Τα βιντεοπαιχνίδια και ο ανθρώπινος εγκέφαλος

Πώς επηρεάζουν τα γρήγορα παιχνίδια τον εγκέφαλο; Μπείτε στο εργαστήριο με τη γνωστική ερευνήτρια Ντάφνι Μπαβέλιερ για να μάθετε εκπληκτικά νέα για το πώς τα βιντεοπαιχνίδια, ακόμη και τα γεμάτα δράση παιχνίδια βολών, μπορούν να μας βοηθήσουν να μάθουμε, να εστιάσουμε και, κατά τρόπο συναρπαστικό, να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. (Γυρίστηκε στο TEDxCHUV.)

Είμαι επιστήμονας του εγκεφάλου,
και έχοντας αυτή την ειδικότητα,

βρίσκω πολύ ενδιαφέρον
το πώς μαθαίνει ο εγκέφαλος,

και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η δυνατότητα

να κάνουμε τον εγκέφαλό μας
εξυπνότερο, καλύτερο και ταχύτερο.

Στο πλαίσιο αυτό θα σας μιλήσω

για τα βιντεοπαιχνίδια. Με τη λέξη βιντεοπαιχνίδια,

στους περισσότερους από εσάς έρχονται στο μυαλό τα παιδιά.

Είναι αλήθεια. Το 90% των παιδιών παίζουν βιντεοπαιχνίδια.

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς.

Όταν τα παιδιά κοιμούνται, ποιος βρίσκεται μπροστά στο Playstation;

Οι περισσότεροι από εσάς. Η μέση ηλικία ενός παίκτη βιντεοπαιχνιδιών είναι τα 33 έτη,

όχι τα οκτώ, και μάλιστα, αν κοιτάξουμε

τα προβλεπόμενα δημογραφικά στοιχεία βιντεοπαιχνιδιών,

οι παίκτες βιντεοπαιχνιδιών του αύριο είναι

μεγαλύτεροι σε ηλικία ενήλικες. (Γέλια)

Έτσι το βιντεοπαιχνίδι έχει διεισδύσει στην κοινωνία μας.

Προφανώς είναι εδώ για να μείνει. Έχει απίστευτο αντίκτυπο

στην καθημερινή μας ζωή. Παρατηρήστε αυτές τις στατιστικές

που ανακοίνωσε η Activision. Ένα μήνα μετά από την κυκλοφορία

του παιχνιδιού «Call of Duty: Black Ops», ήταν σαν να είχε παιχτεί

για 68.000 χρόνια

παγκοσμίως, σωστά;

Θα παραπονιόταν κανένας από εσάς αν αυτό συνέβαινε

με την γραμμική άλγεβρα;

Οπότε αναρωτιόμαστε πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτή τη δύναμη.

Θέλω να κοντοσταθώ για λίγο εδώ.

Ξέρω πως οι περισσότεροι από εσάς είχατε την εμπειρία επιστρέφοντας

στο σπίτι σας να βρείτε τα παιδιά σας να παίζουν τέτοιου είδους παιχνίδια.

(Ήχοι πυροβολισμών) Σκοπός του παιχνιδιού είναι να καταστρέψεις

τους κακούς ζόμπι εχθρούς

πριν σε καταστρέψουν αυτοί, σωστά;

Και είμαι σχεδόν βέβαιη πως οι περισσότεροι από εσάς σκεφτήκατε,

«Έλα τώρα, δεν μπορείς να κάνεις κάτι πιο εποικοδομητικό

από το να πυροβολείς ζόμπι;»

Θέλω να τοποθετήσετε αυτή την αυθόρμητη αντίδραση

στο πλαίσιο του τι θα σκεφτόσαστε

αν βρίσκατε την κόρη σας να λύνει σουντόκου

ή το υιό σας να διαβάζει Σαίξπηρ. Εντάξει;

Οι περισσότεροι γονείς θα λάτρευαν κάτι τέτοιο.

Λοιπόν, δεν θα σας πω ότι το να παίζεις βιντεοπαιχνίδια

όλη την ώρα είναι καλό για την υγεία σας.

Δεν είναι, και η υπερβολή δεν είναι ποτέ καλή.

