1
00:00:00,965 --> 00:00:04,468
Я нарадзіўся ды быў выхаваны ў
Паўночнай Карэі.

2
00:00:04,468 --> 00:00:09,268
Хаця мая сям'я няспынна
змагалася з галечай,

3
00:00:09,268 --> 00:00:12,796
мяне заўсёды любілі ды даглядалі,

4
00:00:12,796 --> 00:00:14,947
бо я быў адзіным сынам

5
00:00:14,947 --> 00:00:18,117
і малодшым з двух дзяцей у сям'і.

6
00:00:18,117 --> 00:00:21,724
Але ў 1994 пачаўся вялікі голад.

7
00:00:21,724 --> 00:00:24,183
Мне было 4 гады.

8
00:00:24,183 --> 00:00:27,980
Мне і маёй сястры даводзілася
хадзіць у пошуках дроваў,

9
00:00:27,980 --> 00:00:29,956
пачынаючы з 5 раніцы

10
00:00:29,956 --> 00:00:32,762
і вяртаючыся папоўначы.

11
00:00:32,762 --> 00:00:36,650
Я блукаў па вуліцах у пошуках ежы,

12
00:00:36,650 --> 00:00:38,823
і я памятаю, як бачыў малое дзіця

13
00:00:38,823 --> 00:00:41,645
на спіне ў маці, якое ела чыпсы,

14
00:00:41,645 --> 00:00:44,869
і мне хацелася іх скрасці.

15
00:00:44,869 --> 00:00:49,702
Голад – гэта прыніжэнне.
Голад – гэта безнадзейнасць.

16
00:00:49,702 --> 00:00:52,905
Галоднае дзіця пра палітыку ды волю

17
00:00:52,905 --> 00:00:55,657
нават не думае.

18
00:00:55,657 --> 00:00:57,845
На мой дзявяты Дзень народзінаў

19
00:00:57,845 --> 00:01:01,774
бацькі не маглі мне даць ніякай ежы.

20
00:01:01,774 --> 00:01:05,718
Але хаця я і быў малы, я мог адчуць цяжар

21
00:01:05,718 --> 00:01:08,753
у іх сэрцах.

22
00:01:08,753 --> 00:01:13,953
Больш за мільён паўночнакарэйцаў
памерлі ад голаду ў той час,

23
00:01:13,968 --> 00:01:17,664
і ў 2003, калі мне было 13 год,

24
00:01:17,664 --> 00:01:20,577
мой бацька стаў адным з іх.

25
00:01:20,577 --> 00:01:24,465
Я бачыў, як ён згасаў і памёр.

26
00:01:24,465 --> 00:01:28,597
Аднойчы, у той жа год, знікла мая маці,

27
00:01:28,597 --> 00:01:30,402
і сястра сказала,

28
00:01:30,402 --> 00:01:33,003
што яна збіраецца ў Кітай,
каб зарабіць грошай,

29
00:01:33,003 --> 00:01:37,198
але хутка яна вернецца з грашыма і ежай.

30
00:01:37,198 --> 00:01:40,149
Мы ніколі не былі паасобку,

31
00:01:40,149 --> 00:01:43,119
і я думаў, што мы заўсёды будзем разам,

32
00:01:43,119 --> 00:01:46,992
таму я яе нават не абняў пры раставанні.

33
00:01:46,992 --> 00:01:51,205
Гэта была мая самая вялікая
памылка за ўсё жыццё.

34
00:01:51,205 --> 00:01:52,916
Але зноў жа, я не ведаў,

35
00:01:52,916 --> 00:01:56,404
што раставанне будзе доўгім.

36
00:01:56,404 --> 00:02:01,341
З таго часу я больш не бачыў
ні маму, ні сястру.

37
00:02:01,341 --> 00:02:05,560
Раптам я застаўся сіратой і бяздомным.

38
00:02:05,560 --> 00:02:08,649
Маё штодзённае жыццё стала вельмі цяжкім,

39
00:02:08,649 --> 00:02:10,701
але вельмі простым.

