WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:04.000
Ես ծնվել և մեծացել եմ Հյուսիսային Կորեայում:

00:00:04.000 --> 00:00:09.000
Չնայած ընտանիքս շարունակ պայքարում էր աղքատության դեմ,

00:00:09.000 --> 00:00:12.000
ինձ միշտ սիրում էին և առաջին հերթին իմ մասին էին հոգ տանում,

00:00:12.000 --> 00:00:14.000
որովհետև ես ընտանիքի միակ որդին էի

00:00:14.000 --> 00:00:18.000
և երկու զավակներից փոքրը:

NOTE Paragraph

00:00:18.000 --> 00:00:21.000
Բայց հետո 1994-ին մեծ սովը սկսվեց:

00:00:21.000 --> 00:00:24.000
Ես չորս տարեկան էի:

00:00:24.000 --> 00:00:27.000
Քույրս ու ես գնում էինք վառելափայտ հավաքելու

00:00:27.000 --> 00:00:29.000
առավոտյան ժամը 5-ից սկսած

00:00:29.000 --> 00:00:32.000
և վերադառնում էինք կեսգիշերից հետո:

00:00:32.000 --> 00:00:36.000
Ես թափառում էի փողոցներով` ուտելիք փնտրելով

00:00:36.000 --> 00:00:38.000
և հիշում եմ մի փոքրիկ երեխայի,

00:00:38.000 --> 00:00:41.000
ով, մոր մեջքին կապված, չիփսեր էր ուտում,

00:00:41.000 --> 00:00:44.000
և ես ուզում էի նրանից գողանալ դրանք:

NOTE Paragraph

00:00:44.000 --> 00:00:49.000
Սովը նվաստացում է: Սովը հուսահատություն է:

00:00:49.000 --> 00:00:52.000
Սոված երեխայի համար քաղաքականությունը և ազատությունը

00:00:52.000 --> 00:00:55.000
ոչ մի բան են:

00:00:55.000 --> 00:00:58.000
Ծննդյանս իններորդ տարեդարձին ծնողներս

00:00:58.000 --> 00:01:01.000
նույնիսկ չկարողացան ինձ ուտելու ինչ-որ բան տալ:

00:01:01.000 --> 00:01:05.000
Բայց նույնիսկ որպես երեխա ես զգում էի ծանրությունը

00:01:05.000 --> 00:01:08.000
նրանց սրտերում:

NOTE Paragraph

00:01:08.000 --> 00:01:13.000
Ավելի քան մեկ միլիոն հյուսիսային կորեացի է մահացել սովից այդ ժամանակ,

00:01:13.000 --> 00:01:17.000
և 2003-ին, երբ 13 տարեկան էի,

00:01:17.000 --> 00:01:20.000
հայրս դարձավ նրանցից մեկը:

00:01:20.000 --> 00:01:24.000
Ես տեսել եմ օրեցօր մաշվող հորս մահը:

00:01:24.000 --> 00:01:28.000
Նույն տարում մի օր մայրս անհետացավ,

00:01:28.000 --> 00:01:30.000
և քույրս ինձ հետո ասաց,

00:01:30.000 --> 00:01:33.000
որ նա գնացել է Չինաստան գումար վաստակելու,

00:01:33.000 --> 00:01:37.000
բայց որ նա շուտով կվերադառնա փողով և ուտելիքով:

00:01:37.000 --> 00:01:40.000
Երբեք մորիցս բաժանված չլինելով

00:01:40.000 --> 00:01:43.000
և մտածելով, որ միշտ միասին ենք լինելու`

00:01:43.000 --> 00:01:46.000
ես նույնիսկ նրան գնալիս չգրկեցի:

00:01:46.000 --> 00:01:51.000
Դա կյանքիս ամենամեծ սխալն էր:

00:01:51.000 --> 00:01:52.000
Բայց այնուամենայնիվ ես չգիտեի,

00:01:52.000 --> 00:01:56.000
որ նրան երկար ժամանակով էի հրաժեշտ տալիս:

00:01:56.000 --> 00:02:01.000
Այն ժամանակվանից ի վեր ես չեմ տեսել ոչ մորս, ոչ էլ քրոջս:

NOTE Paragraph

00:02:01.000 --> 00:02:05.000
Հանկարծ ես դարձա որբ և անտուն:

00:02:05.000 --> 00:02:08.000
Կյանքս դարձավ շատ դժվար,

00:02:08.000 --> 00:02:10.000
բայց շատ հասարակ:

