Moja córka, moja bohaterka | Sam W. Johnson, Sr. | TEDxSanQuentin

Po ukończeniu 6 lat mała dziewczynka odwiedza swojego tatę i odmienia jego życie.

Po 22 latach w więzieniu, Sam W. Johnson, Sr. został wypuszczony z San Quentin 24 lutego 2017 roku. Przez ostatnie 6 lat Sam był prezesem Rady Doradztwa dla Mężczyzn w San Quentin, spotykał się z naczelnikiem i administracją, reprezentując interesy osadzonych. Był również animatorem grupy edukacyjnej dla więźniów w projekcie sprawiedliwości naprawczej. Jest współprzewodniczącym grupy Alliance for Change Mentor Department i współtworzy kursy panowania nad gniewem. Przez więzienny program uniwersytecki uzyskał dyplom ukończenia studiów Uniwersytetu Patten.

Prelekcja wygłoszona na konferencji TEDx. Konferencje TEDx korzystają z formatu TED, ale organizowane są niezależnie, przez lokalnych ochotników.
Więcej informacji na : http://ted.com/tedx

Teraz kolej na mojego dobrego kolegę.

Przeszedł wiele. Dużo myślał.

Ciężko pracował, żeby znaleźć ukojenie,

i przedstawi swoją historię,
aby pomóc nam znaleźć nasze.

Panie i panowie, mój dobry kolega,
pan Sam Johnson.

(Brawa)

Moja historia jest o mojej córce,
mojej bohaterce.

Urodziłem się i wychowałem
w Charleston w Karolinie Południowej.

Nie było łatwo dorastać na Południu.

Nazywali mnie "czarnuchem",

widziałem, jak ojciec krzywdzi matkę,

i obrywałem kablem od przedłużacza.

Paraliżowała mnie nienawiść i złość.

Pamiętam najgorsze lanie w życiu

za to, że nie obroniłem
młodszego brata w szkole.

Leżałem w pokoju.

Tata wbiegł, złapał mnie

i zaczął bić po całym ciele
kablem przedłużacza.

Wrzeszczał: "Nigdy więcej nie pozwól,

żeby ktoś skrzywdził
twojego brata albo rodzinę".

Nie przestawał mnie bić.

Powiedziałem mu:

"Pprzeprosiłem już,
to się więcej nie powtórzy".

Ale on nie przestawał.
Dalej mnie bił kablem.

Wtedy mu powiedziałem:
"Po prostu mnie zabij".

Wtedy wbiegła mama,

chwyciła przedłużacz
i już go nie wypuściła.

Powiedziałem sobie, że już nigdy
nie dam się tak pobić.

Miałem pręgi na całym ciele:

niektóre w kształcie S,
inne w kształcie O.

Jedne przypominały uśmiechy,
inne zmarszczone brwi.

Zacząłem szukać pomocy,
zrobiłem się zły, zgorzkniały.

Nienawidziłem świata.
Nienawidziłem wszystkich.

Kochałem swoją rodzinę,
ale mieliśmy konflikt,

bo mój tata był potworem i moim wrogiem.

Pamiętam, jak wróciłem raz
z pracy, kiedy miałem 18 lat,

tata trzymał nóż przy gardle mamy.

Miała ręce całe we krwi,

bo przytrzymywała ostrze,
żeby nie poderżnął jej gardła.

Spojrzałem na ojca i powiedziałem:

"Zawsze walczysz z mamą,
zawalcz teraz ze mną".

Pamiętam, jak krzyczał na mamę

i kazał jej puścić nóż, bo mnie zabije.

Spojrzałem jej w oczy i powiedziałem:
"Puść nóż, mamo".

Powiedziała: "Chłopcze,
jeśli puszczę, twój tata mnie zabije".

Wiedziałem, że przyciągnąłem jego uwagę,
bo kipiał ze wściekłości

i był zdeterminowany,
żeby wyciągnąć nóż z ręki mamy.

Spojrzałem jej w oczy i wiedziałem,
że Bóg jest ze mną

i powiedziałem: "Mamo,
proszę. Puść ten nóż".

Puściła go.

Tata rzucił się na mnie,
żeby mi poderżnąć gardło.

Uchyliłem się.
Obok mamy stała mała walizka.

