Return to Video

Περίεργες απαντήσεις σε ένα τεστ ψυχοπάθειας

  • 0:01 - 0:04
    Η αρχή της ιστορίας:
    Ήμουν στο σπίτι μιας φίλης
  • 0:04 - 0:08
    και στο ράφι της είχε
    το εγχειρίδιο διαφορικής διάγνωσης
  • 0:08 - 0:11
    ψυχικών διαταραχών.
  • 0:11 - 0:14
    Περιέχει όλες
    τις γνωστές ψυχικές διαταραχές.
  • 0:14 - 0:17
    Τη δεκαετία του '50,
    ήταν ένα πολύ λεπτό βιβλιαράκι.
  • 0:17 - 0:20
    Και μετά μεγάλωνε και μεγάλωνε,
  • 0:20 - 0:23
    μέχρι που έφτασε τις 886 σελίδες.
  • 0:23 - 0:27
    Σήμερα, απαριθμεί 374 ψυχικές διαταραχές.
  • 0:27 - 0:29
    Καθώς το φυλλομετρούσα,
  • 0:29 - 0:32
    περίεργος να δω εάν είχα
    καμιά ψυχική διαταραχή,
  • 0:32 - 0:33
    ανακάλυψα ότι έχω 12.
  • 0:33 - 0:35
    (Γέλια)
  • 0:35 - 0:37
    Έχω γενικευμένη αγχώδη διαταραχή,
  • 0:37 - 0:39
    δεδομένο.
  • 0:39 - 0:41
    Έχω διαταραχή εφιαλτών
  • 0:41 - 0:42
    από την οποία πάσχετε εάν βλέπετε
  • 0:42 - 0:46
    κατ' επανάληψη όνειρα όπου σας καταδιώκουν
    ή είστε αντιμέτωποι με μια αποτυχία
  • 0:46 - 0:50
    και σε όλα τα όνειρά μου
    κάποιος με κυνηγάει
  • 0:50 - 0:51
    φωνάζοντας: «Είσαι μια αποτυχία».
  • 0:51 - 0:53
    (Γέλια)
  • 0:53 - 0:56
    Έχω προβλήματα γονέα-παιδιού
  • 0:56 - 0:58
    για τα οποία φταίνε οι γονείς μου.
  • 0:58 - 1:00
    (Γέλια)
  • 1:00 - 1:03
    Αστειεύομαι. Δεν αστειεύομαι.
  • 1:03 - 1:04
    Αστειεύομαι.
  • 1:05 - 1:06
    Πάσχω και από προσποίηση.
  • 1:06 - 1:08
    Που είναι αρκετά σπάνιο
  • 1:08 - 1:11
    να έχεις και γενικευμένη
    αγχώδη διαταραχή ταυτόχρονα,
  • 1:11 - 1:13
    αφού η προσποίηση σε κάνει νευρικό.
  • 1:13 - 1:15
    Τελοσπάντων, φυλλομετρούσα το βιβλίο
  • 1:15 - 1:18
    και αναρωτιόμουν αν ήμουν
    πιο τρελός απ' ό,τι φανταζόμουν
  • 1:18 - 1:22
    ή μάλλον δεν είναι καλή ιδέα να κάνεις διάγνωση
    των ψυχικών διαταραχών σου μόνος σου
  • 1:22 - 1:24
    εάν δεν είσαι ειδικός,
  • 1:24 - 1:29
    ή ίσως οι ψυχίατροι
    έχουν μια περίεργη επιθυμία
  • 1:29 - 1:33
    να ονομάζουν νοητική διαταραχή
    τη φυσιολογική ανθρώπινη συμπεριφορά.
  • 1:33 - 1:37
    Δεν ξέρω ποιο από τα παραπάνω ισχύει,
    αλλά σκέφτηκα ότι ήταν ενδιαφέρον.
  • 1:37 - 1:40
    Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα μπορούσα
    να δω έναν κριτικό ψυχιατρικής
  • 1:40 - 1:41
    για να πάρω τη γνώμη του.
  • 1:41 - 1:44
    Και κάπως έτσι κατέληξα να βγω
    για μεσημεριανό με τους Σαϊεντολόγους.
  • 1:45 - 1:46
    (Γέλια)
  • 1:46 - 1:50
    Ήταν κάποιος Μπράιαν
    ο οποίος διηύθυνε μια ομάδα Σαϊεντολόγων
  • 1:50 - 1:55
    οι οποίοι είναι αποφασισμένοι
    να αφανίσουν την ψυχιατρική.
  • 1:55 - 1:57
    Τους αποκαλούν «CCHR».
  • 1:57 - 2:00
    Και του είπα: «Μπορείς να μου αποδείξεις
  • 2:00 - 2:03
    ότι η ψυχιατρική είναι μια ψευδοεπιστήμη
    που δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε;»
  • 2:04 - 2:06
    Και μου είπε: «Ναι θα σου το αποδείξουμε».
  • 2:06 - 2:07
    «Πώς;» τον ρώτησα.
  • 2:07 - 2:10
    Μου απάντησε:
    «Θα σε συστήσουμε στον Τόνι».
