[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:00.96,0:00:04.47,Default,,0000,0000,0000,,ผมเกิดและเติบโตในเกาหลีเหนือ
Dialogue: 0,0:00:04.47,0:00:09.27,Default,,0000,0000,0000,,ถึงแม้ว่าครอบครัวของผม \Nต้องต่อสู้กับความอดอยากตลอดมา
Dialogue: 0,0:00:09.27,0:00:12.80,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมก็ได้รับความรักและการเอาใจใส่เสมอ
Dialogue: 0,0:00:12.80,0:00:14.95,Default,,0000,0000,0000,,ประการแรก เพราะว่าผมเป็นลูกชายคนเดียว
Dialogue: 0,0:00:14.95,0:00:18.12,Default,,0000,0000,0000,,และเป็นน้องคนเล็กในบรรดาลูกสองคนของครอบครัว
Dialogue: 0,0:00:18.12,0:00:21.72,Default,,0000,0000,0000,,แต่แล้วมหาทุพภิกขภัยก็ได้เริ่มขึ้นในปีค.ศ. 1994
Dialogue: 0,0:00:21.72,0:00:24.18,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนั้นผมมีอายุได้สี่ขวบ
Dialogue: 0,0:00:24.18,0:00:27.98,Default,,0000,0000,0000,,พี่สาวและผมต้องออกไปหาไม้ฟืน
Dialogue: 0,0:00:27.98,0:00:29.96,Default,,0000,0000,0000,,ตั้งแต่ตีห้า
Dialogue: 0,0:00:29.96,0:00:32.76,Default,,0000,0000,0000,,และกว่าจะกลับมาก็หลังเที่ยงคืน
Dialogue: 0,0:00:32.76,0:00:36.65,Default,,0000,0000,0000,,ผมต้องเดินร่อนเร่ตามถนนเพื่อหาอาหาร
Dialogue: 0,0:00:36.65,0:00:38.82,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็จำได้ว่า เห็นเด็กเล็กๆ
Dialogue: 0,0:00:38.82,0:00:41.64,Default,,0000,0000,0000,,ที่อยู่บนหลังของแม่ กำลังกินมันฝรั่งทอด
Dialogue: 0,0:00:41.64,0:00:44.87,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็อยากจะขโมยอาหารจากเขา
Dialogue: 0,0:00:44.87,0:00:49.70,Default,,0000,0000,0000,,ความหิวโหยเป็นความอัปยศ\Nความหิวโหยเป็นความสิ้นหวัง
Dialogue: 0,0:00:49.70,0:00:52.90,Default,,0000,0000,0000,,สำหรับเด็กที่หิวโหยนั้น การเมืองและเสรีภาพ
Dialogue: 0,0:00:52.90,0:00:55.66,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ได้เป็นสิ่งที่อยู่ในความคิดของพวกเขาเลย
Dialogue: 0,0:00:55.66,0:00:58.34,Default,,0000,0000,0000,,ในวันเกิดครบหกปีของผม พ่อแม่ของผม
Dialogue: 0,0:00:58.34,0:01:01.77,Default,,0000,0000,0000,,มิอาจจะหาอะไรมาให้ผมกินได้
Dialogue: 0,0:01:01.77,0:01:05.72,Default,,0000,0000,0000,,แต่ถึงแม้ว่าผมจะเป็นเด็ก \Nผมก็สามารถรับรู้ได้ถึงภาระอันหนักหนา
Dialogue: 0,0:01:05.72,0:01:08.75,Default,,0000,0000,0000,,ในหัวใจของพวกเขา
Dialogue: 0,0:01:08.75,0:01:13.95,Default,,0000,0000,0000,,ชาวเกาหลีเหนือกว่าล้านคน \Nต้องเสียชีวิตเพราะความโหยหิวที่เกิดขึ้นในเวลานั้น
Dialogue: 0,0:01:13.97,0:01:17.66,Default,,0000,0000,0000,,และในปี ค.ศ. 2003 เมื่อผมอายุได้ 13 ปี
Dialogue: 0,0:01:17.66,0:01:20.58,Default,,0000,0000,0000,,คุณพ่อของผมก็เป็นหนึ่งในนั้น
Dialogue: 0,0:01:20.58,0:01:24.46,Default,,0000,0000,0000,,ผมมองคุณพ่อ ค่อยๆ โรยรา และตายจากไป
Dialogue: 0,0:01:24.46,0:01:28.60,Default,,0000,0000,0000,,ในปีเดียวกัน วันหนึ่งแม่ของผมก็หายไป
Dialogue: 0,0:01:28.60,0:01:30.40,Default,,0000,0000,0000,,และจากนั้น พี่สาวก็บอกผมว่า
Dialogue: 0,0:01:30.40,0:01:33.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอจะไปยังประเทศจีนเพื่อทำงานหาเงิน
