Σέρι Τερκλ: Συνδεδεμένοι αλλά μόνοι;
-
0:00 - 0:02Μόλις πριν από ένα λεπτό,
-
0:02 - 0:06η κόρη μου, Ρεβέκκα, μου έστειλε ένα μήνυμα για καλή τύχη.
-
0:06 - 0:08Το μήνυμα έλεγε
-
0:08 - 0:11«Μαμά, θα σκίσεις.»
-
0:11 - 0:13Μου αρέσει πολύ αυτό.
-
0:13 - 0:15Αυτό το μήνυμα
-
0:15 - 0:17ήταν σαν να μου έδινε μια αγκαλιά.
-
0:17 - 0:20Και εδώ είναι το θέμα.
-
0:20 - 0:22Ενσαρκώνω
-
0:22 - 0:24το κύριο παράδοξο.
-
0:24 - 0:26Είμαι μια γυναίκα
-
0:26 - 0:28που λατρεύει να λαμβάνει μηνύματα
-
0:28 - 0:30η οποία θα σας πει
-
0:30 - 0:33ότι τα πάρα πολλά μηνύματα μπορεί να αποτελέσουν πρόβλημα.
-
0:33 - 0:36Στην πραγματικότητα, αυτή η υπενθύμιση της κόρης μου
-
0:36 - 0:39με οδηγεί στην αρχή της ιστορίας μου.
-
0:39 - 0:43Το 1996, όταν έκανα την πρώτη μου ομιλία για το TED,
-
0:43 - 0:45η Ρεβέκκα ήταν πέντε χρονών
-
0:45 - 0:47και καθόταν ακριβώς εκεί
-
0:47 - 0:49στη μπροστινή σειρά.
-
0:49 - 0:51Είχα μόλις γράψει ένα βιβλίο
-
0:51 - 0:53που εγκωμίαζε τη ζωή μας στο διαδίκτυο
-
0:53 - 0:56και επρόκειτο να μπω στο εξώφυλλο
-
0:56 - 0:58του περιοδικού Wired.
-
0:58 - 1:00Εκείνες τις ξέγνοιαστες εποχές,
-
1:00 - 1:02πειραματιζόμασταν
-
1:02 - 1:05με τα τσατ ρουμ και τις ηλεκτρονικές εικονικές κοινότητες.
-
1:05 - 1:09Εξερευνούσαμε διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας.
-
1:09 - 1:11Και μετά βγάζαμε την πρίζα.
-
1:11 - 1:13Ήμουν ενθουσιασμένη.
-
1:13 - 1:16Και, σαν ψυχολόγος, αυτό που με ενθουσίαζε περισσότερο
-
1:16 - 1:18ήταν η ιδέα
-
1:18 - 1:21ότι θα χρησιμοποιούσαμε ό,τι μάθαμε στον εικονικό κόσμο
-
1:21 - 1:24για τον εαυτό μας, για την ταυτότητά μας,
-
1:24 - 1:27για να ζήσουμε καλύτερα στον πραγματικό κόσμο.
-
1:27 - 1:30Τώρα, πηγαίνοντας μπροστά στο 2012
-
1:30 - 1:33είμαι και πάλι πίσω στη σκηνή του TED.
-
1:33 - 1:36Η κόρη μου είναι 20. Πηγαίνει στο πανεπιστήμιο.
-
1:36 - 1:40Κοιμάται με το κινητό της,
-
1:40 - 1:42το ίδιο κάνω κι εγώ.
-
1:42 - 1:45Και έχω μόλις γράψει ένα καινούργιο βιβλίο
-
1:45 - 1:48αλλά αυτή τη φορά δεν είναι κάποιο
-
1:48 - 1:50που θα με βάλει στο εξώφυλλο
-
1:50 - 1:52του περιοδικού Wired.
-
1:52 - 1:55Τι συνέβη λοιπόν;
-
1:55 - 1:58Είμαι ακόμα ενθουσιασμένη με την τεχνολογία,
-
1:58 - 2:00αλλά πιστεύω,
-
2:00 - 2:02και είμαι εδώ για να το αποδείξω,
-
2:02 - 2:04ότι την αφήνουμε να μας πάει σε μέρη
-
2:04 - 2:06που δε θέλουμε να πάμε.
-
2:06 - 2:08Τα τελευταία 15 χρόνια,
-
2:08 - 2:11έχω μελετήσει τεχνολογίες κινητής επικοινωνίας
-
2:11 - 2:14και έχω πάρει συνεντεύξεις από εκατοντάδες ανθρώπους,
-
2:14 - 2:16νέους και μεγαλύτερους
-
2:16 - 2:18σχετικά με τις ηλεκτρονικές τους ζωές.
-
2:18 - 2:20Και αυτό που βρήκα
-
2:20 - 2:22είναι ότι οι μικρές μας συσκευές,
-
2:22 - 2:25αυτές οι μικρές συσκευές στις τσέπες μας,
-
2:25 - 2:27είναι τόσο ψυχολογικά ισχυρές
-
2:27 - 2:31που δεν αλλάζουν μόνο αυτό που κάνουμε,
-
2:31 - 2:34αλλάζουν αυτό που είμαστε.
