อีดี รามา(Edi Rama): เอาเมืองของคุณกลับคืนมาด้วยสี

ทำให้เมืองสวยงาม ควบคุมการทุจริต อีดี รามา ใช้เส้นทางง่ายๆอย่างแยบยล ในฐานะเป็นผู้ว่าการเมืองทีรานา ประเทศอัลบาเนีย เมืองที่เขาได้ปลูกฝังความภาคภูมิใจให้เกิดแก่ชาวเมือง ด้วยการเปลี่ยนพื้นที่สาธารณะ ด้วยการออกแบบอย่างมีสีสัน ด้วยโครงการที่ถือเอาประชาชนเป็นอันดับแรก รามา ได้ทำให้อาชญากรรมลดลง -- และแสดงให้ประชากรของเขาเห็นว่า พวกเขาจะสามารถเชื่อถือผู้นำของเขาได้ (ถ่ายทำที่TEDxThessaloniki)

ในชาติก่อนผมเป็นศิลปิน

ผมยังคงวาดภาพ ผมรักศิลปะ

ผมรักความสุข ที่สีให้กับชีวิตของเรา

และกับชุมชนของเราได้

และผมก็พยายาม นำเอาสิ่งที่เป็นศิลปินในตัวผม

ไปสู่การเมืองของผม

และผมเห็นว่า

งานส่วนหนึ่งของผมในวันนี้ เหตุผลที่มาที่นี่

ไม่ใช่เพียงแค่รณรงค์ให้พรรคการเมืองของผม

แต่สำหรับเรื่องการเมืองแล้ว
และมันสามารถมีบทบาท

เพื่อทำให้ชีวิตของเราดีขึ้น

แต่ก่อน ผมเป็นผู้ว่าการเมืองทีรานา (Tirana)
ซึ่งเป็นเมืองหลวงของเรา นาน 11 ปี

เราได้เผชิญกับความยากลำบากมามาก

ศิลปะได้เป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหา

และชื่อของผม ในเบื้องแรก

ได้ถูกนำไปเชื่อมโยงกับสองอย่าง คือ

การทำลายการก่อสร้างที่ผิดกฎหมาย

เพื่อให้ได้ที่ว่างสาธารณะกลับคืนมา

และการใช้สีเพื่อฟื้นฟูความหวัง

ซึ่งได้หายไปแล้วจากเมืองของผม

แต่การใช้สีนี้ ไม่ได้เป็นแค่การทำงานศิลปเท่านั้น

แต่มันเป็นรูปแบบหนึ่ง ของการแสดงออกทางการเมือง

ในสภาวะที่งบประมาณของเมือง ที่ผมมีอยู่

หลังได้รับการเลือกตั้ง รวมแล้วมีค่าเป็นศูนย์

เมื่อครั้งที่เราทาสีอาคารหลังแรก

โดยสาดสีเหลืองอ๋อยไปบนสีเทามัวๆ

ด้านอาคารส่วนหน้า

บางสิ่งบางอย่าง ที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ก็เกิดขึ้น

มีรถติด

และฝูงชนก็มารวมกันเป็นกลุ่ม

ราวกับว่าที่นั้นมีอุบัติเหตุ ที่น่าตื่นเต้นบางอย่างเกิดขึ้น

หรือเห็นดาราที่เป็นที่นิยมมาเยือน อย่างไม่ได้คาดคิด

เจ้าหน้าที่สหภาพยุโรปชาวฝรั่งเศส ที่ให้เงินทุน

รีบมาขัดขวางการทาสี

เขาตะโกนเสียงแหลมว่า จะระงับงบประมาณเสีย

"แต่ทำไม" ผมถามเขา

"ก็เพราะสีที่คุณได้สั่งมาใช้

ไม่ตรงกับมาตรฐานของชาวยุโรป" เขาตอบ

"เอาละ" ผมบอกเขาไป

"สภาพแวดล้อม ก็ไม่ตรงกับมาตรฐานของชาวยุโรปนะ

ถึงแม้ว่า นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการก็ตาม

แต่เราจะเลือกสีเอง

เพราะสีนี้แหละ ตรงกับที่เราต้องการเปี๊ยบ

และถ้าคุณไม่ยอมให้เราทำงานต่อ

ผมจะจัดแถลงข่าวหนังสือพิมพ์ ตรงนี้

เดี๋ยวนี้ บนถนนตรงนี้

และเราจะบอกผู้คนว่า คุณทำท่าทางกับผม

เหมือนคุณเป็นผู้ตรวจสอบ ในยุคสังคมนิยมมาร์คซิสท์"

