Jak żyć z pasją bez względu na wiek

Pisarka Isabel Allende ma 71 lat. Ma kilka zmarszczek, ale oprócz tego ma też niesamowity dystans do siebie. W szczerej prelekcji, przeznaczonej dla widzów w każdym wieku, opowiada o obawach na temat własnego starzenia się i dzieli się tym, jak planuje żyć z pasją.

Cześć dzieci.

(Śmiech)

Mam 71 lat.

(Oklaski)

Mój mąż ma 76 lat.

Moi rodzice mają ponad 90 lat,

a pies Olivia ma 16 lat.

Porozmawiajmy o starzeniu się.

Powiem wam, co czuję,

gdy w lustrze widzę zmarszczki

i zdaję sobie sprawę,
że pewne części mojego ciała odpadły

i nie mogę ich znaleźć na dole.

(Śmiech)

Mary Oliver pisze w jednym z wierszy:

"Powiedz, co zamierzasz wreszcie robić

z twoim jedynym zwariowanym
i cennym życiem?".

Ja mam zamiar żyć z pasją.

Kiedy zaczynamy się starzeć?

Społeczeństwo decyduje,
kiedy stajemy się starzy,

zazwyczaj około 65 lat,
gdy dostajemy opiekę medyczną,

ale naprawdę starzejemy się od urodzenia.

Starzejemy się właśnie teraz,

ale każdy z nas doświadcza tego inaczej.

Wszyscy czujemy się młodsi,
niż naprawdę jesteśmy,

ponieważ duch nigdy się nie starzeje.

Ja wciąż mam 17 lat.

Spójrzcie na Sophię Loren.

Ona twierdzi, że wszystko, co widzicie,

zawdzięcza spaghetti.

Spróbowałam i przytyłam 4,5 kg

w niewłaściwych miejscach.

W starzeniu się chodzi też
o nastawienie i zdrowie.

Moją mentorką w podróży
przez starzenie się

jest Olga Murray.

Ta dziewczyna z Kalifornii w wieku 60 lat

zaczęła pracę w Nepalu,
ratując młode dziewczyny

z niewoli domowej.

Do 88 roku życia uratowała
12 tysięcy dziewczyn

i zmieniła kulturę tego kraju.

(Oklaski)

Dzisiaj sprzedawanie córek do niewoli

jest niezgodne z prawem.

Założyła również sierociniec

i kliniki żywieniowe.

Jest szczęśliwa

i wiecznie młoda.

Co straciłam w ostatnich dekadach?

Oczywiście ludzi, miejsca,

a także bezgraniczną energię młodości.

Zaczynam też tracić niezależność,

co mnie przeraża.

Ram Dass mówi, że zależność sprawia ból,

jednak gdy się ją zaakceptuje,
to cierpienie jest mniejsze.

Po bardzo groźnym zawale

jego pozbawiona wieku dusza

z czułością obserwowała zmiany w ciele.

Był wdzięczny ludziom,
którzy mu pomogli.

Co zyskałam?

Wolność - już nie muszę
nic więcej udowadniać.

Nie skupiam się na tym, kim byłam,

kim chcę być

i na oczekiwaniach innych ludzi
co do tego, kim mam być.

Nie muszę dogadzać mężczyznom,

tylko zwierzętom.

Ciągle mówię mojemu superego,
by się odsunęło

i pozwoliło mi cieszyć się tym, co mam.

Moje ciało może się rozpada,

ale mózg jeszcze nie.

Kocham mój mózg.

Czuję się lżejsza.

Nie czuję urazy, ambicji, próżności.

Żaden ze śmiertelnych grzechów

nie jest nawet wart zachodu.

To cudowne umieć odpuścić.

Powinnam była zacząć wcześniej.

Czuję się również łagodniejsza,

ponieważ nie boję się bycia wrażliwą.

Nie uznaję tego za słabość.

Zyskałam wiele duchowo.

Wiem, że do tej pory

śmierć krążyła po okolicy.