40
00:02:10,701 --> 00:02:14,724
Маёй мэтай было знайсці пыльны
кавалак хлеба ў смецці.

41
00:02:14,724 --> 00:02:17,631
Але так не выжыць.

42
00:02:17,631 --> 00:02:22,349
Я пачаў разумець, што
жабрацтва не выйсце.

43
00:02:22,349 --> 00:02:27,675
Так я пачаў красці з фургончыкаў з
ежай на нелегальных рынках.

44
00:02:27,675 --> 00:02:30,640
Часам я знаходзіў падпрацоўкі

45
00:02:30,640 --> 00:02:32,970
ў абмен на ежу.

46
00:02:32,970 --> 00:02:36,116
Адной зімой я два месяцы правёў

47
00:02:36,116 --> 00:02:37,859
працуючы ў вугальнай шахце,

48
00:02:37,859 --> 00:02:43,634
33 метры пад зямлёй без аніякай засцярогі

49
00:02:43,634 --> 00:02:47,067
да 16 гадзін на суткі.

50
00:02:47,067 --> 00:02:49,431
Мая гісторыя не адзіная.

51
00:02:49,431 --> 00:02:56,992
Шмат іншых сірот былі прымушаныя
выжываць такім чынам ці горш.

52
00:02:56,992 --> 00:03:01,128
Калі я не мог заснуць праз люты холад

53
00:03:01,128 --> 00:03:02,595
ці боль ад голаду,

54
00:03:02,595 --> 00:03:05,443
я спадзяваўся, што наступнай раніцай

55
00:03:05,443 --> 00:03:08,006
мая сястра вернецца, каб мяне абудзіць

56
00:03:08,006 --> 00:03:10,276
з маёй любімай ежай.

57
00:03:10,276 --> 00:03:13,426
Гэтая надзея падтрымлівала маё жыццё.

58
00:03:13,426 --> 00:03:16,224
Я не маю на ўвазе вялікую, значную надзею.

59
00:03:16,224 --> 00:03:19,346
Я кажу пра надзею, якая дапамагала верыць,

60
00:03:19,346 --> 00:03:21,809
што ў наступнай кучы смецця будзе хлеб,

61
00:03:21,809 --> 00:03:24,942
хоць звычайна яго не было.

62
00:03:24,942 --> 00:03:28,385
Але калі б я не верыў, я б
ніколі і не спрабаваў

63
00:03:28,385 --> 00:03:30,478
і тады я б памёр.

64
00:03:30,478 --> 00:03:34,416
Надзея падтрымлівала жыццё.

65
00:03:34,416 --> 00:03:37,176
Кожны дзень я сабе казаў, што,

66
00:03:37,176 --> 00:03:39,904
нягледзячы на тое, як цяжка ўсё робіцца,

67
00:03:39,904 --> 00:03:43,806
я павінен жыць.

68
00:03:43,806 --> 00:03:47,936
Пасля трох гадоў чакання, 
пакуль вернецца мая сястра,

69
00:03:47,936 --> 00:03:52,288
я вырашыў сам пашукаць яе ў Кітаі.

70
00:03:52,288 --> 00:03:55,148
Я зразумеў,

71
00:03:55,148 --> 00:03:58,798
што болей так трымацца не магу.

72
00:03:58,798 --> 00:04:01,603
Я ведаў, што падарожжа будзе рызыкоўным,

73
00:04:01,603 --> 00:04:04,500
але я ў любым выпадку рызыкаваў
сваім жыццём.

74
00:04:04,500 --> 00:04:08,686
Я мог памерці ад голаду ў Паўночнай Карэі,
як мой бацька,

75
00:04:08,686 --> 00:04:12,144
ці мог прынамсі паспрабаваць
дасягнуць лепшага,

76
00:04:12,144 --> 00:04:15,380
калі б уцёк у Кітай.