Dialogue: 0,0:01:33.00,0:01:37.20,Default,,0000,0000,0000,,แต่เธอจะกลับมาพร้อมกับเงินและอาหารในอีกไม่นาน
Dialogue: 0,0:01:37.20,0:01:40.15,Default,,0000,0000,0000,,เนื่องจากเราไม่เคยที่จะแยกห่างกัน
Dialogue: 0,0:01:40.15,0:01:43.12,Default,,0000,0000,0000,,และผมคิดว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
Dialogue: 0,0:01:43.12,0:01:46.99,Default,,0000,0000,0000,,ผมไม่ได้แม้แต่จะกอดเธอเมื่อเธอกำลังจะไป
Dialogue: 0,0:01:46.99,0:01:51.20,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นความผิดพลาดที่ใหญ่หลวงที่สุด\Nเท่าที่ผมเคยทำในชีวิต
Dialogue: 0,0:01:51.20,0:01:52.92,Default,,0000,0000,0000,,แต่จะว่าไปแล้ว ผมก็ไม่อาจรู้ได้
Dialogue: 0,0:01:52.92,0:01:56.40,Default,,0000,0000,0000,,ว่ามันจะเป็นการอำลาจากกันที่ยาวนานเหลือเกิน
Dialogue: 0,0:01:56.40,0:02:01.34,Default,,0000,0000,0000,,ผมไม่ได้เห็นแม่หรือพี่สาวของผมตั้งแต่นั้น
Dialogue: 0,0:02:01.34,0:02:05.56,Default,,0000,0000,0000,,ผมกลายเป็นเด็กกำพร้า ไร้บ้าน เร่ร่อน ในบัดดล
Dialogue: 0,0:02:05.56,0:02:08.65,Default,,0000,0000,0000,,ชีวิตประจำวันของผมกลายเป็นความยากลำบาก
Dialogue: 0,0:02:08.65,0:02:10.70,Default,,0000,0000,0000,,แต่ก็เรียบง่ายนัก
Dialogue: 0,0:02:10.70,0:02:14.72,Default,,0000,0000,0000,,เป้าหมายของผมคือ\Nการหาเศษขนมปังสกปรกในถังขยะ
Dialogue: 0,0:02:14.72,0:02:17.63,Default,,0000,0000,0000,,แต่นั่นไม่ใช่หนทางที่จะทำให้รอดชีวิต
Dialogue: 0,0:02:17.63,0:02:22.35,Default,,0000,0000,0000,,ผมเริ่มที่จะตระหนักว่า \Nการขอนั้นไม่อาจเป็นการแก้ปัญหาได้
Dialogue: 0,0:02:22.35,0:02:27.68,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ผมจึงเริ่มขโมยอาหาร\Nจากรถเข็นขายอาหารในตลาดมืด
Dialogue: 0,0:02:27.68,0:02:30.64,Default,,0000,0000,0000,,บางครั้ง ผมก็ทำงานเล็กๆ
Dialogue: 0,0:02:30.64,0:02:32.97,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อแลกกับอาหาร
Dialogue: 0,0:02:32.97,0:02:36.12,Default,,0000,0000,0000,,ครั้งหนึ่ง ผมเคยใช้เวลาถึงสองเดือนในฤดูหนาว
Dialogue: 0,0:02:36.12,0:02:37.86,Default,,0000,0000,0000,,ทำงานในเหมืองถ่านหิน
Dialogue: 0,0:02:37.86,0:02:43.63,Default,,0000,0000,0000,,ลึกลงไป 33 เมตรใต้ดิน โดยไม่มีเครื่องป้องกันใดๆ
Dialogue: 0,0:02:43.63,0:02:47.07,Default,,0000,0000,0000,,นานถึง 16 ชั่วโมงต่อวัน
Dialogue: 0,0:02:47.07,0:02:49.43,Default,,0000,0000,0000,,ชีวิตแบบนั้นไม่ได้แปลกประหลาด
Dialogue: 0,0:02:49.43,0:02:56.99,Default,,0000,0000,0000,,เด็กกำพร้าอีกมากมาย มีชีวิตอยู่ด้วยวิถีชีวิตแบบนั้น \Nหรืออาจแย่กว่าด้วยซ้ำ
Dialogue: 0,0:02:56.99,0:03:01.13,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมไม่สามารถจะข่มตาหลับได้\Nเพราะความหนาวอันแสนสาหัส
Dialogue: 0,0:03:01.13,0:03:02.60,Default,,0000,0000,0000,,หรือเพราะความหิวที่แสนทรมาน
Dialogue: 0,0:03:02.60,0:03:05.44,Default,,0000,0000,0000,,ผมหวังว่า เช้าวันรุ่งขึ้น
Dialogue: 0,0:03:05.44,0:03:08.01,Default,,0000,0000,0000,,พี่สาวของผมจะกลับมา ปลุกผมให้ตื่นขึ้น
Dialogue: 0,0:03:08.01,0:03:10.28,Default,,0000,0000,0000,,พร้อมกับอาหารโปรดของผม
Dialogue: 0,0:03:10.28,0:03:13.43,Default,,0000,0000,0000,,ความหวังนั้นเอง ที่ทำให้ผมมีชีวิตอยู่
