Ik ben een Iraans-Amerikaanse moslima,

zoals iedereen hier.

En ik ben maatschappelijk
betrokken comédienne.

Ik sta erop dat dat een echte baan is.

Ik zal even uitleggen hoe ik daarop kwam.

Ik heb overal opgetreden.

En Amerika is indrukwekkend, toch?

Adembenemende natuur,

pannenkoekenhuizen

en diabetes zover je maar kunt zien.

Dat is niet niks.

Het Amerikaanse volk kan verdeeld worden

in drie hoofdcategorieën:

de voornamelijk geweldige mensen,

haters

en Florida.

(Gelach)

Naast Floria, zijn de haters
de meest verontrustende categorie.

Ze zijn in de minderheid,

maar dat compenseren ze
door extra luidruchtig te zijn.

Ze hebben het Napoleoncomplex
van de demografie;

sommigen van de mannen
dragen dan ook hakken.

Als maatschappelijk betrokken comédienne

wil ik deze haters bekeren,

want ze haten van alles,
wat leidt tot negatieve dingen,

zoals racisme, geweld en Ted Nugent.

De lijst is niet volledig,

er ontbreken denk ik 3 tot 7 zaken.

Het punt is,

wij moeten afrekenen met de haters.

Maar het is een zeer gemengde groep

en het is niet efficiënt
om ze allemaal aan te pakken, toch?

Dus ik heb een uiterst wetenschappelijke
Taxonomie van Haters opgesteld.

Ik heb gewoon alle haters gepakt,

in een petrischaal gestopt,
zoals een echte wetenschapper,

en dit kwam eruit.

(Gelach)

Allereerst hebben we de kabouters.

Ze zijn het tuintype digitale haters.

Dat zijn de mensen die ontslag nemen,

zodat ze de hele dag video's
op YouTube kunnen zetten.

Je hebt ook passeer-haters.

Die mensen staan bij het stoplicht

te wachten tot het licht op groen gaat

en bij groen roepen ze:
"Ga terug naar je eigen land!"

Vroeger zouden ze nog
uit hun auto zijn gestapt

om je in je gezicht te haten.

Maar ze maken ze niet meer als vroeger --

weer een teken
van de aftakeling in Amerika.

(Gelach)

De volgende categorie

is de missie-gerichte-fanaat-die-door-
groepsverband-beschermd-kan-haten-hater.

Deze mensen haten graag via een,
op het eerste gezicht, goede organisatie,

zoals een kerk of non-profitorganisatie

en ze praten meesttijds graag
op een ouderwetse manier.

Maar de groep die ik het meest
interessant vind, is de zwevende hater.

De zwevende hater is het zusje
van de zwevende kiezer --

ze kunnen gewoon niet beslissen!

Het zijn een soort ideologische sletten.

Haatknipperlichten: haat aan, haat uit.

Dat doen ze omdat ze
onvoldoende informatie hebben.

Op hen richt ik me graag met mijn
maatschappelijk betrokken comedy.

Waarom comedy?

Omdat op een schaal van comedy tot folder,

de doorsnee Amerikaan comedy verkiest,
zoals je ziet in deze grafiek.

(Gelach)

Comedy is heel populair.

Dit is overigens
een wiskundig correcte grafiek,

gegenereerd uit nepcijfers.

(Gelach)

De vraag is:

waarom werkt maatschappelijk
betrokken comedy?

Nou, ten eerste,
het maakt je aan het lachen.

Als je lacht, word je opener.

En in dat moment van openheid,

kan een goede maatschappelijk betrokken
komediant een hoop informatie kwijt

en bij grote bekwaamheid

ook nog een rectaal onderzoek.

(Gelach)

Er zijn een paar basisregels
voor maatschappelijk betrokken comedy.

Ten eerste zijn er geen partijbelangen.

Het gaat niet over politiek
maar over rechtvaardigheid

en daar is niemand tegen.

Ten tweede is het uitnodigend en warm,

het geeft je het gevoel
dat je in een burrito zit.

Drie, het is grappig maar geniepig,

alsof je een interessante verhandeling
hoort over inkomensongelijkheid,

verpakt in een geraffineerde poepgrap.

(Gelach)

Volgens mij werkt maatschappelijk
betrokken comedy zo.

Een paar jaar terug ronselde ik
wat moslim-Amerikaanse komedianten --

zonder geweld --

(Gelach)

en we gingen door het land

naar plekken als Alabama, 
Arizona, Tennessee, Georgia --

plekken waar ze dol zijn op moslims --

en we deden stand-upcomedyshows.

We noemden de tour
'The Muslims Are Coming!'

