شری ترکل:[ با یکدیگر] در ارتباط، اما تنها؟
-
0:00 - 0:02همین چند لحظه پیش،
-
0:02 - 0:06ربکا دخترم برای من پیامک آرزوی موفقیت فرستاد.
-
0:06 - 0:08در پیامکاش نوشته بود،
-
0:08 - 0:11"مامان غوغا خواهی کرد."
-
0:11 - 0:13من عاشق این هستم.
-
0:13 - 0:15گرفتن اون پیامک مثل
-
0:15 - 0:17در آغوش کشیده شدن بود.
-
0:17 - 0:20بنابراین شما موضوع رو متوجه شدید.
-
0:20 - 0:22من تناقض اصلی
-
0:22 - 0:24رو مجسم میکنم.
-
0:24 - 0:26من یک زن هستم
-
0:26 - 0:28که عاشق گرفتن پیامک هستم
-
0:28 - 0:30و میخوام به شما بگم
-
0:30 - 0:33که گرفتن پیامک به تعداد زیاد میتونه نشونه یک مشکل باشه.
-
0:33 - 0:36در واقع یادآوری خاطره دخترم
-
0:36 - 0:39من رو به اول داستانی که میخوام براتون بگم میبره.
-
0:39 - 0:43در سال ۱۹۹۶، وقتی من برای اولین بار در TED سخنرانی کردم،
-
0:43 - 0:45ربکا پنج ساله بود
-
0:45 - 0:47و همونجا روی
-
0:47 - 0:49ردیف اول نشسته بود.
-
0:49 - 0:51من به تازگی یک کتاب نوشته بودم
-
0:51 - 0:53که زندگی کردن ما بر روی اینترنت رو جشن میگرفت
-
0:53 - 0:56و قرار بود که عکس من
-
0:56 - 0:58روی جلد مجله ویرد چاپ بشه.
-
0:58 - 1:00در اون روزهای شلوغ و بی پروا،
-
1:00 - 1:02ما در حال تجربه کردن
-
1:02 - 1:05اتاقهای گفتگو و انجمنهای مجازی آنلاین بودیم.
-
1:05 - 1:09ما در حال تجربه کردن جنبههای مختلفی از خودمان بودیم.
-
1:09 - 1:11بعدش ما دیگه دوشاخهها رو از پریز جدا کردیم.
-
1:11 - 1:13من خیلی هیجان زده شده بودم.
-
1:13 - 1:16و به عنوان یک روانشناس، چیزی که از همه بیشتر من رو هیجان زده میکرد
-
1:16 - 1:18این ایده بود
-
1:18 - 1:21که ما میتوانیم چیزهایی که در دنیای مجازی درباره خودمان،
-
1:21 - 1:24درباره هویتمان یاد گرفتهایم،
-
1:24 - 1:27برای بهتر زندگی کردن در دنیای حقیقی استفاده کنیم.
-
1:27 - 1:30خب حالا با سرعت به سال ۲۰۱۲ میرسیم.
-
1:30 - 1:33من به روی صحنه تد بازگشتهام.
-
1:33 - 1:36دخترم ۲۰ ساله است. او یک شاگرد کالج است.
-
1:36 - 1:40او همراه با موبایلش میخوابد،
-
1:40 - 1:42همینطور که من اینکار را میکنم.
-
1:42 - 1:45و من به تازگی یک کتاب جدید نوشتهام،
-
1:45 - 1:48ولی ایندفعه کتابی نیست
-
1:48 - 1:50که مجله ویرد بخاطرش
-
1:50 - 1:52عکس من رو روی جلدش بزنه.
-
1:52 - 1:55خب مگه چی شده؟
-
1:55 - 1:58تکنولوژی هنوز من رو هیجان زده میکنه،
-
1:58 - 2:00ولی معتقدم،
-
2:00 - 2:02و به اینجا اومدم که راجع به این موضوع صحبت کنم،
-
2:02 - 2:04که ما داریم [به تکنولوژی] اجازه میدهیم که ما رو به جاهایی ببره
-
2:04 - 2:06که ما دوست نداریم بریم.
-
2:06 - 2:08در طول ۱۵ سال گذشته،
-
2:08 - 2:11من درباره ارتباطات بوسیله دستگاههای قابل حمل مطالعه کردم
-
2:11 - 2:14و من با صدها و صدها نفر از افراد
-
2:14 - 2:16درباره زندگی آنلاین آنها مصاحبه کردم،
-
2:16 - 2:18پیر و جوان.
-
2:18 - 2:20و فهمیدم
-
2:20 - 2:22که این دستگاههای کوچک ما،
-
2:22 - 2:25که در جیبهایمان داریم،
-
2:25 - 2:27از نظر روانی انقدر قدرتمند هستند
-
2:27 - 2:31که نه تنها کارهایی که میکنیم را تغییر میدهند،
-
2:31 - 2:34بلکه خود ما را هم تغییر میدهند.
