1
00:00:01,091 --> 00:00:04,062
Wracamy do programu
z tablicą moich znajomych.

2
00:00:04,163 --> 00:00:06,269
Coś mnie tu irytuje.

3
00:00:06,853 --> 00:00:11,145
Dodając znajomego, muszę też
dodać nowe polecenie „text”.

4
00:00:11,245 --> 00:00:15,123
Powiedzmy, że dodaję Winstona.
Nie pokazuje się automatycznie.

5
00:00:15,223 --> 00:00:19,545
Musiałabym napisać:
'text(myFriends[3]',

6
00:00:19,645 --> 00:00:23,103
zmienić pozycję „y”
i dopiero zobaczymy Winstona.

7
00:00:23,203 --> 00:00:24,798
Za dużo pracy!

8
00:00:24,898 --> 00:00:28,019
Chcę, żeby za każdym razem,
gdy kogoś dodaję,

9
00:00:28,514 --> 00:00:31,695
polecenie „text” pisało się samo.

10
00:00:31,795 --> 00:00:34,256
Pamiętacie pętle?

11
00:00:34,356 --> 00:00:38,316
To świetny sposób, żeby wiele razy
powtarzać fragment programu.

12
00:00:38,416 --> 00:00:42,469
Np. gdybyśmy chcieli mieć
szereg drzew lub grupę baloników.

13
00:00:43,146 --> 00:00:45,929
Okazuje się,
że pętle to też dobry sposób,

14
00:00:46,029 --> 00:00:49,504
by powtarzać fragment programu
przy każdym elemencie tablicy.

15
00:00:49,604 --> 00:00:53,684
Będziecie używać pętli
przy każdym użyciu tablicy.

16
00:00:53,784 --> 00:00:55,956
Dobrze współpracują.

17
00:00:57,322 --> 00:00:59,934
Za pomocą pętli pokażę
imiona znajomych,

18
00:01:00,034 --> 00:01:03,460
zamiast pisać te wszystkie
polecenia „text”.

19
00:01:03,560 --> 00:01:07,059
Zacznijmy od trzech pytań
związanych z pętlą.

20
00:01:07,561 --> 00:01:09,358
1.: „Co chcę powtarzać?”.

21
00:01:09,458 --> 00:01:13,158
Zobaczmy. Co się powtarza?
Polecenie „text”.

22
00:01:13,258 --> 00:01:16,679
Co chcę zawsze zmieniać?
Spójrzmy, co się zmienia.

23
00:01:16,779 --> 00:01:20,387
Pozycja „y” i indeks, tak?

24
00:01:20,921 --> 00:01:25,402
Numer znajomego
oraz pozycja „y”.

25
00:01:25,913 --> 00:01:30,790
A jak długo mamy to powtarzać?
Aż skończą się znajomi.

26
00:01:33,228 --> 00:01:37,129
Wiemy, czego chcemy,
możemy więc zrobić pętlę.

27
00:01:37,229 --> 00:01:40,695
Najpierw licznik, 
by wiedzieć, gdzie jesteśmy.

28
00:01:40,795 --> 00:01:43,282
Powiemy: 'var friendNum = 0;'

29
00:01:44,187 --> 00:01:45,720
Zaczniemy od zera,

30
00:01:45,820 --> 00:01:49,482
bo pamiętajcie, to jest pierwszy
element tablicy, nie 1.

31
00:01:50,209 --> 00:01:53,592
Teraz pętla warunkowa.
Napiszemy: 'while(friendNum...

32
00:01:53,692 --> 00:01:57,028
< my friends.length)'.

33
00:01:57,725 --> 00:01:59,981
Porównamy licznik

34
00:02:00,081 --> 00:02:02,740
z łączną liczbą rzeczy w tablicy.

35
00:02:03,847 --> 00:02:06,873
Wewnątrz pętli użyjemy
polecenia „text”.

36
00:02:06,973 --> 00:02:09,315
Piszemy: 'text(myFriends['.

37
00:02:09,414 --> 00:02:11,912
Zamiast liczby wstawimy 'friendNum',

38
00:02:12,012 --> 00:02:14,204
bo oznacza bieżącą liczbę.

39
00:02:14,304 --> 00:02:17,415
Na razie wprowadzimy jedną pozycję.

40
00:02:18,172 --> 00:02:21,562
I mamy komunikat o błędzie
„pętla nieskończona”,

41
00:02:21,662 --> 00:02:25,672
bo nie zmieniliśmy nic
we „friendNum”.

42
00:02:25,772 --> 00:02:30,024
Zawsze zwiększamy „friendNum”.
Inaczej pętla się nie skończy,

43
00:02:30,124 --> 00:02:32,369
bo ten warunek
zawsze jest prawdziwy.

44
00:02:32,469 --> 00:02:34,615
Coś się zdarzyło.

45
00:02:34,715 --> 00:02:37,895
Porzucę stary program,
prześledzimy to.