  • 2:11 - 2:12
    Λέω εγώ: «Ποιος είναι ο Τόνι;»
  • 2:13 - 2:16
    «Ο Τόνι είναι στο Μπρόντμορ» μου είπε.
  • 2:16 - 2:19
    Το Μπρόντμορ είναι νοσοκομείο.
  • 2:19 - 2:23
    Ήταν γνωστό ως το Άσυλο Μπρόντμορ
    για τους παράφρονες εγκληματίες.
  • 2:23 - 2:26
    Εκεί στέλνουν τους κατά συρροήν δολοφόνους
  • 2:26 - 2:28
    και όσους είναι ανίκανοι αυτοβοήθειας.
  • 2:28 - 2:31
    Είπα στον Μπράιαν: «Τι έκανε ο Τόνι;»
  • 2:31 - 2:33
    Μου είπε: «Σχεδόν τίποτε.
  • 2:34 - 2:37
    Χτύπησε κάποιον ή κάτι
  • 2:37 - 2:42
    και αποφάσισε να το παίξει τρελός
    για να γλιτώσει τη φυλακή.
  • 2:42 - 2:47
    Αλλά προσποιήθηκε τόσο καλά,
    που βρέθηκε στο Μπρόντμορ
  • 2:47 - 2:49
    και κανείς δεν πιστεύει
    ότι έχει σώας τας φρένας.
  • 2:49 - 2:53
    Θες να προσπαθήσουμε να σε πάμε
    στο Μπρόντμορ να συναντήσεις τον Τόνι;»
  • 2:53 - 2:54
    Κι εγώ είπα: «Ναι».
  • 2:55 - 2:57
    Και μπήκα στο τρένο για το Μπρόντμορ.
  • 2:57 - 3:01
    Άρχισα να χασμουριέμαι χωρίς σταματημό
    κάπου κοντά στο Κέμπτον Παρκ,
  • 3:01 - 3:03
    κάτι που απ' ό,τι φαίνεται κάνουν
    και οι σκύλοι όταν είναι ανήσυχοι,
  • 3:03 - 3:06
    χασμουριούνται ασταμάτητα.
  • 3:06 - 3:07
    Και φτάσαμε στο Μπρόντμορ.
  • 3:07 - 3:12
    Μπήκα μέσα, περνώντας από πύλη σε πύλη
  • 3:12 - 3:15
    στο κέντρο υγείας, όπου μπορείς
    να συναντήσεις τους ασθενείς.
  • 3:15 - 3:19
    Μοιάζει με ένα γιγαντιαίο ξενοδοχείο Χάμπτον.
  • 3:19 - 3:23
    Έχει παλ και απαλά χρώματα.
  • 3:23 - 3:28
    Το μόνο έντονο χρώμα
    είναι το κόκκινο των συναγερμών.
  • 3:29 - 3:31
    Και άρχισαν οι ασθενείς
    να περιφέρονται στην αίθουσα.
  • 3:32 - 3:36
    Ήταν υπέρβαροι και ντυμένοι με τις φόρμες τους
  • 3:36 - 3:37
    και φαίνονταν αρκετά υπάκουοι.
  • 3:37 - 3:40
    Ο Μπράιαν ο Σαϊεντολόγος μου ψιθύρισε:
  • 3:40 - 3:42
    «Παίρνουν φάρμακα»
  • 3:42 - 3:45
    πράγμα που κατά τους Σαϊεντολόγους
    είναι το χειρότερο κακό στον κόσμο,
  • 3:45 - 3:48
    αλλά νομίζω πως μάλλον είναι καλή ιδέα.
  • 3:48 - 3:50
    (Γέλια)
  • 3:50 - 3:52
    Και τότε ο Μπράιαν είπε: «Να ο Τόνι».
  • 3:53 - 3:55
    Ένας άντρας μπήκε στην αίθουσα.
  • 3:55 - 3:58
    Δεν ήταν υπέρβαρος, ήταν
    σε πολύ καλή φυσική κατάσταση.
  • 3:58 - 4:01
    Δεν φορούσε φόρμες,
  • 4:01 - 4:03
    αλλά ένα ριγέ κοστούμι.
  • 4:03 - 4:05
    Το χέρι του ήταν τεντωμένο
  • 4:05 - 4:07
    σαν κάποιον που έπαιζε στο The Apprentice.
  • 4:07 - 4:10
    Έμοιαζε σαν να διάλεξε αυτά τα ρούχα
  • 4:10 - 4:14
    για να με πείσει ότι έχει τα λογικά του.
  • 4:15 - 4:16
    Κάθησε.
  • 4:16 - 4:19
    Του είπα: «Λοιπόν, είναι αλήθεια
    ότι προσποιήθηκες για να μπεις εδώ μέσα;»
  • 4:20 - 4:23
    Και είπε: «Ναι, ναι. Εντελώς.
    Χτύπησα κάποιον όταν ήμουν 17.
  • 4:23 - 4:25
    Και μπήκα φυλακή μέχρι τη δίκη,
  • 4:25 - 4:26
    και ο συγκρατούμενός μου μού είπε,
  • 4:26 - 4:28
    “Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις;
  • 4:28 - 4:29
    Προσποίησου ότι είσαι τρελός.