Αλλά θα επιχειρηματολογήσω πως σε λογικές δόσεις,

το παιχνίδι μάλιστα που σας έδειξα στην αρχή,

αυτά τα γεμάτα δράση παιχνίδια βολών

έχουν πολύ ισχυρά και θετικά αποτελέσματα

σε πολλές διαφορετικές εκφάνσεις της συμπεριφοράς μας.

Δεν περνάει ούτε μια βδομάδα χωρίς κάποιον αξιοπρόσεκτο

τίτλο στα ΜΜΕ για το κατά πόσο τα βιντεοπαιχνίδια είναι

επωφελή ή βλαβερά για εσάς, έτσι; Σας έχουν φλομώσει με αυτό το θέμα.

Θα ήθελα να παραμερίσω αυτού του είδους την ελαφρόμυαλη συζήτηση

και να σας φέρω ουσιαστικά μέσα στο εργαστήριο.

Αυτό που κάνουμε στο εργαστήριο είναι η άμεση μέτρηση,

ποσοτικά, του αντίκτυπου

των βιντεοπαιχνιδιών στον εγκέφαλο.

Θα πάρω λοιπόν μερικά παραδείγματα από τη δουλειά μας.

Το πρώτο που σίγουρα όλοι έχετε ακούσει να λέγεται

είναι το γεγονός ότι η υπερβολική παραμονή μπροστά στην οθόνη

επιδεινώνει την όρασή σας.

Πρόκειται για μια δήλωση σχετικά με την όραση.

Μπορεί να υπάρχουν οπτικοί ανάμεσά σας.

Γνωρίζουμε πώς να ελέγξουμε αυτή τη δήλωση.

Στο εργαστήριο μπορούμε να μετρήσουμε πόσο καλή είναι η όρασή σας.

Λοιπόν, μαντέψτε. Οι άνθρωποι που δεν παίζουν πολλά

παιχνίδια δράσης, οι οποίοι δεν περνούν πολύ χρόνο

μπροστά σε οθόνες, έχουν φυσιολογική όραση ή αυτό που καλούμε

όραση που μπορεί να διορθωθεί. Κανένα πρόβλημα.

Το ζήτημα είναι τι συμβαίνει με εκείνους που όντως

συνηθίζουν να παίζουν βιντεοπαιχνίδια 5 ώρες τη εβδομάδα,

10 ώρες τη εβδομάδα, 15 ώρες τη εβδομάδα .

Με βάση αυτή τη δήλωση, η όρασή τους θα πρέπει να είναι πολύ κακή, σωστά;

Ε, λοιπόν, η όρασή τους είναι πάρα πολύ καλή.

Είναι καλύτερη από εκείνων που δεν παίζουν.

Και είναι καλύτερη με δύο διαφορετικούς τρόπους.

Ο πρώτος είναι ότι αυτοί είναι ικανοί να εντοπίσουν

μικρές λεπτομέρειες μέσα σε ένα συγκεχυμένο περιβάλλον, αν πρόκειται

για το διάβασμα των ψιλών γραμμάτων σε μια συνταγή,

αντί να χρησιμοποιήσετε μεγεθυντικό φακό, μπορείτε να το επιτύχετε

απλά με την όρασή σας.

Ο άλλος τρόπος με τον οποίο η όρασή τους είναι καλύτερη είναι η ικανότητά τους

να ξεχωρίσουν διαφορετικά επίπεδα του γκρι.

Φανταστείτε ότι οδηγείτε σε ομίχλη. Αυτό μπορεί να κάνει τη διαφορά

μεταξύ του να δείτε το αυτοκίνητο μπροστά σας

και να αποφύγετε το ατύχημα, ή να εμπλακείτε σε ένα ατύχημα.

Εμείς λοιπόν χρησιμοποιούμε αυτό το αποτέλεσμα για να αναπτύξουμε παιχνίδια

για ασθενείς με κακή όραση, με στόχο

να επαναπροπονήσουμε τον εγκέφαλό τους ώστε αυτοί να βλέπουν καλύτερα.

Εμφανώς, όσον αφορά στα παιχνίδια δράσης,

η απασχόληση μπροστά στην οθόνη δεν επιδεινώνει την όρασή σας.

Κάτι άλλο που είμαι σίγουρη ότι όλοι έχετε ακούσει:

Τα βιντεοπαιχνίδια προκαλούν προβλήματα συγκέντρωσης και απόσπασης της προσοχής.

