Tak wygląda życie homoseksualistów na całym świecie

Homoseksualna para z San Francisco - Jenni Chang i Lisa Dazols - nie miała wielkich trudności w prowadzeniu wybranego życia. Jak wygląda życie ludzi żyjących poza bezpiecznymi granicami Bay Area, którzy dalej nie mają zapewnionych podstawowych praw? Para wyruszyła w podróż w poszukiwaniu "Super Gejów" - homoseksualistów, którzy dokonywali czegoś niewiarygodnego. W 15 krajach w Afryce, Azji, Ameryce Południowej - od Indii (pierwszego kraju na świecie posiadającego homoseksualnego księcia) po Argentynę (pierwszego kraju, który uznał małżeństwa homoseksualne w Ameryce Łacińskiej) - odnalazły inspirujące historie oraz odważnych, odpornych i dumnych Super Gejów.

Jenni Chang: Gdy powiedziałam
rodzicom, że jestem lesbijką,

powiedzieli z miejsca:

"Wracamy na Tajwan".

(Śmiech)

W ich wyobrażeniu moja orientacja
była winą Ameryki.

Zachód zdemoralizował mnie
różnorodnymi możliwościami,

a gdyby rodzice
nigdy nie opuścili Tajwanu,

nigdy nie przydarzyłoby się to
ich jedynej córce.

Szczerze mówiąc też nad tym myślałam.

Oczywiście, że są homoseksualiści w Azji,

tak jak są też na całym świecie.

Lecz czy życie otwartym życiem,

mówienie "Jestem lesbijką, to moja żona,
jesteśmy dumne z naszego życia"

jest wytworem Zachodu?

Gdybym dorastała na Tajwanie,
czy gdziekolwiek indziej poza Zachodem,

czy znalazłabym przykłady
szczęśliwych, spełnionych osób LGBT?

Lisa Dazols: Miałam podobne myśli.

Jako pracownica socjalna
do spraw z HIV w San Francisco

spotkałam wielu homoseksualnych imigrantów

Opowiadali o prześladowaniu
w swoich krajach

za homoseksualisualizm

oraz o powodach,
dla których uciekli do Stanów.

Widziałam, jak to ich przytłacza.

Po 10 latach tej pracy

potrzebowałam dla siebie
lepszych historii.

Wiedziałam, że świat
daleki jest od ideału,

ale z pewnością nie wszystkie
historie gejów to tragedie.

JC: Jako para miałyśmy potrzebę
znalezienia historii z nadzieją.

Wyruszyłyśmy z misją zwiedzenia świata

oraz znalezienia ludzi,
których określiłyśmy jako "SuperGeje".

(Śmiech)

Mieli to być homoseksualiści,

którzy dokonywali czegoś
wyjątkowego w skali światowej.

Mieli być odważni, prężni,

lecz głównie dumni z tego, kim są.

Mieli być tacy, jaka ja chciałabym być.

Zakładałyśmy wysłanie ich historii
w świat poprzez film.

LD: Był tylko jeden problem.

Absolutnie nie znałyśmy się
na dziennikarstwie i tworzeniu filmów

(Śmiech)

Nawet nie wiedziałyśmy,
gdzie znaleźć SuperGejów,

więc musiałyśmy wierzyć,
że jakoś nam się to uda w trakcie.

Wybrałyśmy 15 krajów
w Azji, Afryce i Ameryce Południowej.

Te nie-zachodnie kraje różniły się
pod względem praw gejów.

Kupiłyśmy kamerę wideo,

zamówiłyśmy podręcznik
o tworzeniu reportaży,

(Śmiech)

wiele można się nauczyć w naszych czasach,

i wyruszyłyśmy w podróż dookoła świata.

JC: Jednym z pierwszych krajów,
które odwiedziłyśmy, był Nepal.

Mimo wszechobecnej biedy,
wojny domowej trwającej od dekad

oraz ostatnich
niszczycielskich trzęsień ziemi,

Nepal poczynił krok milowy
w kwestii walk o równouprawnienie.

Jedną z głównych postaci
działającą w tym ruchu

jest Bhumika Shrestha.

Piękna, energiczna transseksualna kobieta.

Bhumika musiała pogodzić się
z wydaleniem ze szkoły

oraz aresztowaniem z powodu
przynależności seksualnej.

Jenak w 2007 roku Bhumika
oraz Nepalska Organizacja Gejów i Lesbijek

uzyskała w nepalskim
Trybunale Konstytucyjnym

ochronę przed dyskryminacją gejów.

Oto Bhumika:

(Wideo) BS: Z czego jestem dumna?

