De voordelen van een goede nachtrust - Shai Marcu

Bekijk de volledige les: http://ed.ted.com/lessons/the-benefits-of-a-good-night-s-sleep-shai-marcu

Het is 4 uur 's nachts, en de grote toets is binnen 8 uur. Je bent al dagen aan het studeren maar je voelt je nog niet klaar. Zou je nog een kop koffie drinken en de komende uren doorstuderen? Of zou je beter gaan slapen? Shai Marcu verdedigt de laatste optie en toont aan hoe slaap ons brein herstructureert op een manier die cruciaal is voor hoe ons geheugen werkt.

Les door Shai Marcu, animatie door Javier Saldeña.

Het is 4 uur 's nachts,

en de grote toets is binnen 8 uur,

gevolgd door een pianoconcert.

Je studeert en speelt dagenlang, maar
je voelt je voor geen van beide klaar.

Wat kan je doen?

Wel, je kan nog een kop koffie drinken

en de volgende paar uren
blokken en oefenen,

maar geloof het of niet,

het is beter de boeken te sluiten
en de muziek weg te leggen,

en te gaan slapen.

We slapen bijna
een derde van ons leven,

maar velen onder ons spenderen er
weinig aandacht of zorg aan.

Deze verwaarlozing is het resultaat
van een groot misverstand.

Slaap is geen verloren tijd

of een manier om te rusten
nadat al het belangrijke werk is gedaan.

Het is een cruciale functie,

slaap balanceert en regelt
de vitale systemen van je lichaam,

beïnvloedt je ademhaling,

en regelt alles, van bloedsomloop
tot groei en immuunrespons.

Leuk, maar dat zijn zorgen voor morgen,
na deze test, toch?

Wel, niet zo snel.

Eigenlijk is slaap
ook cruciaal voor je hersenen,

een vijfde van al het bloed
in je bloedsomloop

gaat naar je hersenen
als je in slaap valt.

En wat er in je hersenen gebeurt
terwijl je slaapt,

is een zeer actieve periode
van herstructurering

die cruciaal is voor
hoe je geheugen werkt.

Op het eerste zicht

lijkt het alsof we
niet zo veel kunnen onthouden

De 19de-eeuwse psycholoog
Herman Ebbinghaus

toonde aan dat we meestal
40% van nieuwe stof vergeten

binnen de eerste twintig minuten,

een fenomeen gekend als
de vergeetcurve.

Maar dit verlies kan je voorkomen
door geheugenconsolidatie,

een proces waarbij
informatie wordt verplaatst

van het vluchtige kortetermijngeheugen
naar het duurzame langetermijngeheugen.

Deze consolidatie gebeurt
door een belangrijk deel van het brein,

gekend als de hippocampus.

Zijn rol voor het
langetermijngeheugen

werd in de jaren 50 gedemonstreerd
door Brenda Milner

in haar onderzoek
over een patient gekend als H.M.

Nadat zijn hippocampus was verwijderd,

H.M.'s vermogen om op korte termijn
iets te onthouden was beschadigd,

maar hij kon fysieke taken leren
door herhaling.

Het verwijderen
van zijn hippocampus

beschadigde ook zijn vermogen
om op lange termijn iets te onthouden.

Wat dit geval aantoonde,
onder andere,

was dat de hippocampus
specifiek betrokken was

bij de consolidatie van het
declaratieve langetermijngeheugen,

zoals de feiten en concepten
die je moet onthouden voor de test,

eerder dan het procedurale geheugen,

zoals de vingerbewegingen
die je moet leren voor dat concert.

Milners bevindingen, en het werk
van Eric Kandel in de jaren 90,

gaven ons het huidige model over
de werking van het consolidatieproces.

Zintuiglijke data wordt eerst vertaald

en tijdelijk opgeslagen in de neuronen
als kortetermijngeheugen.

Van daar gaat het verder
naar de hippocampus,

die de neuronen in dat corticale gebied
versterkt en verbetert.

Dankzij het fenomeen
van neuroplasticiteit,

worden nieuwe synaptische knoppen gevormd,

die nieuwe neuronconnecties maken.

Dit versterkt dan
het neuraal netwerk,

waar de informatie zal worden opgenomen
als langetermijngeheugen.

Dus waarom onthouden we sommige dingen wel
en andere niet?

Wel, er zijn een paar manieren

om de omvang en effectiviteit
van geheugenretentie te beïnvloeden.

Bijvoorbeeld, herinneringen gevormd
tijdens verhoogde gevoelsmomenten,

of zelfs stress,

zullen beter opgenomen worden door
de link van de hippocampus met emotie.

Maar één van de grote factoren
die bijdraagt tot geheugenconsolidatie is,

je hebt het goed geraden,

een goede nachtrust.

Slaap bestaat uit vier fasen.

De diepste daarvan kennen we
als diepe slaap

en remslaap
(snelle oogbeweging).

EEG-machines die mensen
monitoren tijdens deze fasen

tonen elektrische impulsen

die bewegen tussen de hersenstam,
de hippocampus, thalamus en cortex,

die dienst doen als doorgeefluik
van geheugenformatie.

En de verschillende slaapfasen
helpen om

verschillende types herinneringen
te consolideren.

Tijdens de niet-REM-slaap
met trage golven

wordt declaratief geheugen geëncodeerd
in een tijdelijke opslagplaats

in het voorste deel van de hippocampus.

Door een continue dialoog
tussen de cortex en hippocampus,

wordt het herhaaldelijk gereactiveerd,

en stuurt de geleidelijke herverdeling
naar langdurige opslag in de cortex.

REM-slaap, die lijkt op
wakkere hersenactiviteit,

is geassocieerd met de consolidatie
van proceduraal geheugen.

Op basis van de studies

is gaan slapen drie uur nadat
je de formules geleerd hebt

en één uur nadat je muziek hebt geoefend,
het meest ideale.

Dus hopelijk zie je nu dat
bezuinigen op slaap

niet enkel je gezondheid
op lange termijn schaadt,

maar het ook minder
waarschijnlijk maakt

dat je alle kennis en oefening
van de vorige avond onthoudt,

wat duidelijk de wijsheid bevestigt van
"Slaap er een nachtje over"

Als je denkt aan al die
interne herstructurering

en nieuwe verbindingen die gevormd
worden terwijl je slaapt,

zou je kunnen zeggen
dat goede slaap

je elke morgen doet opstaan
met een nieuw en verbeterd brein,

klaar om nieuwe uitdagingen aan te gaan.