77
00:04:15,380 --> 00:04:18,610
Я даведаўся, што шмат хто
спрабаваў перасекчы

78
00:04:18,610 --> 00:04:23,397
кітайскую мяжу ўначы, 
каб не быць заўважанымі.

79
00:04:23,397 --> 00:04:27,355
Памежнікі Паўночнай Карэі часта
стралялі ды забівалі людзей,

80
00:04:27,355 --> 00:04:30,728
што спрабавалі перасекчы мяжу без дазволу.

81
00:04:30,728 --> 00:04:33,379
Кітайскія салдаты лавілі

82
00:04:33,379 --> 00:04:35,233
ды адпраўлялі назад паўночнакарэйцаў,

83
00:04:35,233 --> 00:04:39,573
дзе іх сустракала жорсткае пакаранне.

84
00:04:39,573 --> 00:04:42,654
Я вырашыў перабегчы ўдзень,

85
00:04:42,654 --> 00:04:48,087
па-першае, таму, што я быў усё яшчэ
дзіцём ды баяўся цемры,

86
00:04:48,087 --> 00:04:52,736
па-другое, я ведаў, што рызыкую
ў любым выпадку,

87
00:04:52,736 --> 00:04:56,151
і таму, што мала хто спрабаваў
перабегчы ўдзень,

88
00:04:56,151 --> 00:04:57,841
я думаў, што ў мяне атрымаецца

89
00:04:57,841 --> 00:05:01,266
і ніхто не заўважыць.

90
00:05:01,266 --> 00:05:05,174
Я апынуўся ў Кітаі 15 лютага 2006 года.

91
00:05:05,174 --> 00:05:07,402
Мне было 16.

92
00:05:07,402 --> 00:05:10,322
Я думаў, у Кітаі будзе прасцей,

93
00:05:10,322 --> 00:05:13,595
бо там больш ежы.

94
00:05:13,595 --> 00:05:16,651
Я думаў, больш людзей мне дапаможа.

95
00:05:16,651 --> 00:05:20,664
Але там было цяжэй за Паўночную Карэю,

96
00:05:20,664 --> 00:05:22,359
бо я не быў вольны.

97
00:05:22,359 --> 00:05:25,104
Я заўсёды хваляваўся, што мяне зловяць

98
00:05:25,104 --> 00:05:27,899
ды адашлюць назад.

99
00:05:27,899 --> 00:05:31,170
Цудам, праз некалькі месяцаў,

100
00:05:31,170 --> 00:05:32,613
я сустрэў кіраўніка

101
00:05:32,613 --> 00:05:35,955
нелегальнага сховішча 
для паўночнакарэйцаў,

102
00:05:35,955 --> 00:05:38,563
і мне дазволілі там жыць

103
00:05:38,563 --> 00:05:43,915
і рэгулярна есці ўпершыню за многія гады.

104
00:05:43,915 --> 00:05:48,396
Пазней у тым годзе адзін актывіст 
дапамог мне збегчы з Кітая

105
00:05:48,396 --> 00:05:52,617
і патрапіць у Штаты ў якасці ўцекача.

106
00:05:52,617 --> 00:05:55,917
Я апынуўся ў Амерыцы, не ведаючы
ніводнага англійскага слова,

107
00:05:55,917 --> 00:06:00,296
але мой сацыяльны працаўнік сказаў, што я
павінен пайсці ў школу.

108
00:06:00,296 --> 00:06:04,495
Нават у Паўночнай Карэі я быў двоечнікам.

109
00:06:04,495 --> 00:06:05,879
(Смех)

110
00:06:05,879 --> 00:06:09,586
І я ледзь скончыў пачатковую школу.

111
00:06:09,586 --> 00:06:12,890
Памятаю, як я біўся ў школе
па некалькі разоў на дзень.

112
00:06:12,890 --> 00:06:16,828
Падручнікі ды бібліятэка не былі
маім месцам для гульняў.

113
00:06:16,828 --> 00:06:20,573
Мой бацька вельмі стараўся
натхніць мяне вучыцца,

114
00:06:20,573 --> 00:06:23,124
але ў яго не атрымалася.

