WEBVTT 00:00:00.965 --> 00:00:04.468 Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βόρεια Κορέα. 00:00:04.468 --> 00:00:09.268 Παρότι οι γονείς μου πάλευαν διαρκώς με τη φτώχεια, 00:00:09.268 --> 00:00:12.796 πρωταρχική τους μέριμνα ήταν να μ' αγαπάνε και να με φροντίζουν... 00:00:12.796 --> 00:00:14.947 καθώς ήμουν ο μοναδικός τους γιος... 00:00:14.947 --> 00:00:18.117 κι ο μικρότερος από τα δύο παιδιά στην οικογένεια. 00:00:18.117 --> 00:00:21.724 Το 1994, όμως, ξέσπασε ο μεγάλος λιμός. 00:00:21.724 --> 00:00:24.183 Ήμουν τεσσάρων χρονών. 00:00:24.183 --> 00:00:27.980 Η αδερφή μου κι εγώ ψάχναμε ξύλα για τη φωτιά... 00:00:27.980 --> 00:00:29.956 από τις 5 τα χαράματα... 00:00:29.956 --> 00:00:32.762 μέχρι αργά τα μεσάνυχτα. 00:00:32.762 --> 00:00:36.650 Περιπλανιόμουν στους δρόμους ψάχνοντας για φαγητό... 00:00:36.650 --> 00:00:38.823 και θυμάμαι να βλέπω ένα μικρό παιδί... 00:00:38.823 --> 00:00:41.645 στο μάρσιπο πλάτης της μητέρας του να τρώει πατατάκια... 00:00:41.645 --> 00:00:44.869 και να θέλω να του τα κλέψω. 00:00:44.869 --> 00:00:49.702 Η πείνα εξευτελίζει. Η πείνα φέρνει απελπισία. 00:00:49.702 --> 00:00:52.905 Για ένα πεινασμένο παιδί, πολιτική και ελευθερία... 00:00:52.905 --> 00:00:55.657 δεν υπάρχουν καν στο μυαλό του ως έννοιες. 00:00:55.657 --> 00:00:58.345 Στα ένατα γενέθλιά μου, οι γονείς μου... 00:00:58.345 --> 00:01:01.774 δεν είχαν να μου προσφέρουν τίποτα για φαγητό. 00:01:01.774 --> 00:01:05.718 Παρότι ήμουν παιδί, μπορούσα να αισθανθώ το βάρος... 00:01:05.718 --> 00:01:08.753 που είχαν στην καρδιά τους. 00:01:08.753 --> 00:01:13.953 Πάνω από 1εκ. Βορειοκορεάτες πέθαναν από το λιμό εκείνη την περίοδο... 00:01:13.968 --> 00:01:17.664 και το 2003, όταν ήμουν δεκατριών... 00:01:17.664 --> 00:01:20.577 ο πατέρας μου ήταν ένα από τα θύματα. 00:01:20.577 --> 00:01:24.465 Είδα τον πατέρα μου να «σβήνει» σιγά σιγά και να πεθαίνει. 00:01:24.465 --> 00:01:28.597 Την ίδια χρονιά, η μητέρα μου εξαφανίστηκε μια μέρα... 00:01:28.597 --> 00:01:30.402 και τότε η αδερφή μου μού είπε... 00:01:30.402 --> 00:01:33.003 ότι η ίδια θα πήγαινε στην Κίνα, για να βγάλει χρήματα... 00:01:33.003 --> 00:01:37.198 αλλά ότι θα επέστρεφε με χρήματα και φαγητό σύντομα. 00:01:37.198 --> 00:01:40.149 Επειδή δεν είχαμε χωριστεί ποτέ... 00:01:40.149 --> 00:01:43.119 και πίστευα ότι θα ήμασταν μαζί για πάντα... 