00:02:10.000 --> 00:02:14.000
Իմ նպատակն աղբի միջից մի կտոր փոշոտ հացի կտոր գտնելն էր:

00:02:14.000 --> 00:02:17.000
Բայց դա գոյատևելու միջոց չէր:

00:02:17.000 --> 00:02:22.000
Ես սկսեցի հասկանալ, որ մուրացկանությունը լուծում չէր:

00:02:22.000 --> 00:02:27.000
Այսպիսով, սկսեցի անօրինական շուկաների սայլակներից ուտելիք գողանալ:

00:02:27.000 --> 00:02:30.000
Երբեմն փոքր գործեր էի կատարում

00:02:30.000 --> 00:02:32.000
ուտելիքի դիմաց:

00:02:32.000 --> 00:02:36.000
Նույնիսկ մի անգամ ձմռանը երկու ամիս անցկացրի

00:02:36.000 --> 00:02:37.000
ածուխի հանքում աշխատելիս:

00:02:37.000 --> 00:02:43.000
33 մետր խորությամբ գետնի տակ, առանց անվտանգության որևէ միջոցի,

00:02:43.000 --> 00:02:47.000
օրը մինչև16 ժամ:

00:02:47.000 --> 00:02:49.000
Ես միակը չէի:

00:02:49.000 --> 00:02:56.000
Շատ այլ որբեր գոյատևել են այս կամ նույնիսկ ավելի վատ վիճակում:

NOTE Paragraph

00:02:56.000 --> 00:03:01.000
Երբ ես չէի կարողանում քնել ուժեղ ցրտից

00:03:01.000 --> 00:03:02.000
կամ անտանելի սովից,

00:03:02.000 --> 00:03:05.000
հույս էի փայփայում, որ հաջորդ առավոտյան

00:03:05.000 --> 00:03:08.000
քույրս հետ կգար ինձ արթնացնելու

00:03:08.000 --> 00:03:10.000
իմ սիրելի ուտեստը ձեռքին:

00:03:10.000 --> 00:03:13.000
Այդ հույսն ինձ կենդանի պահեց:

00:03:13.000 --> 00:03:16.000
Ես մեծ հույսը ի նկատի չունեմ:

00:03:16.000 --> 00:03:19.000
Ես ի նկատի ունեմ այն հույսը, որ ինձ ստիպում էր հավատալ,

00:03:19.000 --> 00:03:21.000
որ մյուս աղբամանի մեջ հաց կլինի,

00:03:21.000 --> 00:03:24.000
չնայած սովորաբար չէր լինում:

00:03:24.000 --> 00:03:28.000
Բայց եթե չհավատայի դրան, չէի էլ փորձի,

00:03:28.000 --> 00:03:30.000
և վերջում ես կմահանայի:

00:03:30.000 --> 00:03:34.000
Հույսը ինձ կենդանի պահեց:

00:03:34.000 --> 00:03:37.000
Ամեն օր ես ասում էի ինքս ինձ`

00:03:37.000 --> 00:03:39.000
միևնույն է` որքան էլ դժվար լինի գոյատևելը,

00:03:39.000 --> 00:03:43.000
ես պետք է ապրեմ:

NOTE Paragraph

00:03:43.000 --> 00:03:47.000
Երեք տարի քրոջս վերադարձին սպասելուց հետո

00:03:47.000 --> 00:03:52.000
ես որոշեցի գնալ Չինաստան` ինքս նրան փնտրելու:

00:03:52.000 --> 00:03:55.000
Ես հասկացա,

00:03:55.000 --> 00:03:58.000
որ այս կերպ երկար չէի դիմանա:

00:03:58.000 --> 00:04:01.000
Ես գիտեի, որ ճամփորդությունը վտանգավոր է լինելու,

00:04:01.000 --> 00:04:04.000
բայց երկու դեպքում էլ կյանքս էի վտանգում:

00:04:04.000 --> 00:04:08.000
Ես կարող էի մահանալ սովից, ինչպես հայրս Հյուսիսային Կորեայում,

00:04:08.000 --> 00:04:12.000
կամ առնվազն կարող էի ավելի լավ կյանք սկսել`

00:04:12.000 --> 00:04:15.000
փախչելով Չինաստան:

NOTE Paragraph

00:04:15.000 --> 00:04:18.000
Ես իմացել էի, որ շատ մարդիկ փորձել էին Չինաստանի սահմանն անցնել

00:04:18.000 --> 00:04:23.000
գիշերը` բռնվելուց խուսափելու համար:

00:04:23.000 --> 00:04:27.000
Հյուսիսային Կորեայի սահմանապահները հաճախ կրակում և սպանում էին

00:04:27.000 --> 00:04:30.000
սահմանը հատելու թույլատրություն չունեցող մարդկանց:

00:04:30.000 --> 00:04:33.000
Իսկ չինացի զինվորները փախչողներին բռնում

00:04:33.000 --> 00:04:35.000
և հետ էին ուղարկում Հյուսիսային Կորեա,

00:04:35.000 --> 00:04:39.000
որտեղ նրանք խիստ պատժի էին ենթարկվում:

00:04:39.000 --> 00:04:42.000
Ես որոշեցի հատել սահմանը ցերեկը,

00:04:42.000 --> 00:04:48.000
որովհետև առաջին հերթին դեռ փոքր էի և վախենում էի մթությունից,

00:04:48.000 --> 00:04:52.000
և հետո ես գիտեի, որ արդեն ռիսկի էի դիմում,

00:04:52.000 --> 00:04:56.000
և քանի որ շատ մարդիկ ցերեկով չէին փորձում հատել սահմանը,

00:04:56.000 --> 00:04:57.000
մտածեցի, որ կարող եմ ես դա անել

00:04:57.000 --> 00:05:01.000
առանց նկատվելու:

NOTE Paragraph

00:05:01.000 --> 00:05:05.000
Ես հասա Չինաստան 2006-ի փետրվարի 15-ին:

00:05:05.000 --> 00:05:07.000
Ես 16 տարեկան էի:

00:05:07.000 --> 00:05:10.000
Ես կարծում էի` Չինաստանում ավելի հեշտ կլիներ,

00:05:10.000 --> 00:05:13.000
քանի որ ավելի շատ ուտելիք կար:

00:05:13.000 --> 00:05:16.000
Ես կարծում էի` ավելի շատ մարդիկ ինձ կօգնեին:

00:05:16.000 --> 00:05:20.000
Բայց այստեղ ավելի դժվար էր ապրելը, քան Հյուսիսային Կորեայում,

00:05:20.000 --> 00:05:22.000
որովհետև ես ազատ չէի:

00:05:22.000 --> 00:05:25.000
Ես անընդհատ անհանգստանում էի, որ ինձ կբռնեն

00:05:25.000 --> 00:05:27.000
և հետ կուղարկեն:

NOTE Paragraph

00:05:27.000 --> 00:05:31.000
Հրաշքով մի քանի ամիս անց

00:05:31.000 --> 00:05:32.000
ես հանդիպեցի մեկին, ով ղեկավարում էր

00:05:32.000 --> 00:05:35.000
հյուսիսային կորեացիների համար մի ստորգետնյա ապաստարան,

00:05:35.000 --> 00:05:38.000
և ինձ թույլ տվեցին ապրել այնտեղ

00:05:38.000 --> 00:05:43.000
ու առաջին անգամ այսքան տարիների ընթացքում կանոնավոր սնվել:

00:05:43.000 --> 00:05:48.000
Ավելի ուշ նույն տարում մի ակտիվիստ օգնեց ինձ Չինաստանից փախչել

00:05:48.000 --> 00:05:52.000
ԱՄՆ որպես փախստական:

NOTE Paragraph

00:05:52.000 --> 00:05:55.000
Ես գնացի Ամերիկա` անգլերեն ոչ մի բառ չիմանալով,

00:05:55.000 --> 00:06:00.000
մինչդեռ իմ սոցիալական աշխատողն ինձ ասաց, որ ես պետք է ավագ դպրոց հաճախեմ:

00:06:00.000 --> 00:06:04.000
Նույնիսկ Հյուսիսային Կորեայում ես F աշակերտ էի:

00:06:04.000 --> 00:06:05.000
(Ծիծաղ)

00:06:05.000 --> 00:06:09.000
Եվ ես միայն ավարտել էի տարրական դպրոցը:

00:06:09.000 --> 00:06:12.000
Եվ ես հիշում եմ, որ օրը մի քանի անգամ կռիվ էի անում դպրոցում :

00:06:12.000 --> 00:06:16.000
Դասագրքերը և գրադարանը իմ հետաքրքրությունների մեջ չէին մտնում:

00:06:16.000 --> 00:06:20.000
Հայրս շատ էր փորձում ինձ մղել ուսման,

00:06:20.000 --> 00:06:23.000
բայց դա չէր օգնում:

00:06:23.000 --> 00:06:26.000
Մի պահ հայրս հանգիստ թողեց ինձ:

00:06:26.000 --> 00:06:30.000
Նա ասաց,-"Դու այլևս իմ որդին չես":

00:06:30.000 --> 00:06:34.000
Ես ընդամենը 11 կամ 12 տարեկան էի, բայց դա ինձ խորը վիրավորեց:

00:06:34.000 --> 00:06:37.000
Բայց այնուամենայնիվ, իմ մեջ սովորելու ցանկություն

00:06:37.000 --> 00:06:42.000
այդպես էլ չառաջացավ մինչև հորս մահը:

00:06:42.000 --> 00:06:45.000
Ուստի Ամերիկայում ինձ համար անհեթեթ էր հնչում,

00:06:45.000 --> 00:06:48.000
երբ ասում էին, որ պետք է ավագ դպրոց գնամ:

00:06:48.000 --> 00:06:50.000
Ես նույնիսկ միջնակարգ դպրոց չէի գնացել:

00:06:50.000 --> 00:06:53.000
Ես որոշեցի դպրոց գնալ միայն այն պատճառով, որ ինձ ասում էին գնալ,

00:06:53.000 --> 00:06:56.000
այն էլ առանց մեծ ջանքեր թափելու:

NOTE Paragraph

00:06:56.000 --> 00:06:59.000
Բայց մի օր, երբ ես տուն եկա, խորթ մայրս

00:06:59.000 --> 00:07:03.000
ճաշի համար հավի թևիկներ էր պատրաստել:

00:07:03.000 --> 00:07:06.000
Եվ ճաշելիս մի թևիկ էլ էի ուզում ուտել,

00:07:06.000 --> 00:07:09.000
բայց հասկացա, որ այնքան թևիկ չկար, որ բոլորին բավականացներ,

00:07:09.000 --> 00:07:12.000
ուստի որոշեցի չուտել:

00:07:12.000 --> 00:07:15.000
Երբ հանկարծ նայեցի ափսեիս,

00:07:15.000 --> 00:07:20.000
տեսա վերջին հավի թևիկը. խորթ հայրս էր իրենը տվել ինձ:

00:07:20.000 --> 00:07:22.000
Ես այնքան ուրախացա:

00:07:22.000 --> 00:07:25.000
Նայեցի նրան, որ նստած էր կողքիս:

00:07:25.000 --> 00:07:28.000
Նա ուղղակի ջերմ հայացք գցեց ինձ վրա,

00:07:28.000 --> 00:07:31.000
բայց ոչինչ չասաց:

00:07:31.000 --> 00:07:35.000
Հանկարծ ես հիշեցի իմ կենսաբանական հորը:

00:07:35.000 --> 00:07:38.000
Խորթ հորս սիրո այդ փոքր արարքը

00:07:38.000 --> 00:07:41.000
հիշեցրեց իմ հորը,

00:07:41.000 --> 00:07:44.000
ով միշտ կիսում էր իր ուտելիքը ինձ հետ,

00:07:44.000 --> 00:07:48.000
երբ նա քաղցած էր, նույնիսկ եթե սովամահ էլ լիներ:

00:07:48.000 --> 00:07:53.000
Ինձ խեղդում էր այն միտքր, որ ես այդքան շատ ուտելիք ունեի Ամերիկայում,

00:07:53.000 --> 00:07:56.000
մինչդեռ հայրս մահացավ սովից:

00:07:56.000 --> 00:08:00.000
Ադ գիշեր իմ միակ ցանկությունը նրա համար կերակուր եփելն էր,

00:08:00.000 --> 00:08:04.000
և այդ գիշեր ես մտածեցի նաև, թե էլ ինչ կարող եմ անել

00:08:04.000 --> 00:08:06.000
նրան պատվելու համար:

00:08:06.000 --> 00:08:09.000
Եվ իմ պատասխանը ինքս ինձ խոստանալն էր,

00:08:09.000 --> 00:08:12.000
որ շատ սովորեմ և ստանամ լավագույն կրթությունը

00:08:12.000 --> 00:08:16.000
Ամերիկայում` ի հատուցում նրա կատարած զոհաբերության:

NOTE Paragraph

00:08:16.000 --> 00:08:18.000
Ես լրջորեն զբաղվեցի իմ կրթությամբ

00:08:18.000 --> 00:08:21.000
և առաջին անգամ իմ կյանքում

00:08:21.000 --> 00:08:25.000
գերազանցության ակադեմիական մրցանակ ստացա

00:08:25.000 --> 00:08:30.000
և ավագ դպրոցում առաջին կիսամյակից սկսած ներառվեցի դեկանի ցուցակի մեջ:

NOTE Paragraph

00:08:30.000 --> 00:08:38.000
(Ծափահարություններ)

NOTE Paragraph

00:08:38.000 --> 00:08:41.000
Այդ հավի թևիկը փոխեց իմ կյանքը:

00:08:41.000 --> 00:08:45.000
(Ծիծաղ)

NOTE Paragraph

00:08:45.000 --> 00:08:48.000
Հույսն անձնական է: Հույսն այնպիսի բան է,

00:08:48.000 --> 00:08:51.000
որ ոչ ոք քեզ չի կարող տալ:

00:08:51.000 --> 00:08:54.000
Դու' պետք է ընտրես հավատալ հույսին:

00:08:54.000 --> 00:08:57.000
Դու ի'նքդ պետք է դա անես:

00:08:57.000 --> 00:09:00.000
Հյուսիսային Կորեայում ես ինքս դա արեցի:

00:09:00.000 --> 00:09:03.000
Հույսը բերեց ինձ Ամերիկա:

00:09:03.000 --> 00:09:06.000
Բայց Ամերիկայում ես չգիտեի ինչ անել,

00:09:06.000 --> 00:09:11.000
որովհետև ես ունեի այս ճնշող ազատությունը:

00:09:11.000 --> 00:09:15.000
Խորթ հայրս այդ օրը ճաշելիս ինձ ուղղություն տվեց

00:09:15.000 --> 00:09:19.000
և նպատակ տվեց ինձ

00:09:19.000 --> 00:09:23.000
ապրել Ամերիկայում:

NOTE Paragraph

00:09:23.000 --> 00:09:26.000
Ես ինքնուրույն չեմ եկել այստեղ:

00:09:26.000 --> 00:09:31.000
Ես հույսով էի ապրում, բայց հույսը միայն բավական չէ:

00:09:31.000 --> 00:09:35.000
Շատ մարդիկ են օգնել ինձ այստեղ հասնելու ճանապարհին:

00:09:35.000 --> 00:09:39.000
Հյուսիսային կորեացիները պայքարում են գոյատևելու համար:

00:09:39.000 --> 00:09:42.000
Նրանք ստիպում են իրենց գոյատևելու,

00:09:42.000 --> 00:09:44.000
հույս ունեն գոյատևելու,

00:09:44.000 --> 00:09:49.000
բայց նրանք չեն կարող դա անել առանց օգնության:

NOTE Paragraph

00:09:49.000 --> 00:09:51.000
Սա իմ ուղերձն է ձեզ:

00:09:51.000 --> 00:09:54.000
Հուսացեք ձեր համար,

00:09:54.000 --> 00:09:57.000
բայց նաև օգնեք միմյանց:

00:09:57.000 --> 00:10:04.000
Կյանքը կարող է դժվար լինել բոլորի համար, որտեղ ել որ ապրես:

00:10:04.000 --> 00:10:08.000
Խորթ հայրս մտադրված չէր փոխել իմ կյանքը:

00:10:08.000 --> 00:10:12.000
Նույն կերպ դուք էլ կարող եք փոխել ինչ-որ մեկի կյանքը

00:10:12.000 --> 00:10:17.000
նույնիսկ սիրո ամենափոքր արարքով:

00:10:17.000 --> 00:10:22.000
Մի կտոր հացը կարող է բավարարել ձեր քաղցը,

00:10:22.000 --> 00:10:25.000
իսկ հույս փայփայելը ձեզ համար հաց կբերի

00:10:25.000 --> 00:10:27.000
կենդանի մնալու համար:

00:10:27.000 --> 00:10:30.000
Բայց ես վստահաբար հավատում եմ, որ

00:10:30.000 --> 00:10:34.000
ձեր սերը և հոգատարությունը

00:10:34.000 --> 00:10:37.000
կարող է նաև փրկել մեկ այլ Ջոզեֆի կյանք

00:10:37.000 --> 00:10:43.000
և փոխել հազարավոր այլ Ջոզեֆների կյանքը,

00:10:43.000 --> 00:10:47.000
ովքեր դեռ գոյատևելու հույս են փայփայում:

NOTE Paragraph

00:10:47.000 --> 00:10:48.000
Շնորհակալություն

NOTE Paragraph

00:10:48.000 --> 00:10:57.000
(Ծափահարություններ)