115
00:06:23,124 --> 00:06:26,267
У адзін момант ён проста
перастаў пытацца.

116
00:06:26,267 --> 00:06:30,236
Сказаў: "Ты мне болей не сын".

117
00:06:30,236 --> 00:06:34,988
Мне было 11 ці 12, але гэта
мяне вельмі раніла.

118
00:06:34,988 --> 00:06:37,649
Тым не менш, узровень маёй матывацыі

119
00:06:37,649 --> 00:06:42,356
не змяняўся да яго смерці.

120
00:06:42,356 --> 00:06:45,161
Таму ў Амерыцы было даволі смешна,

121
00:06:45,161 --> 00:06:48,188
што мне сказалі ісці ў старэйшую школу.

122
00:06:48,188 --> 00:06:50,612
Я нават у сярэднюю не хадзіў.

123
00:06:50,612 --> 00:06:53,996
Я вырашыў пайсці толькі
таму, што так сказалі,

124
00:06:53,996 --> 00:06:56,404
не прыкладаючы намаганняў.

125
00:06:56,404 --> 00:06:59,817
Але аднойчы я прышоў дадому,
а мая прыёмная маці

126
00:06:59,817 --> 00:07:03,026
прыгатавала на абед курыныя крылцы.

127
00:07:03,026 --> 00:07:06,280
І калі я еў, мне захацелася яшчэ
аднаго крылца,

128
00:07:06,280 --> 00:07:09,476
але я зразумеў, што іх на ўсіх не хопіць,

129
00:07:09,476 --> 00:07:12,973
таму вырашыў не браць.

130
00:07:12,973 --> 00:07:15,298
Калі я паглядзеў на сваю талерку,

131
00:07:15,298 --> 00:07:20,434
я ўбачыў апошняе крыльца, якое мне аддаў
мой прыёмны бацька.

132
00:07:20,434 --> 00:07:22,752
Я быў такі шчаслівы.

133
00:07:22,752 --> 00:07:25,015
Я паглядзеў на яго, які сядзеў побач.

134
00:07:25,015 --> 00:07:28,331
А ён проста цёпла паглядзеў на мяне,

135
00:07:28,331 --> 00:07:31,003
але нічога не сказаў.

136
00:07:31,003 --> 00:07:35,847
Раптам я ўзгадаў свайго
біялагічнага бацьку.

137
00:07:35,847 --> 00:07:38,820
Праяўленне любові майго
прыёмнага бацькі

138
00:07:38,820 --> 00:07:41,041
нагадала мне майго тату,

139
00:07:41,041 --> 00:07:44,041
які часта дзяліўся са мной сваёй ежай,

140
00:07:44,041 --> 00:07:48,678
калі ён хацеў есці, і 
нават калі ён галадаў.

141
00:07:48,678 --> 00:07:53,010
Дыханне заняло ад разумення, што ў мяне
ў Амерыцы столькі ежы,

142
00:07:53,010 --> 00:07:56,477
а мой бацька памёр ад голаду.

143
00:07:56,477 --> 00:08:00,680
Маім адзіным жаданнем тады было
прыгатаваць яму паесці,

144
00:08:00,680 --> 00:08:04,171
і той ноччу я задумаўся пра тое,
што яшчэ я магу зрабіць,

145
00:08:04,171 --> 00:08:06,387
каб ушанаваць яго памяць.

146
00:08:06,387 --> 00:08:09,121
І адказам стала абяцанне самому сабе

147
00:08:09,121 --> 00:08:12,551
старанна вучыцца і атрымаць
найлепшую адукацыю

148
00:08:12,551 --> 00:08:16,115
ў Амерыцы ў гонар яго ахвяры.

