WEBVTT

00:00:00.965 --> 00:00:04.468
Urodziłem się w Korei Północnej.

00:00:04.468 --> 00:00:09.268
Choć moja rodzina zmagała się z ubóstwem,

00:00:09.268 --> 00:00:12.796
byłem zawsze kochany,

00:00:12.796 --> 00:00:14.947
jako jedyny syn

00:00:14.947 --> 00:00:18.117
i najmłodsze dziecko w rodzinie.

NOTE Paragraph

00:00:18.117 --> 00:00:21.724
Potem nadeszła plaga głodu w 1994 roku.

00:00:21.724 --> 00:00:24.183
Miałem wtedy 4 lata.

00:00:24.183 --> 00:00:27.980
Razem z siostrą szukaliśmy drewna na opał

00:00:27.980 --> 00:00:29.956
od piątej rano

00:00:29.956 --> 00:00:32.762
i wracaliśmy po północy.

00:00:32.762 --> 00:00:36.650
Chodziliśmy po ulicach szukając jedzenia.

00:00:36.650 --> 00:00:38.823
Pamiętam małe dziecko,

00:00:38.823 --> 00:00:41.645
które jadło frytki,

00:00:41.645 --> 00:00:44.869
chciałem je okraść.

NOTE Paragraph

00:00:44.869 --> 00:00:49.702
Głód to poniżenie. Głód to beznadzieja.

00:00:49.702 --> 00:00:52.905
Dla głodnego dziecka, polityka i wolność

00:00:52.905 --> 00:00:55.657
są bez znaczenia.

00:00:55.657 --> 00:00:58.345
W moje dziewiąte urodziny

00:00:58.345 --> 00:01:01.774
rodzice nie mogli dać mi nic do jedzenia.

00:01:01.774 --> 00:01:05.718
Nawet jako dziecko czułem ciężar

00:01:05.718 --> 00:01:08.753
w ich sercach.

NOTE Paragraph

00:01:08.753 --> 00:01:13.953
Ponad milion Koreańczyków umarło wtedy z głodu,

00:01:13.968 --> 00:01:17.664
a w 2003 roku, gdy miałem 13 lat,

00:01:17.664 --> 00:01:20.577
mój ojciec stał się jednym z nich.

00:01:20.577 --> 00:01:24.465
Widziałem, jak ojciec traci siły i umiera.

00:01:24.465 --> 00:01:28.597
W tym samym roku zniknęła moja matka,

00:01:28.597 --> 00:01:30.402
a potem siostra powiedziała mi,

00:01:30.402 --> 00:01:33.003
że jedzie do Chin do pracy,

00:01:33.003 --> 00:01:37.198
ale wróci wkrótce z pieniędzmi i jedzeniem.

00:01:37.198 --> 00:01:40.149
Ponieważ nigdy się nie rozstawaliśmy,

00:01:40.149 --> 00:01:43.119
i myślałem, że zawsze będziemy razem,

00:01:43.119 --> 00:01:46.992
nie uścisnąłem jej na pożegnanie.

00:01:46.992 --> 00:01:51.205
To był największy błąd w moim życiu.

00:01:51.205 --> 00:01:52.916
Wtedy nie wiedziałem,

00:01:52.916 --> 00:01:56.404
że rozstajemy się na długo.

00:01:56.404 --> 00:02:01.341
Od tej pory nie widziałem mamy ani siostry.

NOTE Paragraph

00:02:01.341 --> 00:02:05.560
Nagle zostałem bezdomnym sierotą.

00:02:05.560 --> 00:02:08.649
Życie stało się bardzo ciężkie,

00:02:08.649 --> 00:02:10.701
ale również bardzo proste.

00:02:10.701 --> 00:02:14.724
Moim celem było znaleźć 
zakurzony chleb w śmieciach.

00:02:14.724 --> 00:02:17.631
Ale to nie był sposób na przeżycie.

00:02:17.631 --> 00:02:22.349
Zdałem sobie sprawę, 
że żebranie to nie rozwiązanie.

00:02:22.349 --> 00:02:27.675
Zacząłem kraść jedzenie z nielegalnych sklepów.

00:02:27.675 --> 00:02:30.640
Czasami trafiała mi się praca

00:02:30.640 --> 00:02:32.970
w zamian za jedzenie.