Ωραία, ξέρουμε να μετράμε την προσοχή στο εργαστήριο.

Θα σας δώσω μάλιστα ένα παράδειγμα για το πώς το κάνουμε.

Θα σας ζητήσω να συμμετάσχετε, οπότε θα πρέπει

να παίξετε το παιχνίδι μαζί μου. Θα σας δείξω κάποιες

χρωματισμένες λέξεις. Θέλω να φωνάξετε το χρώμα με το οποίο είναι γραμμένες.

Εντάξει; Ορίστε το πρώτο παράδειγμα.

[«Καρέκλα»]

Πορτοκαλί, ωραία. [«Τραπέζι»] Πράσινο.

[«Πίνακας»] Κοινό: Κόκκινο.
Ντάφνι Μπαβέλιερ: Κόκκινο.

[«Άλογο»] ΝΜ: Κίτρινο.
Κοινό: Κίτρινο.

[«Κίτρινο»] ΝΜ: Κόκκινο.
Κοινό: Κίτρινο.

[«Μπλε»] ΝΜ: Κίτρινο.

Εντάξει, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, σωστά; (Γέλια)

Βελτιώνεστε, αλλά είναι δύσκολο. Γιατί είναι δύσκολο;

Διότι εισήγαγα μια σύγκρουση μεταξύ

της ίδιας της λέξης και του χρώματός της.

Το πόσο καλή είναι η προσοχή σας καθορίζει ουσιαστικά πόσο γρήγορα

θα λύσετε αυτή τη σύγκρουση, έτσι οι νεαροί εδώ

λόγω ηλικίας τα πήγαν, πιθανώς, λίγο καλύτερα

από ότι κάποιοι από εμάς που είμαστε μεγαλύτεροι.

Αυτό που βλέπουμε είναι πως όταν εκτελείς αυτή την εργασία

με άτομα που παίζουν πολλά παιχνίδια δράσης,

αυτά επιλύουν τη σύγκρουση ταχύτερα.

Συνεπώς το να παίζεις παιχνίδια δράσης εμφανέστατα δεν οδηγεί

σε προβλήματα διάσπασης προσοχής.

Μάλιστα, οι παίκτες βιντεοπαιχνιδιών δράσης παρουσιάζουν

πολλά άλλα πλεονεκτήματα αναφορικά με την προσοχή, και μια

έκφανση της προσοχής που αισθητά βελτιώνεται

είναι η ικανότητά μας να ακολουθούμε αντικείμενα στο περιβάλλον.

Αυτό το κάνουμε όλη την ώρα. Όταν οδηγείτε,

παρακολουθείτε, προσπαθείτε να εντοπίσετε τα αυτοκίνητα γύρω σας.

Παρακολουθείτε επίσης τον πεζό, το σκύλο που τρέχει,

και έτσι μπορείτε ουσιαστικά να οδηγείτε με ασφάλεια, σωστά;

Στο εργαστήριο φέρνουμε ανθρώπους

και τους καθίζουμε μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή και τους δίνουμε

μικρές ασκήσεις που θα αναθέσω ξανά και σε εσάς.

Πρόκειται να δείτε κίτρινα χαρούμενα πρόσωπα

και λίγα λυπημένα μπλε πρόσωπα. Αυτά είναι παιδιά

στο προαύλιο του σχολείου στη Γενεύη στη διάρκεια του διαλείμματος

μέσα στο κρύο. Τα περισσότερα παιδιά είναι χαρούμενα. Εξάλλου έχουν διάλειμμα.

Αλλά λίγα παιδιά είναι λυπημένα και μπλε επειδή ξέχασαν το πανωφόρι τους.