NOTE Paragraph

00:11:24.000 --> 00:11:27.000
Էդրիըն Հոնգ - Ջոզե'ֆ, շնորհակալություն կիսելու համար

00:11:27.000 --> 00:11:30.000
այդ խիստ անձնական և առանձնահատուկ պատմությունը մեզ հետ:

00:11:30.000 --> 00:11:33.000
Գիտեմ, որ քրոջդ չես տեսել, ինչպես նշեցիր,

00:11:33.000 --> 00:11:36.000
արդեն մոտ մի տասնամյակ,

00:11:36.000 --> 00:11:38.000
և ամեն դեպքում, քանի որ նա կարող է տեսնել սա,

00:11:38.000 --> 00:11:40.000
մենք ուզում ենք քեզ հնարավորություն տալ

00:11:40.000 --> 00:11:42.000
նրան հաղորդագություն ուղարկելու:

NOTE Paragraph

00:11:42.000 --> 00:11:43.000
Ջոզեֆ Քիմ - Կորեերե՞ն:

NOTE Paragraph

00:11:43.000 --> 00:11:46.000
ԷՀ - Կարող ես անգլերեն , հետո նաև կորեերեն:

NOTE Paragraph

00:11:46.000 --> 00:11:50.000
(Ծիծաղ)

NOTE Paragraph

00:11:50.000 --> 00:11:52.000
ՋՔ - Լավ, ես չեմ պատրաստվում երկար խոսել կորեերեն,

00:11:52.000 --> 00:11:55.000
որովհետև չեմ կարծում, թե կարող եմ դա անել

00:11:55.000 --> 00:11:59.000
առանց արտասվելու:

NOTE Paragraph

00:11:59.000 --> 00:12:03.000
Նունա', արդեն 10 տարի է,

00:12:03.000 --> 00:12:10.000
ինչ չեմ տեսել քեզ:

00:12:10.000 --> 00:12:13.000
Ես պարզապես ուզում եմ ասել,

00:12:13.000 --> 00:12:17.000
որ կարոտում եմ քեզ և սիրում եմ քեզ,

00:12:17.000 --> 00:12:22.000
և խնդրում եմ` վերադարձիր ինձ մոտ և ողջ ու առողջ մնա:

00:12:22.000 --> 00:12:27.000
Եվ ես -- օհ, Աստված իմ:

00:12:27.000 --> 00:12:31.000
Ես դեռ չեմ կորցրել քեզ տեսնելու հույսը:

00:12:33.000 --> 00:12:38.000
Ես կապրեմ երջանիկ

00:12:38.000 --> 00:12:41.000
և շատ կսովորեմ,

00:12:41.000 --> 00:12:43.000
մինչև քեզ կտեսնեմ,

00:12:43.000 --> 00:12:48.000
և խոստանում եմ` ես այլևս լաց չեմ լինի:

00:12:48.000 --> 00:12:49.000
(Ծիծաղ)

00:12:49.000 --> 00:12:52.000
Այո', ես անհամբեր սպասում եմ քեզ կրկին տեսնելուն,

00:12:52.000 --> 00:12:54.000
և եթե դու չկարողանաս գտնել ինձ,

00:12:54.000 --> 00:12:57.000
ես նույնպես կփնտրեմ քեզ,

00:12:57.000 --> 00:13:00.000
և ես հույս ունեմ օրերից մի օր տեսնել քեզ:

00:13:00.000 --> 00:13:03.000
Ես կարո՞ղ եմ մի փոքր խոսք էլ մորս ուղղեմ:

NOTE Paragraph

00:13:03.000 --> 00:13:05.000
ԷՀ - Իհարկե, խնդրեմ:

NOTE Paragraph

00:13:05.000 --> 00:13:08.000
ՋՔ - Ես շատ ժամանակ չեմ անցկացրել քեզ հետ,

00:13:08.000 --> 00:13:10.000
բայց ես գիտեմ, որ դու ինձ դեռ սիրում ես

00:13:10.000 --> 00:13:13.000
և դու երևի դեռ աղոթում ես ինձ համար

00:13:13.000 --> 00:13:16.000
մտածում ես իմ մասին:

00:13:16.000 --> 00:13:18.000
Ես միայն ուզում եմ քեզ շնորհակալություն հայտնել

00:13:18.000 --> 00:13:21.000
ինձ այս աշխարհում լինելու հնարավորություն տալու համար:

00:13:21.000 --> 00:13:23.000
Շնորհակալություն:

NOTE Paragraph

00:13:23.000 --> 00:13:28.000
(Ծափահարություններ)