00:01:43.119 --> 00:01:46.992 δεν την αγκάλιασα καν, για να την αποχαιρετήσω.. 00:01:46.992 --> 00:01:51.205 Ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου. 00:01:51.205 --> 00:01:52.916 Δεν ήξερα, όμως... 00:01:52.916 --> 00:01:56.404 ότι ο αποχωρισμός μας θα διαρκούσε τόσο πολύ. 00:01:56.404 --> 00:02:01.341 Από τότε, δεν έχω ξαναδεί τη μητέρα μου, ούτε την αδελφή μου. 00:02:01.341 --> 00:02:05.560 Ξαφνικά, έμεινα ορφανός και άστεγος. 00:02:05.560 --> 00:02:08.649 Η καθημερινότητά μου έγινε πολύ σκληρή... 00:02:08.649 --> 00:02:10.701 αλλά πολύ απλή. 00:02:10.701 --> 00:02:14.724 Στόχος μου ήταν να βρίσκω ένα σκονισμένο κομμάτι ψωμί στα σκουπίδια. 00:02:14.724 --> 00:02:17.631 Όμως, δεν μπορείς να επιβιώσεις μ' αυτόν τον τρόπο. 00:02:17.631 --> 00:02:22.349 Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι το ν' αρχίσω να ζητιανεύω δε θα ήταν λύση. 00:02:22.349 --> 00:02:27.675 Έτσι, άρχισα να κλέβω φαγητό από τα καρότσια σε παράνομες αγορές. 00:02:27.675 --> 00:02:30.640 Κάποιες φορές, έβρισκα μικροδουλειές... 00:02:30.640 --> 00:02:32.970 με αντάλλαγμα φαγητό. 00:02:32.970 --> 00:02:36.116 Κάποτε πέρασα δύο μήνες το χειμώνα... 00:02:36.116 --> 00:02:37.859 δουλεύοντας σ' ένα ανθρακωρυχείο... 00:02:37.859 --> 00:02:43.634 33 μέτρα κάτω από τη γη, χωρίς μέτρα προστασίας... 00:02:43.634 --> 00:02:47.067 για μέχρι και 16 ώρες την ημέρα. 00:02:47.067 --> 00:02:49.431 Ήμουν συνηθισμένη περίπτωση. 00:02:49.431 --> 00:02:56.992 Πολλά άλλα ορφανά επιβίωναν έτσι, ή και χειρότερα. 00:02:56.992 --> 00:03:01.128 Όταν δεν μπορούσα να κοιμηθώ απ' το τσουχτερό κρύο ... 00:03:01.128 --> 00:03:02.595 ή την πείνα... 00:03:02.595 --> 00:03:05.443 ήλπιζα ότι το επόμενο πρωί... 00:03:05.443 --> 00:03:08.006 θα επέστρεφε η αδερφή μου για να με ξυπνήσει... 00:03:08.006 --> 00:03:10.276 δίνοντάς μου το αγαπημένο μου φαγητό. 00:03:10.276 --> 00:03:13.426 Αυτή το αίσθημα ελπίδας με κράτησε ζωντανό. 00:03:13.426 --> 00:03:16.224 Δεν εννοώ καμιά μεγάλη, τρανή ελπίδα. 00:03:16.224 --> 00:03:19.346 Εννοώ την ελπίδα που μ' έκανε να πιστεύω... 00:03:19.346 --> 00:03:21.809 ότι ο επόμενος κάδος θα είχε ψωμί... 00:03:21.809 --> 00:03:24.942 παρότι συνήθως δεν είχε. 00:03:24.942 --> 00:03:28.385 Αν όμως δεν το πίστευα, δε θα προσπαθούσα καν... 00:03:28.385 --> 00:03:30.478 και τότε θα πέθαινα. 00:03:30.478 --> 00:03:34.416 Η ελπίδα με κράτησε ζωντανό. 