Όλα αρχίζουν να κινούνται, και εσείς θα πρέπει

να εντοπίσετε ποιος είχε πανωφόρι στην αρχή

και ποιος όχι. Οπότε θα σας δείξω απλά ένα παράδειγμα

όπου υπάρχει ένα μόνο λυπημένο παιδί. Είναι εύκολο επειδή μπορείτε

να το ακολουθήσετε με τα μάτια σας. Θα το ακολουθήσετε,

θα το ακολουθήσετε, και όταν σταματήσει, και υπάρχει

ένα ερωτηματικό, και σας ρωτήσω, είχε αυτό το παιδί πανωφόρι ή όχι;

Ήταν αρχικά κίτρινο ή μπλε;

Ακούω μερικούς να λένε κίτρινο. Ωραία. Άρα οι περισσότεροι από εσάς έχουν εγκέφαλο. (Γέλια)

Θα σας ζητήσω τώρα να κάνετε την άσκηση, αλλά αυτή τη φορά με

μια λίγο πιο περίπλοκη περίπτωση. Θα υπάρχουν

τρία μπλε παιδιά. Μην πάρετε τα μάτια σας από την εικόνα.

Παρακαλώ μην κοιτάξετε αλλού. Κρατήστε τα μάτια σας προσηλωμένα

και διευρύνετε, τεντώστε την προσοχή σας. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος

να το πετύχετε. Αν κοιτάξετε αλλού, είστε καταδικασμένοι.

Κίτρινο ή μπλε;

Κοινό: Κίτρινο.
ΝΜ: Ωραία.

Οπότε ένας φυσιολογικός ενήλικας

μπορεί να κρατήσει την προσοχή του σε περίπου τρία με τέσσερα αντικείμενα.

Αυτό κάναμε μόλις τώρα. Ο παίκτης βιντεοπαιχνιδιών δράσης

μπορεί να ακολουθήσει περίπου έξι με επτά αντικείμενα,

όπως φαίνεται στο εν λόγω βίντεο.

Αυτό είναι για εσάς, τους παίκτες παιχνιδιών δράσης.

Λίγο δυσκολότερο, έτσι; (Γέλια)

Κίτρινο ή μπλε; Μπλε. Έχουμε μερικούς

που το έχουν πάρει σοβαρά εδώ. Ναι. (Γέλια)

Ωραία. Οπότε με τον ίδιο τρόπο που βλέπουμε

τις επιδράσεις των βιντεοπαιχνιδιών στην ανθρώπινη συμπεριφορά,

μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την απεικόνιση εγκεφάλου και να δούμε τον αντίκτυπο

των βιντεοπαιχνιδιών στον εγκέφαλο, και βρίσκουμε πολλές μεταβολές,

αλλά οι κύριες αλλαγές γίνονται στα δίκτυα του εγκεφάλου

που ελέγχουν την προσοχή. Οπότε ένα μέρος είναι ο βρεγματικός φλοιός

που είναι γνωστό ότι ελέγχει τον προσανατολισμό της προσοχής.

Ο άλλος είναι ο μετωπιαίος λωβός, ο οποίος ελέγχει

το πώς διατηρούμε την προσοχή, και ένας άλλος

είναι ο πρόσθιος φλοιός προσαγωγίου, ο οποίος ελέγχει το πώς κατανέμουμε

και ρυθμίζουμε την προσοχή και επιλύουμε συγκρούσεις.

Τώρα, όταν κάνουμε απεικόνιση εγκεφάλου, βρίσκουμε πως και τα τρία

αυτά δίκτυα είναι στην πραγματικότητα πολύ περισσότερο αποτελεσματικά

στους ανθρώπους που παίζουν παιχνίδια δράσης.

Αυτό με οδηγεί σε ένα μάλλον αντιφατικό εύρημα

στη βιβλιογραφία σχετικά με την τεχνολογία και τον εγκέφαλο.

Όλοι σας ξέρετε για την πολυδιεργασία. Όλοι σας

κακώς την εφαρμόζετε όταν οδηγείτε

και σηκώνετε το κινητό σας. Κακή ιδέα. Πολύ κακή ιδέα.

Γιατί; Επειδή καθώς η προσοχή σας μετακινείται στο κινητό σας,

εσείς χάνετε ουσιαστικά την ικανότητα να αντιδράσετε γρήγορα

στο αυτοκίνητο που φρενάρει μπροστά σας, και έτσι είναι

πολύ πιο πιθανό να εμπλακείτε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Σήμερα, μπορούμε να μετρήσουμε αυτές τις δεξιότητες στο εργαστήριο.

