Γκαρθ Λεντζ: Το πραγματικό τίμημα του πετρελαίου

Με τι μοιάζει η περιβαλλοντική καταστροφή; Στο TEDxVictoria, ο φωτογράφος Γκαρθ Λεντζ μοιράζεται μαζί μας σοκαριστικές φωτογραφίες από το σχέδιο εξόρυξης πισσώδους άμμου στην Αλμπέρτα -- και τα πανέμορφα (και ζωτικής σημασίας) οικοσυστήματα που απειλούνται. (Βιντεοσκοπήθηκε στο TEDxVictoria.)

Το μεγαλύτερο και το πιο καταστροφικό

περιβαλλοντικό και βιομηχανικό έργο στον κόσμο

βρίσκεται στην καρδιά

του μεγαλύτερου και πιο ανέπαφου δάσους στον κόσμο,

στο αρκτικό δάσος του Καναδά.

Καλύπτει όλο το βόρειο Καναδά, ενώ στο Λαμπραντόρ

φιλοξενεί το μεγαλύτερο εναπομείναν κοπάδι άγριων καριμπού

στον κόσμο, το κοπάδι καριμπού του ποταμού Τζορτζ,

που απαριθμεί περίπου 400.000 ζώα.

Δυστυχώς, όταν ήμουν εκεί δε βρήκα ούτε ένα,

αλλά τα κέρατα αποδεικνύουν την ύπαρξή τους.

Κατά μήκος του αρκτικού δάσους, βρίσκουμε εν αφθονία

μία εκπληκτική πληθώρα υδροβιότοπων.

Οι υδροβιότοποι αποτελούν παγκοσμίως ένα από τα πιο απειλούμενα οικοσυστήματα.

Είναι οικοσυστήματα καίριας σημασίας,

καθότι καθαρίζουν τον αέρα, καθαρίζουν το νερό,

παγιδεύουν μεγάλες ποσότητες αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου

και φιλοξενούν πληθώρα ειδών.

Το αρκτικό δάσος φιλοξενεί επίσης

το 50% των 800 ειδών πουλιών

της Βορείου Αμερικής που μεταναστεύουν βόρεια για να αναπαραχθούν και να μεγαλώσουν τα μικρά τους.

Στο Οντάριο, το αρκτικό δάσος φτάνει στο Νότο

στη βόρεια ακτή της Λίμνης Σουπίριορ.

Και αυτά τα ασύλληπτης ομορφιάς αρκτικά δάση

ενέπνευσαν μερικά από τα πιο διάσημα έργα τέχνης

στην ιστορία του Καναδά, η Ομάδα των Επτά εμπνεύστηκε ιδιαίτερα

στο τοπίο αυτό,

και έτσι το αρκτικό δάσος δεν αποτελεί μόνο σημαντικό κομμάτι

της φυσικής μας κληρονομιάς,

αλλά και σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Στη Μανιτόμπα, η εικόνα αυτή είναι από την ανατολική πλευρά της Λίμνης Γουίνιπεγκ,

και αυτή η τοποθεσία ανακηρύχθηκε πρόσφατα

Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO.

Στη Σασκάτσουαν, καθώς και κατά μήκος του αρκτικού δάσους,

το οποίο φιλοξενεί μερικούς από τους πιο διάσημους ποταμούς μας,

ένα εκπληκτικό δίκτυο ποταμών και λιμνών

για τα οποία μαθαίνει κάθε παιδί στο σχολείο,

οι ποταμοί Πις, Αθαμπάσκα, Τσέρτσιλ εδώ, Μακένζι,

και τα δίκτυα αυτά αποτελούσαν τις ιστορικές οδούς

των ταξιδιωτών και των εμπόρων της εποχής,

των πρώτων μη-ιθαγενών εξερευνητών του βόρειου Καναδά

οι οποίοι, μιμούμενοι τους Πρώτους Κατοίκους,

χρησιμοποιούσαν κανό και κουπιά κατά την αναζήτηση

μιας εμπορικής οδού, ενός Βορειοδυτικού Περάσματος για το εμπόριο γούνας.

