WEBVTT

00:00:06.821 --> 00:00:10.809
ဂိမ်းရှိုးတစ်ခုထဲ ကိုယ်ရောက်နေရာ ဆုနှစ်ခု 
အကြားမှာ ရွေးရန်လိုတာ စိတ်ကူးကြည့်ပါ-

00:00:10.809 --> 00:00:12.438
စိန် တစ်ပွင့်

00:00:12.438 --> 00:00:14.378
သို့မဟုတ် ရေပုလင်း။

00:00:14.378 --> 00:00:15.679
လွယ်ကူတဲ့ ရွေးချယ်မှုပါ။

00:00:15.679 --> 00:00:18.028
စိန်တွေ ပိုပြီး 
တန်ဖိုး ရှိကြမှန်း ရှင်းနေတယ်။

00:00:18.028 --> 00:00:20.523
အလားတူ ရွေးချယ်မှုကိုပဲ
ထပ်ပြီး စဉ်းစားကြည့်ပါ၊

00:00:20.523 --> 00:00:22.780
ဒီတချီတွင်၊ ခင်ဗျားဟာ ဂိမ်းရှိုးမှာ
မဟုတ်ပါ၊

00:00:22.780 --> 00:00:26.660
နေ့အတော်ကြာ သဲကန္တာရထဲ သွားနေရလို့
ရေငတ်ပြတ်နေသူပါ။

00:00:26.660 --> 00:00:28.320
အဲဒီလိုဆို ရွေးတာ ပြောင်းသွားမလား။

00:00:28.320 --> 00:00:31.830
ဘာဖြစ်လို့လဲ။ စိန်တွေဟာ တန်ဖိုး 
ပိုရှိနေတုန်းပဲ မဟုတ်လား။

00:00:31.830 --> 00:00:34.260
အဲဒါ တန်ဖိုးရဲ့ ဝိရောဓိကြောင့်ပါ၊

00:00:34.260 --> 00:00:38.228
အတော်ဆုံး စီးပွားရေး ပညာရှင် Adam Smith
အဲဒါကို ရှင်းပြခဲ့ဘူးပါတယ်။

00:00:38.228 --> 00:00:43.214
တန်ဖိုးကို ဆုံးဖြတ်ရမှုဟာ ထင်ရသလောက်
မလွယ်ကူတာကို ထောက်ပြခဲ့ပါတယ်။

00:00:43.214 --> 00:00:47.349
ဂိမ်းရှိုးထဲတွင်၊ ကျွန်ုပ်တို့ဟာ ပစ္စည်း
တစ်ခုစီရဲ့ လဲလှယ်နိုင်တဲ့ တန်ဖိုးကို

00:00:47.349 --> 00:00:50.341
အဲဒါ့အတွက် နောင်တစ်ချိန်မှာ ဘာများ
ရနိုင်မလဲကို စဉ်းစားကြပါတယ်။

00:00:50.341 --> 00:00:52.990
ဒါပေမဲ့ သဲကန္တာရလို အရေးပေါ်
အခြေအနေ ထဲမှာကျတော့၊

00:00:52.990 --> 00:00:56.213
၎င်းတို့ရဲ့ အရေးပါမှုကမှ 
သုံးနိုင်တဲ့ တန်ဖိုးပါ၊

00:00:56.213 --> 00:00:59.250
ကိုယ်ရဲ့ လတ်တလော အခြေအနေထဲ
၎င်းတို့ရဲ့ အရေးပါမှုကို စဉ်းစားတယ်။

00:00:59.250 --> 00:01:01.971
ကျွန်ုပ်တို့ဟာ တစ်ခုကိုသာ 
ရွေးနိုင်တာ မို့လို့

00:01:01.971 --> 00:01:05.100
ကျွန်ုပ်တို့ဟာ ၎င်းတို့ရဲ့ အခွင့်အလမ်း
ဆိုင်ရာ တန်ဖိုး

00:01:05.100 --> 00:01:08.460
သို့မဟုတ် အခြားရွေးစရာကို စွန့်လိုက်လို့
ဆုံးရှုံးသွားတာကို တွက်ရမယ်။

00:01:08.460 --> 00:01:11.961
တကယ်တမ်းတွင်၊ သဲကန္တာရထဲမှ လုံးဝ 
မထွက်နိုင်ခဲ့ရင် စိန်ဟာ ဘယ်လောက်ပဲ