-
2:34 - 2:36Μερικά από τα πράγματα που κάνουμε τώρα με τις συσκευές μας
-
2:36 - 2:39είναι πράγματα που, μόλις μερικά χρόνια πριν,
-
2:39 - 2:41θα τα βρίσκαμε παράξενα
-
2:41 - 2:43ή ενοχλητικά,
-
2:43 - 2:46αλλά έχουν γρήγορα αρχίσει να φαίνονται οικεία,
-
2:46 - 2:48ο τρόπος που απλά κάνουμε τα πράγματα.
-
2:48 - 2:51Για να δούμε απλώς μερικά παραδείγματα:
-
2:51 - 2:53Οι άνθρωποι στέλνουν μηνύματα ή email
-
2:53 - 2:56κατά τη διάρκεια εταιρικών συνεδριάσεων.
-
2:56 - 2:59Στέλνουν μηνύματα και ψωνίζουν και μπαίνουν στο Facebook
-
2:59 - 3:02κατά τη διάρκεια μαθημάτων, παρουσιάσεων,
-
3:02 - 3:04στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια όλων των συναντήσεων.
-
3:04 - 3:07Οι άνθρωποι μου μιλούν για τη σημαντική νέα δυνατότητα
-
3:07 - 3:09να διατηρούν οπτική επαφή
-
3:09 - 3:11ενώ στέλνουν μηνύματα.
-
3:11 - 3:13(Γέλια)
-
3:13 - 3:15Μου εξηγούν
-
3:15 - 3:18ότι είναι δύσκολο, αλλά μπορεί να γίνει.
-
3:18 - 3:20Οι γονείς στέλνουν μηνύματα και email
-
3:20 - 3:22στο πρωινό και στο δείπνο
-
3:22 - 3:25ενώ τα παιδιά παραπονιούνται
-
3:25 - 3:27ότι δεν έχουν την πλήρη προσοχή των γονιών τους.
-
3:27 - 3:29Αλλά μετά, αυτά τα ίδια παιδιά
-
3:29 - 3:32αρνούνται την πλήρη προσοχή το ένα στο άλλο.
-
3:32 - 3:34Αυτή είναι μια πρόσφατη φωτογραφία
-
3:34 - 3:37της κόρης μου και των φίλων της
-
3:37 - 3:39που είναι μαζί
-
3:39 - 3:42ενώ δεν είναι μαζί.
-
3:42 - 3:44Στέλνουμε μηνύματα ακόμα και στις κηδείες.
-
3:44 - 3:46Το μελετώ αυτό.
-
3:46 - 3:48Απομακρύνουμε τον εαυτό μας
-
3:48 - 3:50από τη θλίψη ή την απορρόφησή μας
-
3:50 - 3:53και βυθιζόμαστε στα τηλέφωνά μας.
-
3:53 - 3:55Γιατί έχει σημασία αυτό;
-
3:55 - 3:57Έχει σημασία για μένα
-
3:57 - 4:00επειδή πιστεύω ότι ετοιμάζουμε τον εαυτό μας για μπελάδες.
-
4:00 - 4:02μπελάδες σίγουρα
-
4:02 - 4:04στο πΏς σχετιζόμαστε μεταξύ μας,
-
4:04 - 4:06αλλά επίσης μπελάδες
-
4:06 - 4:09στο πώς σχετιζόμαστε με τον εαυτό μας
-
4:09 - 4:12και την ικανότητά μας για αυτοστοχασμό.
-
4:12 - 4:14Συνηθίζουμε έναν νέο τρόπο
-
4:14 - 4:17για να είμαστε μόνοι μας μαζί με άλλους.
-
4:17 - 4:19Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ο ένας με τον άλλο,
-
4:19 - 4:21αλλά και αλλού -
-
4:21 - 4:24συνδεδεμένοι σε όλα τα διαφορετικά μέρη που θέλουν να είναι.
-
4:24 - 4:27Οι άνθρωποι θέλουν να προσαρμόζουν τη ζωή τους.
-
4:27 - 4:30Θέλουν να μπαίνουν και να βγαίνουν στα μέρη που βρίσκονται
-
4:30 - 4:32επειδή αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για αυτούς
-
4:32 - 4:36είναι να ελέγχουν πού δίνουν την προσοχή τους.
-
4:36 - 4:39Επομένως, θέλετε να πάτε σε εκείνη την εταιρική συνάντηση,
-
4:39 - 4:41αλλά θέλετε να δώσετε προσοχή μόνο
-
4:41 - 4:43στα κομμάτια που σας ενδιαφέρουν.
-
4:43 - 4:46Και ορισμένοι θεωρούν ότι αυτό είναι καλό.
-
4:46 - 4:48Αλλά μπορείτε να καταλήξετε
-
4:48 - 4:50να κρύβεστε ο ένας από τον άλλο,
-
4:50 - 4:53ακόμα και όντας διαρκώς συνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλον.
-
4:53 - 4:55Ένας 50χρονος επιχειρηματίας
-
4:55 - 4:57μου παραπονέθηκε
-
4:57 - 5:00ότι αισθάνεται ότι δεν έχει πλέον συναδέλφους στη δουλειά.
