Dlaczego należy przemyśleć kapitalizm

Paul Tudor Jones II umiłował sobie kapitalizm. Jest to system, który przyniósł mu wiele korzyści przez ostatnie kilkadziesiąt lat. Jednakże, jako menadżer funduszu hedgingowego i filantrop, obawia się, że skupianie się wyłącznie na zyskach „zagraża fundamentom naszego społeczeństwa”. W tej przemyślanej i pasjonującej prelekcji nakreśla plan kontrofensywy, który koncentruje się na zagadnieniu „uczciwości”.

To historia o kapitalizmie.

To system, który kocham

za sukcesy i możliwości,
jakie dał mnie i milionom innych.

Mając 20 kilka lat,
zacząłem od handlu towarami,

głównie bawełną, na giełdzie.

W warunkach wolnego rynku,
wszystkie chwyty dozwolone.

gdzie faceci w krawatach
zachowywali się jak gladiatorzy,

walczący dosłownie i fizycznie dla zysku.

Na szczęście byłem dość dobry
i mając 30 lat

mogłem przejść do bardziej szanowanego
świata zarządzania finansami,

w którym spędziłem kolejne 30 lat,
jako międzynarodowy makroprzedsiębiorca.

Przez ten czas widziałem
wiele szaleństw rynkowych

i w wielu uczestniczyłem.

Niestety,

z przykrością donoszę,
że jesteśmy chyba w kleszczach

jednej z najtragiczniejszych manii,
przynajmniej w mojej karierze,

a manie nigdy nie kończą się dobrze.

Przez ostatnie 50 lat

jako społeczeństwo
postrzegamy firmy i korporacje

w wąski niemal maniakalny sposób

jeśli chodzi o nadawanie im wartości.

Przywiązujemy wielką wagę do zysków,

kwartalnych dochodów i cen akcji

pomijając przy tym wszystko inne.

To tak jakbyśmy wydarli firmom ludzkość.

Normalnie tego nie robimy,

nie redukujemy celowo rzeczy
do zbioru liczb,

które można układać jak klocki Lego.

Nie robimy tego w życiu osobistym.

Nie wartościujemy nikogo

według wysokości pensji
albo wydolności kredytowej.

Stosujemy jednak podwójne standardy,

gdy chodzi o ocenę przedsiębiorstw.

I wiecie co?

To zagraża fundamentom
naszego społeczeństwa.

Zaraz wyjaśnię.

Wykres przedstawia marże zysku firm
przez ostatnie 40 lat,

w stosunku do osiągniętych przychodów.

Jak widać, osiągnęliśmy rekordowe 12,5%.

Udziałowcy mogą krzyknąć "Hurra!",

ale przeciętny pracownik w USA

nie dostrzeże tu nic pozytywnego.

[Procent dochodów
przeznaczonych na wynagrodzenia

a różnica w pensjach
pracowniczych i dyrektorskich]

Wyższe marże zysków
nie dają wzrostu dobrobytu,

lecz zwiększają nierówności dochodowe.

To niedobrze.

Tak na wyczucie to ma ręce i nogi, prawda?

Jeżeli 10% amerykańskich rodzin

posiada 90% akcji,

to zabierają większość zysku
wypracowanego przez firmy,

i zostawiają mniej majątku
dla reszty społeczeństwa.

Nierówności dochodowe
to niedobra rzecz.

Kolejny wykres,
autorstwa The Equality Trust,

przedstawia sytuację 21 krajów

od Austrii przez Japonię po Nową Zelandię.

Pozioma oś wskazuje skalę
nierówności w dochodach.

Im bardziej na prawo, tym
ta różnica się zwiększa.

Pionowa oś wskazuje
problemy społeczne i zdrowotne.

W tym przypadku im wyżej, tym gorzej.

Wskaźniki obejmują średnią długość życia,
ryzyko ciąży nastolatek,

umiejętność czytania i pisania,
swoboda przemieszczania i inne.

Amerykanie zastanawiają się zapewne,

gdzie w tym rankingu są Stany Zjednoczone?

Gdzie jesteśmy na tym wykresie?

Wiecie, co?

Jesteśmy dosłownie poza wykresem.

Tak, to my,

z największymi różnicami zarobkowymi

i największymi problemami społecznymi.

Można przeprowadzić proste
prognozy makroekonomiczne,

by przewidzieć, że różnica między
najbogatszymi i najbiedniejszymi

zostanie zniwelowana.

W historii tak się zawsze dzieje.

Dzieje się to zwykle w wyniku
jednego z trzech wydarzeń:

rewolucji, wzrostu podatków albo wojen.

Na żadną z nich nie mam ochoty.

(Śmiech)

Jest sposób, by to osiągnąć

przez wdrożenie uczciwych zachowań
w przedsiębiorstwach.

Wadliwy model obecnego funkcjonowania,

będzie wymagał
ogromniej zmiany w zachowaniu.