เขาจึงดูเหมือนจะกลัว

และขอประนีประนอมกับผม

แต่ผมปฏิเสธไปว่าไม่ ขอโทษด้วย

การประนีประนอมทางสี ก็คือสีเทา

และเราก็มีสีเทามากพอแล้ว
ที่เราจะอยู่กับมันไปชั่วชีวิต

(เสียงปรบมือ)

ดังนั้นถึงเวลาแล้ว สำหรับการเปลี่ยนแปลง

การทำให้ที่ว่างสาธารณะ กลับสู่สภาพฟื้นฟู

ฟื้นฟูความรู้สึกร่วมเป็นเจ้าของ

เมืองที่ผู้คนหลงทางไป

ความภาคภูมิใจของผู้คน เกี่ยวกับที่อยู่ของเขาเอง

และมีความรู้สึก ที่ได้เคยถูกฝังกลบ

ลึกลงไปนานปี ภายใต้ความรุนแรงของการทำผิดกฎหมาย

การก่อสร้างแบบป่่าเถื่อน ที่ผุดขึ้นในที่สาธารณะ

แล้วเมื่อสีสัน ออกมาจากทุกๆที่

อารมณ์ของการเปลี่ยนแปลง ก็เริ่มเปลี่ยนจิตใจของผู้คน

มีเสียงดังก้องขึ้นมา "อะไรกันนี่ อะไรเกิดขึ้นเนี๊ยะ"

สีสันทำอะไรกับเราหรือ

และเราก็ทำการหยั่งเสียง

เป็นโพลที่น่าตรึงใจที่สุด ที่ได้ผมเห็นมาในชีวิต

เราถามผู้คนว่า "คุณต้องการปฏิบัติการนี้ไหม

และต้องการมีอาคาร ที่ทาสีแบบนี้หรือไม่"

แล้วคำถามข้อที่สองก็คือ

"คุณต้องการให้เลิกทำ หรือคุณต้องการให้ทำต่อไป"

สำหรับคำถามข้อแรก

คนร้อยละ 63 บอกว่า ต้องการ เราชอบ

ร้อยละสามสิบเจ็ด บอกว่าไม่ต้องการ ไม่ชอบ

แต่คำถามข้อสอง ครึ่งหนึ่งของผู้ไม่ชอบ

ตอบว่าเขาต้องการให้ทำต่อไป
(เสียงหัวเราะ)

เราจึงสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลง

เช่น ผู้คนเริ่มทิ้งขยะบนถนนน้อยลง

เริ่มจ่ายภาษี

เริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง ที่เขาได้ลืมไปแล้ว

และความงาม ก็ปฏิบัติการเหมือนเป็นยาม

ในที่ๆไม่มีตำรวจเทศกิจ หรือตำรวจของรัฐ

วันหนึ่ง ผมจำได้ว่ากำลังเดินไปตามถนน

ที่เพิ่งจะทาสีเสร็จ

และที่เราอยู่ในกระบวนการปลูกต้นไม้

เมื่อผมเห็นเจ้าของร้านค้าและภรรยาของเขา

กำลังใส่กระจกส่วนหน้าของร้านของเขา

พวกเขาได้โยนทิ้ง หน้าต่างบานเกล็ดเก่า

ไปที่ถังเก็บขยะ

"ทำไมคุณจึงทิ้งบานเกร็ดไปเสียละครับ"
ผมถามเขา

"เพราะว่าเดี๋ยวนี้ ถนนนี้ปลอดภัยขึ้นกว่าเมื่อก่อน"
พวกเขาตอบ

ปลอดภัยกว่าหรือ ทำไมหรือครับ
มีตำรวจมาประจำการที่นี่มากขึ้นหรือ"

