Ο αντιστροφή του διαβήτη τύπου 2 ξεκινά με την παραβίαση των οδηγιών | Σάρα Χάλμπεργκ | TEDxPurdueU

Αυτή η ομιλία έγινε σε μια εκδήλωση TEDx η οποία χρησιμοποιεί τη μορφή συνεδρίων TED αλλά διοργανώνεται ανεξάρτητα, από μια τοπική ομάδα. Διαβάστε περισσότερα στο http://ted.com/tedx

Μπορεί ένα άτομο να «θεραπευτεί» από τον διαβήτη τύπου 2; Η Δρ Σάρα Χάλμπεργκ παρέχει αναμφισβήτητες αποδείξεις ότι μπορεί και η λύση είναι πιο απλή απ' ό,τι νομίζετε.

Έχω την καλύτερη δουλειά στον κόσμο.

Είμαι γιατρός.

Όχι. Πιστέψτε με. Δεν είναι αυτός ο λόγος.

Ειδικεύομαι στην παχυσαρκία.

Έχω την τιμή να δουλεύω
με μια ομάδα ατόμων

που υπόκεινται στην τελευταία ευρέως
αποδεκτή προκατάληψη: το πάχος.

Αυτοί οι άνθρωποι έχουν υποφέρει πολύ
μέχρι να με συναντήσουν:

Ντροπή, ενοχές, κατηγορίες,
απροκάλυπτες διακρίσεις.

Η στάση που υιοθετούν πολλοί,
ακόμη και στην ιατρική περίθαλψη,

είναι πως αυτοί οι άνθρωποι
φταίνε για την κατάστασή τους.

Αν μπορούσαν να ελέγξουν τον εαυτό τους,
δεν θα ήταν παχύσαρκοι,

και δεν έχουν κίνητρα για ν' αλλάξουν.

Επιτρέψτε μου να σας πω
πως αυτό δεν ισχύει.

Το φταίξιμο, αν θέλουμε
να το αποδώσουμε κάπου,

είναι στις συμβουλές μας.

Είναι καιρός να το αλλάξουμε αυτό.

Η παχυσαρκία είναι ασθένεια,
δεν δημιουργείται από αδυναμία χαρακτήρα.

Είναι μια ορμονική νόσος,
και εμπλέκονται πολλές ορμόνες.

Μία από τις βασικότερες
είναι η ορμόνη ινσουλίνη.

Τα περισσότερα παχύσαρκα άτομα
είναι ανθεκτικά στην ινσουλίνη.

Λοιπόν, τι σημαίνει αυτό,
ότι είναι ανθεκτικά στην ινσουλίνη;

Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι
η πρόδρομη κατάσταση του διαβήτη τύπου 2.

Η ινσουλίνη οδηγεί τη γλυκόζη,
ή το σάκχαρο,

μέσα στα κύτταρα, όπου θα μπορέσει
να χρησιμοποιηθεί.

Με λίγα λόγια, όταν κάποιος
πάσχει από ινσουλινοαντίσταση,

έχει πρόβλημα να μεταφέρει το σάκχαρο
εκεί που πρέπει να πάει,

μέσα σ' εκείνα τα κύτταρα.

Δεν μπορεί να παραμείνει στο αίμα
μετά το φαγητό

αλλιώς θα είχαμε όλοι διαβητικές κρίσεις
μετά από κάθε γεύμα!

Όταν κάποιος πάσχει
από ινσουλινοαντίσταση,

Η απόκριση του σώματος
είναι να παράγει περισσότερη.

Και τα επίπεδα της ινσουλίνης
αυξάνουν και αυξάνουν,

και για κάποιο διάστημα
ίσως και χρόνια, αυτό συνεχίζεται,

και τα επίπεδα σακχάρου
παραμένουν φυσιολογικά.

Ωστόσο, συνήθως δεν μπορεί
να συνεχιστεί επ' αόριστον,

Και ακόμη κι αυτά τα αυξημένα
επίπεδα ινσουλίνης

Δεν επαρκούν ώστε να διατηρήσουν
το σάκχαρο στο αίμα, σε κανονικά επίπεδα.

Αρχίζει λοιπόν ν' ανεβαίνει.

Αυτός είναι ο διαβήτης.

