1
00:00:01,165 --> 00:00:06,227
Używacie zmiennych do przechowywania
liczb i ciągów znaków. Poznamy tablice

2
00:00:06,327 --> 00:00:09,672
pozwalające przechowywać
różne rzeczy w jednej zmiennej.

3
00:00:09,772 --> 00:00:12,979
Zobaczycie, że tablice
przydają się do różnych spraw.

4
00:00:13,079 --> 00:00:14,761
Wróćmy do zmiennych.

5
00:00:14,861 --> 00:00:18,284
Mamy tu: var myFriend = "Sophia".

6
00:00:19,823 --> 00:00:22,848
Zmienna przechowuje wartość
taką jak „Sophia”

7
00:00:22,948 --> 00:00:26,463
i daje jej etykietę. Później program
łatwiej ją znajdzie.

8
00:00:26,563 --> 00:00:30,564
To szuflada z napisem
„moja znajoma” na zewnątrz

9
00:00:30,664 --> 00:00:32,368
i „Sophią” wewnątrz.

10
00:00:32,468 --> 00:00:35,642
Zaglądając do środka,
znajdziemy „Sophię”.

11
00:00:35,742 --> 00:00:39,891
Czasem chcemy mieć różne
wartości w jednej zmiennej.

12
00:00:39,991 --> 00:00:42,051
Nie osiągniemy tego w ten sposób,

13
00:00:42,151 --> 00:00:46,672
bo program zwróci 
informację o błędzie składniowym.

14
00:00:46,772 --> 00:00:50,503
Jest jednak metoda: tablice.

15
00:00:50,603 --> 00:00:53,104
Powiemy „moi znajomi =”,

16
00:00:53,204 --> 00:00:55,681
otworzymy nawias kwadratowy,

17
00:00:55,781 --> 00:00:58,398
a wewnątrz wpiszemy wartości.

18
00:00:58,769 --> 00:01:00,186
Napiszemy: „Sophia”,

19
00:01:00,286 --> 00:01:03,111
a potem „John” i „Leif”.

20
00:01:03,645 --> 00:01:06,362
Dobrze. To trójka moich znajomych.

21
00:01:06,462 --> 00:01:10,008
Uszeregowani pod względem tego,
jak ich lubię. Nie mówcie im!

22
00:01:10,108 --> 00:01:13,096
Nasza zmienna ma trzy wartości,
nie tylko jedną.

23
00:01:13,196 --> 00:01:15,846
Wyobraźmy sobie,
że to komoda z szufladami,

24
00:01:15,946 --> 00:01:18,274
nazwana „Moi znajomi”.

25
00:01:18,374 --> 00:01:20,224
A gdy otworzymy szufladę,

26
00:01:20,324 --> 00:01:22,428
znajdziemy wartość, której szukamy.

27
00:01:23,274 --> 00:01:27,887
Żeby zobaczyć, 
co jest w pierwszej szufladzie,

28
00:01:27,987 --> 00:01:29,768
otworzymy ją i zajrzymy.

29
00:01:29,868 --> 00:01:31,788
Jak to robimy z tablicą?

30
00:01:31,888 --> 00:01:34,299
Możemy wpisać jej nazwę

31
00:01:34,399 --> 00:01:36,246
i znowu nawiasy kwadratowe.

32
00:01:36,346 --> 00:01:39,242
Pomyliłam się. Nawiasy...

33
00:01:39,342 --> 00:01:42,678
Teraz numer tego, co jest w tablicy.

34
00:01:42,778 --> 00:01:44,808
Może 1. Dobrze?

35
00:01:45,488 --> 00:01:48,204
Wypróbujmy to, używając
polecenia „text”

36
00:01:48,304 --> 00:01:50,852
i wyświetlając „Sophię”.

37
00:01:50,952 --> 00:01:52,686
Piszę: „moi znajomi”....

38
00:01:52,786 --> 00:01:55,333
Często się mylę w tym słowie.

39
00:01:55,433 --> 00:01:57,748
„myFriends[1]” i...

40
00:01:57,848 --> 00:02:01,792
damy to tutaj, i kolor.

41
00:02:01,892 --> 00:02:06,177
Oj. Widzimy „Johna”. Ale dlaczego?

42
00:02:06,277 --> 00:02:09,381
Przecież podaliśmy „1”
jako indeks elementu.

43
00:02:09,481 --> 00:02:11,053
Jedynka.

44
00:02:11,153 --> 00:02:14,265
To dlatego, że tablica
zaczyna się od zera.

45
00:02:14,365 --> 00:02:15,650
Nie od jedynki.

46
00:02:15,674 --> 00:02:19,946
Z początku was to zdziwi,
ale przywykniecie.

47
00:02:20,046 --> 00:02:21,618
Jeśli wpiszemy zero...

48
00:02:21,718 --> 00:02:23,917
to zobaczymy „Sophię”, tak?

49
00:02:24,017 --> 00:02:27,493
A chcąc zobaczyć kolejny element,
wpiszemy 1.

50
00:02:27,593 --> 00:02:32,973
Żeby zobaczyć ostatni element,
trzeci, wpiszemy dwójkę.