  • 4:30 - 4:34
    Πες τους ότι είσαι τρελός. Θα σε στείλουν
    σε κάποιο άνετο νοσοκομείο.
  • 4:34 - 4:37
    Οι νοσοκόμες θα σου φέρνουν πίτσες.
    Θα 'χεις το δικό σου playstation”».
  • 4:37 - 4:39
    Έτσι, του είπα: «Πώς τα κατάφερες να μπεις;»
  • 4:39 - 4:42
    Αυτός απάντησε: «Ζήτησα
    να δω τον ψυχίατρο της φυλακής.
  • 4:42 - 4:44
    Είχα μόλις δει την ταινία “Crash”
  • 4:44 - 4:48
    στην οποία οι άνθρωποι ένιωθαν σεξουαλική
    ικανοποίηση με το να συντρίβουν αμάξια σε τοίχους.
  • 4:48 - 4:50
    Γι' αυτό είπα στον ψυχίατρο,
  • 4:50 - 4:54
    “Νιώθω σεξουαλική ικανοποίηση
    όταν συντρίβω αμάξια σε τοίχους”».
  • 4:54 - 4:56
    «Τι άλλο;» του είπα.
  • 4:56 - 4:58
    Αυτός απάντησε: «Ναι. Είπα στον ψυχίατρο
  • 4:58 - 5:01
    ότι ήθελα να βλέπω γυναίκες καθώς πέθαιναν
  • 5:02 - 5:04
    επειδή αυτό θα με έκανε
    να νιώθω πιο φυσιολογικός».
  • 5:04 - 5:05
    Είπα: «Από πού προέκυψε αυτό;»
  • 5:05 - 5:08
    Αυτός απάντησε:
    «Από μια βιογραφία του Τέντ Μπάντι
  • 5:08 - 5:09
    που είχαν στη βιβλιοθήκη της φυλακής».
  • 5:10 - 5:14
    Όπως και να 'χει προσποιήθηκε πολύ καλά, είπε.
  • 5:14 - 5:16
    Δεν τον έστειλαν
    σε κάποιο άνετο νοσοκομείο.
  • 5:16 - 5:18
    Τον έστειλαν στο Μπρόντμορ.
  • 5:19 - 5:20
    Από τη στιγμή που έφτασε,
  • 5:20 - 5:23
    είπε ότι έριξε μια ματιά στον χώρο,
    ζήτησε να δει τον ψυχίατρο
  • 5:23 - 5:26
    και είπε: «Πρόκειται
    για μια μεγάλη παρεξήγηση.
  • 5:26 - 5:27
    Δεν είμαι νοητικά διαταραγμένος».
  • 5:28 - 5:30
    «Πόσο καιρό βρίσκεσαι εδώ;» του είπα.
  • 5:30 - 5:32
    Εκείνος απάντησε: «Αν είχα εκτίσει
    την ποινή μου στη φυλακή για το έγκλημα,
  • 5:32 - 5:35
    θα είχα κάνει πέντε χρόνια.
  • 5:36 - 5:38
    Είμαι στο Μπρόντμορ 12 χρόνια».
  • 5:41 - 5:45
    Ο Τόνι είπε ότι είναι πολύ πιο δύσκολο
    να πείσεις κάποιον ότι έχεις τα λογικά σου
  • 5:45 - 5:47
    από το να πείσεις ότι είσαι τρελός.
  • 5:47 - 5:50
    Είπε: «Νόμιζα ότι ο καλύτερος τρόπος
    να μοιάζεις φυσιολογικός
  • 5:50 - 5:52
    είναι να μιλάς φυσιολογικά
    για φυσιολογικά πράγματα
  • 5:52 - 5:54
    όπως το ποδόσφαιρο
    ή το προγράμμα της τηλεόρασης.
  • 5:54 - 5:56
    Έχω συνδρομή στο περιοδικό New Scientist
  • 5:56 - 5:58
    και πρόσφατα είχε ένα άρθρο
  • 5:58 - 6:02
    για το πώς ο αμερικανικός στρατός
    εκπαίδευε αγριομέλισσες να ανιχνεύουν εκρηκτικά.
  • 6:02 - 6:04
    Λέω σε μια νοσοκόμα,
  • 6:04 - 6:06
    "Ξέρεις ότι ο αμερικανικός στρατός
    εκπαιδεύει αγριομέλισσες
  • 6:06 - 6:07
    να ανιχνεύουν εκρηκτικά;”
  • 6:09 - 6:11
    Όταν διάβασα τις ιατρικές μου αναφορές,
    είδα ότι έγραψαν:
  • 6:11 - 6:14
    “Νομίζει ότι οι μέλισσες
    μπορούν να ανιχνεύσουν εκρηκτικά”».
  • 6:14 - 6:16
    (Γέλια)
  • 6:16 - 6:19
    Είπε: «Ξέρεις, αναζητούν συνεχώς
    μη λεκτικά στοιχεία
  • 6:19 - 6:21
    που δείχνουν τη νοητική μου κατάσταση.
  • 6:21 - 6:24
    Αλλά πώς κάθεται ένας λογικός άνθρωπος;
  • 6:24 - 6:26
    Πώς σταυρώνεις τα πόδια με λογικό τρόπο;
  • 6:26 - 6:27
    Είναι απλώς αδύνατον».