-
2:34 - 2:36بعضی از کارهایی که ما با دستگاههایمان میکنیم
-
2:36 - 2:39کارهایی هستند که فقط همین چند سال پیش،
-
2:39 - 2:41به نظر ما عجیب و غریب
-
2:41 - 2:43یا ناراحت کننده به نظر میرسیدند.
-
2:43 - 2:46ولی اونها خیلی سریع برای ما آشنا شدند،
-
2:46 - 2:48فقط کارهایی که انجام میدهیم.
-
2:48 - 2:51خب فقط برای اینکه چند مثال بزنم:
-
2:51 - 2:53برخی از افراد در طول زمان جلسه هیات مدیره
-
2:53 - 2:56پیامک یا ایمیل میفرستند.
-
2:56 - 2:59آنها درطول کلاس یا زمان ارائه مطلبی
-
2:59 - 3:02پیامک میفرستند یا خرید آنلاین میکنند و به فیسبوک میروند،
-
3:02 - 3:04در واقع در طول هر نوع جلسه ای اینکار را میکنند.
-
3:04 - 3:07بعضی از مردم با من درباره این تخصص جدید
-
3:07 - 3:09که برقراری رابطه بصری
-
3:09 - 3:11در حین فرستادن پیامک است صحبت میکنند.
-
3:11 - 3:13(خنده حاضرین)
-
3:13 - 3:15اونها برای من توضیح میدهند
-
3:15 - 3:18که این، کار سختیه، ولی میشه انجامش داد.
-
3:18 - 3:20پدر و مادرها درطول صرف صبحانه و شام
-
3:20 - 3:22پیامک و ایمیل میفرستند
-
3:22 - 3:25درحالیکه فرزندانشان
-
3:25 - 3:27از اینکه حواس والدین آنها کاملا به آنها نیست شکایت دارند.
-
3:27 - 3:29ولی همین بچهها
-
3:29 - 3:32همه حواسشان رو به همدیگر نمیدهند.
-
3:32 - 3:34این یک عکس جدید
-
3:34 - 3:37از دختر من و دوستانشه
-
3:37 - 3:39وقتی که با هم هستند
-
3:39 - 3:42در حالیکه با هم نیستند.
-
3:42 - 3:44حتی ما در مراسم به خاک سپاری هم پیامک میفرستیم و دریافت میکنیم.
-
3:44 - 3:46من درباره این تحقیق کردم.
-
3:46 - 3:48ما خودمون رو
-
3:48 - 3:50از غم و غصه یا از خیالهای خودمون جدا میکنیم
-
3:50 - 3:53و به داخل تلفنهایمان میرویم.
-
3:53 - 3:55چرا این مهمه؟
-
3:55 - 3:57این برای من مهمه
-
3:57 - 4:00چون من فکر میکنم که داریم برای خودمون دردسر درست میکنیم --
-
4:00 - 4:02یه دردسر واقعی
-
4:02 - 4:04در نحوه ارتباط برقرار کردنمون با همدیگه،
-
4:04 - 4:06همچنین دردسری
-
4:06 - 4:09در نحوه ارتباط برقرار کردن با خودمون
-
4:09 - 4:12و ظرفیتمون برای انعکاس و بازتاب خودمون.
-
4:12 - 4:14ما داریم به روشی جدید
-
4:14 - 4:17برای تنها بودن در حین اینکه با همدیگه هستیم عادت میکنیم.
-
4:17 - 4:19آدمها دوست دارن که با همدیگه باشن،
-
4:19 - 4:21ولی همچنین [دوست دارن] جاهای دیگری باشن --
-
4:21 - 4:24متصل به جاهای مختلفی که میخوان اونجا باشن.
-
4:24 - 4:27آدمها میخوان زندگی شون رو به نحوی که دوست دارن تغییر بدهند.
-
4:27 - 4:30اونها میخوان به همه جاهایی که هستن داخل بشن و از همه جاهایی که هستند خارج بشوند
-
4:30 - 4:32چون چیزی که برای خیلی از اونها مهمه
-
4:32 - 4:36اینه که بتونن روی جایی که حواسشون رو بهش میدن کنترل داشته باشن.
-
4:36 - 4:39بنابراین طرف میخواد به جلسه هیات مدیره بره،
-
4:39 - 4:41ولی فقط میخواد به قسمتهایی توجه کنه
-
4:41 - 4:43که براش جالبه.
-
4:43 - 4:46و بعضیها فکر میکنن که اون چیز خوبیه.
-
4:46 - 4:48ولی ممکنه نتیجه طوری بشه
-
4:48 - 4:50که از دید همدیگه کنار برویم،
-
4:50 - 4:53حتی وقتی که همه ما مدام با همدیگه در ارتباط هستیم.