-
5:00 - 5:03Όταν πηγαίνει στη δουλειά, δε σταματάει να μιλήσει σε κανέναν,
-
5:03 - 5:05δεν τους τηλεφωνεί.
-
5:05 - 5:08Και λέει ότι δε θέλει να διακόψει τους συναδέλφους του
-
5:08 - 5:11επειδή, λέει, «Είναι πολύ απασχολημένοι με τα email τους.»
-
5:11 - 5:13Αλλά τότε σταματάει
-
5:13 - 5:15και λέει: «Ξέρετε, δε σας λέω την αλήθεια.
-
5:15 - 5:18Εγώ είμαι αυτός που δε θέλει να τον διακόπτουν.
-
5:18 - 5:20Νομίζω ότι θα έπρεπε να θέλω,
-
5:20 - 5:24αλλά στην πραγματικότητα προτιμώ να κάνω πράγματα με το Μπλάκμπερι μου».
-
5:24 - 5:26Μεταξύ των γενεών,
-
5:26 - 5:30βλέπω ότι οι άνθρωποι δε χορταίνουν ο ένας τον άλλο,
-
5:30 - 5:32αν και μόνο αν
-
5:32 - 5:35μπορούν να έχουν ο ένας τον άλλον από απόσταση,
-
5:35 - 5:37σε ποσότητες που μπορούν να ελέγξουν.
-
5:37 - 5:40Το ονομάζω το φαινόμενο της Χρυσομαλλούσας:
-
5:40 - 5:43ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακριά,
-
5:43 - 5:45απλά όσο πρέπει.
-
5:45 - 5:47Αλλά αυτό που μπορεί να μοιάζει απλώς σωστό
-
5:47 - 5:49για εκείνον το μεσήλικα επιχειρηματία
-
5:49 - 5:51μπορεί να είναι πρόβλημα για έναν έφηβο
-
5:51 - 5:55που χρειάζεται να αναπτύξει σχέσεις πρόσωπο με πρόσωπο.
-
5:55 - 5:57Ένα 18χρονο αγόρι
-
5:57 - 6:00που χρησιμοποιεί μηνύματα σχεδόν για τα πάντα
-
6:00 - 6:02μου λέει νοσταλγικά,
-
6:02 - 6:05«Κάποια μέρα, κάποια μέρα,
-
6:05 - 6:07αλλά σίγουρα όχι τώρα,
-
6:07 - 6:11θα ήθελα να μάθω πώς να κάνω μια συζήτηση.»
-
6:11 - 6:13Όταν ρωτάω τους ανθρώπους
-
6:13 - 6:16«Ποιο είναι το πρόβλημα με τη συζήτηση;»
-
6:16 - 6:20Αυτοί απαντούν: «Θα σου πω τι πρόβλημα υπάρχει με τη συζήτηση.
-
6:20 - 6:23Λαμβάνει χώρα σε πραγματικό χρόνο
-
6:23 - 6:27και δεν μπορείς να ελέγξεις αυτό που θα πεις.»
-
6:27 - 6:29Αυτή λοιπόν είναι η ουσία.
-
6:29 - 6:32Μηνύματα, email, αναρτήσεις,
-
6:32 - 6:34όλα αυτά τα πράγματα
-
6:34 - 6:37μας επιτρέπουν να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας όπως θέλουμε να είναι.
-
6:37 - 6:39Μπορούμε να επεξεργαστούμε,
-
6:39 - 6:42κι αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να διαγράψουμε,
-
6:42 - 6:45κι αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να ρετουσάρουμε,
-
6:45 - 6:47το πρόσωπο, τη φωνή,
-
6:47 - 6:49τη σάρκα, το σώμα -
-
6:49 - 6:52όχι πολύ λίγο, όχι πάρα πολύ,
-
6:52 - 6:54απλώς όσο πρέπει.
-
6:54 - 6:56Οι ανθρώπινες σχέσεις
-
6:56 - 6:58είναι πλούσιες και πολύπλοκες
-
6:58 - 7:00και είναι απαιτητικές.
-
7:00 - 7:03Και μπορούμε να τις καθαρίσουμε με την τεχνολογία.
-
7:03 - 7:05Και όταν το κάνουμε,
-
7:05 - 7:07ένα από τα πράγματα που μπορούν να συμβούν
-
7:07 - 7:09είναι ότι θυσιάζουμε τη συζήτηση
-
7:09 - 7:11προς όφελος της αμιγούς σύνδεσης.
-
7:11 - 7:14Ξεγελάμε τον εαυτό μας.
-
7:14 - 7:16Και με τον καιρό,
-
7:16 - 7:18φαίνεται να το ξεχνάμε
-
7:18 - 7:21ή φαίνεται ότι σταματάμε να ενδιαφερόμαστε.
-
7:21 - 7:25Πιάστηκα απροετοίμαστη
-
7:25 - 7:27όταν ο Στίβεν Κολμπέρ
-
7:27 - 7:31μου έθεσε ένα βαθύ ερώτημα,
-
7:31 - 7:34ένα βαθύ ερώτημα.