00:02:32.970 --> 00:02:36.116
W zimie przez 2 miesiące

00:02:36.116 --> 00:02:37.859
pracowałem w kopalni węgla,

00:02:37.859 --> 00:02:43.634
33 metry pod ziemią bez zabezpieczenia,

00:02:43.634 --> 00:02:47.067
nawet 16 godzin dziennie.

00:02:47.067 --> 00:02:49.431
Nie było w tym nic niezwyklego.

00:02:49.431 --> 00:02:56.992
Inne sieroty przetrwały w podobny sposób.

NOTE Paragraph

00:02:56.992 --> 00:03:01.128
Gdy nie mogłem zasnąć z zimna

00:03:01.128 --> 00:03:02.595
albo przez ból z głodu,

00:03:02.595 --> 00:03:05.443
miałem nadzieję, że następnego ranka,

00:03:05.443 --> 00:03:08.006
siostra wróci, aby mnie obudzić,

00:03:08.006 --> 00:03:10.276
podając ulubioną potrawę.

00:03:10.276 --> 00:03:13.426
Ta nadzieja trzymała mnie przy życiu.

00:03:13.426 --> 00:03:16.224
Nie mam na myśli jakieś wielkiej nadziei.

00:03:16.224 --> 00:03:19.346
Chodzi mi o nadzieję, która dała mi wiarę,

00:03:19.346 --> 00:03:21.809
że w następnym koszu będzie chleb,

00:03:21.809 --> 00:03:24.942
choć zazwyczaj go nie było.

00:03:24.942 --> 00:03:28.385
Ale gdybym nie wierzył, nawet nie próbowałbym,

00:03:28.385 --> 00:03:30.478
a wtedy bym umarł.

00:03:30.478 --> 00:03:34.416
Nadzieja trzymała mnie przy życiu.

00:03:34.416 --> 00:03:37.176
Każdego dnia mówiłem sobie,

00:03:37.176 --> 00:03:39.904
nieważne, jak jest ciężko,

00:03:39.904 --> 00:03:43.806
nadal muszę żyć.

NOTE Paragraph

00:03:43.806 --> 00:03:47.936
Po trzech latach czekania na powrót siostry

00:03:47.936 --> 00:03:52.288
postanowiłem jechać do Chin i sam ją znaleźć.

00:03:52.288 --> 00:03:55.148
Zdałem sobie sprawę,

00:03:55.148 --> 00:03:58.798
że dłużej tak nie przeżyję.

00:03:58.798 --> 00:04:01.603
Wiedziałem, że podróż będzie ryzykowna,

00:04:01.603 --> 00:04:04.500
ale tak czy owak ryzykowałem życie.

00:04:04.500 --> 00:04:08.686
Mogłem tak jak ojciec umrzeć z głodu,

00:04:08.686 --> 00:04:12.144
albo przynajmniej spróbować 
walczyć o lepsze życie

00:04:12.144 --> 00:04:15.380
uciekając do Chin.

NOTE Paragraph

00:04:15.380 --> 00:04:18.610
Dowiedziałem się, że ludzie próbowali przekraczać

00:04:18.610 --> 00:04:23.397
granicę do Chin w nocy, aby nie być zauważonym.

00:04:23.397 --> 00:04:27.355
Pogranicznicy często strzelają i zabijają ludzi

00:04:27.355 --> 00:04:30.728
próbujących nielegalnie przekroczyć granicę.

00:04:30.728 --> 00:04:33.379
Chińscy żołnierze ich łapią

00:04:33.379 --> 00:04:35.233
i odsyłają do Korei Północnej,

00:04:35.233 --> 00:04:39.573
gdzie grożą im surowe kary.

00:04:39.573 --> 00:04:42.654
Zdecydowałem się 
przekroczyć granicę w dzień,

00:04:42.654 --> 00:04:48.087
po pierwsze bałem się ciemności,

00:04:48.087 --> 00:04:52.736
po drugie i tak ryzykowałem,

00:04:52.736 --> 00:04:56.151
a ponieważ mało kto przekraczał ją w dzień,

00:04:56.151 --> 00:04:57.841
pomyślałem, że uda mi się

00:04:57.841 --> 00:05:01.266
pozostać niezauważonym.

NOTE Paragraph

00:05:01.266 --> 00:05:05.174
Do Chin dotarłem 15 lutego 2006.

