นักรบสมัยใหม่: เดเมียน แมนเดอร์ (Damien Mander) ที่ TEDxSydney
-
0:14 - 0:17เรื่องของผมเริ่มต้นขึ้นที่ซิมบับเว
-
0:17 - 0:19กับเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าผู้กล้าหาญชื่อว่าออร์เฟียส
-
0:19 - 0:22และควายป่าที่บาดเจ็บตัวหนึ่ง
-
0:23 - 0:27ออร์เฟียส มองควายที่อยู่บนพื้น แล้วหันมามองผม
-
0:27 - 0:31ตอนที่เราสบตากัน มันมีความโศกเศร้าที่ไม่อาจพูดออกมาได้ระหว่างเราทั้งสาม
-
0:31 - 0:36ควายตัวนั้นเป็นสัตว์ป่าที่สวยงามและบริสุทธิ์
-
0:36 - 0:42ออร์เฟียส ยกกระบอกปืนไรเฟิลจ่อไปที่หูของมัน
(เสียงปืน) -
0:42 - 0:46ช่วงเวลานั้นเอง มันได้ตกลูกออกมา
-
0:47 - 0:51ขณะที่ชีวิตของลูกวัวที่คลอดก่อนกำหนดกำลัง
หลุดลอยไปจากร่าง เราได้สำรวจดูอาการบาดเจ็บ -
0:51 - 0:56ขาหลังของควายป่าตัวนั้นติดอยู่
กับบ่วงกับดักแบบแปดเกลียว -
0:56 - 0:59มันพยายามดิ้นรนเพื่ออิสรภาพอย่างหนัก
และเป็นเวลาแสนนาน -
0:59 - 1:02จนกระดูกเชิงกรานหักเป็นสองท่อน
-
1:02 - 1:05สุดท้ายแล้วมันก็ได้หลุดพ้น
-
1:05 - 1:09ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ
วันนี้ผมมีความรู้สึกรับผิดชอบอย่างใหญ่หลวง -
1:09 - 1:14ที่จะได้พูดกับคุณ ในนามของเหล่าผู้ที่ไม่สามารถพูดเองได้
-
1:14 - 1:18ความทรมานของพวกเขา คือความเศร้าใจ
คือแรงบันดาลใจของผม -
1:21 - 1:26มาร์ติน ลูเธอร์ คิง ได้สรุปการเรียกร้อง
ให้ลุกขึ้นสู้ของผมในวันนี้ได้ดีที่สุด -
1:26 - 1:30เขากล่าวว่า "ถึงเวลาที่คนเราต้องทำหน้าที่
ที่ไม่ปลอดภัย -
1:30 - 1:32ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ไม่เป็นที่นิยม
-
1:32 - 1:38แต่เขาต้องทำหน้าที่นั้น เพราะจิตสำนึกของเขา
บอกว่ามันถูกต้อง" -
1:38 - 1:42เพราะจิตสำนึกของเขาบอกว่ามันถูกต้อง
-
1:43 - 1:46ในตอนท้ายของการพูดนี้
ผมจะถามพวกคุณทุกคนคำถามหนึ่ง -
1:46 - 1:49คำถามนั้นเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้ผมเดินทางไกล
-
1:49 - 1:51จากทุ่งหญ้าสะวันนาในอาฟริกา มาถึงที่นี่ในวันนี้
-
1:51 - 1:54คำถามนั้นได้ชำระจิตวิญญาณของผมให้สะอาด
-
1:54 - 1:59คุณจะตอบคำถามยังไงนั้น มันขึ้นอยู่กับตัวคุณ
-
1:59 - 2:02ผมจำได้ว่าได้ดูหนังเรื่องพ่อมดแห่งเมืองออซ
(The Wizard of Oz) ตอนที่ยังเด็ก -
2:02 - 2:06ผมไม่เคยรู้สึกกลัวแม่มด หรือลิงบินได้เลย
-
2:06 - 2:11ที่ผมกลัวที่สุดคือ ผมจะโตไปเป็นเหมือน
เจ้าสิงโตที่ไร้ความกล้า -
2:11 - 2:15ผมจึงโตขึ้นมา โดยถามตัวเองตลอดว่า
คิดว่าตัวเองจะกล้าไหม -
2:15 - 2:19หลายปีหลังจากที่โดโรธีได้กลับบ้านที่แคนซัส