-
4:53 - 4:55یک مرد تاجر ۵۰ ساله
-
4:55 - 4:57تاسف میخورد
-
4:57 - 5:00که حس میکنه که توی محل کارش دیگه همکار نداره.
-
5:00 - 5:03وقتی که او سر کار میره، جایی توقف نمیکنه که با کسی صحبت کنه،
-
5:03 - 5:05به کسی تلفن نمیزنه.
-
5:05 - 5:08و میگفت که نمیخواد در کار همکارانش وقفهای بوجود بیاره
-
5:08 - 5:11چون او میگفت، "اونها خیلی با ایمیل خودشون مشغول هستند."
-
5:11 - 5:13بعدش او مکث کرد
-
5:13 - 5:15و گفت، "میدونی، من حقیقت رو به شما نگفتم.
-
5:15 - 5:18من خودم دوست ندارم کسی مزاحم کارم بشه.
-
5:18 - 5:20فکر میکنم باید بخوام،
-
5:20 - 5:24ولی واقعا ترجیح میدم که کارهایم رو روی گوشی موبایلم انجام بدم."
-
5:24 - 5:26من مشاهده میکنم که در طول نسلهای مختلف،
-
5:26 - 5:30آدمها از همدیگه سیر نمیشن،
-
5:30 - 5:32فقط و تنها در صورتیکه
-
5:32 - 5:35بتونن از دور با همدیگه باشن،
-
5:35 - 5:37به اندازهای که بتونن روش کنترل داشته باشن.
-
5:37 - 5:40من بهش میگم اثر 'گلدیلاک':
-
5:40 - 5:43نه خیلی نزدیک، نه خیلی دور،
-
5:43 - 5:45کاملا به اندازه.
-
5:45 - 5:47ولی اندازهای که ممکنه برای یک فرد اجرایی میانسال
-
5:47 - 5:49درست به نظر برسه
-
5:49 - 5:51ممکنه برای تازه بالغی
-
5:51 - 5:55که نیاز به توسعه ارتباطهای چهره به چهره داره، مشکل درست کنه.
-
5:55 - 5:57یک پسر ۱۸ ساله
-
5:57 - 6:00که تقریبا برای هرچیزی از پیامک استفاده میکنه
-
6:00 - 6:02مشتاقانه به من میگه،
-
6:02 - 6:05"یه روز، یه روز،
-
6:05 - 6:07ولی مطمئنا نه امروز،
-
6:07 - 6:11دوست خواهم داشت که یاد بگیرم که چطوری [با دیگران] گفتگو کنم."
-
6:11 - 6:13وقتی از افراد میپرسم
-
6:13 - 6:16"گفتگو کردن چه اشکالی داره؟"
-
6:16 - 6:20جواب میدن، "بهت میگم گفتگو کردن چه اشکالی داره.
-
6:20 - 6:23گفتگو کردن در زمان واقعی اتفاق میافته
-
6:23 - 6:27و چیزی رو که میخوای بگی رو نمیتونی کنترل کنی."
-
6:27 - 6:29نکته اصلی اینجاست.
-
6:29 - 6:32استفاده از پیامک، ایمیل، نوشتن [در فضای مجازی]،
-
6:32 - 6:34همه اینها
-
6:34 - 6:37به ما اجازه میدهند که خودمون رو طوری که دلمون میخواد معرفی کنیم.
-
6:37 - 6:39ما میتونیم در صورتمون، در صدامون، در بدن و هیکلمون تغییرات بدیم،
-
6:39 - 6:42میتونیم چیزی رو حذف کنیم،
-
6:42 - 6:45و اون به این معنیه که ما میتونیم اون رو رتوش کنیم--
-
6:45 - 6:47صورت، صدا،
-
6:47 - 6:49تَن و بدنمون رو -
-
6:49 - 6:52نه خیلی کم، نه خیلی زیاد،
-
6:52 - 6:54دقیقا به اندازه.
-
6:54 - 6:56رابطههای انسانی
-
6:56 - 6:58غنی و آشفته هستند
-
6:58 - 7:00و آنها نیازهای زیادی دارند [که باید ارضا شوند].
-
7:00 - 7:03و ما آنها را با [استفاده از] تکنولوژی تمیز و تصفیه میکنیم.
-
7:03 - 7:05و کاری که ما میکنیم،
-
7:05 - 7:07یکی از چیزهایی که میتونه اتفاق بیافته
-
7:07 - 7:09اینه که ما گفتگو رو
-
7:09 - 7:11قربانی ارتباط داشتن محض میکنیم.
-
7:11 - 7:14ما با خودمون صادقانه و منصفانه برخورد نمیکنیم.
-
7:14 - 7:16و در طول زمان،
-
7:16 - 7:18به نظر میرسه که این رو فراموش میکنیم،
-
7:18 - 7:21یا به نظر میرسه که دیگه برامون مهم نیست.