Złapałem ją i uderzyłem go w głowę.

Przez lata wyrządziłem
wiele krzywd ludziom.

Spowodowałem wiele cierpienia.

Powiedziałem mojej córce,
że jak skończy 6 lat,

to jej wszystko powiem.

Odwiedziła mnie w weekend,
w który miała urodziny

i powiedziała: "Tato, mam 6 lat".

Odpowiedziałem: "Wiem, że masz 6 lat".

Powiedział: "Nie, tato, mam 6 lat".

Odpowiedziałem: "Wiem że masz 6 lat.
Wysłałem ci kartkę i pieniądze".

Powiedziała: "Nie, miałeś mi powiedzieć
dlaczego jesteś w więzieniu".

Czułem, jakby serce miało mi wyskoczyć,
kiedy spojrzałem na nią i na jej mamę.

Usiadłem i powiedziałem dokładnie,
dlaczego jestem w więzieniu.

Moja 6-letnia córeczka
złapała mnie, przytuliła

i powiedziała, jak bardzo mnie kocha.

Czułem się, jakby coś we mnie pękło.

Jakby moje serce się otworzyło
i po raz pierwszy w życiu

mogłem dostrzec, jaką krzywdę
wyrządziłem mojej rodzinie i córce.

Byłem egoistą, myśląc,
że wszystko z nimi dobrze, bo są wolni,

i że to ja cierpię, bo jestem w więzieniu.

W tym momencie powiedziałem żonie,
że muszę wyjść z więzienia.

Wtedy zacząłem szukać
programów pomocy tu, w San Quentin.

Wziąłem udział w takich programach jak:
VOEG - Victim Offender Education Group.

Zrobiłem kurs sprawiedliwości społecznej
w Alliance for Change.

Wstąpiłem do grupy panowania nad gniewem,

w której uczą identyfikować
sytuacje wyzwalające u mnie agresję.

Wstąpiłem do grupy Byron Katie
"Akceptacja tego, co jest",

bo było mi ciężko zrozumieć,
gdzie powinienem być.

Byłem w tym miejscu.
Zmagałem się z tym.

Mój sposób życia
zaprowadził mnie do więzienia.

Było ciężko. Zacząłem pracować
nad wieloma sprawami.

Wstąpiłem do MAC -
Rady Doradztwa dla Mężczyzn,

która nauczyła mnie rozmawiać z ludźmi,

spotykać się z naczelnikiem
i jego administracją.

Wraz z rodziną, miłością
i bezwarunkowym wsparciem

stałem się lepszy.

Stałem się tym człowiekiem,
który stoi przed wami.

Odmienionym człowiekiem.

Człowiekiem, który kocha i współczuje.

Moje wizyty stały się pogodniejsze.

Na zakończenie chciałbym
jeszcze czymś się podzielić.

Kilka tygodni po tym, jak się zmieniłem,
przyszła do mnie córka.

Czteroletnia De'rihya.

Nosiłem ją na barana po sali odwiedzin.

Chodziliśmy w kółko.

Jeden z najszczęśliwszych
dni w moim życiu,

który dał mi do zrozumienia,
że rodzina mnie kocha.

Chodziliśmy tak po sali

i poczułem coś mokrego na głowie.

Zapytałem: "Co robisz?".

Odpowiedziała: "Nic".

Więc dalej chodziliśmy po sali.

Znowu to poczułem

I zdałem sobie sprawę,
że córka liże mnie po głowie.

(Śmiech)

Powiedziałem jej:
"Przestań. To obrzydliwe".

(Śmiech)

To były złe słowa.

Polizała mnie jeszcze raz i ugryzła.

Krzyknąłem: "Au!".

Ona tylko chichotała.

Zobaczyłem, że wszyscy
na sali też się śmieją.

Cały ten czas patrzyli na moją córkę,

na to, co robiła.

Zapytałem: "Dlaczego mnie ugryzłaś?".

Odpowiedziała: "Tato, twoja głowa
wygląda jak czekoladka".

(Śmiech)

I dlatego mnie gryzła.

(Brawa)

Miłość rodziny, nadzieja i modlitwy

zmieniły mnie w osobę,
która teraz przed wami stoi.

Chciałbym wam bardzo podziękować.

"Namaste" i niech Bóg będzie z wami.

(Brawa)