-
7:34 - 7:40Είπε «Όλα αυτά τα tweets,
-
7:40 - 7:43όλα αυτά τα ψήγματα
-
7:43 - 7:46ηλεκτρονικής επικοινωνίας
-
7:46 - 7:49δε συσσωρεύονται σε ένα μεγάλο κομμάτι
-
7:49 - 7:53πραγματικής συζήτησης;»
-
7:53 - 7:55Η απάντησή μου ήταν όχι,
-
7:55 - 7:57δε συσσωρεύονται.
-
7:57 - 8:01Το να συνδεόμαστε με μικρά κομμάτια μπορεί να λειτουργήσει
-
8:01 - 8:05για να συλλέξουμε διακριτικά κομμάτια πληροφορίας,
-
8:05 - 8:09μπορεί να λειτουργήσει για να πούμε «Σε σκέφτομαι»,
-
8:09 - 8:11ή ακόμα και για να πούμε «Σ' αγαπώ».
-
8:11 - 8:13Εννοώ, κοιτάξτε πως ένιωσα
-
8:13 - 8:16όταν έλαβα το μήνυμα από την κόρη μου -
-
8:16 - 8:18αλλά δε λειτουργούν πραγματικά
-
8:18 - 8:20για να μάθουμε ο ένας για τον άλλο,
-
8:20 - 8:24για να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο.
-
8:24 - 8:28Και χρησιμοποιούμε συζητήσεις με άλλους
-
8:28 - 8:30για να μάθουμε πώς να συζητάμε
-
8:30 - 8:32με τον εαυτό μας.
-
8:32 - 8:34Επομένως, η αποφυγή μιας συζήτησης
-
8:34 - 8:36μπορεί να έχει πραγματικά σημασία
-
8:36 - 8:38επειδή μπορεί να θέσει σε κίνδυνο
-
8:38 - 8:40την ικανότητά μας για αυτοστοχασμό.
-
8:40 - 8:42Για τα παιδιά που μεγαλώνουν,
-
8:42 - 8:46αυτή η ικανότητα είναι το θεμέλιο της ανάπτυξης.
-
8:46 - 8:48Όλο και περισσότερο ακούω,
-
8:48 - 8:51«Θα προτιμούσα να στέλνω μηνύματα παρά να μιλάω.»
-
8:51 - 8:53Και αυτό που βλέπω
-
8:53 - 8:55είναι ότι οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει τόσο να ξεγελιούνται
-
8:55 - 8:57ν' απαρνηθούν την πραγματική συζήτηση,
-
8:57 - 9:00είναι τόσο συνηθισμένοι να περνούν με λιγότερα,
-
9:00 - 9:02που γίνονται σχεδόν πρόθυμοι
-
9:02 - 9:04ν' απαλλαχθούν εντελώς από τους ανθρώπους.
-
9:04 - 9:06Έτσι για παράδειγμα,
-
9:06 - 9:08πολλοί άνθρωποι μοιράζονται μαζί μου αυτή την επιθυμία,
-
9:08 - 9:11ότι κάποια μέρα μια πιο εξελιγμένη έκδοση της Siri,
-
9:11 - 9:14της ψηφιακής βοηθού του iPhone της Apple,
-
9:14 - 9:16θα μοιάζει περισσότερο με τον καλύτερο φίλο,
-
9:16 - 9:18κάποιον που θα ακούει,
-
9:18 - 9:20όταν οι άλλοι δε θα ακούν.
-
9:20 - 9:22Πιστεύω ότι αυτή η επιθυμία
-
9:22 - 9:24αντικατοπτρίζει μια οδυνηρή αλήθεια
-
9:24 - 9:27που έμαθα τα τελευταία 15 χρόνια.
-
9:27 - 9:31Το να νιώθω ότι κανείς δεν με ακούει
-
9:31 - 9:33είναι πολύ σημαντικό
-
9:33 - 9:35στις σχέσεις μας με την τεχνολογία.
-
9:35 - 9:37Για αυτό είναι τόσο δελεαστικό
-
9:37 - 9:39να έχουμε μια σελίδα στο Facebook
-
9:39 - 9:41ή νέες αναρτήσεις στο Twitter -
-
9:41 - 9:44τόσοι πολλοί αυτόματοι ακροατές.
-
9:44 - 9:47Και το συναίσθημα ότι κανείς δεν με ακούει
-
9:47 - 9:49μας κάνει να θέλουμε να ξοδέψουμε χρόνο
-
9:49 - 9:52με μηχανήματα που φαίνονται να νοιάζονται για εμάς.
-
9:52 - 9:54Αναπτύσσουμε ρομπότ,
-
9:54 - 9:56τα αποκαλούνε κοινωνικά ρομπότ,
-
9:56 - 9:59τα οποία είναι ειδικά σχεδιασμένα για να κρατούν συντροφιά -
-
9:59 - 10:01στους ηλικωμένους,
-
10:01 - 10:03στα παιδιά μας,
-
10:03 - 10:05σε εμάς.