Στο Βορρά, το αρκτικό δάσος συνορεύει με την τούνδρα

και ακριβώς από κάτω, στο Γιούκον,

έχουμε αυτήν την εκπληκτική κοιλάδα, την Κοιλάδα Τουμστόουν.

Και η κοιλάδα αυτή φιλοξενεί ένα άλλο κοπάδι καριμπού (Porcupine caribou).

Ίσως να έχετε ακουστά το κοπάδι αυτό

και το γεγονός ότι τα ζώα αυτά εκτρέφονται

στο Εθνικό Αρκτικό Καταφύγιο Άγριων Ζώων.

Το μέρος όπου ξεχειμωνιάζουν είναι επίσης καίριας σημασίας

και μάλιστα δεν προστατεύεται,

και ως εκ τούτου, θα μπορούσε ίσως να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης

για δικαιώματα εξόρυξης φυσικού αερίου και μεταλλευμάτων.

Τα δυτικά σύνορα του αρκτικού δάσους στη Βρετανική Κολούμπια

οριοθετούνται από την οροσειρά Coast Mountains

και στην άλλη πλευρά των βουνών αυτών

βρίσκεται το σημαντικότερο εναπομείναν εύκρατο τροπικό δάσος του κόσμου

το τροπικό δάσος Γκρέιτ Μπερ,

και θα το συζητήσουμε αυτό σε λίγο με περισσότερες λεπτομέρειες.

Όλο το αρκτικό δάσος φιλοξενεί μία ευρεία

απίστευτη γκάμα ιθαγενών πληθυσμών

και έναν πλούσιο και ποικίλλο πολιτισμό.

Και νομίζω πως ένας από τους λόγους που

τόσες πολλές από αυτές τις ομάδες έχουν διατηρήσει δεσμούς με το παρελθόν,

γνωρίζουν τη μητρική τους γλώσσα,

τα τραγούδια, τους χορούς, τις παραδόσεις,

εν μέρει ο λόγος είναι η μακρινή απόσταση

η έκταση και το άγριο τοπίο

αυτού του κατά σχεδόν 95% ανέπαφου οικοσυστήματος.

Και θεωρώ πως ιδίως τώρα,

που ζούμε σε καιρούς περιβαλλοντικής κρίσης,

μπορούμε να μάθουμε τόσα πολλά από αυτούς τους ανθρώπους

που έχουν ζήσει με τόσο βιώσιμο τρόπο στο οικοσύστημα αυτό

για πάνω από 10.000 χρόνια.

Στην καρδιά αυτού του οικοσυστήματος βρίσκεται η αντίθεση

σε όλες αυτές τις αξίες που συζητούσαμε,

και θεωρώ πως είναι κάποιες από τις βασικές αξίες

που μας καθιστούν περήφανους για το ό,τι είμαστε Καναδοί.

Εδώ βλέπετε την πισσώδη άμμο στην Αλμπέρτα,

το μεγαλύτερο απόθεμα πετρελαίου στον πλανήτη

πέραν της Σαουδικής Αραβίας.

Παγιδευμένα κάτω από το αρκτικό δάσος

και τους υδροβιότοπους της βόρειας Αλμπέρτα

βρίσκονται αυτά τα τεράστια αποθέματα, πίσσας.

Η εξόρρυξη και η εκμετάλλευσή τους

σπέρνει την καταστροφή σε πρωτοφανή κλίμακα για τον πλανήτη.

Θέλω να προσπαθήσω να σας δείξω το μέγεθος της καταστροφής αυτής.

Δείτε αυτό το φορτηγό,

είναι το μεγαλύτερο φορτηγό αυτού του είδους στον πλανήτη.

Πρόκειται για απορριματοφόρο χωρητικότητας 400 τόνων,

με μήκος 13,7 μέτρα

10,6 μέτρα πλάτος και 7,6 μέτρα ύψος.

Αν σταθώ δίπλα στο φορτηγό,

το κεφάλι μου βρίσκεται κοντά στον πάτο

του κίτρινου μέρους της ζάντας.