-
7:21 - 7:25وقتی که 'استفان کولبرت'
-
7:25 - 7:27از من یک سوال عمیق پرسید
-
7:27 - 7:31من آمادگی پاسخ دادن به آن را نداشتم،
-
7:31 - 7:34یک سوال عمیق و ژرف.
-
7:34 - 7:40او گفت، "آیا همه اون توییتها(قطعههای کوچک نوشتاری در فضای مجازی)،
-
7:40 - 7:43آیا همه اون جرعههای کوچک
-
7:43 - 7:46از ارتباطات آنلاین،
-
7:46 - 7:49با همدیگه جمع نمیشوند
-
7:49 - 7:53و یک گفتگوی واقعی رو بوجود نمیارن؟"
-
7:53 - 7:55جواب من 'نه' بود،
-
7:55 - 7:57اونها با همدیگه جمع نمیشوند.
-
7:57 - 8:01ارتباط برقرار کردن با قطعههای کوچک
-
8:01 - 8:05برای جمعآوری اطلاعات خاصی امکان پذیره،
-
8:05 - 8:09اونها ممکنه برای گفتن، "توی فکرتم،" کارایی داشته باشن،
-
8:09 - 8:11یا حتی برای گفتن "عاشقتم،" --
-
8:11 - 8:13ببینید من چه حسی بهم دست داد
-
8:13 - 8:16وقتی که اون پیامک رو از دخترم گرفتم --
-
8:16 - 8:18ولی اونها وقتی که میخوایم درباره همیدگه بدونیم
-
8:18 - 8:20کارایی ندارن،
-
8:20 - 8:24برای اینکه واقعا بتونیم همیدگه رو بشناسیم و درک کنیم کارایی ندارن.
-
8:24 - 8:28و ما از گفتگو کردن با همدیگر
-
8:28 - 8:30برای اینکه یاد بگیریم که چطور با خودمون گفتگو کنیم
-
8:30 - 8:32استفاده میکنیم.
-
8:32 - 8:34بنابراین گذشتن از گفتگو
-
8:34 - 8:36میتونه مساله بزرگی باشه
-
8:36 - 8:38چون میتونه ظرفیت ما
-
8:38 - 8:40برای انعکاس و ارائه خودمون رو کمتر کنه.
-
8:40 - 8:42و آن مهارتیست که پایه و اساس رشد
-
8:42 - 8:46برای کودکان در حال بزرگ شدن است.
-
8:46 - 8:48من همش [از دیگران] میشنوم که
-
8:48 - 8:51"من ترجیح میدم بجای صحبت کردن پیامک بفرستم."
-
8:51 - 8:53و دارم میبینم
-
8:53 - 8:55اینه که افراد دارن در مورد گفتگوهای واقعی،
-
8:55 - 8:57به 'کمتر از حد لیاقتشون' عادت میکنن،
-
8:57 - 9:00خیلی به کم عادت کردن
-
9:00 - 9:02که تقریبا میخوان
-
9:02 - 9:04کاملا آدمها رو بیخیال بشن.
-
9:04 - 9:06خب، برای مثال،
-
9:06 - 9:08خیلی از مردم این آرزوشون رو با من در میان میگذارند،
-
9:08 - 9:11که یه روزی یه نسخه خیلی پیشرفتهتری از 'سیری'،
-
9:11 - 9:14که دستیار مجازی بر روی گوشیهای آیفون شرکت اپل است،
-
9:14 - 9:16بیشتر شبیه به یک دوست خیلی خوب بشه،
-
9:16 - 9:18کسی که وقتی دیگران به حرفهای ما گوش نمیدن
-
9:18 - 9:20به حرفای ما گوش بده.
-
9:20 - 9:22من معتقدم که این آرزو
-
9:22 - 9:24یک حقیقت دردناک رو منعکس میکنه
-
9:24 - 9:27که من اون رو در طول ۱۵ سال گذشته فهمیدم.
-
9:27 - 9:31که حس اینکه کسی به حرفهای من گوش نمیده
-
9:31 - 9:33در رابطه ما با تکنولوژی
-
9:33 - 9:35خیلی مهمه.
-
9:35 - 9:37برای همینه که داشتن یه صفحه
-
9:37 - 9:39توی 'فیسبوک' یا 'توییتر'
-
9:39 - 9:41خیلی جذابه --
-
9:41 - 9:44چون در اونها بطور اتوماتیک شنوندههای زیادی وجود خواهد داشت.
-
9:44 - 9:47و این حس که هیچکس به حرفای من گوش نمیده
-
9:47 - 9:49ما رو وادار به استفاده از دستگاههایی میکنه
-
9:49 - 9:52که به نظر میرسه ما براشون مهم هستیم.
-
9:52 - 9:54ما در حال توسعه رباتهایی هستیم،
-
9:54 - 9:56بهشون میگن 'رباتهای قابل معاشرت'،
-
9:56 - 9:59که بطور خاصی برای اینکه همدم باشند طراحی شده اند --
-
9:59 - 10:01همراه و همدمی برای سالخوردگان،
-
10:01 - 10:03برای کودکان ما،
-
10:03 - 10:05و خود ما.