Μάλλον δεν θα σας ξαφνιάσει ν' ακούσετε

ότι οι περισσότεροι από τους ασθενείς μου
έχουν αντίσταση στην ινσουλίνη ή διαβήτη.

Κι αν κάθεστε εκεί και σκέφτεστε
«Ουφ, δε λέει για μένα»,

ίσως να θέλετε να το ξανασκεφτείτε

αφού σχεδόν το 50% των ενήλικων Αμερικανών
έχουν τώρα διαβήτη ή προδιαβήτη.

Αυτό αντιστοιχεί σχεδόν
σε 120 εκατομμύρια από εμάς.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί
που έχουν προβλήματα με την ινσουλίνη.

Επειδή, καθώς έλεγα,

οι άνθρωποι έχουν αυξημένη ινσουλίνη
λόγω της ινσουλινοαντίστασης

επί χρόνια, ίσως κι επί δεκαετίες,

πριν διαγνωστούν ακόμη και με προδιαβήτη.

Επιπλέον έχει αποδειχθεί ότι το 16-25%
των ενηλίκων με κανονικό βάρος

παρουσιάζουν επίσης ινσουλινοαντίσταση.

Έτσι, σε περίπτωση που κρατάτε λογαριασμό,
είναι πάρα πολλοί από εμάς.

Έτσι, το πρόβλημα με
την ινσουλινοαντίσταση είναι

πως αν ανέβει, διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο
να παρουσιάσουμε διαβήτη τύπου 2.

Η ινσουλίνη μας κάνει και να πεινάμε,

και το φαγητό που τρώμε είναι
πιο πιθανό να αποθηκευτεί ως λίπος.

Η ινσουλίνη είναι η ορμόνη
αποθήκευσης λίπους.

Αρχίζουμε λοιπόν να βλέπουμε
πώς μπορεί ν' αποτελέσει πρόβλημα

για παθήσεις όπως η παχυσαρκία και
μεταβολικά προβλήματα όπως ο διαβήτης.

Κι αν εντοπίζαμε το πρόβλημα στην αρχή του

και δεν είχαμε τόση πολλή γλυκόζη

που η ινσουλίνη
θα έπρεπε ν' αντιμετωπίσει;

Ας δούμε πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό.

Οτιδήποτε τρώτε

είναι είτε υδατάνθρακας,
είτε πρωτεΐνη, είτε λίπος,

έχει το καθένα διαφορετική επίδραση
στη γλυκόζη άρα και στα επίπεδα ινσουλίνης

όπως μπορείτε να δείτε σε αυτό το γράφημα.

Όταν τρώμε υδατάνθρακες,

η ινσουλίνη και η γλυκόζη μας
αυξάνονται κατακόρυφα.

Με τις πρωτεΐνες τα πράγματα
είναι πολύ καλύτερα.

Δείτε όμως τι γίνεται όταν τρώμε λίπος.

Ουσιαστικά τίποτα, μια επίπεδη γραμμή.

Αυτό θα αποδειχθεί πολύ σημαντικό.

Θέλω τώρα να μεταφράσω αυτό το γράφημα

σε πραγματικές καταστάσεις.

Θέλω να γυρίσετε πίσω

και να σκεφτείτε
την τελευταία φορά που φάγατε

την αμερικάνικη εκδοχή κινέζικου φαγητού.

Όλοι ξέρουμε πως υπάρχουν
κανόνες σ' αυτό, σωστά;

Ο πρώτος κανόνας είναι ότι
θα φάτε περισσότερο.

Επειδή το σήμα διακοπής δεν αποστέλλεται

μέχρι να φτάσετε σε σημείο σκασμού.

Ο δεύτερος κανόνας είναι ότι μια ώρα μετά
πεθαίνετε της πείνας.

Γιατί;

Επειδή το ρύζι στο γεύμα προκάλεσε
την έκρηξη γλυκόζης και ινσουλίνης,

που προκάλεσαν πείνα,
αποθήκευση λίπους και λαχτάρα για τροφή.

Αν έχετε ήδη ινσουλινοαντίσταση,

και τα επίπεδα ινσουλίνης είναι ήδη υψηλά,

είστε στ' αλήθεια πιο πεινασμένοι συνεχώς.