51
00:02:33,073 --> 00:02:34,807
Pewnie sobie myślicie:

52
00:02:34,907 --> 00:02:38,261
„Co chcę zobaczyć?”. Rozsuńmy...

53
00:02:38,361 --> 00:02:41,262
Po prostu odejmujecie 1.

54
00:02:41,362 --> 00:02:43,886
Pierwszy element to 0,
drugi - 1,

55
00:02:43,986 --> 00:02:46,115
trzeci - 2, itp., itd.

56
00:02:47,067 --> 00:02:51,456
A gdybym zapomniała i próbowała
dotrzeć do Liefa w ten sposób?

57
00:02:52,057 --> 00:02:55,844
Piszemy „myFriends[3]”
i nie dzieje się nic.

58
00:02:55,944 --> 00:02:59,792
Bo nic tam nie ma.
Gdy napiszemy „3”,

59
00:02:59,892 --> 00:03:02,230
komputer poszuka
czwartego elementu,

60
00:03:02,330 --> 00:03:05,434
którego przecież nie ma.
Po prostu nic.

61
00:03:05,534 --> 00:03:09,080
To częsty błąd przy używaniu
tablic. Uważajcie!

62
00:03:09,846 --> 00:03:11,912
Podobnie byłoby z numerem 100.

63
00:03:12,012 --> 00:03:14,142
Nie mam stu znajomych.

64
00:03:14,242 --> 00:03:15,442
Tylko troje.

65
00:03:15,542 --> 00:03:16,974
Nie pokaże się nic.

66
00:03:17,074 --> 00:03:19,203
Skasujmy to więc.

67
00:03:19,303 --> 00:03:22,129
A teraz: chcemy obserwować
liczbę znajomych.

68
00:03:22,229 --> 00:03:25,937
Jestem dumna, że mam troje,
chcę się pochwalić.

69
00:03:26,037 --> 00:03:28,837
Powiem to światu!

70
00:03:28,937 --> 00:03:30,416
Mam...

71
00:03:30,516 --> 00:03:32,369
„numFriends” plus „friends”.

72
00:03:32,469 --> 00:03:34,180
W porządku!

73
00:03:36,758 --> 00:03:39,498
Mam troje znajomych!

74
00:03:39,598 --> 00:03:42,586
To nie tak dużo.
Winston mi współczuje,

75
00:03:42,686 --> 00:03:45,782
chce być moim znajomym.
Pozwala się dopisać.

76
00:03:45,882 --> 00:03:48,716
„Super, dzięki, Winston!”.
Dodaję go.

77
00:03:48,816 --> 00:03:51,084
Nadal widać,
że mam troje znajomych.

78
00:03:51,184 --> 00:03:53,848
Muszę uaktualnić tę zmienną.

79
00:03:53,948 --> 00:03:56,913
Zawsze, gdy dodaję coś do tablicy,

80
00:03:57,013 --> 00:04:00,024
muszę uaktualnić zmienną,
a to może być irytujące,

81
00:04:00,124 --> 00:04:04,482
np. gdy wy wszyscy zechcecie
zostać moimi znajomymi,

82
00:04:04,582 --> 00:04:07,617
i będę musiała uaktualniać to
tysiące razy.

83
00:04:07,717 --> 00:04:08,917
Jest więc tak.

84
00:04:09,017 --> 00:04:13,662
Często chcemy wiedzieć,
jak długa jest nasza tablica,

85
00:04:13,762 --> 00:04:15,814
więc wymyśliliśmy na to sposób.

86
00:04:15,914 --> 00:04:18,156
Tablica sama sprawdza
swoją długość,

87
00:04:18,255 --> 00:04:20,178
używając właściwości „length”.

88
00:04:20,279 --> 00:04:22,826
Piszemy po prostu: „myFriends”...

89
00:04:22,926 --> 00:04:26,764
kropka... „length”...
I poznamy długość.

90
00:04:26,864 --> 00:04:30,744
Jest napisane: 4. Mogę skasować
tę zmienną, już jej nie potrzebuję.

91
00:04:30,844 --> 00:04:33,182
Właściwość uaktualni się,
gdy coś dodamy.

92
00:04:33,282 --> 00:04:36,735
Facet „O, nie!” zechce być
moim znajomym. Powiem mu:

93
00:04:36,835 --> 00:04:40,311
„Jesteś wredny, ale dobrze,
bądź moim znajomym”.

94
00:04:40,411 --> 00:04:42,819
My dodajemy,
tablica się uaktualnia.

95
00:04:42,919 --> 00:04:45,744
To jest świetne, bo...

96
00:04:45,844 --> 00:04:49,645
nie musimy się męczyć,
sprawdzając, jak długa jest tablica.

97
00:04:49,758 --> 00:04:53,679
Zatem chcąc przechować
listę wartości, taką jak ta,

98
00:04:53,779 --> 00:04:55,125
zrobimy tablicę.

99
00:04:55,225 --> 00:04:59,049
Oglądajcie dalej. Poznacie inne
fajne zastosowania tablic.