Czy naprawdę wiadomo, kiedy dziecko kłamie?

Dzieci nie są dobrymi kłamcami? Uważacie, że z łatwością możecie stwierdzić, czy kłamią? Badacz rozwoju człowieka Kang Lee sprawdza, jakie zmiany fizjologiczne towarzyszą dziecięcemu kłamstwu. Dzieci kłamią często, zaczynają już jako dwulatki i są w tym całkiem dobre. Lee wyjaśnia, dlaczego powinniśmy celebrować pierwsze kłamstwa naszych dzieci, oraz prezentuje technologię wykrywania kłamstw, która może kiedyś ujawnić nasze ukryte emocje.

Cześć.

Mam do was pytanie.

Kłamaliście w dzieciństwie?

Jeśli tak, podnieście rękę.

To najszczersza grupa, jaką widziałem.

(Śmiech)

Przez ostatnie 20 lat

badałem, jak dzieci uczą się kłamać.

Dziś chcę się z wami podzielić

niektórymi odkryciami, których dokonałem.

Na początek opowiem historię
pana Richarda Messiny,

który jest moim przyjacielem
i dyrektorem podstawówki.

Pewnego dnia odebrał telefon.

Rozmówca powiedział:

"Panie Messina, mój syn Johnny
nie przyjdzie dziś do szkoły,

bo jest chory.

Pan Messina pyta:

"A można wiedzieć, z kim rozmawiam?".

Rozmówca odpowiada:

"Jestem moim tatą".

(Śmiech)

Ta historia...

(Śmiech)

ładnie podsumowuje
nasze trzy przekonania

o dzieciach i kłamstwie.

1. Dzieci zaczynają kłamać

w podstawówce.

2. Dzieci nie są dobrymi kłamcami.

My, dorośli, łatwo wykrywamy, że kłamią.

3. Jeśli dzieci kłamią w bardzo
wczesnym dzieciństwie,

coś musi być z nimi nie tak

i całe życie będą patologicznymi kłamcami.

Okazuje się,

że te przekonania są błędne.

Bawiliśmy się w zgadywanki

z dziećmi na całym świecie.

Oto przykład.

W tej grze prosimy dzieci,
by zgadły liczby na kartach.

Mówimy, że jeśli wygrają,

dostaną wielką nagrodę.

W trakcie gry

znajdujemy powód, by wyjść z pokoju.

Ale przed wyjściem mówimy,

żeby nie podglądały kart.

Oczywiście

mamy w pokoju ukryte kamery,

by obserwować każdy ich ruch.

Chęć wygrania jest tak silna,

że ponad 90% dzieci podgląda karty,

jak tylko wyjdziemy z pokoju

(Śmiech)

Kluczowym pytaniem jest:

Kiedy wracamy do pokoju i pytamy dzieci,

czy podglądały,

czy winne dzieci przyznają się,

czy raczej skłamią o swoim występku?

Odkryliśmy, że niezależnie
od płci, kraju, religii

w wieku dwóch lat

30% dzieci kłamie,

a 70% mówi prawdę o podglądaniu.

W wieku trzech lat

50% kłamie, a 50% mówi prawdę.

W wieku czterech lat,

ponad 80% kłamie.

Dzieci powyżej 4. roku życia

w większości kłamią.

Jak sami widzicie,

kłamanie to typowa część rozwoju.

Niektóre dzieci zaczynają kłamać

już w wieku dwóch lat.

A teraz przyjrzyjmy się młodszym dzieciom.

Dlaczego tylko niektóre dzieci kłamią?

W gotowaniu potrzebujemy
dobrych składników,

żeby ugotować dobre jedzenie.

Dobre kłamstwo wymaga dwóch
kluczowych składników.

Pierwszym z nich jest teoria umysłu

lub też czytanie w myślach.

Czytanie w myślach to świadomość tego,

że różni ludzi mają różną wiedzę
o danej sytuacji

i zdolność odróżnienia tego, co wiem ja,

od tego, co wiesz ty.

Czytanie umysłu jest ważne przy kłamaniu,

bo podstawą kłamstwa jest to, że ja wiem,

że ty nie wiesz tego,

co wiem ja.