00:05:05.174 --> 00:05:07.402
Miałem 16 lat.

00:05:07.402 --> 00:05:10.322
Myślałem, że w Chinach będzie łatwiej,

00:05:10.322 --> 00:05:13.595
bo było więcej jedzenia.

00:05:13.595 --> 00:05:16.651
Myślałem, że więcej osób mi pomoże.

00:05:16.651 --> 00:05:20.664
Ale było ciężej niż w Korei Północnej,

00:05:20.664 --> 00:05:22.359
bo nie byłem wolny.

00:05:22.359 --> 00:05:25.104
Zawsze bałem się, że mnie złapią

00:05:25.104 --> 00:05:27.899
i odeślą z powrotem.

NOTE Paragraph

00:05:27.899 --> 00:05:31.170
Jakimś cudem, parę miesięcy później

00:05:31.170 --> 00:05:32.613
spotkałem kogoś, kto prowadził

00:05:32.613 --> 00:05:35.955
podziemne schronisko dla uchodźców z Korei,

00:05:35.955 --> 00:05:38.563
i mogłem tam mieszkać,

00:05:38.563 --> 00:05:43.915
jeść regularne posiłki 
po raz pierwszy od wielu lat.

00:05:43.915 --> 00:05:48.396
W tym samym roku 
aktywista pomógł mi uciec z Chin,

00:05:48.396 --> 00:05:52.617
i wyjechać do USA jako uchodźcy.

NOTE Paragraph

00:05:52.617 --> 00:05:55.917
Pojechałem do Ameryki 
nie znając słowa po angielsku,

00:05:55.917 --> 00:06:00.296
ale pracownik społeczny 
kazał mi iść do liceum.

00:06:00.296 --> 00:06:04.495
Nawet w Korei Północnej miałem same dwóje.

00:06:04.495 --> 00:06:05.879
(Śmiech)

00:06:05.879 --> 00:06:09.586
Ledwie skończyłem podstawówkę.

00:06:09.586 --> 00:06:12.890
W szkole codziennie się biłem.

00:06:12.890 --> 00:06:16.828
Podręczniki i biblioteka 
nie były moim placem zabaw.

00:06:16.828 --> 00:06:20.573
Ojciec bardzo się starał 
zmotywować mnie do nauki,

00:06:20.573 --> 00:06:23.124
ale to nie podziałało.

00:06:23.124 --> 00:06:26.267
W końcu się poddał.

00:06:26.267 --> 00:06:30.236
Powiedział: "Już nie jesteś moim synem".

00:06:30.236 --> 00:06:34.988
Miałam może 12 lat, ale głęboko mnie to zraniło.

00:06:34.988 --> 00:06:37.649
Jednak mój poziom motywacji

00:06:37.649 --> 00:06:42.356
nie zmienił się do jego śmierci.

00:06:42.356 --> 00:06:45.161
W Ameryce było to śmieszne,

00:06:45.161 --> 00:06:48.188
gdy kazali mi iść do liceum.

00:06:48.188 --> 00:06:50.612
Nie skończyłem nawet gimnazjum.

00:06:50.612 --> 00:06:53.996
Zdecydowałem się pójść, bo mi kazali,

00:06:53.996 --> 00:06:56.404
nie próbowałem się przeciwstawić.

NOTE Paragraph

00:06:56.404 --> 00:06:59.817
Raz po powrocie do domu 
moja przybrana matka

00:06:59.817 --> 00:07:03.026
zrobiła skrzydełka kurczaka na obiad.

00:07:03.026 --> 00:07:06.280
Podczas obiadu chciałem jeszcze dokładkę,

00:07:06.280 --> 00:07:09.476
ale zobaczyłem, że nie starczy dla wszystkich

00:07:09.476 --> 00:07:12.973
i zmieniłem zdanie.

00:07:12.973 --> 00:07:15.298
Wtem na talerzu zobaczyłem ostatnie skrzydełko.

00:07:15.298 --> 00:07:20.434
To przybrany ojciec dał mi swoje.

00:07:20.434 --> 00:07:22.752
Byłem taki szczęśliwy.

00:07:22.752 --> 00:07:25.015
Popatrzyłem na niego.

00:07:25.015 --> 00:07:28.331
On spojrzał na mnie bardzo ciepło,

00:07:28.331 --> 00:07:31.003
ale nic nie powiedział.

