Często już używaliśmy "innerHTML",

ale chcę wam szybko powiedzieć coś więcej.

Najpierw rozpatrzmy przykład.
Tu, gdzie ustanowiliśmy "innerHTML".

Wpisałam ciąg znaków
"all about cats" (wszystko o kotach).

Mogłabym umieścić
w tym ciągu tagi HTML.

Mogłabym otoczyć "cats" tagami "em".

Słowo zostaje wyróżnione.

Albo tutaj,
gdzie zmieniam "dog" na "cat",

mogłabym wziąć to w tagi "strong"

- i będzie pogrubienie.

Mogłabym nawet napisać
tag "image", tutaj,

albo umieścić całe HTML strony.

Gdybym tylko chciała!

To jest niezłe.
Z "innerHTML" możemy dużo zrobić!

Gdybyśmy zmieniali tylko tekst,

nawet nie musielibyśmy
używać "innerHTML".

Moglibyśmy skorzystać
z własności "textContent".

Przeglądarka nie zinterpretowałaby
tego, co wpisujemy, jako HTML,

lecz pokazałaby to jako zwykły tekst.

Zauważcie: gdy zmienię to
na "textContent",

pokażą się klamry. Okropność!

W tym przypadku je skasujemy,

bo przeglądarka
nie chce ich zmienić w HTML.

Chcąc tylko zamieścić tekst,
używajcie polecenia "textContent".

Jeśli chcecie wprowadzić tagi HTML,

by przeglądarka interpretowała je
jako takie, używajcie "innerHTML".

Gdy zaczniecie bardziej zaawansowane
operacje z DOM-ami,

ostrożnie korzystajcie
z "innerHTML" i "textContent",

bo usuną też detektory zdarzeń,

które powiążecie z elementami
wewnątrz (wkrótce się tego nauczycie).

W następnym odcinku
- bardziej wyszukany sposób

umieszczania elementów i tekstu na stronie.