"อะไรกัน ตำรวจอะไรกัน"

คุณก็เห็นอยู่แล้วนี่ มันมีสีสัน

มีไฟตามถนน ทางเดินเท้าใหม่ ที่ไม่มีหลุม

มีต้นไม้ มันจึงสวยงาม จึงปลอดภัย

มันเป็นความสวยงามที่ให้กับผู้คน

ถึงความรู้สึกว่า ได้รับการปกป้องคุ้มครอง

และนี่ไม่ใช่ความรู้สึกที่ ผิดที่ ผิดทาง

อาชญากรรมลดลงจริง

อิสรภาพที่ได้รับในปี 1990

ได้นำไปสู่สถานการณ์ ที่สับสนวุ่นวายในเมือง

ระหว่างที่ลัทธิคนเถื่อนช่วงปี 1990-99

นำมาซึ่งการสูญเสียความหวัง ที่มีกับเมือง

สีสันบนผนัง ไม่ได้เป็นอาหารให้เด็กได้กิน

และก็ไม่ได้ดูแลคนป่วย หรือให้การศึกษากับคนโง่เขลา

แต่มันให้ความหวังและแสงสว่าง

และได้ช่วยทำให้ผู้คนเห็นว่า

ยังมีวิธีการอื่นที่ต่างออกไป ในการทำงาน

จิตวิญญาณที่ต่างออกไป
ความรู้สึกกับชีวิตที่ต่างออกไป

และถ้าเรานำพลังและความหวังที่เป็นแบบเดียวกันนี้

มาสู่การเมืองของเรา เราก็จะสามารถสร้างชีวิตที่ดีกว่า

ให้กันและกัน และประเทศชาติของเรา

เราเอาคอนกรีต 123,000 ตัน ออกไป

จากชายฝั่งแม่นํ้า

เราทุบทิ้งอาคารที่ผิดกฎหมาย มากกว่า 5000 แห่ง

ทั่วเมือง

อาคารสูงถึงแปดชั้น เป็นอาคารที่สูงที่สุด

เราปลูกต้นไม้ 55,000 ต้น และพุ่มไม้เตี้ยๆตามถนน

เราได้จัดตั้งภาษีสีเขียว

แล้วทุกคนก็ยอมรับมัน

นักธุรกิจทุกคนจ่ายภาษีนี้อย่างสมํ่าเสมอ

ด้วยวิธีการแข่งขันอย่างเปิดเผย

เราจัดรับสมัครเข้าทำงาน ในงานฝ่ายบริหารของเรา

เด็กหนุ่มสาวจำนวนมาก

และดังนั้นเราจึงพยายามที่จะสร้าง

สถาบันสาธารณะที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเมือง

ที่ซึ่งชายและหญิงเข้ามาทำงานได้อย่างเท่าเทียมกัน

องค์การระหว่างประเทศ

ได้ใช้เงินไปอย่างมากในอัลบาเนีย ในช่วง 20 ปีมานี้

เงินไม่ได้ถูกใช้ไป อย่างดีทุกเรื่องไป

เมื่อผมบอกผู้อำนวยการธนาคารโลก

ว่าผมต้องการให้พวกเขา มาให้เงินอุดหนุนเพื่อสร้าง

ห้องโถงรับรองต้นแบบ สำหรับประชาชน

แท้จริงแล้ว ก็เพื่อต่อสู้กับการทุจริตรายวัน
ที่ระบาดอย่างรวดเร็ว

พวกเขาไม่เข้าใจผม

แต่ผู้คนก็มาคอยกัน เป็นแถวยาว

กลางแสงแดดและสายฝน

เพื่อให้ได้ประกาศนียบัตร หรือแค่เพียงให้ได้คำตอบพื้นๆ

จากหน้าต่างเล็กๆสองบาน ของตู้เหล็กสองแห่ง

พวกเขาจ่ายเงิน เพื่อให้ได้ลัดคิว

คิวที่ยาวๆนั้น

คำตอบจากคำร้องของเขา มาจาก

เสียงที่ออกมาจากช่องมืดๆนั้น

แต่อีกแง่หนึ่ง

มือลึกลับก็ยื่นออกมา เพื่อรับเอกสารจากเขา

ในระหว่างค้นเอกสารเก่า เพื่อเอาสินบน

เสมียนที่เราไม่เห็นตัวในตู้นั้น เราเปลี่ยนได้

ทุกๆสัปดาห์ แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงการทุจริตนี้ได้