-
2:19 - 2:21และเจ้าสิงโตก็ได้ค้นพบความกล้าของตัวเอง
-
2:21 - 2:24ผมเดินเข้าไปร้านสักแห่งหนึ่ง เพื่อสักคำว่า
-
2:24 - 2:27"ค้นหาและทำลาย" บนหน้าอก
-
2:28 - 2:30คิดว่านั่นมันจะทำให้ผมเป็นคนยิ่งใหญ่และกล้าหาญ
-
2:31 - 2:34แต่ผมใช้เวลาเกือบทศวรรษ
เพื่อทำตัวให้สมกับสองคำนั้น -
2:34 - 2:37ตอนอายุ 20 ผมได้เป็นนักกวาดล้างใต้น้ำให้กับกองทัพเรือ
-
2:37 - 2:41พออายุ 25 เป็นพลซุ่มยิงของหน่วยปฏิบัติการพิเศษ
-
2:41 - 2:45ผมรู้อย่างแม่นยำว่าจะต้องหมุนปรับกล้อง
บนปืนไรเฟิลของผมกี่คลิ๊ก -
2:45 - 2:48เพื่อที่จะยิงหัวเป้าหมายเคลื่อนที่
ที่ห่างออกไป 700 เมตร -
2:49 - 2:52ผมรู้ว่าต้องใช้ระเบิดแรงสูงจำนวนกี่กรัม
-
2:52 - 2:54เพื่อที่จะระเบิดประตูเหล็กที่ห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร
-
2:54 - 2:58โดยที่จะไม่ระเบิดตัวเอง
หรือทีมของผมที่อยู่ข้างหลังไปด้วย -
2:58 - 3:02และผมก็รู้ว่ากรุงแบกแดดเป็นที่ที่แย่
และเมื่อมีอะไรระเบิด -
3:02 - 3:04แน่นอนว่ามีคนตาย
-
3:05 - 3:07แต่ตอนนั้น ผมไม่รู้เลย
ว่านักอนุรักษ์ธรรมชาติวันๆ ทำอะไรบ้าง -
3:07 - 3:12นอกจากยืนกอดต้นไม้
และทำให้พวกบริษัทใหญ่ๆ อารมณ์เสีย
(เสียงหัวเราะ) -
3:12 - 3:17ผมรู้ว่าพวกเขาทำผมเดร็ดล็อคส์
ผมรู้ว่าพวกเขาดูดกัญชา
(เสียงหัวเราะ) -
3:17 - 3:19ผมไม่เคยแยแสเรื่องสิ่งแวดล้อมเท่าไหร่
แล้วทำไมผมต้องสนใจด้วย -
3:19 - 3:25ผมเคยเป็นคนงี่เง่าที่หยียบคันเร่ง
เพื่อที่จะได้ทับนกที่ยืนอยู่บนถนน -
3:25 - 3:28ชีวิตผมตอนนั้นอยู่คนละโลกกับการอนุรักษ์ธรรมชาติ
-
3:28 - 3:30ผมเพิ่งใช้เวลา 9 ปีไปกับการทำสิ่งในชีวิตจริง
-
3:30 - 3:33ที่คนส่วนใหญ่ไม่แม้แต่ฝันที่จะลองในเกมเพลย์สเตชั่น
-
3:34 - 3:40หลังจากไปอิรักมา 12 ครั้ง ในฐานะ "ทหารรับจ้าง"
ทักษะที่ผมมี ใช้เพื่อจุดประสงค์เดียวเท่านั้น -
3:40 - 3:44ผมถูกกำหนดมาให้ทำลาย
-
3:45 - 3:49ตอนนี้พอมองย้อนกลับไป ทุกสิ่งที่ผมทำ
ทุกแห่งที่ผมไป -
3:49 - 3:54ในใจของผม มีเพียงสิ่งเดียว
ที่เป็นความกล้าแท้จริงที่ผมได้ทำ -
3:54 - 3:58นั่นคือการเลือกคำตอบง่ายๆ
เพื่อตัดสินใจระหว่าง "กล้า" หรือ "ไม่กล้า" -
3:58 - 4:01แต่เป็นการกระทำนั้นเอง ที่กำหนดตัวตนของผมทั้งหมด
-
4:01 - 4:07และทำให้ผมมั่นใจว่า มันจะไม่มีการแบ่งแยก
ระหว่างสิ่งที่ผมเป็นและสิ่งที่ผมทำอีกต่อไป -
4:07 - 4:09ตอนที่ผมจากอิรัก ผมรู้สึกเคว้งคว้าง
-
4:09 - 4:13ใช่ ผมรู้สึกว่า ผมแค่ไม่รู้เลยว่าชีวิต
มันจะหันเหไปทางไหน -
4:13 - 4:17หรือควรจะอยู่ที่ไหน และผมก็ไปแอฟริกาตอนต้นปี 2009