00:03:34.416 --> 00:03:37.176 Κάθε μέρα έλεγα στον εαυτό μου... 00:03:37.176 --> 00:03:39.904 ότι όσο κι αν τα πράγματα δυσκόλευαν... 00:03:39.904 --> 00:03:43.806 εγώ έπρεπε να μείνω ζωντανός. 00:03:43.806 --> 00:03:47.936 Αφού πέρασα τρία χρόνια περιμένοντας την αδερφή μου... 00:03:47.936 --> 00:03:52.288 αποφάσισα να πάω στην Κίνα να την ψάξω. 00:03:52.288 --> 00:03:55.148 Συνειδητοποίησα... 00:03:55.148 --> 00:03:58.798 ότι δε θα επιβίωνα μ' αυτόν τον τρόπο για πολύ ακόμα. 00:03:58.798 --> 00:04:01.603 Ήξερα ότι ρίσκαρα τη ζωή μου με το ταξίδι... 00:04:01.603 --> 00:04:04.500 αλλά θα διακινδύνευα τη ζωή μου ούτως ή άλλως. 00:04:04.500 --> 00:04:08.686 Ή θα πέθαινα από πείνα όπως ο πατέρας μου στη Βόρεια Κορέα... 00:04:08.686 --> 00:04:12.144 ή τουλάχιστον θα προσπαθούσα για μια καλύτερη ζωή... 00:04:12.144 --> 00:04:15.380 διαφεύγοντας στην Κίνα. 00:04:15.380 --> 00:04:18.610 Είχα μάθει ότι πολλοί προσπάθησαν να διασχίσουν... 00:04:18.610 --> 00:04:23.397 τα σύνορα για την Κίνα τη νύχτα, ώστε να μη γίνουν αντιληπτοί. 00:04:23.397 --> 00:04:27.355 Οι συνοριοφύλακες στη Βόρεια Κορέα συχνά πυροβολούν και σκοτώνουν ανθρώπους... 00:04:27.355 --> 00:04:30.728 που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα χωρίς άδεια. 00:04:30.728 --> 00:04:33.379 Οι Κινέζοι στρατιώτες συλλαμβάνουν... 00:04:33.379 --> 00:04:35.233 και στέλνουν τους Βορειοκορεάτες πίσω... 00:04:35.233 --> 00:04:39.573 όπου αντιμετωπίσουν βαριές ποινές. 00:04:39.573 --> 00:04:42.654 Αποφάσισα να διασχίσω τα σύνορα την ημέρα... 00:04:42.654 --> 00:04:48.087 πρώτον γιατί ήμουν ακόμη παιδί και φοβόμουν το σκοτάδι... 00:04:48.087 --> 00:04:52.736 και δεύτερον γιατί ήξερα ότι ήδη έπαιρνα ένα ρίσκο... 00:04:52.736 --> 00:04:56.151 και αφού ελάχιστοι το επιχειρούσαν την ημέρα... 00:04:56.151 --> 00:04:57.841 σκέφτηκα ότι ίσως να κατάφερνα να τα διασχίσω... 00:04:57.841 --> 00:05:01.266 χωρίς να γίνω αντιληπτός. 00:05:01.266 --> 00:05:05.174 Κατάφερα να φτάσω στην Κίνα στις 15 Φεβρουαρίου, 2006. 00:05:05.174 --> 00:05:07.402 Ήμουν 16 ετών. 00:05:07.402 --> 00:05:10.322 Πίστευα ότι τα πράγματα στην Κίνα θα ήταν ευκολότερα... 00:05:10.322 --> 00:05:13.595 καθώς εκεί υπήρχε περισσότερο φαγητό. 00:05:13.595 --> 00:05:16.651 Πίστευα ότι θα με βοηθούσαν περισσότεροι άνθρωποι. 00:05:16.651 --> 00:05:20.664 Όμως, ήταν πιο δύσκολα από τη ζωή στη Βόρεια Κορέα... 00:05:20.664 --> 00:05:22.359 γιατί δεν ήμουν ελεύθερος. 