğlan' ya da

'lezbiyen bir kız' demeyiz.

Bu durumlar, çoğunlukla hayatın ikinci on yılına kadar

kendilerini belli etmiyorlar.

Cinsiyet kimliğinizi tanımlamadığı gibi

,anatomik cinsiyetinizden farklı bir şey,

kim olduğunuzu da ifade etmez.

Kendinizi bir kadın ya da bir erkek

ya da ikisinin ortasında
bir yerde görüyor musunuz ?

Bu bazen hayatın ilk 10 yılında

ortaya çıkar, ama bu ebeveynler için

kafa karıştırıcı bir durum olabilir.

Çünkü çocuğun karşı cins

gibi davranıp oyunlar oynaması

aslında gayet normal bir durumdur.

Hatta aslına bakarsanız,

ergenliğin başladığı sırada,

bu şekilde davranan çocukların %80'inin

karşı cinse dönüşmek için

ısrar etmeyeceğini

gösteren çalışmalar vardır.

Ama ergenliğin başladığı sırada,

yani kızlar için 10 - 12 yaş

oğlanlar için ise 12 - 14 yaş arasında,

memelerin büyümeye başlamasıyla

ya da genetik olarak erkek doğmuş kişilerde

hayaların iki üç kat büyümesiyle,

tam o sırada,

kesinlikle yanlış bedende

olduğunu söyleyen çocuğun

transseksüel olacağı neredeyse kesindir

ve bu duyguları değiştirebilmesi

kuvvetle muhtemel imkansızdır,

her ne kadar onarım terapisi veya

zararlı şey denenirse denensin.

Bu durum seyrek görülen bir durum,

dolayısıyla benim de çok az
bir tecrübem oldu bu durum için,

ve benim tecrübem oldukça spesifikti

çünkü ben sadece ergenlerle çalışmıştım.

Sonra 24 yaşında biriyle tanıştım,

genetik olarak kadın bedeninde Harvard'a gitmiş,

Harvard'da, tüm hikayesini bilen

üç tane erkek oda arkadaşı olmuş,

imzaladığı her belgeye

erkek adını yazan bu kişi,

mezun olduktan sonra bana gelip dedi ki,

"Bana yardım et.

Senin endokrinolojiyi iyi bildiğini biliyorum."

Doğrusunu söylemek gerekirse,

yumurtalıksız doğan bir çok hastayla çalıştım sahiden.

Bu durum benim için
o kadar da zor olmayacaktı.

Ben de onunla bir anlaşma yaptım.

Eğer bana öğretirsen ben de seni tedavi ederim.

Ve öğretti de.

Ve böylelikle,

onun dayanışma grubundaki insanlarla ilgilenirken

nasıl bir eğitim aldığımı tahmin edemezsiniz.

Ama sonra aklım çok karıştı,

çünkü o yaştaki insanlara

sadece hormonları verip

olmak istedikleri cinsel
kimliğe sahip olmalarının

kolay olacağını sanırdım

ama sonra hastam evlendi

ve erkek olarak doğmuş,

erkek olarak evlenip iki çocuk sahibi olmuş

sonrasında erkekten kadına operasyon geçirmiş

biriyle evlendi

ve bu şahane kadın

benim erkek hastamla bir araya gelmişti

hatta yasal olarak bile evlenebildiler çünkü

kadın ve erkek olarak başvurmuşlardı,

kim tahmin ederdi ki ?

Değil mi? (Gülüşmeler)

Benim bu konuda kafam karışıktı,

"Şimdi bu gay bir ilişki mi

yoksa heteroseksüel ilişki mi ?"

diye sorarken

aslında cinsel yönelimle

cinsel kimliği birbirine karıştırıyordum.

Ve hastam bana geldi ve dedi ki:

"Bak beni dinle.

Eğer şu şekilde düşünürsen, her şeyi doğru anlayacaksın:

Cinsel yönelim yatakta kiminle olduğundur;

cinsiyet kimliği ise yatakta kim olduğun.