-
4:17 - 4:20ตอนนั้นผมอายุ 29
-
4:20 - 4:22จะเพราะอะไรก็ตาม ผมมักจะรู้ว่าผมจะพบเป้าหมาย
ท่ามกลางความวุ่นวาย -
4:22 - 4:24และมันก็เกิดขึ้นตามนั้น
-
4:24 - 4:30แต่ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าผมจะพบมัน
ในดงหญ้าที่ห่างไกลของซิมบับเว -
4:30 - 4:33ตอนนั้นเรากำลังลาดตระเวนไปเรื่อยๆ
ฝูงแร้งบินเป็นวงกลมอยู่ในอากาศ -
4:33 - 4:38เราเข้าไปใกล้ กลิ่นเหม็นสะอิดสะเอียดของความตาย
ลอยปกคลุมพื้นที่นั้น เหมือนเป็นม่านหนาดำมืด -
4:38 - 4:41ดูดเอาออกซิเจนทั้งหมดในปอดของคุณออกไป
-
4:41 - 4:45เมื่อเราเข้าไปใกล้อีก เราเห็นช้างตัวใหญ่
-
4:45 - 4:50นอนตะแคง หน้าของมันถูกเฉือนหายไป
-
4:50 - 4:52และโลกรอบตัวผมก็หยุดชะงัก
-
4:53 - 4:57ความเศร้าเสียใจอย่างหนักมันท่วมท้น
-
4:57 - 5:00การได้เห็นสิ่งมีชีวิตบริสุทธิ์ถูกฆ่าตายอย่างนี้
มันมีผลกระทบต่อผมอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน -
5:00 - 5:05จริงๆ แล้ว ผมเคยล่าสัตว์สมัยที่ยังเป็นวัยรุ่น
และมันก็เป็นสิ่งที่ผมจะจำไปจนวันตาย -
5:05 - 5:10แต่เวลาทำให้ผมเปลี่ยนไป
อะไรบางอย่างในตัวผมไม่เหมือนเดิม -
5:10 - 5:13และมันไม่มีทางที่จะกลับมาเหมือนเดิมได้อีก
-
5:14 - 5:18ผมถามตัวเองว่า "ช้างตัวนั้น จำเป็นต้องมีหน้าของมัน
-
5:18 - 5:21มากกว่าใครบางคนในเอเชียจำเป็นต้องมีงาช้างประดับโต๊ะไหม"
-
5:21 - 5:25มันต้องใช่อยู่แล้ว นั่นมันไม่ใช้ประเด็นสักนิด
-
5:25 - 5:27ประเด็นที่สำคัญคือ
-
5:27 - 5:30ผมจะกล้าพอไหม ที่จะยอมละทิ้งทุกอย่างในชีวิต
-
5:30 - 5:33เพื่อพยายามหยุดยั้งความทุกข์ทรมานของสัตว์นี่
-
5:33 - 5:36เป็นช่วงเวลาการกำหนดของชีวิตผมอย่างแท้จริง
-
5:36 - 5:38กล้า หรือ ไม่กล้า
-
5:39 - 5:43ผมติดต่อครอบครัวของผมในวันถัดมา
และเริ่มขายบ้านของผมทั้งหมด -
5:43 - 5:47ทรัพย์สินพวกนี้ เป็นสิ่งที่ทหารรับจ้างที่รอบคอบ
ได้มาอย่างรวดเร็วจากการทำสงคราม -
5:47 - 5:50เงินที่สะสมไว้ของผม ถูกนำมาใช้เพื่อก่อตั้งและขยาย
-
5:50 - 5:54องค์กรต่อต้านการล่าสัตว์ระหว่างประเทศ
(International Anti-Poaching Foundation) -
5:54 - 5:57ไอเอพีเอฟ เป็นองค์กรบังคับใช้กฎหมาย
ที่กระทำการได้โดยตรง -
5:58 - 6:02ตั้งแต่เทคโนโลยีอากาศยานไร้คนขับ
ไปจนถึงการคัดเลือกเจ้าหน้าพิทักษ์ป่าจากนานาชาติ -
6:02 - 6:05เราต่อสู้ในแต่ละวัน และทุกๆวัน
เพื่อนำวิธีแก้ปัญหาทางการทหาร -
6:05 - 6:08มาใช้กับแนวหน้าลาดตระเวนของการอนุรักษ์ธรรมชาติ
-
6:08 - 6:11เรื่องราวของผมอาจจะพิเศษอยู่สักหน่อย
-