  • 6:28 - 6:29
    Και όταν άκουσα τον Τόνι να λέει αυτά,
  • 6:29 - 6:32
    σκέφτηκα: «Κάθομαι σαν δημοσιογράφος;
  • 6:33 - 6:35
    Σταυρώνω τα πόδια σαν δημοσιογράφος;»
  • 6:36 - 6:41
    Είπε: «Ξέρεις, έχω τον Στραγγαλιστή
    του Στόκγουελ από τα δεξιά μου
  • 6:41 - 6:44
    και τον βιαστή “που περπατούσε
    στις τουλίπες”
  • 6:44 - 6:45
    στα αριστερά μου.
  • 6:45 - 6:48
    Γι' αυτό κλείνομαι στο δωμάτιό μου,
    αφού τους βρίσκω αρκετά τρομακτικούς.
  • 6:48 - 6:51
    Και αυτό εκλαμβάνεται ως ένδειξη τρέλας.
  • 6:51 - 6:54
    Λένε ότι αποδεικνύει ότι είμαι
    αποστασιοποιημένος και πομπώδης.»
  • 6:55 - 6:58
    Έτσι μόνο στο Μπρόντμορ το να μην θες να
    συναναστρέφεσαι με κατά συρροή δολοφόνους
  • 6:59 - 7:00
    είναι ένδειξη τρέλας.
  • 7:00 - 7:03
    Φαινόταν απολύτως φυσιολογικός
    σε μένα, αλλά τι ξέρω εγώ;
  • 7:04 - 7:07
    Όταν γύρισα σπίτι έστειλα
    ένα email στο γιατρό του, Άντονι Μέιντεν.
  • 7:07 - 7:08
    Του είπα: «Πώς έχει η ιστορία;»
  • 7:08 - 7:12
    Και είπε: «Δεχόμαστε ότι ο Τόνι προσποιήθηκε
    τον τρελό για να γλιτώσει την ποινή φυλάκισης
  • 7:12 - 7:16
    επειδή οι παραισθήσεις του
  • 7:16 - 7:18
    που φαίνονταν
    αρκετά στερεότυπες κατά τα άλλα
  • 7:18 - 7:20
    εξαφανίστηκαν τη στιγμή
    που μπήκε στο Μπρόντμορ.
  • 7:20 - 7:23
    Ωστόσο, τον αξιολογήσαμε.
  • 7:23 - 7:25
    Και βρήκαμε
  • 7:25 - 7:27
    ότι είναι όντως ψυχοπαθής».
  • 7:27 - 7:29
    Και πράγματι, η προσποίηση τρέλας
  • 7:29 - 7:33
    είναι ακριβώς το είδος της πονηρής και
    παραπλανητικής συμπεριφοράς ενός ψυχοπαθούς.
  • 7:33 - 7:36
    Είναι και στη λίστα: πονηρός και παραπλανητικός.
  • 7:36 - 7:38
    Γι' αυτό το να προσποιείσαι
    ότι δεν είσαι καλά στα μυαλά σου
  • 7:38 - 7:41
    είναι απόδειξη ότι δεν είσαι
    καλά στα μυαλά σου.
  • 7:41 - 7:43
    Μίλησα και με άλλους ειδικούς
  • 7:43 - 7:47
    και είπαν ότι το ριγέ κοστούμι είναι
    σίγουρα χαρακτηριστικό ψυχοπαθούς.
  • 7:47 - 7:49
    Έχει το ένα και το δύο από τη λίστα:
  • 7:49 - 7:52
    επιπόλαιος, επιφανειακή γοητεία
    και υπερβολική αυτοεκτίμηση.
  • 7:53 - 7:56
    Είπα: «Τι φταίει δηλαδή; Ότι δεν ήθελε
    να τριγυρνάει με τους άλλους ασθενείς;»
  • 7:56 - 8:00
    Κλασικός ψυχοπαθής: πομπώδης
    και με έλλειψη ενσυναίσθησης.
  • 8:01 - 8:04
    Έτσι όλα όσα φαίνονταν
    φυσιολογικά στον Τόνι
  • 8:04 - 8:07
    ήταν η απόδειξη, σύμφωνα με το γιατρό του
  • 8:07 - 8:09
    ότι ήταν τρελός με αυτή την έννοια.
  • 8:09 - 8:11
    Ήταν ψυχοπαθής.
  • 8:11 - 8:14
    Ο γιατρός του μου είπε: «Εάν θες να μάθεις
    περισσότερα για τους ψυχοπαθείς,
  • 8:14 - 8:18
    μπορείς να πας στα μαθήματα
    αναγνώρισης ενός ψυχοπαθούς
  • 8:18 - 8:21
    που κάνει ο Ρόμπερτ Χέαρ που εφηύρε και τη λίστα
    με τα χαρακτηριστικά ενός ψυχοπαθούς».
  • 8:21 - 8:22
    Έτσι κι έκανα.
  • 8:22 - 8:24
    Πήγα στα μαθήματα
  • 8:24 - 8:28
    και τώρα είμαι ένας πτυχιούχος
  • 8:28 - 8:32
    και μπορώ να πω, ιδιαίτερα ικανός
    ανιχνευτής ψυχοπαθών.