(Gülüşmeler)

Sonrasında bir çok yetişkinden öğrendim ki

-yaklaşık 200 yetişkini tedavi ettim-

eğer hastalarımın bekleme

odasındaki eşlerinin

kim olduklarına bakmasaydım,

kendi kendilerine kabullendikleri

cinsiyet kimliklerinde

gay, heteroseksüel, biseksüel

veya aseksüel olup olmadıklarını

tahmin etmeme imkan yoktu.

Diğer bir deyişle,

birinin diğeriyle

hiçbir şekilde bağlantısı yok.

Veriler de bunu gösteriyor.

Şimdi, 200 tane yetişkini tedavi ettiğim için

bu durumu aşırı acılı buluyorum.

Bu insanların birçoğu

hayatlarından çok şey kaybetmek durumunda kaldılar.

Bazen ebeveynleri onları reddediyor,

ya da kardeşleri, kendi çocukları

ve hatta boşandıkları eşleri

çocuklarını görmelerini yasaklıyor.

Çok berbat bir şey,

peki ama neden onlar

40 veya 50 yaşında böyle bir şey yaptılar?

Çünkü kendilerini öldürmeden önce

kendilerini oldukları gibi

kabul etmek zorundaydılar.

Gerçekten de,

transseksüel insanlar
arasındaki intihar oranı

dünyanın en yüksek
intihar oranları arasında.

O halde ne yapmalı?

Bu konuda uzmanların konuştuğu,

Hollanda'da yapılan

bir konferansa gitmek çok ilgimi çekmişti

ve orada en muazzam
şeylerden birini gördüm.

Ergenlere, olabilecek en yoğun

toplumsal cinsiyet psikometri testlerinden birini

uyguladıktan sonra, girmeyi istemeyecekleri ergenliği

önlemek üzere

bir tedavi yöntemi uyguluyorlardı.

Çünkü basitçe, her çocuk

ergenliğe girmeden önce

o cinsiyete aitmiş gibi görünür.

Yanlış cinsiyette olduğunuzu

farkettiğiniz zaman

eşeğe dönüşen Pinokyo

gibi hissedersiniz.

Ergenliğe girdiğinizde

sahip olduğunuz vücut,

rüyalarınızdaki vücudun tam zıttıdır.

Ve insanların hayalleri yıkılır.

İşte bu yüzden, ergenliği durdurmalıyız.

Neden durdurmalıyız ?

Çünkü o gence o an

karşı cinsin hormonlarını

vermeye başlayamazsınız.

Eğer yaparsanız,

büyümeyi durdurursunuz.

Ayrıca 10 yaşındaki bir kızla

veya 12 yaşındaki bir oğlanla

bu çeşit bir tedavinin,

doğurganlığı nasıl etkilediği üzerine

anlamlı bir konuşma

gerçekleştirebileceğinizi mi sanıyorsunuz ?

Böylece teşhis sürecinde

dört-beş yıl kadar

zaman kazanmış oluyorsunuz,

böylelikle onlar,

çok daha fazla teste girerek

bedenlerinin kendilerinden uzaklaştığını hissetmeden

durumla başa çıkabiliyorlar.

Ve sonra, 12-16-18 adını verdikleri bir programla,

12 yaş civarına geldiklerinde

engelleyici hormonlar veriliyor,

16 yaşlarında tekrar test ediliyor ve

daha sonra tekrar değerlendiriliyorlar.

Hatırlatma,

engelleyici hormonlar

iki tarafa da yöneliktir

ama karşıt hormonlar

devreye girdiği zaman

kullandıkları hormonla

bağlantılı olarak

kadınsı göğüslerin oluşumu,

surat kıllanması

ve seste değişimler başlar.

Bu etkiler kalıcıdır.

Etkileri kaldırmak için

ameliyata veya elektrolize

ihtiyaç duyulur.

Aslında ses için bir çözüm yoktur.

Bu iş çok çiddi.

Üstelik söz konusu yaş 15-16.