46
00:02:37,995 --> 00:02:42,771
Wyświetliły się wszystkie imiona,
ale jedne na drugich.

47
00:02:43,392 --> 00:02:45,163
Trzeba zmienić pozycję „y”.

48
00:02:45,263 --> 00:02:49,970
Powiedzmy: 'friendNum*30'.

49
00:02:50,070 --> 00:02:52,127
Dobrze, ale Sophia zniknęła.

50
00:02:52,227 --> 00:02:54,942
Jeśli się dowie,
nie będzie zadowolona.

51
00:02:55,042 --> 00:02:59,350
Dodajmy do tego 30.
Teraz wszystkie się rozsuną.

52
00:02:59,450 --> 00:03:04,016
Pięknie! Dzięki pętli
pokazuje się tablica.

53
00:03:04,116 --> 00:03:08,940
Jeśli dodamy więcej ludzi,
np. faceta „O, nie!” lub Sala...

54
00:03:09,040 --> 00:03:11,800
Dodam go do tablicy
i będzie moim znajomym.

55
00:03:11,900 --> 00:03:13,654
Świetnie! To mój kumpel!

56
00:03:13,754 --> 00:03:18,100
Jak widać, program automatycznie
pokazuje nowych znajomych,

57
00:03:18,200 --> 00:03:20,875
bo zawsze przechodzi
przez całą tablicę.

58
00:03:20,975 --> 00:03:24,242
Możemy skasować stary program.
Już go nie potrzebujemy.

59
00:03:24,342 --> 00:03:28,412
Przejrzyjmy ten program
i zobaczmy, co robi.

60
00:03:28,512 --> 00:03:31,394
Zaczynamy od „friendNum”
równego zero.

61
00:03:31,494 --> 00:03:34,960
Sprawdzamy, czy „friendNum”
jest mniejsze niż bieżąca długość.

62
00:03:35,060 --> 00:03:37,756
Zero jest mniejsze od sześciu.
To prawda.

63
00:03:37,856 --> 00:03:41,658
Wejdźmy tutaj i napiszmy:
„text my friends friendNum”.

64
00:03:41,758 --> 00:03:44,327
To będzie zero. Pierwszy punkt.

65
00:03:44,427 --> 00:03:47,274
A potem 30 plus zero razy 30.

66
00:03:47,374 --> 00:03:51,549
Program pokazuje Sophię
w pozycji 10-30.

67
00:03:51,649 --> 00:03:56,057
Właśnie tak. Później:
- „friendNum++”. I robi się 1.

68
00:03:56,157 --> 00:03:59,790
Program pyta: „Czy 1 to mniej
niż myFriends.length?”. Tak.

69
00:03:59,890 --> 00:04:01,951
I działa dalej, i dalej...

70
00:04:02,051 --> 00:04:04,134
W końcu dochodzimy do Sala.

71
00:04:04,234 --> 00:04:07,594
Jest szóstym elementem tablicy,

72
00:04:07,694 --> 00:04:11,263
ale ma nr 5, bo zaczynamy od zera.

73
00:04:11,363 --> 00:04:13,701
Czy 5 jest mniejsze od 6? Tak.

74
00:04:13,801 --> 00:04:15,791
Program pokazuje „myFriends5”.

75
00:04:15,891 --> 00:04:18,603
Dalej jest 6. Pytamy:

76
00:04:18,704 --> 00:04:21,819
„Czy 6 jest mniejsze od 6?”.
Nie: jest równe.

77
00:04:21,918 --> 00:04:25,613
To fałsz. Program nie pokaże
szóstego elementu.

78
00:04:25,713 --> 00:04:29,614
I dobrze, bo żaden nie ma
takiego numeru.

79
00:04:29,714 --> 00:04:33,136
Jest szósty element,
ale numeru szóstego nie ma.

80
00:04:33,236 --> 00:04:38,801
To zero i jedynka mogą wam mącić
w głowach, ale przywykniecie.

81
00:04:39,939 --> 00:04:41,890
To jest nasza pętla.

82
00:04:41,990 --> 00:04:46,394
Możecie też używać pętli FOR,
jeśli takie wolicie.

83
00:04:46,494 --> 00:04:52,449
Wtedy powiemy tylko:
„for' i 'var friendNum = 0;”

84
00:04:52,549 --> 00:04:57,842
i podamy warunek:
„friendNum < myFriends.length”

85
00:04:57,942 --> 00:05:00,837
oraz zmianę: 'friendNum++'

86
00:05:01,621 --> 00:05:06,247
Wewnątrz pętli FOR
umieścimy ten fragment programu.

87
00:05:06,697 --> 00:05:09,196
Zmienię „x”, żebyście zobaczyli,

88
00:05:09,296 --> 00:05:12,633
że program robi to samo.

89
00:05:12,733 --> 00:05:17,015
Używajcie do tablic pętli,

90
00:05:17,115 --> 00:05:19,460
bo to wam da wielką moc!