-
10:05 - 10:08آیا اعتماد به دستگیری از همدیگه
-
10:08 - 10:12در هنگام مشکلات رو تا این حد از دست دادیم؟
-
10:12 - 10:14من در طول تحقیقم
-
10:14 - 10:16در خانههای سالمندان کار میکردم،
-
10:16 - 10:19و من این 'رباتهای با قابلیت معاشرت' رو با خودم به اونجا بردم
-
10:19 - 10:21که برای دادن حس درک شدن
-
10:21 - 10:24به سالمندان طراحی شده بودند.
-
10:24 - 10:26و یه روز به اونجا رفتم
-
10:26 - 10:28و دیدم که یک خانم که بچهاش رو از دست داده بود
-
10:28 - 10:30داشت با یه ربات
-
10:30 - 10:33که بشکل یک فک دریایی طراحی شده بود حرف میزد.
-
10:33 - 10:35به نظر میرسید که اون داره توی چشمهای اون خانم نگاه میکرد.
-
10:35 - 10:38به نظر میرسید که داره به حرفاش گوش میده.
-
10:38 - 10:41براش مایه تسلی بود.
-
10:41 - 10:45و این برای خیلیها شگفت انگیزه.
-
10:45 - 10:50ولی اون خانم داشت سعی میکرد زندگیش رو با دستگاهی معنی دار کنه
-
10:50 - 10:53که هیچ تجربهای
-
10:53 - 10:56از زندگی انسانی نداشته.
-
10:56 - 10:58اون ربات میتونه خیلی خوب فیلم بازی کنه.
-
10:58 - 11:00و ما آسیب پذیر هستیم.
-
11:00 - 11:03افراد ادای دلسوزی در آوردن رو
-
11:03 - 11:06بصورتی تجربه میکنند که انگار واقعی است.
-
11:06 - 11:10وقتیکه اون خانم
-
11:10 - 11:12در حال تجربه
-
11:12 - 11:15'ادای دلسوزی' بود،
-
11:15 - 11:18من داشتم فکر میکردم، "اون ربات نمیتونه دلسوزی کنه.
-
11:18 - 11:20اون با مرگ مقابله نمیکنه.
-
11:20 - 11:22اون زندگی رو نمیشناسه."
-
11:22 - 11:24و همینطور که اون خانم داشت با ربات همدمش
-
11:24 - 11:26به آسایش و راحتی میرسید،
-
11:26 - 11:28اون اصلا صحنه شگفت انگیزی برای من نبود;
-
11:28 - 11:32برای من یکی از فریبانه ترین، پیچیده ترین لحظات کاری من
-
11:32 - 11:36در طول ۱۵ سال بود.
-
11:36 - 11:38ولی وقتی چند قدم به قبل برگشتم،
-
11:38 - 11:40حس کردم که
-
11:40 - 11:43در سردترین و مرکز یک توفان شدید
-
11:43 - 11:45حس کردم که در سردترین و مرکز یک توفان شدید قرار دارم.
-
11:45 - 11:48ما از تکنولوژی انتظار بیشتری داریم
-
11:48 - 11:51و از همدیگه انتظار کمتری داریم.
-
11:51 - 11:53و من از خودم میپرسم،
-
11:53 - 11:56"چرا اینطوری شده؟"
-
11:56 - 11:58و من معتقدم بخاطر اینه
-
11:58 - 12:01که تکنولوژی در جاهایی که بیشترین آسیبپذیری رو داریم،
-
12:01 - 12:03بیشترین خوشایندی رو برای ما داره.
-
12:03 - 12:05و ما آسیبپذیر هستیم.
-
12:05 - 12:07ما تنها هستیم،
-
12:07 - 12:09ولی از صمیمی شدن میترسیم.
-
12:09 - 12:12پس از 'شبکههای اجتماعی' تا 'رباتهای قابل معاشرت'،
-
12:12 - 12:14ما در حال طراحی تکنولوژیهایی هستیم
-
12:14 - 12:17که به ما خیال باطل داشتن همدم را میدهند
-
12:17 - 12:19بدون اینکه از ما انتظار دوستی داشته باشند.
-
12:19 - 12:22ما به تکنولوژی رو میآوریم که به ما احساس در ارتباط بودن با دیگران
-
12:22 - 12:25را بصورتی به ما بدهد که ما بتوانیم آنرا براحتی کنترل کنیم.
-
12:25 - 12:27ولی ما خیلی هم راحت نیستیم.
-
12:27 - 12:30کنترل آنها خیلی هم دست ما نیست.
