1
00:00:06,821 --> 00:00:10,809
ဂိမ်းရှိုးတစ်ခုထဲ ကိုယ်ရောက်နေရာ ဆုနှစ်ခု 
အကြားမှာ ရွေးရန်လိုတာ စိတ်ကူးကြည့်ပါ-

2
00:00:10,809 --> 00:00:12,438
စိန် တစ်ပွင့်

3
00:00:12,438 --> 00:00:14,378
သို့မဟုတ် ရေပုလင်း။

4
00:00:14,378 --> 00:00:15,679
လွယ်ကူတဲ့ ရွေးချယ်မှုပါ။

5
00:00:15,679 --> 00:00:18,028
စိန်တွေ ပိုပြီး 
တန်ဖိုး ရှိကြမှန်း ရှင်းနေတယ်။

6
00:00:18,028 --> 00:00:20,523
အလားတူ ရွေးချယ်မှုကိုပဲ
ထပ်ပြီး စဉ်းစားကြည့်ပါ၊

7
00:00:20,523 --> 00:00:22,780
ဒီတချီတွင်၊ ခင်ဗျားဟာ ဂိမ်းရှိုးမှာ
မဟုတ်ပါ၊

8
00:00:22,780 --> 00:00:26,660
နေ့အတော်ကြာ သဲကန္တာရထဲ သွားနေရလို့
ရေငတ်ပြတ်နေသူပါ။

9
00:00:26,660 --> 00:00:28,320
အဲဒီလိုဆို ရွေးတာ ပြောင်းသွားမလား။

10
00:00:28,320 --> 00:00:31,830
ဘာဖြစ်လို့လဲ။ စိန်တွေဟာ တန်ဖိုး 
ပိုရှိနေတုန်းပဲ မဟုတ်လား။

11
00:00:31,830 --> 00:00:34,260
အဲဒါ တန်ဖိုးရဲ့ ဝိရောဓိကြောင့်ပါ၊

12
00:00:34,260 --> 00:00:38,228
အတော်ဆုံး စီးပွားရေး ပညာရှင် Adam Smith
အဲဒါကို ရှင်းပြခဲ့ဘူးပါတယ်။

13
00:00:38,228 --> 00:00:43,214
တန်ဖိုးကို ဆုံးဖြတ်ရမှုဟာ ထင်ရသလောက်
မလွယ်ကူတာကို ထောက်ပြခဲ့ပါတယ်။

14
00:00:43,214 --> 00:00:47,349
ဂိမ်းရှိုးထဲတွင်၊ ကျွန်ုပ်တို့ဟာ ပစ္စည်း
တစ်ခုစီရဲ့ လဲလှယ်နိုင်တဲ့ တန်ဖိုးကို

15
00:00:47,349 --> 00:00:50,341
အဲဒါ့အတွက် နောင်တစ်ချိန်မှာ ဘာများ
ရနိုင်မလဲကို စဉ်းစားကြပါတယ်။

16
00:00:50,341 --> 00:00:52,990
ဒါပေမဲ့ သဲကန္တာရလို အရေးပေါ်
အခြေအနေ ထဲမှာကျတော့၊

17
00:00:52,990 --> 00:00:56,213
၎င်းတို့ရဲ့ အရေးပါမှုကမှ 
သုံးနိုင်တဲ့ တန်ဖိုးပါ၊

18
00:00:56,213 --> 00:00:59,250
ကိုယ်ရဲ့ လတ်တလော အခြေအနေထဲ
၎င်းတို့ရဲ့ အရေးပါမှုကို စဉ်းစားတယ်။

19
00:00:59,250 --> 00:01:01,971
ကျွန်ုပ်တို့ဟာ တစ်ခုကိုသာ 
ရွေးနိုင်တာ မို့လို့

20
00:01:01,971 --> 00:01:05,100
ကျွန်ုပ်တို့ဟာ ၎င်းတို့ရဲ့ အခွင့်အလမ်း
ဆိုင်ရာ တန်ဖိုး

21
00:01:05,100 --> 00:01:08,460
သို့မဟုတ် အခြားရွေးစရာကို စွန့်လိုက်လို့
ဆုံးရှုံးသွားတာကို တွက်ရမယ်။

22
00:01:08,460 --> 00:01:11,961
တကယ်တမ်းတွင်၊ သဲကန္တာရထဲမှ လုံးဝ 
မထွက်နိုင်ခဲ့ရင် စိန်ဟာ ဘယ်လောက်ပဲ

23
00:01:11,961 --> 00:01:14,572
တန်ဖိုးရှိရှိ ဘာမျှ အရေးပါမှ မဟုတ်ပါ။

24
00:01:14,572 --> 00:01:17,532
မျက်မှောက်ခေတ် စီးပွားရေး ပညာရှင်အများက
တန်ဖိုးရဲ့ ဝိရောဓိကို