18 olduklarında

artık ameliyat için

uygun niteliktedirler

ki kadından erkeğe dönüşümlerde

genital organlar için

iyi bir ameliyat bulunamazken

erkekten kadına ameliyatlar

jinekologları bile kandırabilir.

İşte bu kadar iyi olabilir.

Ben de hastaları izlemeye başladım,

gecikmiş ergenlikleri hariç

diğer herkes gibi görünüyorlardı.

Ne zaman ki,

kabullendikleri cinsiyete ait

hormonlar verildi

kusursuz görünmeye başladılar.

Normal görünüyorlardı.

Normal boylardaydılar.

Kalabalıkta onları

asla farkedemezdiniz.

İşte o noktada,

bunu yapmaya karar verdim.

Burası tam da

pediyatrik endokrinin

devreye girdiği yerdi,

çünkü aslına bakılırsa,

10-12, 10-14 yaş aralığındaki

çocuklarla ilgilenecekseniz

pediyatrik endokrinden bahsediyorsunuz.

Bu yüzden ben de birkaç çocuk aldım

ve bu bir bakım standardı haline geldi

ve Children Hospital

(çocuk hastanesi)

bunun arkasında durdu.

Daha önce hiç tedavi olmamış

ve tedavi edilmek isteyen insanların,

Hollanda'da yürütülen

çalışmadaki hastaların

öncesi ve sonrası

fotoğraflarını gösterdiğimde,

bana gelip

"Bu çocuklar için bir şeyler yapmalısın."

dediler.

Peki ama bu çocuklar

daha önce neredeydi?

Dışarıda bir yerlerde

acı çekiyolardı elbette.

Sonuç olarak biz

2007'de bu programı başlattık.

Türünün ilk örneklerinden biri oldu

-Hollanda'daki çalışma gibi-

fakat bu defa Kuzey Amerika'da.

Ve o zamandan beri,

160 tane hastamız oldu.

Peki bu insanlar

Afganistan'dan mı geldiler?

Hayır.

İnsanların %75'i,

Boston'ın 241 km'lik

çevresinden gelmişlerdi.

Bazıları da İngiltere'den geldi.

Jackie, İngiltere'de

Midlands'te taciz edilmişti.

12 yaşındaydı,

bir kız olarak yaşıyordu

ama dövülüyordu.

Korku filmi gibiydi.

Onu evde eğitmek zorunda kaldılar.

İngilizlerin geliyor olmasının sebebi de,

orada 16 yaşından küçük bireyleri

kimse tedavi etmiyordu,

bu da demek oluyor ki,

her ne olursa olsun,

iyi bir testten geçmiş olsalar dahi,

yetişkin vücutlarına sevkediliyorlardı.

Jackie, en başta geliyordu,

iskelet ölçülerine bakılırsa,

1.95 boyunda olması bekleniyordu.

Tam da erkek ergenliğine

başlamak üzereydi.

Ben biraz yenilikçi bir yöntem uyguladım,

çünkü hormonları bilirim,

östrojen, kemik uçlarını

-büyüme tabakalarını-

kapamada ve

büyümeyi durdurmada

testesterondan daha kuvvetlidir.

Biz de engelleyici hormonla

testesteronu durdurduk

ama östrojeni 16 yaşındayken değil de

13 yaşındayken verdik.

İşte soldaki o, şu an 16 yaşında.

Ve 16. yaş gününde

genital estetik ameliyat

olabileceği Tayland'a gitti.

Artık 18 yaşındayken de ameliyat ediyolar.

Ve 1.80m boyuna kadar uzadı

ama dahası,

o normal bir göğüs ölçüsüne sahip

çünkü testesteronu durdurduğumuzda,

hastalarımızdan her biri

normal göğüs ölçüsüne sahip oluyorlar,

eğer bize vaktinde gelirlerse.

Ve işte en sağdaki de o.

Halka açabildi kendisini,

İngiltere güzellik yarışmasında yarı finalist oldu.

Jüri üyeleri arasında çatıştı.

Bunu yapabilirler miydi ?

Onu seçebilirler miydi ?