-
12:30 - 12:33امروزه، اون تلفنهایی که در جیبهای ماست
-
12:33 - 12:35دارن ذهن و قلبهای ما رو تغییر میدن
-
12:35 - 12:37چون اونها برای ما سه ت
وهم راضی کننده فراهم میکنند. -
12:37 - 12:39چون اونها برای ما سه توهم راضی کننده فراهم میکنند.
-
12:39 - 12:41اول اینکه، ما میتوانیم حواسمون رو
-
12:41 - 12:43به جایی بدیم که دلمون میخواد;
-
12:43 - 12:46دوم اینکه، همیشه صدامون شنیده میشه;
-
12:46 - 12:49و سوم اینکه هیچوقت لازم نیست تنها بمونیم.
-
12:49 - 12:51و اون ایده سوم،
-
12:51 - 12:54که هیچوقت لازم نیست تنها بمونیم،
-
12:54 - 12:56در تغییرات روح و روان ما نقش اصلی رو داره.
-
12:56 - 12:59چون لحظهای که افراد تنها میشن،
-
12:59 - 13:01حتی برای چند ثانیه،
-
13:01 - 13:04دلواپس میشن، ترس ورشون میداره و بیقرار میشن،
-
13:04 - 13:06میرن که یه وسیله بردارن.
-
13:06 - 13:08فقط کافیه به افرادی که توی صف یا پشت چراغ قرمز هستن
-
13:08 - 13:10فکر کنید.
-
13:10 - 13:14تنهایی مثل مشکلی حس میشه که باید حلش کرد.
-
13:14 - 13:17و بنابراین افراد سعی میکنن با در ارتباط بودن اون رو حل کنند.
-
13:17 - 13:19ولی در اینجا، اتصال
-
13:19 - 13:22بیشتر شبیه به علائم مریضیه تا یه علاج درد.
-
13:22 - 13:25اون یک مشکل درونی رو ابراز میکنه
-
13:25 - 13:27ولی اون رو حل نمیکنه.
-
13:27 - 13:29ولی فراتر از یه علامت مریضی،
-
13:29 - 13:31ارتباط دائمی، فکری که افراد
-
13:31 - 13:33راجع به خودشون میکنند رو عوض میکنه.
-
13:33 - 13:36اون داره روش و نوع جدیدی از بودن رو شکل میده.
-
13:36 - 13:38بهترین راه برای تعریفش اینه،
-
13:38 - 13:41من به اشتراک میگذارم پس هستم.
-
13:41 - 13:44ما از تکنولوژی برای معنی کردن خودمون استفاده میکنیم
-
13:44 - 13:46با استفاده از به اشتراک گذاشتن تفکرات و احساساتمون
-
13:46 - 13:48حتی وقتی که دارای اونها هستیم.
-
13:48 - 13:50خب قدیما اینطوری بود:
-
13:50 - 13:52من یه حسی دارم،
-
13:52 - 13:54میخوام یه تلفن بزنم.
-
13:54 - 13:57الان اینطوری شده: من میخوام یه حسی داشته باشم،
-
13:57 - 13:59من باید یه پیامک بفرستم.
-
13:59 - 14:02مشکل روش جدید
-
14:02 - 14:04"به اشتراک میگذارم پس هستم"
-
14:04 - 14:06اینه که اگر ارتباط ما قطع بشه،
-
14:06 - 14:08ما شبیه خودمون نیستیم.
-
14:08 - 14:10تقریبا دیگه اصلا خودمون رو حس نمیکنیم.
-
14:10 - 14:13خب ما چیکار میکنیم؟ ما بیشتر و بیشتر مرتبط میشویم.
-
14:13 - 14:15ولی در این فرایند،
-
14:15 - 14:18ما خودمون رو به انزوا میکشونیم.
-
14:18 - 14:22چگونه کسی از مرتبط بودن به انزوا کشیده میشه؟
-
14:22 - 14:24شخص اگر ظرفیت تنهایی و خلوت رو
-
14:24 - 14:26برای خودش رشد نده به انزوا کشیده میشه،
-
14:26 - 14:29توان جدا بودن
-
14:29 - 14:31برای جمع و جود کردن خودش.
-
14:31 - 14:34تنهایی جایی است که شخص خودش رو پیدا میکنه
-
14:34 - 14:36که بتونه به افراد دیگه بپیونده
-
14:36 - 14:39و وابستگیهای واقعی بسازه.
-
14:39 - 14:42وقتی ما ظرفیت تنها بودن رو نداشته باشیم،
-
14:42 - 14:45ما برای اینکه دلواپس نباشیم یا برای اینکه حس زنده بودن کنیم،
-
14:45 - 14:47به سمت افراد دیگه میریم.
-
14:47 - 14:49وقتی که این اتفاق میافته،
-
14:49 - 14:52نمیتونیم قدر اون چیزی که اونها هستند رو بفهمیم و درک کنیم.
-
14:52 - 14:54انگار که ما داریم از اونها
-
14:54 - 14:56به عنوان چیزهایی
-
14:56 - 14:59برای پشتیبانی از حس شکننده خودمون استفاده میکنیم.