25
00:01:17,532 --> 00:01:20,032
သုံးနိုင်မှုကို၊ တစ်ခုခုက လူတစ်ဦးရဲ့
လိုအပ်တာကို

26
00:01:20,032 --> 00:01:22,071
ဘယ်လောက် အထိ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်မလဲ
ဆိုတာ

27
00:01:22,071 --> 00:01:25,573
ထည့်တွက် စဉ်းစားစရာရန် ကြိုးပမ်းကြတယ်။

28
00:01:25,573 --> 00:01:28,580
သုံးစွဲနိုင်မှုဟာ အခြေခံ လိုအပ်ချက်
ဒါမှမဟုတ် အစားအစာမှအစ

29
00:01:28,580 --> 00:01:30,782
စိတ်ကြိုက်သီချင်းနားထောင်ရလို့
ပျော်မှုအဆုံး

30
00:01:30,782 --> 00:01:35,051
တို့နဲ့ သက်ဆိုင်လျက် လူအမျိုးမျိုး
အခြေအနေ အမျိုးမျိုးအတွက် ကွဲပြားမှာပါ။

31
00:01:35,051 --> 00:01:38,534
ဈေးကွက် စီးပွားရေးထဲတွင် သုံးစွဲနိုင်မှု
ခြေရာခံဖို့ လွယ်တဲ့ နည်း ရှိတယ်။

32
00:01:38,534 --> 00:01:41,422
ရှင်းရှင်းလေးပါ၊
ကိုယ်က ပေးရန် အသင့်ရှိတဲ့ ပမာဏက

33
00:01:41,422 --> 00:01:44,262
တစ်ခုခုရဲ့ သုံးစွဲမှုကို ထင်ဟပ်ပါတယ်။

34
00:01:44,262 --> 00:01:46,433
အခုတဖန်၊ ကိုယ့်ကို သဲကန္တာရတွင်
စိတ်ကူးပါ၊

35
00:01:46,433 --> 00:01:50,251
ဒီတချီတွင် ခင်ဗျားအား ငါးမိနစ်တိုင်းတွင်
စိန်ပွင့် သို့မဟုတ် ရေပုလင်းကို

36
00:01:50,251 --> 00:01:52,033
ကမ်းလှမ်းသွားမှာပါ။။

37
00:01:52,033 --> 00:01:55,691
လူအများစုလိုပဲ၊ ခင်ဗျားဟာ ခရီးပြီးရန်
လုံလောက်တဲ့ ရေပုလင်းတွေကို ယူမှာပါ၊

38
00:01:55,691 --> 00:01:58,793
အဲဒီနောက်မှာ သယ်နိုင်စွမ်း ရှိသလောက်
စိန်တွေကို ယူကြမှာပါ။

39
00:01:58,793 --> 00:02:01,293
အဆုံးစွန်း သုံးနိုင်မှု လို့ ခေါ်တာရဲ့
ကြောင့်ပါ၊

40
00:02:01,293 --> 00:02:04,162
ကျွန်ုပ်တို့က စိန်တွေ နဲ့ ရေ အကြား
ရွေးကြရာတွင်၊

41
00:02:04,162 --> 00:02:07,472
ထပ်ရလာတဲ့ ရေပုလင်းတိုင်းထံမှ ရရှိတဲ့
သုံးနိုင်မှုကို

42
00:02:07,472 --> 00:02:09,612
ထပ်ရလာတဲ့ စိန်ပွင့်တိုင်းနဲ့
နှိုင်းကြည့်တယ်။

43
00:02:09,612 --> 00:02:12,532
ကမ်းလှမ်းချက် ပြုလုပ်တိုင်းမှာ
အဲဒီလို လုပ်ကြတာပါ။

44
00:02:12,532 --> 00:02:16,123
ပထမဦးဆုံး ရေပုလင်းဟာ ဘယ်လောက်များတဲ့
စိန်တွေထက်ကို ပိုတန်ဖိုးရှိခဲ့တယ်၊

45
00:02:16,123 --> 00:02:19,023
ဒါပေမဲ့၊ နောက်မှာ ခင်ဗျားထံတွင်
လိုသလောက် ရေရှိလာတယ်။

46
00:02:19,023 --> 00:02:22,291
ခဏအကြာတွင် ထပ်ရတဲ့ ရေပုလင်းတိုင်းဟာ
ဝန်ထုပ်ကြီး ဖြစ်လာတော့တယ်။