-
10:05 - 10:08Έχουμε χάσει τόσο την εμπιστοσύνη μας
-
10:08 - 10:12ότι θα είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον;
-
10:12 - 10:14Κατά τη διάρκεια της έρευνάς μου,
-
10:14 - 10:16δούλεψα σε γηροκομεία,
-
10:16 - 10:19και εισήγαγα αυτά τα κοινωνικά ρομπότ
-
10:19 - 10:21που σχεδιάστηκαν ώστε να δίνουν στους ηλικιωμένους
-
10:21 - 10:24το συναίσθημα ότι κάποιος τους καταλάβαινε.
-
10:24 - 10:26Και μια μέρα μπήκα μέσα
-
10:26 - 10:28και μια γυναίκα που είχε χάσει το παιδί της
-
10:28 - 10:30μιλούσε σε ένα ρομπότ
-
10:30 - 10:33με τη μορφή μιας μικρής φώκιας.
-
10:33 - 10:35Έμοιαζε να την κοιτάζει στα μάτια.
-
10:35 - 10:38Έμοιαζε να παρακολουθεί τη συζήτηση.
-
10:38 - 10:41Την παρηγορούσε.
-
10:41 - 10:45Και πολλοί άνθρωποι το έβρισκαν καταπληκτικό.
-
10:45 - 10:50Αλλά εκείνη η γυναίκα προσπαθούσε να καταλάβει τη ζωή της
-
10:50 - 10:53με ένα μηχάνημα που δεν είχε καμία εμπειρία
-
10:53 - 10:56από το φάσμα της ανθρώπινης ζωής.
-
10:56 - 10:58Το ρομπότ έδινε μια εξαιρετική παράσταση.
-
10:58 - 11:00Κι εμείς είμαστε ευάλωτοι.
-
11:00 - 11:03Οι άνθρωποι βιώνουν την προσποιητή συμπόνοια
-
11:03 - 11:06σαν να ήταν πραγματική.
-
11:06 - 11:10Έτσι, εκείνη τη στιγμή
-
11:10 - 11:12όταν εκείνη η γυναίκα
-
11:12 - 11:15βίωνε την προσποιητή συμπόνοια,
-
11:15 - 11:18εγώ σκεφτόμουν: «Το ρομπότ δε μπορεί να συμπονέσει.
-
11:18 - 11:20Δεν αντιμετωπίζει το θάνατο.
-
11:20 - 11:22Δεν ξέρει τη ζωή.»
-
11:22 - 11:24Και καθώς εκείνη η γυναίκα έβρισκε παρηγοριά
-
11:24 - 11:26στην συντροφιά του ρομπότ,
-
11:26 - 11:28εγώ δεν το βρήκα καταπληκτικό.
-
11:28 - 11:32Το βρήκα μία από τις πιο οδυνηρές, πολύπλοκες στιγμές
-
11:32 - 11:36στα 15 χρόνια της δουλειάς μου.
-
11:36 - 11:38Αλλά όταν έκανα ένα βήμα πίσω,
-
11:38 - 11:40Βρήκα τον εαυτό μου
-
11:40 - 11:43στο κρύο, σκληρό μάτι
-
11:43 - 11:45του κυκλώνα.
-
11:45 - 11:48Περιμένουμε περισσότερα από την τεχνολογία
-
11:48 - 11:51και λιγότερα ο ένας από τον άλλο.
-
11:51 - 11:53Και ρωτώ τον εαυτό μου,
-
11:53 - 11:56«Πώς έφτασαν τα πράγματα μέχρι εδώ;»
-
11:56 - 11:58Και πιστεύω ότι είναι γιατί
-
11:58 - 12:01η τεχνολογία μας ελκύει περισσότερο
-
12:01 - 12:03όταν είμαστε περισσότερο ευάλωτοι.
-
12:03 - 12:05Και είμαστε ευάλωτοι.
-
12:05 - 12:07Είμαστε μοναχικοί,
-
12:07 - 12:09αλλά φοβόμαστε την οικειότητα.
-
12:09 - 12:12Και έτσι από τα κοινωνικά δίκτυα μέχρι τα κοινωνικά ρομπότ,
-
12:12 - 12:14σχεδιάζουμε τεχνολογίες
-
12:14 - 12:17που θα μας δώσουν την ψευδαίσθηση της συντροφιάς
-
12:17 - 12:19χωρίς της απαιτήσεις της φιλίας.
-
12:19 - 12:22Στρεφόμαστε στην τεχνολογία για να μας βοηθήσει να νιώσουμε συνδεδεμένοι
-
12:22 - 12:25με τρόπους που μπορούμε να ελέγξουμε άνετα.
-
12:25 - 12:27Αλλά δεν είμαστε τόσο άνετοι.
-
12:27 - 12:30Δεν έχουμε τον πλήρη έλεγχο.
-
12:30 - 12:33Αυτές τις μέρες, τα τηλέφωνα στις τσέπες μας
-
12:33 - 12:35αλλάζουν το μυαλό και την καρδιά μας
-
12:35 - 12:37επειδή μας προσφέρουν
-
12:37 - 12:39τρεις ευχάριστες φαντασιώσεις.