Κι έχουμε αυτή τη ρύθμιση:

Τρώτε υδατάνθρακες, ανεβαίνει η γλυκόζη,
ανεβαίνει η ινσουλίνη,

πεινάτε κι αποθηκεύετε λίπος.

Τι συστήνουμε να τρώνε αυτά τα άτομα

επειδή φαίνεται να είναι σημαντικό
και είναι στ' αλήθεια.

Ας εστιάσουμε μόνο στον διαβήτη τύπου 2,

διότι οι γενικές συστάσεις είναι
να λέγεται στους ασθενείς με διαβήτη 2

να καταναλώνουν 40 με 65 γραμμάρια
υδατανθράκων σε κάθε γεύμα,

κι ακόμα λίγους με τα σνακ.

Ακούστε με, μιλάμε
για πολλούς υδατάνθρακες.

Θυμηθείτε, τι θα συμβεί
στη γλυκόζη και στην ινσουλίνη,

στο σάκχαρο και την ινσουλίνη,

όταν τους τρώμε;

Ναι, ουσιαστικά συστήνουμε

να τρώνε αυτά ακριβώς
που δημιουργούν το πρόβλημα.

Ακούγεται τρελό;

Είναι, στ' αλήθεια.

Διότι, στη ρίζα του, ο διαβήτης
είναι μια κατάσταση τοξικότητας υδατ/κων.

Δεν μπορούμε να μεταφέρουμε
το σάκχαρο μέσα στα κύτταρα,

κι αυτό δημιουργεί πρόβλημα βραχυπρόθεσμα.

Αλλά οι μακροπρόθεσμες συνέπειες
είναι ακόμα χειρότερες.

Και η ινσουλινοαντίσταση είναι ουσιαστικά
μια κατάσταση δυσανεξίας σε υδατάνθρακες.

Γιατί, λοιπόν, συνεχίζουμε
να συστήνουμε να τους τρώνε;

Οι οδηγίες του Αμερικάνικου
Οργανισμού Διαβήτη

δηλώνει συγκεκριμένα ότι
υπάρχουν ασαφή στοιχεία

για να συστήνεται
συγκεκριμένο όριο υδατανθράκων.

Αλλά αυτές οι οδηγίες συνεχίζουν
λέγοντας αυτό που όλοι γνωρίζουμε:

Πως η πρόσληψη υδατανθράκων είναι
o σημαντικότερος παράγοντας ρύθμισης

των επιπέδων σακχάρου,

και, ως εκ τούτου, ρύθμισης
της φαρμακευτικής αγωγής.

Στη συνέχεια οι οδηγίες λένε:

Αν παίρνετε συγκεκριμένα φάρμακα
για τον διαβήτη,

πρέπει να τρώτε υδατάνθρακες,
για να μην πέσει πολύ χαμηλά το σάκχαρο.

Ας ρίξουμε μια ματιά

στο φαύλο κύκλο που αυτή
η οδηγία δημιούργησε:

Φάτε υδατάνθρακες
ώστε να πάρετε τα φάρμακα,

κι έπειτα πρέπει να φάτε
περισσότερους υδατάνθρακες

ώστε ν' αποφύγετε τις παρενέργειες
αυτών των φαρμάκων

και ούτω καθεξής.

Το χειρότερο είναι ότι
πουθενά στις οδηγίες του ΑΟΔ,

δεν υπάρχει ο στόχος αντιστροφής
του διαβήτη τύπου 2.

Αυτό πρέπει ν' αλλάξει,

επειδή ο διαβήτης 2 μπορεί
να αντιστραφεί, σε πολλές,

αν όχι στις περισσότερες περιπτώσεις,

ειδικά αν ξεκινήσουμε νωρίς.

Δεν πρέπει απλά
να ενημερώσουμε τους ανθρώπους,

αλλά πρέπει να τους προσφέρουμε
τις πρακτικές συμβουλές

για να το κάνουν αυτό.

Σκεφτείτε τους υδατάνθρακες.

Καταρχάς, θα σας σοκάρω:
Δεν τους χρειαζόμαστε.

Σοβαρά! Η ελάχιστη ημερήσια ανάγκη μας
για υδατάνθρακες, είναι μηδέν.

