Return to Video

Marela Zacarías's Great Expectations | ART21 "New York Close Up"

  • 0:05 - 0:06
    -- [ΓΟΥΕΣΤΟΝ ΠΙΟΥ] Καροτσάκι αυτοκινήτου!
  • 0:07 - 0:09
    -- [ΜΑΡΕΛΑ ΖΑΚΑΡΙΑΣ] Δεν ξέρω πως
    ανοίγει, βέβαια.
  • 0:09 - 0:12
    -- Μπορώ να δω τις οδηγίες, αλλά εσύ
    δεν χρειάζεται να..
  • 0:14 - 0:16
    Οπότε αυτό που βασικά θα κάνουμε είναι
  • 0:16 - 0:18
    να το συναρμολογήσουμε βήμα-βήμα
  • 0:18 - 0:21
    κι αυτό είναι το τμήμα του έργου
    που θα μπει στο ταβάνι.
  • 0:28 - 0:32
    Ανακάλυψα ότι ανέλαβα αυτό το έργο
  • 0:32 - 0:34
    στην ουσία την ίδια στιγμή
    -- την ίδια εβδομάδα --
  • 0:35 - 0:36
    που έμαθα για την εγκυμοσύνη μου.
  • 0:37 - 0:39
    [Μαρέλα Ζακαρίας, καλλιτέχνης]
  • 0:39 - 0:42
    Κάνουμε μάλιστα και πλάκα για τα δύο
    μωρά που έρχονται
  • 0:42 - 0:44
    γιατί και τα δύο θα τελειώσουν μαζί.
  • 0:44 - 0:45
    -- Τώρα μάλιστα!
  • 0:47 - 0:49
    -- [ΠΙΟΥ] Τέλεια! Το πρώτο του
    αυτοκίνητο!
  • 0:49 - 0:49
    -- Μ' αρέσει.
  • 0:49 - 0:50
    [ΖΑΚΑΡΙΑΣ] Φαίνεται καλό.
  • 0:50 - 0:51
    -- [ΠΙΟΥ] Λίγο μικρό για μένα..
  • 0:51 - 0:53
    [Γουέστον Πιού, Σύζυγος]
  • 0:53 - 0:54
    -- [ΖΑΚΑΡΙΑΣ] Νομίζω ότι μπορείς να
    το προσαρμόσεις.
  • 0:55 - 0:56
    -- Μπορείς να το προσαρμόσεις;
  • 0:58 - 1:00
    [Μπένφορντ Στίβενσον, Μπρούκλιν]
  • 1:02 - 1:06
    [Οι Μεγάλες Προσδοκίες της
    Μαρέλα Ζακαρίας]
  • 1:08 - 1:12
    Θέλω να τελειώσω το έργο
    πριν έρθει το μωρό,
  • 1:12 - 1:15
    οπότε θα πρέπει να παλέψουμε με τον χρόνο.
  • 1:19 - 1:22
    Και νιώθω ότι και τα δύο εξελίσσονται
    με τον ίδιο τρόπο.
  • 1:22 - 1:25
    Τη στιγμή που κάνουμε τον πρώτο υπέρηχο,
  • 1:26 - 1:28
    κάνουμε και το πρώτο επίχρισμα του έργου,
  • 1:28 - 1:30
    κι είναι όλα λευκά.
  • 1:30 - 1:31
    Δεν ξέρεις πως θα είναι στο τέλος.
  • 1:31 - 1:34
    Και μετά όλα αρχίζουν να παίρνουν μορφή,
  • 1:34 - 1:35
    το μωρό μεγαλώνει,
  • 1:36 - 1:39
    Και με τον ίδιο τρόπο,
    το έργο μας μεγαλώνει.
  • 1:39 - 1:40
    [Μαρέλα, 1 έτους]
  • 1:41 - 1:41
    [Μαρέλα, 3 ετών]
  • 1:42 - 1:43
    [Μαρέλα, 6 ετών]
  • 1:43 - 1:46
    Νιώθω ότι καθώς προχωράμε
    ακόμα και στην ζωή.
  • 1:46 - 1:49
    Είναι πάντα σημαντικό να καταλαβαίνουμε
    από που προέρχόμαστε,
  • 1:49 - 1:52
    κι αυτό δεν συμβαίνει μέχρι να
    ενσωματωθούμε εκεί απ' όπου προερχόμαστε
  • 1:52 - 1:54
    τότε είμαστε ολοκληρωμένοι.
  • 1:57 - 1:59
    Όταν μετακόμισα στη Νέα Υόρκη,
    έκανα τοιχογραφίες.
  • 2:00 - 2:04
    Νιώθω ότι μετά από 10 χρόνια
    δουλειάς πάνω στην τοιχογραφία --
  • 2:04 - 2:06
    γι' άλλους ανθρώπους,
    με άλλους ανθρώπους --
  • 2:06 - 2:08
    η δική μου φωνή ως καλλιτέχνης