Jestem transseksualistką.

Jestem dumna ze swojego życia.

21. grudnia 2007 roku

Trybunał Konstytucyjny zadecydował

o wydaniu transseksualistom
dowodów osobistych

oraz pozwolił im na małżeństwa.

LD: Podziwiam jej pewność siebie.

Zwykłe toalety publiczne

są ogromnym wyzwaniem, gdy nie pasujesz

do ścisłych oczekiwań społecznych.

Podróżując przez Azję

często przerażałam kobiety w toaletach.

Nie były przyzwyczajone
do widzenia takich osób jak ja.

Musiałam wyjść im na przeciw,
żeby móc się spokojnie załatwić.

(Śmiech)

Zawsze przy wchodzeniu do toalety

wypinałam pierś do przodu,
żeby pokazać swoje damskie atuty.

Próbowałam jak najmniej zagrażać.

Otwierałam ręce, mówiąc "Cześć",

żeby tylko mogli usłyszeć mój damski głos.

Jest to dość męczące,
ale taka właśnie jestem.

Nie mogę być kimś innym.

JC: Po Nepalu pojechałyśmy do Indii.

Z jednej strony Indie to kraj hinduski,

bez tradycyjnej homofobii.

Z drugiej strony jest to społeczeństwo
głęboko zakorzenione w patriarchalizmie,

który odrzuca wszystko,
co zakłóca damsko-męski porządek.

W rozmowach z działaczami usłyszałyśmy,

że nadanie praw zaczyna się
od zapewnienia równości płci,

gdy społeczne prawa kobiet są ustanowione.

W ten sposób może zostać też uznany
status osób homoseksualnych.

LD: Spotkałyśmy tam księcia Manvendra.

Jest pierwszym oficjalnym księciem-gejem.

Książę Manvendra ujawnił się
w programie Opry Winfrey,

bardzo międzynarodowo.

Rodzice go wydziedziczyli

i oskarżyli o zhańbienie
rodziny królewskiej.

Rozmawiałyśmy z księciem Manvendrą

o tym, czemu zdecydował
ujawnić się publicznie.

Oto i on:

(Wideo) Książę Manvendra:
Czułem potrzebę przerwania

piętnowania i dyskryminacji
obecnych w społeczeństwie.

To przekonało mnie do ujawnienia się
oraz do mówienia o sobie samym.

Nieważne czy jesteś gejem, lesbijką,
transseksualistą, czy biseksualistą,

czy którąkolwiek mniejszością seksualną.

Wszyscy musimy się zjednoczyć
i walczyć o swoje prawa.

Walka o prawa gejów
nie toczy się na posiedzeniach rządów,

lecz w ludzkich sercach i umysłach.

JC: Podczas strzyżenia

fryzjerka spytała:

"Masz męża?".

Bałam się tego pytania,

które często zadawali miejscowi
podczas moich podróży.

Gdy jej wyjaśniłam, że jestem z kobietą,
a nie z mężczyzną,

nie mogła w to uwierzyć.

Zaczęła zadawać mi mnóstwo pytań
dotyczących reakcji moich rodziców

albo czy mi smutno, że nigdy
nie będę mieć dzieci.

Powiedziałam jej, że nie mam
takich ograniczeń,

oraz że Lisa i ja chcemy założyć
pewnego dnia rodzinę.

Była gotowa spisać mnie na straty

jako kolejną wariatkę z Zachodu.

Nie mgła uwierzyć, że taki fenomen

mógłby wydarzyć się w jej kraju.

Dopóki nie pokazałam jej
zdjęć SuperGejów,

z którymi rozmawiałam w Indiach.

Poznała księcia Manvendrę z telewizji.

Wkrótce zeszły się inne fryzjerki,

które chciały mnie poznać.

(Śmiech)

Tego wieczora

miałam szansę zapoznać
cały salon piękności

ze zmianami, jakie działy się
w ich własnym kraju.

LD: Z Indii wyruszyłyśmy
do Afryki Wschodniej,

do regionu znanego z nietolerancji
w stosunku do gejów i lesbijek.

W Kenii 89% ludzi, którzy ujawnili się
przed swoimi rodzinami,

zostało wydziedziczonych.

Homoseksualizm jest przestępstwem
i może skończyć się aresztem.

W Kenii spotkaliśmy cichego Davida Kurię.

Misja Davida polega na pracy dla biednych

oraz poprawie rządu.

Postanowił ubiegać się o posadę senatora.

Jest pierwszym kandydatem w Kenii,
który się ujawnił.

