WEBVTT

00:00:01.165 --> 00:00:06.227
Używacie zmiennych do przechowywania
liczb i ciągów znaków. Poznamy tablice

00:00:06.327 --> 00:00:09.672
pozwalające przechowywać
różne rzeczy w jednej zmiennej.

00:00:09.772 --> 00:00:12.979
Zobaczycie, że tablice
przydają się do różnych spraw.

00:00:13.079 --> 00:00:14.761
Wróćmy do zmiennych.

00:00:14.861 --> 00:00:18.284
Mamy tu: var myFriend = "Sophia".

00:00:19.823 --> 00:00:22.848
Zmienna przechowuje wartość
taką jak „Sophia”

00:00:22.948 --> 00:00:26.463
i daje jej etykietę. Później program
łatwiej ją znajdzie.

00:00:26.563 --> 00:00:30.564
To szuflada z napisem
„moja znajoma” na zewnątrz

00:00:30.664 --> 00:00:32.368
i „Sophią” wewnątrz.

00:00:32.468 --> 00:00:35.642
Zaglądając do środka,
znajdziemy „Sophię”.

00:00:35.742 --> 00:00:39.891
Czasem chcemy mieć różne
wartości w jednej zmiennej.

00:00:39.991 --> 00:00:42.051
Nie osiągniemy tego w ten sposób,

00:00:42.151 --> 00:00:46.672
bo program zwróci 
informację o błędzie składniowym.

00:00:46.772 --> 00:00:50.503
Jest jednak metoda: tablice.

00:00:50.603 --> 00:00:53.104
Powiemy „moi znajomi =”,

00:00:53.204 --> 00:00:55.681
otworzymy nawias kwadratowy,

00:00:55.781 --> 00:00:58.398
a wewnątrz wpiszemy wartości.

00:00:58.769 --> 00:01:00.186
Napiszemy: „Sophia”,

00:01:00.286 --> 00:01:03.111
a potem „John” i „Leif”.

00:01:03.645 --> 00:01:06.362
Dobrze. To trójka moich znajomych.

00:01:06.462 --> 00:01:10.008
Uszeregowani pod względem tego,
jak ich lubię. Nie mówcie im!

00:01:10.108 --> 00:01:13.096
Nasza zmienna ma trzy wartości,
nie tylko jedną.

00:01:13.196 --> 00:01:15.846
Wyobraźmy sobie,
że to komoda z szufladami,

00:01:15.946 --> 00:01:18.274
nazwana „Moi znajomi”.

00:01:18.374 --> 00:01:20.224
A gdy otworzymy szufladę,

00:01:20.324 --> 00:01:22.428
znajdziemy wartość, której szukamy.

00:01:23.274 --> 00:01:27.887
Żeby zobaczyć, 
co jest w pierwszej szufladzie,

00:01:27.987 --> 00:01:29.768
otworzymy ją i zajrzymy.

00:01:29.868 --> 00:01:31.788
Jak to robimy z tablicą?

00:01:31.888 --> 00:01:34.299
Możemy wpisać jej nazwę

00:01:34.399 --> 00:01:36.246
i znowu nawiasy kwadratowe.

00:01:36.346 --> 00:01:39.242
Pomyliłam się. Nawiasy...

00:01:39.342 --> 00:01:42.678
Teraz numer tego, co jest w tablicy.

00:01:42.778 --> 00:01:44.808
Może 1. Dobrze?

00:01:45.488 --> 00:01:48.204
Wypróbujmy to, używając
polecenia „text”

00:01:48.304 --> 00:01:50.852
i wyświetlając „Sophię”.

00:01:50.952 --> 00:01:52.686
Piszę: „moi znajomi”....

00:01:52.786 --> 00:01:55.333
Często się mylę w tym słowie.

00:01:55.433 --> 00:01:57.748
„myFriends[1]” i...

00:01:57.848 --> 00:02:01.792
damy to tutaj, i kolor.

00:02:01.892 --> 00:02:06.177
Oj. Widzimy „Johna”. Ale dlaczego?

00:02:06.277 --> 00:02:09.381
Przecież podaliśmy „1”
jako indeks elementu.

00:02:09.481 --> 00:02:11.053
Jedynka.

00:02:11.153 --> 00:02:14.265
To dlatego, że tablica
zaczyna się od zera.

00:02:14.365 --> 00:02:15.650
Nie od jedynki.

00:02:15.674 --> 00:02:19.946
Z początku was to zdziwi,
ale przywykniecie.

00:02:20.046 --> 00:02:21.618
Jeśli wpiszemy zero...

00:02:21.718 --> 00:02:23.917
to zobaczymy „Sophię”, tak?

00:02:24.017 --> 00:02:27.493
A chcąc zobaczyć kolejny element,
wpiszemy 1.

00:02:27.593 --> 00:02:32.973
Żeby zobaczyć ostatni element,
trzeci, wpiszemy dwójkę.

