Desenează-mi Viaţa - Markiplier

Γειά σε όλους! Markiplier εδώ, σας ευχαριστώ όλους ΠΑΡΑ πολύ, που ήσασταν μαζί μου στα 1000 βίντεο.

Είναι δύσκολο να φανταστώ πώς φτάσαμε ως εδώ και θα ήθελα να κάνω κάτι το απίστευτο για το ορόσημο των 1000 συνδρομητών.

Η μάλλον των 1000 βίντεο και οχι τών συνδρομητών. Και νομίζω οτι αυτό το βίντεο θα σας εξηγήσει πώς έφτασα ως εδώ.

Και πώς εσείς παιδιά με βοηθήσατε να αλλάξω τη ζωή μου. Επειδή, αυτά τα πράγματα είναι πιο σημαντικά γιατί με βοηθήσαν να γίνω αυτος που είμαι.

Και σας ευχαριστώ πάρα πολύ που ήσασταν μαζί μου όλο αυτόν τον χρόνο.

Λοιπόν ας αρχίσουμε!

Γεννήθηκα σε ένα νησί στη μέση του Πασιφικού Ωκεανού με το όνομα O'ahu που είναι το τρίτο νησί της Χαβάης.

Και στην πόλη της Χονολουλού, όπου γεννήθηκα σε μία στρατιωτική βάση.

Ο πατέρας μου ήταν στον στρατό 23 χρόνια πριν αποσυρθεί.

Και όταν στρατολογήθηκε στην Κορέα γνώρισε την μάνα μου. Μια γνωστή ιστορία λοιπόν.

Αλλά το αποτέλεσμα της γνωριμίας τους ήμουν εγώ. Ενα πανέμορφο μωράκι.

Αλλά, δεν είναι όμορφο εδώ... αλλά... η καλλιτεχνική μου δεν είναι και τόσο καλή.

Τέλος πάντων, ανεξάρτητα απο όλα αυτά γεννήθηκα τέλειος και γεροδεμένος.

Ήμουν ένα τεράστιο μωρό λοιπόν, όπου μία στο τόσο μου το θυμίζει η μάνα μου.

Ήμουν 4μιση κιλά και με ονόμασαν Μάρκ.

Γεμάτος μύες. Mη με αμφισβητείτε!

Λίγο μετά που γεννήθηκα ο πατέρας μου συνταξιοδοτήθηκε απο το στρατό για να πάρει μια δουλειά ως καλλιτέχνης, για μια εταιρεία βιβλίου κάποιου είδους.

Αλλά, τέλος πάντων καταλήξαμε στο Σινσινάτι του Οχάιο.

Δεν είμαι τόσο βέβαιος γιατί, αλλά δε νομίζω ότι έχουμε καμιά οικογένεια εδώ.

Αχ... καταλήξαμε λοιπόν σε αυτό το φοβερό σπίτι με μία γιγαντιαία πίσω αυλή.

... βέβαια ήταν γεμάτο με δέντρα όπου εγώ και ο

... αδερφός μου περνάγαμε τις πιο πολλές ώρες της ζωής μας. Εννοείται όταν δεν ήμασταν στον υπολογιστή

ήμασταν στο δάσος παίζοντας τον κολπίσκο, μαζεύοντας βόλους, κόβαμε αμπέλια και άλλα πολλά.

Εννοώ, ήμασταν πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο, στο δάσος, ένα απο τα πράγματα που έχω επιθυμήσει.

γι 'αυτό το σπίτι λοιπόν, όταν δεν ήμασταν στο δάσος παίζαμε σε αυτό το μαγικό

μηχάνημα που ο πατέρας μας έλεγε υπολογιστή. Μας το γνώρισε απο μικρή ηλικία.

Εννοώ, σοβαρά, αυτο το πράγμα μου τίναξε τα μυαλά εκείνη την στιγμή, γιατί

δεν θα μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτό.

Θέλω να πω, μου είπε ιστορίες για το πώς οι υπολογιστές ήταν παλιά και γέμιζαν ένα ολόκληρο δωμάτιο

αλλά ήμουν εμβρόντητος στο τι θα μπορούσε να κάνει κανείς.

Δεν ήξερα καν για το ίντερνετ τότε.

Υπήρχαν μερικά παιχνίδια στον υπολογιστή, αλλά η πραγματική εμπειρία

που πήρα από το gaming ήρθε από το σύστημα Super Nintendo που ο αδελφός μου πήρε για τα Χριστούγεννα.

Θέλω να πω, αυτό το πράγμα ήταν ο λόγος που εγώ και ο αδελφός μου είμαστε τόσο κοντά σήμερα

γιατί παίξαμε τόσα πολλά παιχνίδια μαζί με αυτό. Ο αδερφός μου είναι πάνω στα αριστερά.

Το όνομά του είναι ο Tom, και αυτός είμαι εγώ στα δεξιά, οπως μπορείτε να δείτε είμαι πιο φοβερός, αλλά

είναι ένας πολύ cool τύπος και δεν νομίζω ότι θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα χωρίς αυτόν.

Δυστυχώς δεν ήταν όλοι ευχαριστημένοι τότε. Ο μπαμπάς μου και η μαμά μου μαλώνανε πολύ.

Και οταν λεώ μαλώνανε πολύ ενοώ οτι η μητέρα μου μάλωνε μαζι του πολύ. Ετσι ο πατέρας μου έπρεπε να ανταποδώσει.

Εμ, δεν ήταν ευτυχισμένη, ήταν ότι ήταν, και επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί αλλά εγώ και αδελφός μου

απλά προσπάθουσαμε να αποσπάσουμε την προσοχή μας με τα παιχνίδια. Ξέρετε, προσπαθήστε να το αγνοήσετε, όταν μπορείτε.

Αλλά τελικά αυτό σταμάτησε να λειτουργεί. Ήταν αρκετά αναπόφευκτο, αλλά το διαζύγιο ήρθε.