00:05:22.359 --> 00:05:25.104 Είχα πάντα το φόβο ότι θα με πιάσουν... 00:05:25.104 --> 00:05:27.899 και θα με στείλουν πίσω. 00:05:27.899 --> 00:05:31.170 Από θαύμα, λίγους μήνες αργότερα... 00:05:31.170 --> 00:05:32.613 γνώρισα κάποιον που διηύθυνε... 00:05:32.613 --> 00:05:35.955 ένα μυστικό καταφύγιο για Βορειοκορεάτες... 00:05:35.955 --> 00:05:38.563 και μου επέτρεψε να μείνω εκεί... 00:05:38.563 --> 00:05:43.915 και να τρώω τακτικά γεύματα, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. 00:05:43.915 --> 00:05:48.396 Τον ίδιο χρόνο, ένας ακτιβιστής με βοήθησε να φύγω κρυφά από την Κίνα... 00:05:48.396 --> 00:05:52.617 και να πάω στις ΗΠΑ ως πρόσφυγας. 00:05:52.617 --> 00:05:55.917 Πήγα στην Αμερική χωρίς να γνωρίζω ούτε μια λέξη Αγγλικά... 00:05:55.917 --> 00:06:00.296 ωστόσο, ο κοινωνικός λειτουργός μου μού είπε ότι έπρεπε να πάω σχολείο. 00:06:00.296 --> 00:06:04.495 Ακόμη και στη Βόρεια Κορέα, ήμουν μαθητής κάτω του μετρίου. 00:06:04.495 --> 00:06:05.879 (Γέλια) 00:06:05.879 --> 00:06:09.586 Με το ζόρι τελείωσα το δημοτικό. 00:06:09.586 --> 00:06:12.890 Θυμάμαι ότι στο σχολείο τσακωνόμουν πολλές φορές μέσα στην ημέρα. 00:06:12.890 --> 00:06:16.828 Τα βιβλία και η βιβλιοθήκη δεν ήταν και το καλύτερό μου. 00:06:16.828 --> 00:06:20.573 Ο πατέρας μου είχε προσπαθήσει σκληρά, για να με παρακινήσει να διαβάσω... 00:06:20.573 --> 00:06:23.124 αλλά χωρίς αποτέλεσμα. 00:06:23.124 --> 00:06:26.267 Στο τέλος, ο πατέρας μου εγκατέλειψε την προσπάθεια. 00:06:26.267 --> 00:06:30.236 Είπε, «Δεν είσαι γιος μου πλέον». 00:06:30.236 --> 00:06:34.988 Ήμουν μόλις 11 ή 12 χρονών, αλλά πληγώθηκα βαθιά. 00:06:34.988 --> 00:06:37.649 Παρ' όλ' αυτά, τα κίνητρά μου... 00:06:37.649 --> 00:06:42.356 δεν είχαν αλλάξει προτού πεθάνει. 00:06:42.356 --> 00:06:45.161 Οπότε, στην Αμερική, ήταν κάπως αστείο ... 00:06:45.161 --> 00:06:48.188 να μου ζητήσουν να πάω στο λύκειο. 00:06:48.188 --> 00:06:50.612 Δεν είχα πάει καν στο γυμνάσιο. 00:06:50.612 --> 00:06:53.996 Αποφάσισα να πάω, μόνο και μόνο επειδή μου είπαν να πάω, 00:06:53.996 --> 00:06:56.404 χωρίς να καταβάλλω ιδιαίτερη προσπάθεια. 00:06:56.404 --> 00:06:59.817 Μια μέρα όμως, γύρισα σπίτι και η θετή μητέρα μου... 00:06:59.817 --> 00:07:03.026 είχε φτιάξει φτερούγες κοτόπουλου για βραδινό. 00:07:03.026 --> 00:07:06.280 Καθώς τρώγαμε, ήθελα να φάω άλλη μια φτερούγα... 