Υπάρχουν απαραίτητα αμινοξέα,
αυτά είναι στις πρωτεΐνες,

απαραίτητα λιπαρά οξέα,

αλλά όχι, κανένας
απαραίτητος υδατάνθρακας.

Ένα θρεπτικό συστατικό είναι απαραίτητο

αν χρειάζεται για να λειτουργήσουμε
και δεν μπορούμε να το πάρουμε από αλλού.

Φτιάχνουμε πολλή γλυκόζη, όλη την ώρα,

ονομάζεται γλυκονεογένεση.

Γι' αυτό δεν τους έχουμε ανάγκη,

η υπερβολική κατανάλωσή τους,
μας αρρωσταίνει,

αλλά συνεχίζουμε
να συστήνουμε στους ασθενείς

να καλύπτουν σχεδόν, αν όχι περισσότερες

από τις μισές ενεργειακές ανάγκες τους
από τους υδατάνθρακες.

Δεν είναι λογικό.

Ας δούμε τι είναι λογικό.

Η σημαντική μείωση των υδατανθράκων.

Ναι. Στην κλινική μου
μαθαίνουμε στους ασθενείς

ν' αποτελούν οι υδατάνθρακες
το μικρότερο μέρος της διατροφής τους,

όχι το μεγαλύτερο.

Πώς λειτουργεί λοιπόν;

Όταν οι ασθενείς μας,
ελαττώνουν τους υδατάνθρακες

η γλυκόζη τους πέφτει
και δεν χρειάζονται τόση πολλή ινσουλίνη.

Τα επίπεδα ινσουλίνης
πέφτουν πολύ γρήγορα

κι αυτό είναι πολύ σημαντικό,

επειδή μια έρευνα

εξετάζοντας τα δεδομένα της
Εθνικής Υγείας και της Έρευνας Διατροφής,

γνωστή ως NHANES,

έδειξε πως ο μεγαλύτερος
παράγοντας κινδύνου

για τη στεφανιαία νόσο

είναι η ινσουλινοαντίσταση.

Είναι υπεύθυνη για το 42%
των καρδιακών προσβολών.

Η παρέμβαση χαμηλών υδατανθράκων
λειτουργεί τόσο άμεσα

που σώζουμε κυριολεκτικά τους ανθρώπους
από εκατοντάδες μονάδες ινσουλίνης

μέσα σε μέρες έως εβδομάδες.

Μία από τις αγαπημένες μου ιστορίες
είναι πολύ πρόσφατη.

Μια νεαρή κοπέλα, με 20 χρόνια
ιστορικό διαβήτη τύπου 2,

ήρθε όταν ένας γιατρός από άλλη
κλινική της είπε ότι ήταν απλά άρρωστη,

και πιθανότατα θα το συνηθίσει.

Ο διαβήτης της ήταν τελείως εκτός ελέγχου.

Παρά το γεγονός ότι έπαιρνε
πολλαπλά φάρμακα,

Συμπεριλαμβανομένων περίπου
300 μονάδων ινσουλίνης,

Που της εγχεόταν συνεχώς,
καθημερινά μέσω αντλίας.

Θυμηθείτε, παρ' όλ' αυτά,
το σάκχαρο ήταν ακόμη εκτός ελέγχου.

Τη βάλαμε σε δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων,
κι ας προχωρήσουμε μπροστά τέσσερις μήνες.

Έχασε βάρος, ναι, αλλά ακόμα καλύτερα,
δεν είναι πια άρρωστη.

Το σάκχαρό της είναι τώρα
φυσιολογικό συνεχώς.

Κι αυτό, προσέξτε,
χωρίς φαρμακευτική αγωγή.

Πάνε οι 300 μονάδες ινσουλίνης,

πάει η αντλία ινσουλίνης,

πάνε τα τρυπήματα,
πολλές φορές κάθε μέρα,

πάνε όλα, τέρμα ο διαβήτης.

Από τις μεγαλύτερες χαρές της δουλειάς μου
είναι να μπορώ να πω σε ασθενείς σαν αυτή

πως δεν έχουν πια διαβήτη

και τελετουργικά το αφαιρούμε μαζί
από τη λίστα των προβλημάτων τους.