Dialogue: 0,0:03:13.43,0:03:16.22,Default,,0000,0000,0000,,ผมไม่ได้หมายถึงความฝันอันยิ่งใหญ่อะไรแบบนั้น
Dialogue: 0,0:03:16.22,0:03:19.35,Default,,0000,0000,0000,,ผมหมายถึงความหวัง แบบที่ทำให้ผมเชื่อ
Dialogue: 0,0:03:19.35,0:03:21.81,Default,,0000,0000,0000,,ว่าถังขยะอันถัดไปอาจมีขนมปัง
Dialogue: 0,0:03:21.81,0:03:24.94,Default,,0000,0000,0000,,ถึงแม้ว่าปกติแล้วมันจะไม่มี
Dialogue: 0,0:03:24.94,0:03:28.38,Default,,0000,0000,0000,,แต่ถ้าผมไม่เชื่อแบบนั้น ผมก็คงจะไม่พยายาม
Dialogue: 0,0:03:28.38,0:03:30.48,Default,,0000,0000,0000,,และแล้ว ผมก็คงจะต้องตายแน่
Dialogue: 0,0:03:30.48,0:03:34.42,Default,,0000,0000,0000,,ความหวังทำให้ผมยังคงมีชีวิตอยู่
Dialogue: 0,0:03:34.42,0:03:37.18,Default,,0000,0000,0000,,ทุกๆ วัน ผมบอกตัวเองว่า
Dialogue: 0,0:03:37.18,0:03:39.90,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ว่ามันจะลำบากยากแค้นแค่ไหนก็ตาม
Dialogue: 0,0:03:39.90,0:03:43.81,Default,,0000,0000,0000,,ยังไงซะ ผมก็ต้องรอดให้ได้
Dialogue: 0,0:03:43.81,0:03:47.94,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากการรอคอยการกลับมาของพี่สาวถึงสามปี
Dialogue: 0,0:03:47.94,0:03:52.29,Default,,0000,0000,0000,,ผมตัดสินใจที่จะไปประเทศจีน เพื่อตามหาเธอด้วยตนเอง
Dialogue: 0,0:03:52.29,0:03:55.15,Default,,0000,0000,0000,,ผมตระหนักว่า
Dialogue: 0,0:03:55.15,0:03:58.80,Default,,0000,0000,0000,,ผมไม่สามารถที่จะเอาชีวิตรอดด้วยวิถีแบบนี้\Nไปได้นานกว่านี้อีกแล้ว
Dialogue: 0,0:03:58.80,0:04:01.60,Default,,0000,0000,0000,,ผมรู้ว่าการเดินทางนั้นมีความเสี่ยง
Dialogue: 0,0:04:01.60,0:04:04.50,Default,,0000,0000,0000,,แต่ถึงผมไม่ไป ผมก็เสี่ยงชีวิตอยู่ดี
Dialogue: 0,0:04:04.50,0:04:08.69,Default,,0000,0000,0000,,ผมอาจอดตายเหมือนกับพ่อของผมในเกาหลีเหนือก็ได้
Dialogue: 0,0:04:08.69,0:04:12.14,Default,,0000,0000,0000,,อย่างน้อย ผมควรที่จะลองดูเพื่อชีวิตที่ดีกว่า
Dialogue: 0,0:04:12.14,0:04:15.38,Default,,0000,0000,0000,,โดยหลบหนีไปประเทศจีน
Dialogue: 0,0:04:15.38,0:04:18.61,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้ทราบมาว่าคนมากมาย พยายามที่จะ
Dialogue: 0,0:04:18.61,0:04:23.40,Default,,0000,0000,0000,,ข้ามชายแดนไปยังประเทศจีนช่วงตอนกลางคืน\Nเพื่อที่จะไม่ให้ถูกจับได้
Dialogue: 0,0:04:23.40,0:04:27.36,Default,,0000,0000,0000,,ตำรวจชายแดนเกาหลีเหนือมักจะยิง และฆ่าคน
Dialogue: 0,0:04:27.36,0:04:30.73,Default,,0000,0000,0000,,ที่พยายามข้ามชายแดนโดยไม่ได้รับอนุญาต
Dialogue: 0,0:04:30.73,0:04:33.38,Default,,0000,0000,0000,,ทหารจีนจะจับ
Dialogue: 0,0:04:33.38,0:04:35.23,Default,,0000,0000,0000,,และส่งชาวเกาหลีเหนือกลับมา
Dialogue: 0,0:04:35.23,0:04:39.57,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งพวกเขาจะต้องเผชิญหน้ากับการลงโทษขั้นรุนแรง
Dialogue: 0,0:04:39.57,0:04:42.65,Default,,0000,0000,0000,,ผมตัดสินใจที่จะข้ามชายแดนในช่วงกลางวัน
Dialogue: 0,0:04:42.65,0:04:48.09,Default,,0000,0000,0000,,ประการแรก เพราะว่าผมยังเด็ก และกลัวความมืด
Dialogue: 0,0:04:48.09,0:04:52.74,Default,,0000,0000,0000,,ประการที่สอง เพราะผมรู้กำลังเข้าเสี่ยงอยู่แล้ว