  • 2:08 - 2:12
    ήθελε να κατακτήσει λίγο περισσότερο χώρο
    μόνο για πειραματισμό
  • 2:12 - 2:14
    και τότε αποφάσισα να πάω
    για μεταπτυχιακό
  • 2:17 - 2:18
    Το μεταπτυχιακό μ' έκανε άνω κάτω.
  • 2:18 - 2:22
    Με πίεσε έτσι ώστε να βρω αυτό
    που ήθελα πραγματικά να πω
  • 2:22 - 2:24
    και τον τρόπο που ήθελα να το πω.
  • 2:25 - 2:27
    Και χαίρομαι γιατί τώρα νιώθω σαν
  • 2:27 - 2:30
    να μπορώ να μιλήσω για περισσότερα
    πράγματα μέσα απ' την δική μου γλώσσα.
  • 2:30 - 2:32
    [Ξενοδοχείο Γουίλιαμ Βέιλ,
    Γουίλιαμσμπεργκ]
  • 2:32 - 2:36
    Αλλά επίσης πιστεύω ότι η δουλειά μου
    ακόμα έχει μια αφήγηση --
  • 2:36 - 2:37
    υπάρχει μια ιστορία από πίσω,
  • 2:37 - 2:39
    υπάρχει έρευνα.
  • 2:41 - 2:43
    Έτσι αν ήταν να κάνω ένα έργο
  • 2:43 - 2:47
    γι' αυτό το νέο ξενοδοχείο που
    χτίζεται στο Γουίλιαμσμπεργκ,
  • 2:47 - 2:50
    σ' αυτήν την περιοχή του Μπρούκλιν που
    αναπτύσσεται τόσο γρήγορα,
  • 2:50 - 2:54
    νομίζω ότι θα έπρεπε να πάω πίσω
    στο παρελθόν --
  • 2:57 - 2:59
    στις ρίζες.
  • 3:12 - 3:13
    Καθώς κάνω έρευνα,
  • 3:14 - 3:16
    τότε τα πράγματα αρχίζουν να βγαίνουν
    στην επιφάνεια.
  • 3:16 - 3:17
    Είναι όπως πρέπει.
  • 3:17 - 3:18
    Κι αυτό συνέβη
  • 3:18 - 3:22
    όταν έψαχνα στ' αρχεία του
    Συλλόγου Ιστορίας του Μπρούκλιν
  • 3:22 - 3:24
    κι άρχισα να βλέπω τους
    χάρτες του Μπρούκλιν,
  • 3:24 - 3:28
    νομίζω ότι το σχήμα
    αναδύθηκε μπροστά μου.
  • 3:31 - 3:34
    Νιώθω ότι ζούμε σε
    μια εποχή όπου τα πράγματα
  • 3:34 - 3:37
    προχωρούν πολύ γρήγορα στο Μπρούκλιν
  • 3:37 - 3:38
    και αλλάζουν ραγδαία.
  • 3:38 - 3:42
    Ένα κομμάτι αυτής της ενέργειας
    είναι ασταμάτητο,
  • 3:42 - 3:44
    εννοώ ότι όλοι μας
    επηρεαζόμαστε απ' αυτό,
  • 3:44 - 3:45
    καλώς ή κακώς.
  • 3:45 - 3:50
    Έτσι χρειαζόμουν πραγματικά μια στιγμή
    για να κοιτάξω το παρελθόν,
  • 3:50 - 3:52
    και κατά κάποιον τρόπο
    έκανα ένα έργο γι' αυτό --
  • 3:52 - 3:54
    γι' αυτή την ενέργεια που τα ξεκίνησε όλα.
  • 4:04 - 4:05
    Αυτό στην ουσία είναι το ταβάνι.
  • 4:05 - 4:09
    Είναι το Γουίλιαμσμπεργκ και το
    Γκρίνποιντ και το Μπούσγουικ.
  • 4:09 - 4:10
    Αυτό είναι ένα σχέδιο,
  • 4:10 - 4:11
    κι αυτό είναι μόνο το μισό του έργου.
  • 4:11 - 4:13
    Υπάρχει κι ο 2ος όροφος
    που κατεβαίνει.
  • 4:17 - 4:20
    Όταν δούλευα πάνω σε
    διακοσμητικές τοιχογραφίες,
  • 4:20 - 4:22
    έλεγαν μια ιστορία μέσω της εικόνας.
  • 4:22 - 4:27
    Μπορούσες να την δεις και να καταλάβεις
    αμέσως τι προσπαθεί να σου πει.
  • 4:27 - 4:29
    Κι εκεί τελείωνε η αλληλεπίδραση.
  • 4:30 - 4:33