Εντός των διαστάσεων του φορτηγού αυτό,

θα μπορούσε κανείς να χτίσει ένα δυόροφο σπίτι 279 τετραγωνικών μέτρων

πολύ εύκολα. Το έχω υπολογίσει.

Αντί λοιπόν να το σκεφτόμαστε ως φορτηγό,

ας το δούμε σαν ένα σπίτι 279 τετραγωνικών μέτρων.

Δεν είναι και μικρό για σπίτι.

Και αν βάλουμε αυτά τα φορτηγά/σπίτια στη σειρά

από εκεί κάτω

μέχρι εκεί πάνω.

Και μετά ας αναλογιστούμε πόσο μεγάλο είναι αυτό το κομμάτι ενός ορυχείου.

Μπορείτε να εφαρμόσετε την ίδια λογική

και σε αυτήν την περίπτωση.

Εδώ, βλέπετε -- βέβαια, όσο προχωράτε,

τα φορτηγά αυτά μοιάζουν με πίξελ.

Και πάλι, φανταστείτε τα εδώ κι εκεί.

Πόσο μεγάλο είναι αυτό το κομμάτι του ορυχείου;

Αντιστοιχεί στην έκταση μίας μεγάλης πόλης,

κατά πάσα πιθανότητα, πολύ μεγαλύτερη από την πόλη της Βικτόρια.

Και αυτό είναι μόνο ένα από πολλά ορυχεία,

10 ορυχεία μέχρι στιγμής.

Εδώ έχουμε ένα τμήμα ενός συμπλέγματος ορυχείων,

και 40 ή 50 ακόμη περιμένουν να λάβουν έγκριση.

Κανένα ορυχείο πισσώδους άμμου δεν έχει πρόβλημα να λάβει έκγριση,

είναι σχεδόν δεδομένη.

Η άλλη μέθοδος εξόρρυξης είναι γνωστή ως επί τόπου εξόρρυξη.

Κι εδώ, τεράστιες ποσότητες νερού

υπερθερμαίνονται και αντλούνται μέσα απ' το έδαφος

μέσα από το τεράστιο αυτό δίκτυο αγωγών,

σεισμικών γραμμών, τη διάνοιξη φρεατίων , τους σταθμούς συμπίεσης.

Και μπορεί αυτό να μη δείχνει και τόσο αποκρουστικό

όσο τα ορυχεία, αλλά είναι πολύ πιο επιβλαβές κατά κάποιο τρόπο.

Επηρεάζει και κατακερματίζει ένα μεγαλύτερο κομμάτι της άγριας φύσης,

όπου παρατηρείται μείωση των βασικών ειδών κατά 90%,

όπως είναι το κάριμπου (woodland caribou) και οι αρκούδες Γκρίζλι,

και καταναλώνει ακόμη περισσότερη ενέργεια, περισσότερο νερό,

ενώ εκπέμπει τουλάχιστον εξίσου πολλά αέρια που ενισχύουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Επομένως, οι επί τόπου εξελίξεις είναι τουλάχιστον το ίδιο

επιβλαβείς για το περιβάλλον όσο και τα ορυχεία.

Το πετρέλαιο που παράγεται με έκαστη μέθοδο

παράγει περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου από οποιοδήποτε άλλο πετρέλαιο.

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αποκαλείται

το πιο βρώμικο πετρέλαιο του κόσμου.

Και είναι επίσης ένας από τους λόγους που αποτελεί

τη μεγαλύτερη και ταχύτερα αναπτυσσόμενη μεμονωμένη πηγή

άνθρακα στον Καναδά,

και είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο ο Καναδάς είναι τρίτος

ως προς την παραγωγή άνθρακα ανά άτομο.

Οι δεξαμενές αποβλήτων είναι οι μεγαλύτεροι τοξικοί χώροι κατακράτησης υδάτων στον πλανήτη.