Έχουν λοιπόν θεραπευθεί; Είναι θαύμα αυτό;

Ας τ' αφήσουμε αυτό για τον Δρ Οζ.

Θεραπεία θα σήμαινε
ότι δεν μπορεί να επανέλθει.

Κι αν αρχίσουν να τρώνε ξανά
υπερβολικούς υδατάνθρακες, θα επανέλθει.

Άρα, όχι, δεν έχουν θεραπευθεί,
αλλά δεν έχουν διαβήτη πια.

Έχει λυθεί και μπορεί να παραμείνει έτσι
όσο μένουν μακριά από την αιτία.

Λοιπόν, με τι μοιάζει;
Πώς τρώει κάποιος με αυτόν τον τρόπο;

Πρώτα επιτρέψτε μου να πω τι δεν είναι.

Δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων
δεν είναι μηδέν υδατάνθρακες,

και δεν είναι υψηλή πρωτεΐνη.

Αυτή είναι η συνηθισμένη κριτική
και είναι απογοητευτικό

επειδή δεν είναι αλήθεια.

Κι αν αφαιρέσουμε τους υδατάνθρακες
τι θα προσθέσουμε στη θέση τους;

Επειδή, θυμηθείτε, υπάρχουν μόνο τρία
μακροθρεπτικά συστατικά:

Αν ελαττωθεί κάποιο,
κάποιο άλλο πρέπει ν' αυξηθεί.

Οι ασθενείς μου τρώνε λίπος
και μάλιστα αρκετό.

«Ορίστε;» λέτε. Τι θα συμβεί
αν τρώτε λίπος;

Επιτρέψτε μου να σας πω,
ότι θα είστε χαρούμενοι,

επειδή το λίπος έχει καλή γεύση,
και είναι πολύ χορταστικό.

(Χειροκρότημα)

(Γέλια)

Αλλά, θυμηθείτε, το λίπος
είναι το μόνο μακροθρεπτικό

που θα κρατήσει τη γλυκόζη -το σάκχαρο-
και τα επίπεδα ινσουλίνης χαμηλά,

κι αυτό είναι τόσο σημαντικό.

Θέλω τώρα ν' ακούσετε
τους απλούς κανόνες διατροφής.

Αυτοί οι κανόνες, πρέπει να θυμάστε,
είναι ακόμα πιο σημαντικοί

αν είστε ένας από τους δεκάδες
εκατομμυρίων Αμερικανών

που έχουν πρόβλημα
με τα επίπεδα ινσουλίνης.

Κανόνας πρώτος: Αν γράφει «χαμηλά λιπαρά»,
ή «χωρίς λιπαρά», μένει στα ράφια.

Βγάζοντας το λίπος,
το αντικαθιστούν με σάκχαρα και χημικά.

Κανόνας δεύτερος: Τρώτε φαγητό.

Ο σημαντικότερος κανόνας στη διατροφή
χαμηλών υδατανθράκων:

Το αληθινό φαγητό δεν έρχεται σε κουτί,

και κανείς δε χρειάζεται να σου πει
πως το αληθινό φαγητό είναι φυσικό.

Πρέπει να το καταλαβαίνεις
όταν το βλέπεις.

Μην τρώτε τίποτα που δεν σας αρέσει.

Να τρώτε όταν πεινάτε·
να μην τρώτε αν δεν πεινάτε,

δεν έχει σημασία τι λέει το ρολόι.

Το νούμερο πέντε είναι ένας εύκολος τρόπος
να θυμόμαστε τι πρέπει ν' αποφεύγουμε.

Όχι δημητριακά, πατάτες, ζάχαρη.

Το τελευταίο είναι σημαντικό, σωστά;
Όχι δημητριακά;

Μπα, όχι δημητριακά.

Μα τα χρειαζόμαστε.

Όχι. Είναι υδατάνθρακες.

Αλλά τα ολικής άλεσης μας κάνουν καλό.

Καταρχάς, υπάρχουν ελάχιστα τρόφιμα

που είναι πραγματικά ολικής άλεσης,
ακόμη κι αν το γράφουν.

Τα περισσότερα τρόφιμα
που αυτοαποκαλούνται ολικής άλεσης

είναι πολύ επεξεργασμένα
και το όφελος των ινών έχει καταστραφεί.