-
12:39 - 12:41Πρώτον, ότι μπορούμε να στρέψουμε την προσοχή μας
-
12:41 - 12:43οπουδήποτε θέλουμε,
-
12:43 - 12:46δεύτερον, ότι θα ακουγόμαστε πάντα
-
12:46 - 12:49και τρίτον, ότι δε θα χρειαστεί ποτέ να είμαστε μόνοι.
-
12:49 - 12:51Και αυτή η τρίτη ιδέα,
-
12:51 - 12:54ότι δε θα χρειαστεί ποτέ να είμαστε μόνοι,
-
12:54 - 12:56είναι κεντρική για να αλλάξει η ψυχή μας.
-
12:56 - 12:59Επειδή τη στιγμή που οι άνθρωποι είναι μόνοι,
-
12:59 - 13:01ακόμα και για μερικά δευτερόλεπτα,
-
13:01 - 13:04αγχώνονται, πανικοβάλλονται, κινούνται νευρικά,
-
13:04 - 13:06ψάχνουν μια συσκευή.
-
13:06 - 13:08Απλά σκεφτείτε τους ανθρώπους στην ουρά ενός ταμείου
-
13:08 - 13:10ή σε ένα κόκκινο φανάρι.
-
13:10 - 13:14Το να είναι μόνοι τους μοιάζει με πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί.
-
13:14 - 13:17Και έτσι προσπαθούν να το λύσουν μέσω της σύνδεσης.
-
13:17 - 13:19Αλλά εδώ η σύνδεση
-
13:19 - 13:22μοιάζει περισσότερο με σύμπτωμα παρά με θεραπεία.
-
13:22 - 13:25Εκφράζει, αλλά δε λύνει,
-
13:25 - 13:27ένα υποκείμενο πρόβλημα.
-
13:27 - 13:29Αλλά περισσότερο από σύμπτωμα,
-
13:29 - 13:31η συνεχής σύνδεση αλλάζει
-
13:31 - 13:33τον τρόπο που οι άνθρωποι σκέφτονται τον εαυτό τους.
-
13:33 - 13:36Δημιουργεί ένα νέο τρόπο ύπαρξης.
-
13:36 - 13:38Ο καλύτερος τρόπος να το περιγράψουμε είναι
-
13:38 - 13:41«Μοιράζομαι άρα υπάρχω.»
-
13:41 - 13:44Χρησιμοποιούμε την τεχνολογία για να ορίσουμε τον εαυτό μας
-
13:44 - 13:46μοιράζοντας με άλλους τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας
-
13:46 - 13:48ακόμα και τη στιγμή που τα έχουμε.
-
13:48 - 13:50Επομένως πριν ήταν:
-
13:50 - 13:52Έχω ένα συναίσθημα,
-
13:52 - 13:54θέλω να πάρω ένα τηλέφωνο.
-
13:54 - 13:57Τώρα είναι: Θέλω να νιώσω ένα συναίσθημα,
-
13:57 - 13:59πρέπει να στείλω ένα μήνυμα.
-
13:59 - 14:02Το πρόβλημα με το νέο αυτό καθεστώς
-
14:02 - 14:04του «Μοιράζομαι άρα υπάρχω»
-
14:04 - 14:06είναι ότι, αν δεν έχουμε σύνδεση,
-
14:06 - 14:08δεν αισθανόμαστε ο εαυτός μας.
-
14:08 - 14:10Σχεδόν δεν αισθανόμαστε τον εαυτό μας.
-
14:10 - 14:13Οπότε τι κάνουμε; Συνδεόμαστε ολοένα και περισσότερο.
-
14:13 - 14:15Αλλά κάνοντάς το αυτό,
-
14:15 - 14:18προετοιμάζουμε τον εαυτό μας να απομονωθεί.
-
14:18 - 14:22Πως φτάνουμε από την σύνδεση στην απομόνωση;
-
14:22 - 14:24Καταλήγετε απομονωμένοι
-
14:24 - 14:26αν δεν καλλιεργήσετε την ικανότητα για μοναξιά,
-
14:26 - 14:29την ικανότητα να μείνετε μόνοι σας,
-
14:29 - 14:31να ανασυγκροτηθείτε.
-
14:31 - 14:34Η μοναξιά είναι εκεί που βρίσκετε τον εαυτό σας
-
14:34 - 14:36ώστε να απευθυνθείτε σε άλλους ανθρώπους
-
14:36 - 14:39και να δημιουργήσετε πραγματικούς δεσμούς.
-
14:39 - 14:42Όταν δεν έχουμε την ικανότητα για μοναξιά,
-
14:42 - 14:45στρεφόμαστε σε άλλους ανθρώπους προκειμένου να νιώσουμε λιγότερο αγχωμένοι
-
14:45 - 14:47ή προκειμένου να αισθανθούμε ζωντανοί.
-
14:47 - 14:49Όταν αυτό συμβαίνει,
-
14:49 - 14:52δε μπορούμε να εκτιμήσουμε ποιοι είναι.
-
14:52 - 14:54Είναι σαν να τους χρησιμοποιούμε
-
14:54 - 14:56σαν ανταλλακτικά
-
14:56 - 14:59για να υποστηρίξουμε την εύθραυστη έννοια του εαυτού μας.