  • 8:33 - 8:36
    Ορίστε λοιπόν οι στατιστικές:
  • 8:36 - 8:40
    Ένας στους εκατό συνηθισμένους
    ανθρώπους είναι ψυχοπαθής.
  • 8:41 - 8:45
    Άρα υπάρχουν 1.500 άνθρωποι
    σε αυτή την αίθουσα.
  • 8:45 - 8:48
    Δεκαπέντε από εσάς είστε ψυχοπαθείς.
  • 8:50 - 8:55
    Παρόλο που αυτό αντιστοιχεί στο 4%
    διευθυνόντων συμβούλων και υπευθύνων επιχειρήσεων,
  • 8:55 - 8:58
    πιστεύω λοιπόν ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα
  • 8:58 - 9:03
    να υπάρχουν 30 ή 40 ψυχοπαθείς
    σε αυτή την αίθουσα.
  • 9:03 - 9:05
    Θα έχουμε μακελειό
    μέχρι το τέλος της βραδιάς.
  • 9:05 - 9:10
    (Γέλια)
  • 9:10 - 9:15
    Ο Χέαρ είπε ότι ο λόγος είναι
    ότι ο πιο στυγνός καπιταλισμός
  • 9:15 - 9:17
    επιβραβεύει την ψυχοπάθεια
  • 9:17 - 9:22
    την έλλειψη ενσυναίσθησης, την επιπολαιότητα,
  • 9:22 - 9:25
    την πονηριά, τη χειραγώγηση.
  • 9:25 - 9:28
    Για την ακρίβεια, ο πιο ανελέητος καπιταλισμός
  • 9:28 - 9:31
    είναι η φυσική εκδήλωση της ψυχοπάθειας.
  • 9:32 - 9:37
    Μοιάζει με ψυχοπάθεια
    που μας επηρεάζει όλους.
  • 9:37 - 9:40
    Ο Χέαρ μου είπε: «Ξέρεις,
    ξέχνα τον τύπο στο Μπρόντμορ
  • 9:40 - 9:42
    που μπορεί να προσποιήθηκε
    ότι είναι τρελός ή και όχι.
  • 9:42 - 9:44
    Ποιος νοιάζεται; Σιγά το θέμα.
  • 9:44 - 9:47
    Το θέμα είναι η εταιρική ψυχοπάθεια.
  • 9:47 - 9:50
    Πήγαινε να πάρεις συνέντευξη
    από μερικούς εταιρικούς ψυχοπαθείς».
  • 9:51 - 9:54
    Και το έκανα. Έγραψα
    στους ανθρώπους της Enron .
  • 9:54 - 9:57
    «Μπορώ να έρθω και να πάρω
    συνέντευξη από εσάς στη φυλακή
  • 9:57 - 9:58
    για να δω αν είστε ψυχοπαθείς;»
  • 9:58 - 10:00
    (Γέλια)
  • 10:00 - 10:01
    Και δεν απάντησαν.
  • 10:01 - 10:02
    (Γέλια)
  • 10:02 - 10:04
    Γι' αυτό άλλαξα τακτική.
  • 10:04 - 10:08
    Έστειλα στον Αλ Ντάνλαπ «με το πριόνι»,
  • 10:08 - 10:11
    που έκλεβε περιουσιακά
    στοιχεία τη δεκαετία του '90.
  • 10:11 - 10:13
    Πήγαινε σε υπό κατάρρευση επιχειρήσεις
  • 10:13 - 10:16
    και απέλυε 30 τοις εκατό του προσωπικού
  • 10:16 - 10:19
    μετέτρεπε αμερικανικές πόλεις σε πόλεις-φαντάσματα.
  • 10:19 - 10:20
    Του έστειλα email και του είπα:
  • 10:20 - 10:23
    «Πιστεύω ότι ίσως να έχετε
    μια πολύ ιδιαίτερη εγκεφαλική ανωμαλία
  • 10:23 - 10:25
    που σας κάνει ξεχωριστό,
  • 10:25 - 10:29
    επιθετικό και ατρόμητο.
  • 10:29 - 10:33
    Μπορώ να σας πάρω συνέντευξη για την
    ιδιαίτερη εγκεφαλική ανωμαλία που έχετε;»
  • 10:33 - 10:35
    Και είπε: «Και δεν έρχεσαι;»
  • 10:35 - 10:36
    (Γέλια)
  • 10:36 - 10:39
    Έτσι πήγα στο μεγαλοπρεπές μέγαρο
    του Αλ Ντάνλαπ στη Φλόριντα
  • 10:39 - 10:44
    το οποίο κοσμούσαν
    αγάλματα αρπακτικών ζώων.
  • 10:44 - 10:48
    Υπήρχαν λιοντάρια και τίγρεις.
    Με πήγε στον κήπο.
  • 10:48 - 10:51
    Υπήρχαν γεράκια κι αετοί.
  • 10:51 - 10:53
    Μου είπε: «Προς τα εκεί υπάρχουν καρχαρίες».
  • 10:53 - 10:55
    Το είπε με ύφος λιγότερο θηλυπρεπές.