Ή παρασκευάζονται με πολύ
επεξεργασμένο αλεύρι,

και συνήθως ισχύουν και τα δύο.

Αν είστε από τα άτομα
με ευαισθησία στην ινσουλίνη,

μπορείτε να τρώτε αληθινά ολικής άλεσης.

Αν όμως ανήκετε στο τεράστιο κομμάτι
του πληθυσμού με θέματα ινσουλίνης,

κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Τι γίνεται αν ανήκετε στα άτομα
με ευαισθησία στην ινσουλίνη;

Μπορείτε να τρώτε κατ' αυτόν τον τρόπο;

Ναι! Είμαι λαμπρό παράδειγμα.

Πάνω από ένα χρόνο πριν,
αποφάσισα να μειώσω τους υδατάνθρακες

τόσο χαμηλά όσο προτείνω
στους διαβητικούς ασθενείς μου.

Δεν είναι υποχρεωτικό για την υγεία μου
όπως είναι για τη δική τους.

Δεν έχω ινσουλινοαντίσταση,
άρα θα ήταν πρόβλημα αυτό;

Όχι, αυτό είναι το θέμα.

Εκτός κι αν έχετε
ένα εξαιρετικά σπάνιο σύνδρομο,

η μείωση των υδατανθράκων
θα σας κάνει καλό,

ακόμη κι αν δεν σας είναι απαραίτητη.

Θέλω να σας δείξω μερικές φωτογραφίες
από τη ριζοσπαστική διατροφή μου.

Αυτό είναι ένα συνηθισμένο πρωινό
στο σπίτι μου.

Φαίνεται σαν να έσπασα τον κανόνα μου;

Δεν τον έσπασα, γιατί αυτό το κεκάκι
είναι από αλεύρι καρύδας.

Συνεχίζω ακόμη να ψήνω κέικ.

Χρησιμοποιώ αλεύρι χωρίς σιτηρά:
από καρύδα, αμύγδαλο, φουντούκι, λινάρι.

Φτιάχνουν νόστιμα πράγματα.

Αυτό είναι ένα τυπικό δείπνο στο σπίτι μου
με ένα τυπικό άμυλο,

τα σοταρισμένα μανιτάρια.

Όχι, οι ασθενείς μου και εγώ τρώμε
υπέροχα φαγητά όλη την ώρα

και το απολαμβάνουμε.

Αλλά τι γίνεται με τη σχετική έρευνα;

Πρόκειται για ιστορίες
από την κλινική μου;

Όχι!

Υπάρχουν δεκάδες
τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές

που μελετούν την παρέμβαση
χαμηλών υδατανθράκων

σε θέματα όπως ο διαβήτης, οι παράγοντες
καρδιαγγειακού κινδύνου, η παχυσαρκία.

Τα αποτελέσματα είναι σταθερά.
Δουλεύει!

Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός
ερευνών που δείχνουν

ότι η δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων
ελαττώνει τους δείκτες φλεγμονής,

πράγμα πολύ συναρπαστικό
για ασθένειες όπως ο καρκίνος.

Μόλις ολοκληρώσαμε
μια μελέτη στην κλινική μας.

Αυτό που κάναμε

ήταν να πάρουμε 50 ασθενείς
με διαβήτη τύπου 2

που έκαναν θεραπεία με το πρόγραμμα
χαμηλών υδατανθράκων μας,

και να τους συγκρίνουμε με 50 ασθενείς

που έκαναν θεραπεία
με τις οδηγίες του ΑΟΔ.

Έπειτα από έξι μήνες

όχι μόνο βρήκαμε ένα σημαντικό
μεταβολικό πλεονέκτημα

για την ομάδα χαμηλών υδατανθράκων

αλλά -ας το παραδεχτούμε, είναι σημαντικό-
και σημαντική εξοικονόμηση κόστους.

Η ανάλυσή μας έδειξε ότι οι ασθενείς μας
εξοικονομούσαν πάνω από $2000 το χρόνο

μόνο από τα φάρμακα του διαβήτη
που σταμάτησαν να παίρνουν.

Σκεφτείτε πόσο γρήγορα προστίθεται αυτό.