6:12 - 6:15แต่ผมจะไม่เอามาเป็นข้ออ้างเพื่อเล่าเกี่ยวกับ
องค์กรที่ผมดูแลอยู่ให้คุณฟังในวันนี้ -
6:15 - 6:19ทั้งๆที่มันคงเป็นการระดมทุนที่ดีทีเดียว
-
6:19 - 6:24(เสียงหัวเราะ)
(เสียงปรบมือ) -
6:27 - 6:32จำไว้นะครับว่าวันนี้เป็นเรื่องของคำถาม
ที่ผมจะถามคุณในตอนท้าย -
6:33 - 6:36เพราะว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย ที่ผมจะขึ้นมาบนนี้
และแค่พูดเกี่ยวกับการรักษาชีวิตสัตว์ป่า -
6:36 - 6:43ในขณะที่รู้ดีว่า ปัญหาเกี่ยวกับสวัสดิภาพของสัตว์
มันแผ่กว้างมากไปกว่านั้นทั่วทั้งสังคม -
6:43 - 6:47สองสามปีหลังจากที่ได้เห็นช้างตัวนั้น
ผมตื่นมาในเช้าตรู่ของวันหนึ่ง -
6:47 - 6:51ตอนนั้นผมรู้คำตอบของคำถามที่กำลังจะถามตัวเองอยู่แล้ว
-
6:51 - 6:55แต่มันเป็นครั้งแรกที่ผมได้เรียบเรียงออกมาเป็นคำพูด
-
6:56 - 7:02วัวมันจะเห็นความสำคัญของชีวิตตัวเอง
มากไปกว่าการที่ผมกินบาร์บีคิวอย่างเอร็ดอร่อยไหม -
7:05 - 7:09ผมมีความผิดมาตลอด ตามความหมายของคำว่า
'การกีดกันทางสายพันธุ์' (speciesism) -
7:09 - 7:12การกีดกันทางสายพันธุ์ ก็เหมือนกับการกีดกัน
ทางเชื้อชาติ หรือการกีดกันทางเพศ -
7:13 - 7:16มันเป็นการจัดกลุ่มที่แตกต่างกันของ คุณค่า
-
7:16 - 7:18สิทธิ หรือการพิจารณาเป็นพิเศษของแต่ละบุคคล
-
7:18 - 7:21โดยอิงเพียงแค่จากการมองว่าพวกเขาเป็นใคร หรือเป็นอะไร
-
7:22 - 7:24การตระหนักถึงการมีศีลธรรมแบบยืดหยุ่นได้
-
7:24 - 7:28ที่ผมเคยมีเพื่อให้ชีวิตแต่ละวันสะดวกสบาย
ทำให้ผมรู้สีกสะอิดสะเอียน -
7:28 - 7:33ผมชอบโทษบางประเทศในเอเชียที่ต้องการงาช้าง
และนอแรดแบบไม่รู้จักพอ -
7:33 - 7:35และการที่เศรษฐกิจในภูมิภาคนั้นเติบโต
-
7:35 - 7:39ก็ทำให้การค้าสัตว์ป่าแบบผิดกฎหมายสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
-
7:39 - 7:41แต่ตอนที่ผมตื่นขึ้นมาในเช้าวันนั้น ผมสำนึกได้ว่า
-
7:41 - 7:45ถึงผมจะอุทิศชีวิตตัวเองเพื่อรักษาชีวิตสัตว์
-
7:45 - 7:47แต่ในใจนั้น ผมก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกนักล่าสัตว์
-
7:48 - 7:50หรือคนในเอเชียที่มีงาช้างประดับโต๊ะ
-
7:52 - 7:59ในฐานะที่เป็น "สัตว์กินเนื้อแบบเกินความจำเป็น"
ผมเรียกสัตว์บางชนิดว่า "สัตว์ร้าย" -
7:59 - 8:04ขณะที่ในความเป็นจริงแล้ว ผมเองที่เป็นสัตว์ร้าย
เชื่องไปในทางที่ทำลาย -
8:04 - 8:09เป็นทาสของนิสัยเดิมๆ เย็นชาต่อจิตสำนึกของตัวเอง
-
8:10 - 8:14เราทุกคนย่อมได้ใกล้ชิดกับสัตว์เลี้ยง หรือสัตว์อื่นๆกันบ้าง
-
8:14 - 8:17เราไม่สามารถปฏิเสธความเข้าใจของเรา
เกี่ยวกับความรู้สึกที่สัตว์แต่ละตัวมีได้ -