Η πετρελαιοφόρα άμμος -- ή μάλλον η πισσώδης άμμος --

η έκφραση "πετρελαιοφόρος άμμος" είναι δημοσιοσχεσίτικος όρος

ούτως ώστε οι πετρελαϊκές εταιρίες να μην χρειαστεί να προωθήσουν

κάτι το οποίο ακούγεται σαν κολλώδης πίσσα

και που είναι το πιο βρώμικο πετρέλαιο στον κόσμο.

Οπότε αποφάσισαν να το αποκαλέσουν "πετρελαιοφόρος άμμος".

Η πισσώδης άμμος καταναλώνει πιο πολύ νερό από οποιοδήποτε άλλο τρόπο επεξεργασίας πετρελαίου

χρησιμοποιούνται τρία με πέντε βαρέλια νερό, μολύνονται

και μετά επιστρέφονται στις δεξαμενές υγρών αποβλήτων,

τις μεγαλύτερες τοξικές συγκεντρώσεις υδάτων στον κόσμο.

Η εταιρεία SemCrude, μία από τις αδειούχες εταιρείες

σε μία μόλις από τις δεξαμενές υγρών αποβλήτων που διαθέτει

απορρίπτει 250.000 τόνους αυτής της τοξικής ακαθαρσίας κάθε μέρα.

Και έτσι δημιουργούνται οι μεγαλύτερες τοξικές περιοχές κατακράτησης

στην ιστορία του πλανήτη.

Μέχρι στιγμής, πρόκειται για τόση τοξίνη

που να δύναται να καλυφθεί η επιφάνεια της Λίμνης Ίρι σε βάθος 31 εκατοστών.

Και οι δεξαμενές υγρών αποβλήτων ποικίλλουν σε μέγεθος και φτάνουν μέχρι τα 37.000 τ.μ.

Δηλαδή τα δύο τρίτα του συνολικού μεγέθους του Μανχάταν.

Από τη Γουόλ Στριτ στη νότια άκρη του Μανχάταν

έως την 120η Οδό ενδεχομένως.

Επομένως, αυτό είναι ένα εντελώς --

πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες δεξαμενές υγρών αποβλήτων.

Αυτό πόσο να είναι; Όσο το μισό Μανχάταν ίσως.

Και βλέπετε πως σε σχέση με το υπόλοιπο

είναι ένα σχετικά μικρό τμήμα

ενός εκ των 10 συμπλεγμάτων ορυχείων και άλλων 40 με 50

που αναμένεται να λάβουν έγκριση σύντομα.

Και βέβαια, αυτές οι δεξαμενές αποβλήτων --

βεβαίως, δεν μπορεί κανείς να δει πολλές δεξαμενές από το διάστημα

ενώ αυτές φαίνονται, οπότε ίσως θα 'πρεπε να σταματήσουμε να τις αποκαλούμε δεξαμενές

αυτές οι μαζικά τοξικές εκτάσεις δημιουργούνται

απερίφραχτες και μάλιστα στις όχθες του ποταμού Αθαμπάσκα.

Και ο ποταμός Αθαμπάσκα ρέει

προς διάφορες κοινότητες ιθαγενών.

Στο Φορτ Τσίπεουα, οι 800 κάτοικοι

βρίσκουν τοξίνες στην τροφική αλυσίδα

και αυτό έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά.

Οι τοξίνες από την πισσώδη άμμο βρίσκονται στην τροφική αλυσίδα

και αυτό προκαλεί κρούσματα καρκίνου

10 φορές περισσότερα απ' ό,τι σημειώνονται στον υπόλοιπο Καναδά.

Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουν,

να καταναλώσουν την τροφή αυτή προκειμένου να επιβιώσουν.

Το δυσθεώρητο υψηλό κόστος

της αεροπορικής μεταφοράς τροφίμων στις απομακρυσμένες κοινότητες ιθαγενών

και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας

το καθιστούν αυτό αναγκαίο για την επιβίωσή τους.

Πριν από μερικά χρόνια, μου δάνεισε μία βάρκα ένας ιθαγενής.

Και μου είπε, "Όταν θα είσαι στο ποτάμι,

σε καμία περίπτωση μη φας ψάρι.

Είναι καρκινογόνο."