"ผมเชื่อมั่น" ผมบอกกับเจ้าหน้าที่ชาวเยอรมันคนหนึ่ง

ของธนาคารโลก

"ว่าเป็นไปไม่ได้ ที่คนพวกนั้นจะรับสินบน

ถ้าพวกเขาทำงานในเยอรมัน

ในการบริหารงาน ของเยอรมัน

เหมือนกับที่ผมเชื่อมั่นว่า ถ้าเอาเจ้าหน้าที่ชาวเยอรมัน

จากการบริหารของเยอรมัน มาทำงานในช่องเหล่านั้น

พวกเขาก็จะรับสินบนเหมือนๆกัน"

(เสียงปรบมือ)

มันไม่เกี่ยวกับเรื่องพันธุกรรม

มันไม่ได้เกี่ยวกับคนบางคน ที่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีสูง

และคนอื่นๆ ที่ไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี

มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับระบบ เกี่ยวกับองค์กร

และเกี่ยวกับสภาวะแวดล้อม และความนับถือ

เราได้เอาตู้พวกนั้นออกไป

เราได้สร้างห้องโถงรับรองใหม่ ที่สว่างสดใส

ที่ทำให้ผู้คน ประชาชนชาวทีรานา

คิดว่าเขาได้เดินทางไปต่างประเทศ เมื่อเขาเดินเข้าไป

เพื่อยื่นคำร้อง

เราได้สร้างระบบออนไลน์ เพื่อการควบคุม

ดังนั้นจึงเร่งกระบวนการทั้งหมดได้อย่างเร็ว

เราถือเอาประชากรเป็นอันดับแรก ไม่ใช่พวกเสมียน

การทุจริตในองค์การบริหารของรัฐ

ของประเทศ เช่น อัลบาเนีย

มันไม่ใช่หน้าที่ของผมที่จะบอกว่า ประเทศกรีก ก็เช่นกัน

สามารถสู้กับการทุจริตได้
ด้วยการเปลี่ยนสังคมให้ทันสมัยขึ้น เพียงเท่านั้น

การสร้างรัฐบาลขึ้นมาใหม่
ด้วยการสร้างการเมืองเองขึ้นมาใหม่

จะเป็นคำตอบ ไม่ใช่การสร้างผู้คนขึ้นมาใหม่

โดยถือเอาสูตรที่ทำไว้เรียบร้อยแล้ว

ที่ประเทศพัฒนาแล้ว มักจะพยายามอย่างไร้ผล ที่จะยัดเยียด

ให้กับประชาชนเช่นพวกเรา

(เสียงปรบมือ)