Zatem mogę cię okłamać.

Drugim kluczowym składnikiem
dobrego kłamstwa jest samokontrola.

To zdolność do kontrolowania
wypowiedzi, mimiki

oraz mowy ciała,

po to, żeby kłamstwo było przekonujące.

Odkryliśmy, że te małe dzieci,

które lepiej opanowały
czytanie myśli i samokontrolę,

zaczynają kłamać wcześniej

i są bardziej wyrafinowanymi kłamcami.

Okazuje się, że te zdolności
są kluczowe dla nas wszystkich,

żeby móc dobrze funkcjonować
w społeczeństwie.

Istotnie, braki w czytaniu mysli
i samokontroli

są związane z poważnymi
problemami w rozwoju,

takimi jak ADHD i autyzm.

Jeśli odkryjesz, że twój dwulatek
kłamie po raz pierwszy,

zamiast się niepokoić,

powinieneś świętować,

(Śmiech)

bo to sygnał, że twoje dziecko
rozpoczęło nowe stadium

prawidłowego rozwoju.

A teraz, czy dzieci są słabymi kłamcami?

Myślicie, że można łatwo
wykryć ich kłamstwa?

Chcielibyście sprawdzić?

Tak? OK.

W takim razie pokażę wam dwa filmy,

w których dzieci będą odpowiadały

na pytanie badacza:

"Podglądałeś?".

Spróbujcie mi powiedzieć,

które dziecko kłamie,

a które mówi prawdę.

Oto dziecko numer 1.

Jesteście gotowi?

(Wideo) Dorosły: Podglądałeś?
Dziecko: Nie.

Kang Lee: A teraz dziecko numer 2.

(Wideo) Dorosły: Podglądałaś?
Dziecko: Nie.

Kang Lee: Jeśli myślicie,
że pierwsze dziecko kłamie,

podnieście rękę.

A jeśli myślicie, że drugie dziecko
kłamie, podnieście rękę.

Okazuje się,

że dziecko numer 1 mówi prawdę,

a dziecko numer 2 kłamie.

Chyba wielu osobom kiepsko idzie
wykrywanie kłamstw dzieci.

(Śmiech)

Graliśmy w podobne gry

z wieloma różnymi dorosłymi
z różnych środowisk.

Pokazujemy im wiele nagrań.

W połowie z nich dzieci kłamały.

W drugiej połowie - mówiły prawdę.

Sprawdźmy, jak poszło tym dorosłym.

Ponieważ tyle samo dzieci kłamie,
co mówi prawdę,

strzelając na ślepo

zgadniesz na 50%.

Czyli dokładność około 50% znaczy,

że kiepsko wykrywasz dziecięce kłamstwa.

Zacznijmy od studentów i studentów prawa,

którzy zazwyczaj mają
ograniczony kontakt z dziećmi.

Nie, nie umieją wykryć kłamstw dzieci.

Robią to na chybił trafił.

A jak poszło kuratorom
i pracownikom socjalnym,

którzy na co dzień pracują z dziećmi?

Czy potrafią wykryć kłamstwa dzieci?

Nie, nie potrafią.

(Śmiech)

A jak poszło sędziom,

celnikom

i policjantom,

którzy mają na co dzień
do czynienia z kłamcami?

Czy potrafią wykryć kłamstwa dzieci?

Nie, nie potrafią.

A jak poszło rodzicom?

Czy potrafią wykryć kłamstwa
cudzych dzieci?

Nie, nie potrafią.

A czy rodzice potrafią wykryć
kłamstwa swoich dzieci?

Nie, nie potrafią.

(Śmiech) (Brawa)

Teraz możecie spytać,

dlaczego kłamstwa dzieci
są tak trudne do wykrycia.

Przedstawię to na przykładzie
mojego syna, Nathana.

To jego wyraz twarzy,

kiedy kłamie.

(Śmiech)

Kiedy dzieci kłamią,

ich wyraz twarzy jest zazwyczaj neutralny.