Προφανώς δεν ζητάμε από ανθρώπους να οδηγήσουν τριγύρω για να δούμε

πόσα αυτοκινητιστικά θα προκαλέσουν. Το τίμημα θα ήταν κάπως

υψηλό. Αντιθέτως σχεδιάζουμε ασκήσεις στον υπολογιστή

όπου μπορούμε να μετρήσουμε, με ακρίβεια χιλιοστού,

πόσο ικανοί είναι στο να εναλλάσσονται μεταξύ των ασκήσεων.

Όταν το κάνουμε αυτό, παρατηρούμε πως αυτοί

που παίζουν πολλά παιχνίδια δράσης είναι πολύ, πολύ καλοί.

Εναλλάσσονται πολύ γρήγορα, ταχύτατα. Για αυτούς το τίμημα είναι πολύ μικρό.

Τώρα θέλω να θυμάστε αυτό το αποτέλεσμα, και να το θέσετε

στο πλαίσιο μιας άλλης ομάδας χρηστών της τεχνολογίας,

μιας ομάδας που έχει την εκτίμηση της κοινωνίας,

των ατόμων που κάνουν πολυδιεργασία πολυμέσων.

Τι σημαίνει αυτό; Πρόκειται για το γεγονός πως οι περισσότεροι από εμάς,

τα περισσότερα από τα παιδιά μας, συνηθίζουν να ακούν μουσική

ενώ αναζητούν πληροφορίες στο διαδίκτυο

ενώ συνομιλούν με τους φίλους τους μέσω Facebook.

Αυτό σημαίνει πολυδιεργασία πολυμέσων.

Υπάρχει μια πρώτη μελέτη που έγινε από συναδέλφους στο Στάνφορντ

την οποία εμείς επαναλάβαμε η οποία έδειξε ότι

εκείνοι οι άνθρωποι που θεωρούνται ικανότατοι στην πολυδιεργασία πολυμέσων

είναι απολύτως τραγικοί στην απλή πολυδιεργασία.

Όταν τους ελέγχουμε στο εργαστήριο, είναι πραγματικά τραγικοί.

Οπότε αυτού του είδους τα αποτελέσματα πραγματικά

οδηγούν σε δύο βασικά συμπεράσματα.

Το πρώτο είναι ότι δεν είναι όλα τα μέσα ισάξια.

Δεν μπορείτε να συγκρίνετε την επίδραση της πολυδιεργασίας πολυμέσων

και την επίδραση της ενασχόλησης με παιχνίδια δράσης. Έχουν

εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα σε διαφορετικές εκφάνσεις της νόησης,

της παρατήρησης και της προσοχής.

Ακόμη και μεταξύ των βιντεοπαιχνιδιών, αυτή τη στιγμή σας μιλάω

για τα παιχνίδια γεμάτα δράση.

Διαφορετικά βιντεοπαιχνίδια έχουν και διαφορετικό αντίκτυπο στον εγκέφαλό σας.

Οπότε είναι αναγκαίο να μπούμε στο εργαστήριο και να μετρήσουμε

την επίδραση του κάθε βιντεοπαιχνιδιού.

Το άλλο μάθημα είναι ότι η λαϊκή σοφία δεν έχει καμία βαρύτητα.

Σας το απέδειξα ήδη αυτό, όπως όταν είδαμε ότι

παρά τη μακρά έκθεση μπροστά στην οθόνη, οι παίκτες παιχνιδιών δράσης

έχουν πολύ καλή όραση, κλπ.

Εδώ, αυτό που ήταν αξιοσημείωτο ήταν πως αυτοί οι προπτυχιακοί

που λένε πως κάνουν συχνά έντονη πολυδιεργασία πολυμέσων

είναι απόλυτα βέβαιοι ότι αρίστευσαν στην άσκηση.

Έτσι τους δείχνεις τα δεδομένα, τους δείχνεις ότι έχουν κακή επίδοση

και εκείνοι λένε, «Αδύνατον». Ξέρετε, έχουν αυτή

την αίσθηση πως, πραγματικά, τα πάνε πολύ, πολύ καλά.

Άλλο ένα επιχείρημα για το γιατί πρέπει να μπούμε στο εργαστήριο

και να μετρήσουμε πραγματικά τον αντίκτυπο της τεχνολογίας στον εγκέφαλο.