Aralarından biri şakayla karışık

şöyle demiş diye duydum:

"Diğer yarışmacıların yarısından

daha fazla doğal kendiliği var."

(Gülüşmeler)

Vücudunun bazı kısımları yeniden düzenlendi tabii,

ama hepsi onun DNA'sı.

Ve sonra olağanüstü bir sözcü oldu.

Model olması için sözleşme teklifi bile aldı,

hatta gelip bana şaka yollu takıldı,

"Biliyor musun, eğer beni 1.85m yapsaydın

model olarak daha fazla şansım olurdu."

Şu işe bakın. (Gülüşmeler)

Bence bu resim her şeyi anlatıyor.

Gerçekten her şeyi anlatıyor.

Bunlar Nicole ve erkek kardeş Jonas,

tek yumurta ikizi iki çocuk,

tek yumurta ikizi oldukları da kanıtlandı,

Nicole daha henüz 3 yaşındayken,

kendini kız olarak ilan etti.

7 yaşındayken, ismini değiştirdiler

ve henüz erkek ergenliğinin çok başındayken

bana geldiler.

Jonas'a bakarak, 14 yaşındaki erkek ergenliğinin

bu ailede erken olduğunu

fark edebilirsiniz,

çünkü daha ziyade 16 yaşında gibi gözüküyor,

ama bu durum,

neden hastanın hangi noktada

olduğu konusunda

bilinçli olmamız gerektiğini

daha iyi gösteriyor.

Nicole burada

ergenlik durdurma aşamasında,

Jonas ise biyolojik olarak

kontrollü büyüyor.

Eğer yaptığımız şeyi yapmasaydık,

Nicole bu şekilde gözükecekti.

Görünür bi Adem elması var.

Sivri elmacık kemikleri, bıyığı var

ve aradaki boy farkını da görebilirsiniz,

çünkü Jonas, Nicole'un başına gelmeyecek olan

ani büyüme aşamasından geçiyor.

Nicole şu anda östrojen alıyor.

Vücudu biraz şekillenmeye de başladı.

Bu aile geçen bahar,

ayrımcılık-karşıtı şeyleri

tersine döndürenlere karşı

üstlendikleri işler sebebiyle

Beyaz Saray'a gitti.

Maine'deki transseksüel bireylerin,

halka açık tuvaletleri

kullanmasını yasaklayacak

bir dilekçe vardı

ve görüldü ki

dilekçe kabul edilmek üzereydi

ve bu sorun olabilirdi.

Ama Nicole,

Maine'deki tüm meclis

üyeleriyle şahsen görüştü

ve dedi ki,

"Ben bunu yapabilirim.

Eğer beni görürlerse,

neden kadınlar tuvaletinde

bir tehdit olmadığımı

ama erkekler tuvaletinde

tehdit edilebileceğimi anlarlar."

En sonunda anladılar.

Peki buradan nereye gidebiliriz ?

Aslında, ayrımcılık-karşıtlığı anlamında

gidilecek daha çok yolumuz var.

Ayrımcılık-karşıtlığı kanunu olan

yalnızca 17 eyalet var;

barınma, iş sahibi olma,

toplu taşımada seyahat etme durumlarında

ayrımcılığa karşı yalnızca 17 eyalet

ve 5 tanesi New England'da.

Daha ucuz ilaçlara ihtiyacımız var.

Hepsi bir servet değerinde.

Ve bu durumu,

akli bozukluk olmaktan çıkartmalıyız.

Gay ve lezbiyen olmak ne kadar

psikiyatrik bir rahatsızlıksa,

bu da öyle,

üstelik bu durum

hastalık olmaktan 1973'te çıkarıldı

ve bütün dünya değişti.

Bu kimsenin bütçesini de etkilemeyecek.

O kadar yaygın bir şey değil.

Ama onlar için

hiçbir şey yapmama riski,

sadece onların hepsini

intihar edip, hayatlarını kaybetme

riskine sürüklemez

aynı zamanda toplum olarak

ne kadar kapsamlı olduğumuzu da gösterir.

Teşekkür ederim.

(Alkışlar)