00:07:06.280 --> 00:07:09.476 αλλά κατάλαβα ότι δεν υπήρχαν αρκετές για όλους... 00:07:09.476 --> 00:07:12.973 οπότε αποφάσισα να μην τη φάω. 00:07:12.973 --> 00:07:15.298 Όταν κοίταξα το πιάτο μου... 00:07:15.298 --> 00:07:20.434 είδα την τελευταία φτερούγα που ο θετός μου πατέρας είχε αφήσει για μένα. 00:07:20.434 --> 00:07:22.752 Ήμουν πολύ χαρούμενος. 00:07:22.752 --> 00:07:25.015 Τον κοίταξα καθώς καθόταν δίπλα μου. 00:07:25.015 --> 00:07:28.331 Με κοίταξε κι εκείνος με μια ζεστή ματιά... 00:07:28.331 --> 00:07:31.003 αλλά δε μίλησε καθόλου. 00:07:31.003 --> 00:07:35.847 Ξαφνικά, θυμήθηκα το βιολογικό μου πατέρα. 00:07:35.847 --> 00:07:38.820 Η μικρή πράξη αγάπης του θετού πατέρα μου... 00:07:38.820 --> 00:07:41.041 μου θύμισε το βιολογικό μου πατέρα... 00:07:41.041 --> 00:07:44.041 που μ' ευχαρίστηση μοιραζόταν το φαγητό του μαζί μου... 00:07:44.041 --> 00:07:48.678 όταν ήταν πεινασμένος, ακόμη κι αν λιμοκτονούσε. 00:07:48.678 --> 00:07:53.010 Ένιωσα να πνίγομαι που ενώ εγώ είχα τόσο πολύ φαγητό στην Αμερική, 00:07:53.010 --> 00:07:56.477 ο πατέρας μου πέθανε από την πείνα. 00:07:56.477 --> 00:08:00.680 Η μόνη μου ευχή εκείνη τη νύχτα ήταν να μπορούσα να φτιάξω ένα γεύμα για εκείνον... 00:08:00.680 --> 00:08:04.171 ενώ σκεφτόμουν και τι άλλο θα μπορούσα να έκανα... 00:08:04.171 --> 00:08:06.387 για να τον τιμήσω. 00:08:06.387 --> 00:08:09.121 Η απάντηση ήταν να υποσχεθώ στον εαυτό μου... 00:08:09.121 --> 00:08:12.551 ότι θα διάβαζα πολύ και θα λάβαινα την καλύτερη δυνατή μόρφωση... 00:08:12.551 --> 00:08:16.115 στην Αμερική, ώστε να τιμήσω τη θυσία του. 00:08:16.115 --> 00:08:18.651 Αντιμετώπισα το σχολείο με σοβαρότητα... 00:08:18.651 --> 00:08:21.451 και για πρώτη φορά στη ζωή μου... 00:08:21.451 --> 00:08:25.348 έλαβα ακαδημαϊκό αριστείο... 00:08:25.348 --> 00:08:30.962 και μπήκα στην τιμητική λίστα από το πρώτο κιόλας τρίμηνο. 00:08:30.962 --> 00:08:38.594 (Χειροκρότημα) 00:08:38.594 --> 00:08:41.324 Εκείνη η φτερούγα κοτόπουλου μού άλλαξε τη ζωή. 00:08:41.324 --> 00:08:45.381 (Γέλια) 00:08:45.381 --> 00:08:48.973 Η ελπίδα είναι προσωπική υπόθεση. Η ελπίδα είναι κάτι... 00:08:48.973 --> 00:08:51.482 που κανείς δεν μπορεί να σου δώσει. 00:08:51.482 --> 00:08:54.402 Πρέπει να αποφασίσεις ότι θα πιστέψεις στην ελπίδα. 00:08:54.402 --> 00:08:57.569 Πρέπει να δημιουργήσεις ελπίδες μόνος σου. 00:08:57.569 --> 00:09:00.809 Στη Βόρεια Κορέα, εγώ το κατάφερα. 