Think your email's private? Think again

Wysyłanie e-maila przypomina wysyłanie pocztówki - twierdzi naukowiec Andy Yen w kontrowersyjnym wystąpieniu: Każdy może go przeczytać. Jednak istnieje szyfrowanie - technologia, która zapewnia prywatność komunikacji e-mailowej. Do tej pory było ono trudne do zainstalowania i skomplikowane w użyciu. Yen demonstruje program e-mailowy, który zaprojektował wraz ze swoimi kolegami w CERN. Mówca twierdzi, że szyfrowanie może zostać uproszczone do tego stopnia, że stanie się ono standardem, zapewniając wszystkim użytkownikom prywatność korespondencji.

25 lat temu naukowcy CERN
stworzyli światową sieć WWW.

Odtąd Internet zmienił
sposób komunikacji,

prowadzenia interesów,
a nawet sposób życia.

Idee, które zapoczątkowały Google,

Facebook, Twitter i wiele innych,

pod wieloma względami
zmieniły nasze życie.

Przyniosło wiele korzyści,
np. zintegrowane społeczeństwo.

Istnieją jednak wady
takiej sytuacji.

Dzisiaj każdy posiada ogromną ilość

osobistych danych w sieci,

powiększanych z każdą publikacją
na Facebooku,

wyszukiwaniem czegoś w Google,

i z każdym wysyłaniem e-maila.

Wielu z was pewnie myśli:

jeden e-mail,
niczego w nim nie ma, prawda?

Ale jeśli rozpatrzymy
e-maile z całego roku

lub nawet z całego życia,

razem, powiedzą one wiele.

Powiedzą, gdzie chodzimy,
z kim się spotykamy,

a nawet o czym myślimy.

Przerażające jest to,
że nasze dane trwają wiecznie,

więc na pewno nas przeżyją.

Straciliśmy kontrolę nad naszymi danymi

i prywatnością.

Dlatego w tym roku,
gdy sieć kończy 25 lat,

warto pomyśleć

nad konsekwencjami.

Musimy naprawdę pomyśleć.

Utraciliśmy naszą prywatność,

a na dodatek samą ideę prywatności.

Zastanówmy się,

większość z nas pewnie pamięta
życie bez Internetu.

Obecne nowe pokolenie,

uczy się od najmłodszych lat,
by dzielić się wszystkim w sieci.

Nie będą pamiętać czasów,
gdy dane były prywatne.

Podążając tym tropem,
za 20 lat słowo "prywatność"

nabierze innego znaczenia

niż my to rozumiemy.

To okazja, by pomyśleć,

czy można z tym cokolwiek zrobić?

Sądzę, że tak.

Spójrzmy na jeden z powszechnych
sposobów komunikacji

w dzisiejszym świecie: e-mail.

Przed wynalezieniem e-maila
głównie pisaliśmy listy,

co było całkiem proste.

Najpierw pisaliśmy
wiadomość na papierze,

potem wkładaliśmy ją
do zaklejanej koperty.

Naklejaliśmy znaczek,
adresowaliśmy kopertę

i wysyłaliśmy list.

Niestety, dziś

wysyłając e-mail,
nie wysyłamy listu.

Pod wieloma względami
wysyłamy pocztówkę,

w tym sensie, że każdy
może ją zobaczyć

od opuszczenia komputera
do dotarcia do odbiorcy,

każdy może przeczytać jego zawartość.

Rozwiązanie tej kwestii
znane jest od jakiegoś czasu

i podjęto wiele prób.

Najprostsze rozwiązania

to szyfrowanie.

Najpierw szyfrujemy połączenie

twojego komputera z serwerem maila.

Potem szyfrujemy dane,
które znajdują się na serwerze.

Jest jednak pewien problem.

Serwery e-mail także mają
klucze szyfrujące.

Jest więc tutaj ogromna kłódka
z kluczem tuż przy niej.

To nie wszystko. Każda władza
może legalnie zażądać

i otrzymać klucz do naszych danych.

Wszystko bez naszej wiedzy.

Możemy rozwiązać ten problem
stosunkowo prosto.

Dajemy każdemu własny klucz,

a potem upewniamy się,
że serwer ich nie posiada.

Brzmi rozsądnie, prawda?

Stąd pytanie:
dlaczego tak nie jest?