Ωστόσο, στην μπροστινή βεράντα του σπιτιού του ανθρώπου αυτού

είδα τέσσερα ψάρια. Έπρεπε
να ταϊσει την οικογένειά του για να επιβιώσει.

Και ως γονιός, δεν θέλω καν να σκεφτώ πώς αυτό σου καταστρέφει την ψυχή.

Και αυτό ακριβώς κάνουμε.

Το αρκτικό δάσος αποτελεί επίσης ίσως

το καλύτερο όπλο κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη και της κλιματικής αλλαγής.

Το αρκτικό δάσος απορροφά περισσότερο άνθρακα

απ΄ό,τι οποιοδήποτε άλλο επιφανειακό οικοσύστημα.

Και αυτό είναι καθοριστικής σημασίας.

Αυτό που κάνουμε λοιπόν είναι το εξής:

έχουμε πάρει τον ταμιευτήρα που συγκεντρώνει τα περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου,

διπλάσια ποσότητα αερίων του θερμοκηπίου παγιδεύεται

ανά τετραγωνικό μέτρο αρκτικού δάσους απ' ό,τι στα τροπικά δάση.

Και εμείς στην ουσία καταστρέφουμε

αυτόν τον ταμιευτήρα άνθρακα, μετατρέποντάς τον σε βόμβα με άνθρακα.

Και το αντικαθιστούμε αυτό με το μεγαλύτερο

βιομηχανικό έργο στην ιστορία της ανθρωπότητας,

δηλαδή την παραγωγή του

πετρελαίου με τις υψηλότερες τιμές άνθρακα στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Και το κάνουμε αυτό στο δεύτερο μεγαλύτερο

κοίτασμα πετρελαίου στον κόσμο.

Αυτός είναι ένας λόγος που ο Καναδάς,

αρχικά ήρωας σε θέματα κλιματικής αλλαγής --

είμασταν από τους πρώτους που υπέγραψαν το Πρωτόκολλο του Κιότο.

Ενώ τώρα είμαστε οι χώρα με τους επαγγελματίες λομπίστες

στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Ουάσιγκτον,

οι οποίοι απειλούν με πολέμους εμπορίου όταν οι χώρες αυτές

κάνουν λόγο για υιοθέτηση θετικής νομοθεσίας

η οποίο θα περιορίσει την εισαγωγή καυσίμων με υψηλά ποσοστά διοξειδίου του άνθρακα

εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, οτιδήποτε παρεμφερές,

σε διεθνείς διασκέψεις,

είτε στην Κοπενχάγη είτε στο Κανκούν,

διεθνείς διασκέψεις για την κλιματική αλλαγή,

είμαστε η χώρα, η οποία λαμβάνει το πρώτο βραβείο

κάθε μέρα για την ισχυρότερη παρεμπόδιση

της προόδου στο θέμα αυτό.

Στα 70 μίλια κατά τη φορά του ποταμού

βρίσκεται το μεγαλύτερο δέλτα γλυκών υδάτων στον κόσμο,

το Δέλτα Πις - Αθαμπάσκα,

το μόνο στο σταυροδρόμι και των τεσσάρων μεταναστευτικών οδών.

Πρόκειται για υδροβιότοπο σημαντικό για ολόκληρο τον πλανήτη,

ίσως τον πιο σημαντικό.

Ένας εκπληκτικός βιότοπος για τα μισά σχεδόν είδη πουλιών

που απαντούν στη Βόρεια Αμερική και τα οποία μεταναστεύουν εδώ.

Επίσης, είναι το τελευταίο καταφύγιο για το μεγαλύτερο κοπάδι άγριων βυσσώνων,

και βέβαια, κρίσιμος βιότοπος για ένα σωρό άλλα είδη.

Όμως, και αυτό απειλείται από το μαζικό όγκο

νερού που αντλείται από τον Αθαμπάσκα,

ο οποίος τρέφει τους υδροβιότοπους αυτούς

και επίσης, από το απίστευτο τοξικό βάρος

των μεγαλύτερων τοξικών απερίφρακτων χώρων κατακράτησης στον πλανήτη,

που παρεισφρύουν στην τροφική αλυσίδα

όλων των ειδών που ζουν στον ποταμό.

