Eski kitaplar karmaşık sanat olarak yeniden doğuyor

Bilgi çağında demode olmuş bir ansiklopedi ile ne yaparsınız? Sanatçı Brian Dettmer, X-Acto bıçakları ve iyi remiks yapan bir gözle, eski kitaplara yeni hayat üfleyen güzel ve beklenmedik heykeller yapıyor.

Ben bir sanatçıyım ve kitapları kesiyorum.

Bu ilk kitap çalışmalarımdan biri.

Adı "Bilgiye Alternatif Yol".

Bir kitap yığını yaratmak istedim.
Böylece birileri galeriye gelip,

sadece alelade bir kitap yığınına
baktıklarını düşünsün,

ama sonra yaklaştıkça, içine doğru
kazınmış kaba deliği görüp

neler olduğunu ve niye öyle
olduğunu merak etsin

ve kitabın malzemesi hakkında düşünsün.

Evet, dokuya karşı ilgim var,

ama kitapların içerisinde bulduğumuz yazı
ve resimlere karşı daha fazla ilgim var.

Çalışmalarımın çoğunda kitapların
kenarlarını kalın bir cilayla kaplayıp

kitabın dışında bir çeşit
tabaka oluşturuyorum.

Böylece, içindeki sayfalar hâlâ gevşek
olan katı bir madde hâline geliyor.

Sonra kitabın yüzeyinden
içine doğru yontuyorum

ve hiçbir şey kaldırmıyorum
veya eklemiyorum.

Sadece ilginç bulduğum şeylerin
etrafını yontuyorum.

Yani bitmiş bir parçada
gördüğünüz her şey,

ben başlamadan önce kitabın
neresindeyse yine tam aynı yerde.

Ben çalışmamı, bir bakıma, bir çeşit
remiks olarak düşünüyorum,

çünkü başka birinin malzemesi
ile çalışıyorum.

Bir D.J.'in başkasının müziği ile
çalışması gibi.

Bu kitap, Rönesans sanatçısı
Rafael'in tablolarından oluşmuştu

ve çalışmasını alıp yeniden
düzenleyip içini oyarak,

onu bir nevi daha yeni ve daha modern
bir şey hâline getiriyorum.

Aynı zamanda geleneksel kitap
formunu kırıp

bu doğrusal formatı zorlamayı ve

kitabın yapısını değiştirmeyi deniyorum,

böylece kitap tamamen
heykel gibi olsun.

Cilalamadan önce her şeyi
bir arada tutmak için

kıskaçlar, ipler ve ağırlık gibi her tür
malzemeyi kullanıyorum.

Böylece başlamadan önce
formu sıkıştırıp

bunun gibi bir şey, böyle
bir parça hâline gelsin.

Bu sadece tek bir sözlükten yapıldı.

Ya da bunun gibi bir şey, böyle
bir parça hâline gelebilir.

Ya da kimsenin ne olacağını

veya niye stüdyomda olduğunu
bilmediği böyle bir şey,

böyle bir parça hâline gelecek.

Bence insanların kitapların tahrip
edilmesinden rahatsız olmasının,

insanların kitapları
yırtmak istememesinin

ve aslında hiç kimsenin kitapları
atmak istememesinin

nedenlerinden biri, kitapların
yaşayan varlıklar olarak,

onların bir bedenmiş
gibi düşünülmesi

ve ölçeğe göre bedenimizle
bağlantılı yaratılmalarıdır.

Fakat aynı zamanda gelişmeye
devam etme ve yeni bir şey

hâline gelme potansiyelleri var.

Yani kitaplar gerçekten canlıdır.

Ben kitapları bir beden olarak,

teknoloji olarak düşünüyorum.

Kitabı bir araç olarak düşünüyorum.

Aynı zamanda kitabı bir makine
olarak düşünüyorum.

Kitabı tabiat olarak da düşünüyorum.