Dialogue: 0,0:04:52.74,0:04:56.15,Default,,0000,0000,0000,,และในเมื่อไม่มีคนพยายามจะข้ามชายแดนในช่วงกลางวัน
Dialogue: 0,0:04:56.15,0:04:57.84,Default,,0000,0000,0000,,ผมคิดว่า ผมอาจจะข้ามชายแดนสำเร็จ
Dialogue: 0,0:04:57.84,0:05:01.27,Default,,0000,0000,0000,,โดยไม่ถูกพบก็เป็นได้
Dialogue: 0,0:05:01.27,0:05:05.17,Default,,0000,0000,0000,,ผมไปยังประเทศจีนได้สำเร็จ \Nในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2006
Dialogue: 0,0:05:05.17,0:05:07.40,Default,,0000,0000,0000,,ผมอายุ 16 ปีในขณะนั้น
Dialogue: 0,0:05:07.40,0:05:10.32,Default,,0000,0000,0000,,ผมคิดว่าชีวิตในประเทศจีนจะดีกว่า
Dialogue: 0,0:05:10.32,0:05:13.60,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าที่นั่นมีอาหารมากมาย
Dialogue: 0,0:05:13.60,0:05:16.65,Default,,0000,0000,0000,,ผมคิดว่า จะมีคนช่วยเหลือผมมากขึ้น
Dialogue: 0,0:05:16.65,0:05:20.66,Default,,0000,0000,0000,,แต่ว่า มันอยู่ยากว่าในเกาหลีเหนือเสียอีก
Dialogue: 0,0:05:20.66,0:05:22.36,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าผมไม่ได้มีอิสรภาพ
Dialogue: 0,0:05:22.36,0:05:25.10,Default,,0000,0000,0000,,ผมวิตกกังวลตลอดเวลาว่าจะถูกจับได้
Dialogue: 0,0:05:25.10,0:05:27.90,Default,,0000,0000,0000,,และถูกส่งกลับไป
Dialogue: 0,0:05:27.90,0:05:31.17,Default,,0000,0000,0000,,แต่ด้วยปาฏิหาร ไม่กี่เดือนต่อมา
Dialogue: 0,0:05:31.17,0:05:32.61,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้พบกับบุคคล
Dialogue: 0,0:05:32.61,0:05:35.96,Default,,0000,0000,0000,,ที่ทำปฎิบัติการใต้ดินให้ที่พักพิงกับชาวเกาหลีเหนือ
Dialogue: 0,0:05:35.96,0:05:38.56,Default,,0000,0000,0000,,และได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นั่น
Dialogue: 0,0:05:38.56,0:05:43.92,Default,,0000,0000,0000,,และได้กินอาหารเป็นมื้อปกติเป็นครั้งแรกในหลายปี
Dialogue: 0,0:05:43.92,0:05:48.40,Default,,0000,0000,0000,,ต่อมาในปีนั้น นักปฎิบัติการคนหนึ่งได้ช่วยผม\Nหลบหนีออกจากประเทศจีน
Dialogue: 0,0:05:48.40,0:05:52.62,Default,,0000,0000,0000,,และไปยังสหรัฐฯ ในฐานะผู้ลีภัย
Dialogue: 0,0:05:52.62,0:05:55.92,Default,,0000,0000,0000,,ผมไปยังอเมริกาโดยไม่รู้ภาษาอังกฤษสักคำ
Dialogue: 0,0:05:55.92,0:06:00.30,Default,,0000,0000,0000,,ถึงกระนั้น นักสังคมสงเคราะห์ก็ยังบอกผมว่า \Nผมต้องไปโรงเรียนมัธยมปลาย
Dialogue: 0,0:06:00.30,0:06:04.50,Default,,0000,0000,0000,,แม้แต่ในเกาหลีเหนือ ผมยังเป็นนักเรียนขั้นบ๊วย
Dialogue: 0,0:06:04.50,0:06:05.88,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:06:05.88,0:06:09.59,Default,,0000,0000,0000,,และผมแทบจะไม่จบโรงเรียนประถมด้วยซ้ำ
Dialogue: 0,0:06:09.59,0:06:12.89,Default,,0000,0000,0000,,และผมจำได้ว่าผมมีเรื่องชกต่อยในโรงเรียน\Nมากกว่าหนึ่งครั้งต่อวัน
Dialogue: 0,0:06:12.89,0:06:16.83,Default,,0000,0000,0000,,ตำราและห้องสมุดไม่ใช่ที่สนุกของผมเลย
Dialogue: 0,0:06:16.83,0:06:20.57,Default,,0000,0000,0000,,คุณพ่อของผมพยายามมาก ที่จะผลักดันผมให้เรียนหนังสือ
Dialogue: 0,0:06:20.57,0:06:23.12,Default,,0000,0000,0000,,แต่มันก็ไม่สำเร็จ