Όσο άσχημα και αν είναι όλα αυτά, τα πράγματα πρόκειται να γίνουν

ακόμη χειρότερα, πολύ, πολύ χειρότερα.

Αυτές είναι οι υποδομές ως έχουν αυτή τη στιγμή.

Αυτό είναι που σχεδιάζεται για το 2015.

Και εδώ βλέπετε τον αγωγό Κίστοουν,

ο οποίος θα μεταφέρει πισσώδη άμμο ως έχει μέχρι τον Κόλπο του Μεξικο

σχίζοντας με αγωγό την καρδιά,

την καρδιά της γεωργίας στη Βόρεια Αμερική, στις Η.Π.Α.,

και ο οποίος θα διασφαλίσει το συμβόλαιο με το πιο βρώμικο καύσιμο στον κόσμο

με κατανάλωση στις Η.Π.Α.

και θα προωθήσει ένα τεράστιο αντικίνητρο

για τη βιώσιμη καθαρή ενέργεια στο μέλλον της Αμερικής.

Εδώ βλέπετε τη διαδρομή νότια στην Κοιλάδα Μακένζι.

Εδώ ένας αγωγός θα μεταφέρει φυσικό αέριο

από τη θάλασσα του Μπόφορ διασχίζοντας την καρδιά

της τρίτης μεγαλύτερης λεκάνης απορροής στον κόσμο,

και της μόνης που παραμένει ανέπαφη κατά 95%.

Και η κατασκευή αγωγού με βιομηχανική λεωφόρο

θα αλλάξει για πάντα αυτήν την απίστευτη άγρια φύση,

η οποία αποτελεί κάτι σπάνιο στον πλανήτη σήμερα.

Επομένως το τροπικό δάσος Γκρέιτ Μπερ βρίσκεται μόλις

πίσω από το λόφο, μερικά χιλιόμετρα

από τα ξηρά αρκτικά δάση με τα αιωνόβια δέντρα,

και 25 περίπου εκατοστά πιο εκεί

βρισκόμαστε στο παράκτιο εύκρατο τροπικό δάσος,

πνιγμένο στη βροχή, με υπεραιωνόβια δέντρα,

και 6 μέτρα πιο πέρα ένα τελείως διαφορετικό οικοσύστημα.

Και το tροπικό Δάσος Γκρέιτ Μπερ θεωρείται εν γένει

το μεγαλύτερο παράκτιο εύκρατο τροπικό δάσος

και οικοσύστημα στον κόσμο.

Παρατηρούνται εκεί οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις

των πιο διάσημων και απειλούμενων με εξαφάνιση ειδών στον πλανήτη,

και, παρόλα αυτά, υπάρχει η πρόταση για κατασκευή αγωγού

προκειμένου τεράστια πετρελαιοφόρα, 10 φορές μεγαλύτερα από το Έξον Βαλντέζ,

να διασχίζουν από τα πιο δύσκολα ύδατα στον κόσμο

εκεί όπου μόλις πριν από μερικά χρόνια,

προσάραξε φέρι μποτ της Μπρίτις Κολόμπια.

Όταν ένα από αυτά τα πετρελαιοφόρα που θα μεταφέρει τη σχετική άμμο,

που θα μεταφέρει το πιο βρώμικο πετρέλαιο, σε ποσότητα 10 φορές αυτής του Έξον Βαλντέζ,

κάποια στιγμή προσκρούσει σε βράχο και βυθιστεί,

τότε θα έχει προκληθεί μία από τις χειρότερες οικολογικές καταστροφές

που έχει δει ποτέ ο πλανήτης.

Και εδώ έχουμε το σχέδιο μέχρι το 2030.

Προτείνουν έναν τετραπλασιασμό σχεδόν της παραγωγής

και αυτό θα εκβιομηχανίσει μια περιοχή στο μέγεθος της Φλόριντα περίπου.