เรื่องจึงมาถึงจุดนี้

เพราะว่านักการเมืองโดยทั่วไป

เฉพาะอย่างยิ่งในประเทศของเรา เผชิญหน้ากับมันเถอะ

คิดว่าผู้คนโง่เง่า

พวกเขาถือวิสาสะว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม

ผู้คนต้องตามพวกเขา

เมื่อการเมือง ล้มเหลวที่จะให้คำตอบ มากขึ้นๆ

ต่อปัญหาสาธารณะ

หรือปัญหาฉุกเฉินของคนธรรมดาๆ

การเมืองได้มาถึงสภาพที่คล้ายกับ

เกมการถากถาง ที่เล่นโดยทีมนักการเมือง

ขณะที่สาธารณะชนถูกผลักออกไป

เหมือนกำลังนั่งชมอยู่บนที่นั่งในสนามกิฬา

ที่มีความลุ่มหลงทางการเมือง

ค่อยๆทำให้ตามืดบอด และเกิดความสิ้นหวัง

มองมาจากอัฒจันทร์ นักเมืองทั้งหมดในวันนี้

ดูจะเหมือนกันไปหมด

การเมืองได้กลับเปลี่ยนไปจนคล้ายกับ

การกีฬาที่ทำให้เกิดความก้าวร้าวยิ่งขึ้น

และการมองในแง่ร้าย มากกว่าการร่วมกัน

และความปรารถนาให้ได้ เป็นตัวชูโรงของเมือง

บารัก โอบามา ได้ชัยชนะ

(เสียงปรบมือ)

เพราะว่าเขาระดมผู้คน อย่างที่ไม่เคยมาก่อน

ผ่านทางการใช้เครือข่ายสังคม

เขาไม่รู้จักใครคนไหนเลย

แต่ด้วยความเฉลียวฉลาดที่น่าชื่นชม

เขาได้เปลี่ยนคนเหล่านั้น ให้เป็นพรรคพวกจนสำเร็จ

โดยให้พวกเขา มีทุกอย่างที่เป็นไปได้อยู่ในมือ

ตั้งแต่ข้อโต้แย้ง และเครื่องมือที่แต่ละคนจำเป็นต้องใช้

เพื่อหาเสียงให้เขา ในการรณรงค์ทางการเมืองของเขาเอง

ผมชอบทวีท พูดคุยทางอินเตอร์เน็ต ผมรักมัน

ผมรักมัน เพราะมันให้ผมได้สื่อข่าวสารออกไป

แต่มันยังให้ผู้คน ส่งข้อมูลข่าวสารมาถึงผมด้วย

นี่คือการเมือง ไม่ใช่เริ่มจากบนลงล่าง

แต่จากล่างขึ้นไปข้างบน และเฉียงออกข้าง

และเปิดโอกาสให้ได้ยินได้ฟัง เสียงของทุกๆคน

นี่ตรงกับการเมืองที่เราต้องการ

การเมืองไม่ใช่แค่เพียง เกี่ยวกับผู้นำ

ไม่ใช่แค่เพียง เกี่ยวกับนักการเมืองและกฎหมาย

แต่เกี่ยวกับว่า ผู้คนคิดอย่างไร

พวกเขามองโลกรอบๆตัวเขาอย่างไร

พวกเขาใช้เวลาและกำลังงานของเขาอย่างไร

เมื่อผู้คนพูดว่า นักการเมืองทั้งหมดก็เหมือนกัน

ลองถามตัวเองซิว่า ถ้าโอบามา เหมือนกับบุช

ถ้าฟังซัว โฮลันด์ เหมือนกับ ซาโคซี่

พวกเขาไม่เหมือน พวกเขาก็เป็นมนุษย์
ที่มีความคิดเห็นต่างกันไป

และการมองโลกต่างๆกันไป

เมื่อผู้คนพูดว่า ไม่สามารถเปลี่ยนอะไรแปลงได้

ขอให้หยุดและมาคิดดูว่า โลกเป็นอย่างไร

เมื่อ 10, 20, 50, 100 ปีที่แล้ว

โลกของเราถูกกำหนด ด้วยอัตราการเปลี่ยนแปลง

เราทุกคนสามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้

ผมขอยกตัวอย่างที่เล็กมากๆ

เกี่ยวกับว่าสิ่งหนึ่ง คือการใช้สี

สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้

ผมต้องการ ทำให้เกิดการแปลงแปลงมากกว่านี้

ในฐานะที่ผมเป็นนายกรัฐมนตรีของประเทศผม

แต่ทุกๆท่านแต่ละคน ก็สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นได้

ถ้าคุณต้องการจะทำ

ประธานาธิบดีรูสเวลท์ กล่าวว่า

"เชื่อว่าคุณทำได้ คุณก็ไปได้ครึ่งทางแล้ว"

ขอบคุณครับ และ ราตรีสวัสดิ์

(เสียงปรบมือ)