  • 10:55 - 11:00
    «Περισσότεροι καρχαρίες και τίγρεις».
  • 11:01 - 11:03
    Έμοιαζε με το Νάρνια.
  • 11:03 - 11:06
    (Γέλια)
  • 11:06 - 11:08
    Και μετά πήγαμε στην κουζίνα του.
  • 11:09 - 11:13
    Καλούσαν τον Αλ Ντάνλαπ να σώσει
    υπό κατάρρευση εταιρείες.
  • 11:13 - 11:15
    Απέλυε 30 τοις εκατό του προσωπικού.
  • 11:15 - 11:19
    Τους απέλυε λέγοντας ένα αστειάκι.
  • 11:19 - 11:21
    Για παράδειγμα, μια περίφημη ιστορία γι' αυτόν
  • 11:21 - 11:24
    λέει ότι κάποιος τον πλησίασε
    και του είπε: «Μόλις αγόρασα νέο αυτοκίνητο».
  • 11:24 - 11:26
    Κι αυτός απάντησε: «Μπορεί να έχεις αμάξι,
  • 11:26 - 11:30
    αλλά άκου τι δεν έχεις, δουλειά!».
  • 11:32 - 11:33
    Έτσι στην κουζίνα του, στεκόταν
    εκεί με τη γυναίκα του, την Τζούντι,
  • 11:33 - 11:36
    και τον σωματοφύλακά του Σον,
  • 11:36 - 11:38
    και του είπα: «Θυμάσαι που είπα στο email
  • 11:38 - 11:41
    ότι ίσως να έχεις μια ιδιαίτερη εγκεφαλική
    ανωμαλία που σε κάνει ξεχωριστό;»
  • 11:41 - 11:44
    Και είπε: «Ναι, είναι μια εντυπωσιακή
    θεωρία. Είναι σαν το Σταρ Τρεκ.
  • 11:44 - 11:47
    Πας κάπου όπου δεν πήγε ποτέ κανείς».
  • 11:47 - 11:50
    Είπα: «Λοιπόν, -- »
    (Καθαρίζει τον λαιμό του)
  • 11:50 - 11:51
    (Γέλια)
  • 11:51 - 11:54
    Μερικοί ψυχολόγοι μπορεί να πουν
  • 11:54 - 11:57
    ότι αυτό σε κάνει --» (Μουρμουρητό)
  • 11:57 - 11:59
    (Γέλια)
  • 11:59 - 12:00
    «Τι;» είπε αυτός.
  • 12:01 - 12:02
    «Ψυχοπαθή» απάντησα εγώ.
  • 12:02 - 12:07
    Και συνέχισα: «Έχω μια λίστα με τα
    χαρακτηριστικά του ψυχοπαθούς στην τσέπη μου.
  • 12:07 - 12:09
    Μπορούμε να τους ρίξουμε μια ματιά;»
  • 12:09 - 12:11
    Και φαινόταν να του είχε εξάψει το ενδιαφέρον,
  • 12:12 - 12:13
    και είπε: «Ναι, ας τη δούμε».
  • 12:13 - 12:16
    Του είπα: «Εντάξει.
    Έντονη αίσθηση αυτοεκτίμησης».
  • 12:16 - 12:19
    Την οποία κατά την άποψή μου
    πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αρνηθεί
  • 12:19 - 12:22
    αφού στεκόταν κάτω από
    έναν γιγαντιαίο πίνακα του εαυτού του.
  • 12:23 - 12:27
    (Γέλια)
  • 12:27 - 12:30
    Είπε: «Πρέπει να πιστεύεις στον εαυτό σου!»
  • 12:30 - 12:33
    «Παραπλανητικός» είπα εγώ.
  • 12:33 - 12:34
    «Αυτό είναι ηγετική ικανότητα» απάντησε αυτός.
  • 12:34 - 12:35
    (Γέλια)
  • 12:35 - 12:38
    Εγώ είπα: «Ρηχά συναισθήματα:
  • 12:38 - 12:40
    η ανικανότητα να εκφράσεις
    ένα φάσμα συναισθημάτων».
  • 12:40 - 12:44
    Και απάντησε αυτός: «Ποιος θέλει να τον
    γονατίζουν κάποια ανόητα συναισθήματα;»
  • 12:44 - 12:46
    Έτσι συμπληρώναμε τη λίστα του ψυχοπαθούς,
  • 12:46 - 12:49
    την οποία ουσιαστικά μεταμορφώσαμε
    στο βιβλίο «Ποιος πήρε το τυρί μου;»
  • 12:49 - 12:52
    (Γέλια)
  • 12:52 - 12:56
    Αλλά πρόσεξα ότι κάτι μου συνέβαινε
    την ημέρα που ήμουν με τον Αλ Ντάνλαπ.
  • 12:56 - 12:59
    Όποτε μου έλεγε κάτι το οποίο ήταν φυσιολογικό,
  • 12:59 - 13:02
    όπως για παράδειγμα όταν είπε όχι στην
    ερώτηση για τη νεανική παραβατικότητα.
  • 13:02 - 13:04
    Είπε ότι τον δέχτηκαν στο Γουέστ Πόιντ,
  • 13:04 - 13:06
    και δεν δέχονται άτομα με παραβατική
    συμπεριφορά στο Γουέστ Πόιντ.