-
14:59 - 15:02Καταλήγουμε να σκεφτόμαστε ότι αν είμαστε πάντοτε συνδεδεμένοι
-
15:02 - 15:06αυτό θα μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο μόνοι.
-
15:06 - 15:08Αλλά κινδυνεύουμε,
-
15:08 - 15:11γιατί στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο.
-
15:11 - 15:13Αν δε μπορούμε να είμαστε μόνοι,
-
15:13 - 15:15θα είμαστε ακόμα πιο μοναχικοί.
-
15:15 - 15:18Και αν δε μάθουμε στα παιδιά μας να είναι μόνα τους,
-
15:18 - 15:20πρόκειται μόνο να μάθουν
-
15:20 - 15:22πως να είναι μοναχικά.
-
15:22 - 15:25Όταν μίλησα στο TED το 1996,
-
15:25 - 15:27κάνοντας αναφορά στις σπουδές μου
-
15:27 - 15:29στις πρώιμες εικονικές κοινότητες,
-
15:29 - 15:32είπα «Αυτοί που περνούν το περισσότερο μέρος
-
15:32 - 15:34της ζωής τους στην οθόνη
-
15:34 - 15:37το κάνουν με ένα πνεύμα αυτοστοχασμού.»
-
15:37 - 15:40Και αυτό ζητάω εδώ, τώρα:
-
15:40 - 15:43σκέψη και, ακόμα περισσότερο, μια συζήτηση
-
15:43 - 15:46για το πού μπορεί να μας οδηγεί
-
15:46 - 15:48η τρέχουσα χρήση της τεχνολογίας
-
15:48 - 15:50και τι μπορεί να μας κοστίζει.
-
15:50 - 15:53Έχουμε πληγεί από την τεχνολογία.
-
15:53 - 15:56Και φοβόμαστε, σαν νεαροί εραστές,
-
15:56 - 15:59ότι η πολύ κουβέντα μπορεί να χαλάσει το ρομαντισμό.
-
15:59 - 16:01Αλλά ήρθε η ώρα να μιλήσουμε.
-
16:01 - 16:04Μεγαλώσαμε με την ψηφιακή τεχνολογία
-
16:04 - 16:06και έτσι τη βλέπουμε σαν πλήρως εξελιγμένη.
-
16:06 - 16:09Αλλά δεν είναι, είναι ο πρώτος καιρός.
-
16:09 - 16:11Υπάρχει πολύς χρόνος
-
16:11 - 16:13για να επανεξετάσουμε το πώς τη χρησιμοποιούμε
-
16:13 - 16:15πώς τη χτίζουμε.
-
16:15 - 16:17Δεν προτείνω
-
16:17 - 16:19να απορρίψουμε τις συσκευές μας,
-
16:19 - 16:22απλώς να αναπτύξουμε μια σχέση αυτεπίγνωσης
-
16:22 - 16:24με αυτές, μεταξύ μας
-
16:24 - 16:27και με τον εαυτό μας.
-
16:27 - 16:29Βλέπω κάποια πρώτα βήματα.
-
16:29 - 16:31Αρχίστε να σκέφτεστε τη μοναξιά
-
16:31 - 16:33σαν κάτι καλό.
-
16:33 - 16:35Κάντε χώρο γι' αυτήν.
-
16:35 - 16:38Βρείτε τρόπους να την παρουσιάσετε
-
16:38 - 16:40σαν αξία στα παιδιά σας.
-
16:40 - 16:42Δημιουργήστε ιερούς χώρους στο σπίτι -
-
16:42 - 16:44την κουζίνα, την τραπεζαρία -
-
16:44 - 16:47και χρησιμοποιήστε τους για συζήτηση.
-
16:47 - 16:49Κάντε το ίδιο και στη δουλειά.
-
16:49 - 16:51Στη δουλειά είμαστε τόσο απασχολημένοι με το να επικοινωνούμε
-
16:51 - 16:54που δεν έχουμε συχνά χρόνο να σκεφτούμε,
-
16:54 - 16:57δεν έχουμε χρόνο να μιλήσουμε,
-
16:57 - 16:59για τα πράγματα που έχουν πραγματικά σημασία.
-
16:59 - 17:01Αλλάξτε το αυτό.
-
17:01 - 17:05Κυρίως, όλοι χρειαζόμαστε πραγματικά να ακούμε ο ένας τον άλλον,
-
17:05 - 17:09συμπεριλαμβανομένων των βαρετών κομματιών.
-
17:09 - 17:11Επειδή όταν σκοντάφτουμε
-
17:11 - 17:14ή διστάζουμε ή χάνουμε τα λόγια μας,
-
17:14 - 17:18τότε αποκαλύπτουμε τον εαυτό μας στους άλλους.
-
17:18 - 17:21Η τεχνολογία υποβάλλει μια προσφορά
-
17:21 - 17:23για να επαναπροσδιορίσει την ανθρώπινη σύνδεση -
-
17:23 - 17:25πώς νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλο,
-
17:25 - 17:27πώς νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας -
-
17:27 - 17:29αλλά μας δίνει επίσης την ευκαιρία
-
17:29 - 17:31να επιβεβαιώσουμε τις αξίες
-
17:31 - 17:33και την κατεύθυνσή μας.