David chciał prowadzić kampanię,
nie ukrywając tego, kim jest.

Jednak my się bałyśmy o niego,

bo zaczął dostawać listy z pogróżkami.

(Wideo) David Kuria:
W tym momencie bałem się,

bo zaczęli prosić, żebym został zabity.

Tak,

są ludzie, którzy się tym zajmują i myślą,

że wypełniają boskie polecenie.

JC: David nie czuł się źle z tym, kim był.

Pomimo gróźb

pozostał autentyczny.

LD: Na drugim końcu
spektrum jest Argentyna.

92% populacji Argentyny
to zadeklarowani katolicy.

Mimo to mają bardziej
rozwinięte prawa gejów

niż w Stanach.

W 2010 roku Argentyna stała się
pierwszym krajem Ameryki Łacińskiej

i dziesiątym krajem na świecie,
który uznał małżeństwa gejów

Tam spotkałyśmy Marię Rachid.

Maria była siłą napędową tego ruchu.

Maria Rachid (hiszpański):
Zawsze mówię, że tak naprawdę

skutki równości związków

nie dotyczą tylko tych par,
które zawierają związki.

Dotyczą też ludzi, którzy może
nigdy nie wezmą ślubu,

ale będą postrzegani inaczej
przez współpracowników,

rodziny, sąsiadów,

przez narodową opinię.

Jestem dumna z Argentyny,

bo jest dziś wzorem równości.

Miejmy nadzieję, że wkrótce

te same prawa opanują cały świat.

JC: Kiedy złożyłyśmy wizytę
w kraju moich przodków,

marzyłam o tym, żeby pokazać
rodzicom, co tam znalazłyśmy.

Oto kogo tam spotkałyśmy:

(Wideo) Raz, dwa, trzy.
Witamy gejów w Szanghaju!

(Śmiech)

Całe społeczeństwo młodych,
pięknych chińskich homoseksualistów.

Jasne, nie było im łatwo.

Ale walczyli.

W Szanghaju miałam okazję porozmawiać
z miejscową grupką lesbijek

oraz opowiedzieć im naszą historię
moim łamanym mandaryńskim.

W Tajpej podczas każdego przejazdu metrem

widziałyśmy parę lesbijek
trzymających się za ręce.

Dowiedziałyśmy się też,
że największe imprezy gejowskie w Azji

mają miejsce zaledwie kilka przecznic
od domu moich dziadków.

Gdyby tylko rodzice o tym wiedzieli.

LD: Kończąc naszą nieprostą
podróż dookoła świata,

(Śmiech)

przejechałyśmy 80 000 km

i nagrałyśmy 120 godzin filmu.

Zjechałyśmy 15 krajów,

rozmawiałyśmy z 50 Super Gejami.

Okazało się, że wcale
nie było trudno ich znaleźć.

JC: Owszem, tragiczne historie
dalej się zdarzają

na tej wyboistej drodze do równości.

Nie zapominajmy, że 75 państw dalej
karze za homoseksualizm.

Istnieją też historie
o nadziei oraz odwadze

w każdym zakątku świata.

Z tej podróży wyciągnęłyśmy na pewno to,

że równość nie jest wytworem Zachodu.

LD: Jedną z głównych sił
napędowych równości jest pęd.

Pęd do coraz większej
akceptacji samego siebie

oraz używania wszelkich środków

do zmiany swojej części świata.

Pęd, w którym coraz więcej państw

widzi u siebie nawzajem wzory równości.

Kiedy Nepal wystąpił przeciwko
dyskryminacji gejów i lesbijek,

Indie zadziałały jeszcze silniej.

Gdy Argentyna uznała małżeństwa gejów,

Urugwaj i Brazylia podążyły za nią.

Gdy Irlandia dała
równości zielone światło,

(Brawa)

świat przestało już to obchodzić.

Trybunał Konstytucyjny USA
podejmuje działania,

z których możemy być dumni.

(Brawa)

JC: Przeglądając materiał filmowy

zdałyśmy sobie sprawę,
że oglądamy historię miłosną.

Nie takiej historii miłosnej
oczekiwano ode mnie,

ale jest ona wypełniona
wolnością, pasją i miłością,

jakich nigdy sobie nie wyobrażałam.

Rok po powrocie z podróży

wolność małżeństw zawitała do Kalifornii.

Nareszcie wierzymy,
że miłość ostatecznie zwycięży.

(Wideo) Mocą nadaną mi

przez stan Kalifornia

oraz przez Boga Wszechmogącego

ogłaszam was małżeństwem.

Możecie się pocałować.

(Brawa)