Dialogue: 0,0:06:23.12,0:06:26.27,Default,,0000,0000,0000,,ณ จุดหนึ่ง พ่อของผมหมดหวังในตัวผม
Dialogue: 0,0:06:26.27,0:06:30.24,Default,,0000,0000,0000,,ท่านบอกว่า "แกมันไม่ใช่ลูกของฉันอีกแล้ว"
Dialogue: 0,0:06:30.24,0:06:34.99,Default,,0000,0000,0000,,ผมอายุได้ 11 หรือ 12 ปี\Nแต่นั่นมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมาก
Dialogue: 0,0:06:34.99,0:06:37.65,Default,,0000,0000,0000,,แต่อย่างไรก็ตาม ระดับความพยายามของผม
Dialogue: 0,0:06:37.65,0:06:42.36,Default,,0000,0000,0000,,ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต
Dialogue: 0,0:06:42.36,0:06:45.16,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้นในอเมริกา มันออกจะเป็นอะไรที่น่าขัน
Dialogue: 0,0:06:45.16,0:06:48.19,Default,,0000,0000,0000,,ที่พวกเขาบอกว่า ผมควรจะเข้าโรงเรียนมัธยมปลาย
Dialogue: 0,0:06:48.19,0:06:50.61,Default,,0000,0000,0000,,ผมยังไม่เคยไปโรงเรียนมัธยมต้นเลยด้วยซ้ำ
Dialogue: 0,0:06:50.61,0:06:53.100,Default,,0000,0000,0000,,ผมตัดสินใจไป แค่เพราะว่าพวกเขาบอกให้ผมไป
Dialogue: 0,0:06:53.100,0:06:56.40,Default,,0000,0000,0000,,โดยไม่ได้พยายามอะไรมากนัก
Dialogue: 0,0:06:56.40,0:06:59.82,Default,,0000,0000,0000,,แต่วันหนึ่ง ผมกลับบ้านมาและแม่บุญธรรมของผม
Dialogue: 0,0:06:59.82,0:07:03.03,Default,,0000,0000,0000,,ทำปีกไก่ย่างเอาไว้สำหรับเป็นมื้อเย็น
Dialogue: 0,0:07:03.03,0:07:06.28,Default,,0000,0000,0000,,และระหว่างมื้อเย็นนั้น ผมอยากที่จะกินปีกไก่อีกสักชิ้น
Dialogue: 0,0:07:06.28,0:07:09.48,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมก็รู้ว่า มันมีไม่พอสำหรับทุกคน
Dialogue: 0,0:07:09.48,0:07:12.97,Default,,0000,0000,0000,,ผมก็เลยตัดสินใจที่จะไม่กิน
Dialogue: 0,0:07:12.97,0:07:15.30,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมมองลงไปยังจานของผม
Dialogue: 0,0:07:15.30,0:07:20.43,Default,,0000,0000,0000,,ผมเห็นปีกไก่ชิ้นสุดท้าย \Nที่พ่อบุญธรรมของผมยกส่วนของท่านให้
Dialogue: 0,0:07:20.43,0:07:22.75,Default,,0000,0000,0000,,ผมดีใจมาก
Dialogue: 0,0:07:22.75,0:07:25.02,Default,,0000,0000,0000,,ผมมองไปที่ท่านซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ผม
Dialogue: 0,0:07:25.02,0:07:28.33,Default,,0000,0000,0000,,ท่านแค่มองกลับมายังผมด้วยสายตาที่อบอุ่น
Dialogue: 0,0:07:28.33,0:07:31.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ
Dialogue: 0,0:07:31.00,0:07:35.85,Default,,0000,0000,0000,,ทันใดนั้นเอง ผมนึกถึงคุณพ่อแท้ๆ ของผม
Dialogue: 0,0:07:35.85,0:07:38.82,Default,,0000,0000,0000,,การแสดงออกเล็กๆ อันเนื่องด้วยความรัก\Nของพ่อบุญธรรมของผม
Dialogue: 0,0:07:38.82,0:07:41.04,Default,,0000,0000,0000,,ทำให้ผมระลึกได้ถึงคุณพ่อ
Dialogue: 0,0:07:41.04,0:07:44.04,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ซึ่งยินดีที่จะแบ่งอาหารของท่านให้กับผม
Dialogue: 0,0:07:44.04,0:07:48.68,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อท่านหิวโหย แม้ว่าตัวท่านเองนั้นก็อดอยาก
Dialogue: 0,0:07:48.68,0:07:53.01,Default,,0000,0000,0000,,ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอ\Nผมมีอาหารมากมายในอเมริกา