00:01:11.961 --> 00:01:14.572
တန်ဖိုးရှိရှိ ဘာမျှ အရေးပါမှ မဟုတ်ပါ။

00:01:14.572 --> 00:01:17.532
မျက်မှောက်ခေတ် စီးပွားရေး ပညာရှင်အများက
တန်ဖိုးရဲ့ ဝိရောဓိကို

00:01:17.532 --> 00:01:20.032
သုံးနိုင်မှုကို၊ တစ်ခုခုက လူတစ်ဦးရဲ့
လိုအပ်တာကို

00:01:20.032 --> 00:01:22.071
ဘယ်လောက် အထိ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်မလဲ
ဆိုတာ

00:01:22.071 --> 00:01:25.573
ထည့်တွက် စဉ်းစားစရာရန် ကြိုးပမ်းကြတယ်။

00:01:25.573 --> 00:01:28.580
သုံးစွဲနိုင်မှုဟာ အခြေခံ လိုအပ်ချက်
ဒါမှမဟုတ် အစားအစာမှအစ

00:01:28.580 --> 00:01:30.782
စိတ်ကြိုက်သီချင်းနားထောင်ရလို့
ပျော်မှုအဆုံး

00:01:30.782 --> 00:01:35.051
တို့နဲ့ သက်ဆိုင်လျက် လူအမျိုးမျိုး
အခြေအနေ အမျိုးမျိုးအတွက် ကွဲပြားမှာပါ။

00:01:35.051 --> 00:01:38.534
ဈေးကွက် စီးပွားရေးထဲတွင် သုံးစွဲနိုင်မှု
ခြေရာခံဖို့ လွယ်တဲ့ နည်း ရှိတယ်။

00:01:38.534 --> 00:01:41.422
ရှင်းရှင်းလေးပါ၊
ကိုယ်က ပေးရန် အသင့်ရှိတဲ့ ပမာဏက

00:01:41.422 --> 00:01:44.262
တစ်ခုခုရဲ့ သုံးစွဲမှုကို ထင်ဟပ်ပါတယ်။

00:01:44.262 --> 00:01:46.433
အခုတဖန်၊ ကိုယ့်ကို သဲကန္တာရတွင်
စိတ်ကူးပါ၊

00:01:46.433 --> 00:01:50.251
ဒီတချီတွင် ခင်ဗျားအား ငါးမိနစ်တိုင်းတွင်
စိန်ပွင့် သို့မဟုတ် ရေပုလင်းကို

00:01:50.251 --> 00:01:52.033
ကမ်းလှမ်းသွားမှာပါ။။

00:01:52.033 --> 00:01:55.691
လူအများစုလိုပဲ၊ ခင်ဗျားဟာ ခရီးပြီးရန်
လုံလောက်တဲ့ ရေပုလင်းတွေကို ယူမှာပါ၊

00:01:55.691 --> 00:01:58.793
အဲဒီနောက်မှာ သယ်နိုင်စွမ်း ရှိသလောက်
စိန်တွေကို ယူကြမှာပါ။

00:01:58.793 --> 00:02:01.293
အဆုံးစွန်း သုံးနိုင်မှု လို့ ခေါ်တာရဲ့
ကြောင့်ပါ၊

00:02:01.293 --> 00:02:04.162
ကျွန်ုပ်တို့က စိန်တွေ နဲ့ ရေ အကြား
ရွေးကြရာတွင်၊

00:02:04.162 --> 00:02:07.472
ထပ်ရလာတဲ့ ရေပုလင်းတိုင်းထံမှ ရရှိတဲ့
သုံးနိုင်မှုကို

00:02:07.472 --> 00:02:09.612
ထပ်ရလာတဲ့ စိန်ပွင့်တိုင်းနဲ့
နှိုင်းကြည့်တယ်။

00:02:09.612 --> 00:02:12.532
ကမ်းလှမ်းချက် ပြုလုပ်တိုင်းမှာ
အဲဒီလို လုပ်ကြတာပါ။

00:02:12.532 --> 00:02:16.123
ပထမဦးဆုံး ရေပုလင်းဟာ ဘယ်လောက်များတဲ့
စိန်တွေထက်ကို ပိုတန်ဖိုးရှိခဲ့တယ်၊

00:02:16.123 --> 00:02:19.023
ဒါပေမဲ့၊ နောက်မှာ ခင်ဗျားထံတွင်
လိုသလောက် ရေရှိလာတယ်။

00:02:19.023 --> 00:02:22.291
ခဏအကြာတွင် ထပ်ရတဲ့ ရေပုလင်းတိုင်းဟာ
ဝန်ထုပ်ကြီး ဖြစ်လာတော့တယ်။