Και έτσι, θα αφαιρέσουμε

ένα μεγάλο κομμάτι του σημαντικότερου ταμιευτήρα άνθρακα

αντικαθιστώντας το με τις υψηλότερες τιμές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου

από το πετρέλαιο.

Δε χρειαζόμαστε περισσότερα ορυχεία πισσώδους άμμου.

Δε χρειαζόμαστε περισσότερους αγωγούς

προκειμένου να εδραιώσουμε την εξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα.

Και σίγουρα δε χρειαζόμαστε

τις μεγαλύτερες τοξικές εκτάσεις κατακράτησης υδάτων να αυξάνονται και να πολλαπλασιάζονται

και να απειλούν περαιτέρω τις παραποτάμιες κοινότητες.

Και ας είμαστε ρεαλιστές, όλους μας αφορά αυτό

σε μία εποχή υπερθέρμανσης του πλανήτη και κλιματικής αλλαγής.

Αυτό που χρειάζεται είναι να δράσουμε όλοι

ούτως ώστε ο Καναδάς να σεβαστεί

τις τεράστιες ποσότητες γλυκών υδάτων

που διαθέτουμε σ' αυτή τη χώρα.

Πρέπει να διασφαλίσουμε πως όλοι αυτοί οι υδροβιότοποι και τα δάση

που αποτελούν την καλύτερη και ισχυρότερη και πιο κρίσιμη

άμυνά μας κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη, θα προστατεύονται

και πως δε θα απελευθερώσουμε αυτή τη βόμβα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Και πρέπει όλοι μαζί να ενωθούμε

και να πούμε όχι στην πισσώδη άμμο.

Και μπορούμε να το κάνουμε. Υπάρχει ένα τεράστιο δίκτυο

παγκόσμιο δίκτυο, το οποίο προσπαθεί να σταματήσει το έργο αυτό.

Και πιστεύω πως δεν είναι κάτι

το οποίο πρέπει να αποφασιστεί μόνο στον Καναδά.

Όλοι μας εδώ, όλοι στον Καναδά,

όλοι όσοι ακούν την παρουσίαση αυτή μπορούν να διαδραματίσουν ένα ρόλο

και έχουν, θεωρώ, ευθύνη.

Καθότι ό,τι κάνουμε εδώ

θα αλλάξει την ιστορία μας,

θα μας βοηθήσει να επιβιώσουμε,

να επιβιώσουν τα παιδιά μας

και να έχουν ένα πλούσιο μέλλον.

Το αρκτικό δάσος αποτελεί εκπληκτικό δώρο,

μία εκπληκτική ευκαιρία να διατηρήσουμε

την καλύτερή μας άμυνα κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη,

αλλά μπορεί να μας ξεφύγει.

Η πισσώδης άμμος ενδέχεται να απειλήσει

όχι μόνο ένα μεγάλο τμήμα του αρκτικού δάσους.

Θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία

μερικών από τους πιο μη-προνομιούχους και ευπαθείς ανθρώπους,

τις κοινότητες ιθαγενών, οι οποίες έχουν τόσα να μας διδάξουν.

Μπορεί να καταστρέψει το δέλτα του ποταμού Αθαμπάσκα,

ίσως το μεγαλύτερο και σημαντικότερο δέλτα γλυκών υδάτων στον πλανήτη.

Μπορεί να καταστρέψει το τροπικό δάσος Γκρέιτ Μπερ,

το μεγαλύτερο εύκρατο τροπικό δάσος στον κόσμο.

Και θα είχε ιδιαίτερη σημασία

για το μέλλον του γεωργικού πυρήνα της Βορείου Αμερικής.

Και ελπίζω όλοι σας, αν σας άγγιξε αυτή η παρουσίαση,

να συμβάλλετε μαζί με τη διεθνή κοινότητα

προκειμένου ο Καναδάς να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του

και να πείσετε τον Καναδά να γίνει ξανά υπέρμαχος της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής

και όχι εμπόδιο σε αυτή.

Και να πει όχι στην πισσώδη άμμο,

και ναι σ' ένα μέλλον με καθαρή ενέργεια για όλους.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

(Χειροκρότημα)