Мистериозниот свет на подводните пештери

Пештерискиот нуркач Џил Хејнерт ги истражува скриените подводни патишта кои минуваат низ нашата планета.Работејќи со биолози, климатолози и археолози Хејнерт ги разоткрива мистериите на животните форми кои ги населуваан најзапуштените места на земјата и им помага на истражувачите да ја дознаат историјата на климатските промени. Во овој краток говор, нурнете под брановите и истражете ги чудата на внатрешната вселена.

Јас сум подводен истражувач,

поточно пештерски нуркач.

Сакав да бидам астронаут кога бев мала, но

немав можност да се посветам на
тоа во Канада.

Знаеме многу повеќе за вселената

отколку за подводните патиштa на
нашата планета,

изворот на животот на Земјата.

Решив да направам нешто извонредно.

Наместо да ја истражувам вселената, сакав

да ги истражувам чудата на внатрешната
вселена.

Многумина мислат

пештерското нуркање е едно од најопасните
потфати.

Замислете се себеси во оваа просторија,

ако одеднаш нурнете во темнина со

единствена задача да го најдете излезот,

некогаш пливате низ овие големи простори,

а некогаш лазите под седиштата,

со минимални упатства,

чекате животната поддршка да ви
го даде следниот здив.

Тоа е моето работно место.

Но денес сакам да ви кажам дека

нашиот свет не е еден голем цврст камен,

повеќе е како сунѓер.

Можам да пливам низ порите на
земјиниот сунѓер,

но каде што јас не можам, можат другите

животни форми и материјали продолжуваат
без мене.

Мојот глас е тој што ќе ве научи за

внатрешноста на Мајката Земјата.

Немаше упатство за мене

кога решив да бидам прва што ќе нурне во
пештерите на Антарктичките блокови мраз.

Во 2000, ова беше најголемиот подвижен
објект на планетата.

Се отцепи од Ross Ice Shelf,

и ние отидовме да ја истражиме
екологијата на мразот

и да бараме животни форми под него.

За дишење користиме апарат
кој го преработува јаглеродниот диоксид.

Тоа е слично на технологијата која се
користи за вселенски прошетки.

Оваа технологија ни овозможува да
нуркаме подлабоко

отколку што претпоставувавме
пред 10 години.

Користиме егзотични гасови и можеме да

да останеме дури и до 20 часа
под вода.

Работам со биолози.

Излегува дека пештерите се складишта на
неверојатни животни форми,

видови кои не сме знаеле дека постојат.

Многу од нив живеат на необични начини.

Во многу случаи немаат очи ни пигменти,

и овие животни имаат екстремно долг
животен век.

Всушност, животните кои пливаат во
овие пештери денес

се идентични на оние

кои постоеле пред изумирањето
на диносаурусите.

Замислете дека: овие се како мали
пливачки диносауруси.

Што може тие да не научат за еволуцијата и
опстанокот?

Кога набљудуваме животно како ова додека
плива во теглата,

свативме дека има огромни песјаци со
отров.

Всушност, може да нападне нешто 40 пати
поголемо од него и да го убие.

Да би бил колку мачка,

би бил едно од најопасните нешта
на нашата планета.

Овие животни живеат во неверојатно
прекрасни места,

понекогаш во вакви пештери
што се многу млади,

а животните древни.

Како дошле тие тука?

Работам и со физичари,

тие се често заинтересирани за глобалните
климатски промени.

Тие земат камења од пештерите,

ги сечат и ги гледаат слоевите,

слично како прстените од дрво,

можат да не вратат во историјата

и да научиме за климата на нашата
планета низ различни времиња.

Црвеното што го гледате на оваа
фотографија

е всушност прашина од пустината Сахара.

Таа била завеана од ветрот однесена преку
Атлантикот.

И спуштена, во овој случај, на
островот Абако на Бахамите.

Се потопува низ земјата

и се депонира во карпите на овие пештери.

Кога гледаме низ слоевите на овие карпи
можеме да најдеме времиња

кога климата била, многу, многу сува

и можеме да одиме назад многу стотици
илјади години.

Палеоклиматолозите се заинтересирани

за тоа каде било морското ниво
во претходните периоди.

Овде на Бермуда, мојот тим и јас тргнавме

на најдлабоките нуркања некогаш направени
во овој регион,

баравме места

каде морското ниво било во линија со
брегот,

стотици метри подлабоко од сегашните
нивоа.

Исто така работам со палеонтолози и
археолози.

На места како Мексико, на Бахамите, па
дури и во Куба,

баравме културни но и човечки останки во
пештерите.

и тие ни кажуваат многу

за најраните населеници на овие региони.

Но мојот најомилен проект од сите беше
пред 15 години,

кога бев дел од тимот што ја направи
првата

прецизна,тридимензионална мапа на
подземната површина.

Оваа направа што ја возам низ пештерата

всушност креираше тридимензионален модел
додека возевме.

Користевме ултра ниска радио
фреквенција

за да ја емитуваме нашата точна позиција
на површината.

Пливав под куќи, куглани, терени за голф

дури и под еден ресторант.

Прилично извонредно, тоа ме научи

дека се што правиме на површината на
нашата планета

на крај ќе го испиеме.

Водата не е само реките,
езерата и океаните,

туку и огромната мрежа на подземни
води што не врзува сите заедно.

Тоа се заеднички ресурси
од кои сите пиеме.

Кога ќе можеме да ја разбереме човечката
поврзаност со подземната вода

и со сите наши ресурси на оваа планета,

тогаш ќе работиме на проблемот.

кој е веројатно најважниот проблем
на овој век.

Никогаш не станав астронаут како што
секогаш сакав да бидам,

но оваа направа дизајнирана од др.Бил
Стоун, ќе биде употребена во вселената.

Адаптирана е.

Сега е автономен робот кој може да плива,

вештачки интелигентен,

со крајна дестинација: месечината на
Јупитер, Европа,

да ги истражува океаните под смрзнатата
површина на тоа тело.

И тоа е неверојатно.

(Аплауз)