Jeśli się nad tym zastanowimy,

zobaczymy, że dzisiejszy
biznesowy model Internetu

nie idzie w parze z prywatnością.

Spójrzmy na największe nazwy w sieci

i zobaczymy, że reklama
odgrywa w niej ważną rolę.

W tym roku branża reklamowa
to 137 miliardów dolarów,

a żeby optymalizować
wyświetlane reklamy,

firmy muszą wiedzieć o nas wszystko:

gdzie mieszkamy,

ile mamy lat, co lubimy,
czego nie lubimy,

i wszystko inne,
co tylko mogą zdobyć.

Najlepszym sposobem na to

jest naruszenie naszej prywatności.

Firmy nie chcą dać nam prywatności.

Jeżeli chcemy prywatności w sieci,

sami musimy się o nią zatroszczyć.

Jeśli chodzi o e-mail, przez wiele lat

jedynym rozwiązaniem było
tak zwane PGP,

dość skomplikowane i dostępne
tylko dla osób obytych z technologią.

Oto diagram, pokazujacy

proces kodowania
i odkodowywania wiadomości.

Rzecz jasna, nie jest to
rozwiązanie dla każdego,

i to tylko część problemu,

bo mówiąc o komunikacji,

z definicji wymaga ona kogoś
do rozmowy.

PGP bardzo dobrze się sprawdza,

ale osoby, które nie rozumieją,
jak go używać,

nie mają
prywatnej komunikacji.

To problem do rozwiazania.

Jeżeli chcemy prywatności w sieci,

jedyny sposób to uwzględnić cały świat

i jest to możliwe wtedy,
gdy złamiemy barierę wstępu.

To kluczowe wyzwanie
dla społeczności technicznej.

Musimy popracować,
aby prywatność była dostępniesza.

Zeszłego lata, kiedy sprawa Edwarda
Snowdena wyszła na jaw,

wraz kilkoma kolegami sprawdziliśmy,
czy jest to możliwe.

Pracowaliśmy w Europejskiej
Organizacji Badań Jądrowych CERN

nad największym akceleratorem
cząsteczek, zderzajacym protony.

Jako naukowcy użyliśmy
naszej kreatywności

i znaleźliśmy jakże twórczą
nazwę dla naszego projektu:

ProtonMail.
(Śmiech)

Wiele startupów rodzi się
teraz w garażach

albo w piwnicach.

My zrobiliśmy inaczej.

Zaczęliśmy na stołówce CERN,

która jest naprawdę świetna,

bo dają jedzenie,
o jakim tylko zamarzysz.

A poza tym, każdego dnia

bezpłatnie, pomiędzy 12.00 a 14.00.

Stołówkę CERN zapełnia kilka tysięcy
naukowców i inżynierów,

którzy znają odpowiedzi
na wszystko.

W tym środowisku
podjęliśmy pracę.

Naprawdę to chcemy
przekształcić twój e-mail

w coś, co wygląda mniej więcej tak,

ale co najważniejsze chcemy,

by nikt nie wiedział, że tak się stało.

W tym celu potrzebujemy
połączenia technologii

z projektowaniem.

Jak tego dokonać?

Lepiej jest nie zostawiać
kluczy na serwerze.

Więc generujemy klucz szyfrujący
na twoim komputerze,

nie jeden klucz, ale dwa:

prywatny klucz RSA
i publiczny klucz RSA,

które są ze sobą
matematycznie powiązane.

Sprawdźmy, jak to działa,

kiedy komunikuje się kilka osób.

Oto Bob i Alice,
którzy chcą prywatnej komunikacji.

Więc trzeba wiadomość Boba
dostarczyć do Alice

w taki sposób,
by serwer nie mógł jej odczytać.

Musimy ją zaszyfrować,

zanim opuści komputer Boba.

Robimy to przy pomocy
klucza publicznego od Alice.

Zaszyfrowane dane są wysyłane
przez serwer do Alice.

Zatem wiadomość jest szyfrowana
publicznym RSA Alice,

jedyny klucz do odszyfrowania
należy do Alice,

i tylko ona ma ten klucz.

Osiągnęliśmy nasz cel,

tzn. przesłanie wiadomości
od Boba do Alice

bez serwera z możliwością
odczytania wiadomość.

