Wyobraź sobie, że z każdym dniem twoje pole widzenia pogarsza się, zmniejsza się lub zaciemnia, aż w końcu tracisz wzrok. Myślimy o ślepocie jak o czymś wrodzonym, ale w rzeczywistości w wielu chorobach, takich jak retinopatia barwnikowa i zespół Ushera, ślepota może zacząć się w dzieciństwie albo nawet w okresie dorosłości. Te rzadkie choroby genetyczne wpływają na siatkówkę, ekran z tyłu oka wykrywający światło i pozwalający nam widzieć. Wyobraźmy sobie, że oko mogłoby ulec regeneracji, sprawiając, że osoba ociemniała mogłaby znowu widzieć. Wiedza o funkcjonowaniu siatkówki pozwala zrozumieć jak to możliwe i co wspólnego ma z tym utalentowane stworzenie, które nazywa się danio pręgowany. Ludzka siatkówka składa się z różnych warstw komórek oraz specjalnych komórek nerwowych, które znajdują się z tyłu oka, fotoreceptorów, czyli pręcików i czopków. Fotoreceptory przekształcają światło docierające do oka w sygnały wykorzystywane przez mózg w procesie widzenia. Ludzie cierpiący na zespół Ushera i retinopatię barwnikową, powoli tracą komórki foto-receptorowe, aż w końcu siatkówka nie wykrywa światła, ani nie przesyła sygnałów do mózgu. W przeciwieństwie do innych komórek fotoreceptory nie dzielą się i nie rozmnażają. Rodzimy się ze wszystkimi fotoreceptorami, dlatego niemowlęta mają duże oczy w stosunku do twarzy. To po części sprawia, że są takie słodkie. Nie dotyczy to jednak wszystkich zwierząt. Taki na przykład danio pręgowany to mistrz regeneracji. Jeśli jego skóra, kości, serce, siatkówka są uszkodzone, to ulegają odbudowie. Jeśli fotoreceptory w siatkówce danio zostaną uszkodzone lub zatrute toksynami, to ulegają regeneracji i odzyskują połączenie z mózgiem, co przywraca wzrok. Naukowcy badali tę niesamowitą zdolność, bo siatkówka u danio pręgowanego przypomina ludzką siatkówkę. Naukowcy potrafią naśladować skutki takich chorób jak zespół Ushera i retinopatię barwnikową w rybich oczach. Chcą odkryć jak siatkówka u danio ulega regeneracji, aby podobną taktykę zastosować w leczeniu ludzkich chorób oka. Co kryje się za niesamowitą zdolnością, jaką posiada danio? Główną rolę odgrywają długie komórki, które rozciągają się w poprzek siatkówki, zwane komórkami Müllera. Kiedy fotoreceptory są uszkodzone, te komórki ulegają przekształceniu i przyjmują nowe zadania. Komórki Müllera przypominają teraz bardziej komórki macierzyste, które potrafią wyspecjalizować się w każdy rodzaj komórki. Te długie komórki dzielą się, tworząc "dodatki", które w końcu przekształcą się w fotoreceptory, a potem przemieszczają się do tyłu oka i utworzą połączenia z mózgiem. Niektórzy naukowcy sądzą, że odkryli sposób działania, gdzie z pomocą przychodzą dwie substancje, które pobudzają aktywność mózgu, znane jako kwas glutaminowy i kwas amino-adypinowy. To dzięki nim w oczach myszy, komórki Müllera dzielą się i przekształcają w fotoreceptory, które potem migrują do siatkówki, aby uzupełnić przygrywającą armię nowymi żołnierzami. Nie dzieje się tak w siatkówce ludzi, dlatego problemem jest wywołanie takiej zmiany w komórkach Müllera w ludzkim oku. Jak można w pełni kontrolować ten proces? Jak fotoreceptory połączą się z siatkówką? Czy jest to w ogóle możliwe u ludzi? Czy ten mechanizm zniknął w toku ewolucji? Dopóki nie odkryjemy powstania tego zjawiska, odbudowa siatkówki pozostanie tajemniczą i niezwykłą zdolnością zwykłej rybki.