Teraz mieszka drzwi obok
albo nawet u mnie.

Staram się żyć rozważnie

i odczuwać każdą chwilę.

A tak przy okazji

Dalai Lama pięknie się starzał,

ale kto chciałby być wegetarianinem
żyjącym w celibacie?

(Śmiech)

Medytacja pomaga.

(Film) Dziecko: Ommm. Ommm. Ommm.

Isabel Allende: Ommm. Ommm. O to chodzi.

Dobrze jest zacząć wcześnie.

Próżnej kobiecie, takiej jak ja,

trudno się starzeć w obecnej kulturze.

W środku czuję się dobrze,
czuję się urocza, uwodzicielska, seksowna.

Nikt inny tego nie widzi. (Śmiech)

Jestem niewidzialna.

Chcę być w centrum uwagi.

Nienawidzę być niewidzialna.

(Śmiech) (Oklaski)

Oto Grace Dammann.

Jeździ na wózku od sześciu lat,

od czasu okropnego wypadku samochodowego.

Mówi, że nie ma nic bardziej zmysłowego

niż gorący prysznic,

gdzie każda kropla wody

jest ucztą dla zmysłów.

Nie uważa się za niepełnosprawną.

W swoim umyśle nadal surfuje po oceanie.

Ethel Seideman, przebojowa,
ukochana aktywistka

z Kalifornii, gdzie mieszkam.

Nosi czerwone lakierki,

zaś jej mantrą jest:
jeden szalik jest fajny,

ale dwa są lepsze.

Jest wdową od 9 lat,

ale nie szuka kolejnego partnera.

Mówi, że jest ograniczona liczba sposobów,

na który można się pieprzyć -

powiedziała to trochę inaczej -

i że spróbowała wszystkich.

(Śmiech)

Ja z kolei

nadal mam erotyczne fantazje
z Antonio Banderasem,

(Śmiech)

a mój biedny mąż musi to znosić.

Jak mogę żyć z pasją?

Nie mogę zmusić się do pasji
w wieku 71 lat.

Od jakiegoś czasu ćwiczę

i gdy czuję się pusta i znudzona, udaję.

Nastawienie, nastawienie.

Jak ćwiczę? Mówiąc "tak" wszystkiemu,

co mnie spotka:

dramat, komedia, tragedia,

miłość, śmierć, strata.

"Tak" dla życia.

Staram się też ciągle być zakochana.

To nie zawsze działa,

ale nie mogę się winić, że nie próbowałam.

Kończąc,

emerytura to po hiszpańsku jubilación,

czyli radowanie się, świętowanie.

Zapracowaliśmy na nie.

Uczestniczyliśmy w społeczeństwie.

Nadszedł nasz czas, wspaniały czas.

Dopóki nie jesteście chorzy
albo bardzo biedni,

wciąż macie wybór.

Ja wybrałam życie z pasją,

z otwartym sercem.

Każdego dnia nad tym pracuję.

Chcecie się przyłączyć?

Dziękuję.

(Oklaski)

June Cohen: Izabel...
IA: Dziękuję.

JC: Po pierwsze

nie chciałabym mówić
w imieniu społeczności TED,

ale myślę, że wszyscy się ze mną zgodzą,

że nadal jesteś urocza,

uwodzicielska i seksowna. Prawda?

IA: Och, dziękuję.
(Oklaski)

JC: Bez dwóch zdań.
IA: Nie, to makijaż.

JC: Czy będzie to niezręczne,

jeśli zadam Ci pytanie
na temat fantazji erotycznych?

IA: Och, oczywiście. Na jaki temat?

(Śmiech)

JC: Fantazji erotycznych.
IA: Z Antonio Banderasem.

JC: Czy możesz się podzielić
czymś jeszcze?

IA: Więc w jednej z nich - (Śmiech)

kładę nagiego Antonio Banderasa

na meksykańskiej tortilli,

smaruję go guacamole i salsą,

zwijam go i zjadam. (Śmiech)

Dziękuję.

(Oklaski)