Dialogue: 0,0:07:53.01,0:07:56.48,Default,,0000,0000,0000,,แต่พ่อของผมต้องตายเพราะความอดอยาก
Dialogue: 0,0:07:56.48,0:08:00.68,Default,,0000,0000,0000,,พรข้อเดียวที่ผมอธิษฐานในคืนนั้น \Nคือขอให้ผมได้ทำอาหารสักมื้อให้ท่าน
Dialogue: 0,0:08:00.68,0:08:04.17,Default,,0000,0000,0000,,และในคืนนั้นเอง ผมก็ได้คิดอีกว่า \Nผมยังจะทำอะไรได้อีก
Dialogue: 0,0:08:04.17,0:08:06.39,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อที่จะเป็นเกียรติแก่ท่าน
Dialogue: 0,0:08:06.39,0:08:09.12,Default,,0000,0000,0000,,และคำตอบของผมก็คือ การปฏิญาณสัญญากับตัวเอง
Dialogue: 0,0:08:09.12,0:08:12.55,Default,,0000,0000,0000,,ว่าผมจะตั้งใจเรียนให้หนัก \Nเพื่อความเป็นเลิศทางการศึกษา
Dialogue: 0,0:08:12.55,0:08:16.12,Default,,0000,0000,0000,,ในอเมริกา เพื่อที่จะเป็นเกียรติแก่การอุทิศของท่าน
Dialogue: 0,0:08:16.12,0:08:18.65,Default,,0000,0000,0000,,ผมตั้งใจเรียนอย่างจริงจัง
Dialogue: 0,0:08:18.65,0:08:21.45,Default,,0000,0000,0000,,และเป็นครั้งแรกในชีวิตของผม
Dialogue: 0,0:08:21.45,0:08:25.35,Default,,0000,0000,0000,,ที่ผมได้รับรางวัลความเป็นเลิศทางวิชาการ
Dialogue: 0,0:08:25.35,0:08:30.96,Default,,0000,0000,0000,,และอยู่ในรายชื่อนักเรียนกลุ่มหัวกระทิ\Nตั้งแต่เทอมแรกในโรงเรียนมัธยมปลาย
Dialogue: 0,0:08:30.96,0:08:38.59,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:08:38.59,0:08:41.32,Default,,0000,0000,0000,,ปีกไก่ย่างนั้นเปลี่ยนชีวิตผม
Dialogue: 0,0:08:41.32,0:08:45.38,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:08:45.38,0:08:48.97,Default,,0000,0000,0000,,ความหวังนั้นเป็นเรื่องส่วนบุคคล\Nความหวังเป็นอะไรบางอย่าง
Dialogue: 0,0:08:48.97,0:08:51.48,Default,,0000,0000,0000,,ที่ไม่มีใครสามารถให้กับคุณได้
Dialogue: 0,0:08:51.48,0:08:54.40,Default,,0000,0000,0000,,คุณต้องเลือกที่จะเชื่อในความหวัง
Dialogue: 0,0:08:54.40,0:08:57.57,Default,,0000,0000,0000,,คุณต้องสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวคุณเอง
Dialogue: 0,0:08:57.57,0:09:00.81,Default,,0000,0000,0000,,ในเกาหลีเหนือ ผมสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวเอง
Dialogue: 0,0:09:00.81,0:09:03.52,Default,,0000,0000,0000,,ความหวัง นำผมไปยังอเมริกาฯ
Dialogue: 0,0:09:03.52,0:09:06.52,Default,,0000,0000,0000,,แต่ในอเมริกาฯ ผมไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร
Dialogue: 0,0:09:06.52,0:09:11.55,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าผมมีอิสรภาพที่แสนจะมากมายท่วมท้น
Dialogue: 0,0:09:11.55,0:09:15.60,Default,,0000,0000,0000,,ณ ที่โต๊ะอาหารเย็นนั้น พ่อบุญธรรมของผมได้ชี้ทางให้ผม
Dialogue: 0,0:09:15.60,0:09:19.13,Default,,0000,0000,0000,,และเขาได้ผลักดันผม และให้จุดหมายกับผม
Dialogue: 0,0:09:19.13,0:09:23.06,Default,,0000,0000,0000,,ในการมีชีวิตอยู่ในอเมริกาฯ
Dialogue: 0,0:09:23.06,0:09:26.18,Default,,0000,0000,0000,,ผมไม่ได้มาที่นี่ด้วยตัวผมเอง
Dialogue: 0,0:09:26.18,0:09:31.13,Default,,0000,0000,0000,,ผมมีความหวัง \Nแต่ความหวังอย่างเดียวนั้นมันไม่เพียงพอ
Dialogue: 0,0:09:31.13,0:09:35.29,Default,,0000,0000,0000,,มีคนมากมายที่ช่วยผมตลอดทางจนผมมาถึงจุดนี้