00:02:22.291 --> 00:02:25.013
အဲဒီအချိန်မှာ ခင်ဗျားဟာ ရေအစား
စိန်တွေကို ရွေးလာတာပါ။

00:02:25.013 --> 00:02:27.313
အဲဒါဟာ လိုအပ်လှတဲ့ အရာများနဲ့သာ
ဆိုင်တာ မကပါ။

00:02:27.313 --> 00:02:30.253
အရာအများစုကို ကိုယ်က ပိုရယူလာလေလေ၊

00:02:30.253 --> 00:02:34.214
ထပ်ရလာတဲ့ အရာတိုင်းဟာ နည်းနည်း အသုံးဝင်
ဒါမှမဟုတ် ပျော်စရာ ဖြစ်လာတတ်တယ်။

00:02:34.214 --> 00:02:37.344
အဲဒါကို အဆုံးစွန် သုံးနိုင်မှု ဥပဒေသလို့
ခေါ်ကြပါတယ်။

00:02:37.344 --> 00:02:40.654
ခင်ဗျားဟာ ကြိုက်တဲ့ စားစရာကို
သုံးထုပ် လေးထုပ် ဝယ်နိုင်ပေမဲ့၊

00:02:40.654 --> 00:02:42.764
လေးခုမြောက်က အော့အန် လာစေမှာပါ၊

00:02:42.764 --> 00:02:45.654
တစ်ရာမြောက် ဆိုရင် မစားနိုင်ခင်
ပုပ်သိုးသွားပါလိမ့်မယ်။

00:02:45.654 --> 00:02:49.344
ဒါမှမဟုတ် ခင်ဗျားဟာ ရုပ်ရှင် တစ်ခုတည်းကို
ငြီးငွေ့သွားတဲ့ အထိ ဒါမှမဟုတ်

00:02:49.344 --> 00:02:50.925
ငွေကုန်သွားတဲ့အထိ ကြည့်နိုင်တယ်။

00:02:50.925 --> 00:02:52.973
ဒါမှမဟုတ်၊ နောက် ရုပ်ရှင်လက်မှတ်
ဝယ်ရန်

00:02:52.973 --> 00:02:57.284
အဆုံးစွန်သုံးနိုင်မှုဟာ သုည ဖြစ်လာမယ့်
နေရာကို ခင်ဗျား ရောက်လာမယ်။

00:02:57.284 --> 00:03:01.479
သုံးတည့်မှုဟာ ဝယ်ကြတဲ့ အရာများနဲ့သာမက
ဆုံးဖြတ်ချက်များနဲ့လည်း ဆိုင်တယ်။

00:03:01.479 --> 00:03:05.324
အဲဒါကို အများဆုံး ဖြစ်စေလျက် ကိုယ်ရတာ
နည်းနည်းလာခြင်းကို ရှောင်ဖို့

00:03:05.324 --> 00:03:08.753
ကျွန်ုပ်တို့ဟာ အချိန် နဲ့ အရင်းအမြစ်တွေ
သုံးစွဲပုံကို ပြောင်းလဲကြရပါတယ်။

00:03:08.753 --> 00:03:10.614
အဓိက လိုအပ်ချက်တွေ ပြည့်မီလာရင်၊

00:03:10.614 --> 00:03:13.005
ကျွန်ုပ်တို့ဟာ အသုံးတည့်မှ ဒါမှမဟုတ်
ပျော်စရာ

00:03:13.005 --> 00:03:15.855
ကောင်းမှသာ ရွေးချယ်မှုထဲကို
ရင်းနှီးကြတယ်။

00:03:15.855 --> 00:03:19.755
လက်တွေ့ဘဝထဲတွင် ကျွန်ုပ်တို့ထဲက တစ်ဦးဦး
အထိရောက်ဆုံး သုံနိုင်မှုကျတော့

00:03:19.755 --> 00:03:21.383
အခြားကိစ္စပါ။

00:03:21.383 --> 00:03:25.235
ဒါပေမဲ့၊ တကယ့်တန်ဖိုးရဲ့ ဇာတ်မြစ်ဟာ
ကျွန်ုပ်တို့ မျှဝေကြတဲ့ လိုအပ်ချက်တွေ၊

00:03:25.235 --> 00:03:26.685
ခံစားကြတဲ့ အရာတွေ၊

00:03:26.685 --> 00:03:28.016
ပြုလုပ်ကြတဲ့ ရွေးချယ်မှုများ

00:03:28.099 --> 00:03:31.019
တို့ကိုသာ ရင်းမြစ်ခံတာကို မှတ်မိသင့်ပါတယ်။