-
17:33 - 17:35Είμαι αισιόδοξη.
-
17:35 - 17:38Έχουμε ό,τι χρειαζόμαστε για να ξεκινήσουμε.
-
17:38 - 17:40Έχουμε ο ένας τον άλλο.
-
17:40 - 17:43Και έχουμε τη μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας
-
17:43 - 17:46αν αναγνωρίσουμε την αδυναμία μας.
-
17:46 - 17:48Ότι ακούμε
-
17:48 - 17:50όταν η τεχνολογία λέει
-
17:50 - 17:53ότι θα χρειαστεί κάτι πολύπλοκο
-
17:53 - 17:56και υπόσχεται κάτι πιο απλό.
-
17:56 - 17:58Επομένως στη δουλειά μου,
-
17:58 - 18:01ακούω ότι η ζωή είναι σκληρή,
-
18:01 - 18:03οι σχέσεις είναι γεμάτες κινδύνους.
-
18:03 - 18:05Και μετά υπάρχει η τεχνολογία -
-
18:05 - 18:07απλούστερη, ελπιδοφόρα,
-
18:07 - 18:10αισιόδοξη, νεανική.
-
18:10 - 18:12Είναι σαν να καλούμε ενισχύσεις.
-
18:12 - 18:14Μια διαφημιστική εκστρατεία υπόσχεται
-
18:14 - 18:16ότι ηλεκτρονικά και με άβαταρ,
-
18:16 - 18:20μπορείτε «Επιτέλους, να αγαπήσετε τους φίλους σας,
-
18:20 - 18:23να αγαπήσετε το σώμα σας, να αγαπήσετε τη ζωή σας,
-
18:23 - 18:26ηλεκτρονικά και με άβαταρ.»
-
18:26 - 18:28Μας έλκει το εικονικό ειδύλλιο,
-
18:28 - 18:31τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μοιάζουν με κόσμους,
-
18:31 - 18:35η ιδέα ότι τα ρομπότ, τα ρομπότ,
-
18:35 - 18:38θα γίνουν κάποτε οι πραγματικοί μας σύντροφοι.
-
18:38 - 18:41Ξοδεύουμε ένα βράδυ στο κοινωνικό δίκτυο
-
18:41 - 18:44αντί να πάμε σε ένα μπαρ με φίλους.
-
18:44 - 18:46Αλλά οι φαντασιώσεις μας για υποκατάσταση
-
18:46 - 18:49μας έχουν στοιχίσει.
-
18:49 - 18:52Τώρα όλοι πρέπει να εστιάσουμε
-
18:52 - 18:54στους πολλούς, πολλούς τρόπους
-
18:54 - 18:56που η τεχνολογία μπορεί να μας οδηγήσει πίσω
-
18:56 - 18:59στις πραγματικές μας ζωές, τα δικά μας κορμιά,
-
18:59 - 19:01τις δικές μας κοινότητες,
-
19:01 - 19:03τη δική μας πολιτική,
-
19:03 - 19:05το δικό μας πλανήτη.
-
19:05 - 19:07Μας χρειάζονται.
-
19:07 - 19:09Ας μιλήσουμε για το
-
19:09 - 19:12πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ψηφιακή τεχνολογία,
-
19:12 - 19:15την τεχνολογία των ονείρων μας,
-
19:15 - 19:17για να κάνουμε αυτή τη ζωή,
-
19:17 - 19:19τη ζωή που μπορούμε να αγαπήσουμε.
-
19:19 - 19:21Σας ευχαριστώ.
-
19:21 - 19:27(Χειροκρότημα)
- Title:
- Σέρι Τερκλ: Συνδεδεμένοι αλλά μόνοι;
- Speaker:
- Sherry Turkle
- Description:
-
Όσο περιμένουμε περισσότερα από την τεχνολογία, περιμένουμε λιγότερα ο ένας απ' τον άλλο; Η Σέρι Τερκλ μελετάει το πώς οι συσκευές μας και οι ηλεκτρονικές προσωπικότητες επαναπροσδιορίζουν την ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία -- και μας ζητάει να σκεφτούμε καλά τα νέα είδη επαφής που θέλουμε να έχουμε.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 19:28
Dimitra Papageorgiou approved Greek subtitles for Connected, but alone? | ||
Dimitra Papageorgiou commented on Greek subtitles for Connected, but alone? | ||
Dimitra Papageorgiou edited Greek subtitles for Connected, but alone? | ||
Vasiliki Chatzisavvidou accepted Greek subtitles for Connected, but alone? | ||
Vasiliki Chatzisavvidou commented on Greek subtitles for Connected, but alone? | ||
Vasiliki Chatzisavvidou edited Greek subtitles for Connected, but alone? | ||
Vasiliki Chatzisavvidou edited Greek subtitles for Connected, but alone? | ||
Vasiliki Chatzisavvidou edited Greek subtitles for Connected, but alone? |