(Gelach)

We maakten er een film van
en toen hij uitkwam,

betaalde een bekende
hatersgroep 300.000 dollar

voor een antimoslim-posteractie
bij de MTA, het metrobedrijf van New York.

De posters waren echt beledigend
en ook nog slecht ontworpen --

wil je haatdragend zijn,

kies dan in ieder geval
een beter lettertype.

(Gelach)

Wij dachten, laten we ook
een posteractie beginnen,

die leuke dingen zegt over moslims
en tegelijk de film promoot.

Dus met mijn collega,
Dean Obeidallah, begon ik

de bestrijd-onverdraagzaamheid-
met-prachtige-posters-actie.

We zamelden geld in,

werkten meer dan vijf maanden met de MTA
en kregen goedkeuring voor de posters,

maar twee dagen nadat ze
opgehangen zouden worden,

besloot de MTA de posters te verbieden

op grond van het politieke karakter.

Laten we een paar van de posters bekijken.

Dit is er een.

Feiten over moslims:

moslims hebben ziekenhuizen uitgevonden.

Oké.

Feit: volwassen moslims kunnen meer
push-ups doen dan babymoslims.

(Gelach)

Feit: moslims hebben
Justin Timberlake uitgevonden.

(Gelach)

Laten we er nog een bekijken.

Pijnlijke waarheid over moslims:
ze hebben geweldige frittata-recepten.

Frittatas worden duidelijk
als politiek beschouwd door de MTA.

Óf dat, óf simpelweg iets positiefs
over moslims zeggen

werd als politiek gezien,
en dat is het niet.

Dit is rechtvaardigheid.

Dus we maakten van onze

bestrijd-onverdraagzaamheid-
met-prachtige-posters-actie

een bestrijd-onverdraagzaamheid-
met-een-prachtige-rechtzaak-actie.

(Gelach)

Het komt er dus op neer,
dat een paar armoedige komedianten

een groot bedrijf in New York aanklaagden

en de komedianten wonnen.

(Gejuich en applaus)

Dank je wel.

Overwinning was een vreemd gevoel.

Ik had zoiets van:
"Voelen blonde meiden zich altijd zo?

Wat geweldig!"

(Gelach)

Nog een voorbeeld.

Men vraagt mij overal: Waarom
veroordelen moslims terrorisme niet?"

Dat doen we wél.
Maar goed, ik ga er wel op in.

Ik lanceerde thedailydenouncer.com.

Het is een website die elke werkdag
terrorisme veroordeelt,

maar de weekenden vrij neemt.

Laten we een voorbeeld bekijken.

Het zijn meestal cartoons van één plaatje:

"Ik veroordeel terrorisme!

Ik veroordeel ook mensen
die nooit het papier bijvullen!"

Het idee van de website is
dat het terrorisme veroordeelt

en laat zien hoe belachelijk het is dat we
continu terrorisme moeten veroordelen.

Heb je niet zo veel
met onverdraagzaamheid?

Maatschappelijk betrokken comedy
is goed voor allerlei problemen.

Zo ging ik met mijn collega Lee Camp

naar de Caymaneilanden
om het offshore-bankieren te onderzoeken.

De Verenigde Staten lopen ieder jaar
zo'n 300 miljard dollar mis

door die offshore-belastingparadijzen.

Ik wil niet opscheppen,
maar aan het eind van elke maand,

heb ik tussen de 5 en 15 dollar
besteedbaar inkomen.

Dus we gingen die banken
op de Caymaneilanden in

en vroegen of we een bankrekening
konden openen met 8 dollar en 27 cent.

(Gelach)

De bankmanagers gaven ons
meestal zo'n 30-45 seconden,

voordat ze de beveiligers belden.

Die kwamen dan al zwaaiend met hun wapens,

waarop wij piepten van angst en wegrenden,

want, de laatste regel van
maatschappelijk betrokken comedy:

soms doe je het ervan in je broek.

Het meeste van mijn werk
is grappig bedoeld.

Het is bedoeld om contact te maken
en een lach op te wekken.

Maar ja, soms word ik eruit gezet
door de beveiligers.

Soms krijg ik gemene tweets en haatmail.

Soms krijg ik voicemails waarop staat
dat als ik doorga met mijn grappen,

ze mij en mijn familie zullen vermoorden.

En die doodsbedreigingen
zijn echt niet grappig.

Maar ondanks het incidentele gevaar

denk ik toch dat maatschappelijk betrokken
comedy een van onze beste wapens is.

We hebben al veel aanpakken geprobeerd
omtrent sociale rechtvaardigheid,

zoals oorlog en kunstschaatswedstrijden.

Maar nog steeds
zijn veel dingen afschuwelijk.

Dus ik denk dat het tijd is
voor een hele goede poepgrap.

Dank je wel.

(Applaus)