149
00:08:16,115 --> 00:08:18,651
Я пачаў сур'ёзна ставіцца да школы,

150
00:08:18,651 --> 00:08:21,451
і ўпершыню ў сваім жыцці

151
00:08:21,451 --> 00:08:25,348
я атрымаў акадэмічную ўзнагароду
за выдатную вучобу

152
00:08:25,348 --> 00:08:30,962
і патрапіў у спіс лепшых вучняў з першага
семестра старэйшай школы.

153
00:08:30,962 --> 00:08:38,594
(Воплескі)

154
00:08:38,594 --> 00:08:41,324
Тое курынае крыльца змяніла маё жыццё.

155
00:08:41,324 --> 00:08:45,381
(Смех)

156
00:08:45,381 --> 00:08:48,973
Надзея – гэта асабістае.
Надзея – гэта тое,

157
00:08:48,973 --> 00:08:51,482
што ніхто не можа вам даць.

158
00:08:51,482 --> 00:08:54,402
Вы павінны вырашыць верыць у надзею.

159
00:08:54,402 --> 00:08:57,569
Вы павінны зрабіць гэта самі.

160
00:08:57,569 --> 00:09:00,809
У Паўночнай Карэі я зрабіў гэта сам.

161
00:09:00,809 --> 00:09:03,522
Надзея перанесла мяне ў Амерыку.

162
00:09:03,522 --> 00:09:06,522
Але ў Амерыцы я не ведаў, што мне рабіць,

163
00:09:06,522 --> 00:09:11,554
бо тут свабода кружыла галаву.

164
00:09:11,554 --> 00:09:15,605
Мой прыёмны бацька за тым абедам
накіраваў мяне,

165
00:09:15,605 --> 00:09:19,131
натхніў мяне і даў мэту

166
00:09:19,131 --> 00:09:23,058
жыць у Амерыцы.

167
00:09:23,058 --> 00:09:26,178
Я апынуўся тут не сам.

168
00:09:26,178 --> 00:09:31,132
У мяне была надзея, але
адной надзеі недастаткова.

169
00:09:31,132 --> 00:09:35,286
Шмат хто дапамагаў мне на шляху сюды.

170
00:09:35,286 --> 00:09:39,274
Паўночнакарэйцы цяжка змагаюцца за жыццё.

171
00:09:39,274 --> 00:09:42,063
Яны павінны прымушаць сябе
застацца жывымі,

172
00:09:42,063 --> 00:09:44,818
мець надзею выжыць,

173
00:09:44,818 --> 00:09:49,579
але яны не могуць зрабіць
гэта без дапамогі.

174
00:09:49,579 --> 00:09:51,925
Гэта маё пасланне да вас.

175
00:09:51,925 --> 00:09:54,634
Майце надзею ў сабе,

176
00:09:54,634 --> 00:09:57,746
а таксама і ў кожнага іншага.

177
00:09:57,746 --> 00:10:04,328
Жыццё бывае цяжкім для кожнага,
дзе б вы ні жылі.

178
00:10:04,328 --> 00:10:08,114
Мой прыёмны бацька не меў намеру
змяніць маё жыццё.

179
00:10:08,114 --> 00:10:12,486
Такім чынам вы таксама можаце
змяніць нечае жыццё

180
00:10:12,486 --> 00:10:17,006
нязначным праяўленнем любові.

181
00:10:17,006 --> 00:10:22,124
Кавалак хлеба можа спаталіць голад,

182
00:10:22,124 --> 00:10:25,225
а надзея можа даць вам хлеб,

183
00:10:25,225 --> 00:10:27,510
які дапаможа застацца жывым.

184
00:10:27,510 --> 00:10:30,727
Але я цалкам веру, што

185
00:10:30,727 --> 00:10:34,185
праяўленне вашай любові ды клопату

186
00:10:34,185 --> 00:10:37,589
таксама можа выратаваць
яшчэ аднаго Джозэфа

187
00:10:37,589 --> 00:10:43,031
і змяніць тысячы іншых Джозэфаў,

188
00:10:43,031 --> 00:10:47,033
у якіх усё яшчэ ёсць надзея выжыць.