Dialogue: 0,0:09:35.29,0:09:39.27,Default,,0000,0000,0000,,ชาวเกาหลีเหนือยังคงต่อสู้อย่างมาก\Nเพื่อที่จะเอาชีวิตรอด
Dialogue: 0,0:09:39.27,0:09:42.06,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาต้องบังคับตัวเองให้มีชีวิตรอด
Dialogue: 0,0:09:42.06,0:09:44.82,Default,,0000,0000,0000,,มีความหวังที่จะมีชีวิตรอด
Dialogue: 0,0:09:44.82,0:09:49.58,Default,,0000,0000,0000,,แต่พวกเขาไม่สามารถที่จะทำได้\Nโดยปราศจากความช่วยเหลือ
Dialogue: 0,0:09:49.58,0:09:51.92,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือข้อความจากผมสำหรับพวกคุณนะครับ
Dialogue: 0,0:09:51.92,0:09:54.63,Default,,0000,0000,0000,,จงมีความหวังสำหรับตัวคุณเอง
Dialogue: 0,0:09:54.63,0:09:57.75,Default,,0000,0000,0000,,แต่จงช่วยเหลือกันและกันด้วย
Dialogue: 0,0:09:57.75,0:10:04.33,Default,,0000,0000,0000,,ชีวิตอาจจะยากลำบากสำหรับทุกๆ คน\Nไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน
Dialogue: 0,0:10:04.33,0:10:08.11,Default,,0000,0000,0000,,พ่อบุญธรรมของผม \Nไม่ได้ตั้งใจที่จะเปลี่ยนชีวิตของผม
Dialogue: 0,0:10:08.11,0:10:12.49,Default,,0000,0000,0000,,เช่นกัน บางทีคุณอาจจะเปลี่ยนชีวิตใครสักคน
Dialogue: 0,0:10:12.49,0:10:17.01,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยการแสดงออกเพียงเล็กน้อยด้วยความรัก
Dialogue: 0,0:10:17.01,0:10:22.12,Default,,0000,0000,0000,,ขนมปังชิ้นเล็กๆ สามารถทำให้คุณหายหิว
Dialogue: 0,0:10:22.12,0:10:25.22,Default,,0000,0000,0000,,และการมีความหวังจะนำขนมปังมาให้คุณ
Dialogue: 0,0:10:25.22,0:10:27.51,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อให้คุณมีชีวิตต่อไป
Dialogue: 0,0:10:27.51,0:10:30.73,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมเชื่อมั่นเป็นอย่างยิ่งว่า
Dialogue: 0,0:10:30.73,0:10:34.18,Default,,0000,0000,0000,,การแสดงออกด้วยความรักและความห่วงใยของคุณ
Dialogue: 0,0:10:34.18,0:10:37.59,Default,,0000,0000,0000,,สามารถที่จะช่วยชีวิตของโจเซฟอีกคน
Dialogue: 0,0:10:37.59,0:10:43.03,Default,,0000,0000,0000,,และเปลี่ยนชีวิตของโจเซฟอีกหลายพันคน
Dialogue: 0,0:10:43.03,0:10:47.03,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ที่ยังคงมีความหวังที่จะมีชีวิตรอด
Dialogue: 0,0:10:47.03,0:10:48.34,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณครับ
Dialogue: 0,0:10:48.34,0:10:57.44,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:11:24.56,0:11:27.39,Default,,0000,0000,0000,,เอเดรียน ฮอง: โจเซฟ ขอบคุณสำหรับการแบ่งปัน
Dialogue: 0,0:11:27.39,0:11:30.57,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องราวส่วนตัวที่แสนพิเศษนี้กับพวกเรานะครับ
Dialogue: 0,0:11:30.57,0:11:33.79,Default,,0000,0000,0000,,ผมรู้ว่าคุณไม่ได้พบพี่สาวของคุณเลย ตามที่คุณพูดนี่ก็
Dialogue: 0,0:11:33.79,0:11:36.25,Default,,0000,0000,0000,,เกือบจะสิบปีได้แล้ว
Dialogue: 0,0:11:36.25,0:11:38.67,Default,,0000,0000,0000,,และเผื่อว่า นี่จะเป็นโอกาสที่เธออาจได้เห็น
Dialogue: 0,0:11:38.67,0:11:40.50,Default,,0000,0000,0000,,เราอยากให้โอกาสคุณ
Dialogue: 0,0:11:40.50,0:11:42.72,Default,,0000,0000,0000,,ส่งข้อความถึงเธอน่ะครับ