Podobnie jak przy wychodzeniu z nałogu,

musimy najpierw przyznać, że mamy problem.

Mania na punkcie zysków

jest tak mocno ugruntowana,

że nie już dostrzegamy,
jak krzywdzimy społeczeństwo.

Oto drobny, ale wstrząsający przykład.

Ten wykres przedstawia
wkład korporacji w akcje dobroczynne

a procent zysków, nie z dochodów,

z ostatnich 30 lat.

Zestawcie to z poprzednim
wykresem marży zysków firm,

a ja tylko zadam pytanie:
czy to jest w porządku?

Przygotowując tę prelekcję pomyślałem:

"A co robi moja firma, co robi Tudor?".

Uzmysłowiłem sobie, że co roku
przekazuję 1% zysków firmy

na organizacje dobroczynne.

I ja się mam za filantropa?

Kiedy sobie to uświadomiłem,
miałem ochotę zwymiotować.

Sęk w tym, że ta mania
jest tak zakorzeniona,

że nawet ludzie z dobrymi intencjami,
nie wiedzą, że są jej częścią.

Nie zmienimy modelu zachowań
w przedsiębiorstwach

przez samą korporacyjną filantropię
czy datki dobroczynne.

Przy okazji - od tamtej pory
dajemy cztery razy więcej.

(Brawa)

Dajcie spokój.

Da się to jednak zrobić przez promowanie
sprawiedliwego zachowania.

Można na przykład zaufać systemowi,

który nas tutaj przywiódł,
czyli wolnemu rynkowi.

Jakiś rok temu wraz z kolegami założyłem

fundację non-profit Just Capital.

Ma bardzo proste zadanie:

pomagać firmom i korporacjom

w opracowaniu
sprawiedliwego funkcjonowania

przez stosowanie publicznego udziału

w określaniu kryteriów
właściwych zachowań firm.

Nie ma dziś ogólnie przyjętego standardu,

którym firma czy korporacja
może się kierować.

Tu wkracza Just Capital,
który przez następne lata

będziemy przeprowadzać krajową ankietę

na reprezentatywnej grupie
20 000 Amerykanów,

by zbadać dokładnie, jakie ich zdaniem,

są kryteria określające
słuszne zachowania.

Model, który będzie stosowany w USA,

można rozpowszechnić na cały świat.

Być może okaże się,

że najważniejsze jest
tworzenie miejsc pracy,

które zapewnią utrzymanie,

albo tworzenie zdrowych produktów

albo pomaganie,
a nie szkodzenie środowisku.

Nasza firma nie wie, co jest potrzebne
i to nie my mamy decydować.

Jesteśmy jedynie posłańcami,

ale mamy całkowitą pewność i wiarę,
że amerykańskie społeczeństwo

da sobie z tym radę.

We wrześniu pierwszy raz
opublikujemy nasze dane,

a za rok znowu przeprowadzimy badanie.

Wtedy uczynimy dodatkowy krok

i zrobimy ranking
1000 największych firm w USA,

od numeru 1 po 1000.

Nazywamy to Indeksem Sprawiedliwości.

Jesteśmy niezależni, bezstronni,
nie działamy dla zysku

i damy społeczeństwu USA
platformę do wyrażenia opinii.

Być może za jakiś czas,
kiedy ludzie dowiedzą się,

które firmy są najsprawiedliwsze,

zasoby ludzkie i ekonomiczne
zaczną do się nich garnąć,

tym samym zwiększając ich zyski

i zysk dla całego kraju.

Kapitalizm przyczynił się
do najważniejszych innowacji,

dzięki którym świat
jest inspirujący i wspaniały.

Kapitalizm musi opierać się
o zasadę sprawiedliwości

i szczególnie dzisiaj, gdy spogląda się

na rosnące każdego dnia
podziały ekonomiczne.

Oblicza się, że 47% pracowników w USA

może stracić pracę przez następne 20 lat.

Nie jestem przeciwnikiem postępu.

Też chcę mieć samojezdny samochód
i plecak odrzutowy.

Ale apeluję o przyjęcie zasady,

że w parze ze wzrostem bogactwa i zysków,

musi iść

większa odpowiedzialność
społeczna przedsiębiorstw.

Adam Smith ojciec kapitalizmu powiedział:

"Jeśli zapomnimy o sprawiedliwości

wspaniała i ogromna
struktura społeczeństwa,

w jednej chwili rozpadnie się na atomy".

Kiedy byłem mały
i pojawiał się jakiś problem,

mama zwykła wzdychać, kręcąc głową:

"Trochę litości, trochę litości."

To nie pora na okazywanie nikomu litości.

Nadszedł czas, by pokazać uczciwość.

Możemy to zrobić, ja i wy,

zaczynając od naszych miejsc pracy.

Jeśli potraktujemy uczciwość
na równi z zyskiem,

osiągniemy najpiękniejszą
rzecz na świecie.

Odzyskamy nasze człowieczeństwo.

Dziękuję.

(Brawa)