To bardzo uproszczony obraz.

Rzeczywistość jest bardziej skomplikowana,

wymaga dużo oprogramowania,
które wygląda tak.

W zasadzie wyzwaniem jest
zaprojektowanie klucza.

Jak użyć oprogramowania,

bez wiedzy użytkownika.

Z ProtonMail niemal znaleźliśmy
na to sposób.

W praktyce wygląda to tak.

Wracamy do Boba i Alice,

chcących bezpiecznej komunikacji.

Zakładają konta na ProtonMail,

co jest bardzo proste
i zajmuje kilka chwil,

całe szyfrowanie i generacja klucza

są automatyczne,

gdy Bob zakłada konto.

Kiedy konto jest założone,
klika "utwórz",

i może napisać e-maila,
tak jak dzisiaj.

Wpisuje swoje dane

i klika "wyślij",

tak po prostu,
bez rozumienia szyfrowania

i robienia tego, co zawsze
gdy dzisiaj pisze maila,

Oto Bob zaszyfrował wiadomość.

Tak naprawdę to pierwszy krok,

ale pokazuje,
że dzięki ulepszaniu technologii,

prywatność nie musi być trudna
i zakłócać nam spokoju.

Gdy od zysku z reklam
ważniejsze będą dane,

ich ochrona będzie łatwo dostępna.

Na pewno myślicie,

że ochrona prywatności to świetny cel,

ale czy tomożliwe

bez mnóstwa pieniędzy z reklam?

Myślę, że tak,

bo dzisiaj ludzie na świecie

rozumieją jak ważna jest prywatność,

i dzięki temu wszystko jest możliwe.

W tym roku

ProtonMail miał tylu użytkowników,
że zabrakło nam środków.

Kiedy to się stało,
nasi użytkownicy

przekazali nam pół miliona dolarów.

To pokazuje, co może się zdarzyć,

gdy społeczności przyświeca jeden cel.

Możemy też wpływać na świat.

W tym momencie,

ProtonMaila używa ćwierć miliona ludzi,

z całego świata.

Wskazuje to, że prywatność

to nie tylko problem
amerykański czy europejski,

ale globalny,
dotykający każdego z nas.

Musimy zwrócić na niego uwagę,
by ruszyć z miejsca.

jak to rozwiązać?

Przede wszystkim,

musimy wesprzeć inny
model biznesowy w internecie,

taki, który nie polega
w całości na reklamach

dla zysku czy rozwoju.

Musimy stworzyć nowy internet,

gdzie nasza prywatność
i kontrola danych będą priorytetem.

Przede wszystkim

musimy zbudować Internet,
gdzie prywatność nie będzie wyborem,

ale standardem.

Poczyniliśmy pierwsze kroki
z ProtonMailem,

ale to pierwszy krok
w bardzo długiej podróży.

Dobre wieści,

te ekscytujące są takie,
że nie podróżujemy sami.

Ruch chroniący prywatność
i wolność ludzi w sieci

nabiera rozmachu.

Jest wiele projektów
z całego świata,

które pracują nad poprawą
naszej prywatności.

Chronią one
nasze pisane i mówione rozmowy,

archiwum plików, wyszukiwania w sieci,

przeglądanie stron
i wiele innych aktywności.

Nie pomagają im
miliardy dolarów z reklam,

ale zwykli ludzie,

prywatne jednostki jak ty czy ja,
z całego świata.

To ma znaczenie, bo ostatecznie,

prywatność zależy od każdego z nas,

i musimy ją chronić teraz,
bo nasze dane internetowe

to więcej niż kolekcja
zer i jedynek.

Dużo więcej.

To nasze życie, nasze prywatne historie,

nasi przyjaciele, nasze rodziny,

i w pewien sposób,
też nasze nadzieje i aspiracje.

Musimy poświęcić czas
na ochronę naszego prawa

do dzielenia się tym tylko z ludźmi,
z którymi naprawdę chcemy

W przeciwnym razie,
nie ma wolnego społeczeństwa.

Nadszedł czas,
żebyśmy wspólnie wstali i powiedzieli,

tak, chcemy żyć w świecie
z prywatnością w sieci,

i tak, możemy razem pracować,
by zmienić tę wizję w rzeczywistość.

Dziękuję.

(Brawa)