Bu, birbirine bağlanmış ve zımparalanmış
bütün bir ansiklopedi seti

ve onu yonttuğum sırada,

neyi seçmek istediğime karar veriyorum.

Yani ansiklopediler için herhangi
bir şeyi seçebilirdim,

ama özellikle tabiat resimlerini seçtim.

Zımpara kâğıdı kullanarak
malzemenin kenarlarını zımparalıyorum.

Böylece sadece resimler tabiat
izlenimi uyandırmakla kalmıyor,

malzemenin kendisi de tabiat
izlenimi uyandırıyor.

Kitabı yonttuğum sırada
yaptığım şeylerden biri,

resimler hakkında düşünmek, aynı
zamanda metinler hakkında da düşünmek.

Onları benzer şekilde düşünüyorum,

çünkü bir metni, bir kitabı

okurken ilginç olan şey

görüntüleri aklımıza sokması,

yani bir nevi o parçayı doldurmamız.

Bir metni okurken bir bakıma
resimler yaratıyoruz

ve bir resme baktığımızda
ise neye baktığımızı

anlamak için aslında dili kullanıyoruz.

Yani bir çeşit yin-yang,

bir çeşit yaz boz oluşuyor.

Böylece seyredenin tamamladığı
bir parça yaratıyorum.

Çalışmamı neredeyse bir arkeoloji
olarak düşünüyorum.

Kazı yapıyorum, potansiyeli
maksimize etmeye,

mümkün olduğunca çok şey ortaya
çıkarmaya çalışıyorum

ve kendi çalışmamda sergiliyorum.

Fakat aynı zamanda,

silme fikri üzerinde düşünüyorum.

Şimdi bilgimizin büyük bir kısmının
soyut olmasından dolayı,

bu kaybetme fikri,

bilgisayarlarda sadece biçimin
durmadan değiştiği değil,

aynı zamanda bilginin de değiştiği fikri,

artık fiziksel kopyamız da olmadığı için,

kaybetmemek için sürekli
güncellenmek zorunda.

Kendi stüdyomda birçok sözlüğüm var

ve her gün bilgisayar kullanıyorum.

Eğer bir kelimeye bakmam gerekirse,
bilgisayara gidiyorum,

çünkü baktığım şeye doğrudan
ve hemen gidebiliyorum.

Bence doğrusal olmayan bilgi için,

kitap gerçekten de hiçbir zaman
doğru format değildi.

Bu yüzden referans kitaplarının

ilk nesli tükenmekte olanlar veya ortadan
kalkanlar olduğunu görüyoruz.

Kitabın gerçekten de hiç
ölmeyeceğini düşünüyorum.

İnsanlar artık dijital
teknolojimiz olduğu için

kitabın öleceğini düşünüyorlar

ve her şeyin değiştiğini, her şeyin
evrim geçirdiğini görüyoruz.

Bence kitap evrim geçirecek,

aynı insanların fotoğraf ve baskı resim
her gün kullanılan malzemeler

hâline gelince tabloların öleceğini
söyledikleri gibi,

ama bunun resme yaptığı şey,

resmin günlük işini bırakmasını
sağlamaktı.

Resmin gündelik işi olan hikâye
anlatımını yapmaktan kurtardı

ve resim özgürleşti, kendi hikâyesini
anlatmasına izin verildi,

o zaman Modernizm'in ortaya
çıkışını gördük,

resmin farklı şekilde dallandığını gördük.

Bence şimdi kitaplarla ilgili olan şey,

teknolojimizin büyük bir kısmı,
bilgimizin büyük bir kısmı,

kişisel ve kültürel kayıtlarımızın büyük
bir kısmı dijital formda olduğu için,

bence kitabın gerçekten yeni bir şey
hâline gelmesini sağlıyor.

Bu yüzden, bu benim gibi bir
sanatçı için çok ilginç bir zaman

ve gelecekte kitaplarla ilgili neler
olacağını görmek çok heyecan verici.

Teşekkürler.

(Alkış)