00:09:00.809 --> 00:09:03.522 Η ελπίδα με οδήγησε στην Αμερική. 00:09:03.522 --> 00:09:06.522 Στην Αμερική, όμως, δεν ήξερα τι να κάνω... 00:09:06.522 --> 00:09:11.554 καθώς είχα υπερβολική ελευθερία. 00:09:11.554 --> 00:09:15.605 Σε εκείνο το δείπνο, ο θετός μου πατέρας έδωσε μια κατεύθυνση στη ζωή μου, 00:09:15.605 --> 00:09:19.131 με παρακίνησε και μου έδωσε έναν στόχο... 00:09:19.131 --> 00:09:23.058 για να ζήσω στην Αμερική. 00:09:23.058 --> 00:09:26.178 Δεν ήρθα εδώ μόνος μου. 00:09:26.178 --> 00:09:31.132 Είχα ελπίδα, αλλά η ελπίδα από μόνη της δεν αρκεί. 00:09:31.132 --> 00:09:35.286 Πολλοί άνθρωποι με βοήθησαν να φτάσω μέχρι εδώ. 00:09:35.286 --> 00:09:39.274 Οι Βορειοκορεάτες παλεύουν σκληρά για να επιβιώσουν. 00:09:39.274 --> 00:09:42.063 Πρέπει να υποχρεώσουν τους εαυτούς τους να επιβιώσουν... 00:09:42.063 --> 00:09:44.818 να έχουν ελπίδα ότι θα επιβιώσουν... 00:09:44.818 --> 00:09:49.579 αλλά δε μπορούν να τα καταφέρουν χωρίς βοήθεια. 00:09:49.579 --> 00:09:51.925 Αυτό είναι το μήνυμά μου προς εσάς. 00:09:51.925 --> 00:09:54.634 Να έχετε ελπίδα για τον εαυτό σας, 00:09:54.634 --> 00:09:57.746 αλλά και να βοηθάτε ο ένας τον άλλον. 00:09:57.746 --> 00:10:04.328 Η ζωή μπορεί να γίνει σκληρή για όλους μας, οπουδήποτε κι αν ζούμε. 00:10:04.328 --> 00:10:08.114 Ο θετός μου πατέρας δεν είχε σκοπό ν' αλλάξει τη ζωή μου. 00:10:08.114 --> 00:10:12.486 Ομοίως, μπορεί κι εσείς ν' αλλάξετε τη ζωή κάποιου... 00:10:12.486 --> 00:10:17.006 ακόμη και με μια πολύ μικρή πράξη αγάπης. 00:10:17.006 --> 00:10:22.124 Μια φέτα ψωμί μπορεί να ικανοποιήσει την πείνα σας... 00:10:22.124 --> 00:10:25.225 και η ελπίδα που διατηρείτε μπορεί να φέρει το ψωμί... 00:10:25.225 --> 00:10:27.510 που θα σας κρατήσει στη ζωή. 00:10:27.510 --> 00:10:30.727 Πιστεύω σθεναρά ότι... 00:10:30.727 --> 00:10:34.185 η δική σας πράξη αγάπης και φροντίδας... 00:10:34.185 --> 00:10:37.589 μπορεί να σώσει τη ζωή ενός άλλου Τζόσεφ... 00:10:37.589 --> 00:10:43.031 και να αλλάξει τη ζωή χιλιάδων άλλων Τζόσεφ... 00:10:43.031 --> 00:10:47.033 οι οποίοι ακόμα ελπίζουν ότι θα επιβιώσουν. 00:10:47.033 --> 00:10:48.340 Σας ευχαριστώ. 00:10:48.340 --> 00:10:57.438 (Χειροκρότημα) 00:11:24.561 --> 00:11:27.386 Άντριαν Χονγκ: Τζόσεφ, σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες... 00:11:27.386 --> 00:11:30.568 αυτήν την πολύ προσωπική και ιδιαίτερη ιστορία σου μαζί μας. 00:11:30.568 --> 00:11:33.793 Ξέρω ότι δεν έχεις δει την αδερφή σου, όπως είπες, 00:11:33.793 --> 00:11:36.253 σχεδόν για μια δεκαετία... 