-
14:59 - 15:02ما به سمتی میریم که فکر کنیم همیشه در ارتباط بودن
-
15:02 - 15:06باعث میشه که حس تنهایی کمتری کنیم.
-
15:06 - 15:08ولی ما در خطریم،
-
15:08 - 15:11چون عکس این مطلبه که واقعیت داره.
-
15:11 - 15:13اگر ما قادر به تنها بودن نباشیم،
-
15:13 - 15:15تنهاتر خواهیم بود.
-
15:15 - 15:18و اگر به کودکانمون تنها بودن رو یاد ندیم،
-
15:18 - 15:20اونها فقط تنها بودن
-
15:21 - 15:22رو یاد خواهند گرفت.
-
15:22 - 15:25وقتی من در سال ۱۹۹۶ در TED
-
15:25 - 15:27درباره تحقیقاتم راجع به
-
15:27 - 15:29'اجتماعات مجازی' اولیه صحبت کردم،
-
15:29 - 15:32گفتم، "اونهایی که پشت صفحه نمایش
-
15:32 - 15:34بیشرین استفاده را از زندگیشون میکنند
-
15:34 - 15:37به روح ابراز وجود میرسند."
-
15:37 - 15:40و اون چیزیه که اینجا راجع بهش صحبت میکنم، حالا:
-
15:40 - 15:43ابراز وجود و چیزی بالاتر از آن، یک گفتگو
-
15:43 - 15:46راجع به اینکه روش فعلی استفاده ما از تکنولوژی
-
15:46 - 15:48ممکنه ما رو به جایی برسونه
-
15:48 - 15:50که ممکنه برامون گرون تموم بشه.
-
15:50 - 15:53ما ضربه محکمی از تکنولوژی خوردهایم.
-
15:53 - 15:56و ما مثل عاشق معشوقهای جوان میترسیم
-
15:56 - 15:59که زیاد صحبت کردن ممکنه عشقمون رو لوث و بیمعنی کنه.
-
15:59 - 16:01ولی وقت صحبت کردنه.
-
16:01 - 16:04ما با تکنولوژی دیجیتالی بزرگ شدیم
-
16:04 - 16:06و جوری میبینیمش که انگار اون هم بزرگ شده.
-
16:06 - 16:09ولی اینطور نیست، روزهای اولیهاش رو پشت سر میزاره.
-
16:09 - 16:11زمان زیادی برای ما وجود داره
-
16:11 - 16:13که دوباره در نظر بگیریم که چطور ازش استفاده کنیم،
-
16:13 - 16:15[و] چطور بسازیمش.
-
16:15 - 16:17من نمیگم
-
16:17 - 16:19که ما از دستگاههامون روی برگردونیم،
-
16:19 - 16:22فقط میگم که رابطهای مبتنی بر شناخت فردی بالاتری
-
16:22 - 16:24با اونها برقرار کنیم،
-
16:24 - 16:27و با همدیگه.
-
16:27 - 16:29من چند قدم اولیه در نظر دارم.
-
16:29 - 16:31به 'تنهایی'
-
16:31 - 16:33به عنوان چیز خوبی فکر کنیم.
-
16:33 - 16:35براش یه جایی در نظر بگیریم.
-
16:35 - 16:38یه راه هایی پیدا کنیم
-
16:38 - 16:40که اون رو به عنوان یک ارزش برای بچههامون معرفی کنیم.
-
16:40 - 16:42فضاهای خاصی رو داخل خونه ایجاد کنیم --
-
16:42 - 16:44آشپزخانه، اتاق غذاخوری --
-
16:44 - 16:47و از اونها برای گفتگو و محاوره استفاده کنیم.
-
16:47 - 16:49همین کار رو در محل کار انجام بدیم.
-
16:49 - 16:51در محل کار، انقدر مشغول ارتباط برقرار کردن هستیم
-
16:51 - 16:54که اغلب برای اندیشیدن زمان نداریم،
-
16:54 - 16:57برای صحبت کردن
-
16:57 - 16:59درباره چیزهایی که واقعا مهم هستند، وقت نداریم.
-
16:59 - 17:01این رو عوض کنید.
-
17:01 - 17:05از همه مهم تر، ما همهمون نیاز به این داریم که به همدیگه گوش کنیم،
-
17:05 - 17:09این شامل قسمتهای خسته کننده هم میشه.
-
17:09 - 17:11چون وقتی که ما میلغزیم
-
17:11 - 17:14یا مردد هستیم یا حرفمون رو فراموش میکنیم
-
17:14 - 17:18وقتی است که ما خودمون را به همدیگه نشون میدیم.