189
00:10:47,033 --> 00:10:48,340
Дзякуй.

190
00:10:48,340 --> 00:10:57,438
(Воплескі)

191
00:11:24,561 --> 00:11:27,386
Эдріан Хонг: Джозэф, дзякуй за тое,
што падзяліўся

192
00:11:27,386 --> 00:11:30,568
такой асабістай ды незвычайнай
гісторыяй з намі.

193
00:11:30,568 --> 00:11:33,793
Я ведаю, што ты не бачыў сваю сястру ўжо,
як ты сказаў,

194
00:11:33,793 --> 00:11:36,253
амаль дакладна дзесяцігоддзе,

195
00:11:36,253 --> 00:11:38,670
і можа ў яе будзе магчымасць убачыць гэта,

196
00:11:38,670 --> 00:11:40,497
таму мы хацелі

197
00:11:40,497 --> 00:11:42,725
паслаць ёй вестку.

198
00:11:42,725 --> 00:11:43,951
Джозэф Кім: Па-карэйску?

199
00:11:43,951 --> 00:11:46,469
ЭХ: Можна па-англійску, а потым
і па-карэйску.

200
00:11:46,469 --> 00:11:50,377
(Смех)

201
00:11:50,377 --> 00:11:52,718
ДжК: Так, я не буду па-карэйску
казаць больш,

202
00:11:52,718 --> 00:11:55,459
бо не думаю, што магу зрабіць гэта

203
00:11:55,459 --> 00:11:59,115
і не расплакацца.

204
00:11:59,115 --> 00:12:03,836
Нуна, прайшло ўжо амаль 10 год

205
00:12:03,836 --> 00:12:10,357
як я цябе не бачыў.

206
00:12:10,357 --> 00:12:13,749
Я проста хацеў сказаць,

207
00:12:13,749 --> 00:12:17,933
што сумую па табе і люблю цябе,

208
00:12:17,933 --> 00:12:22,276
і калі ласка, вяртайся да мяне і
застанься жывой.

209
00:12:22,276 --> 00:12:27,162
І я – о Божа.

210
00:12:27,162 --> 00:12:31,482
Я ўсё яшчэ не страціў надзею ўбачыць цябе.

211
00:12:33,591 --> 00:12:38,253
Я буду жыць шчасліва

212
00:12:38,253 --> 00:12:41,572
і вучыцца старанна

213
00:12:41,572 --> 00:12:43,649
пакуль не ўбачу цябе,

214
00:12:43,649 --> 00:12:48,228
і я абяцаю больш не плакаць.

215
00:12:48,228 --> 00:12:49,785
(Смех)

216
00:12:49,785 --> 00:12:52,373
Так, я проста чакаю сустрэчы з табой,

217
00:12:52,373 --> 00:12:54,644
і калі ты не можаш знайсці мяне,

218
00:12:54,644 --> 00:12:57,716
я таксама буду цябе шукаць,

219
00:12:57,716 --> 00:13:00,452
і спадзяюся аднойчы цябе ўбачыць.

220
00:13:00,452 --> 00:13:03,788
І можна мне зрабіць невялікі
зварот да мамы?

221
00:13:03,788 --> 00:13:05,439
ЭХ: Канешне, калі ласка.

222
00:13:05,439 --> 00:13:08,228
ДжК: Я не шмат часу быў з табой,

223
00:13:08,228 --> 00:13:10,140
але я ведаю, што ты ўсё яшчэ мяне любіш

224
00:13:10,140 --> 00:13:13,084
і, магчыма, молішся за мяне

225
00:13:13,084 --> 00:13:16,204
і думаеш пра мяне.

226
00:13:16,204 --> 00:13:18,356
Я хацеў падзякаваць табе

227
00:13:18,356 --> 00:13:21,890
за магчымасць быць у гэтым свеце.

228
00:13:21,890 --> 00:13:23,359
Дзякуй.

229
00:13:23,359 --> 00:13:28,683
(Воплескі)