Υπό μια έννοια, όταν συζητάμε τις επιδράσεις

των βιντεοπαιχνιδιών στον εγκέφαλο, μια παρόμοια περίπτωση

αποτελεί ο αντίκτυπος του κρασιού στην υγεία.

Κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει πολύ άσχημα το κράσι. Το ίδιο

συμβαίνει και με τα βιντεοπαιχνίδια. Αλλά όταν καταναλώνεται

σε φυσιολογικές δόσεις, και στη σωστή ηλικία,

το κρασί μπορεί να ωφελήσει την υγεία μας. Έχουν μάλιστα

ταυτοποιηθεί συγκεκριμένα μόρια

στο κόκκινο κρασί τα οποία οδηγούν σε μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής.

Οπότε με τον ίδιο τρόπο, τα παιχνίδια δράσης

έχουν ορισμένα συστατικά τα οποία είναι πράγματι πολύ

ισχυρά για την πλαστικότητα του εγκεφάλου, την εκπαίδευση, την προσοχή,

την όραση, κλπ., και έτσι χρειαζόμαστε και προσπαθούμε να

καταλάβουμε ποια είναι αυτά τα ενεργά συστατικά έτσι ώστε

να μπορέσουμε να τα εκμεταλλευτούμε για να αναπτύξουμε καλύτερα παιχνίδια,

είτε για εκπαίδευση είτε για αποκατάσταση ασθενών.

Τώρα, επειδή μας ενδιαφέρει να έχουμε αντίκτυπο

στην εκπαίδευση ή στην αποκατάσταση ασθενών, δεν μας ενδιαφέρει

τόσο πολύ πώς λειτουργούν εκείνοι που επιλέγουν

να παίζουν βιντεοπαιχνίδια για ατελείωτες ώρες.

Με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο να πάρω τον οποιονδήποτε από εσάς

και να αποδείξω πως με το να σας αναγκάσω να παίξετε ένα παιχνίδι δράσης,

μπορώ πραγματικά να βελτιώσω την όρασή σας,

είτε θέλετε να παίξετε ένα παιχνίδι δράσης είτε όχι, σωστά;

Αυτό είναι το νόημα της αποκατάστασης ή της εκπαίδευσης.

Τα περισσότερα παιδιά δεν πάνε σχολείο λέγοντας,

«Τέλεια, έχουμε δύο ώρες Μαθηματικά!»

Οπότε αυτή είναι τελικά η δυσκολία της έρευνας, και για να είμαστε επιτυχείς,

χρειάζεται να προχωρήσουμε ένα ακόμα βήμα.

Αυτό το βήμα είναι να κάνουμε εξασκητικές μελέτες.

Επιτρέψτε μου να παρουσιάσω αυτό το βήμα με

μια εργασία που ονομάζεται νοητική περιστροφή.

Η νοητική περιστροφή είναι μια άσκηση όπου θα σας ζητήσω,

και ξανά θα κάνετε εσείς την άσκηση,

να δείτε αυτό το σχήμα. Μελετήστε το, είναι το σχήμα στο οποίο στοχεύουμε,

και θα σας παρουσιάσω τέσσερα διαφορετικά σχήματα.

Ένα από αυτά τα τέσσερα διαφορετικά σχήματα είναι ουσιαστικά το αρχικό σχήμα

που έχει περιστραφεί. Θέλω να μου πείτε ποιο είναι αυτό:

το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο ή το τέταρτο;

Εντάξει, θα σας βοηθήσω. Το τέταρτο.

Ένα ακόμα. Βάλτε τον εγκέφαλό σας να δουλέψει. Ελάτε.

Αυτό είναι το σχήμα που θέλουμε.

Το τρίτο. Ωραία! Είναι δύσκολο, έτσι;

Ο λόγος που σας ζήτησα να το κάνετε αυτό είναι διότι

αισθάνεστε όντως τον εγκέφαλό σας να κουράζεται, έτσι;

Δεν αισθάνεστε σαν να παίζετε ανόητα βιντεοπαιχνίδια δράσης.

Λοιπόν, αυτό που κάνουμε σε αυτές τις εξασκητικές μελέτες, είναι ότι

οι άνθρωποι έρχονται στο εργαστήριο, εκτελούν τέτοιου είδους ασκήσεις,

και έπειτα τους αναγκάζουμε να παίξουν παιχνίδια δράσης για 10 ώρες.