47
00:02:22,291 --> 00:02:25,013
အဲဒီအချိန်မှာ ခင်ဗျားဟာ ရေအစား
စိန်တွေကို ရွေးလာတာပါ။

48
00:02:25,013 --> 00:02:27,313
အဲဒါဟာ လိုအပ်လှတဲ့ အရာများနဲ့သာ
ဆိုင်တာ မကပါ။

49
00:02:27,313 --> 00:02:30,253
အရာအများစုကို ကိုယ်က ပိုရယူလာလေလေ၊

50
00:02:30,253 --> 00:02:34,214
ထပ်ရလာတဲ့ အရာတိုင်းဟာ နည်းနည်း အသုံးဝင်
ဒါမှမဟုတ် ပျော်စရာ ဖြစ်လာတတ်တယ်။

51
00:02:34,214 --> 00:02:37,344
အဲဒါကို အဆုံးစွန် သုံးနိုင်မှု ဥပဒေသလို့
ခေါ်ကြပါတယ်။

52
00:02:37,344 --> 00:02:40,654
ခင်ဗျားဟာ ကြိုက်တဲ့ စားစရာကို
သုံးထုပ် လေးထုပ် ဝယ်နိုင်ပေမဲ့၊

53
00:02:40,654 --> 00:02:42,764
လေးခုမြောက်က အော့အန် လာစေမှာပါ၊

54
00:02:42,764 --> 00:02:45,654
တစ်ရာမြောက် ဆိုရင် မစားနိုင်ခင်
ပုပ်သိုးသွားပါလိမ့်မယ်။

55
00:02:45,654 --> 00:02:49,344
ဒါမှမဟုတ် ခင်ဗျားဟာ ရုပ်ရှင် တစ်ခုတည်းကို
ငြီးငွေ့သွားတဲ့ အထိ ဒါမှမဟုတ်

56
00:02:49,344 --> 00:02:50,925
ငွေကုန်သွားတဲ့အထိ ကြည့်နိုင်တယ်။

57
00:02:50,925 --> 00:02:52,973
ဒါမှမဟုတ်၊ နောက် ရုပ်ရှင်လက်မှတ်
ဝယ်ရန်

58
00:02:52,973 --> 00:02:57,284
အဆုံးစွန်သုံးနိုင်မှုဟာ သုည ဖြစ်လာမယ့်
နေရာကို ခင်ဗျား ရောက်လာမယ်။

59
00:02:57,284 --> 00:03:01,479
သုံးတည့်မှုဟာ ဝယ်ကြတဲ့ အရာများနဲ့သာမက
ဆုံးဖြတ်ချက်များနဲ့လည်း ဆိုင်တယ်။

60
00:03:01,479 --> 00:03:05,324
အဲဒါကို အများဆုံး ဖြစ်စေလျက် ကိုယ်ရတာ
နည်းနည်းလာခြင်းကို ရှောင်ဖို့

61
00:03:05,324 --> 00:03:08,753
ကျွန်ုပ်တို့ဟာ အချိန် နဲ့ အရင်းအမြစ်တွေ
သုံးစွဲပုံကို ပြောင်းလဲကြရပါတယ်။

62
00:03:08,753 --> 00:03:10,614
အဓိက လိုအပ်ချက်တွေ ပြည့်မီလာရင်၊

63
00:03:10,614 --> 00:03:13,005
ကျွန်ုပ်တို့ဟာ အသုံးတည့်မှ ဒါမှမဟုတ်
ပျော်စရာ

64
00:03:13,005 --> 00:03:15,855
ကောင်းမှသာ ရွေးချယ်မှုထဲကို
ရင်းနှီးကြတယ်။

65
00:03:15,855 --> 00:03:19,755
လက်တွေ့ဘဝထဲတွင် ကျွန်ုပ်တို့ထဲက တစ်ဦးဦး
အထိရောက်ဆုံး သုံနိုင်မှုကျတော့

66
00:03:19,755 --> 00:03:21,383
အခြားကိစ္စပါ။

67
00:03:21,383 --> 00:03:25,235
ဒါပေမဲ့၊ တကယ့်တန်ဖိုးရဲ့ ဇာတ်မြစ်ဟာ
ကျွန်ုပ်တို့ မျှဝေကြတဲ့ လိုအပ်ချက်တွေ၊

68
00:03:25,235 --> 00:03:26,685
ခံစားကြတဲ့ အရာတွေ၊

69
00:03:26,685 --> 00:03:28,016
ပြုလုပ်ကြတဲ့ ရွေးချယ်မှုများ

70
00:03:28,099 --> 00:03:31,019
တို့ကိုသာ ရင်းမြစ်ခံတာကို မှတ်မိသင့်ပါတယ်။