00:07:31.003 --> 00:07:35.847
Przypominałem sobie biologicznego ojca.

00:07:35.847 --> 00:07:38.820
Mały czyn miłości przybranego ojca

00:07:38.820 --> 00:07:41.041
przypomniał mi o moim ojcu,

00:07:41.041 --> 00:07:44.041
który chętnie dzielił się ze mną jedzeniem,

00:07:44.041 --> 00:07:48.678
nawet gdy umierał z głodu.

00:07:48.678 --> 00:07:53.010
Dusiłem się w Ameryce, mając tyle jedzenia,

00:07:53.010 --> 00:07:56.477
podczas gdy ojciec zmarł z głodu.

00:07:56.477 --> 00:08:00.680
Moim jedynym życzeniem było 
ugotować mu posiłek.

00:08:00.680 --> 00:08:04.171
Tamtej nocy myślałem, co jeszcze mógłbym zrobić,

00:08:04.171 --> 00:08:06.387
aby go uczcić.

00:08:06.387 --> 00:08:09.121
W odpowiedzi obiecałem sobie,

00:08:09.121 --> 00:08:12.551
że będę się uczył i zdobędę najlepsze wykształcenie

00:08:12.551 --> 00:08:16.115
w Ameryce, aby uczcić jego poświęcenie.

00:08:16.115 --> 00:08:18.651
Zacząłem brać szkołę poważnie,

00:08:18.651 --> 00:08:21.451
i pierwszy raz w życiu,

00:08:21.451 --> 00:08:25.348
dostałem wyróżnienie dla najlepszych uczniów

00:08:25.348 --> 00:08:30.962
i od pierwszego semestru trafiłem na listę dziekana.

00:08:30.962 --> 00:08:38.594
(Brawa)

00:08:38.594 --> 00:08:41.324
To skrzydełko zmieniło moje życie.

00:08:41.324 --> 00:08:45.381
(Śmiech)

00:08:45.381 --> 00:08:48.973
Nadzieja jest osobista. To coś,

00:08:48.973 --> 00:08:51.482
czego nikt nie może ci dać.

00:08:51.482 --> 00:08:54.402
Musisz chcieć mieć nadzieję.

00:08:54.402 --> 00:08:57.569
Musisz sam to zrobić.

00:08:57.569 --> 00:09:00.809
W Korei Północnej zrobiłem tak.

00:09:00.809 --> 00:09:03.522
Nadzieja przywiodła mnie do Ameryki.

00:09:03.522 --> 00:09:06.522
W Ameryce nie wiedziałem, co robić,

00:09:06.522 --> 00:09:11.554
bo miałem ogromną wolność.

00:09:11.554 --> 00:09:15.605
Mój przybrany ojciec dał mi wskazówkę,

00:09:15.605 --> 00:09:19.131
zmotywował i dał mi cel

00:09:19.131 --> 00:09:23.058
życia w Ameryce.

00:09:23.058 --> 00:09:26.178
Nie dotarłem do tego sam.

00:09:26.178 --> 00:09:31.132
Miałem nadzieję, ale sama nadzieja 
nie wystarczy.

00:09:31.132 --> 00:09:35.286
Wielu ludzi pomogło mi w mojej drodze.

00:09:35.286 --> 00:09:39.274
Koreańczycy walczą o przetrwanie.

00:09:39.274 --> 00:09:42.063
Zmuszają się, aby przetrwać,

00:09:42.063 --> 00:09:44.818
mieć nadzieję na przeżycie,

00:09:44.818 --> 00:09:49.579
ale nie uda im się bez pomocy.

00:09:49.579 --> 00:09:51.925
To jest moje przesłanie.

00:09:51.925 --> 00:09:54.634
Miejcie nadzieję dla siebie,

00:09:54.634 --> 00:09:57.746
ale również pomagajcie innym.

00:09:57.746 --> 00:10:04.328
Życie może być ciężkie w każdym kraju.

00:10:04.328 --> 00:10:08.114
Przybrany ojciec nie zamierzał zmieniać mi życia.

00:10:08.114 --> 00:10:12.486
Wy też możecie zmienić czyjeś życie

00:10:12.486 --> 00:10:17.006
nawet najmniejszym gestem miłości.