  • 13:06 - 13:09
    Απάντησε όχι στην ερώτηση
    αν είχε πολλούς σύντομους γάμους.
  • 13:09 - 13:11
    Παντρεύτηκε μόνο δύο φορές.
  • 13:11 - 13:14
    Ομολογουμένως, η πρώτη του γυναίκα
    ανέφερε στα χαρτιά του διαζυγίου τους
  • 13:14 - 13:16
    ότι μία φορά την απείλησε με μαχαίρι
  • 13:16 - 13:19
    και είπε ότι αυτός αναρωτιόταν
    πάντοτε τι γεύση έχει η ανθρώπινη σάρκα,
  • 13:19 - 13:21
    αλλά οι άνθρωποι λένε χαζομάρες
  • 13:21 - 13:23
    σε έναν κακό γάμο εν βρασμώ ψυχής
  • 13:23 - 13:26
    και ο δεύτερος γάμος του διήρκεσε 41 χρόνια.
  • 13:26 - 13:30
    Γι' αυτό όποτε έλεγε κάτι
    που μου φαινόταν κάπως λογικό,
  • 13:30 - 13:33
    σκεφτόμουν ότι αυτό δεν θα το βάλω στο βιβλίο μου.
  • 13:34 - 13:37
    Και τότε συνειδητοποίησα ότι στην προσπάθειά μου να αναγνωρίζω ψυχοπαθείς
  • 13:37 - 13:40
    έγινα κι εγώ λίγο ψυχοπαθής.
  • 13:40 - 13:45
    Επειδή ήθελα απεγνωσμένα να τον βάλω
    σε ένα κουτί που να λέει ψυχοπαθής.
  • 13:45 - 13:50
    Ήθελα απεγνωσμένα να τον περιγράψω
    με τα πιο τρελά χαρακτηριστικά του.
  • 13:50 - 13:51
    Και είπα: «Θεέ μου.
  • 13:51 - 13:53
    Αυτό κάνω εδώ και 20 χρόνια».
  • 13:53 - 13:55
    Αυτό κάνουν και όλοι οι δημοσιογράφοι.
  • 13:55 - 13:58
    Ταξιδεύουμε στον κόσμο με τα σημειωματάριά μας
  • 13:59 - 14:00
    και αναμένουμε τις πολύτιμες πληροφορίες.
  • 14:01 - 14:05
    Και οι πιο πολύτιμες πληροφορίες είναι οι εξωτερικές πτυχές
  • 14:05 - 14:07
    της προσωπικότητας του ατόμου
    από το οποίο παίρνουμε συνέντευξη.
  • 14:07 - 14:10
    Και τις συνδυάζουμε μεταξύ τους
    σαν μοναχοί του Μεσαίωνα.
  • 14:10 - 14:14
    Και αφήνουμε καθετί φυσιολογικό απ' έξω.
  • 14:15 - 14:18
    Και ζούμε σε μία χώρα η οποία
    υπερ-διαγνώσκει
  • 14:18 - 14:21
    τις νοητικές διαταραχές.
  • 14:21 - 14:23
    Διπολική διαταραχή της παιδικής ηλικίας,
  • 14:23 - 14:26
    με παιδιά από 4 ετών
    να χαρακτηρίζονται από αυτή
  • 14:26 - 14:29
    γιατί έτυχε να έχουν εξάρσεις οργής
  • 14:29 - 14:32
    και τα κατατάσσει σε αυτή την κατηγορία.
  • 14:33 - 14:36
    Όταν γύρισα στο Λονδίνο,
    μου τηλεφώνησε ο Τόνι.
  • 14:37 - 14:40
    «Γιατί δεν απάντησες στις κλήσεις μου;» μου είπε.
  • 14:40 - 14:44
    «Λένε πως είσαι ψυχοπαθής» του είπα εγώ.
  • 14:44 - 14:46
    «Δεν είμαι».
  • 14:46 - 14:47
    Και συνέχισε: «Ξέρεις κάτι;
  • 14:47 - 14:49
    Μία από τις ερωτήσεις
    της λίστας ήταν για την απουσία τύψεων,
  • 14:49 - 14:52
    και άλλη μια για τον πονηρό
    και παραπλανητικό χαρακτήρα.
  • 14:52 - 14:55
    Γι' αυτό όταν λες ότι νιώθεις
    ενοχές για το έγκλημα που έκανες,
  • 14:55 - 14:56
    λένε: “Χαρακτηριστικό ψυχοπαθούς
  • 14:57 - 15:00
    είναι να λέει πονηρά
    ότι νιώθει ενοχές ενώ δεν νιώθει”.
  • 15:00 - 15:03
    Κυνήγι μαγισσών. Διαστρευλώνουν ό,τι λες».
  • 15:04 - 15:07
    «Πλησιάζει η δίκη μου» είπε,
  • 15:07 - 15:08
    «Θα έρθεις;»
  • 15:09 - 15:10
    Και είπα εντάξει.
  • 15:11 - 15:12
    Πήγα στη δίκη του.
  • 15:13 - 15:17
    Και μετά από 14 χρόνια στο Μπρόντμορ,
    τον άφησαν ελεύθερο.
