Kim były Westalki i jakie były ich obowiązki? - Peta Greenfield

Obejrzyj cały wykład: http://ed.ted.com/lessons/who-were-the-vestal-virgins-and-what-was-their-job-peta-greenfield

W antycznym Rzymie głównym obowiązkiem kapłanek było utrzymywanie wiecznego ognia Westy, bogini domowego ogniska. Płomień reprezentował dwie rzeczy: trwanie potęgi Rzymu na świecie oraz nieustające dziewictwo westalek. Ale jak wyglądało prawdziwe życie kapłanek? Peta Greenfield cofa się w czasie do starożytnego Rzymu i stara się dowiedzieć więcej.

Lekcja: Peta Greenfield, animacja: Kozmonot Animation Studio.

Samotna kapłanka idzie
w stronę podziemnej komnaty.

Gapie patrzą,
jak zapewnia o swej niewinności.

To bez znaczenia.

Została już osądzona i skazana.

Wyrok?

Pochówek żywcem.

Podziemna komnata zawiera
kawałek chleba, wodę, mleko oraz olej.

Kapłanka będzie miała również
lampę, łóżko i koc,

ale już nie wyjdzie stamtąd żywa.

Na progu kapłanka zatrzymuje się,

zapewniając ostatni raz
o swojej niewinności,

następnie wchodzi do komnaty,
a Rzymianie już nigdy jej nie zobaczą.

Kapłanka jest jedną z sześciu westalek,

starannie wybieranych w dzieciństwie
z rodzin rzymskich arystokratów.

Przez jej śmierć zostało ich tylko pięć

i trzeba wybrać nową.

6-letnia Licinia
była świadkiem wydarzenia,

nie podejrzewając, że parę dni później
sama zostanie kolejną westalką.

Jej wiek oraz arystokratyczne pochodzenie,

a także jej dobre zdrowie

powodują, że jest najlepszą kandydatką,
aby służyć bogini Weście w oczach Rzymian.

Jej rodzice są dumni z wybrania córki.

Licinia się boi, ale nie ma wyboru.

Musi służyć bogini przez następne 30 lat.

Przez pierwsze 10 lat służby

będzie się uczyła jak być westalką.

Jej najważniejszym obowiązkiem jest
czuwanie przy ogniu bogini Westy,

bogini ogniska domowego.

W odróżnieniu do innych rzymskich bóstw,
Westa nie ma pomników.

Reprezentuje ją wieczny ogień
płonący dzień i noc w świątyni

położonej obok Forum Romanum
w centrum miasta.

Podobnie jak inne kapłanki, Licinia
będzie dyżurować przez część dnia,

doglądając wiecznego ognia.

Płomień reprezentuje dwie rzeczy.

Po pierwsze kontynuację
rzymskiej potęgi na świecie.

Rzymianie wierzyli, że gdy ogień zgaśnie,
Rzym znajdzie się w niebezpieczeństwie.

Płomień oznacza także
nieustające dziewictwo westalek.

Rzymianie wierzą, że dziewictwo kapłanki
symbolizuje nie tylko jej czystość,

pokornego ducha czy ciało,

ale także obrzędową czystość.

Licinia wie, że nie może pozwolić
na zgaśnięcie płomienia.

Jej życie,

życie innych westalek

oraz bezpieczeństwo Rzymu od tego zależy.

Licinia uczy się przynosić wodę
z pobliskiej fontanny,

żeby czyścić świątynię.

Kapłanka uczy się Fasti,
kalendarza świętych rytuałów,

i obserwuje starsze westalki
podczas składania ofiar.

Kiedy Licinia ukończy naukę,

będzie miała 16 lat.

Licinia rozumie, że jej zachowanie

rzutuje na obraz bogini, której służy.

Podczas przynoszenia wody
nie podnosi wzroku.

Kiedy składa ofiary,
mocno skupia się na swoim zadaniu.

Licinia stara się być
jak najlepszą kapłanką.

Martwi się, że kiedyś kraj
zażąda jej życia dla własnych celów,

aby chronić się przed zagrożeniem.

Licinia może być oskarżona o "incestum"
oznaczające utratę dziewictwa,

i złożona w ofierze bez względu na winę.

Licinia rozumie teraz, czemu
jej poprzedniczkę pochowano żywcem.

10 lat temu wieczny płomień Westy zgasł.

Kapłanki wiedziały, że nie da się
trzymać tego w sekrecie.

Zawisła od tego przyszłość Rzymu.

Poszły do głównego kapłana,
a ten rozpoczął dochodzenie,

czemu ogień zgasł.

Ktoś doniósł, że jedna z kapłanek

nie była już dziewicą.

To był początek końca.

Oskarżona twierdziła, że jest niewinna,
jednak to nie wystarczyło.

Została oddana pod sąd i uznana winną.

Śmierć Westalki miała zabezpieczyć miasto,

ale Licinia płacze za tym, co utracono
i za tym, o czym teraz wie.

Jej drogę wybrukowała śmierć innej,

a jej życie może zostać
odebrane równie łatwo,

przez zwykłe zgaśnięcie
wiecznego płomienia.