Διανύουμε τώρα μια επιδημία διαβήτη

για την οποία ξοδεύουμε
250 δις δολάρια το χρόνο σε αυτή τη χώρα.

Θέλω να σας δείξω τώρα μια διαφάνεια

που παρουσιάζει από πού προέρχονται
αυτές οι οικονομίες.

Αυτό εξετάζει μόνο τη διαφορά
ως προς την ινσουλίνη

στις δύο ομάδες, έπειτα από έξι μήνες.

Αυτό που μπορούμε να δούμε

είναι ότι η ομάδα χαμηλών υδατανθράκων
μπόρεσε να ελαττώσει την ινσουλίνη

σχεδόν 500 μονάδες την ημέρα.

Ενώ η ομάδα του ΑΟΔ,

χρειάστηκε να αυξήσει την ινσουλίνη
σχεδόν 350 μονάδες την ημέρα.

Δύο σημαντικά σημεία.

Το πρώτο: Η ινσουλίνη είναι ακριβή.

Το δεύτερο: Δεν έπαιρναν όλοι οι ασθενείς
σε αυτή τη μελέτη ινσουλίνη,

πράγμα που κάνει αυτά τα αποτελέσματα
ακόμη πιο συγκλονιστικά.

Αυτό που θα έλεγα ότι παρουσιάζει
αυτό το γράφημα

είναι δύο διαφορετικές θεραπευτικές
προσεγγίσεις αυτής της ασθένειας.

Η πρώτη, της ομάδας μας,
με στόχο την αναστροφή της νόσου,

που σημαίνει ότι χρειάζονται
λιγότερο φάρμακο.

Και η δεύτερη ομάδα που ξεκάθαρα
ευθυγραμμίζεται με τις οδηγίες του ΑΟΔ,

που δηλώνει πως ο διαβήτης
είναι προοδευτική νόσος

που χρειάζεται περισσότερο
φάρμακο με τα χρόνια.

Προοδευτική εκτός κι αν
απομακρύνουμε την αιτία.

Ποιο είναι το πρόβλημα λοιπόν;
Γιατί δεν υπάρχει παντού αυτό;

Γιατί δεν είναι οι χαμηλοί
υδατάνθρακες ο κανόνας;

Υπάρχουν δύο σημαντικοί λόγοι.

Ο πρώτος: το κατεστημένο.
Είναι δύσκολο ν' αλλάξει.

Εμπλέκονται πολλές ατζέντες.

Είχαμε αυτή τη νοοτροπία δεκαετίες πριν
ότι ο σωστός τρόπος ήταν το χαμηλό λίπος.

Αλλά μια πρόσφατη έρευνα
που μόλις κυκλοφόρησε

έδειξε ότι υπήρχαν μηδενικά
τυχαιοποιημένα στοιχεία ελέγχου

για να συστήσουν στους Αμερικανούς
να αφαιρέσουμε το λίπος από τη δίαιτά μας.

Κι έτσι προστέθηκαν οι υδατάνθρακες.

Ήταν στην ουσία ένα τεράστιο πείραμα
σε εκατομμύρια ανθρώπους

και απέτυχε παταγωδώς.

Ο δεύτερος λόγος είναι τα χρήματα.

Μην γελιέστε, βγάζουν πολλά λεφτά
με το να σας κρατούν άρρωστους.

Και βλέπουμε ότι αυτοί
οι ειδικοί πίνακες οδηγιών

βρίθουν από συγκρούσεις συμφερόντων.

Η λύση για την επιδημία του διαβήτη
στην κλινική μου, είναι εξαιρετικά σαφής:

Σταματήστε να χρησιμοποιείτε φάρμακα
για τη θεραπεία της τροφής.

Και για μια νόσο που η κύρια αιτία της
είναι οι υδατάνθρακες,

απομακρύνετε τους υδατάνθρακες,
ή τουλάχιστον ελαττώστε τους,

για να θυμηθούμε αυτά που ξέραμε.

Το γνωρίζαμε εδώ και πολύ καιρό,

είχε ειπωθεί χιλιάδες χρόνια πριν,

και χρειάζεται, στην εποχή μας,
να επιστρέψουμε σε αυτή τη γνώση.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)