00:02:33.073 --> 00:02:34.807
Pewnie sobie myślicie:

00:02:34.907 --> 00:02:38.261
„Co chcę zobaczyć?”. Rozsuńmy...

00:02:38.361 --> 00:02:41.262
Po prostu odejmujecie 1.

00:02:41.362 --> 00:02:43.886
Pierwszy element to 0,
drugi - 1,

00:02:43.986 --> 00:02:46.115
trzeci - 2, itp., itd.

00:02:47.067 --> 00:02:51.456
A gdybym zapomniała i próbowała
dotrzeć do Liefa w ten sposób?

00:02:52.057 --> 00:02:55.844
Piszemy „myFriends[3]”
i nie dzieje się nic.

00:02:55.944 --> 00:02:59.792
Bo nic tam nie ma.
Gdy napiszemy „3”,

00:02:59.892 --> 00:03:02.230
komputer poszuka
czwartego elementu,

00:03:02.330 --> 00:03:05.434
którego przecież nie ma.
Po prostu nic.

00:03:05.534 --> 00:03:09.080
To częsty błąd przy używaniu
tablic. Uważajcie!

00:03:09.846 --> 00:03:11.912
Podobnie byłoby z numerem 100.

00:03:12.012 --> 00:03:14.142
Nie mam stu znajomych.

00:03:14.242 --> 00:03:15.442
Tylko troje.

00:03:15.542 --> 00:03:16.974
Nie pokaże się nic.

00:03:17.074 --> 00:03:19.203
Skasujmy to więc.

00:03:19.303 --> 00:03:22.129
A teraz: chcemy obserwować
liczbę znajomych.

00:03:22.229 --> 00:03:25.937
Jestem dumna, że mam troje,
chcę się pochwalić.

00:03:26.037 --> 00:03:28.837
Powiem to światu!

00:03:28.937 --> 00:03:30.416
Mam...

00:03:30.516 --> 00:03:32.369
„numFriends” plus „friends”.

00:03:32.469 --> 00:03:34.180
W porządku!

00:03:36.758 --> 00:03:39.498
Mam troje znajomych!

00:03:39.598 --> 00:03:42.586
To nie tak dużo.
Winston mi współczuje,

00:03:42.686 --> 00:03:45.782
chce być moim znajomym.
Pozwala się dopisać.

00:03:45.882 --> 00:03:48.716
„Super, dzięki, Winston!”.
Dodaję go.

00:03:48.816 --> 00:03:51.084
Nadal widać,
że mam troje znajomych.

00:03:51.184 --> 00:03:53.848
Muszę uaktualnić tę zmienną.

00:03:53.948 --> 00:03:56.913
Zawsze, gdy dodaję coś do tablicy,

00:03:57.013 --> 00:04:00.024
muszę uaktualnić zmienną,
a to może być irytujące,

00:04:00.124 --> 00:04:04.482
np. gdy wy wszyscy zechcecie
zostać moimi znajomymi,

00:04:04.582 --> 00:04:07.617
i będę musiała uaktualniać to
tysiące razy.

00:04:07.717 --> 00:04:08.917
Jest więc tak.

00:04:09.017 --> 00:04:13.662
Często chcemy wiedzieć,
jak długa jest nasza tablica,

00:04:13.762 --> 00:04:15.814
więc wymyśliliśmy na to sposób.

00:04:15.914 --> 00:04:18.156
Tablica sama sprawdza
swoją długość,

00:04:18.255 --> 00:04:20.178
używając właściwości „length”.

00:04:20.279 --> 00:04:22.826
Piszemy po prostu: „myFriends”...

00:04:22.926 --> 00:04:26.764
kropka... „length”...
I poznamy długość.

00:04:26.864 --> 00:04:30.744
Jest napisane: 4. Mogę skasować
tę zmienną, już jej nie potrzebuję.

00:04:30.844 --> 00:04:33.182
Właściwość uaktualni się,
gdy coś dodamy.

00:04:33.282 --> 00:04:36.735
Facet „O, nie!” zechce być
moim znajomym. Powiem mu:

00:04:36.835 --> 00:04:40.311
„Jesteś wredny, ale dobrze,
bądź moim znajomym”.

00:04:40.411 --> 00:04:42.819
My dodajemy,
tablica się uaktualnia.

00:04:42.919 --> 00:04:45.744
To jest świetne, bo...

00:04:45.844 --> 00:04:49.645
nie musimy się męczyć,
sprawdzając, jak długa jest tablica.

00:04:49.758 --> 00:04:53.679
Zatem chcąc przechować
listę wartości, taką jak ta,

00:04:53.779 --> 00:04:55.125
zrobimy tablicę.

00:04:55.225 --> 00:04:59.049
Oglądajcie dalej. Poznacie inne
fajne zastosowania tablic.