  • 15:18 - 15:21
    Αποφάσισαν ότι δεν θα έπρεπε
    να τον κρατάνε επ' αόριστον
  • 15:21 - 15:24
    επειδή η βαθμολογία του είναι καλή,
    βάσει μιας λίστας αναφοράς
  • 15:24 - 15:29
    που μπορεί να σημαίνει ότι έχει περισσότερες
    πιθανότητες υποτροπής από το μέσο όρο.
  • 15:30 - 15:31
    Κι έτσι τον άφησαν.
  • 15:31 - 15:33
    Έξω στο διάδρομο, μου είπε:
  • 15:33 - 15:34
    «Ξέρεις κάτι Τζον;
  • 15:35 - 15:37
    Όλοι είναι λίγο ψυχοπαθείς».
  • 15:38 - 15:41
    Είπε: «Είσαι κι εσύ, είμαι κι εγώ.
    Προφανώς και είμαι».
  • 15:42 - 15:44
    Κι εγώ είπα: «Τι θα κάνεις τώρα;»
  • 15:44 - 15:46
    Είπε: «Θα πάω στο Βέλγιο
  • 15:46 - 15:48
    επειδή είναι εκεί κάποια που μου αρέσει.
  • 15:48 - 15:52
    Αλλά είναι παντρεμένη, γι' αυτό
    θα πρέπει να τη χωρίσω απ' τον άντρα της».
  • 15:52 - 15:56
    (Γέλια)
  • 15:56 - 15:59
    Όπως και να 'χει, αυτό ήταν πριν δύο χρόνια,
  • 15:59 - 16:01
    όπου και τελειώνει το βιβλίο μου.
  • 16:01 - 16:05
    Για τους τελευταίους 20 μήνες,
    όλα πήγαιναν καλά.
  • 16:06 - 16:07
    Τίποτε κακό δεν συνέβη.
  • 16:07 - 16:10
    Ζούσε με κάποια κοπέλα
    λίγο έξω από το Λονδίνο.
  • 16:10 - 16:12
    Σύμφωνα με τον Μπράιαν τον Σαϊεντολόγο,
  • 16:12 - 16:15
    αναπλήρωνε το χαμένο χρόνο,
    που ξέρω ότι ακούγεται ανησυχητικό,
  • 16:15 - 16:16
    αλλά δεν είναι απαραίτητα έτσι.
  • 16:17 - 16:19
    Δυστυχώς, μετά από 20 μήνες,
  • 16:19 - 16:22
    μπήκε ξανά φυλακή για ένα μήνα.
  • 16:22 - 16:26
    Μπλέχτηκε σε ένα καβγά σε ένα μπαρ.
    Πήγαινε γυρεύοντας.
  • 16:26 - 16:29
    Κατέληξε στη φυλακή για ένα μήνα,
    που είναι άσχημο,
  • 16:29 - 16:33
    αλλά τουλάχιστον, ένας μήνας φυλάκιση
    πάει να πει ότι ο καβγάς
  • 16:33 - 16:34
    δεν ήταν και τόσο άσχημος.
  • 16:35 - 16:37
    Και τότε μου τηλεφώνησε.
  • 16:38 - 16:42
    Και ξέρετε, πιστεύω
    ότι ο Τόνι έπρεπε να βγει.
  • 16:43 - 16:46
    Γιατί τους ανθρώπους δεν πρέπει
    να τους ορίζει η τρελή πλευρά τους.
  • 16:46 - 16:50
    Καθώς και ότι ο Τόνι είναι ημι-ψυχοπαθής.
  • 16:50 - 16:55
    Είναι μια γκρι περιοχή σε έναν κόσμο
    που δεν δέχεται τις γκρι περιοχές.
  • 16:56 - 17:00
    Αλλά είναι εκεί που βρίσκουμε το πολύπλοκο,
  • 17:01 - 17:03
    την ανθρωπιά,
  • 17:03 - 17:05
    και την αλήθεια.
  • 17:06 - 17:08
    Και ο Τόνι μου είπε:
  • 17:08 - 17:12
    «Τζον, να σε κεράσω ένα ποτό;
  • 17:12 - 17:15
    Θέλω μόνο να σ' ευχαριστήσω
    για όσα έκανες για μένα».
  • 17:15 - 17:17
    Δεν πήγα.
  • 17:18 - 17:19
    Εσείς τι θα κάνατε;
  • 17:21 - 17:22
    Σας ευχαριστώ.
  • 17:22 - 17:29
    (Χειροκρότημα)
Title:
Περίεργες απαντήσεις σε ένα τεστ ψυχοπάθειας
Speaker:
Τζον Ρόνσον
Description:

Υπάρχει άραγε μια ξεκάθαρη γραμμή που χωρίζει την τρέλα από τη λογική; Σε μία ανατριχιαστική ομιλία, ο Τζον Ρόνσον, συγγραφέας του βιβλίου «The Psychopath Test», ρίχνει φως στις γκρι περιοχές μεταξύ των δύο. (Με ζωντανή μουσική από τον Τζούλιαν Τρέζορ και εικόνες του Έβαν Γκραντ).
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
18:01

Greek subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.