00:11:36.253 --> 00:11:38.670 κι αν υπάρχει έστω η παραμικρή πιθανότητα να μας βλέπει αυτή τη στιγμή... 00:11:38.670 --> 00:11:40.497 θα θέλαμε να σου δώσουμε την ευκαιρία... 00:11:40.497 --> 00:11:42.725 να της στείλεις ένα μήνυμα. 00:11:42.725 --> 00:11:43.861 Τζόσεφ Κιμ: Να μιλήσω Κορεάτικα; 00:11:43.861 --> 00:11:46.469 Α.Χ: Μπορείς να τα πεις και στα Αγγλικά και στα Κορεάτικα. 00:11:46.469 --> 00:11:50.377 (Γέλια) 00:11:50.377 --> 00:11:52.718 Τ.Κ: Εντάξει, δε θα μιλήσω πλέον Κορεάτικα... 00:11:52.718 --> 00:11:55.459 γιατί δεν πιστεύω ότι θα καταφέρω να το κάνω... 00:11:55.459 --> 00:11:59.115 χωρίς να καταρρακωθώ. 00:11:59.115 --> 00:12:03.836 Νούνα, έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια... 00:12:03.836 --> 00:12:10.357 από την τελευταία φορά που σε είδα. 00:12:10.357 --> 00:12:13.749 Ήθελα μόνο να πω... 00:12:13.749 --> 00:12:17.933 ότι μου λείπεις και ότι σε αγαπώ... 00:12:17.933 --> 00:12:22.276 και σε παρακαλώ να γυρίσεις πίσω σε μένα και να παραμείνεις ζωντανή. 00:12:22.276 --> 00:12:27.162 Κι εγώ - Θεέ μου. 00:12:27.162 --> 00:12:31.482 Δεν έχω χάσει τις ελπίδες μου ότι θα σε δω. 00:12:33.591 --> 00:12:38.253 Θα ζήσω ευτυχισμένη ζωή... 00:12:38.253 --> 00:12:41.572 και θα μελετήσω σκληρά... 00:12:41.572 --> 00:12:43.649 μέχρι να σε συναντήσω... 00:12:43.649 --> 00:12:48.228 και υπόσχομαι ότι δε θα κλάψω ξανά. 00:12:48.228 --> 00:12:49.785 (Γέλια) 00:12:49.785 --> 00:12:52.373 Ανυπομονώ να σε δω... 00:12:52.373 --> 00:12:54.644 κι αν δεν μπορέσεις να με βρεις... 00:12:54.644 --> 00:12:57.716 θα σε ψάξω κι εγώ... 00:12:57.716 --> 00:13:00.452 κι ελπίζω ότι μια μέρα θα σε συναντήσω. 00:13:00.452 --> 00:13:03.788 Μπορώ να στείλω κι ένα σύντομο μήνυμα στη μητέρα μου; 00:13:03.788 --> 00:13:05.439 Α.Χ: Βέβαια, παρακαλώ. 00:13:05.439 --> 00:13:08.228 Τ.Κ: Δεν πέρασα πολύ χρόνο μαζί σου... 00:13:08.228 --> 00:13:10.140 αλλά ξέρω ότι με αγαπάς ακόμη... 00:13:10.140 --> 00:13:13.084 και ίσως και να προσεύχεσαι ακόμα για μένα... 00:13:13.084 --> 00:13:16.204 και να με σκέφτεσαι. 00:13:16.204 --> 00:13:18.356 Ήθελα μόνο να σε ευχαριστήσω... 00:13:18.356 --> 00:13:21.890 που με έφερες στη ζωή. 00:13:21.890 --> 00:13:23.359 Σε ευχαριστώ. 00:13:23.359 --> 00:13:28.683 (Χειροκρότημα)