Δεν παίζουν παιχνίδια δράσης 10 ώρες συνεχόμενες.

Μοιράζουν τις ώρες απασχόλησης, οπότε έχουμε μικρές δόσεις των 40 λεπτών

για αρκετές μέρες σε μια περίοδο δύο εβδομάδων.

Έπειτα, μόλις τελειώσουν με την εξάσκηση, επιστρέφουν

μετά από κάποιες μέρες και ελέγχονται ξανά σε μια παρόμοια

άσκηση νοητικής περιστροφής. Αυτή εδώ είναι η εργασία ενός συναδέλφου

στο Τορόντο. Αυτό που απέδειξαν είναι ότι, αρχικά,

ξέρετε, τα υποκείμενα έχουν τα αναμενόμενα

για την ηλικία τους αποτελέσματα. Μετά από δύο εβδομάδες εξάσκησης

με παιχνίδια δράσης, έχουν καλύτερες επιδόσεις,

και η βελτίωση παραμένει πέντε μήνες μετά

την εξάσκηση. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Γιατί; Επειδή σας είπα ότι θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα παιχνίδια

στην εκπαίδευση ή στην αποκατάσταση ασθενών. Πρέπει να έχουμε

μακροχρόνια αποτελέσματα.

Τώρα, στο σημείο αυτό, κάποιοι από εσάς πιθανώς αναρωτιούνται

τι περιμένετε τότε, για να βγάλετε στην κυκλοφορία

ένα παιχνίδι που θα βελτίωνε την προσοχή

της γιαγιάς μου το οποίο μάλιστα θα τη διασκέδαζε,

ή ένα παιχνίδι το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει στην αποκατάσταση της όρασης

του εγγονού μου που έχει αμβλυωπία, για παράδειγμα;

Λοιπόν, το δουλεύουμε, αλλά ιδού η πρόκληση.

Υπάρχουν επιστήμονες του εγκεφάλου σαν και εμένα που αρχίζουν

να συνειδητοποιούν ποια είναι τα καλά συστατικά στα παιχνίδια

για να προωθήσουμε τις θετικές επιδράσεις, και αυτό θα το ονομάσω

μπρόκολο στη συνάρτησή μας.

Υπάρχει μια βιομηχανία λογισμικού ψυχαγωγίας

που είναι ιδιαίτερα ικανή στο να σοφίζεται

ελκυστικά προϊόντα στα οποία δεν μπορείτε να αντισταθείτε.

Αυτό θα το ονομάσουμε σοκολάτα στη συνάρτησή μας.

Το θέμα είναι ότι πρέπει να συνδυάσουμε αυτά τα δύο,

και συμβαίνει κάπως ό,τι συμβαίνει και στο φαγητό.

Ποιος θέλει πραγματικά να φάει μπρόκολο με σοκολάτα;

Κανένας σας. (Γέλια) Και πιθανότατα το έχετε αιθανθεί αυτό,

να καταπιαστείτε με ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι

και να σκεφτείτε, χμμ, πραγματικά δεν έχει πλάκα,

δεν σε τραβάει. Άρα αυτό που χρειαζόμαστε

είναι ένα νέο είδος σοκολάτας, ένα είδος σοκολάτας

που να μην μπορείτε να αντισταθείτε, το οποίο πραγματικά θέλετε να παίξετε,

αλλά το οποίο έχει όλα τα συστατικά, τα καλά συστατικά

που προέρχονται από το μπρόκολο τα οποία δεν μπορείτε να αναγνωρίσετε

αν και αυτά έχουν συνεχώς επίδραση στον εγκέφαλό σας. Εργαζόμαστε πάνω σε αυτό,

αλλά χρειάζεται να συνεργαστούν επιστήμονες,

εργαζόμενοι στη βιομηχανία λογισμικού ψυχαγωγίας,

και εκδότες, και δεν πρόκειται για άτομα που

συνεργάζονται συνήθως, αλλά αυτό είναι όντως εφικτό,

και είμαστε στο σωστό δρόμο.

Θα ήθελα με αυτή τη σκέψη να σας αφήσω,

και σας ευχαριστώ για την προσοχή σας. (Χειροκρότημα)

(Χειροκρότημα)