-
17:18 - 17:21تکنولوژی پیشنهاد میکنه
-
17:21 - 17:23که ارتباط انسانی رو دوباره تعریف و معنی کنه --
-
17:23 - 17:25روشی که ما از همدیگه مراقبت میکنیم،
-
17:25 - 17:27روشی که ما از خودمون مراقبت میکنیم --
-
17:27 - 17:29ولی همچنین به ما این فرصت رو میده
-
17:29 - 17:31که ارزشها و جهتمون رو
-
17:31 - 17:33اظهار کنیم.
-
17:33 - 17:35من خوشبین هستم.
-
17:35 - 17:38ما هرچه برای شروع نیاز داریم را در اختیار داریم.
-
17:38 - 17:40ما همدیگر رو داریم.
-
17:40 - 17:43و ما بیشترین شانس موفقیت رو خواهیم داشت
-
17:43 - 17:46اگر آسیبپذیری خودمون رو بشناسیم.
-
17:46 - 17:48و گوش بدیم
-
17:48 - 17:50وقتی تکنولوژی میگه
-
17:50 - 17:53یه چیز سخت رو میگیره
-
17:53 - 17:56و قول یه چیز ساده تر رو به ما میده.
-
17:56 - 17:58من در حین تحقیقم [از مردم]
-
17:58 - 18:01میشنوم که زندگی سخته،
-
18:01 - 18:03روابط انسانی پر از ریسکه.
-
18:03 - 18:05و از این طرف تکنولوژیه --
-
18:05 - 18:07ساده تر، پر امید تر،
-
18:07 - 18:10خوشبین، همیشه تر و تازه.
-
18:10 - 18:12انگار سواره نظام وارد شده.
-
18:12 - 18:14یک کمپین تبلیغاتی نوید میده
-
18:14 - 18:16که با آنلاین بودن و انتخاب یک آواتار،
-
18:16 - 18:20میتوانید "بلاخره، دوستانتون رو دوست داشته باشید
-
18:20 - 18:23هیکلتون رو دوست داشته باشید، زندگیتون رو دوست داشته باشید،
-
18:23 - 18:26آنلاین و همراه با یک آواتار."
-
18:26 - 18:28ما به سمت عشق مجازی کشیده شدیم،
-
18:28 - 18:31به بازیهای کامپیوتری ای که شبیه به دنیا هستند،
-
18:31 - 18:35به ایدهای که رباتها، رباتها،
-
18:35 - 18:38یه روزی همدمهای واقعی ما خواهند شد.
-
18:38 - 18:41ما بجای اینکه با دوستانمون بریم بیرون،
-
18:41 - 18:44عصرمون رو پشت یک شبکه اجتماعی میگذرونیم.
-
18:44 - 18:46ولی وهم و خیال تغییر
-
18:46 - 18:49برامون گرون تموم شده.
-
18:49 - 18:52حالا همه ما باید مرکز توجهمون رو
-
18:52 - 18:54بگذاریم بر روی راههای زیادی
-
18:54 - 18:56که تکنولوژی میتونه ما رو با اونها
-
18:56 - 18:59به زندگیهای واقعی خودمون، به بدن خودمون،
-
18:59 - 19:01به اجتماعات خودمون،
-
19:01 - 19:03به سیاست خودمون،
-
19:03 - 19:05و به زمین خومون برگردونه.
-
19:05 - 19:07اونها به ما نیاز دارند.
-
19:07 - 19:09بیایید راجع به این صحبت کنیم
-
19:09 - 19:12که چگونه میتونیم از تکنولوژی دیجیتالی،
-
19:12 - 19:15تکنولوژی رویاهامون،
-
19:15 - 19:17برای اینکه این زندگی رو طوری بسازیم
-
19:17 - 19:19که دوستش داریم، استفاده کنیم.
-
19:19 - 19:21از شما متشکرم.
-
19:21 - 19:27(تشویق حاضرین)
- Title:
- شری ترکل:[ با یکدیگر] در ارتباط، اما تنها؟
- Speaker:
- Sherry Turkle
- Description:
-
همینطور که انتظارات ما از تکنولوژی زیادتر میشود، آیا انتظاراتمان از یکدیگر کمتر میشود؟ شری ترکل این موضوع را که چگونه دستگاههای ما و شخصیت آنلاین ما در حال تعریف دوباره ارتباط انسانی هستند را مطالعه میکند -- و بصورت خیلی عمیقی از ما میخواهد تا درباره [راه های] ارتباطات جدیدی که میخواهیم داشته باشیم بیاندیشیم.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 19:28
b a edited Persian subtitles for Connected, but alone? | ||
b a edited Persian subtitles for Connected, but alone? | ||
Jenny Zurawell approved Persian subtitles for Connected, but alone? | ||
soheila Jafari accepted Persian subtitles for Connected, but alone? | ||
soheila Jafari edited Persian subtitles for Connected, but alone? | ||
soheila Jafari edited Persian subtitles for Connected, but alone? | ||
soheila Jafari edited Persian subtitles for Connected, but alone? | ||
b a edited Persian subtitles for Connected, but alone? |