8:17 - 8:20ความสามารถในการรู้สึกเจ็บปวด หรือรู้สึกเหงา
-
8:20 - 8:22และรู้สึกกลัว
-
8:22 - 8:26ก็เหมือนกับพวกเรา สัตว์แต่ละตัวสามารถแสดงความพึงพอใจ
-
8:26 - 8:32สามารถสร้างครอบครัว และอยากตอบสนองสัญชาติญาณ
และความต้องการขั้นพื้นฐาน -
8:32 - 8:34แต่สำหรับเราหลายคน
-
8:34 - 8:37ความเข้าใจเหล่านั้น จะมากน้อยก็ขึ้นอยู่กับว่า
เราจะจินตนาการไปไกลแค่ไหน -
8:37 - 8:40ก่อนที่ความเป็นจริงจะสร้างความยุ่งยากให้นิสัยเดิมๆ ของเรา
-
8:41 - 8:43ความไม่เชื่อมโยงที่เกิดขึ้นระหว่างการบริโภคสินค้า
-
8:43 - 8:47และความเป็นจริงที่ต้องเกิดในการนำสินค้านั้นเข้าสู่ตลาด
เป็นปรากฏการณ์ในตัวของมันเอง -
8:47 - 8:51สัตว์ถูกทำเหมือนเป็นของซื้อขาย
และถูกอ้างถึงเหมือนเป็นทรัพย์สิน -
8:51 - 8:56เราเรียกการฆ่ามนุษย์ว่า "ฆาตกรรม"
แต่ก็ยังสร้างธุรกิจทั้งถูกและผิดกฎหมาย -
8:56 - 8:58เพื่อทำสิ่งที่ถือว่าเป็นการทรมาน ถ้ามนุษย์เป็นผู้ถูกกระทำ
-
8:58 - 9:04และเราก็จ่ายเงินให้คนทำสิ่งต่างๆ ต่อสัตว์
ที่ไม่มีใครอยากทำด้วยตัวเอง -
9:04 - 9:09เพียงแค่เพราะเราไม่ได้เห็นมันใกล้ๆ
ไม่ได้แปลว่าเราไม่ต้องมีส่วนรับผิดชอบ -
9:09 - 9:13ปีเตอร์ ซิงเกอร์ (Peter Singer) คนที่ทำให้คำว่า
'การกีดกันทางสายพันธุ์' เป็นที่รู้จัก เขียนไว้ว่า -
9:13 - 9:18"ถึงแม้จะมีความแตกต่างระหว่างสัตว์และมนุษย์
-
9:18 - 9:21พวกเขาสามารถรู้สึกทุกข์ทรมานได้เหมือนกัน
-
9:21 - 9:25และเราต้องให้ความเห็นใจที่เท่าเทียมกัน
ต่อความทุกข์ทรมานนั้น -
9:25 - 9:29ไม่ว่ามุมมองใดก็ตามที่ปล่อยให้กรณีคล้ายๆ กัน
ได้รับการปฏิบัติที่ต่างกัน -
9:29 - 9:33ถือว่าไม่มีคุณสมบัติพอ
ที่จะเป็นทฤษฎีทางศีลธรรมที่ยอมรับได้" -
9:34 - 9:40สัตว์ 65 พันล้านตัวจะถูกฆ่าตาย
ในฟาร์มโรงงานทั่วโลกในปีนี้ -
9:40 - 9:44ชีวิตสัตว์กี่ตัวถึงจะคุ้มค่าชีวิตมนุษย์หนึ่งคน
-
9:44 - 9:50ทั้งชีวิตของคนกินเนื้อสัตว์หนึ่งคนในห้องนี้
จะบริโภคสัตว์ 8,000 ตัวโดยเฉลี่ย -
9:51 - 9:54มลพิษในทะเล ภาวะโลกร้อน และการตัดไม้ทำลายป่า
-
9:54 - 9:57กำลังนำเราเข้าสู่การสูญพันธ์ครั้งใหญ่
-
9:57 - 10:02และอุตสาหกรรมเนื้อสัตว์ก็เป็นปัจจัยด้านลบ
ที่ใหญ่ที่สุดในปรากฎการณ์พวกนี้ -
10:02 - 10:07การค้าสัตว์ป่าผิดกฎหมายถูกจัดอันดับให้เป็นหนึ่ง
ในอุตสาหกรรมผิดกฎหมายที่ใหญ่ที่สุดของโลก -
10:07 - 10:10มันอยู่ในระดับต้นๆ รวมกับการค้ายาเสพติด ปืน และการค้ามนุษย์
-
10:10 - 10:12ความสามารถในการหยุดยั้งการทำลายล้างนี้
-
10:12 - 10:14ขึ้นอยู่กับความตั้งใจของกลุ่มประชาคมระหว่างประเทศ