00:10:17.006 --> 00:10:22.124
Kawałek chleba zaspokoi głód,

00:10:22.124 --> 00:10:25.225
a nadzieja przyniesie chleb

00:10:25.225 --> 00:10:27.510
potrzebny, aby przeżyć.

00:10:27.510 --> 00:10:30.727
Ale mocno wierzę w to,

00:10:30.727 --> 00:10:34.185
że gest miłości i troski

00:10:34.185 --> 00:10:37.589
może ocalić życie innego Josepha

00:10:37.589 --> 00:10:43.031
i zmienić tysiące takich jak ja,

00:10:43.031 --> 00:10:47.033
którzy nadal mają nadzieję na przeżycie.

00:10:47.033 --> 00:10:48.340
Dziękuję.

00:10:48.340 --> 00:10:57.438
(Brawa)

00:11:24.561 --> 00:11:27.386
Adrian Hong: Dziękuję, że podzieliłeś się

00:11:27.386 --> 00:11:30.568
tą bardzo osobistą historią.

00:11:30.568 --> 00:11:33.793
Wiem, że nie widziałeś siostry

00:11:33.793 --> 00:11:36.253
prawie od 10 lat.

00:11:36.253 --> 00:11:38.670
Z nadzieją, że ona to zobaczy

00:11:38.670 --> 00:11:40.497
chcieliśmy dać ci szansę

00:11:40.497 --> 00:11:42.725
przesłać jej wiadomość.

00:11:42.725 --> 00:11:43.861
Joseph Kim: Po koreańsku?

00:11:43.861 --> 00:11:46.469
(Śmiech)

00:11:46.469 --> 00:11:50.377
AH: Najpierw po angielsku, 
potem po koreańsku.

00:11:50.377 --> 00:11:52.718
JK: OK, nie będę mówił długo po koreańsku,

00:11:52.718 --> 00:11:55.459
bo chyba nie umiałbym powstrzymać łez.

00:11:55.459 --> 00:11:59.115
bo chyba nie umiałbym powstrzymać łez.

00:11:59.115 --> 00:12:03.836
Nuna, minęło już 10 lat,

00:12:03.836 --> 00:12:10.357
odkąd ostatni raz cię widziałem.

00:12:10.357 --> 00:12:13.749
Chciałem ci powiedzieć,

00:12:13.749 --> 00:12:17.933
że cię kocham i tęsknię za tobą.

00:12:17.933 --> 00:12:22.276
proszę wróć do mnie i przeżyj.

00:12:22.276 --> 00:12:27.162
I, o Boże,

00:12:27.162 --> 00:12:31.482
nadal wierzę, że kiedyś cię zobaczę.

00:12:33.591 --> 00:12:38.253
Przeżyję moje życie szczęśliwie

00:12:38.253 --> 00:12:41.572
i będę intensywnie się uczył,

00:12:41.572 --> 00:12:43.649
aż się spotkamy,

00:12:43.649 --> 00:12:48.228
i obiecuję, że nie będę więcej płakał.

00:12:48.228 --> 00:12:49.785
(Śmiech)

00:12:49.785 --> 00:12:52.373
Nie mogę się doczekać, aż cię zobaczę,

00:12:52.373 --> 00:12:54.644
a jeśli nie możesz mnie znaleźć,

00:12:54.644 --> 00:12:57.716
dalej będę cię szukał

00:12:57.716 --> 00:13:00.452
i mam nadzieję kiedyś cię zobaczyć.

00:13:00.452 --> 00:13:03.788
Mogę przekazać krótką wiadomość dla mamy?

00:13:03.788 --> 00:13:05.439
AH: Oczywiście.

00:13:05.439 --> 00:13:08.228
JK: Spędziłem z tobą mało czasu,

00:13:08.228 --> 00:13:10.140
ale wiem, że nadal mnie kochasz.

00:13:10.140 --> 00:13:13.084
i pewnie nadal się za mnie modlisz,

00:13:13.084 --> 00:13:16.204
i myślisz o mnie.

00:13:16.204 --> 00:13:18.356
Chciałbym ci podziękować,

00:13:18.356 --> 00:13:21.907
za wydanie mnie na świat.

00:13:21.907 --> 00:13:21.907
Dziękuję.

00:13:21.907 --> 00:13:21.908
(Brawa)