Ale za neutralną miną

kryje się dziecko
doświadczające wielu emocji,

takich jak strach,
poczucie winy, wstyd

i może trochę rozkoszy kłamcy.

(Śmiech)

Niestety, takie emocje
są albo przelotne albo ukryte.

Stąd, są dla nas w większości niewidoczne.

Przez ostatnie 5 lat

próbowaliśmy znaleźć sposób,
by ujawnić te ukryte emocje.

Dokonaliśmy odkrycia.

Wiemy, że pod skórą twarzy

jest ogromna sieć naczyń krwionośnych.

Kiedy doświadczamy różnych emocji,

przepływ krwi na twarzy
delikatnie się zmienia.

Zmiany te są regulowane
przez autonomiczny system,

będący poza świadomą kontrolą.

Obserwując przepływ krwi na twarzy,

możemy ujawnić ukryte emocje.

Niestety, zmiany przepływu krwi
związane z emocjami

są zbyt subtelne,
by je wykryć gołym okiem.

Żeby lepiej ujawniać ludzkie emocje,

stworzyliśmy nową technikę obrazowania,

którą nazwaliśmy "przezskórne
obrazowanie optyczne".

W tym celu nagrywaliśmy ludzi

doświadczających różnych ukrytych emocji.

Później, dzięki technice
przetwarzania obrazu,

można wydobyć obrazy
przepływu krwi pod skórą twarzy.

Patrząc na takie obrazy,

możemy z łatwością zobaczyć

zmiany przepływu krwi powiązane
z różnymi ukrytymi emocjami.

Używając tej techniki,

można ujawnić ukryte
emocje związane z kłamaniem,

czyli wykryć kłamstwa.

Można to robić nieinwazyjnie,

zdalnie, niedrogo,

z dokładnością około 85%,

znacznie lepiej od metody
na chybił trafił.

W dodatku odkryliśmy efekt Pinokia.

Nie, nie tego Pinokia.

(Śmiech)

To jest prawdziwy efekt Pinokia.

Kiedy ludzie kłamią,

przepływ krwi na twarzy
spada na policzkach,

a wzrasta na nosie.

Oczywiście, kłamanie to
nie jedyna sytuacja,

która wywołuje w nas ukryte emocje.

Zaczęliśmy się zastanawiać,

do czego oprócz wykrywania kłamstw

można zastosować naszą technikę

Jedno zastosowanie to edukacja.

Na przykład, możemy pomóc
nauczycielom matematyki

zidentyfikować w klasie ucznia,

który boi się tematu,

żeby mogli mu pomóc.

Można ją też zastosować
w opiece zdrowotnej.

Na przykład, codziennie dzwonię
na Skypie do swoich rodziców,

którzy mieszkają tysiące kilometrów stąd.

Korzystając z tej techniki,

mogę nie tylko dowiedzieć się,
co u nich słychać,

ale również monitorować
ich puls, poziom stresu,

ich nastrój i to, czy coś ich boli.

A być może w przyszłości

ryzyko zawału czy nadciśnienia.

I można zapytać:

Czy da się tego użyć
do ujawniania emocji polityków?

(Śmiech)

Na przykład podczas debaty.

Tak, można.

Używając materiału filmowego,

możemy wykryć ich puls,

nastrój i stres.

Możliwe, że w przyszłości
będzie można wykryć, czy nas okłamują.

Możemy to również
wykorzystać w marketingu,

na przykład, aby dowiedzieć się,

czy konsumenci lubią dany produkt.

Możemy użyć jej nawet na randce.

Na przykład

jeśli partnerka uśmiecha się do ciebie,

ta technika może ci pomóc określić,

czy naprawdę jej się podobasz,

czy tylko stara się być miła.

W tym przypadku

jest tylko miła.

(Śmiech)

Obrazowanie przezskórne

jest we wczesnym stadium rozwoju.

Może pojawić się wiele zastosowań,
o których dziś nie wiemy.

Choć jedno wiem na pewno,

że kłamanie już nigdy
nie będzie takie samo.

Dziękuję bardzo.

Xiè xie (Dziękuję).

(Brawa)