-
10:14 - 10:17ที่จะก้าวเข้ามาปกป้องสมบัติของโลกที่กำลังจะตาย
-
10:19 - 10:21การทำการทดลองกับสัตว์
-
10:21 - 10:25ถ้าสัตว์เหมือนกับเรามากขนาดที่ว่า
เราสามารถใช้พวกเขาแทนการใช้มนุษย์ได้ -
10:25 - 10:28อย่างนั้นก็แน่นอนว่าพวกเขามีคุณสมบัติเดียวกัน
-
10:28 - 10:32นั่นหมายความว่าพวกเขาสมควรได้รับการปกป้อง
จากอันตรายใช่ไหม -
10:33 - 10:37ไม่ว่าเราจะพูดถึงฟาร์มโรงงานสัตว์,
การส่งออกสัตว์, การล่าสัตว์, การค้าขนสัตว์ -
10:37 - 10:41ตามหลักเหตุผลแล้ว มันเหมือนกันหมดสำหรับผม
-
10:41 - 10:43ความทรมาน ก็คือความทรมาน
-
10:43 - 10:45และการฆ่าก็คือการฆ่า
-
10:45 - 10:47ยิ่งเหยื่อไร้ทางสู้มากเท่าไหร่
-
10:47 - 10:50ความน่ากลัวของอาชญากรรมนั้นก็ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น
-
10:51 - 10:55คราวหน้าถ้าคุณคิดว่าคนรักสัตว์อารมณ์อ่อนไหวเกินไป
-
10:55 - 10:57รู้สึกมากเกินไป หรือออกจะเพี้ยนๆ โปรดจำไว้เถอะครับว่า
-
10:57 - 11:01เรามองสิ่งต่างๆ ด้วยมุมมองต่างกัน
-
11:03 - 11:06อีกไม่กี่วัน ลูกชายของผมกำลังจะเกิด
-
11:06 - 11:10ผมพบว่าตัวเองเฝ้าสงสัยว่า "ลูกของผมจะโตขึ้นมาในโลกแบบไหนกัน"
-
11:11 - 11:15เราจะเป็นรุ่นที่กำหนดให้ผู้ล้มเหลวเป็นสายพันธุ์หนึ่งไหม
-
11:15 - 11:18ผมเชื่อว่ารุ่นของเราจะถูกตัดสิน
-
11:18 - 11:21จากความกล้าทางศีลธรรมของเราในการปกป้องสิ่งที่ถูกต้อง
-
11:21 - 11:26และทุกการกระทำที่คุ้มค่า
มักจะต้องมีการเสียสละในระดับหนึ่ง -
11:26 - 11:31ผมได้เสนอตัวเองแบบไม่มีหวงไว้ ให้กับพวกสัตว์
-
11:31 - 11:35และถ้าผมตัดข้าวของสมบัติส่วนตัวออกไป
-
11:35 - 11:38ผมก็เห็นว่า ผมก็เป็นสัตว์ตัวหนึ่งเหมือนกัน
-
11:38 - 11:43เราเป็นครอบครัวเดียวกันบนดาวดวงนี้
-
11:43 - 11:45และจากห้าล้านสายพันธุ์บนดาวนี้
-
11:45 - 11:49มีเพียงสายพันธุ์เดียวที่มีอำนาจในการตัดสินใจ
ว่าความทรมานระดับไหนเป็นที่ยอมรับได้ -
11:49 - 11:53สำหรับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่จะต้องทน
-
11:54 - 11:56ไม่ว่าจะเป็นการกินเนื้อสัตว์ให้น้อยลง
-
11:56 - 11:59การร่วมต่อต้านการล่าสัตว์ หรือการออกมาพูด
แทนพวกที่ไม่มีสิทธิ์มีเสียง -
11:59 - 12:01เราต่างมีทางเลือก
-
12:01 - 12:06และการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตเรา หมายถึงการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ของชีวิตอื่นๆ
-
12:06 - 12:08ทีนี้ ย้อนกลับไปที่ตอนเริ่มต้น
-
12:08 - 12:12เหตุผลที่ผมมาที่นี่ คือคำถามที่ผมจะถามพวกคุณ