    Νομίζω ότι η αφαίρεση πραγματικά
    επιτρέπει στην ιστορία να φιλτραριστεί
  • 4:33 - 4:35
    και ν' αποκαλυφθεί μ' ένα
    διαφορετικό τρόπο
  • 4:35 - 4:39
    που οι άνθρωποι είτε μπορούν να
    δουν, είτε δεν μπορούν καθόλου.
  • 4:41 - 4:44
    Τουλάχιστον δημιουργεί ερωτήματα
    όπως "Περί τίνος πρόκειται;"
  • 4:44 - 4:46
    αντί για "Α, αυτό μιλάει για αυτό."
  • 4:46 - 4:48
    [ΠΙΟΥ] Μόλις τα χρώματα μπουν πάνω,
  • 4:48 - 4:50
    τότε αρχίζει ν' αναδεικνύεται --
  • 4:50 - 4:51
    ν' αποκαλύπτεται.
  • 4:51 - 4:54
    [ΖΑΚΑΡΙΑΣ] Κατά κάποιον τρόπο,
    μοιάζει με την γέννηση.
  • 4:54 - 4:56
    Όταν δουλεύεις πολύ σκληρά
    για πολύ καιρό
  • 4:56 - 4:59
    σε κάτι το οποίο δεν ξέρεις πως θα είναι
  • 4:59 - 5:02
    ή τι είδους προσωπικότητα θα έχει.
  • 5:07 - 5:10
    Το έργο είναι στο κορυφαίο στάδιο
    της εργασίας.
  • 5:10 - 5:11
    [ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΕΛΑΝΕ]
  • 5:12 - 5:15
    Που είναι όπως όταν το κεφάλι του
    μωρού αρχίζει να φαίνεται.
  • 5:16 - 5:18
    Λίγες βαθιές ανάσες ακόμα και..
  • 5:18 - 5:20
    [ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΕΛΑΝΕ]
  • 5:20 - 5:21
    ... και φτάσαμε!
  • 5:29 - 5:32
    Στις 3 Ιανουαρίου 12:34 π.μ.
  • 5:32 - 5:35
    ο Ματέο Ζακαρίας Πιου γεννήθηκε.
  • 5:39 - 5:42
    Ξέρεις, υπάρχει μια παροιμία
    στα ισπανικά που λέει,
  • 5:43 - 5:45
    "Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια
  • 5:45 - 5:47
    ο Θεός γελάει."
  • 5:47 - 5:52
    Πίστευα ότι θα τοποθετούσα το έργο
    και μετά θα γεννούσα,
  • 5:52 - 5:54
    αλλά η κατασκευή του κτιρίου καθυστέρησε.
  • 5:55 - 5:59
    Και η δική μου εγκυμοσύνη πρόσθεσε
    μια καθυστέρηση σε όλα.
  • 6:01 - 6:05
    Δεν γίνονται όλα έτσι όπως
    λες ότι θα γίνουν,
  • 6:05 - 6:06
    αλλά δεν πειράζει.
  • 6:06 - 6:09
    Νομίζω ότι είμαι πολύ τυχερή που έχω
    έναν καταπληκτικό σύζυγο
  • 6:09 - 6:12
    ο οποίος υποστηρίζει 100% την δουλειά μου
  • 6:12 - 6:15
    και θα με βοηθήσει
    στην ανατροφή του Ματέο.
  • 6:15 - 6:18
    και θα με βοηθά να μπορώ να κάνω πράγματα
  • 6:18 - 6:19
    στο στούντιο.
  • 6:20 - 6:25
    Επειδή φαίνεται ότι οι ρυθμοί
    δεν πρόκειται να μειωθούν.
  • 6:27 - 6:30
    Σίγουρα δεν σκοπεύω να
    σταματήσω την δουλειά μου.
  • 6:33 - 6:36
    Κι ελπίζω ότι θα μπορώ να περνάω όλο
    τον χρόνο μου με το μωρό μου,
  • 6:36 - 6:38
    και να το βλέπω να μεγαλώνει
  • 6:38 - 6:40
    και να είμαι δίπλα του.
Title:
Marela Zacarías's Great Expectations | ART21 "New York Close Up"
Description:

more » « less
Video Language:
English
Team:
Art21
Project:
"New York Close Up" series
Duration:
06:58

Greek subtitles

Revisions