Dialogue: 0,0:11:42.72,0:11:43.86,Default,,0000,0000,0000,,โจเซฟ: เป็นภาษาเกาหลีหรอครับ
Dialogue: 0,0:11:43.86,0:11:46.47,Default,,0000,0000,0000,,เอเดรียน: คุณพูดภาษาอังกฤษ\Nแล้วพูดภาษาเกาหลีต่อได้เลยครับ
Dialogue: 0,0:11:46.47,0:11:50.38,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:11:50.38,0:11:52.72,Default,,0000,0000,0000,,โจเซฟ: เออ ผมคงจะไม่พูดเป็นภาษาเกาหลีแล้วล่ะครับ
Dialogue: 0,0:11:52.72,0:11:55.46,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าผมคิดว่าผมคงจะทำ
Dialogue: 0,0:11:55.46,0:11:59.12,Default,,0000,0000,0000,,โดยที่จะไม่ปล่อยโฮไม่ได้แน่ๆ
Dialogue: 0,0:11:59.12,0:12:03.84,Default,,0000,0000,0000,,นูนะ นี่ก็ 10 ปีมาแล้ว
Dialogue: 0,0:12:03.84,0:12:10.36,Default,,0000,0000,0000,,ที่ผมไม่ได้เจอพี่
Dialogue: 0,0:12:10.36,0:12:13.75,Default,,0000,0000,0000,,ผมแค่อยากจะบอก
Dialogue: 0,0:12:13.75,0:12:17.93,Default,,0000,0000,0000,,ว่าผมคิดถึงพี่ และผมรักพี่นะ
Dialogue: 0,0:12:17.93,0:12:22.28,Default,,0000,0000,0000,,และได้โปรดด้วยเถอะ \Nกลับมาหาผมและโปรดมีชีวิตอยู่ด้วย
Dialogue: 0,0:12:22.28,0:12:27.16,Default,,0000,0000,0000,,และผม -- โอ้พระเจ้าช่วย
Dialogue: 0,0:12:27.16,0:12:31.48,Default,,0000,0000,0000,,ผมยังไม่หมดหวังที่จะได้พบกับพี่
Dialogue: 0,0:12:33.59,0:12:38.25,Default,,0000,0000,0000,,ผมจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
Dialogue: 0,0:12:38.25,0:12:41.57,Default,,0000,0000,0000,,และขยันเรียนให้มาก
Dialogue: 0,0:12:41.57,0:12:43.65,Default,,0000,0000,0000,,จนกว่าผมจะได้พบพี่
Dialogue: 0,0:12:43.65,0:12:48.23,Default,,0000,0000,0000,,และผมขอสัญญาว่า ผมจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว
Dialogue: 0,0:12:48.23,0:12:49.78,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:12:49.78,0:12:52.37,Default,,0000,0000,0000,,ครับ ผมจะตั้งตารอที่จะได้พบพี่
Dialogue: 0,0:12:52.37,0:12:54.64,Default,,0000,0000,0000,,และถ้าพี่ไม่สามารถตามหาผมได้
Dialogue: 0,0:12:54.64,0:12:57.72,Default,,0000,0000,0000,,ผมจะมองหาพี่อีกแรง
Dialogue: 0,0:12:57.72,0:13:00.45,Default,,0000,0000,0000,,และผมหวังว่าจะได้เจอพี่ในสักวัน
Dialogue: 0,0:13:00.45,0:13:03.79,Default,,0000,0000,0000,,และ ให้ผมส่งข้อความสั้นๆ \Nให้แม่ของผมด้วยได้ไหมครับ
Dialogue: 0,0:13:03.79,0:13:05.44,Default,,0000,0000,0000,,เอเดรียน: แน่นอน เชิญเลยครับ
Dialogue: 0,0:13:05.44,0:13:08.23,Default,,0000,0000,0000,,โจเซฟ: ผมไม่ได้ใช้เวลามากมายกับแม่
Dialogue: 0,0:13:08.23,0:13:10.14,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมรู้ว่า แม่ยังรักผมอยู่
Dialogue: 0,0:13:10.14,0:13:13.08,Default,,0000,0000,0000,,และบางที ยังคงสวดมนต์เผื่อผม
Dialogue: 0,0:13:13.08,0:13:16.20,Default,,0000,0000,0000,,และคิดถึงผม
Dialogue: 0,0:13:16.20,0:13:18.36,Default,,0000,0000,0000,,ผมแค่อยากจะบอกว่า ขอบคุณครับ
Dialogue: 0,0:13:18.36,0:13:21.89,Default,,0000,0000,0000,,ที่ให้ผมได้เกิดมาบนโลกใบนี้
Dialogue: 0,0:13:21.89,0:13:23.36,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณครับ
Dialogue: 0,0:13:23.36,0:13:28.68,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)