-
12:12 - 12:17ครั้งหน้าถ้าคุณมีโอกาสที่จะสร้างความแตกต่างให้กับพวกสัตว์
-
12:17 - 12:19คุณจะกล้าพอไหม
-
12:19 - 12:20กล้า หรือ ไม่กล้า
-
12:20 - 12:22ขอบคุณมากครับ
-
12:22 - 12:24(เสียงปรบมือ)
- Title:
- นักรบสมัยใหม่: เดเมียน แมนเดอร์ (Damien Mander) ที่ TEDxSydney
- Description:
-
more » « less
เดเมียน แมนเดอร์ อายุ 33 ปี เขารับหน้าที่เป็นพลซุ่มยิงของหน่วยปฏิบัติการพิเศษ และนักดำน้ำกวาดกล้างใต้น้ำให้แก่ประเทศออสเตรเลีย ขณะที่ปฏิบัติงานในอิรัก เขาได้ควบคุมจัดการสถาบันฝึกอบรมตำรวจพิเศษของอิรัก ดูแลการฝึกของนักเรียนนายทหารมากถึง 700 นายต่อครั้ง หลังจากสามปีในแนวหน้าของสงครามอิรัก เขาออกจากอิรักในปี 2008 โดยไม่มีเป้าหมายใหม่ในชีวิต การเดินทางไปยังแอฟริกาทำให้เขาต้องเผชิญกับความน่ากลัวที่เหล่าสัตว์ป่าต้องพบเจอ เขาขายสมบัติทั้งหมดที่ได้จากการเดินทางเพื่อทำหน้าที่ 12 ครั้ง เพื่อก่อตั้งองค์กรต่อต้านการล่าสัตว์ระหว่างประเทศ (International Anti-Poaching Foundation) องค์กรนี้มีเป้าหมายหลักเพื่อฝึกฝนผู้พิทักษ์ป่า และการนำเทคโนโลยีที่ทันสมัยมาใช้กับการอนุรักษ์ธรรมชาติ
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDxTalks
- Duration:
- 12:34
|
TED Translators admin edited Thai subtitles for Modern Warrior: Damien Mander at TEDxSydney | |
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Modern Warrior: Damien Mander at TEDxSydney | |
|
Dimitra Papageorgiou approved Thai subtitles for Modern Warrior: Damien Mander at TEDxSydney | |
|
Kanawat Senanan accepted Thai subtitles for Modern Warrior: Damien Mander at TEDxSydney | |
|
|
Kanawat Senanan commented on Thai subtitles for Modern Warrior: Damien Mander at TEDxSydney | |
|
|
Kanawat Senanan edited Thai subtitles for Modern Warrior: Damien Mander at TEDxSydney | |
|
|
Kanawat Senanan edited Thai subtitles for Modern Warrior: Damien Mander at TEDxSydney | |
|
|
Kanawat Senanan edited Thai subtitles for Modern Warrior: Damien Mander at TEDxSydney |
Kanawat Senanan
This is a very accurate, concise and easy to follow translation krab. I fix a timing lag problem that somehow occur during the translation process. replace species by "สายพันธุ์", fix frequent misspell of อิรัก and break up the two-liners. Please allow me to submit this translation for approval. Thank you.